Lecznica dla zwierząt przy głównym placu targowym

[Tetsurō]

---

Lecznica dla zwierząt przy głównym placu targowym

---

Niewielki budyneczek tuż przy głównym placu handlowym. W jego wnętrzu mieści się lecznica, z której bardzo często korzystają kupcy i inni podróżni. Przy samej przychodni znajduje się także niewielka stajnia, w której można zostawić swoje chore zwierze, jeśli chce się w trakcie leczenia zająć czymś innym. Sama lecznica składa się z niewielkiego korytarza na którym jest kilka krzesełek oraz dwóch sal, jednej operacyjnej oraz drugiej, w której przyjmuje się pacjentów do podstawowych oględzin. Oczywiście na tyłach znajduje się także magazyn oraz niewielka pracownia, gdzie lekarz przygotowuje swoje specyfiki.
Lecznicę prowadzi doktor Matamune Oku. Starszy mężczyzna, będący kiedyś Iryoninem. Po przejściu na emeryturę postanowił on pomóc chorym zwierzętom i ich właścicielom.Jest to miły, radosny staruszek, który zawsze stara się jak tylko może, żeby jego klienci byli zadowoleni.

Doktor

[Tetsurō]

"Uszaty"

Misja rangi D dla Amida'y

7 / 14 Byliśmy Tutaj

Amida musiał działać szybko. Czuł on presję czasu i był jej doskonale świadomy. Nie wiedział jak mocna jest trucizna węży, więc nie mógł zwlekać. Zawiązał pętlę dookoła łapki zwierzątka, starając się odciąć krążenie trucizny w organizmie fenka a następnie czym prędzej ruszył w stronę głównego targowiska. Słusznie założył, że jeśli ma szukać lekarza, to będzie on w tamtej okolicy. Z każdą chwilą zbliżał się do placu handlowego, czując, że tłum ludzi narasta. Im bliżej był, tym więcej mieszkańców i przybyszów przemieszczało się, szukając okazji na zakupy bądź też zjedzenie czegoś przepysznego.
Znalezienie lecznicy okazało się nie być w cale takie trudne, mimo, że budynek był niewielki, to nasz heros miał szczęście, że zmierzał tą samą ulicą, przy której się znajdowała. Po wejściu do środka pierwsze co poczuł to chłód. Grube mury budynku skutecznie oddzielały pacjentów od panującego na dworze skwaru. W korytarzu ustawione było kilka krzesełek, które aktualnie były puste. Nie było żadnych pacjentów, co tylko sprzyjało młodzieńcowi. Po zamknięciu się drzwi, Amida usłyszał dzwonek zawieszony przy wejściu. Kilka metalowych kołatek uderzyło o siebie, wydając metaliczny dźwięk. Nasz heros nie musiał długo czekać, kiedy to w drzwiach pojawił się starszy, już od dawna siwiutki doktor. Wyszedł on z jednego z pomieszczeń i od razu skierował się w stronę swojego klienta.
- Dzień dobry, w czym mogę pomóc? - spojrzał na chłopaka, a następnie dostrzegł fenka, przy którym delikatnie się zgarbił i dał mu swoją rękę do powąchania. Doktor bardzo szybko dostrzegł opatrunek na łapce oraz znajdującą się na niej ranę. Podejrzewał co takiego mogło się stać, jednakże musiał to usłyszeć od chłopaka, żeby potwierdzić swoje przypuszczenia.
- Zapraszam od razu do gabinetu. Zobaczymy co da się zrobić. - wskazał ręką drzwi z których wyszedł, a następnie dosyć żwawo podreptał za Amidą.
Gabinet nie był za duży. Na jego środku znajdował się spory stół, pod oknem niewielkie biurko a pod ścianą naprzeciw duży regał na którym znajdowało się sporo sprzętu medycznego. Oczywiście był tam jeszcze wieszak, na którym wisiały cywilne ubrania doktora. Pomieszczenie wydawało się bardzo czyste mimo tego, że cały czas przyjmowane są tutaj zwierzęta.
- Proszę położyć pacjenta na stole. Już działamy... Jak ma maluszek na imię? - Doktor Matamune uśmiechnął się do chłopaka, a następnie pochylił się nad zwierzątkiem. - Spokojnie, zaraz będzie po wszystkim. - pogłaskał go po głowie i zaczął bardzo dokładnie oglądać ranę.

[Amida]

Mimo początkowych trudności finalnie poszło całkiem nieźle, tak przynajmniej mi się zdawało gdy dotarłem na miejsce. Będąc już bliżej celu podjąłem nawet próbę przebicia się do środka przez tłum wpadając dosyć gwałtownie do środka. Gdy tylko drzwi się otworzyły, a ja mijałem próg zawieszony przy drzwiach dzwonek oznajmił personelowi przybycie pacjenta. Całe szczęście bo już miałem zamiar krzyczeć by ktoś łaskawie tu przyszedł ale lekarz ewidentnie nie wyglądał jak jeden z tych znudzonych swoją pracą bądź tych którzy zajmują się tym tylko dla pieniędzy.
Gdy mężczyzna dostrzegł fenka od razu przeszliśmy do działania ruszając do gabinetu. Ile zostało nam jeszcze czasu? Nie wiedziałem. Dlatego nie traciłem czasu na zbędne uprzejmości które zajęły by cenne sekundy. W gabinecie położyłem futrzaka we wskazanym przez weterynarza miejscu by chwilę później pokazać dwa łby gadów w mojej nieco ubrudzonej ich krwią dłoni.
- Nie mam pojęcia, znalazłem go w bocznej alejce gdy osaczyły go te dwa węże. Nie mam pojęcia który z nich go ugryzł. - wyjaśniłem najszybciej jak potrafiłem co właściwie się wydarzyło. Co prawda facet mógł mi nie uwierzyć w stu procentach i mógł nawet uznać, że zwierzę zostało skradzione jednak nie liczyłem się z tym. Chciałem tylko pomóc uszatemu lecz samemu nie byłem w stanie, byłem zdany na umiejętności faceta naprzeciwko.
- Niech mu pan pomoże. Gdy będę pewien, że nic mu nie zagraża odniosę go do właścicieli. - dopowiedziałem gdy ten w końcu weźmie się do pracy.
Co prawda miałem pewne wątpliwości czy dobrze zrobię zwracając go jego rodzinie i myśl ta krążyła mi w głowie od momentu gdy zauważyłem obroże. W końcu mogło być tak że sierściuch uciekł właścicielom, mogli oni być nieodpowiedzialni, a ja z kolei mogłem zapewnić mu bardzo dobre warunki i opiekę. W końcu w rezydencji ojca nigdy nie byłby sam, a i dzieci na pewno by się ucieszyły... Ai bez wątpienia byłaby świetną opiekunką dla tego stworka, lecz niestety jego obecna rodzina mogła się teraz bardzo zamartwiać, może nawet teraz krążą po mieście i szukają swojego pupila.
Dlatego właśnie nie mogłem od tak przygarnąć zwierzaka jeśli tym samym odebrałbym przyjemność komuś innemu.

[Tetsurō]

"Uszaty"

Misja rangi D dla Amida'y

9 / 14

Kiedy tylko Amida wskazał przyniesione węże, lekarz na chwilę zawiesił na nich wzrok i zamyślił się. Założył dłonie na ramionach i zaczał przez chwilę mruczeć, tak jakby szukał czegoś w zakurzonych szufladkach swojej pamięci. Na szczęście nie trwało to dosyć długo, gdyż już po chwili podszedł do regału i sięgnął po marmurowy moździerz, w którym zaczął coś ucierać.
- Dobrze, że zabrałeś węże ze sobą. Dzięki temu będzie mi łatwiej dobrać antidotum. Podaj mi jednego proszę. - Staruszek wziął jednego węża i bardzo sprawnych ruchem skalpela wydobył z niego woreczki jadowe, które całe były jeszcze przesiąknięte lekko fioletową trucizną. Wypreparowanie ich zajęło mu może dwie sekundy. Następnie sięgnął on po ceramiczne naczynie i wycisnął zawartość gruczołów do niej. Pokręcił naczynkiem przez chwilę a potem powąchał truciznę. Po tym wszystkich czynnościach sięgnął po malutki słoik i wrzucił do moździerza jeszcze dwie brązowe tabletki, które zaczął rozcierać. Kiedy już utarł zawartość na gładki proszek, dorzucił tam czegoś oleistego z flakonika i wymieszał, a następnie ostawił obok zwierzaka.
- Teraz musisz go przytrzymać, to może go trochę boleć. - powiedział staruszek, kładąc obok malca miskę z wodą. Kiedy Amida ustawiał się przy fenku, doktor złapał za skalpel i podszedł do zwierzątka. Naciął on łapkę zwierzaka tuż nad ugryzieniem, wtedy też lisek zaczął się dosyć mocno miotać. Lekarz jednak nie przerywał operacji. Ruszył ręką a z miski nagle wzniosła się woda, formując niewielki strumień i zaczęła oplatać łapkę zwierzątka i co ciekawe, wyglądało jakby zaczęła wpływać do środka nacięcia. Lekarz ruszał dłonią co odpowiadało ruchom wody. Po chwili płyn zaczął ciemnieć za sprawą wypływającej z nacięcia trucizny. Kiedy już doktor usunął wszystko z rany i zobaczył, że leci z niej tylko krew, machnął ręką i cały strumień z trucizną wleciał do naczynia w którym znajdował się jeszcze chwilę temu. Fenek całą operację był dosyć zestresowany, miotał się z bólu, jednakże kiedy wszystko się zakończyło, zadowolony odkrył, że jego łapka jest już znowu w pełni zdrowa. Na sam koniec lekarz posmarował rany stworzoną maścią a resztę przełożył do niewielkiego słoiczka.
- Proszę smarować mu ranę tym dosyć obficie. Dwa razy dziennie przez tydzień. Nie powinno pozostać śladu. - uśmiechnął się i pogłaskał fenka po głowie. Ten z wdzięczności polizał go po palcach. Doktor dosyć szybko posprzątał swoje miejsce pracy, odkładając wszystko na jedno miejsce, po czym wyszedł ze swoim pacjentem i Amidą na korytarz.
- Dobrze, że przyszedłeś z nim tak szybko. Jeszcze z godzina i mogłoby być po nim. - jeszcze raz pogłaskał fenka i oddał go w ręce chłopaka. - Dobrze, to będzie 100 Ryo za wszystko. Wypisać kwit? - spojrzał na Amidę i sięgnął do kieszeni, z której wyciągnął jakiś notes. Zapewne miał tam przygotowane wcześniej wzory dokumentów, których używał do rozliczania się z leczenia.

Dla sprawdzających :

  Ukryty tekst

[Amida]

Tak jak podejrzewałem, przyniesienie węży było dosyć kluczowym elementem. Nie tylko nie musiałem silić się na przypominanie sobie jak gadziny wyglądały to jeszcze z ich pomocą udało się bardzo sprawnie pozbyć trucizny. Oczywiście podczas całego procesu zgodnie z prośbą asystowałem przytrzymując zwierzę aby nie zrobił sobie krzywdy gdy lekarz ratował mu życie. Niestety nie obyło się bez odrobiny bólu jednak koniec końców wszystko poszło lepiej niż sądziłem.
- Rozumiem, przekaże pana słowa właścicielom. Bardzo dziękuję za pomoc. - opowiedziałem po czym wyciągnąłem ku niemu rękę jednak zanim ją faktycznie podałem spojrzałem po niej, że jest cała we krwi. Zapomniałem o tym ale w końcu z takich głów węży też co nieco skapnie.
- Naturalnie. Tylko proszę wybaczyć czy mógłbym jeszcze umyć dłoń? Nie bardzo marzą mi się spacery z dłonią we krwi. - uniosłem ją nieco wyżej aby lekarz wiedział co mam na myśli.
W końcu gdy tu zmierzałem trochę mi się śpieszyło i nie bardzo zwracałem uwagę na to jednak teraz gdy mogłem powoli odprowadzić fenka do domu wolałem nie paradować z ręką we krwi. Dlatego jak tylko zmyłem ją z siebie wróciłem do uszatego delikatnie głaszcząc go po głowie, a następnie z powrotem wziąłem futrzaka na ręce chowając drugą ręką do torby maść oraz rachunek wystawiony przez lekarza. Delikatnie się ukłoniłem jeszcze raz dziękując za pomoc i opuściłem lokal wychodząc na plac.
- No dobra mały chyba pora wracać do domu nie sądzisz? Pokaż mi tą swoją obroże żebym wiedział dokąd idziemy. - zrzuciłem do liska drapiąc go pod bródką żeby uniósł nieco pyszczek i jeszcze raz pokazał mi gdzie mieszkają jego właściciele. Gdy już to sprawdziłem kiwnąłem sam do siebie głową i ruszyłem.
- A jak już wrócisz do siebie to masz szlaban na polowanie na węże, rozumiemy się? Następnym razem może nie być mnie obok i twoja rodzina pewnie się teraz o ciebie zamartwia. - niektórzy mogli by uznać to za głupie ale nawet milo mi się rozmawiało z fenkiem w drodze do jego domku tym bardziej, że już nic mu nie dolegało... no może prócz rany na łapce. Na szczęście powinno szybko się zagoić więc o to się nie martwiłem, zostało już tylko odnieść jego cztery litery do domu i pouczyć właścicieli.

[Souei]

Odrywane mięso, bite mięso, surowe mięso. Pod stalową kopułką zadział się prawdziwy horror dla nieszczęśnika, którego wysłano do w sumie niewielkiego sabotażu. Ktoś mógłby się zastanawiać czy taki sadystka na czele oddziału straży to dobry pomysł, ale dla Matsudy nie było to dyskwalifikujące. Zapewne w klanach czy szczepach dział kadr miał inne standardy, których oczekiwało się od dowódców, ale jak na standardy mafijne, facet wciąż mieścił się w normie. Souei przypatrywał się całemu procesowi bez skrępowania, a gdy tamten w końcu się złamał i zaczął gadać, mogli przejść do dalszej części planu. Dobrze, że zadziało się to tak szybko, bo jeszcze trochę i złapanego jeńca trzeba byłoby transportować i sądzić w kawałkach. Bo chyba mieli tu normalne sądy? Czy to był już wyrok i kara? Pazur nie był jeszcze do końca zorientowany w tutejszym systemie sprawiedliwości, ale był prawie pewien, że ta cała zabawa ujdzie Shinrze na sucho. Cóż, widocznie wiedział, że może sobie na to pozwolić. Gdy tamten zaczął planować dalej, Souei nie oponował. W sumie się z nim zgadzał i nie przeszkadzał mu taki podział, jeśli mógł się na coś przydać przed koronacją, to proszę bardzo. Tym bardziej, że zadanie nie wydawało się bardzo wymagające. Mafiozo kiwnął swojemu przewodnikowi i ruszył za nim w kierunku, który spodziewał się, że tamten znał.
Na czas przechadzki do lecznicy dezaktywował byakugana, bo nie był mu aktualnie potrzebny, lecz gdy zjawili się w okolicach celu i zanim weszli do budynku, Souei aktywował swoje oczy ponownie i przeskanował całą lecznicę, szukając znajdujących się w niej osób, rozpoznając układ pomieszczeń i sprawdzając, czy nigdzie nie ma pułapek. Pamiętał to zlecenie na rzeźnika w Shigashi, który miał zakład uzbrojony od podłogi aż po sufit w różne niespodzianki. Doświadczenie uczyło aby być ostrożnym, zwłaszcza idąc po kogoś, kto w każdej chwili musi być gotowy na nieproszonych gości. Jeśli przydzielony do pomocy shinobi wiedział, to Matsuda wypytał go o rysopis właściciela lecznicy, którego szukają. Nie chciał mieć wątpliwości, gdy stanie z nim twarzą w twarz.
Jeśli udało mu się zlokalizować mężczyznę po rysopisie, wówczas szuka wejścia drzwiami, oknem czy od tyłu, aby nie uprawiać small talków, tylko od razu zabrać się do roboty. Jeśli zlokalizowałby cel, to nie byłoby sensu pobierać numerka i czekać na swoją kolej w walce z rewolucją. Jeśli nie było wiadomo jak facet wygląda, a wewnątrz była więcej niż jedna osoba, wówczas Souei postanowił zacząć od przyjacielskiego powitania jako właściciel kolejnego pacjenta i wybadać, z kim ma do czynienia.

[Kaito Mizukane]

Zadanie Specjalne A - Duma Pustyni
Souei
"Paląca Propaganda" _____________________________
Posty:
MG: 13
Souei: 12
_____________________________

Przyboczny Shinry ukłonił się przed tobą, był od ciebie o wiele niższy, do tego szczupły z czarnymi włosami mający koło trzydzieści pięć może siedem wiosen za sobą. Był to dokładnie ten sam spec od żelaznego piachu, także jego zdolności mogły być wielce przydatne.
- Jestem Yuei, za mną.
Rzekł Yuei i pobiegł w stronę lecznicy chcąc cię tam również zaprowadzić. A jak się okazało była ona niedaleko umiejscowiona od koszar. Gdy byliście już niedaleko na spokojnie przeskanowałeś dom swoim byakuganem. Nic, żadnej pułapki czy innego niebezpieczeństwa, można było odnieś wrażenie, ze nawet nie pomyśleli o tym, ze ich dziupla może zostać odkryta... pycha kroczy przed upadkiem... Sprawdziłeś jeszcze podziemia i to właśnie tam dostrzegłeś sekretne pomieszczenie w którym znajdował sie stos ulotek, po dłuższej chwili wiedziałeś już na sto procent, ze to są dokładnie te same broszury jak ta którą miałeś w kieszeni. Dzięki swojemu kekkei genkai dostrzegłeś tunel który prowadził daleko za miasto i kończył się gdzieś przy skale. To pewnie tędy przychodziły wszystkie dostawy do miasta. Szukałeś również właściciela lecznicy i co ciekawe znalazłeś go właśnie w podziemiach, stał obok mężczyzny który na poliku miał ten sam symbol co na broszurze... Oroboros. Wyglądał na silnego

Mężczyzna z tatuażem Oroboros

symbol Oroboros

Yuei, przyboczny dowódcy kompani

[Souei]

Białe oczy bądźcie pochwalone. Ile razy te cudeńka przydały mu się już w życiu, to już dawno stracił rachubę. Dobrze, że dostał do pomocy chyba kogoś kompetentnego, bo okazało się, że sytuacja trochę się skomplikowała. Zamiast prostego pojmania starego weterynarza, do całej sytuacji wmieszał się jeszcze jakiś człowiek, który... co tu dużo mówić, wyglądał jak zaprawiony w bojach osiłek. Do tego lecznica skrywała tajemny korytarz, który umożliwiał ucieczkę w każdej chwili. W jednym momencie uwaga Soueia z drukarza została przeniesiona na mężczyznę z wężem na policzku. Problem polegał jednak na tym, że Matsuda już widział w głowie sytuację, w której to spłoszony jakimś nagłym wtargnięciem rebeliant rzuca się do ucieczki tunelem, zawala go za sobą i tyle go widzieli. Pojmanie kogoś takiego żywcem na pewno przysłużyłoby się tłumieniu Oroborosa bardziej, niż tylko przerwanie dystrybucji wyzwoleńczych ulotek. Trzeba było jednak działać delikatnie, aby cenna zdobycz nie wymknęła się Pazurowi z pazurów.
- Drukarnia jest w podziemiach. Jest tam drukarz i jakiś osiłek. Musimy być cicho, żeby ich nie spłoszyć. - Powiedział do Yeuia, gdy byli jeszcze w bezpiecznej odległości od lecznicy i mieli jeszcze czas opracować plan.
- Wejdziemy po cichu, nie widzę na razie żadnego innego wejścia. Zablokujesz drzwi od środka, aby nie wszedł żaden cywil. Potem skup się na drukarzu, ja zdejmę tego drugiego. - Wyłożył mu w sumie prosty plan, który był chyba jedynym możliwym w tej sytuacji. Souei postanowił być po prostu cicho i ujawnić się dopiero wtedy, gdy dwójka mężczyzn nie będzie miała innego wyboru, tylko wziąć udział w konfrontacji. Dopóki mogli uciec tunelem, cała akcja mogła spalić na panewce.
Korzystając z włączonego cały czas byakugana, sprawdził czy nigdzie przy drzwiach do lecznicy nie ma żadnego dzwoneczka. Potem oboje mieli wejść po cichutku i na paluszkach do środka, a następnie skradając się dotrzeć do włazu prowadzącego do podziemnej drukarni. Matsuda nie zamierzał ujawniać swojej obecności tak długo jak było to możliwe i dopiero gdy mógł ich zaskoczyć stając przed nimi, tylko wtedy się odezwał, zwracając na siebie uwagę.
- Przepraszam bardzo, mojego pieska boli łapka i ma sraczkę. Może pan na niego spojrzeć, jak już tu skończycie? - Zmierzył wzrokiem obecnych, zwłaszcza tego, który potencjalnie miał sprawić najwięcej problemów. Czekał na jego reakcję i miał nadzieję, że zaraz się na niego rzuci zamiast uciekać, bo na ucieczkę oczywiście nie zamierzał mu pozwolić.

[Kaito Mizukane]

Zadanie Specjalne A - Duma Pustyni
Souei
"Paląca Propaganda" _____________________________
Posty:
MG: 14
Souei: 13
_____________________________

Yuei wysłuchał co miałeś mu do powiedzenia, w końcu skinął głową na znak, że rozumie co do niego powiedziałeś. Weszliście do środka bez problemu. Przyboczny Shinra unieszkodliwił dzwoneczek ponieważ jak się okazało kontrolował też świetnie nad żelastwem która nie wychodziło z niego samego. Po cichu zeszliście na dół bez większego problemu odnajdując wejście na dół dzięki twojemu byakuganowi. Zeszliście na dół po cichutko, rzuciłeś swoje hasło, w pierwszej chwili na twarzy obu pojawiło się zaskoczenie, u właściciela lecznicy jeszcze dodatkowo strach.
- Proszę poczekać na górze zaraz spojrzę na...
Nie dokończył, ten z tatuażem Oroboros odciął mu głowę jakimś kościano podobnym mieczem.

- Jestem Toyohisa. Zaufany przywódcy Oroboros. Nie wyjdziecie stąd żywi
Zakończył strzelając w waszym kierunku dziesięć kościanych paliczków ze swoich palcy były to szybkie pociski. Jednak dla kogoś przeciętnego, ty zaś widziałeś je bardzo dokładnie dzięki czemu byłeś w stanie bez większego problemu ich uniknąć. Yuei z kolei zasłonił się żelaznym piachem i cofnął się tak jak mówiłeś, nie zamierzał interweniować.

Toyohisa z kolei wykorzystał ten moment w którym wystrzelił w waszym kierunku pociski i wyciągnął sobie... Kręgosłup.
- Tańczymy ! - rzucił wściekle
- Taniec powojnika, pnącze. - zakręcił nim jak liną i posuwając się do przodu zaatakował nim ciebie. Choć był szybki to wciąż brakowało mu do ciebie nawet całkiem sporo

Mężczyzna z tatuażem Oroboros

symbol Oroboros

Właściciel lecznicy
Toyohisa

DLA ADMINÓW

  Ukryty tekst

[Souei]

Czyli plan się powiódł. Souei widział w udanym zakradnięciu się do podziemi najtrudniejszy etap całej akcji, a gdy mógł rzucić naprędce skleconym kiepskim żartem prosto w ich twarze, poczuł ulgę. Nie dlatego, że dał upust swojej kreatywności, lecz dlatego, że wiedział, że teraz ma ich już w garści. No, może już nie ich, bo z dwóch przeciwników szybko został tylko jeden, na całe szczęście ten ważniejszy. Toyohisa chyba był dumny ze swojej pozycji w grupie rewolucjonistów, co bardzo ucieszyło Soueia. Od razu zaczął gadać, a o to przecież koniec końców będzie chodzić, gdy już tu z nim skończą.
Yuei wycofał się grzecznie, widocznie instrukcje były niejasne i nie pomyślał, że właśnie zyskali przewagę liczebną. Ale nic to, najwyżej rzuci się później na osłabionego przeciwnika, gdy Matsuda będzie już leżał trupem. Jednak szanse na to były chyba niewielkie, bo pociski wyrzucone z palców wymachem ręki to zdecydowanie za mało, choć zawsze jakiś początek i otwarcie walki. Souei uchylił się przed nimi na szczęście bez większych problemów. Biorąc pod uwagę dzielącą ich odległość, walka dystansowa nie miała za bardzo sensu, więc już po chwili panowie mogli przejść do bezpośredniego starcia, w którym Pazur czuł się najlepiej. Widząc jednak, jak facet wyjmuje swój własny kręgosłup nie do końca wiedział, czy to jakieś ekwilibrystyczne samobójstwo, czy rzeczywiście ma to jakiś sens. Ku jego zaskoczeniu z kośćca powstała całkiem zgrabna broń, którą trzeba jednak było się jeszcze porządnie zamachnąć, aby zrobić nią krzywdę. W odpowiedzi na to Matsuda zaczął działać ze swoim atakiem. Uchylił się przed biczem jeśli była taka potrzeba i nie zdążył wykonać swojego ruchu z wyprzedzeniem, a następnie zamachnął się ręką w kierunku oddalonego ramienia, nawet jeśli było ona poza jego zasięgiem. Podczas zamachu wytworzył raitonowe ostrze ze swojej dłoni, które po osiągnięciu odpowiedniej długości miało ciąć ramię przeciwnika, w którym trzymał on swoją broń. Mafiozo uważał przy tym, aby nie odciąć mu głowy ani nie naruszyć żadnych organów witalnych. Potrzebował go rannego i pokonanego, ale wciąż żywego.
W przypadku niepowodzenia, unikał dalszych ciosów i wyposażony we włócznię ze skondensowanej chakry błyskawic, próbuje jednak trafić przeciwnika, pozbawiając go możliwości skutecznej walki. Wbrew swojej profesji, tym razem unikał zabijania.

  Ukryty tekst

[Kaito Mizukane]

Zadanie Specjalne A - Duma Pustyni
Souei
"Paląca Propaganda" _____________________________
Posty:
MG: 15
Souei: 14
_____________________________

Ruszyłeś mężczyzna był o wiele, o wiele za słaby na ciebie nie zdążył wyprowadzić uderzenia swoim biczem kiedy swoją techniką szybkim ruchem odciąłeś mu rękę w której trzymał pejcz z kręgosłupa. Krew chlusnęła na ścianę obwicie
- Ty kurwo nie wybaczę, zajebię cię
Mężczyzna użył jakiejś kostnej techniki ponieważ zauważyłeś, że krew już nie leje się z rany tylko rana jakby się zaklepiła ścianą z kości.
- Tańczmy dalej. Powojnikowy taniec, kwiat !
Toyohisa wystawił swoją drugą rękę, na której zaczęły pojawiać się coraz to nowsze warstwy poskręcanych kości, dzięki czemu już po chwili mogłeś ujrzeć, że z ręki członek organizacji Oroboros zrobił coś na kształt wiertła. Ponownie na ciebie ruszył chcąc zabić cię za wszelką cenę. Taak jak wcześniej mogłeś powiedzieć, że Toyohisa miał ciekawą prędkość choć wciąż nie miał podjazdu do ciebie to jednak teraz w twoich oczach był niczym innym jak żółwiem który za wszelką cenę próbuje postąpić krok do przodu choć ten krok trwa niemalże w nieskończoność. Śmiało można było powiedzieć, ze jeżeli twój oponent nie wyciągnie jakiegoś asa z rękawa to właściwie jest już po walce. Jednak pytanie czy wyciągnie ? Czy ma takowego ? Wiele wskazywało, że jednak nie ma, a jeżeli rzeczywiście nie miał to już jedyną osobą która musiała zrozumieć, że jest już po walce był Toyohisa. Nawet Yuei głośno westchnął mrucząc pod nosem:
- Już po walce.

Mężczyzna z tatuażem Oroboros

symbol Oroboros

Toyohisa
Yuei

DLA ADMINÓW

  Ukryty tekst

[Souei]

Pierwszy atak okazał się całkowitym sukcesem. Szczęście w nieszczęściu, że jego przeciwnik był ulepiony z trochę lepszej gliny, dlatego szybko zatamował krwawienie. Dzięki temu oni nie będą musieli robić tego po walce. Manipulacja kośćmi była bardzo ciekawą umiejętnością, Souei byłby tym może nawet i zaintrygowany, gdyby tylko oponent potrafił zaprezentować je na przyzwoitym poziomie. Innymi słowy, widać było tu potencjał, którego niestety nie będzie mu już dane wykorzystać. Sam Toyohisa jednak jeszcze tego nie rozumiał. Po pierwszym ciosie wpadł chyba w jakiś amok i mimo że jego sytuacja była już opłakana, nie zamierzał się poddawać. Nie było w tym jednak nic honorowego, raczej wściekłość przysłoniła mu zdrowy rozsądek. Matsuda zgadzał się z Yueiem, jednak nie tracił skupienia. Należało jeszcze postawić tą kropkę nad "i", jednak jednocześnie nie przedobrzyć, bo żywy przyda im się o wiele bardziej, niż martwy.
W myśl tej zasady, Souei dezaktywował swój świetlny miecz, a uruchomił swoją klanową zdolność i pokrył swoje ciało czarnymi wzorami. Na wszelki wypadek wzmocnił swoje ciało, jednak nie to było głównym punktem jego kolejnego planu. Korzystając z Senninki, wydłużył swoje prawe ramię i oplótł nim szarżującego na niego oponenta. Chciał unieruchomić go kompletnie, od stóp do głów, łącznie z tym pięknie wyglądającym, ale na szczęście bezużytecznym w tej walce wiertłem. Oczywiście jeśli ten manewr wymagałby dodatkowej porcji uników z jego strony, to mafiozo nie stoi jak kołek i omija wymierzone w niego ataki. W głównej mierze chodziło jednak o to, aby złapać Toyohasę w swój uścisk, a następnie znokautować go jednym ciosem (ponownie, bez zabijania). Jeśli wszystko się udało, można było już przywołać Yueia do siebie.
- Zawiniesz go w swój piach? Przeniesiemy go do twojego kapitana, żeby go przesłuchał po swojemu, żeby nikt się nas nie czepił. Ja nie jestem tu u siebie. - Gdyby to była jego robota, to mógłby spędzić w tych podziemiach z pokonanym Oroborosem długie godziny, zanim nie wyciągnąłby z niego wszystkiego, czego chcieli się dowiedzieć. Widać jednak do czego zdolny był kapitan Shinra, Souei był już o to spokojny. Z autorytetem żołnierza u boku nikt ich chyba nie powstrzyma w drodze powrotnej do koszar.
- Ktoś tu przyjdzie i zabezpieczy tą drukarnię, prawda? - Zapytał jeszcze Yueia dla pewności, że nikt nie zapomni o tym, że pod lecznicą można było na pewno znaleźć mnóstwo dowodów i poszlak. Tak samo sprawdzenia wymagał tunel prowadzący gdzieś na zewnątrz.

  Ukryty tekst

[Kaito Mizukane]

Zadanie Specjalne A - Duma Pustyni
Souei
"Paląca Propaganda" _____________________________
Posty:
MG: 16
Souei: 15
_____________________________

Toyohisa przypuścił atak, zrobiłeś unik dzięki czemu uniknąłeś bez problemu jego wiertła. Członek klanu Oroboros zabił... powietrze. Przestrzelił niesamowicie będąc daleko od zamierzonego celu czyli twojej klatki piersiowej. Wykorzystałeś tą chwilę schyliłeś i zadałeś jeden bardzo celny cios w brzuch. Siła ciosu była na tyle duża, że mężczyzna stracił możliwość złapania oddechu, padł jak rażony piorunem na kolana, powieki zamknęły mu się i padł na bok przed tobą. Sprawdziłeś po chwili ponownie zaczął oddychać a ty bez większego wysiłku mogłeś go spokojnie złapać dużą łapą i miękką rzucić do Yueia.

KNOCKOUT

Przyboczny Shinry nie chciał tego okazać, ale było widać, że jest pod wrażeniem twoich umiejętności. Skumulował chakrę, dzięki czemu wokół ciała twojego oponenta pojawił się żelazny piach, który oplótł Toyohisę. Shinobi Kinkotsu uniósł piach z ciałem do góry co sprawiało wrażenie jakby Toyohisa nauczył się lewitować. Już kierowaliście się do koszar jednak za nim wyszliście Yuei trzeźwo zauważył.
- Ja wezmę tego Toyohisę i zaniosę go do dowódcy Shinry. W tym czasie wypadałoby przejrzeć już teraz ten tunel możliwe, że na końcu tej ścieżki jeszcze coś jest.

Kiedy omiotłeś jeszcze raz od niechcenia swoim byakuganem cały tunel rzeczywiście zauważyłeś, że w między czasie ktoś zdążył pojawić się u wyjściu tunelu. Może przyjechał właśnie z drukarni po Toyohisę, a może z innego miejsca znanego tylko temu człowiekowi. Wypadało to sprawdzić.

Toyohisa

Symbol Oroboros

Yuei

DLA ADMINÓW

  Ukryty tekst

[Souei]

Szybko poszło. Souei pokusiłby się o stwierdzenie, że nawet za łatwo. Nie narzekał jednak głośno na obrót sytuacji, w której znokautował swojego przeciwnika bez żadnego problemu. Toyohisa nie miał praktycznie nic do powiedzenia i jak się obudzi to na pewno będzie mu wstyd, że był taki mocny w gębie, a życie tak brutalnie go zweryfikowało. Szybki unik, szybka kontra i był to już definitywny koniec. Matsuda przyglądał mu się przez chwilę i nieznacznie uśmiechnął się, gdy klatka piersiowa jego przeciwnika powoli, lecz miarowo zaczęła się unosić. Żył, chociaż, zgodnie z planem, nie miał się dobrze. Jugo udało się go złapać swoją wydłużona łapomacką, a następnie pomógł Yueiowi ułożyć go na żelaznym piaseczku. Byli już chyba gotowi do drogi, więc nie pozostało nic innego, jak odstawić ich zdobycz do kapitana i odtrąbić sukces.
Wtedy w głowie Matsudy zapaliła się czerwona lampka. Sugestia jego towarzysza była co najmniej dziwna. Dziwnie specyficzna i bardzo podejrzanie konkretna. Mafiozo mógł łatwo sprawdzić co znajduje się na końcu tunelu, ale nie uwierzył w nieomylną intuicję swojego tymczasowego partnera. Być może rzeczywiście przydałoby się sprawdzić co pojawiło się na końcu wejścia do podziemi z drugiej strony, jednak... kurczę, coś nie dawało mu spokoju.
- Ja go wezmę i pójdziemy do kapitana RAZEM. Albo na koniec tunelu, możesz wybrać, bo to ja miałem iść za tobą. - Ta jedna sugestia ze strony Yueia i przede wszystkim to, że miał on rację spowodowało, że Souei natychmiastowo zwątpił w jego lojalność. Jugo przy pomocy byakugana uważnie obserwował fluktuację chakry w żelaznym piachu oplatającym ciało Toyohisy. W razie gdyby Yuei chciał go uśmiercić, Matsuda wyrywa nieprzytomnego jeńca z uścisku, tym razem już korzystając z pełni swoich możliwości, wspomagając się zbroją błyskawic. Wtedy wszystko będzie jasne.
- Odłóż go powoli i po prostu prowadź. - Zakomenderował tonem niższym, śmiertelnie poważnym i nie znoszącym sprzeciwu, bo jeśli taki sprzeciw albo próba uciszenia Oroborosa nastąpi, wtedy Pazur będzie pewny, że stoi przed nim kolejny wróg, tym razem w przebraniu. Był teraz gotowy na wszystko, pytanie kim okaże się Yuei i czy jeśli będzie zdrajcą, to czy ujawni się teraz, po tym gdy zobaczył próbkę możliwości Soueia.

[Kaito Mizukane]

Zadanie Specjalne A - Duma Pustyni
Souei
"Paląca Propaganda" _____________________________
Posty:
MG: 17
Souei: 16
_____________________________

Yuei z rozdziawioną japą słuchał co ty do niego mówisz, gdy skończyłeś nastała chwila niezręcznej ciszy.
- Pierdolnięty jesteś...
Stanął naprzeciw ciebie nie wykonując żadnych gwałtownych ruchów, nic co mogłoby świadczyć o próbie zaatakowania ciebie czy dobicia Toyohisy. Ocenił cię swoim spojrzeniem, jakby kalkulował jak silny jesteś, a gdy zakończył obserwację z wolna wypuścił więźnia.
- W takim razie bierz go, pokazałeś że jesteś oddany naszej sprawie więc mogę ci go powierzyć. I nie wiem gdzie wcześniej służyłeś, ale uzupełnij swoją elementarną wiedzę o coś tak prostego jak rozdzielenie sił. Toyohisa może mieć przydatne informacje, a z kolei na końcu tunelu mogą być jakieś ważne informacje albo osoby które wiedzą również coś ciekawego... Jeżeli chcesz możesz sam iść i zanieść Toyohise dowódcy, a ja pójdę tunelem. Chyba, że jesteś całkowitym odklejeńcem to zapraszam idziemy tunelem, ale pierdolę idziesz przodem. Nie będę miał na plecach kogoś tak jebniętego.


Swoim byakuganem sięgnąłeś daleko do wyjścia i widziałeś, że stojący tam mężczyzna coraz bardziej zaczyna się niecierpliwić. Rozglądał się na wszystkie boki, nie licząc tych kilku skał w których ukryty był tunel właściwie nic go nie chroniło, a więc stąd ta nerwowość w ruchach.

W każdym razie nastąpił pat, gdyż Yuei rzeczywiście nie chciał z tobą walczyć, nie chciał zrobić krzywdy Toyohisie, oddał ci go zwalniając ze swojej techniki, ale na więcej ustępstw już się nie zgodził.

Yuei

Symbol Oroboros