"Turniej Pokoju" | Zapowiedź Eventu

[Kamiyo Ori]

Wpadne na turniej przynajmniej jako obserwator. Jeśli chodzi o udział w walce, to czekam na odpowiedź w pewnej sprawie.

Edit: Jednak walka

[Kazuma]

Zapis do walk

[Mujin]

Mujin się zgłasza rzecz jasna w roli widza.

  Ukryty tekst

[Mikoto]

Zgłaszam się na trybuny.

[Sugiyama Orochi]

Zapisuję się na napier... walki. Jak ogarnę się z misją. xD

[Keion]

Jeżeli wyrobię się z misją do rozpoczęcia eventu to też chętnie wezmę w nim udział jako widz

[Mayū]

Wstępnie zajmuję sobie miejsce na trybunach.

[Ren]

Poproszę zapis na trybuny ((:

[Ichirou]

na trybuny

[Kyoushi]

trybuny i/lub walka

[Misae]

Trybuny

[Hibana]

trybuny

[Azuma]

Zapisuje się na arenę .

[Papyrus]

Gabinet Hibiki Kirino Jesień 392

Airan siedziała w gabinecie Shirei-kana na krześle przed biurkiem. Próbowała wyglądać pewnie siebie, zrobić uroczo naburmuszoną minę i emanować charyzmą. Jednak nerwowo podrygiwała nogą, przez co cała jej sylwetka się lekko trzęsła, co w dużej mierze psuło to, co chciała osiągnąć. Na razie było w porządku, jej siostry nie było, więc mogła się denerwować ile tylko chciała. Z momentem, kiedy Kirino miała wejść do środka, musiała się całkowicie opanować. Inaczej…

Nie zdołała pomyśleć o tym, co mogłoby się stać, bo gdyby swoje emocje ujawniła przed swoją siostrą, bo ta właśnie, weszła do gabinetu w towarzystwie swojego narzeczonego z klanu Douhito. Mężczyzna był młodszy nawet od samej Airan, i był kuzynem pierwszego stopnia Douhito Miyori. Był odpowiednim kandydatem na męża dla przewodniczącej Unii Samotnych Wydm. I wszystko byłoby w porządku, gdyby Katsu nie był wcześniej zaręczony z młodszą siostrą liderki klany Ayatsuri, a Kirino bezczelnie go uwiodła. Szczęśliwie, nie ujawniono oficjalnie, że Douhito Katsu oraz Ayatsuri Aino byli po słowie, ale ona podobno bardzo go kochała i Ayatsuri Saori nie była zachwycona z powodu obrotu spraw.

Airan wietrzyła jakiś dramat wiszący w powietrzu, chociaż jeszcze nie teraz.

Katsu spojrzał na Airan i się uśmiechnął. Zawsze minę miał taką, jakby się wywyższał, więc Airan najchętniej by go sprała. Ale że był "ukochanym" (i to Airan wypowiadałaby z największym jadem i brakiem szacunku, jakim by mogła) jej siostry, nic nie mogła zrobić.

- Wszystko w porządku, Airan-san? - zapytał, udając zatroskany ton. Pewnie chciał ją wykpić. - Ostatnio przechodziłaś trudny czas. Jeżeli potrzebowałabyś…

- Wszystko w porządku - odwarknęła Airan, prostując barki i spoglądając na niego wyzywająco.

- Idź. Muszę z nią sama porozmawiać - powiedziała cicho Kirino, na co jej narzeczony skinął głową i wyszedł z gabinetu.

Siostry zostały same.

Kirino przez chwilę patrzyła na siostrę, dość szybko przyjmując identyczny wyraz twarzy, co Airan - i obie mierzyły się pełnym pogardy wzrokiem. Kiedy były dziećmi, takie spojrzenie znaczyło, że za chwilę miały się na siebie rzucać z pięściami lub, żeby ciągnąć się za włosy. Jako nastolatki były gotowe ciskać w siebie kunaiami i wszelkimi innymi metalowymi przedmiotami.

Ale to było kiedyś. Teraz Airan nie mogła zrobić nic.

Kirino podeszła do swojego biurka i usiadła na jego blacie, krzyżując ręce na piersi i zakładając nogę na nogę. W dalszym ciągu patrzyła z góry na Airan, w dalszym ciągu nic nie mówiąc.

Cisza, jaka ogarnęła pokój, była niepokojąca, a noga Airan ponownie zaczęła podskakiwać, chociaż ta nawet tego nie zauważyła. Za to poczuła, że zrobiło jej się zimno, kiedy tak próbowała wytrzymać spojrzenie siostry. Przecież była dorosła, przecież były rodziną, przecież powinna mieć przywileje z powodu tego, że była ważna. Ich rodzice nie tak je wychowywali. Zresztą, nie zrobiła nic złego, poza tym była dorosła, była silna, a Kirino nie powinna jej tak traktować. Ona zrobiła wszystko, co było możliwe i nie miała pojęcia, czemu Kirino miała mieć pretensje.

Wzrok siostry przeszywał ją, a kpiący uśmieszek na jej ustach powodował, że serce Airan biło jak szalone. I to wcale nie z dobrych powodów. Każda cząstka jej ciała się napięła. Była gotowa do ataku.

- Ja nie zrobiłam… - zaczęła Airan, prawie zrywając się z krzesła i w tym samym momencie zobaczyła błysk triumfu w oczach Kirino. Wiedziała, że przegrała. Opadła ciężko na swoje krzesło i odwróciła wzrok, sznurując usta. Wiedziała, co teraz będzie

- Nic nie zrobiłaś? Oczywiście. Ty nigdy "nic nie robisz" - prychnęła lekceważąco Kirino, a następnie zmarszczyła nos w brzydkim grymasie, który, oczywiście, wszyscy mężczyźni uważali za uroczy. Oczywiście kłamali, żeby się dobrać do jej spodni. Głupia suka, powinna… - Powiedz to w Uso. Lub powiedz to całemu klanowi Kaminari i Inuzuka, którym tak bardzo chciałaś pomóc. - Kirino powiedziała przedżeźniającym tonem, robią głupie miny. Najwyraźniej tak sobie Airan wyobrażała. Po chwili jednak była poważna i pogardliwa. - Nikt z Unii nie wysłał swoich ludzi, tylko ty musiałaś tam iść i narobić więcej kłopotów. I co? Dobrze ci z tym, że zrobiłaś z naszego klanu pośmiewisko? Ze mnie pośmiewisko? Siostra Shirei-kana.

Kirino zeszła z biurka i przeszła za nie, żeby usiąść na swoim miejscu. Wyciągnęła zwój, którym zamachała przed Airan. Airan w dalszym ciągu milczała, patrząc w bok. Czuła, że się trzęsie.

- Dostałam list od Shirei-kana Inuzuka. Z informacją, że dzięki waszej interwencji, Ryuzaku zgłosiło się do Uchiha po pomoc. I zdecydowali się pomóc Uchiha. Zdajesz sobie sprawę, jak bogate jest Ryuzaku? I jak ogromną pomocą było? I jak bardzo najadłam się wstydu? I to dlaczego? Przez jakiegoś szczeniaka?

Airan zerwała się ze swojego miejsca i spojrzała w końcu na siostrę. Jej oczy były pełne nienawiści.

- Nie waż się - ostrzegła, krzywiąc się. Nie miała pojęcia, jak bardzo teraz przypominała swoją siostrę.

- Wiesz co się stało z twoim szczeniakiem? Gnije w więzieniu za głupotę.

Serce Airan spadłło do jej żołądka i poczuła się niedobrze. Yugen w więzieniu? Za co? Przecież nie było aż tak źle, przecież…

Z trudem powstrzymała łzy lub wybuch złości, szczególnie, że Kirino nawet nie drgnęła, kiedy Airan się zerwała, ale kontynuowała.

- Też byś gniła, gdyby nie to, że jednak jesteś moją siostrą. Ale już nie będzie uganiana się za przygoda i szczeniakami. Będziesz robiła to, co do ciebie należy, jako członek klanu Maji. W ten sposób się zrehabilitujesz. Nauczysz się trzymać nerwy na wodzy i wykorzystywać swoją urodę… chociaż nie w tym momencie, z taką mina wyglądasz koszmarnie, więc lepiej z niej zrezygnuj. - Kirino prychnęła, tym razem rozbawiona swoim żartem. - Zajmiesz swoje miejsce i nauczysz się zajmować klanem. I może kiedyś będziesz do czegoś użyteczna. A zaczniemy od wysłania cię na Turniej Pokoju. Wszyscy mają tam być, ciężko, żeby Unia nie wysłała swojego przedstawiciela. Pojawisz się tam jako oficjalny przedstawiciel. Przedstawisz nasz klan i Unię z jak najlepszej strony. I weźmiesz ludzi, którzy wejdą na arenę oraz pokażą, na co stać Unię. Rozumiemy się? - Airan zgrzytnęła zębami, tym razem zaskoczona z obrotu sytuacji. - A teraz idź się wysmarkaj, bo wyglądasz żałośnie. Jak się ogarniesz, zaczniemy poduczać cię dyplomacji.

Ważna informacja dla graczy z Unii Samotnych Wydm: niedługo dostaniecie powiadomienie o dołączniu do delegacji. Dostaniecie przy tym drobne zadanie.
Oczywiście, jeżeli macie pomysł na dodatkowe zadanie czy to, na czym wam tam zależy - walcie śmiało.

Innych graczy proszę o to samo. Powoli jednak będą się pojawiać zaproszenia/scenki. Moze się zdarzyć, że osoby zwykle nieobecne na forum i nie grające aktywnie nie dostaną niczego konkretnego - na turniej można przybyć bez konkretnego celu również, tylko dlatego, że wasza postać ma taki kaprys.

Niedługo pojawi się więcej informacji.

[Katetsu]

Poproszę zapis na trybuny