Obrzeża wioski

[Ario]

Jun & Rukodo
Misja Grupowa C
36/45 Dotarliście do stajni. Jun postanowił przeprowadzić operację wejścia z tzw. buciorka (o ile byłyby drzwi) - mając ze sobą odznakę, która uprawniała go do niektórych czynności mógł bez problemu próbować wywrzeć nacisk na biednego strażnika. Ten gdy tylko Was zobaczył, zdębiał i wyprostował się niemalże na baczność. Widok odznaki rzeczywiście go zaskoczył. Sam wydawał się jakby wyrwany z jakiegoś letargu.
- Em? Co? ... Chwila...eee... - chłop mocno wahał się, czy Was zatrzymać, czy też nie, ale finalnie wpuścił Was do środka, biegnąc gdzieś do budynku administracyjnego i znikając w pierwszych mozliwych drzwiach.

Zostaliście niemalże sami na placu i tak jak chcieliście - ruszyliście do stajni. Tam, drzwi były lekko uchylone, więc mogliście bez problemu dostać się do środka. W samym budynku struktura była dosyć oczywista - podział na boksy, dużo koni, dwie osoby, które coś robiły - jedna młoda dziewczyna zamiatająca podłogę (była daleko i nie zauważyła Was), oraz starszy pan, który zapisywał coś w zwoju, chodząc od boksu do boksu. Ten mężczyzna was zauważył, lecz nic nie powiedział - wydawał się ignorować Waszą obecność.

Nie trzeba było długo czekać, gdy za Wami pojawili się ludzie - ten sam straznik, który wydawał sie dyszeć po przebieżce, jaką zafundowaliście mu nagłym pojawieniem, oraz dama, która była w częściowej zbroi. W tym momencie miała może ze 30 lat i widać było na niej jakiś dziwny majestatyczny element - napewno pochodziła z górnych sfer, a jej twarz posiadała pierwsze oznaki wchodzenia w dojrzały wiek. Strażnik za nią nie bardzo wiedział co miał zrobić, ale kobieta szybko odprawiła go ręką, spoglądając na Was podejrzliwie.
- Aya Kuryuru, jestem zarządcą tego obiektu. W czym mogę panom służyć? - zapytała, lekko ukłaniając się widząc odznakę Juna.

[Jun]

- Rok 390 - Wiosna -

---

[/color][/b] " ... " [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=IrEm9eW ... U&index=11[/youtube] Reakcja strażnika w żadnym wypadku nie była zaskoczeniem. Dokładnie takiego zachowania spodziewał się, jak i takiego oczekiwał. Tak naprawdę, inna reakcja byłaby zaskakująco niepasująca do sytuacji. W stajni znajdowało się sporo koni, to było spodziewane, kto miałby tak spory budynek dla tylko dwójki. Pracujący ludzie - to było oczywiste, że będą, nawet bez informacji od tamtego pośrednika, który z jakiegoś powodu uznał je za istotne.

Ponownie pojawienie się strażnika również było spodziewane. Jego zadaniem było przecież poinformowanie swojego pana, bądź pani o takim wtargnięciu. To standardowe zadanie i praktyka strażnika bramy, którą z jakiegoś powodu Jun doskonale znał. Zastanawiało go jednak, z kim takowy się pojawi. Mógł przyprowadzić lorda, jego przedstawiciela, lub jeszcze kogoś innego, w tym wypadku Ayę, zarządczynię stajni i córkę Lorda. Póki co wszelkie informacje przekazane przez kontakt, jakkolwiek nieutkane absurdem i nieistotnością by one nie były, sprawdzały się w stu procentach. Gdyby były istotne, to tamten gość mógłby być nawet niezłym informatorem. Jakby się tak zastanowić ciekawe skąd je brał. Od ogrodnika Gaiki? Kto wie co tamten człowiek robił gdy jego praca w ogrodzie dobiegała końca.

Tamori miał odznakę na widoku, nie kłopotał się z przesadnym jej eksponowaniem, czy też zwracaniem uwagi. Strażnik na pewno powiedział, co miał powiedzieć i kobieta przychodziła tutaj przygotowana. – Jestem Jun, a to mój dzisiejszy wspólnik Gaika — Wykonał delikatny ukłon, odrywając na moment wzrok od kobiety, również wskazał na Rokudo. I to chyba było wszystko jeśli wspominać o grzecznościach, jakie pomiędzy nimi mogły zajść. Strażnik odszedł, więc mogli porozmawiać w zainteresowanym tym jakże ciekawym tematem, gronie - o koniach z posiadłości Kuryuru i potencjalnej ich kradzieży. Nie zamierzał stać w miejscu, miał zamiar się odrobinę rozgościć i w trakcie rozmowy przejść po boksach i rozejrzeć za poszukiwanymi końmi – Jesteśmy tutaj w sprawie kradzieży dwójki pani najlepszych koni... A przynajmniej powiedziano mi, że są najlepsze. Czarny, z białą grzywą. Klacz z białymi nogami. — Oczywiście specjalnie nie wspomniał, że cała ta kradzież jest zupełnie potencjalna, bowiem jeszcze do niej nie doszło - chyba. Tak samo z tego powodu nie zamierzał rozwijać za bardzo tematu. Ciekawiła go reakcja zarządczyni na ich wizytę dokładnie w takim celu. Myśli - Mowa

---

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Rokudo Gaika]

Wszystko wyglądało na to, że w tym nowopowstałym partnerstwie to Jun jest ten od mówienia, a Gaika od stania i wyglądania groźnie. Taka rola mu w sumie odpowiadała nawet bardziej niż popisywanie się swoimi niebywałymi umiejętnościami oratorskimi. Na wszystkie zająknięcia mijanych osób odpowiadał lekkim skinięciem i mierzył ich wzrokiem od stóp do głów. Kiedy w końcu dotarli do środka stajni, to Rokudo przyjrzał się przede wszystkim pomieszczeniu.

Kiedy w końcu pojawiła się córka lorda, to kapelusznik znów zrobił się jakiś bardziej rozmowny, przez co on mógł dalej się realizować w roli milczącego twardziela. Szkoda jednak, że jeszcze było z niego chucherko i nie miało to dużego przełożenia w rzeczywistości ale zakładając, że większość ludzi nie była shinobi, to miał poważną przewagę w robienia im potencjalnej krzywdy. A skoro już o robieniu brzydkich rzeczy swoim bliźnim, to dzisiejszy wieczór niezbyt był obfity w okładanie kogoś pięścią po mordzie. Może warto by było wszcząć jakąś burdę? Na jego twarzy pojawił się wyraz głębokiej zadumy. Dla postronnych mogło to wyglądać, jakby analizował dalej tą skomplikowaną sprawę i usiłował dojść do jakichś sensownych wniosków. Nic bardziej mylnego.

[Ario]

Jun & Gaiko
Misja grupowa rangi C
39/45 Ze względu na swoje doświadczenie Jun mógł przewidzieć zachowanie strażnika. Nie mniej, teraz staliście z zarządczynią, która na słowa o potencjalnej kradzieży koni wyprostowała się i szybko Was minęła. Machnęła ręką do pracującego starszego mężczyzny. Ten posłusznie podbiegł kobieta nachyliła się (była wyższa od niego) i coś mu powiedziała na ucho. Ten również szeptem jej coś przekazał, po czym kobieta pokiwała głową i wróciła do Was.
- Przepraszam za moje maniery, jednak jeżeli chodzi o konie to są one pod moją całkowitą ochroną. Musiała upewnić się, że dziś nie było żadnego zagrożenia. - wyjaśniła, składając ręce przed sobą. Widać, że miała obycie polityczne, bo zachowywała się i wypowiadała z niezwykłą elegancją, ale też z takim zadatkiem...na dobrego demagoga.
- Przepraszam, że nie zaproszę na herbatę, jednakże jest dość późno. Panowie jednak zapewne chcą porozmawiać konkretnie, tak więc bez zbędnych zwłok - skąd Panowie mają informacje o domniemanej kradzieży? Opis koni przekazany przez Pana rzeczywiście zgadza się. Jest to opis naszych dwóch niepokonanych czempionów, którzy do tej pory nigdy nas nie zawiedli. Nie mniej, przynależność Pana mówi mi, że są tu Panowie w dobrych zamiarach...o co więc chodzi w tej całej historii? - zapytała, widocznie zaciekawiona całą tą sytuacją.

W międzyczasie ludzie którzy pracowali w stajni minęli Was i poszli w kierunku budynku administracyjnego, kompletnie Was igornując.

[Jun]

- Rok 390 - Wiosna -

---

[/color][/b] " ... " [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=IrEm9eW ... U&index=11[/youtube] – To oczywiste — Odpowiedział na pierwsze słowa kobiety. Jednak to straż i ci, którzy jej służą, zajmują się bezpieczeństwem regionu, tam, gdzie właściciel nie może. – Nie mówię tego w złej wierze. — Jun również potrafił opowiadać historie i budzić pewnego rodzaju niepożądane emocje pośród ludzi, wystarczyło chcieć i odpowiednio się postarać. Również to nie był czas na picie herbaty i przesadne uprzejmości, jakimi mogliby się obdarowywać, krążąc wkoło tematu, lecz nie dotykając jego sedna. Również to rozumiała, z tego też powodu Tamori mógł odetchnąć, bo masa biurokratycznej i niepotrzebnie eleganckiej gadki go ominie. Może jednak wyjdzie z tego coś dobrego. – Skąd zdradzić nie mogę, bo nie wiem — Zaczął, poprawiając kapelusz na swojej głowie. Wyprostował się też, stając zupełnie w jej stronę – Do pani należy powiedzenie mi, kto byłby na tyle śmiały by próbować wynająć straż i ninje służące pod banderą miasta, do kradzieży pani koni w ramach jakiegoś zakładu — Skupił się w tej chwili na kobiecie, jej reakcji, ruchach i słowach. Była niezła w tym co robiła, ale z takimi Jun już miał do czynienia, mogła albo współpracować, albo mógł wyciągnąć papiery, wtedy rozmowa na pewno będzie odbywała się inaczej. – Mamy czas do rana na wyjaśnienie wszystkiego. Wtedy zleceniodawca chce odebrać uprowadzone konie. Jestem skłonny negocjować rozwiązanie mające pochwycić owe złodziejskie jednostki. Dlatego tutaj jesteśmy — Dosyć wyraźnie określił swoją stronę w tym konflikcie. Stronę straży, niezależnie od tego co zajdzie w tej stajni, łotrów dopaść zamierzał przy pierwszej okazji. Jedyną niewiadomą było to co przy nich rano znajdzie, oraz to ile dodatkowych informacji udzielą tutejsi właściciele, bo chcąc nie chcąc. Jun wcale nie musiał tutaj być, mógł zapobiec wyścigowi choćby i rano poprzez zatrzymanie ich na zbyt długą inspekcję, czy obmyślając inny sposób. Wyścig jak wyścig. Sednem było by nie wygrał, jeśli już stawać po stronie łotrów, nie mniej dla kapelusznika ich sprawy... Nie interesowały go, liczył się ostateczny finisz i dorwanie zuchwalców. – Gaika. Zajrzyj do boksów i rozejrzyj się na zewnątrz, czy aby ktoś jeszcze się tu nie czai. — Polecił swojemu towarzyszowi wykonanie zwiadu, bo, prawdę mówiąc, nie wierzył, że wynajęli tylko jego do tej roboty... Choć, sądził tak tylko ze względu na to, w jaki sposób się rozstali. Z drugiej strony, szukając odpowiedniej osoby tyle czasu, musiał mieć gotowe jakieś zastępstwo.
Myśli - Mowa

---

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Rokudo Gaika]

Cała otoczka, jaką otaczała się córka lorda nie robiła na Rokudo zbyt wielkiego wrażenia. Był w końcu przyzwyczajony do etykiety i obycia wyższych sfer. Nie było w tej umiejętności dla niego nic specjalnie odkrywczego, ani wartego powtórzenia. On personalnie bardzo nie lubił sztywnego protokołu i jak tylko mógł, to wymykał się od podążania za poprawnym postępowaniem. Dużo bardziej wolał czyny, tak więc słowa strażnika przyjął z jako-taką ulgą. Jakby jeszcze trochę postał przy tej rozmowie, to w sumie nie byłby pewny, czy nie powstrzymałby się od przewracania oczami na pewne charakterystyczne zachowania i maniery, jakimi się posługiwała.

- Już się za to biorę. – Odezwał się rześkim głosem, w końcu sugestia Juna miała jak najbardziej ręce i nogi. Nie było wykluczone, że ktoś jeszcze został wysłany do tego zadania. W końcu dyskusja w jego domu nie przebiegła w sztampowy sposób i w sumie niewiele brakowało, by kapelusznik zrobił krzywdę zleceniodawcy, który wykazał się całkiem niezłym tupetem, aby śledzić strażnika miejskiego ze zleceniem kradzieży. Zakrawało to nieco na prowokacje, ale też może cała sytuacja miała drugie i trzecie dno, więc może było więcej w całej tej historii do odkrycia, niż to co się zdawało.

Spacerując sobie po stajni srebrnowłosy dobył jednej tonfy lewą ręką i zaczął nią wykręcać młynki w powietrzu, dając ciału nieco tak bardzo pożądanego ruchu. Najbardziej go interesowały właśnie konie-czempiony tutejszej stajni, które były celem całego tego zajścia. Pomimo odgłosów zwierząt i dość żywo prowadzonej rozmowy przez kapelusznika robił co mógł, aby wsłuchać się w jakieś dźwięki nocy. A nuże czeka go przyjemna niespodzianka i będzie szansa na nieco więcej ruchu?

[Ario]

Jun & Gaiko
Misja grupowa rangi C
42/45 Kobieta wysłuchała co Jun jej przekazał, a następnie odprowadziła wzrokiem Rokudo, który postanowił przeprowadzić małe śledztwo. Nie mniej, gdy tylko trochę przeszedł, wzrok kobiety zmienił się na bardziej tajemniczy, po czym wróciła do swojego rozmówcy - Juna.
- Wie Pan, jak teraz się zastanawiam...mało kto jest w stanie w okolicy z nami rywalizować, jednak był tu ostatnio jakiś mężczyzna, który próbował wykupić z naszej stajni jednego z zadeklarowanych przez Pana koni. Co prawda oferował banalnie zaniżoną cenę, oraz fakt, że konie nie są na sprzedaż sprawiły, że niestety nie dokończyliśmy rozmowy biznesowej i zmuszeni byliśmy jegomościa wyprosić. - odparła ze stoickim spokojem. - Niestety nie wiemy skąd byli...

W tym samym czasie Rokudo sprawdzał stajnie. Przez większość czasu nie odnalazł nic, co mogłoby go naprowadzić na cokowiek, az do momentu gdy podszedł do jednej ze ścian. Stała tam przesuwna szafa na narzędzia i inne takie, a za nią powiało po Ci nogach zimnym powietrzem. Gdy przyjrzałeś się bardziej zobaczyłeś, że jest tam przejście, które było stworzone poprzez wyłamanie desek. Przejście było dość dobrze zamaskowane i przede wszystkim - świeże. Ktoś przy tym majstrował niedawno, o czym świadczyły ślady krwi na deskach. Ktoś musiał się zahaczyć o zaostrzone końce. Oprócz tego przy tym samym miejscu było dużo innych śladów - przede wszystkim stóp.

Ze względu na to, że Rokudo badał ślady wewnątrz stajni, nie widział tego co zobaczył Jun - strażnik, który stał przy wejściu nagle upadł na ziemię, a w powietrzu bryznęła krew - dostał serią kunaiów, które wbiły mu się w ciało i mężczyzna z hukiem upadł na ziemię. Nie widziałeś nic więcej, ale byłeś pewny - jesteście świadkiem jakiegoś ataku.

Kobieta krzyknęła i spanikowana nie wiedziała co zrobić, więc póki stała w miejscu zakrywając usta ręką.

mapka

Czerwone - martwy strażnik
Różowe - kobita
Zielone - Rukodo
NIebieskie - Jun

[Jun]

- Rok 390 - Wiosna -

---

[/color][/b] " ... " [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=IrEm9eW ... U&index=11[/youtube] Słowa właścicielki koni nie znaczyły, póki co niczego ciekawego. Jakiś mężczyzna... To określenie pasowało zarówno do Juna, do Rokudo i do każdego innego przedstawiciela płci męskiej w Shigashi no Kibu, a tych było wielu, bo aglomeracja była to spora. Tamori nie spodziewał się usłyszeć niczego interesującego od tej kobiety. Wiedział, że tutejsi lubią mącić nawet w sprawach, które bezpośrednio ich dotyczyły. Gdy skończyła mówić. Westchnął tylko, nawet nie zawiedziony, a rozczarowany tym, że znów będzie musiał zadawać konkretne pytania, bo nikt nie potrafi tutaj udzielić jasnej odpowiedzi od razu. Powinni płacić mu dwa razy tyle.

Przynajmniej Gaika miał okazje się rozerwać, chodząc i oglądając to, co ważne. Może on coś ustali, albo dostrzeże. Bez dwóch zdań byli świadkiem ataku. Należało sobie jednak zadać pytanie, czy atak był po to, by uprowadzić konie? Czy może celowali w kogoś innego? Możliwe, że samego właściciela lokalu. Któż miałby to wiedzieć. W obecnej chwili Jun miał pod swoją opieką krzyczącego vipa, co również niezbyt go zaskoczyło. – Ten pancerz to tak na pokaz? Schowaj się do boksu, już — Odezwał się do niej władczym tonem i pchnął ją w kierunku wnętrza stajni. Liczył, że rzeczywiście go posłucha i skryje się w jednym z boksów z końmi. To w końcu jej zwierzęta i powinny nie uczynić jej krzywdy, zresztą - doskonale wiedziała jak się z nimi obchodzić - chyba. Był to już jej problem. Sam kapelusznik skupił się na obserwowaniu terenu wejścia do budynku administracyjnego, oraz bramy, wejściowej do całego kompleksu, czyli miejsca, gdzie padł wartownik. Cofnął się również do drzwi stajni. Tam zamierzał przez chwilę zostać i obserwować, wychylając się nieznacznie by ocenić sytuację. Przygotował też Jeden Kunai, był gotów by go wyrzucić w stronę dostrzeżonego jegomościa... Nie chciał robić tego pochopnie, a w odpowiednim momencie. Liczył na zamianę kilku słów, albo ciosów pięścią.

Losem strażnika się niezbyt przejmował. Wiedział, na co się pisał, biorąc tę robotę, poza tym, i tak już nie żył, albo był w na tyle ciężkim stanie, że raczej nikt go z tego nie wyciągnie. Jednak to były kunaie więc mogło być różnie, albo było z nim źle i nie było ratunku, albo nie było mu nic, tak czy inaczej - w obu przypadkach mógł sobie trochę poleżeć.

Co do Gaiki. Wierzył, że jakoś sobie poradzi. Jeśli jednak to Rokudo pierwszy dopadnie agresora to cóż, może będzie to pojedynek warty obejrzenia? W końcu to nie tak, że tamten facet ma jakiekolwiek szanse.
Myśli - Mowa

---

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Rokudo Gaika]

Czasami, jak sobie czegoś mocno życzysz, to świat realizuje twoje marzenia w trybie ekspresowym. Krzyk kobiety, którą zostawił z kapelusznikiem przynajmniej na to wskazywał. Odwrócił się na chwilę w kierunku wejścia do stajni, aby szybko oszacować najlepszą trasę do potencjalnego ataku. Gdy w tamtym miejscu zauważył Juna, który wprowadził do środeczka córkę tutejszego lorda, to sytuacja stała się bardziej niż jasna.

- Tutaj są wyłamane deski! – Zawołał w ich kierunku, aby nie zaskoczył ich żaden potencjalny agresor, kiedy będą pilnowali głównego wejścia. Po tej jakże wymownej deklaracji wykonał lekki rozbieg i wślizgiem wbił się w otwór w ścianie, aby szybko być gotowym do podjęcia jakichś działań.

Plan był dość prosty, wręcz łopatologiczny. Jeśli ktoś był w pobliżu otworu, jak się spodziewał, to miał otrzymać cios z tonfy skierowany w jego tułów, bądź nogi. Te drugie w przypadku, kiedy jeszcze zdąży mu zadać cios w trakcie ślizgu.

  Ukryty tekst

[Ario]

Jun & Gaiko
Misja grupowa rangi C
45/45 A więc tango się zaczęło. Jun jako pierwszy wepchnął kobietę do środka stajni, sprawiając, że mogła poczuć się delikatnie ujmując niezręcznie...jednakże lepiej się czuć przez chwilę niezręcznie, niż nie czuć się wcale, bo jest się martwym.

Gaiko zauważając to zrobił rozbieg i wślizgiem wbił się w otwór, przebijając się na drugą stronę. Zahaczyłeś się w jednym miejscu o drewno, rozcinając delikatnie nogę pod kolanem, ale rana nie była groźna. Po drugiej stronie zobaczyłeś 4 zamaskowane postacie, które gdy przebiłeś się na wylot, były lekko w szoku. Przy samej dziurze znajdowała się jedna z osób, więc niemalże ściąłes go z nóg. Budową ciała przypominał bardziej kobietę, niż mężczyzne (takie 40-50 kilo) tak więc mogłeś założyć, że jednym z agresorów była kobiecina. Póki co była na ziemi, ale raczej mogła jeszcze wstać. Reszta zamaskowanych ludzi rzuciła się w Twoim kierunku - byli póki co w odległości kolejno 5, 7 i 9 metrów, oraz biegli w jednej linii wzdłuż ogrodzenia. Pierwszy dzierżył młot, drugi katanę, a trzeci naginatę.

Jun z kolei zobaczył, jak na dachu budynku administracyjnego wskoczyła jakaś kolejna zamaskowana postać. Wystawił rękę w kierunku shinobiego, który został jako jedyny na placu, a następnie w jego kierunku wystrzelił serię lodowych senbonów.

Mapka

  Ukryty tekst

[Rokudo Gaika]

No, nareszcie trochę ruchu. Banda uzbrojonych przeciwników wyraźnie nie była przygotowana, na szarżę w ich kierunku, z okropnym grymasem na twarzy. Ale wpierw, trzeba było dokończyć to, co się zaczęło. Grupka wyraźnie była uzbrojona, jakby okradła wcześniej najbliższy sklep z artykułami żelaznymi. Wszystko to świetnie się składało, bowiem Gaika miał w końcu okazję wypróbować swoje, niedawno zakupione kawałki metalu. Wpierw jednak trzeba było skończyć z tym, co się zaczęło.

Na rozgrzewkę Rokudo chciał podnieść wysoko, niemal pionowo nogę, aby przy opadnięciu na ziemię trafiła w leżącą kobietę. Nie było dobrego powodu, aby niewiasta miała się podnosić z podłoża, kiedy ten będzie rozprawiał się z resztą. Cios miał odebrać resztki powietrza z jej płuc, aby ta niespecjalnie była skora do działania w ciągu najbliższych kilku sekund. Następnie przełożył swoją tonfę do prawej ręki i nacierając na użytkownika młota, chciał skrócić dystans do minimum, przy okazji wymierzając mu cios w odsłoniętą szyję metalowym prętem, którym się posługiwał. Jeśli by go to wyeliminowało, tym lepiej. Jeśli nie, to starał się go trzymać na tyle blisko, by stanowił mięsną tarczę przeciwko przeciwnikom z ostrą bronią. Jakby ci się tamci zbliżyli jednak na zbyt bliski dystans, to sięgnąłby po drugą tonfę, gotując się na blokowanie ich ciosów.

[Jun]

- Rok 390 - Wiosna -

---

[/color][/b] " ... " [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=IrEm9eW ... U&index=11[/youtube] No i wszystko się zaczęło. To, co zobaczył Jun, czyli lecące w jego kierunku lodowe senbony, od razu sprawił, że nie miał on żadnych zahamowań w stosunku do kolejnych ruchów, jakie miał zamiar podjąć. Spodziewał się, że będzie to mniej otwarty atak. Tym razem został zaskoczony przez bardzo pewnych siebie przeciwników, którzy nie do końca zdawali sobie sprawę ze skuteczności cichych akcji. Tamori natomiast preferował otwartą walkę i zamierzał do niej doprowadzić. – GAIKA! Uważaj. Posiadają szybkie techniki LODU. — Wrzasnął głośno podczas gdy odruchowo odskakiwał w bok, korzystając z pełni swoich zdolności fizycznych, by wykonać unik w lewo, tudzież w prawo. Nie miało to większego znaczenia, póki mógł się usunąć z drogi senbonów. Już w trakcie krzyku zebrał i uspokoił odpowiednio swój oddech, by wykorzystać szczyt swoich naturalnych odruchów i reakcji.

Nie miał zamiaru czekać, początkowy unik natychmiastowo poprzedził susem w stronę bramy, gdzie miał zamiar przy pomocy szybkiego biegu rzucić się w kierunku ściany budynku administracyjnego. Będąc przy ścianie, miał zamiar od razu po niej wbiec i na sam dach wskoczyć po jego prawej stronie. W każdej chwili, tego biegu, jak i na jego końcu, był gotów do wykonania doskoku przy pomocy techniki Hiken Tsukikage i cięcia swoim mieczem, w chwili po dostrzeżeniu zagrożenia w postaci lodowego ninjy, czy jakiegokolwiek innego, który znalazłby się bliżej. Nie robiło mu to różnicy kogo tak naprawdę ciął dopóki nie nosił munduru strażnika Shigashi, albo munduru tutejszej straży posiadłości, czy samej Ayi każdy inny z wyjątkowym ubiorem był intruzem a takich raczej szło odróżnić po ubiorze Myśli - Mowa

---

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Ario]

Jun & Gaika
Misja grupowa rangi C
48/45 Cała akcja nabrała tempa. Pierwszy ze wszystkich ruszył się Jun, unikając wszystkich ataków z łatwością - po pierwsze nie były dla niego aż tak szybkie, jak mogłyby wydawać się dla Rokudo, z drugiej strony chłop (jak się okaże zaraz w dalszej części odpisu) walił po prostu na oślep, pudłując sam z siebie połowe ataków.

Następnie ruch, którym posłużył się dalej Jun sprawił, że strzelający chłop stracił go zupełnie z oczu. Przestał używać techniki będąc totalnie zdziwiony, gdzie ten wsiąkł, by potem sam wsiąknąć w ziemię - po ataku z nieziemską prędkością Juna. Przeciwnik na dachu padł na ziemię martwy, podzielony na dwie części - północ/południe. Obie części wylądowały na dachu tworząc krwawą breję.

Nieco więcej trudności miał Gaika, który pierwszego przeciwnika dobił z piętki w klatkę piersiową. Trafił przy tym idealnie w splot. Usłyszałeś tylko nieprzyjemne złapanie powietrza w wykonaniu kobiety. Nie miałeś jednak czasu delektować się zwycięstwem zbyt długo, bo musiałeś zrobić unik przed nadciągającym atakiem wroga. Zamachnął się bydlak młotem, jakby chciał Cie rozbić na miejscu, jednak Ty schyliłes się przed tym atakiem i skontrowałeś atak, celując tonfą w szyję. Skoordynowanie tego ataku wystarczyło, by ten się zatoczył i upadł na ziemię jak długi, wypuszczając młot z rąk.

Dalej jednak było mniej ciekawie. Pierwszy zaatakował poziomo, przez co musiałeś się odsunąć by nie zostać przeciętym, jednak atak naginatą, który nastąpił bezpośrednio po katanowcu, trafił Cię delikatnie w bark. Bardziej musnął niż trafił, ale jednak dał radę rozciąć naskórek.

Twoi przeciwnicy ruszyli do drugiego ataku, starając się Cię okrążyć.

[Rokudo Gaika]

Kiedy jego umysł zalewała adrenalina związana z walką oraz drobnymi zadrapaniami zdobytymi po drodze do tej przedniej zabawy, to usłyszał wołanie kapelusznika. Krzyknął coś o jakimś lodzie, ale reszta już nie bardzo się sklejała w całość. Lód? Przecież on im urządził takie ciepłe przyjęcie. Pomimo ich pierwotnego chłodnego zachowania, to przecież udało mu się zwalić z nóg ich kobiety. Reszta towarzyszy zabaw Gaiki jednak próbowała bezskutecznie zachować zimną krew, jednak on miał nieco one plany. Zostało już tylko dwóch uczestników zadań, każdy dzierżący kawałek lodowatej, ostrej stali. Ale on wiedział, że już niedługo może się tutaj gęsto się ścieleć zimnymi trupami.

Przeciwnicy starali się go okrążyć, co było dość przewidywalnym zachowaniem. Otoczyć wroga i zaatakować z kilku stron. Podręcznikowa wręcz taktyka. Minus był taki, że mężczyźni z tego co dostrzegł byli raczej wolniejsi od jego czasu reakcji i jedynie przy gradzie ciosów udało mu się go lekko zadrapać. Nie był jednak skupiony na nich, bowiem kończył zabawę z poprzednią dwójką omdleńców. Teraz jednak przyszła pora, aby i na nich nieco czasu poświęcił.

Stali pod ścianą, wiec możliwości okrążenia go w płaszczyźnie horyzontalnej były dość ograniczone. Szermierz stojący przed nim starał się odwrócić jego uwagę, aby włócznik mógł skorzystać ze swojej przewagi zasięgu. Trudno powiedzieć czy wiedzieli, że mają do czynienia z shinobi, ale następny ruch srebrnowłosego był właśnie wymierzony w ich niewiedzę w tej kwestii. Skoczył on bowiem na ścianę starając się zbić ostrze katany na bok metalową tonfą, aby odsłonić tłów swojego przeciwnika. Tym samym ustawił się po przeciwnej stronie walczącego naginatą. Chciał skorzystać z tego ułożenia, aby odbijając się jak najmocniej od drewnianej powierzchni natrzeć na wówczas odsłonięte ciało przeciwnika. Jeśli manewr się powiedzie, to wrogi szermierz wpadnie na drugiego przeciwnika, co również ma sporą szansę wytrącić go z równowagi, albo nawet rzucić na ziemię, jeśli zrobi to z odpowiednią siłą. Do ciosu planował użyć znanego manewru, który mógł nieco zwiększyć siłę uderzenia, zwiększając prawdopodobieństwo powodzenia jego planu.

  Ukryty tekst

[Jun]

- Rok 390 - Wiosna -

---

[/color][/b] " ... " [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=IrEm9eW ... U&index=11[/youtube] Szybko - tylko tak można było określić tempo tego co wydarzyło się na dachu budynku administracyjnego. Kapelusznik nie przejął się za bardzo losem swojego przeciwnika. Tamten doskonale wiedział, na co się pisze stosując techniki shinobi. Choć, gdyby miał przyznać, zdziwił się, że facet został przecięty na pół tak łatwo. Nie za bardzo wiedział czemu przypisać swój niebywały sukces. Sile, odpowiednio wymierzonemu cięciu, czy może jakimś problemom, jakie trapiły napastnika. Któż mógłby to wiedzieć, tylko jakiś Iryonin, a na poszukiwanie takiego nie było teraz czasu. Jun szybko kopnął oba fragmenty trupa by spadły z dachu na ziemię. Szkoda by ktoś w środku budynku doświadczył krwawego deszczu, a tak, trzeba będzie jedynie sprzątnąć truchło, przy okazji upewni się, że przecięty nie żyje, jak usłyszy plaśnięcie o ziemię.

Szybko rozejrzał się po okolicy poszukując kolejnych zagrożeń. Jeśli ich nie wypatrzył to prędko zbiegł po ścianie do poziomu ziemi. W tej chwili pozostawało liczyć, że Gaika któregoś ogłuszy w celu przesłuchania. Jeśli nie... No cóż. Wypadki się zdarzają a Jun nie zamierzał się hamować. Nie w chwili gdy wykorzystane zostały techniki którymi równie dobrze mógł posługiwać się szermierz Akahoshi. Nawet Jun czuł, że pojawienie się ich tutaj jest zupełnie przypadkowe, ale wydawało mu się, że odbierają nieco honoru poznanemu miecznikowi.

Gdy znalazł się na dole zamierzał prędko ruszyć znów w stronę stajni. Wyminąć ją i przedostać się przez płot/ogrodzenie, cokolwiek to było. Ciężko byłoby nie usłyszeć walki jaką prowadził tam Gaika. Po przejściu na drugą stronę. Jeżeli jeszcze któryś z przeciwników pozostał na nogach, miał zamiar sprintem ruszyć w jego stronę odbijając jego broń przy pomocy swojej, czy to na lewo, czy na prawo. Wykonanie uderzenia jednym orężem o drugim nie powinno sprawić mu trudności. Nie miał zamiaru go ciąć, oj nie, przynajmniej nie w pierwszej chwili. Po zbliżeniu się, czy to z przodu, czy to z tyłu, chciał podrzucić na moment swoj miecz w górę, by zwolnić rękę do chwytu. Nie miało to dla niego różnicy czy wykręci rękę przeciwnika, czy ją ostatecznie złamie - o ile to możliwe. Chciał pochwycić go i rzucić w powietrzę, możliwie na tyle by zachaczyć o tych jeszcze stojących na nogach, wytrącić ich z równowagi, ułatwiając pracę Gaice, lecz nie chciał zachaczać o samego kompana. Ruch raczej nie zająłby mu dużo czasu, stąd upadający miecz zamierzalby złapać, albo oderwać go z ziemii (zależności co się stanie). Dopiero wtedy miał zamiar odbić się od ziemi najmocniej jak potrafił by doskoczyć i ciąć przeciwnika cięciem miecza, tym razem pionowym pod nieznacznym kątem... Myśli - Mowa

---

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst