Szpital

[Ayatsuri Yuu]

A więc trafiała mu się trochę bardziej złożona misja, już nie wystarczy tylko sprzątanie szpitala, musiał wybyć poza Mur. Całe szczęście, że przynajmniej tym razem wysyłano go na tą cywilizowaną stronę Muru, a nie na niezbadane terytoria za nim. Były one fascynujące, ale po wczorajszej przygodzie nie chciał tam zbyt szybko wracać. Musiał wpierw naprawdę mocno rozwinąć swoje umiejętności, miał ogromne szczęście, że monstrum nie fatygowało się z zabiciem ich. No ale przynajmniej sobie trochę podjadł przed podróżą.
Trochę zaskoczyło go co prawda akurat takie zlecenie, patrząc na to, że chyba męczyła się trochę z człowiekiem leżącym na stole. Zerknął zresztą, chcąc zobaczyć czy ten jest żywy czy to po prostu sekcja zwłok. Myślałby kto, że stojąc przy stole operacyjnym ta martwiłaby się coś innego, ale cóż, może kończyły się jej zapasy, których niedługo będzie potrzebować.
-Dostanę jakąś mapę albo wskazówki jak trafić? - zapytał rzeczowo. Fakt faktem przez Sogen przechodził tylko w drodze na Mur, która była dosyć prosta, a w razie wątpliwości wystarczało wypytanie tubylców. Szybko przeleciał ręką po zwojach, upewniając się, że te są na swoim miejscu, a potem sprawdził zawartość torby. Niby wiedział, że nie powinno niczego brakować, ale służba nauczyła go rzetelności. Mając swój ekwipunek był gotowy do drogi, czekał tylko na wskazówki dotyczące drogi.

[Ario]

Yuu
Misja rangi C
7/30 Kobieta popatrzyła na Ciebie podejrzliwie, gdy próbowałeś zajrzeć co ona robi.
- Te, młody, co to za filowanie? - skarciła Cię, po czym spojrzała ponownie. - No Gospodoba Mononoke. Idąc szlakiem w stronę Midori, kto przypadkiem lub umyślnie zboczy z głównej drogi, trafić może na ścieżynkę wydeptaną. Jest to trakt stary, który łączył ongiś prowincje. Dawniej równy i szeroki. Teraz dziurawy i wąski, na jeden powóz zaledwie. Przy drodze tej stoi gospoda. - wypowiedziała to niemalże jednym tchem, jakby recytowała Ci jakiś wierszyk, albo mniej lub bardziej udaną balladę.
- Mapy? Jak będziesz szedł to możesz jedną zrobić, wtedy będę dawać takim...młodym, którzy zadają za dużo pytań. No już już, ruszaj. Pacjent czeka. - powiedziała, wyganiając Cię niemalże na misje.

Taki to już los shinobich. Jedni leczą, inni rozkazują, a jeszcze inni śmigają po lasach narażając życie i przynosząc różne przedmioty. Co prawda obiło Ci się wcześniej o uszy, że w tych lasach grasują bandyci, ale kto mądry napadałby na kogoś z muru - przecież i tak pewnie nie masz przy sobie za dużo rzeczy. Nie mniej, dobrze przygotowany shinobi, to żywy shinobi.

[Ayatsuri Yuu]

Trochę zdziwiło go, gdy został skarcony przez kobietę, kiedy w zasadzie tylko stał obok niej, a już zdarzała mu się bardziej bezpośrednia pomoc przy pacjentach. Jednak nie były mu po myśli żadne sprzeczki, więc tylko uważnie słuchał, kiedy Wilczyca opisywała mu drogę, jaką musiał przebyć. Był to co prawda opis bardziej poetycki niż konkretny, ale cóż, musiał z tym sobie poradzić.
-Szlak w kierunku Midori, od niego wydeptana ścieżka mniej więcej na szerokość jednego powozu. Przy niej gospoda. - powtórzył sobie wszystko dwukrotnie w myślach, by nic mu nie umknęło. Wskazówki nie były szczególnie skomplikowane.
Skinął tylko kobiecie głową i opuścił pomieszczenie, w którym się znajdowali. Następnie musiał wyjść ze szpitala, a potem skierować się ku wyjściu z fortecy. Mibu nie wspominała, by zadanie było niesamowicie pilne, postanowił więc utrzymywać średnie tempo, zaledwie trochę szybsze od zwykłego chodu. Kobieta nie poinformowała go, jak daleko znajduje się karczma, ale wiedział, że gdyby miał spędzić noc w drodze, ta by go uprzedziła. To powiedziawszy, wciąż chciał dotrzeć na miejsce jak najprędzej, a jeśli była tak możliwość to i wrócić jeszcze tego dnia, na co szanse oczywiście oceni gdy już dotrze do swojego celu.
Skinął uprzejmie głową strażnikom wyznaczonym do pilnowania wejścia, współczuł im trochę tej żmudnej roboty i cieszył się sam, że jego zlecenia nie ograniczają się do jakiejś warty. Zaraz potem wyruszył na szlak, uważnie obserwując swoje otoczenie. W pobliżu fortecy był bezpieczny, ale z każdym krokiem się oddalał. Do tego musiał wypatrywać ścieżki, w którą miał zobaczyć. Na szczęście otrzymał w miarę szczegółowe kryteria i mógł odrzucić wszelkie mniejsze ścieżynki, tak samo jak główne drogi.

[Ario]

Yuu
Misja rangi C
9/30 Zadowolony z tego powodu, że niemalże dostałeś awans, ze względu na to, że Twoje misje które ograniczały się do sprzątania i podaj-przynieś-pozamiataj wzrosły do bycia chłopcem na posyłki, ruszyłeś w drogę. Miałeś wszystko co potrzebuje prawdziwy shinobi - cel, informacje oraz miejsce pobytu osoby, która miała Ci coś przekazać. Bez większych przygotowań zamierzałeś załatwić to wszystko w miarę szybko - i dobrze, Twoja mentorka czekała napewno w niecierpliwości, aż przyniesiesz jej upragnioną paczkę.

Wyszedłeś ze szpitala, minąłeś kilka konstrukcji i po dłuższym spacerze byłeś już przy wyjściu. Strażnicy, który strzegli wejścia rozpoznali Cię, ale raczej nic do Ciebie nie mówili. Niestety, ilość Twoich osiągnięć póki co w ramach kariery na murze nie sprawiła, że staniesz się rozpoznawalny niczym Krwawe Pokolenie...ale każdy od czegoś startuje, tak więc chyba byłeś na dobrej drodze.

Przeszedłeś główną drogę i ruszyłeś w kierunku, który prowadził do Gospody, o której wspomniała Ci kobieta w szpitalu. Twoja wycieczka się dopiero zaczynała, a Ty miałeś okazję wyjść wkońcu za mur.

Zapraszam tutaj

[Ayatsuri Yuu]

Marionetkarz z bólem uśmiechnął się, kiedy dotarł w bezpieczne miejsce. Tu już nie musiał się obawiać. Całe szczęście, że po drodze nie zaatakowało go żadne dzikie zwierzę.
-Poproszę. - rzucił spokojnie w odpowiedzi na ofertę odprowadzenia do szpitala. Do tej pory niby jakoś szedł, ale to była wyższa konieczność, nie miał pojęcia czy za chwilę zwyczajnie nie padnie. Już miał ruszać dalej, ale trybiki zaskoczyły i przypomniał sobie, co jeszcze musiał zrobić.
-Na szlaku napotkałem bandytę, który uwięził trójkę ludzi. Byłem za słaby i musiałem uciekać, nie udało mi się im pomóc. - rzucił cicho. Ciężko było powiedzieć czy w głosie było więcej wstydu czy gniewu na samego siebie. Jednak przekazał tę informację strażnikom, to najlepsze co mógł zrobić w tej chwili, liczył że zajmą się tym lub kogoś wyślą, choć technicznie rzecz biorąc nie była to jurysdykcja Shinsengumi. Nie chciał by ci ludzie zostali pozostawieni sami sobie. No i z bardziej egoistycznych pobudek, została tam jego lalka. Potem kontynuował drogę w kierunku szpitala. Kiedy tam dotrze, położy się na jakimś wolnym miejscu, pozwoli kukiełce opaść na ziemię i wolną ręką wyciągnie paczkę, którą miał dostarczyć.

[Ario]

Yuu
Misja rangi C
31/30 Finalnie udało Ci się dotrzeć do szpitala. Jak na Twoją pierwszą misję C poszło Ci nad wyraz...w każdym razie, udało się i to się liczyło. Na Twój widok w drzwiach, kobieta zerwała się niemalże z miejsca i podbiegła do Ciebie, prowadząc Cię odrazu do łóżka.
- Co Ci się stało! Miałeś tylko przynieść paczkę, a nie walczyć! Będę miała jeszcze przez Ciebie kłopoty! - krzyknęła gdy kładła Cię na jedno z wolnych łóżek.

Tak to właśnie jest ze służbistami - człowiek się stara, liczy na to, że zostanie doceniony, a tutaj jeszcze bura za to, że człowiek miał czelność przyjść ranny. Nie mniej przekazałeś paczkę kobiecie, a ta oprócz tego, że zaczęła Cię niemalże opatrywać, to przyniosła Ci jeszcze jakiś wywar z ziół, który kazała Ci wypić.
- Jak dojdziesz do siebie, to weź swoje wynagrodzenie, które zostawiam tu na szafce. A teraz odpoczywaj i śpij, bo czeka Cię długa regeneracja.

KONIEC

Podsumowanie: 24h regeneracji oraz utrata jednej marionetki (jak odpoczniesz to możesz sobie ją zabrać ze szlaku, na którym została) i 100 ryo.

[Ayatsuri Yuu]

Skwitował komentarz Mibu słabym uśmiechem. Może to tylko jego wyobrażenia, ale wydawało mu się, że kobieta pod przykrywką irytacji na jego lekkomyślność okazywała na swój specyficzny sposób troskę.
No cóż, stało się, nie ma co płakać nad rozlanym mlekiem, teraz musiał skupić się na wyzdrowieniu, i tak w łóżku będzie rozpamiętywać swoją słabość. Posłusznie wypił napar, po czym się położył, czując że ból słabnie, a on może wypocząć. No i dobrze, potrzebował snu po całym dniu pełnym wrażeń.
Na szczęście kobieta była wybitną lekarką i już kolejnego dnia czuł się o wiele lepiej, choć wciąż bolała go ręka i bok oraz nie miał wiele siły. Wiele godzin spędził na śnie i regeneracji, co jakiś czas podjadając by jego organizm miał siłę. W końcu jednak było z nim na tyle dobrze, że mógł opuścić szpital, choć kazano mu odpoczywać. Najbliższe dni miał spędzać przede wszystkim w łóżku, ale wcześniej miał coś do załatwienia.

z/t

[Kyohei]

MISJA 3/?
Ayatsuri Yuu: Przedstawienie z prawdziwego zdarzenia!

---

Yuu, kuszony przez dziwną ofertę "pracy" znalezioną w zwoju od posłańca postanowił powrócić do szpitala, w którym był tak niedawno. Chyba podczas jego leczenia ordynator musiał natknąć się na kartę młodzieńca, skoro wyraził nim zainteresowanie, albo może ktoś go wskazał? Wiele tajemnic skrywała przed nim dzisiejsza wizyta w szpitalu. Gdy tylko tam się zjawił, zrobił dokładnie tak, jak mu polecono we zwoju, a Ordynator, spodziewający się jego wizyty, powitał go niemal w progach szpitala.
Mężczyzna zaprosił Yuu do swojego gabinetu, a gdy tylko weszli od razu rozwiał część wątpliwości, które jego gość mógł mieć:

- Od razu zapewnię Cie, nie chodzi tutaj o żadne płatności czy zaległości ze względu na leczenie. Żeby nie było. Mam natomiast do Ciebie pewną prośbę, na którą liczę, że przystaniesz. Nie ukrywam, nie mam nikogo, kto mógłby Cie zastąpić. Wyjaśnię Tobie najpierw może, skąd ta tajemniczość w liście. Wysłałem go ja, natomiast nie chciałem Cie spłoszyć. Wiem, może to dziwne, może podejrzane, nie wiem. Ludzie mówią czasami, że jestem dziwakiem.

Gestem ręki wskazał Yuu, aby ten usiadł.

- Chciałbym, abyś na oddziele dziecięcym wykonał teatrzyk marionetek! Gdybyś potrzebował pomocy, zapytaj chirurga Aranę, on ma dla Ciebie kukiełki i scenariusz. Oczywiście dostaniesz zapłatę, chociaż, jak to mówią, uśmiech dzieci jest wystarczającą nagrodą, hehehe.

Było już więc wiadomo, czemu to właśnie Ayatsuri został wybrany do tej roboty.

Posłaniec
Ordynator

[Ayatsuri Yuu]

Marionetkarza trochę zaskoczyło to, że ordynator na niego czekał. Zupełnie jakby był kimś ważnym, nie zwykłym Szczurem. No ale co mu było do tego, skoro dostał zadanie to trzeba było je wypełnić. Żołd na Murze nie był szczególnie wysoki, a potrzebował pieniędzy do budowy swoich marionetek.
Zignorował słowa o płatnościach. Jako członek Shinsengumi cieszył się opieką zdrowotną bez opłat dzięki swojej służbie. Ordynator chyba musiał być nowy i w dodatku być cywilem, skoro nie zdawał sobie z tego sprawy. Natomiast nie było nic dziwnego, że ludzie wyżej postawieni wydawali polecenia rekrutom takim jak Yuu. Nie wiedział czy typ miał po prostu trochę nie po kolei w głowie czy faktycznie nie wie jak funkcjonuje służba na Murze.
Usiadł szybko i po chwili zdziwiony wyrzucił z siebie:
-Jest tu oddział dziecięcy? - nie bywały tu dzieci, może niektórzy z cywilów pracujących tu mieli własne, ale żeby zaraz oddział? Zlecenie było co prawda specyficzne, ale nie takie rzeczy już robił.
-A gdzie go znajdę? - zapytał, myśląc oczywiście o chirurgu.

[Kyohei]

MISJA 5/?
Ayatsuri Yuu: Przedstawienie z prawdziwego zdarzenia!

---

Tak jak Yuu podejrzewał, Ordynator był osobą cywilną, tak rzadko spotykaną na murze. Nie można jednak było powiedzieć, że był tu nowy. Sam jednak nazwał się dziwakiem, więc jego dziwaczne zachowania najwyraźniej u niego występowały jako norma. Był natomiast chętny do pomocy i odpowiedzi na pytania.

- Jest jest, oczywiście, że jest, jak w każdym szpitalu, czemu miałoby nie być! Wyjdziesz na lewo z mojego gabinetu i schodami do góry. Tam jest właśnie skrzydło, a doktor powinien być gabinecie, na tym samym skrzydle. Jeśli go nie będzie... cóż, to mamy problem, hahaha!

Wyglądało na to, że Ordynator mógł ukrywać coś, o czym Yuu dopiero miał się dowiedzieć. No ale cóż. Zadanie było natomiast całkiem jasne. Znaleźć chirurga, bo ten ma scenariusz. Zapoznać się ze scenariuszem i zrobić przedstawienie. Nic trudniejszego, szczególnie dla lalkarza.

Posłaniec
Ordynator

[Ayatsuri Yuu]

Cóż, przychodziły mu do głowy różne uzasadnienia czemu miałoby tu nie być oddziału dziecięcego. Chociażby dlatego, że praktycznie nie ma tu dzieci? To jednak była organizacja ze swej natury niebezpieczna i raczej nie byłoby tu miejsca dla kręcących się wokoło maluchów. No chyba że "oddziałem" ordynator nazywał jedno czy dwa łóżka, dla których Ayatsuri widziałby tu sens. Jednak nie byłoby potrzeby robić przedstawienia dla takiej ilości osób. Skinął głową i ruszył bezpośrednio za wskazówkami ordynatora. W lewo i do góry, nie było to nic trudnego do zapamiętania. Przejdzie sję po oddziale, szukając odpowiedniego gabinetu. Gdy taki znajdzie, zapuka, a gdy ktoś pozwoli mu wejść, od razu wyjaśni:
-Ordynator przysłał mnie w związku z przedstawieniem. - i poczeka na odpowiedź

[Kyohei]

MISJA 7/?
Ayatsuri Yuu: Przedstawienie z prawdziwego zdarzenia!

---

Yuu udał się za wskazówkami Ordynatora we wskazane przez niego miejsce. Wchodząc po schodach minął mężczyznę ze złamaną ręką, troszkę młodszego od niego. Na korytarzu przed gabinetem do którego zmierzał, czekał także chłopak, na oko osiemnastoletni. Dziwny ten oddział dziecięcy. Wyrośnięte chłopy. Zapukał, natychmiast mu otworzono.

- Mówiłem, że za chwile!

Wykrzyknął głos, wyraźnie zdenerwowany pukaniem. Była to jednak pomyłka, bo panowie widzieli się po raz pierwszy. Widać było, że jest to raczej zdanie skierowane do czekającego już pod gabinetem, a nie do Yuu. Ten postarał się wyjaśnić, po co znajduje się przed gabinetem. Usłyszał krótkie "Aaaa" i został wpuszczony do środka. Najwyraźniej pacjent mógł jeszcze sobie poczekać. Pracownicy szpitala pierwsi!

- Proszę bardzo, trzy kukiełki i scenariusz, będziesz występować w każdej sali?

Chirurg wydał mu do ręki skrypt oraz trzy kukły - dwie męskie i jedną kobiecą. Wszystkie były podobnej wielkości, około 40 cm, były też stare i poniszczone. Skrypt wyglądał na obszerny, ale po przewertowaniu można było dostrzec, że to w większości puste kartki.

Posłaniec
Ordynator
Chirurg Arana

[Ayatsuri Yuu]

No cóż, jeśli traktować najmłodszych wojaków jako dzieci to oddział dziecięcy może i faktycznie miał sens, choć Ayatsuri nie widział wielkiego sensu w takim rozdzieleniu. No ale co on ma się użerać z jakimiś dziwnymi wymysłami z góry, on przyszedł tu tylko przygotować przedstawienie. Szybko go wpuszczono do środka, olewając pacjenta. No cóż, chyba lepiej tu więcej nie trafić, jeśli nie będzie potrzeby.
Wziął kukiełki i scenariusz, jednak słowa mężczyzny trochę go zaskoczyły.
-W każdej sali? Myślałem że jakiś jeden duży pokaz. - skomentował, przeglądając skrypt.

[Kyohei]

MISJA 9/?
Ayatsuri Yuu: Przedstawienie z prawdziwego zdarzenia!

---

Po odpowiedzi na swoje pytanie, lekarz spojrzał krzywo na Yuu, następnie na sufit, chwilę pomyślał i odpowiedział:
- Skoro tak sobie pan Ordynator życzy... Ustaw się w głównej sali przy oknie, na końcu. Ja pościągam łóżka z innych sali. Umiesz improwizować?

Widocznie, przedstawienie mimo tego, że odbywało się w szpitalu, biorąc pod uwagę posiadane przez nich marionetki oraz scenariusz traktowane było raczej po macoszemu. Prawdziwy Ayatsuri musiał przecież pokazać klasę i wyłożyć sztukę godną Shakespeara! Yuu przyjrzał się na szybko kukiełkom, a następnie zabrał się do czytania skryptu. Wszystko wyglądało na to, że wyłożenie godnej sztuki było praktycznie niemożliwe do zrealizowania. No ale cóż, trzeba było spróbować.
Skrypt:

Jan i Karol
Jaś i Karol wchodzą do zakazanego lasu w poszukiwaniu owoców. Po chwili w lesie zaczyna wzbierać się mgła, chłopcy są wyraźnie przerażeni, ale kontynuują przygodę. W pewnym momencie znajdują pszczołę, dzięki której znajdują się blisko ula, przeogromnego ula. W ów ulu mieszka kobieta. Bla bla bla to kunoichi użytkowniczka robaków, próbuje ich bla bla bla zmienić w karmę dla pszczół

Scenariusz nie tylko tragiczny, ale też fatalny. Brak rozpisanych dialogów, zapisana niespełna jedna karta. Absolutna masakra. Yuu zrozumiał już, czemu lekarz zapytał go o jego umiejętności improwizacji... tu trzeba było praktycznie całą historię wymyślić samemu! Miał co prawda bazę, ale zbyt dużo mu ona nie dawała... Pisał ją chyba Ordynator po kilku głębszych, a po kilku zdaniach odebrało mu mowę.
W czasie kiedy Yuu "czytał" lub można by rzecz przeglądał scenariusz, bo czytania tam nie było za wiele, Chirurg Arana wyszedł z gabinetu by przesuwać łóżka. Wyglądało na to, że do występu nie było zbyt wiele czasu.

Posłaniec
Ordynator
Chirurg Arana

Yuu: Możesz skorzystać z bazy z góry, a możesz wymyślić własne przedstawienie ^.^

[Ayatsuri Yuu]

Marionetkarz chwycił się za głowę, czytając "skrypt". Dziecko lepiej by sobie poradziło z napisaniem scenariusza. A on miał to wystawiać przed ludźmi niewiele młodszymi od niego. Przecież tu nawet nie było powiedziane jak "sztuka" się kończy! Skąd miał wystrzasnąć mgłę czy pszczoły? Przecież to było jakieś wariactwo. Kusiło go, żeby rzucić to wszystko w cholerę. Na pewno były rozsądniejsze zadania, którymi mógł się zająć. No ale jak już tu był to okej, może zmarnować te pół godziny czy godzinkę. Podszedł do chirurga z pytaniem:
-A mamy jakieś rekwizyty czy scenografię? Nie wiem, ul, mgła, pszczoły, cokolwiek? - przy okazji też przyjrzał się kukiełkom, sprawdzając od razu ich działanie, czy nie są przypadkiem zardzewiałe albo coś.