Karczma Onigiri

[Tamaki Hyūga]

Rozmowa w dalszym ciągu podążała tym samym torem i już podnosiłam się z miejsca w celu odejścia od stolika kiedy mężczyzna porzucił flirciarski ton głosu i powiedział coś co sprawiło że postanowiłam przekonać się co takiego ma on na myśli.
- Cóż, mogłam się spodziewać po wzięciu udziału w takim wydarzeniu będę mogła zapomnieć o jakiejkolwiek anonimowości. - powiedziałam uśmiechając się krzywo. - Klan nie posłał mnie na Yinzin, sama zdecydowałam się tam udać w celu sprawdzenia moich umiejętności, jednak koniec końców przyznam szczerze, że nie byłam tym usatysfakcjonowana. Cóż, może jeżeli chodzi o pierwszą walkę, przeciwko Yoshimitsu Kaguyi, to była zażarta i wyrównana... I masz rację, nie było mnie dawno w Kyuzo i nie mam żadnych powodów aby tam wracać... Przynajmniej narazie, ani również nie zamierzam przyjmować rozkazów od kogokolwiek stamtąd. Masz jednak moją uwagę, w czym takim potrzebujesz mojej pomocy? - odparłam zaciekawionym tonem odwracając się przodem do mężczyzny.

[Harikotto]

Tamaki Hyuga
Misja C
7/30
Walka na arenie turniejowej przed setkami widzów może przynieść odrobinę sławy i rozpoznawalności. Kilka takich walk, które prowadzą do zajęcia drugiego miejsca na turnieju organizowanym dla shinobi i kunoichi z całego świata z pewnością jednak nie pomaga w utrzymaniu anonimowości. Nie było to jednak przecież tak, że gdy szłaś ulicą, przechodnie oglądali się za tobą i wskazywali palcami. W tłumie zwykłych ludzi wciąż mogłaś pozostawać skromną drobniutką dziewczyną z dziwnymi oczami. Wśród shinobi jednak było o to jednak trudniej.

Ty najwidoczniej uznałaś jednak, że stałaś się osobą publiczną. Najwidoczniej zna cię już każdy i każdy wie o tobie wszystko, co wiedzieć chce. Nie ma więc sensu ukrywać żadnych informacji, jak na przykład tego, że twoje związki z Kyuzo i klanem Hyuga praktycznie już nie istnieją. Powód tego nasuwał się sam i był dosyć prosty. Byłaś dumna ze swoich osiągnięć na turnieju w Yinzin i wspominanie twoich dokonań mile łechtało twoje ego. Kto wie, być może gdyby blondyn z wąsikiem zaczął konwersację od tego, to spojrzałabyś przychylniej na jego zaloty?
- Cóż, wnioskując po twoim stylu walki, klan Hyuga szkolił cię raczej na skrytobójczynię i złodziejkę, a nie na wojowniczkę. Dlatego chciałbym, abyś wykradła dla mnie jedną księgę z pewnego domu w Ryuzaku. Wszystko najlepiej jakby dokonało się w ciszy i tajemnicy. Bez zbędnego hałasu i przyciągania uwagi. - mówiąc to, mężczyzna przestał się uśmiechać i wyglądało, jakby bardzo ostrożnie i starannie dobierał każde kolejne słowo.

[Tamaki Hyūga]

Wysłuchałam uważnie zadania jakie zlecił mi mężczyzna i słysząc ogólniki jakie mi on zaserwował od razu poczułam się jak wtedy w Watarimono na misji wraz z Masako, Harishamem oraz Rekinkiem. Zmrużyłam niebezpiecznie oczy i zmierzyłam spojrzeniem blondyna.
- Co to za księga? I skąd mam ją zabrać? Nie mam najmniejszego zamiaru wpakować się w niewiadomo jakie bagno wykradając jakieś tajemnice władców Ryuzaku czy cokolwiek podobnego, albo od razu powiesz co to za rzeczy i do czego są ci one potrzebne albo będziesz musiał szukać sobie kogoś innego kto zrobi to za ciebie. - powiedziałam stanowczym tonem wwiercając się spojrzeniem w mężczyznę.

[Harikotto]

Tamaki Hyuga
Misja C
9/30
Dosiadł się do ciebie dosyć tajemniczy człowiek, który chciał ci zaproponować dosyć tajemnicze zadanie. Miałaś wrażenie, że już kiedyś przeżyłaś coś podobnego. Byłaś już uczestniczką podobnej sytuacji. Co najgorsze jednak, tamta sytuacja nie zakończyła się dla ciebie najlepiej. Oczywistym więc było, że skoro cały schemat powtarza się różniąc się jedynie szczegółami, nabrałaś sporo podejrzeń. Nie chciałaś się w końcu wplątać znowu w żadne szemrane intrygi.

Gdy jednak wypowiedziałaś swoje zarzuty i zażądałaś więcej informacji, na twarz twojego rozmówcy jedynie wrócił szelmowski uśmiech. Twoja reakcja i utkwiony w nim wzrok najwidoczniej sprawiały mu przyjemność. Delektował się więc tym przez dobre kilka sekund, podkręcając jednocześnie wąsa. W końcu jednak w jego oku pojawił się błysk i odchylając się pewnie do tyłu zaczął mówić:
- Jaki temperament, proszę, proszę. Coraz bardziej zaczynam żałować, że urwaliśmy krotochwile i tak szybko przeszliśmy do konkretów. Myślę, że moglibyśmy się całkiem nieźle zabawić. Skoro jednak w ten sposób stawiasz sprawę... Nie, nie dowiesz się w jaki bagno możesz się wplątać. To moje bagno, a ja lubię dbać o swoją prywatność. Księga którą masz wykraść jest najzwyczajniejszą w świecie księgą rachunkową. Pełno tam tabelek i cyferek, ale cóż mogę powiedzieć, uwielbiam takie nudne lektury. Znajduje się ona w domu poborcy podatkowego Saito. Saito jest już zgrzybiałym starcem, ale jego bystrość umysłu i talent do liczb sprawia, że jego dzieła są dla mnie nad wyraz interesujące. Czy tyle informacji cię zadowala? Czy wciąż jesteś oburzona faktem, że przypadkowo spotkany mężczyzna oferuje ci nie wszędzie legalną pracę? Czy może potrzebujesz jeszcze jednego haczyka, który odpowiednio by cię zmotywował?

[Tamaki Hyūga]

Uważnie przeanalizowałam słowa szelmowskiego mężczyzny. Jeżeli rzeczywiście jest to po prostu zwykła księga rachunkowa to raczej nie powinno być to ani problemem ani tym bardziej nie powinno być dla mnie w żaden sposób niebezpieczne. Mimo że mężczyzna w dalszym ciągu utrzymywał swoją aurę tajemniczości to przynajmniej przyznał się co to była za księga, więc zdecydowałam przyjąć zadanie jakie oferował mi mężczyzna. Podtrzymałam jeszcze na chwilę świdrujący wzrok po czym rozluźniłam się nieco i usiadłam z powrotem na moim miejscu przy stoliku. Z jednej strony dalej czułam że jest to dość szemrany interes ale z drugiej wiedziałam że czasami trzeba się do czegoś takiego uciec aby coś osiągnąć a z racji że nie zależało mi w żadnym stopniu na moim klanie i jego reputacji to nie czułabym żadnych wyrzutów sumienia jeżeli tego typu wybryki z mojej strony skutkowały w pogorszeniu dobrego imienia klanu Hyuuga. Może nawet koniec końców ojciec zdecyduje się jakoś mną zainteresować? Kto wie.
- Niech będzie, zrobię to. Gdzie jest ten dom? No i oczywiście, czy powinnam spodziewać się tam jakichkolwiek ochroniarzy, bądź czegokolwiek co niespodziewanie mogłoby utrudnić utrzymanie całego przedsięwzięcia w tajemnicy? Nie chcielibyśmy przecież żeby poprzez zatajenie takich szczegółów cała ta akcja wyszła na światło dzienne, prawda? - zapytałam się rzeczowym tonem mężczyznę.

[Harikotto]

Tamaki Hyuga
Misja C
11/30
Otrzymałaś porządne i konkretne informacje. Z pewnością nie wszystkie, jednak postanowiłaś, że to ci wystarczy. Co w końcu miałaś do stracenia? Twoja rodzina cię nie interesowała. Twój klan i jego polityka również nie. Byłaś samotnym jeźdźcem w wielkim świecie, gdzie nic cię nie ograniczało. Nocą gwieździste niebo było nad tobą, a kodeks moralny miałaś swój własny. Wszelkie prawa nie miały dla ciebie większego znaczenia, poza twym własnym. Ponadto byłaś kunoichi, czyli de facto narzędziem wojennym. Skoro ktoś chce cię użyć, to takie jego prawo. Tak przecież działa świat.

Przyjęłaś więc zadanie od mężczyzny. Wciąż jednak potrzebowałaś nieco konkretów. Nawet najgorszy ninja w końcu wie, że dosłownie każda informacja może uratować życie, lub komuś je odebrać. Każda informacja jest cenna, a więc należy ich zebrać jak najwięcej. Wiedziałaś o tym zarówno ty, jak i twój zleceniodawca. On chciał zebrać informacje zawarte w księdze, natomiast ty, potrzebowałaś więcej detali, które miałyby pomóc ci w dostarczeniu jej.
- Dom Saito znajduje się przy głównej drodze. Jest to wystawna i bogata willa, znajdziesz bez problemu. Saito jest co prawda uczciwym urzędnikiem, ale za to bardzo pracowitym i wie jak działa pieniądz. Księgi rachunkowe powinien trzymać w piwnicy w swoim małym archiwum. Najchętniej przeczytałbym wszystko co tam jest, jednak szczególnie interesuje mnie księga opisana jako "CMK-369p". Odnośnie strażników, to jest to bardzo interesująca sprawa. Saito nie wynajmuje żadnej osobistej straży. Jest uczciwym człowiekiem i wierzy, że w centrum miasta kręci się wystarczająco dużo strażników miejskich, aby mógł się czuć bezpiecznie. Co jednak powinno zainteresować cię najbardziej, to córka Saito, która, gdy nie jest na misji, mieszka właśnie w domu ojca. Mało o niej wiem, jednak słyszałem pogłoski, jakoby potrafiła poruszać jakimś pyłem, czy ziemią... Trudno jednoznacznie ustalić, jednak opowieści przypominały mi zwyciężczynię turnieju w Yinzin, która tak sromotnie cię pokonała i zhańbiła. Będziesz teraz miała szansę udowodnić, że wynik tamtej walki był pomyłką.

[Tamaki Hyūga]

Wysłuchałam dokładnie wszystkich informacji jakie przekazał mi mężczyzna i przytakiwałam głową. Cóż, Saito może się przejechać na swojej ufności względem straży miejskiej. Wzmianka o córce mężczyzny, która prezentowała podobne umiejętności do Youmuu Nanatsuki, zaciekawiła mnie i wiedziałam że błysk w moich oczach musiał zdecydowanie to zdradzić. Turniej był już dość dawno temu i od tamtego czasu miałam parę dodatkowych sztuczek w zanadrzu. Kto wie, może teraz byłabym w stanie pokonać Youmuu. Jak mi się poszczęści i córka urzędasa akurat nie będzie na misji i przytrafi mi się okazja na sprawdzian umiejętności.
- Rozumiem, a więc ustalone, dzisiaj w nocy zdobędę ową księgę dla ciebie. Zaczekaj tutaj. - powiedziałam krótko mężczyźnie po czym oddaliłam się w kierunku wskazanym przez blondyna w celu dokonania wstępnych obserwacji willi. Jeżeli nie było żadnego dobrego miejsca obserwacyjnego to oddaliłam się na bezpieczną odległość i wykorzystując Byakugan przeskanowałam wnętrze willi aby rozeznać się co nieco pod względem rozkładu pomieszczeń i także przy okazji może zobaczę czy córka Saito może przypadkiem jest w środku. Po dokładnych oględzinach budynku dezaktywowałam doujutsu i postanowiłam odpocząć aż do zmierzchu aby zregenerować zużytą energię podczas obserwacji.

  Ukryty tekst

[Harikotto]

Tamaki Hyuga
Misja C
13/30
Niektóre porażki zostają z człowiekiem na całe życie. Przegrawszy i pozbierawszy się do kupy, człowiek nieustannie próbuje zmazać hańbę i cofając się w myślach do momentu przegranej. Cofając się nieustannie analizuje swoje błędy i robi sobie wyrzuty. Chciałby cofnąć się w czasie i poprawić swoje niedociągnięcia. Zmienić swoje zachowania i przekuć porażkę w zwycięstwo. To jednak nie jest możliwe. Co było, to było i każdy człowiek musi potrafić samodzielnie stawić czoła demonom w swojej własnej głowie.

Tajemniczy blondwłosy wąsacz nieoczekiwanie zaoferował ci jednak pomoc. Naturalnie nie jest stanie on cofnąć cię na arenę w Yinzin, abyś ponownie mogła zmierzyć się z Youmu. Aby ów rewanż rzeczywiście był rewanżem, musiałabyś sama wytropić swoją rywalkę i wyzwać ją na pojedynek. Blondyn jednak zaoferował ci możliwość starcia z kimś o podobnych umiejętnościach. Nie jest to może dokładnie to samo, jednak kto wie? Być może wystarczy, abyś poczuła się pewniej i nie żyła ze świadomością bycia w cieniu Youmu na zaledwie drugiej, nie pierwszej, pozycji.

Potwierdziłaś zatem przyjęcie zlecenia, wstałaś od stołu i ruszyłaś w stronę wskazanego ci domu. Mężczyzna z którym rozmawiałaś nic nie powiedział, tylko w dalszym ciągu uśmiechał się pełen pewności siebie. Ty natomiast już po kilku chwilach odnalazłaś dom poborcy podatkowego Saito. Usiadłaś więc na ławce niedaleko i za pomocą charakterystycznych dla twojego klanu oczu zaczęłaś obserwować budynek. Szybko dostrzegłaś zejście do piwnicy, znajdujące się tuż przy drzwiach wejściowych. W jednym z podziemnych pomieszczeń zgodnie z tym, co przekazał ci twój zleceniodawca znajdowało się bardzo dużo ksiąg, ustawionych porządnie na regałach przy ścianach. Na parterze dostrzegłaś starszą kobietę, która gotowała coś w kuchni, a w przerwach od tego sprzątała dom. W jednym z pomieszczeń na pierwszym piętrze widziałaś leżącego w łóżku otyłego mężczyznę. Na podwórzu z tyłu domu natomiast młoda kobieta rzucała shurikenami do tarczy powieszonej na drzewie.

[Tamaki Hyūga]

Jak się okazało, zgodnie ze słowami mojego zleceniodawcy, willa była łatwa do znalezienia. Mając zlokalizowany mój cel mogłam zabrać się do obserwacji. Korzystając z mojego klanowego doujutsu byłam w stanie wykonać wstępny rekonesans wnętrza budynku i rozeznać się w rozkładzie pomieszczeń a także dowiedzieć się kogo mogę się spodziewać wewnątrz. Starszy, gruby mężczyzna i starsza kobieta w żadnym stopniu mnie nie obeszli i niemal od razu skupiłam się na młodej dziewczynie, która trenowała za domem. Na moich ustach rozkwitł uśmiech i wiedziałam że przytrafiła mi się szczęśliwa okazja aby przetestować moje nowe umiejętności w walce. Spędziłam jeszcze chwilę na obserwowaniu dziewczyny aby może nieco lepiej ocenić jej możliwości po czym oddaliłam się aby zaczekać aż zapadnie zmrok i przy okazji zregenerować chakrę, której nieco mi ubyło podczas oglądania willi.

---

Kiedy słońce już zaszło i na zewnątrz zapanowały ciemności, zdecydowałam że najwyższy czas aby rozpocząć akcję. Upewniłam się czy wszystko mam na swoim miejscu po czym ruszyłam w kierunku budynku, starając się nie rzucać w oczy. Kiedy byłam już blisko, aktywowałam moje klanowe doujutsu aby sprawdzić pozycje domowników zanim podejmę kolejne kroki.

  Ukryty tekst

[Harikotto]

z/t

[Tamaki Hyūga]

Nieco zaskoczona, jednak zdecydowanie zadowolona, przyjęłam fakt że gruby mężczyzna najwyraźniej dał sobie spokój, więc już nie musiałam się jakkolwiek nim zamartwiać, ponieważ w dalszym ciągu leżał on w swoim łóżku. Po wyjściu z willi przeniosłam ciało Sabaku w krzaki i przykryłam je piachem w nadziei że zajmie trochę czasu nim zostanie ona odnaleziona. Nie mając już nic więcej do załatwienia w willi udałam się z powrotem do karczmy.
Kiedy weszłam do lokalu, okazało się że wewnątrz wieje pustkami. Wzruszyłam ramionami i zdecydowałam udać się do pokoju gdzie będę mogła zmyć z rąk krew mojej ofiary a także wyczyścić mój sztylet. Ostrożności nigdy za wiele a jak wiadomo, chodzenie po mieście z krwią na rękach bądź na ekwipunku zdecydowanie może przykuwać niechcianą uwagę. Po drodze do pokoju wzięłam misę z wodą w której będę mogła umyć co trzeba. Kiedy już wszystko dokładnie wyczyściłam zdecydowałam się jeszcze zaczekać chwilę na mężczyznę, jeżeli się on nie pojawił to poszłam spać z zamiarem oczekiwania na blondyna następnego ranka w głównej sali w karczmie.

[Harikotto]

Tamaki Hyuga
Misja C
33/30
Miejsce zbrodni może i zostało posprzątane jednak to wciąż nie było wszystko, co musiałaś zrobić, aby zatrzeć ślady. Wiedziałaś, że niedużo, ale jednak odrobina krwi splamiła twoje ręce i ubranie. Zbroja z pisaku nie wchłonęła wszystkiego. Zakrwawiony sztylet również był oczywistym dowodem zabójstwa. Ponadto pozostawienie go zakrwawionego jedynie przyspieszyłoby jego zniszczenie. Każdy wie, że o broń trzeba dbać i ją czyścić. Trudno powiedzieć, czy zmywając z siebie krew i czyszcząc ostrze bardziej zależało ci na higienie ciała, czy czystości umysłu. Z jednej strony w końcu byłaś żywą bronią w rękach innych. Z drugiej jednak strony nikt ci przecież nie zlecił zabijania nikogo.

Na całe szczęście nikt na ulicy, ani w karczmie nie zauważył karmazynowych zabrudzeń na twoim sztylecie, ubraniu i ciele. W spokoju mogłaś zająć się więc myciem i czyszczeniem nie niepokojona przez nikogo. Gdy skończyłaś było już naprawdę późno. Twój zleceniodawca jednak się nie pojawiał. Znudzona oczekiwaniem zasnęłaś w końcu na swoim łóżku. Twój sen był głęboki i spokojny. Zupełnie jakbyś nie przejęła się tym, że tego dnia zabiłaś zupełnie obcą dla ciebie osobę. Być może właśnie chodziło o tę obcość? Być może łatwiej było ci odebrać życie komuś praktycznie anonimowemu? Trudno powiedzieć. Spałaś jednak spokojnie i nie dręczyły cię żadne sny, czy koszmary.

Gdy rano się obudziłaś i zaczęłaś przygotowywać do wyjścia ze swojego pokoju, dostrzegłaś, że coś ci nie pasowało w twojej torbie. Z pozoru wszystko było w porządku, ale odnosiłaś wrażenie, że torba leżała nieco inaczej, niż to jak ją zostawiłaś. Gdy chwyciłaś ją do ręki zauważyłaś, że jest wilgotna. Cóż, być może to pozostałości po nocnym opadzie deszczu ze śniegiem? Drugie co zauważyłaś, to inny ciężar torby. Gdy zajrzałaś do środka, dostrzegłaś, że nie ma tam ukradzionej prze ciebie księgi, za to w jej miejscu jest sakiewka z pieniędzmi. Widziałaś jednak, że okna i drzwi są zamknięte, tak jak były, gdy zasypiałaś.

Misja C zakończona sukcesem.

  Ukryty tekst

[Tamaki Hyūga]

O poranku zauważyłam że coś się nie zgadzało. Po dokładniejszych oględzinach zauważyłam że rzeczywiście, moja torba leżała trochę inaczej niż pamiętałam z momentu jak kładłam się spać. Od razu sprawdziłam okna i drzwi, jednak i jedno i drugie były dokładnie w takim samym stanie w jakim je pozostawiłam w nocy. Wiedziona ciekawością sprawdziłam zawartość torby i okazało się iż była ona mokra a także zamiast dokumentów z willi Saito, była tam sakiewka z pieniędzmi. Poczułam się nieco nieswojo ze względu na świadomość że mężczyzna był w stanie wślizgnąć do mojego pokoju i podrzucić mi sakiewkę a ja nawet się nie obudziłam, jednak było o tyle dobrze że przynajmniej był on uczciwy i zapłacił mi za moje zlecenie. Kolejną niespodzianką był również fakt iż torba była wilgotna, jednak nie przywiązałam do tego większej uwagi i zabrałam się za przeliczenie pieniędzy a następnie poszłam zjeść śniadanie.

[Ario]

Tamaki
Misja rangi C
1/30

Problemy z duchami

Przebudziwszy się rano, wiedziałaś już, że coś się święci. Czy to było dziwne mrowienie w stopach, czy bóle w plecach, czy może uderzenie w nocy, gdzieś zza oknem, które Cię obudziło na chwilę? Tego nie wiedziałaś. Jedno było pewne - coś się działo i to nie tylko ze względu na ruch, który był w karczmie. Budynek nie był najlepszej jakości, więc mogłaś usłyszeć to i tamto przez deski, jednak nie zwracałaś na to uwagi. Skupiłaś się na tym, że jakiś facet mógł wejść do Twojego pokoju bez zaproszenia oraz przeliczeniu forsy. Kasa się zgadzała, więc ruszyłaś na śniadanie. Gdy otworzyłaś drzwi, zobaczyłaś coś dziwnego. Przed drzwiami stały 3 dzieciaki, które ze sobą rozmawiały jakby w tajemnicy, a na Twój widok wszystkie wyprostowały się na baczność.
- P...PANI KUNOICHI! Prosimy o pomoc! - zaczął jeden z nich.
Wszyscy trzej wyglądali jak obdartuchy ze slumsów, więc pewnie chciały wyżebrać trochę ryo, albo co gorsza, to był jakiś fortel, który miał zamiar oskubać Cię do zera.

Co zrobi Tamaki? Ominie ich i ruszy na śniadanie, czy odpowie trójce dzieciaków? Wybór moralny, który niesie implikacje to codzienność życia ninja.

[Tamaki Hyūga]

Wstałam rano i pomimo bycia wypoczętą, czułam się nieco nieswojo. Pomijając już całą sytuację z moim poprzednim zadaniem, zdecydowałam się po prostu udać na śniadanie w nadziei że zapełnienie żołądka pomoże mi w przebrnięciu przez resztę poranka. Zebrałam więc wszystkie moje rzeczy i wyszłam na korytarz, jednak już w drzwiach zobaczyłam że mój posiłek prawdopodobnie zostanie odwleczony w czasie, przynajmniej narazie. Spojrzałam po trójce dzieciaków, które najwyraźniej zdawały się szukać pomocy. Po nieco dokładniejszych oględzinach mogłam również zauważyć że muszą one być dziećmi ulicy, sądząc po ich ogólnej aparycji. Co one w ogóle tutaj robiły? Czyżby ktoś na recepcji zaspał na posterunku? No cóż, mogę się po prostu sama tym zająć.
- Zgadza się, jestem kunoichi. Co was tutaj sprowadza dzieci? - zapytałam spokojnym i przyjaznym głosem.