Jaskinia

[Kisuke]

Kyohei
Misja rangi D
3/15

Dalsze brnięcie w kompletną ciemność byłoby zadaniem bardzo trudnym, a zagrożenie z tego płynące zdecydowanie niewspółmierne do możliwych rezultatów. Kyohei próbował jeszcze po zapachu poznać, czy cokolwiek w tej jaskini siedzi. Niestety niczego w ten sposób nie znalazł, dlatego postanowił to miejsce opuścić. Wyszedł na świeże powietrze, tak odmienne od nieco stęchłego, zawilgoconego powietrza w jaskini, a jego oczy potrzebowały chwilki, aby ponownie przyzwyczaić się do światła. Zanim to jednak w pełny nastąpiło, usłyszał lekki metalowy trzask, a ułamek sekundy później głośny krzyk bólu. Głos dobiegał z dość daleka, jednak ktoś bardzo cierpiał, sądząc po kolejnych krzykach.

[Kyohei]

Oho, czyżby znowu ktoś wpadł w pułapkę... w tych czasach już nikt nie umie chodzić po lesie
Kyohei przypomniał sobie od razu sytuację w której znalazł się zaledwie parę dni temu. Uratował wtedy chłopaka, którego noga zatrzasnęła się w pułapce na niedźwiedzie. Nie był jednak ostrożny, nie przypuszczając, że coś złego może mu się stać. Pobiegł w stronę wydobywającego się dźwięku, aby pomóc osobie w opałach. O ile głosy wydawała osoba. Kyohei często był motywowany przez chęć pomocy innym, nie był obojętny na cierpienie, ludzkie czy zwierzęce. Po chwili usłyszał, że krzyki się nasilają. Przyspieszył więc tempa, aby nie tracić czasu - tak cennego dla cierpiącej osoby.

[Kisuke]

Kyohei
Misja rangi D
5/15

Jak to zwykle bywa w lesie czy gdziekolwiek indziej, ludzie nie potrafią zachować nawet odrobiny rozsądku czy skupienia. Już pierwsze skojarzenie z wdepnięciem w pułapkę na niedźwiedzie mocno sugerowało jak częste to było zjawisko. Nie było jednak czasu do stracenia na dalsze rozpaczanie nad głupotą. Ktoś był w potrzebie i Kyohei postanowił ruszyć mu na pomoc.

-Pomocy...- Powiedział mężczyzna, który klęczał na kolanach i trzymał się za brzuch. Dopiero gdy ninja podbiegł nieco bliżej zauważył, że ten mężczyzna na wbity do połowy bełt z kuszy. Sama broń leżała obok. Metalowy dźwięk, który wcześniej przeszył okolicę musiał być dźwiękiem uwalnianego mechanizmu.

[Kyohei]

Powiedzieć, że Kyohei był w szoku po zobaczeniu mężczyzny, który dokonał harakiri na sobie przy użyciu kuszy to jak nic nie powiedzieć. Widok mężczyzny z przeszytym bełtem brzuchem sparaliżował młodego shinobi. Był to jednocześnie szczyt głupoty, nieszczęścia i absurdu. Jako, że kusza leżała bardzo blisko, mężczyzna musiał być w opłakanym stanie. Kusza to niezwykle penetrująca broń. Kyohei jako łucznik był tego świadom, mimo, że nie używał takowej broni.

Myśliwy wiedział już, że nie ma czasu na rozmowy. Znał okolicę, więc wiedział, że najbliższa osada jest za wąwozem prowadzącym do jaskini. Pozostał mu jednak dylemat: iść po pomoc samemu czy próbować wlec rannego ze sobą.

- Jesteś w stanie iść? Czy mam pośpieszyć po pomoc samemu?

Wykrzyknął do mężczyzny, dopiero analizując ranę. Bełt był wbity do połowy. Mógł więc naruszyć jego organy, ale fakt, że nie przeszedł na wylot oznaczał, że gdyby się nie ruszał może nie dojść do krwotoku wewnętrznego. Trzeba było tylko nie wyciągać tego bełta.

[Kisuke]

Kyohei
Misja rangi D
7/15

Kyohei doskoczył do rannego i starał się jak najszybciej określić jego stan. Taki makabryczny widok nieco go zmroził, jednak nie mógł on sobie pozwolić teraz na większe wątpliwości. Jeśli niczego nie zrobi, ten człowiek z całą pewnością umrze. To co jednak rzuciło się w oczy shinobiemu, to to, że leżąca na ziemi kusza była nadal załadowana. To nie była broń, z której oberwał. Ninja próbował porozumieć się z rannym, ten jednak wbił swój pusty wzrok w tego, który przyszedł mu z odsieczą i się nie odzywał.

-Haha! Trafiłem tego dzik...- Nagle w okolicy pojawił się jeszcze jeden mężczyzna. Pogwizdywał sobie, idąc spokojnym krokiem a w ręku trzymał kuszę. Natychmiastowo go jednak zatkało, gdy zobaczył tę scenę.

-Otagi. Jasna cholera, byłem pewien, że to dzik. Musimy go natychmiast zabrać do szpitala!- Szybko podbiegł i rozpoznał trafionego. Najwyraźniej musieli obaj przybyć w to miejsce aby wspólnie próbować ustrzelić jakąś grubszą zwierzynę. Doszło jednak do fatalnej pomyłki. Nie było czasu tego roztrząsać. Nowoprzybyły mężczyzna szybko przyczepił swoją kusze, tak aby mieć obie wolne ręce. We dwóch będzie im prościej przetransportować rannego.

[Kyohei]

- Ruszajmy, nie ma czasu do stracenia!

Rzucił w stronę kusznika, który postrzelił swojego przyjaciela. Kyohei znał już więc całą sytuację. Chłopakom zdarzył się wypadek. No cóż. Nie każdy ma sokoli wzrok. Teraz liczyła się jednak szybka pomoc. Kyoheiowi zdecydowanie podobała się determinacja strzelca, jednocześnie mająca być zadośćuczynieniem jak i trzeźwym oglądem sytuacji. Nie czas przecież na wywody, na przepraszanie czy użalanie się nad kolegą. Docenił więc fakt, że kusznik szybko zabrał się do pomocy i zarzucił kuszę w sposób pozwalający mu na niesienie kolegi. Bez słów, wysoki mężczyzna zasygnalizował, że natychmiast podnoszą rannego. Wzięli go więc na ręce, a następnie pospieszyli w stronę najbliższej osady w celu znalezienia pomocy.

[Kisuke]

Kyohei
Misja rangi D
9/15

-Sasaki Hideuchi. Dziękuję, że nam pomagasz. Gdyby nie Ty pewnie nie wiedziałbym co zrobić- Mężczyzna, który strzelał przedstawił się, choć głos mu się nieco łamał. Bardzo uważnie patrzył pod swoje nogi, tak aby się nie przewrócić. Zależało od tego życie jego kolegi, do czego sam się przyczynił i jeśli cokolwiek złego się stanie, on sam sobie tego pewnie nigdy nie wybaczy. Wkrótce na horyzoncie pojawił się widok pobliskiej osady.

-Wiesz co to za miejsce? Znajdziemy tu jakiegoś lekarza? Do szpitala chyba nie zdążymy- Zapytał mężczyzna, gdy tylko zauważył osadę. Niemalże docierali już do jej granic i wkrótce trzeba będzie zdecydować do dalej. Sasaki za bardzo się trząsł aby o czymkolwiek sensownym zdecydować, jak zwykle wszystko spada na barki Kyoheia.

[z/t] -> pisz tutaj