Kryształowe jeziorko

[Mahiro]

Zdenerwowany i podirytowany blondyn szukał miejsca, które pozwoli mu się uspokoić. Różnica zdań między nim a czarnowłosym chłopakiem ciągle siedziała w głowie Mahiro. Podczas wymiany poglądów wytrzymał i nie rzucił się z pięściami na swojego rozmówce. Właśnie przez to po odejściu nie potrafił poukładać myśli w głowie. Haretsu miał zwyczajnie ochotę coś zniszczyć. Po drodze mijał wiele rzeczy, których wysadzenie dałoby możliwy upust złości. Mimo to nie zdecydował się na taki ruch. Miał zamiar uspokoić się w inny sposób niż dotychczas to robił. Nie potrafił tego jednak zrobić. Po czasie doszedł do wniosku, że to przez otoczenie. Cały czas wokół blondyna znajdowało się coś co może rozwalić. Uznał, że to prawdopodobnie przez to nie potrafi opanować nerwów. Po jakimś czasie trafił nad jezioro. Rozglądając się wpadł na ciekawy pomysł. Skoncentrował chakre w stopach i stanął na środku zbiornika wodnego. Skierował głowę w dól i patrzył w swoje własne odbicie. Po kilku minutach wykonał głęboki wdech i wydech. Uniósł głowę i wrócił na stały ląd pod drugiej stronie jeziora. Tym razem wyglądał na dużo spokojniejszego niż wcześniej chociaż jego mina mogła mówić co innego. Schował ręce do kieszeni i kontynuował wędrówkę.

[Jinta]

jkljyj

[Mahiro]

Spełnienie, satysfakcja oraz spokój. Po długiej walce ze sobą Mahiro w końcu znalazł sposób aby to właśnie te uczucia mu towarzyszyły. W swoim planach krótkoterminowych miał tylko jeden cel. Unikać sytuacji, które mogłyby ponownie go zdenerwować i rozzłościć. Starsza pani była dla niego pierwszym zwiastunem do utraty spokoju ducha. Z początku unikał jej wzorku. Spojrzenie kierował wszędzie byleby nie w jej kierunku. Głowę starał się mieć skierowaną w każdą stronę byleby nie w ten, z którego patrzyła starsza pani. Mimo to blondyn cały czas był świadom uwagi jaką poświęcała mu starowinka. Po krótkiej chwili walki z samym sobą nie wytrzymał. Przegrał tę nierówną potyczkę i odezwał się w stronie staruszki. Na co się tak patrzysz? - rzucił w kierunku siwowłosej kobiety aby następnie w końcu spojrzeć w jej stronę czekając na odpowiedź z jej strony.

[Jinta]

bfdbf

[Mahiro]

Po wysłuchaniu co do powiedzenia miała staruszka blondyn westchnął głęboko. Spodziewał się, że starsza pani właśnie z powodu wymaganego wsparcia potrzebuje pomocy Harestu. Mogła jednak zrobić to konkretniej i krócej. Mahiro położył prawą dłoń na swoim czole po czym przyciskając ją przeciągnął po twarzy od góry do dołu. Następnie znudzony i lekko zdenerwowany powiedział agresywnym tonem: Jeżeli chcesz coś ode mnie po prostu powiedz o co chodzi...Nie mam całego dnia na bezsensowne pogaduchy...Wiem już, że potrzebujesz pomocy ale jak mam ci odpowiedzieć czy jestem w stanie pomóc skoro nie powiedziałaś o co chodzi? Po skończeniu swojego monologu spokojnie czekał na odpowiedź. Wyglądał przy tym na lekko podirytowanego.

[Jinta]

dvdvdvd

[Mahiro]

Kolejny raz Mahiro był zmuszony do wysłuchania długiego wywodu swojej nowej pracodawczyni. Tym razem był on jeszcze dłuższy niż poprzedni. Po pierwszym zdaniu pierwszej części wypowiedzi o wychowaniu i atrakcyjności blondyna na lewym barku Harestu pojawiła się jego miniaturowa wersja z czerwonymi piekielnymi skrzydłami, diabelskim ogonem i czerwonymi rogami. Jego złośliwe i wredne ja dość głośno sugerowało mu pewną rzecz. "Chwyć ją za twarz i zrób bum, takie duże bum". Na drugim barku pojawiła się jego kolejna wersja. Tym razem z anielskimi skrzydłami oraz aureolą nad głową, która podpowiadała mu co innego.
"Zaciśnij pięść i walnij ją w nos, przynajmniej przestanie na chwile gadać". W każdej normalnie kreskówce Mahiro widziałby i słyszał tylko dwie swoje mini odpowiedniki. Tym czasem pojawiła również trzecia wersja młodego Haretsu. Bez żadnych dodatków czy ozdób. Idealne odzwierciedlenie blondyna. Siedział on sobie z założonymi rękoma na głowie chłopaka i mówił. "Kopnij ją w brzuch, niech się nauczy". Biedny Haretsu był zmuszony do słuchania starszej pani oraz trzech swoich odpowiedników, którzy przekrzykiwali się nawzajem w jego głowie. Międzyczasie jego lewa powieka dziwnie drgała. Nie było to mruganie. Oko miał jakby w połowie zamknięte a powieka tak dziwnie się trzęsła. Pewnie z nerwów i zamieszania. Mahiro wiedział już, że chodzi o psa staruszki. W sumie łatwe zadanie, podobne do poprzedniego. Tylko tym razem bez irytującego pomocnika. Nie wiedział jednak najważniejszego. Jak na imię miał pies. Jak niby miał go wołać skoro nie wiedział tak istotnej informacji. Kiedy w tym całym chaosie wewnątrz swojego ja dotarło do niego, że nie wie jak się wabi czworonóg, chłopak nie wytrzymał i wybuchł złością. Cisza!!! Imię kobieto imię...jak do cholery mam go zawołać?! - blondyn nie wytrzymał całego ciśnienia i krzyknął na biedną staruszkę. Nawet jak na niego było to słabe. Zrozumiał to od razu jak skończył mówić. Rozczarowany samym sobą odwrócił głowę w prawo czekając na odpowiedź staruszki.

[Jinta]

dvddvd

[Mahiro]

Pies nie reagujący na własne imię, Mahiro gorzej trafić nie mógł. Zadanie z początku wydawało się łatwe jednak po tej informacji poziom trudności został podniesiony do średniego. Blondyn nie miał nawet chwili aby powiedzieć staruszce co tym myśli. Może to i nawet lepiej, raczej to nie byłoby nic miłego. Najpierw szczekanie dorodnego okazu najlepszego przyjaciela człowieka potem dźwięk poruszających się krzaków. Był to jedyny trop jakiego Harestu mógł się podjąć. Nie miał innego punktu zaczepienia, od którego mógł zacząć poszukiwania a ten był aż nadto oczywisty aby go zwyczajnie zignorować. Starsza pani skierowała wzrok na Mahiro zadając przy tym niewerbalne pytanie "co teraz zrobisz". Odpowiedzi słownej nie dostała. Za to jego reakcja była jednoznaczna. Haretsu od razu ruszył biegiem za dźwiękiem szczekania prosto w krzaki, szukając przy okazji wzrokiem poszukiwanego czworonoga.

[Jinta]

afafaf

[Takashi]

[Z Shigashi no Kibu, Osada Shigashi no Kibu, Zamtuz "Pod włosami Kinko"]

Akcja z muskularnym gościem, jak się okazało, wcale nie miała należeć do najprostszych. Mężczyzna może i skusił się na alkohol, jednak nie dał się zabić tak łatwo, jak jego koleżanka. Kręcił się na boki, wymachiwał kończynami, zmierzał ku wyjściu i prawdopodobnie zamierzał poinformować pozostałych, dlatego Takashi musiał go mocno trzymać. Oberwał przy tym kilka razy, ale jakichś większych obrażeń nie doznał, a w ostatnim momencie przyłożył ostrze do szyi wroga jeszcze raz, kończąc zupełnie jego żywot. W tym przypadku łatwo rzeczywiście nie było, ale liczył się efekt końcowy i powodzenie zadania. Teraz nie pozostało chłopakowi już nic innego, jak tylko udać się nad jeziorko i poinformować braci o całym zajściu, jednak wcześniej trzeba było opuścić zamtuz. Ponieważ wcześniejsza technika przemiany została przerwana poprzez uderzenie, nadszedł moment, by użyć jej po raz kolejny, to już będzie trzeci raz w trakcie jednego zadania. Tym razem jednak wytarł ostrze kunai'a o ubranie ofiary i schował je do kabury, dopiero potem aktywował Henge no Jutsu. Wyszedł na salę główną, jak gdyby nigdy nic, po czym zupełnie ignorując pozostałych skierował się ku toalecie. Tak, jak na starcie, rozejrzał się uważnie, po czym wszedł do męskiego pomieszczenia, upewniając się wcześniej, że nikt go nie obserwuje. W toalecie, skoro był już sam, dezaktywował przemianę. Poprawił wygląd w lusterku, obmył twarz, ręce, po czym wyszedł z przybytku. Wyglądało na to, że wszystko udało się bez większych komplikacji.
Nad jezioro trafił dość szybko. Nie znał drogi, ale posiłkował się wcześniejszą trasą poruszania się oraz wspomnieniem związanym z dziewczynką, która tak bardzo namawiała mamę na pójście w to miejsce. Bliźniacy już tam czekali.
-Łatwo nie było, ale obyło się bez waszej ingerencji. - zaczął opowiadać, a chłopcy zdziwili się i to nawet bardzo. -Kobieta bez oka, z bliznami na twarzy i przepaską, a także muskularny, wytatuowany mężczyzna z bliznami na całym ciele nie żyją. Zabiłem ich w zamtuzie i wymknąłem się niepostrzeżenie. Używałem Henge no Jutsu, więc nikt nie powinien skojarzyć tego zdarzenia z moją osobą, choć parę osób widziało moją prawdziwą twarz. Mimo wszystko nie sądzę, by były z tego jakieś problemy, a liczy się cel. Zadanie wykonane.
Byli w szoku. Zaczęli wypytywać o szczegóły, a kiedy mieli pewność, że Nara zrobił dokładnie to, co trzeba, uznali zadanie za zakończone. Nawet zapłacili mu z własnej kieszeni! Nie zamierzali trzymać chłopaka dłużej, zbliżał się koniec dnia, a dwoje bardzo niebezpiecznych złoczyńców zostało właśnie wyeliminowanych z listy. Oby tak dalej!
Po całym zajściu Takashi stwierdził, że uda się na szlak transportowy. Zamierzał wyruszyć do Daishi, gdyż to tam miało się odbyć wydarzenie, w którym udział mieli wziąć shinobi z całego świata. Nara widział ogłoszenie. Chciał być jednym z tych shinobi. Wahał się, ale nie zamierzał rezygnować z postanowionych wcześniej idei.

Chakra: 96% - 4% (Henge z poprzedniej tury) - 4% (Henge z tej tury) = 88%

Wykorzystane zdolności:

Nazwa

Henge no Jutsu

Ranga

E

Pieczęci

Pies → Świnia → Baran

Zasięg

Na ciało

Koszt

E: 7% | D: 5% | C: 4% | B: 3% | A: 2% | S: 1% | S+: Niezauważalny (+1/2 na turę)

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Pomocna technika przy pomocy której użytkownik może przybrać wygląd innej osoby bądź obiektu. W przypadku zmiany w inną osobę to zmieniona zostaje aparycja wraz z ubraniem, a dodatkowo głos pozostanie zmutowany do tego, jaki miała udawana przez nas osoba. Zmiana w przedmiot jest możliwa jeśli przedmiot jest wielkości porównywalnej z rozmiarem użytkownika, a dodatkowo nie zyskuje on żadnych właściwości przedmiotu w który się zmieni, np. zmieniając się w betonowy mur nie zyskamy jego trwałości. Technikę łatwo rozpoznać, ponieważ chakra użytkownika pozostaje niezmieniona, przez co shinobi o zdolnościach sensorycznych i Ci posiadający Doujutsu z łatwością przejrzą przygotowany fortel. Henge no jutsu zostaje przerwane po zranieniu lub uderzeniu użytkownika, a także w chwili zebrania przez niego chakry do jakiejkolwiek techniki.

[Z/t -> Shigashi no Kibu, Szlak transportowy]

[Kyohei]

MISJA 11/?
Rokudo Gaika: Szemrane Interesy cz.: I: Gruba Ryba

---

Rokudo udał się nad kryształowe jezioro, gdzie, według informacji nabytej od handlarza rybami, miał mieszkać Pana Tamaki. Po drodze szukał zielarza, jednakże żadna z osób specjalizujących się w takich dziedzinach jak odczytywanie hieroglifów nie była w stanie mu pomóc w odnalezieniu sensu bazgrołów jego sąsiada. Rokudo wiedział, że ma czas jedynie do wieczora, więc pospiesznym krokiem znalazł się nad jeziorem. Tutaj miał załatwić dwie z trzech spraw, które zlecił mu Yuo. Co najmniej dwie. Taki był właśnie plan.

Gaika nie miał żadnych problemów ze zlokalizowaniem domu Pana Tamakiego. Nad jeziorem znajdywała się wielka rezydencja, której brama była otwarta. Tak się składało, że podczas gdy zbliżał się nasz bohater do kryształowego jeziora, pewien mężczyzna właśnie opuszczał rezydencję z uśmiechem na twarzy. Szczęśliwy człowiek z uśmiechem na twarzy powitał Rokudo.

- Witam serdecznie. Zgaduję, że Pan w interesach? Rzadko miewam tutaj gości, proszę mówić o co chodzi i ile jestem w stanie zarobić.

Kupiecka gadka, tak typowa dla tego miasta. Pieniądz goni pieniądz, a tego widać było mężczyźnie nie brakowało. Był praktycznie obsypany złotem, widać było, że ma wyrachowany gust jak i możliwości finansowe do jego spełnienia.

Yuo
Lami
Pana Tamaki
Handlarz

[Rokudo Gaika]

Szczęśliwy człowiek był jednym z mężczyzn od których miał załatwić potrzebne rzeczy dla sąsiada, więc miał okazje upiec dwie pieczenie na jednym ogniu. Jedynym problemem było tylko określenie na czym miało polegać zadanie z łodzią. W takiej sytuacji bardzo istotne było robienie dobrej miny do złej gry.

- Pan Tamaki jak mniemam? Przychodzę tutaj w imieniu Pana Yuo, w dwóch sprawach właściwie. – Odpowiedział biznesowym uśmiechem na minę mężczyzny. – Wpierw chciałbym zakupić jednego z pańskich karpi na dzisiejszą ucztę. Największego jakiego macie. Drugą sprawa jest kwestia łodzi. Pan Yuo pragnął abym przekazał stosowne instrukcje... – Gaika starał się odczytać reakcje mężczyzny, zanim przekaże mu listę zadań, która gdyby była znana szerszemu gronu, to najznamienitsze umysły kryptograficzne zastanawiały się jaka jest jej treść. W ostateczności przecież zawsze mógł wrócić do swojego sąsiada, by uzyskać jasną deklaracje na czym polegało właściwie jego zadanie, a nie błądzić po omacku, starając się powiązać fakty.

[Kyohei]

MISJA 13/?
Rokudo Gaika: Szemrane Interesy cz.: I: Gruba Ryba

---

Na sam dźwięk imienia Yuo, Pana Tamaki uśmiechnął się od ucha do ucha. Najwyraźniej byli oni stałymi partnerami biznesowymi. Dobrze to zwiastowało spełnieniu próśb Rokudo, a także planowi sąsiada co do dzisiejszej uczty.

Pan Tamaki czym prędzej udał się z powrotem do swojej rezydencji, a wrócił z taczką pełną wody w której środku taplał się istny gigant, niesamowicie wielka, gargantuiczna wręcz ryba koi. Takiej ryby Gaika jeszcze nigdy nie widział. Jej lśniące łuski były przepiękne, światło mieniło się w nich i reflektowało, zupełnie jakby była z diamentów. Ważyła natomiast sporo ponad 20 kg, opasłe bydle.

To było coś. To zdecydowanie spełniało wymagania co do ryby, którą ledwo można unieść. Teraz pozostało dogadać resztę transakcji, a Rokudo nie był jeszcze pewny o co chodzi z łodzią dla Lamiego. Gdy tylko rybny potwór został dotaszczony przed bramę, jej właściciel przeszedł do sedna rozmowy.

- Zgaduje młodzieńcze, że masz jakiś sposób na przetransportowanie tego potwora, bo taczki nie dostaniesz. Jeżeli chodzi natomiast o łódź... - tu bogacz zawahał się chwilę, nie będąc pewny czy może ufać mężczyźnie, który powoływał się na Yuo, ale zmierzył go od stóp do głów i kontynuował.
- to możesz mu dać znać, że będzie zadokowana o północy na jeziorze. Godzina na odebranie. Zapłatę za rybę doliczę mu do kwitu za łódź. Jakie otrzymałeś natomiast dla mnie instrukcje?

Yuo
Lami
Pan Tamaki
Handlarz

[Rokudo Gaika]

- A proszę, tutaj są te instrukcje. – Rokudo chętnie podzielił się swoimi problemami z hodowcą karpi. Wyciągnął karteczkę z zadaniami i wskazał drugi punkt, gdzie był niewyraźny zapis i popatrzył na mężczyznę pytającym spojrzeniem pomału licząc, że ten będzie w stanie rozszyfrować ten zapis. Możliwe, że jako partner biznesowy pana Yuo, ten był bardziej obeznany z jego charakterem pisma?

Jeśli udało się dojść do szczegółów zadania, to Gaika jak najbardziej nalegał, by Tamaki i je wypełnił. Jeśli zaś i jemu się nie powiodło, to cóż.

- Cóż, skoro taczki nie możecie użyczyć, to będę musiał coś innego wymyślić. – Odpowiedział na pierwsze pytanie, po czym sprawnym ruchem ręki ogłuszył wielką rybę i wziął ją w ręce. – W sumie nie jest tak daleko do rezydencji. – Skinął głową mężczyźnie na odchodne.

Idąc dość żwawym krokiem w kierunku swojego mieszkania, a dokładniej do swojego sąsiada upewnił się, że chwyt na tym wielorybie jest jak najbardziej pewny. – Z tych łusek można by zrobić potrzebne ozdoby… O ile o to jemu chodziło. – Mruknął pod nosem przyglądając się mieniącej się w słońcu pakunku, który trzymał na rękach niczym dziecko.

z/t do -> KLIK