Brama

[Toshiki Oden]

Szczerze powiedziawszy spodziewałem się takiego obrotu spraw, jednak byłoby to miłym zaskoczeniem jeżeli mój plan by wypalił i ten bufon by zdecydował się zapłacić mi za chwilę wygłupów. No ale cóż, nie można mieć przecież wszystkiego. Kompletnie niezrażony jego słowami, tonem oraz miną, uśmiechnąłem się szeroko, wykonałem obszerny ukłon i pozwoliłem aby pokaz się rozpoczął. W momencie kiedy już byłem całkowicie pochylony to wciągnąłem moją ofiarę w iluzję, która miała na celu otoczenie mężczyzny chmarą płatków kwiatu, co miało na celu uniemożliwić mu śledzenie mnie wzrokiem. Kiedy wiedziałem już iż technika zadziałała to szybkim ruchem wyciągnąłem kunai i uwolniłem stojącego przede mną osobnika od brzemienia jakim musiała być dla niego sakiewka wypełniona monetami po czym o razu dałem w długą chcąc ulotnić się w jednej z bocznych uliczek.

  Ukryty tekst

[Hikari]

~ Barbarzyńca ~
Wyprawa B 3/57+
Jun

Wtrącając się w różne sprawy nigdy nie można przewidzieć następnych konsekwencji. Jun zupełnie się nie przejmował żadnymi, które mogły nastąpić z strony mafii więc postanowił się wtrącić, ale nie przewidział wszystkiego. Postanowił więc zbliżyć do centrum konfliktu, podobnie jak obcy na tych terenach mężczyzna nie posiadający żadnej broni. Najwyżej zaciśnięte pięści, które wciąż spokojnie zwisały obok ciała bez jakiejkolwiek postawy bojowej. Mimo to kroczył z dumą bez najmniejszego strachu.
- Nie mam na co czekać. Chcą mi coś zabrać to muszą porozmawiać z moimi pięściami. Tyle.
Widać tutaj powstawał mały konflikt, a mimo to Suzaku postanowił działać dalej. Wyciągnął swój miecz szybko robiąc krok do przodu chcąc pozbawić życia głównego prowodyra problemów. Ten nie miał najmniejszych szans zareagować, ale ostrze zatrzymało się będąc jakieś piętnaście centymetrów od jego ciała. Ruch został powstrzymany niespodziewanie poprzez barbarzyńcę, załapał za dłoń zaciskającą rękojeść. Z twarzy każdy mógł odczytać złość, jeszcze musiał spoglądać w górę będąc dużo niższym. Jego czubek głowy sięgał nam do brody. Wracając do ciosu, aby zatopić ostrze w krwii prawdopodobnie trzeba było się wysilić i skorzystać z pełni siły. Czy to wystarczy? Kto wie.
- Co Ty odpierdalasz? To ze mną mają problem, a takimi wypierdkami mogę się zająć jedną ręką z zamkniętymi oczami.
Po zadaniu pytania próbował patrzeć tobie w oczy czekając spokojnie na odpowiedź nawet ignorując upadek na ziemię domniemanego przedstawiciela mafii. Czy jakakolwiek nadeszła?

[Jun]

- Rok 389 - Wiosna -

---

[/color][/b] " Powrót " [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=IrEm9eW ... U&index=11[/youtube] A więc jednak nie zdołał wykonać pchnięcia. Dziwnym byłoby krycie przez Jun’a zaskoczenia. Tamori nie był przesadnie skomplikowanym osobnikiem. Rozumiał siłę, wiedział z czym się ona je. Mężczyzna był w stanie bez problemu chwycić za jego miecz. Musiał być szybki, oraz silny. Jun mruknął jedynie do barbarzyńcy porozumiewawczo, poluzował chwyt miecza odpowiadając również uważnym spojrzeniem. Rozluźnił dłonie, to był sygnał. Język wojowników który mogli rozumieć tylko oni. Spojrzenie i gesty, niewielkie, dla wielu trudne do odczytania, lub nieznaczące. Musiał wiedzieć, że Jun odpuszcza. Nawet przez chwilę nie rozważał dalszej próby ataku. Nie myślał by dobrym pomysłem było kolejne przerwanie tego przedstawienia.

Bo tak właśnie było, zamierzał wycofać miecz i schować go na miejsce. Cofnął się od razu mierząc wzrokiem trójkę jegomościów których życie zostało właśnie przedłużone o jakieś pięć sekund. – Masz jaja — A nie każdy takowe miał. Kapelusznik potrafił rozpoznać wojownika, tym bardziej silnego, takiego jak ten. Zastanawiał się jakie pobudki go tutaj przywiały, oraz czego chce w tym miejscu. Słowa o Aurze stały się teraz nieco bardziej intrygujące niż przedtem. Przez myśl przeszło mu, że może to być nauka smoka, czyli to o czym prawił jego dziadek, to była jedynie możliwość, sam niezbyt w to wierzył. Musiało to być coś zupełnie innego.
Myśli - Mowa

---

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Hikari]

~ Barbarzyńca ~
Wyprawa B 5/57+
Jun

Sytuacja robiła się gorąca, a sprawa od początku nas nie dotyczyła. Widząc, że gra nie jest warta świeczki Jun postanowił odpuścić poluźniając dłonie i mrugając okiem. Widać było, że to uspokoiło posiadającego dziwną czaszkę na głowie mężczyznę, który zabrał swoją rękę z powrotem.
- Powiedziałbym, że każdy facet ma jaja gdybym nie spotkał dziś tych pizdeczek.
Odpowiedział obracając się w kierunku swoich ofiar strzelając kośćmi u palców. Dwójka stojąca z tyłu zaczęła uciekać w kierunku bramy, czym zupełnie się nie przejmował.
- Daruj ja...
Siedzącemu na tyłku mężczyźnie nie udało się dokończyć zdania kończąc swój marny żywot. Zanim się zorientował jego kark został szybko i brutalnie skręcony, głowa była obrócona o sto osiemdziesiąt stopni względem naturalnej pozycji. Normalni ludzie nie byli w stanie dostrzec co się stało, będąc zszokowanymi brutalnością wojownika. Inaczej było w przypadku Suzaku widzącego wszystko wyraźnie.
- Jesteś nudny, jednak nareszcie rozwiązałem ten problem. Pozostali też nie są warci mojego czasu.
Splunął obok martwego ciała i otrzepał swoje dłonie jakby dotknął właśnie jakiegoś syfu. Westchnął i uspokoił się kierując do bohatera tej przygody (o ile przeżyje) Juna.
- Wiem, że zabrzmi to dziwnie, ale chciałbym abyś ze mną zawalczył. Opuściłem swój dom słysząc o potężnych wojownikach chodzących po rozległym świecie. Zawsze chciałem się z nimi spróbować, ale widząc tych patałachów coś zrozumiałem. To miasto jest wypełnione tchórzami, nie mam powodu tam wchodzić. Na szczęście w okolicy pełno miejsc bez gapiów gdzie mógłbym zobaczyć na co stać tak zwanych shinobi.

[Jun]

- Rok 389 - Wiosna -

---

[/color][/b] " Powrót " [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=IrEm9eW ... U&index=11[/youtube] Wygląda na to, że Jun i niecodziennie wyglądający jegomość od razu się zrozumieli. Nie potrzebowali dużo czasu by nawiązać wspólny język. Stwierdzenie mężczyzny z czaszką zgadzało się z tym co myślał Tamori, nie widział powodu by go poprawiać, choć sam uważał, że prawdziwi wojownicy zdarzają się rzadko. Ci co uciekali - pozwolił im uciekać, najwyżej pobiegną po wsparcie, które prawdopodobnie również nasra w portki widząc tego olbrzyma. Nic czym należałoby się przejmować. – Yoshi! — Krzyknął do strażnika przy bramie. W końcu niektórych na pewno kojarzył z czasu swojej służby – Zajmij się tym, w raporcie zawrzyj to jako mafijne porachunki. — Najlepsze rozwiązanie na jakie mogli tutaj wpaść.

Pociąganie do odpowiedzialności olbrzyma za wyrzucenie śmieci byłoby co najmniej niewłaściwe, a tym bardziej problematyczne. Skinął głową do strażnika, a zaraz potem przewrócił wzrok na barbarzyńcę który zdawał się uspokoić i zmienić nieco ton. – Nie walczę bez powodu. Jeśli szukasz wyzwania, mogę zapewnić ci go mnóstwo. To miasto też — Rozejrzał się po okolicy. Oczywiście pełno było gapiów którzy nie widzieli co się stało. Im dłużej tutaj stali tym gorzej, należało się stąd zwinąć i znaleźć jakieś zaciszne miejsce, choćby do rozmowy, możliwe, że do czegoś więcej. – Za dużo oczu. Chodźmy — Kapelusznik poprawił kapelusz zerkając na barbarzyńcę. Skinął na niego i zaczął kierować się w stronę przeciwną do miasta, na pewno pamiętał jakieś miejsce w pobliżu w którym było na tyle spokojnie by nikt im nie przeszkadzał. – Wielu shinobi to tchórze. Chowają się za pomocą swoich mocy, wysługują innymi. — Westchnął ciężko zaciskając lekko pięść, choć tonem mówił zupełnie znudzonym, nie wkładając w to wiele energii – Są i słabi i potężni. Śmieć był częścią grupy, biorą co im się podoba. Porywają, sprzedają, wykorzystują, ludzi i wszystko inne — Dla Juna nie było ważne skąd jest mężczyzna. Nie zamierzał go dręczyć o odpowiedź. Jeśli będzie czuł potrzebę to sam mu powie. Był niecodzienny i z ubioru, postury i mowy, na pewno zdawał sobie z tego sprawę sam. Nawet bardziej niecodzienny niż akcent z którym przybył tutaj Jun. Mógł być nawet z najdalszego zakątka świata, potrafił się bronić, potrafił zrobić to dobrze i zjawiskowo, to należało cenić i uszanować, dlatego właśnie zdecydował się podzielić stosem informacji. – Nie marnuję czasu. Potrzebuję powodu. Muszę ich tutaj powstrzymać, kiedyś… Muszę odnaleźć tchórza mordercę. Muszę wrócić do domu, zaprowadzić porządek i tam. Czas ciągle płynie... — Kapelusznik nie stronił od zabijania, czasami nawet go uspokajało, nie myślał jednak o zabijaniu jak o sposobie na zastrzyk adrenaliny, jak na walkę dla samej walki. Choć… Tutejszych mafiozów, ludzkie śmieci mógłby zabijać, choćby i dla tak błachego powodu jak chęć wyzbycia się drzemiącej w nim złości.
Myśli - Mowa

---

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Hikari]

Z/T Juna

[Harisham]

Toshiki Oden Misja D
5/15
Twoje przechwałki na temat twoich umiejętności magicznych nie były wyssane z palca. Mało który shinobi być może uważa siebie za magika, a swoje umiejętności kontrolowania czakry za magię, jednak fakt faktem, że za pomocą czakry można było wyprawiać rzeczy, które zwykłym ludziom przywodziły na myśl cuda. Szczególnie łatwo było tak sprawić, gdy shinobi zna się co nieco na technikach iluzji. Nimi wszak można każdego oszukać w dowolnie wybrany przez siebie sposób. W momencie więc, gdy rzuciłeś swoją technikę na mężczyznę, jego oczy rozszerzyły się, a usta otworzyły w niemym wyrazie zdziwienia i przestraszenia. Kiedy więc ty, ukrywając się dzięki iluzji pozbawiałeś mężczyzny sakiewki, twoja ofiara wykonywała pobożny gest ku czci Amaterasu, a następnie, gdy w dalszym ciągu nigdzie cię nie widziała ruszyła biegiem w sobie tylko znanym kierunku. Ty natomiast udałeś się do pobocznej uliczki. Dostrzegłeś jednak, że ktoś za tobą podąża.

[Toshiki Oden]

Rachu-ciachu i po strachu. Kiedy tylko iluzoryczne płatki kwiatów rozpoczęły swój taniec wokół kupca, ten wydawał się kompletnie stracić fason i po wzniesieniu szybkich modłów do Amaterasu, sam uciekł gdzie pieprz rośnie. Obserwując tą scenę parsknąłem śmiechem pod nosem i jedynie szybkim ruchem uwolniłem mężczyznę od jego nabrzmiałej sakiewki po czym oddaliłem się z miejsca zbrodni aby w spokoju przeliczyć łupy przed ponownym spotkaniem z mafiozą. Idąc w kierunku wyludnionej uliczki, kątem oka udało mi się dostrzec postać, która wydawała się dziwnym trafem kierować tam gdzie ja. A więc zabawa jeszcze nie jest skończona, pomyślałem z uśmiechem i ukryłem się w uliczce, tak aby od razu zobaczyć tego kto za mną podąża, jednak by możliwie najbardziej utrudnić mu szybkie zlokalizowanie mnie.

  Ukryty tekst

[Harisham]

Toshiki Oden Misja D
7/15
Twoje techniki iluzji były nad wyraz skuteczne, jednak miały swoje ograniczenia. Mogłeś nimi objąć jedynie jedną osobę na raz. O ile udało ci się więc omamić i mężczyznę, któremu ukradłeś sakiewkę, to wciąż byłeś w miejscu publicznym, gdzie mogli obserwować cię inni ludzie. Tak też się stało. Ruszyłeś do wyludnionej bocznej uliczki, aby przyjrzeć się, kto cię śledzi i ujrzałeś, że jest to żebrak, któremu twój cel wcześniej podarował monetę. Żebrak cały czas cię widział i gdy się do ciebie zbliżył powiedział:
- Widziałem co zrobiłeś. Mam więc dla ciebie propozycję. Zostańmy partnerami. Oddaj mi połowę zawartości sakiewki, a ja ani teraz, ani później nie zawiadomię straży o twojej kradzieży. Myślę, że to będzie owocna współpraca.

[Toshiki Oden]

Po przyczajeniu się w zaułku, dość szybko wyszło na jaw, kto taki mnie śledził a okazało się że był to ten sam żebrak, któremu wcześniej dał monetę jegomość, którego okradłem. Widząc że nie jest to żaden strażnik ani nikt kto przedstawiałby sobą realne zagrożenie, wyszedłem z mojego ukrycia. Wykorzystując element zaskoczenia użyłem kolejnej techniki iluzji, która miała na wszelki wypadek zatrzymać żebraka w miejscu.
- Ohh, człowieczku. Co takiego sprawia że uważasz że masz jakąkolwiek pozycję do negocjacji? Co miałoby mnie powstrzymać przez zabiciem cię w tej chwili w tym zaułku? - zapytałem się pewnym siebie tonem głosu i wyciągnąłem z torby kunai i zakręciłem nim na palcu, obserwując uważnie żebraka, zostawiłem jednak między nami kilka metrów odstępu, tak na wszelki wypadek.

  Ukryty tekst

[Harisham]

Toshiki Oden Misja D
9/15
Czułeś się na tyle pewnie, że najzwyczajniej w świecie nie byłeś w stanie potraktować żebraka poważnie. Z miejsca uznałeś go za nie niosącego ze sobą żądnego zagrożenia. Gdyby to był strażnik, czy ktokolwiek inny, to co innego. Uznałeś jednak, że nie warto bać się zwykłego żebraka.Aby jednak podkreślić swoją wyższość nad nim, postanowiłeś użyć kolejnej techniki iluzji. Gdy tylko to zrobiłeś, obszarpany mężczyzna nie tylko przestał mówić stojąc w miejscu, ale jego twarz wykrzywił okropny wyraz przerażenia. Po chwili zaczął też krzyczeć:
- To...! To sztuczka! To nie może być nic innego! Na pewno nie jesteś shinobi! Oni plują woda i ogniem! Widziałem kiedyś! Oni nie potrafią robić takich rzeczy! To musi być jakaś sztuczka! To się nie może dziać naprawdę... - w tym momencie jego krzyk zmienił się w ledwie zrozumiałe mamrotanie - Przestań to robić, a będziemy mogli się dogadać... Wiesz... Ja dużo czasu spędzam na ulicy... Wiem to i owo. Możemy współpracować. Mogę zaoferować ci lepsze warunki, niż mówiłem. Naprawdę!

[Toshiki Oden]

Widząc reakcję żebraka na technikę niemal roześmiałem się na głos. No ten to miał dopiero tupet żeby przychodzić z żądaniami. Ale jak również widać żebrak bardzo szybko był w stanie pozbyć się wszystkich swoich roszczeń, kiedy tylko poczuł się jakkolwiek na zagrożonej pozycji. Ledwo panując nad sobą aby nie zacząć tarzać się po ziemi ze śmiechu zwróciłem się do żebraka.
- Co takiego niby może mi zaoferować jakiś żałosny żebrak? Radzę sobie bardzo dobrze na własną rękę a poza tym z tego co widzę, nie ma raczej nic takiego co by mnie skłoniło do współpracy z tobą, więc przestań się już wydzierać bo ludzie zaczną myśleć że jesteś niespełna rozumu. - powiedziałem nieco roześmianym tonem po czym zastanowiłem się nad kuszącym pomysłem aby jeszcze bardziej podroczyć się z żebrakiem. - Uważasz że shinobi jedyne co potrafią robić to plucie ogniem i wodą, huh? Skoro tak to mogę ci zaraz tutaj zafundować wielką kulę ognia, jeżeli chcesz. - zasugerowałem żebrakowi z nieco upiornym uśmiechem.

[Harisham]

Toshiki Oden Misja D
11/15
Ewidentnie nie byleś zainteresowany ofertą żebraka. Najwidoczniej uznałeś, że jakiekolwiek zasłyszane przez niego na ulicy informacje nie są dla ciebie w żadnym stopniu interesujące. Czego w końcu mógłby dowiedzieć się zwykły żebrak? Nie byłeś tym zainteresowany albo... po prostu chciałeś poprawić swoją pozycje w negocjacjach. Mężczyzna bowiem był wręcz śmiertelnie przerażony i z każdą sekundą jego strach tylko się potęgował.
- Nie! Nie! Proszę, tylko nie ogień! Zaraz utonę w tym błocie, nie musisz mnie dodatkowo piec! Proszę! Proszę nie zabijaj mnie! Nic złego nikomu nie zrobiłem! Ja jedynie chciałem mieć co jeść, co pić... Nie zabijaj mnie! Błagam! - krzyczał dalej żebrak. Ty natomiast zauważyłeś, że przechodnie niedaleko słysząc jego krzyki zaczęli się przyglądać całej sytuacji.

[Toshiki Oden]

Tak jak z początku cała sytuacja wydawała mi się w pewnym stopniu zabawna, tak teraz krzyki żebraka oraz jego żałość po prostu zaczynały mi działać już na nerwy. Westchnąłem głęboko i przetarłem oczy.
- Zamknij mordę obdartusie! - warknąłem do niego nie mogąc w spokoju przemyśleć sytuacji przez krzyki żebraka. Do tego ludzie zaczęli się co raz bardziej interesować sytuacją jaka miała miejsce w uliczce a to nigdy nie wróżyło dobrze. - Jak przestaniesz się teraz wydzierać to może nie zafunduje ci podsmażania, więc dobrze się nad tym zastanów. - rzuciłem w kierunku żebraka po czym oparłem się o ścianę rozmasowałem sobie skronie po czym zacząłem drapać się po głowie w zamyśleniu. Niby z jednej strony żebrak najpewniej był w Shigashi no Kibu od dawna więc wiedzał o wiele więcej o mieście niż ja, jednak mając przed sobą perspektywę spotkania z tajemniczym przystojniakiem, z którym założyłem się o zdobycie pieniędzy, nie byłem pewien czy potrzebuję wiedzy jaką mógłby podzielić się ze mną żebrak. Chociaż z drugiej strony wiedza to władza, a tego nigdy za mało. Jeżeli obdartus się nieco uspokoił, zbliżyłem się w jego stronę kilka kroków i wciąż obracając kunaiem na palcu spojrzałem na niego grobowym wzrokiem.
- Chcesz sobie zapracować na wolność? - zapytałem chłodnym tonem i w dalszym ciągu mierząc go spojrzeniem.

[Harisham]

Toshiki Oden Misja D
13/15
Powoli zaczynałeś być naprawdę zirytowany całą ta sytuacją. Ba, nawet porządnie się zirytowałeś. Nie miałeś już bowiem cierpliwości, aby rzucić na kloszarda kolejną technikę iluzji, zaatakować go w inny sposób, lub po prostu z nim dalej negocjować. Zacząłeś na niego krzyczeć, zwracając jednocześnie na was jeszcze większą uwagę przechodniów. Ci jednak widząc, że młody człowiek wyglądający, jakby miał problem z używkami, kłóci się z żebrakiem, szybko tracili zainteresowanie. W końcu w Shigashi wiele jest takich rynsztokowych kłótni i zwykle nie popłaca przyglądanie im się.
- Mogę wszystko zrobić. Mogę pokazać ci najlepsze burdele w okolicy. Albo te najdziwniejsze, gdzie nawet zwierzęta można dostać, jeśli lubisz takie rzeczy. Jak chcesz to i ja mogę ci pomóc w tych sprawach. Wszystko zrobię, tylko uwolnij mnie, bo zaraz się utopię!