Przystań ukryta między klifami

[Misae]

Misae była kobietą. Zdecydowanie nikt nie mógł mieć co do tego wątpliwości. Nie chodziło tu o długie włosy - wielu panów również je zapuszczało - na przykład Hikari czy Naoki, więc nie mogło być to sposobem na rozpoznanie płci. Posiadała piersi. Tu również byli panowie, których biust przekraczał gabarytami i jej - może w talii wtedy również dochodziło im kilka... centymetrów więcej, tak więc i to średnio dawało pewno co jej przynależności. Dzieci nie urodziła ani nie poczęła, ale było coś, co od razu sprawiło, że każdy kto by wątpił w jej płeć szybko mógł nabrać pewności. Bo kto inny pomyliłby kierunki w tak ważnym momencie jak misja?! Tylko kobieta! Nim zdała sobie sprawę ze swojej gafy Terumiego już dawno nie było. Eh!
Musiała działać szybko aby zapewnić bezpieczeństwo zleceniodawcy. Sprawa była prosta. Schowała kunaie od Hikariego, a w zamian za to zamierzała wyjąć bombkę dymną i rzucić w kierunku z którego nadbiegali wrogowie, samej podchodząc tam nieco. Kolejne działania miały dać nieco finezji. Stanęła na wprost miejsca, z którego nadbiegali i bardzo skupiona na swoim zmyśle sensora, wyczeka momentu kiedy wejdą w jej zasięg i złapie ich w swoją technikę klanową. Znaczy jednego z nich, ale była to wystarczająca ilość, aby poszczuć nieszczęśnika na drugiego nieszczęśnika. Na razie na tyle by spróbował unieruchomić swojego towarzysza. Skąd będzie wiedziała gdzie atakować skoro dym? Tu dalej posiada zmysł sensoryczny więc nie powinna mieć problemów aby go nakierować.
Co ważne jeżeli Hikari będzie na miejscu nim dziewczyna użyje techniki to się wstrzyma, aby przypadkiem nie złapać w rodowe jutsu swojego sprzymierzeńca. Już i tak dosyć mu utrudniła zadanie jak na jeden raz.

  Ukryty tekst

[/i]

[Yami]

Kartka papieru oraz przelewane drobinki pozwoliły mi określić kierunek w którym znajdował się Hikari. Tak jak się spodziewałem musiałem opuścić miasto przez jedną bram. Wadą techniki było z całą pewnością to, że nie informowała mnie o dystansie jaki dzieli mnie z osobą do której się zbliżałem. Inną kwestią było to, że ruch kartki był niewielki dlatego nie mogłem jej używać podczas biegu tak wiec raz na jakiś czas zatrzymywałem się aby skorygować trasę.
Nie biegłem w pełni szybkości choć miałem nienajlepsze przeczucie. Wszystko rozbijało się o to, że transport był tak tajny, że mimo pokazanych dokumentów ponownie zaczęły zbierać się we mnie wątpliwości. Z nimi jednak nie mogłem już walczyć. Musiałem się upewnić teraz co do sytuacji Hikariego i Misae choć wspominając sztuczkę ze znikającym sztućcem i człowiekiem, który nagle pojawiał się na wozie nie byłem złej myśli. Pytanie tylko czy poradzą sobie jeśli ktoś zastawi na nich pułapkę.
Trzask fal morskich o klify stawały się coraz bardziej wyraźnie. Przystanąłem i sprawdziłem kartkę. Patrząc po ukształtowaniu terenu i ruchu karteczki wiedziałem, że byłem blisko.

[Kyoushi]

Misja grupowa rangi C
- Kroplą deszczu Yami namaluję cię -
Włączając posty Yamiego w osobnym wątku
47/60 (14/15)

---

Rozpoczniemy od czarnowłosego, którego Misae nieco zmieszała (nie wstrząsnęła!) swoją wypowiedzią, kierując go w sumie cholera wie już gdzie. Nie zadawał pytań, to była decyzja taka pięćdziesiąt na pięćdziesiąt - albo się uda albo się nie uda. No i ruszył jak wystrzelony z armaty. Cóż, miało być po grupie, ale ta grupa była trzyosobowa, nawet z tak wielką siłą ognia mógł się pomylić i nie zabić wszystkich na raz. Hikari jednak był bohaterem w pelerynie, nie pozwolił zająć się lasu gasząc cały ten pożar, który wywołał. Wiadomo, technika była bardzo silna, ale to wciąż był ogień, a w dodatku niezwykle skondensowany. Nim ruszył jednak do karawany, tam działo się swoje.
Białowłosa doskonale wiedziała co do niej podchodzi, a raczej kto. Na pewno nie byli to przyjaciele, ponieważ ukrywając się w cieniu chcieli ewidentnie zaatakować. Misae jednak planowała przeciwdziałać, podjęła bombkę dymną by rzucić ją w ich kierunku, co całkowicie zaburzyło możliwości obserwacyjne napastników, którzy poniekąd zgłupieli. Mieli obiec dym, gdy w jednej chwili jeden z nich stał się marionetką kobiety. Jeden rzucił się na drugiego, mimo, że coś zaciskał w dłoni. Mogła poczuć jak gość się szarpie, nie wiedząc o co chodzi, ale uścisk partnera w pasie, blokując ręce był mocny, nie mógł mu bez zrobienia krzywdy przeszkodzić, a kolorowooka panowała nad sytuacją. Wtem przybył on, bez białego konia i białej peleryny, pojawiając się niedaleko Misae, spoglądając na nią, a także w dym, widząc, że Yamanaka wciąż utrzymuje specjalną pieczęć klanu.
Ostatnim pacjentem tego szpitala był niejaki Yami. Nadciągał on przebierając szybciutko nóżkami. Posiadając nakierowujący świstek, potrafił dokładnie ocenić gdzie są kompani, jednocześnie nie znając odległości, więc musiał nadrabiać szybkością. Co jakiś czas przystawał by zorientować się gdzie jest, aż w końcu dostał się do zasypanych śniegiem delikatnie klifów, a także dróżki z drzewami, bardzo wąskiej. Jeszcze chwilę wcześniej w stronę kartki, w którą się poruszała zauważył jakiś płomień, który wznosił się nad śnieżnobiałe korony drzew, by po chwili zniknąć. Chyba był na miejscu.

  Ukryty tekst

[Hikari]

Pożar został opanowany zanim się rozrósł do niebotycznych rozmiarów. Doprowadził już przykładowo do spalenia lasów na terenach Hyuga, gdzie stoczył zażartą bitwę. Nie miał szans opanować po wszystkim szalejących płomieni, w tym przypadku trafili na jakieś nie warte uwagi płotki więc rozprawił się z nimi w sekundę. Kilka drzewek trochę się zwęgliło, ale dzięki suitonowi na tym się skończyło. Pozostało więc Hikariemu wrócić do karawany, przeciwnik prawdopodobnie tam dotarł. Na miejscu zastał Misae trzymającą klanową pieczęć i dym w którym prawdopodobnie są bandyci. Postanowił się nie wtrącać bardziej zamiast tego rozejrzał się za potencjalnymi kolejnymi zagrożeniami. Zwrócił uwagę na woźnicę od karawany bez koła czy nie próbuje czegoś głupiego. Najprawdopodobniej pracował z naszymi złoczyńcami, jako zwykły cywil, któremu zapłacono za zablokowanie przejazdu.
- Widzę wszystko masz pod kontrolą. Wybacz spóźnienie, musiałem opanować mały pożar zanim pochłonął połowę lasu. Trochę przesadziłem, spodziewałem się większego wyzwania nawet nie zauważyli co ich trafiło. Coś pomóc?
Białowłosa zechciała aby zajął się pozostałą dwójką w dymie, aby ta mogła sprawdzić otoczenie. Szybko odkleił z dwóch kunai'ów notki wybuchowe, a następnie podbiegł za szamoczących się mężczyzn naklejając im po jednej na plecach.
- Możesz zwolnić pieczęć!
Powiedział głośniej, a później zanim mogli opanować swoje ciała wykonał dwa kopnięcia z półobrotu mające obu przynajmniej wywrócić na ziemię. Po wszystkim zachował dystans pięciu metrów nasłuchując się jakiemukolwiek ruchowi z ich strony, a jak było możliwe to nawet wypatrując. Mieli szczęście, że byli zbyt tak słabi, bo tylko dzięki temu zachowali swoje życie.
- Na plecach nakleiłem wam notki wybuchowe, jeżeli nie wiecie jak funkcjonują to po przelaniu chakry wybuchną nie rozwalając was na kilkanaście metrów dookoła. Poza tym powinniście już wiedzieć, że mogę was w każdej sekundzie zabić czy to kunai'em czy jedną techniką jak pozostałą trójkę. Zastanowię się nad darowaniem wam życia jeżeli będziecie grzeczni i udacie się na posterunek.

  Ukryty tekst

[Misae]

Jej plan wypalił! Mogła być ty bardziej dumna z siebie, bo może dzięki temu uda jej się nieco zatuszować te niepowodzenie we wskazywaniu kierunków. Może Hikari puści jej to płazem. Dym skutecznie rozproszył wrogów, a klanowa technika była jedynie uwieńczeniem strategii. Szybko dołączył do niej brunet, do którego uśmiechnęła się lekko. Stanowili dobrą drużynę. Co prawda będzie trzeba popracować nad komunikacją, ale jak na pierwszy raz nie można było narzekać. Kto wie? Może uda im się jeszcze dotrzeć.
-Jeśli byś mógł? Tylko bez ognia tym razem - odparła nieco żartobliwie. Pozwoliła sobie na taki luz, ponieważ czuła, że mają całą sytuację pod kontrolą. Szczęśliwie chłopak posłuchał rady i nie użył swoich technik ognia. Nie chcieliby by ich sukcesy zostały powstrzymane przez nagle stający w ogniu wóz z kupcem. Trudno by im było się z tego wytłumaczyć.
Kiedy tylko młody mężczyzna krzyknął do niej, że może zwolnić pieczęć tak też zrobiła. Misae była naprawdę zadowolona, że rodzinna sztuczka nie zawiodła jej wtedy kiedy tak bardzo jej potrzebowała. Idąc za ciosem i widząc, że Terumi ma nad wszystkim kontrolę Misae postanowiła ponownie złożyć dłoń w połowę symbolu szczura i przeczesać teren w poszukiwaniu ewentualnych zagrożeń. Jeżeli uda jej się wyłapać Yami'ego to krzyknie:
-Terumi-san, Yumichika-san się zbliża! - wskazując odpowiedni kierunek, jeśli natomiast nie wyczuje nic... to w sumie też dobrze, bo to oznacza brak zagrożenia.

  Ukryty tekst

[Yami]

Pojawiający i znikający ogień nie był czymś co chciałem dostrzec, oznaczało najpewniej toczącą się walkę. Niewątpliwie najwłaściwszym wyjściem byłoby w tym momencie biec łeb na szyję, jednak jeśli rzeczywiście toczyła się walka tak wparowanie nie znając sytuacji również nie było najlepszą pozycją. Jaki był więc mój plan? Bardzo proste zwolnić tempa i obserwować otoczenie dookoła mnie, ponad to kiedy tylko dojdę na skraj lasu zatrzymam się i w cieniu określę jak wygląda mniej więcej sytuacja abym mógł odpowiednio zareagować.
Element zaskoczenia jest bardzo istotny jednak jego siła zależy od momentu i wyczucia odpowiedniej chwili nie zaś za sprawą pojawienia się na miejscu, w którym toczy się walka. Schowałem więc karteczkę do torby. Nie musiałem na ten moment dobywać broni, miałem ją przy sobie w kilku formach. Poza tym "nieprzygotowany" osobnik, jakim pewnie jestem w oczach ludzi, którzy mogliby mnie zaatakować, jest łatwym kąskiem. Kąskiem na którego nie trzeba uważać co często prowadzić do nieprzyjemnych spotkań z rzeczywistością.
Teraz jednak te kwestie mogłem odłożyć na później i dowiedzieć się co i jak.

[Kyoushi]

Misja grupowa rangi C
- Kroplą deszczu Yami namaluję cię -
Włączając posty Yamiego w osobnym wątku
51/60 (15/15)

---

Opanowanie wytworzonego pożaru przez Hikariego doskonale mówił o nim samym. Ktoś kto dba nie tylko o siebie, ale także o tereny przecież i jemu bardzo obce. W końcu nie miał żadnych powiązań z Yinzin i tutejszymi ziemiami, więc mógłby sobie darować, ale jednak okazał się bohaterem, na którego Yinzin nie zasługuje, a potrzebuje. Hikari nie miał tu już nic więcej do dodania, chociaż jak widział, jeden z przeciwników wcale się nie zwęglił, jednak olał to i pobiegł do Misae, wracając do woźnicy. Rozejrzał się i widział jak woźnica ze zniszczonym wozem skrył się za nim i tylko wychylał obserwując co się dzieje. Przeszli więc do dialogu, którym mieli określić swoje siły by pokonać tych, którzy chcieli okraść rudowąsa z jego jakże cennego towaru. Hikari zaryzykował zdejmując notki, wbiegając w dym. Tam niewiele widział, o wiele więcej słyszał. Czuł gdzie się szamoczą mężczyźni, którzy w dymie przy okazji się krztusili. Przylepił im notki na plecy dość sprawnie, gdzie poczuli tylko uderzenie w plecy dłonią. Hikari pouczył chłopów, którzy po zniesieniu pieczęci przez Misae padli razem na ziemię. Wszystko przez to, że odzyskał kontrolę nad sobą jeden z nich i pod własnym ciężarem powalił swojego kolegę. Dodatkowa informacja doszła uszu Hikariego, który już wiedział o tym, że zbliżał się Yami.
Dym się rozmył, wciąż pozostając w ciemnościach, ale mężczyźni próbowali się zebrać i wstać na nogi. Nie byli skorzy się poddać. - Blefuje! Ale co się wcześniej wydarzyło, czemu mnie zaatakowałeś... - powiedział jeden do drugiego, a przy rozwianym dymie widać było, że obydwaj mieli katany w pochwach, które zamierzali wykorzystać przy ataku. Stali tak spoglądając na waszą dwójkę. Ciekawym było, że uważali to za blef, będąc naprawdę blisko was. W końcu 5 metrów to niewielki dystans do Hikari i raczej zdecydowali się nie odpuścić. Planowali zaatakować.
Niedaleko zaś pojawił się sam Yami, który obserwował sytuację ze skraju lasu. Wyglądał jakby sam nasłał tych gości, zamiast wyjść na przeciw swoim towarzyszom. Cóż z tego, jak doskonale widziałeś jak jacyś goście chcą zaatakować... Hikariego, nieopodal stała też Misaem, a za wozem krył się rudowąs. Widziałeś także zniszczony wóz, bez koła w uliczce. To mniej więcej tyle. Nie wiedziałeś w sumie, że oni już o tobie wiedzą, że skrywasz się tak blisko.

  Ukryty tekst

[Hikari]

Współpraca z Misae od powrotu była dużo łatwiejsza, bez mylenia kierunków powalili obu przeciwników po naklejeniu im notek na plecy nie potrzebując do tego żadnych kopniaków. Hikari oddalił się ostrzegając aby nie robili niczego głupiego wyjaśniając nawet metodę działania notki skoro byli na Yinzin. Nie wyglądali jakby mieli posłuchać, więc powinni dołączyć do spotkanej wcześniej grupki w zaświatach. Powinni dotychczas zrozumieć, że stracili już swoją przewagę gdyby posiadali cokolwiek w głowie. Nie potrafił wytłumaczyć ich zachowania, więc gdy obaj wstali złożył pieczęć węża. Gdy wykonali jakikolwiek ruch po broń lub do przodu odpalił wybuchowe karteczki z minimalnym opóźnieniem samemu zasłaniając się gumą i odskakując do tyłu w razie potrzeby. Nie chciał ubrudzić ani siebie ani niczego za sobą ich wnętrznościami.
- Zły wybór, niestety jak zwykle.
Powiedział poważnym głosem odwracając się w stronę karawany z zamyśloną miną. Yogańczyk wcale nie żałował swoich czynów, wręcz przeciwnie. Gdyby nie był od nich silniejszy straciłby tej nocy głowę, dla trzech skrzyń z stalą. Skąd miałby szukać dla nich litości, skoro sami narzucali prawo silniejszego? Odpuszczając im dzisiaj za tydzień przyczyniliby się do śmierci kogoś innego. Tak wyglądał cykl tego świata, zastanawiał się co ich napędzało do takiego oddania życia, ale przypomniał wtedy też przypomniał o Yamim.
- Nareszcie przyszedł, tylko minimalnie się spóźnił. Pozostało nam zając się woźnicą i kołem.
Westchnął chcąc się pozbyć problemu eskortowania kupca czując jakoby robotę wykonali. Oczywiście nie mogli zrobić tego tu tak teraz, wciąż mieli kawałek drogi do pokonania tym razem w trójkę. Przez sekundę spojrzał na dłoń zaciskając w pięść i puszczając, którą trzymał białowłosą jakby czegoś w niej brakowało. Dość dziwne uczucie, na które nie zwrócił uwagi zajęty całą akcją. Minut pięć zapewne minie ta chęć, a szlak sam się nie odblokuje. Postanowił nie ryzykować o wskazanie kierunku, aby odnaleźć przed trzeciego towarzysza tylko poprosić niewiastę mogącą go wyczuć bez problemu.
- Mogłabyś go zawołać? Przyda się do pomocy w odblokowaniu drogi.

  Ukryty tekst

[Misae]

Dym powoli opadał, odsłaniając dwóch niedoszłych rabusiów. Padli na kolana, kiedy tylko dziewczyna puściła jednego z nich. Znaczy chyba tak było. A może wywrócił ich Hikari? Nie widziała, ale nie miało to znaczenia. Bardziej liczyła się pozycja w jakiej się znaleźli niż to czemu tak się stało. Miała szczerą nadzieję, że się poddadzą i zdecydują by pójść na posterunek. Kiedy jeden z nich wspomniał o ataku drugiego nie zareagowała. Powoli przywykła do tego, że jej zdolności są dość zaskakujące i mało kto miał możliwość spotkać się z nimi i odczuć ich działanie na własnej skórze. Nie było sensu rozprawiać nad tym. Tak już było i nic nie zanosiło się na to aby w przyszłości miała się zaskoczyć.
Bardziej smutnym zaskoczeniem było dla niej to, że zamiast poddać się, skoro przeciwnicy mieli zdecydowaną przewagę samuraje postanowili i tak spróbować dokończyć to co zaczęli. Zacisnęła wargi w ciasną szparkę aby nie krzyknąć i zamykając oczy przekręciła głowę w bok. Oglądanie wybuchających ciał nie było czymś co było najprzyjemniejsze dla oczu. Nie chciała teraz rozprawiać nad tym czy powinni byli to zrobić czy nie. Mieli uratować zleceniodawcę przed rabusiami, którzy nie troszczyli się o własny los.
Na rozkaz by zawołała Yami'ego jedynie skinęła głową i podeszła kilka kroków w stronę gdzie był.
-Yumichika-san! Tutaj jesteśmy! - krzyknęła ile miała sił w piersi. Miała nadzieję, że został już tylko ostatni klocek w ich układance - utorowanie drogi; i mogli spokojnie skończyć wyprawę. Skoro ta dwójka została pokonana, a pozostałą trójką raczej zajął się Terumi, nie zostało nic tylko czekać, aż dołączy do nich niedowiarek.

  Ukryty tekst

[Yami]

Dotarłem na skraj lasu. Było to miejsce z którego miałem dość dobrą widoczność na to co się działo. Wóz zdawał się być przyblokowany zaś sam atak spacyfikowany prze Hikariego. W tym miejscu widziałem jeszcze opadający dym i konsternację walczących, coś o atakowaniu samych siebie. Jednak nie mogli trwać tak długo w pogawędce albowiem Ciemnowłosy złożył pieczęć opatulając się czymś w rodzaju pomarańczowej substancji zaś dwójka "łotrów" została wysadzona przy pomocy notek wybuchowych. Brutalna lecz szybka śmierć. Zdawać by się mogło, że wszyscy przeciwnicy zginęli. Przycisnąłem język to zębów i przejechałem nim szybko ku górze wydając tym samym "cyknięcie". Niedobrze.
Zdziwił mnie fakt bycia zawołanym przez Misae, zdawało mi się, że ukryłem się wśród gęstwiny dostatecznie dobrze aby uchronić się przed wzrokiem potencjalnego zagrożenia, widocznie tak nie było. Słysząc wezwanie westchnąłem głośno i wyszedłem z zarośli kierując się w kierunku dwójki znajdującej się przy wozie.
- Sprawdzanie dokumentów, trochę zajęło. - odparłem spokojnie. Przeleciałem wzrokiem spustoszonej okolicy - widzę, że tutaj sprawy miały się inaczej. - Wyciągnąłem rękę z karteczką w kierunku Hikariego - Zgodnie z umową, zwracam.
Spojrzałem w kierunku wozu, który wymagał drobnych napraw. Biorąc pod uwagę skrzynie najłatwiej byłoby albo podnieść wóz jakąś techniką dotonu albo zdjąć ciężkie skrzynie. Może jednak zdolności fizyczne Hikariego, które wykraczały poza zdrowy rozsądek, pozwoliłby z łatwością ten problem rozwiązać albo ta substancja...
- Hikari, mógłbyś użyć tej... pomarańczowej techniki sprzed chwili aby podnieść wóz od spodu co by bez większych problemów założyć koło? Swoją drogą... mogłeś się trochę powstrzymać, co najmniej jedna osoba byłaby potrzebna aby dosięgnąć win głównego prowodyra całego zamieszania.

[Kyoushi]

Misja grupowa rangi C
- Kroplą deszczu Yami namaluję cię -
Włączając posty Yamiego w osobnym wątku
55/60 (16/15)

---

Otóż to, zdawało się, że wszystko było wyjaśnione, a Hikari odpowiednio poinstruował przeciwników, by lepiej już odpuścili, ponieważ nie wróży im niczego dobrego. Niestety, byli uparci, a ciebie uważali za kogoś kto blefuje. W końcu nawet nie widzieli jak się poruszasz to pewnie się nie poruszałeś i niczego nie zrobiłeś. Normalna reakcja ludzi. Musiałeś ich uświadomić, że to spory błąd. Wybuch nie był potężny, ale był bardzo widowiskowy, gdy Hikari zasłonił siebie, a przy okazji i białowłosą. Flaki rozrzucone były wszędzie, a szczątki leżały dookoła. Szczęście, że było już na tyle ciemno, że trzeba było się przyjrzeć by zobaczyć gdzie dokładnie leżała noga, gdzie ręka. Nic w tym nadzwyczajnego dla każdego shinobi, jednak rudowąs nie był zbyt przyzwyczajony do takich ekstrawaganckich czynów, więc po prostu... Zwymiotował, gdy tylko ujrzał gdziekolwiek jakiś kawałek mięsa.
Pozostało koło do ogarnięcia lub usunięcie wozu z drogi, a w tym samym czasie przybył niejaki Yami-chuan, którego zawołała Miśka. Oczywiście nie obyło się bez prośby Hikariego, który wyraźnie poczuwał się liderem tej paralitycznej doskonale zorganizowanej grupy. Cóż, najciekawszą reakcję zaprezentował Yami, który kompletnie nie spodziewał się, że został wykryty. Zwróciwszy kawałek kartki, spojrzał na wóz. Widać było, że jakiś pomysł był, a ukryty woźnica za wozem bał się was jak ognia, wcale nie chcąc uciekać. Był po prostu sparaliżowany tym co się działo, a koło sobie leżało kulturalnie obok drewnianej piasty.

  Ukryty tekst

[Hikari]

Hikari nie mógł przewidzieć, że po wszystkim bandyci wciąż będą stawiali opór uznając coś za blef. Pokazał im swoją szybkość kiedy nakleił obydwu notki, ostrzegł słownie, dodatkowo pozbył się pozostałych trzech wspólników więc zostali sami. Powinni zacząć używać więcej mózgu to by przeżyli, a tak byli zagrożeniem. Po odpaleniu notki zasłonił wszystkich tutaj obecnych przed ewentualnym zabrudzeniem oraz ponurym widokiem. W nocy było to niedostrzegalne, w porównaniu do chyba niezadowolonego sytuacją Yamiego. Przynajmniej to mógł wywnioskować z dźwięku jaki wydał na przywitanie.
- Powiedziałbym, że się ociągałem.
Spojrzał na wyciągniętą dłoń z karteczką odbierając ją z spokojem, a po upewnieniu się o jej zdolności namierzenia go schował do kabury pod płaszczem.
- Mam nadzieję nie mogłeś jej sklonować prawda?
Zażartował mając zamiar lekko rozluźnić atmosferę spoglądając na wóz, który mieli usunąć z drogi. Oczywiście poprzez naprawienie koła, woźnica nawet jak opłacony do zatarasowania przejścia to po dostaniu kilka ryo nie pytał o nic więcej. Bez sensu jest roztrząsać sprawę niepotrzebnie i to załatwić. Z pewnym pomysłem wyszedł Yami, który zaproponował aby użyć tej pomarańczowej techniki do podniesienia karety na kilka centymetrów oraz wypomniał mu zabicie całej szajki samurajów. Mógłby zostawić przynajmniej jednego dla informacji, a to dobre.
- Miałbym go oszczędzić abyśmy poszperali mu później w głowie? A gdybyś poznał prowodyra ruszyłbyś do niego? Zabiłbyś później niepotrzebnego więźnia, który cenił sobie bardziej towar naszego zleceniodawcy niżeli własne życie? Może oszczędziłbyś go? Aby nikogo nie napadł w przyszłości tacy ludzie potrzebują ciągłej opieki, a nie mam zamiaru bawić się w bohatera Yinzin. Dałem im szansę, zamiast posterunku wybrali śmierć.
Westchnął na chwilę przymykając oczy po zalaniu młodzieńca pytaniami. Nie spodziewał się szybkiej odpowiedzi, więc przeszedł do strony opadniętego koła zastanawiając się jak położyć podpórkę aby kareta po wszystkim ruszyła bezproblemowo. Wypluł gumę skrajnie na środku przodu lub tyłu zależnie która ośka jest niepełna, aby później można było z niej łatwo zepchnąć. Nie wyobrażał sobie jej późniejszego zniszczenia.
- Swoją drogą możesz to nazywać lawą, tylko w trochę zmodyfikowanej formie.
Co dalej? Z założeniem i zablokowaniem koła już więcej nie musiał pomagać, ale mógł.

  Ukryty tekst

[Yami]

Kupiec na widok bardzo nieprzyjemnego widoku oraz smrodu zniszczonego ciała zwymiotował. Niewątpliwie sam do niego bym dołączył gdyby nie dwa wydarzenia, które nieznacznie wpłynęły na spokój ducha w takich sytuacjach. Pierwszym było doświadczenie na sobie bardzo nieprzyjemnej techniki genjutsu, drugą były doznania w Iglicy gdzie udało mi się przełamać z własnych słabości. Nie oznaczało to jednak, że byłem pozbawiony skrupułów. Dalej uważam, że odebranie komuś życia jest ostatnią rzeczą jaką można zrobić w swojej obronie.
Na pytanie poświęcone powielaniu kartki pozwoliłem sobie na krótki moment ciszy. Czy była to rzecz o której powinienem mówić mężczyźnie, który tak jawnie wykazywał wrogość względem tej techniki i samej możliwości poznania lokalizacji na podstawie zapieczętowanej czakry? Informacja, że jest taka możliwość wpłynęłaby jedynie na dość nieprzyjemną atmosferę. Z drugiej strony gdyby dowiedział się jakoś, że coś takiego jest możliwe, wówczas relacja popsułaby się jeszcze bardziej. Wolałem więc postawić na teraźniejszym problemie.
- Teoretycznie jest to możliwe. Chakra zapieczętowana jest na całej kartce więc gdybyś ją rozdarł na dwie równe połowy powinna wciąż działać choć nie wiem czy zrobienie czegoś takiego nie doprowadziłoby do szybszego ujścia chakry a tym samym skróceniu czasu trwania takiego lokalizatora.
Hikari odebrał karteczkę z mych rąk sam w tym czasie ręka się otworzyła oczekując na coś w zamian.
- Teraz poproszę zastawioną katanę.
W końcu nie chciał oddać takiej rzeczy ot tak, musiałem za nią w swój sposób "zapłacić". Oczekując na przedmiot sam zacząłem odpowiadać na pytania Hikariego, choć raczej byłoby to zbiorcze podejście.
- Taką osobę zabrałbym do lokalnych władz aby zajęły się przesłuchaniem oraz wyciągnięciem odpowiednich konsekwencji za tą czynną napaść. W końcu władza powinna troszczyć się o takie kwestie aby zapewnić przybywającym kupcom bezpieczeństwo, które jest wymagane do prowadzenia interesów na tych terenach.
Ostatnie zdanie wypowiedziałem odrobinę głośniej kierując je do schowanego w wozie kupca. Wciąż nie wiem skąd tyle paranoi w tym człowieku się zebrało, że nie zamierzał prosić władz o pomoc.

Po całej wymianie zdań i odebraniu zabranych przedmiotów zająłem się za nasadzanie koła po tym jak Hikari wypluł swoją substancję. Nie bardzo wiem czym jest lawa. Brzmi jak coś gorącego ale do tej pory nie spotkałem się chyba z takim wyrażeniem choć chyba ktoś coś dziadek wspominał o jakichś skałach ale pewności nie mam.

[Misae]

Yami szybko wyłonił się z gęstwiny. Dobrze się ukrył! Gdyby nie to, że Misae była kim była to mogłaby mieć problem aby go zlokalizować. Chyba sama też powinna się kiedyś nauczyć tej sztuki, no ale z jej białymi włosami nawet nocą była widoczna. Bruneci mieli zdecydowanie łatwiej. Tylko teraz, kiedy wszędzie - pomijając miejsca gdzie użyta była technika ognia Hikari'ego; dookoła było pełno śniegu mogła zlewać się z tłem dużo prościej.
Kiedy tylko zbliżył się dziewczyna obdarowała go pogodnym uśmiechem i pomachała do niego na przywitanie. Nie zamierzała. Skoro przyszedł i nie powiedział, że ich zleceniodawca jest osobą łamiącą prawo poczuła jak wielki ciężar spadł jej z serca. Czyli dobrze, że podjęła ryzyko i mu zaufała. Miała jednak dobre przeczucia co do ludzi - tak jak wtedy kiedy zawierzyla Kyoushi'emu i Kuroi'owi i wybrała się z obcymi panami do bardzo. Tak samo jak zaufała Naoki'emu, że ich walka będzie czysta i nikt nikomu krzywdy nie zrobi.
-Powóz zostawię wam, zobaczę jak z panem Namate - zakomunikowała, korzystając, że teraz postanowili coś sobie powyjaśniać. Nie było to związane z nią więc nawet nie zamierzała podsłuchiwać. Kociej mordki mieć nie zamierzała - twarz podobała jej się taka jaką obecnie posiadała. Podeszła w kierunku wymiotującego mężczyzny.
-Namate-san, wszystko w porządku? Chce pan chwile odpocząć? - zapytała bardzo zatroskanym głosem. Widać było dwie rzeczy - na przejęła się rudzielcem, a ten zdecydowanie nie przywykł do widoków, które zapewnił im Hikari. Nie było to dla niej zaskakujące. Sama nie czuła się specjalnie komfortowo, ale musiała zebrać się w sobie i zaopiekować się zleceniodawcą. Nie byłoby to specjalnie profesjonalne jeżeli sama zaczęłaby zaraz wymiotować jak kot. Jeśli mężczyzna na to pozwoli kunoichi położy mu dłoń na plecy i delikatnie masując ruchem kulistym pomoże się uspokoić. Kiedyś słyszała, że pomaga to również na nudności.

[Kyoushi]

Misja grupowa rangi C
- Kroplą deszczu Yami namaluję cię -
Włączając posty Yamiego w osobnym wątku
59/60 (17/15)

---

Niestety, przeciwnicy olali słowa Hikara i skończyli jak skończyli. Jako truchło dla sępów, który oczywiście tutaj nie było. Klify były ciekawe, a przesmyk, w którym się znaleźli jeszcze bardziej. Już niedaleko było do skalistej plaży i miejsca, gdzie mieli dostarczyć ładunek, jednocześnie o tym nie wiedzieli, w końcu Namate wiele o tym nie mówił, ponieważ był aktualnie przerażony, do czasu. Rozmowa między Yamim i Hikarim odbyła się, gdy ten pierwszy przybył po wykonanej robocie przez Hikariego. Cóż, jak widać czarnowłosi idealnie do siebie pasowali. Jeden robił co należy, drugi biegał po całym świecie w niewiadome jakim celu.
Nie było jednak na to czasu, a rozmowa o niczym nie była interesująca. Najważniejsze jednak były tutaj czyny, które dokonać musieli w tej chwili by uratować wóz nieszczęśnika, który przyczynił się do ataku roninów. Czarnowłosy wypluł gumę bliżej gołej ośki i idealnie podważył ją by móc zamocować koło, bez zbędnego pierdzielenia. Yami zrobił w końcu coś przydatnego - założył koło na ośkę, a wóz mógł odjechać w swoją stronę, a wasz mógł ruszyć w stronę portu.
Nie przeciągając sprawy, mogliście spokojnie ruszyć, gdy kobieta zajęła się woźnicą, który jeszcze chwilę temu nie wyglądał najlepiej, jednak wsparcie dało mu poczucie bezpieczeństwa. - Dziękuję za opiekę... Wiedziałem, że coś będzie, po prostu wiedziałem... - powiedział, cały spocony kierując dalej wóz, gdy mieliście już po parunastu minutach jazdy dotrzeć do portu, gdzie woźnica mógł łatwo dostrzec statek, który na niego czekał. - Ten jest mój, jeszcze tylko zapakowanie statku... Tuż po tym od razu wypłacam waszą kasę. - powiedziawszy, kierował się w kierunku statku wraz z wami. Były tam jakieś osoby, stali marynarze, mimo ciemności, było dość jasno. Każdy trzymał w dłoni pochodnie, były także oświetlone szlaki już w samym porcie. Byliście gotowi do zakończenia swojej misji.