Główna droga

[Naguri]

Misja D 11/15 Bohaterskim odruchem złapałeś dziecko i wpadłeś z nim do domu, stan wnętrza wyraźnie świadczył że nikt tu nie mieszka od kilkunastu lat, mało kto wytrzymał by w takich warunkach, pleśń bród smr...i tak dalej, położyłeś ją na łózko które jedyne tu nie wyglądało jak by miało zaraz sobie pójść o własnych siłach. Twoja technika uwolnienia nie na dużo się zdała, ale żeby było zabawniej pojawił się kolejny głos, ten nieco bardziej przypominał przepitego staruszka, który wypowiedział kilka niezrozumiałych słów i zabawa dopiero się zaczęła, na dworze biały koleś który zaczął szybko zmierzać w waszą stronę, musiał się zmierzyć z...eee...no tak, z dziadkiem w kiecce i o lasce, dla młodego aburame był to zapewne szok że ktoś taki stanął na drodze ich prześladowcy. Dziadek... Słyszalny był głos dziewczynki która od razu wróciła do stanu omdlenia, nim kto kolwiek zdążył mrugnąć na dworze zaczęła się rozgrywać walka, prawdopodobnie w taijutsu ale ciężko było to określi po dwóch migających punktach, bo tylko tak Mitsui spostrzegał dwóch rywali, czy to wszystko go przerośnie?

[Mitsui]

Technika nie pomogła, a wnętrze wyglądało dość adekwatnie do wygląd zewnętrznego. Sytuacja nie robiła się zbyt ciekawa, jednakże to nie było przeszkodą dla młodego Aburame, który starał się znaleźć jakieś wyjście z tej sytuacji. Pojawiło się wraz ze słowami dziewczynki, która również usłyszała jakiś głos, czy bełkot. Mitsui podszedł do okna i zauważył kolejną postać, która zaczęła walczyć ze znajomym im prześladowcą. Sądząc po wypowiedzi dziewczynki nowa postać musiała być jej dziadkiem, jednak był niemalże pewien, iż tutaj nie mieszkał, ani nawet nie przebywał. Na dodatek ich walka nie wyglądała zwyczajnie i poruszali się z taką szybkością, że nawet on nie mógł niczego dostrzec, co było nieprawdopodobne. Stał w oknie, z kunaiem w dłoni i obserwował tych dwóch ludzi, co chwilę zerkając na dziewczynkę, by się upewnić, że jest cała i bezpieczna. Ona była jego priorytetem, a na zewnątrz.. nic by nie wskórał.

[Naguri]

Misja D 13/15 Gdy zerknąłeś sprawdzić czy dziewczynka jest cała i zdrowa, zauważyłeś że siedzi na łóżku, płacze ale i się uśmiecha.
-Teraz wszystko już pamiętam. Wstała i normalnym krokiem podeszła do ciebie po czym się wtuliła, chyba najmocniej jak to możliwe. -Przepraszam cię i dziękuje, wychodzi na to że to już koniec, szkoda że dopiero teraz sobie wszystko przypomniałam. Dziewczynka odeszła dwa kroki do tyłu, ale wcześniej wcisnęła ci w dłonie list który miała dostarczyć.
-Myślę że ty musisz to dokończyć, jeszcze raz dziękuję. Gdy padały te słowa, atmosfera była taka jak by nic innego na świecie nie istniało tylko wy, nawet walka na dworze jakoś przestała zwracać twą uwagę na te chwile. Fioletowłosa w kilka sekund zaczęła się rozpływać jak mgła, myślę że każdemu było by uwierzyć w coś takiego ale wszystko wydawało się prawdą, to jak odbierze to nasz bohater zależy już tylko od niego, gdyż został z listem do doręczenia komuś kto właśnie nie miłosiernie toczy zażarty bój.

[Mitsui]

Nie mógł uwierzyć w to, co się właśnie stało. W jednym momencie tuląca go fioletowowłosa odwróciła jego uwagę od tej walki na zewnątrz, a w drugiej.. rozpłynęła się w powietrzu, zostawiając po sobie dziwny list. Najbardziej przerażał go fakt, że to nie było genjutsu, więc albo to wytwór jego wyobraźni, albo musiał się zdarzyć naprawdę. Przełknął ślinę, zamrugał oczyma kilka razy i rozejrzał się raz jeszcze po pomieszczeniu, chcąc upewnić się, że to co się wydarzyło miało faktycznie miejsce. Mitsui wziął kilka szybszych oddechów i wyszedł na zewnątrz, trzymając w prawej dłoni kunai, a w lewej list. Nie mógł go otworzyć, nie był w stanie. Nawet jakby chciał to jego zadanie polegało na dostarczeniu listu, a to musiał dokończyć, za dziewczynkę..

[Naguri]

Misja D 15/15 List nagle zniknął z twojej dłoni, jedyne co poczułeś to silny wiatr, z odrobiną chakry, w ułamku sekundy po obróceniu ujrzałeś jak mnich powala przeciwnik z niebywałą łatwością, przybijając go do gleby laską. Dziękuję nasz bohaterze. Rzekł do chłopaka i chowając list wyjął drobną sakiewkę rzucił ci ją i mrugając zabawnie jak na dziadka okiem dodał. -Dobrze się spisałeś. Po czym na twoich oczach obaj mężczyźni rozpłynęli się podobnie do dziewczynki wcześniej, a nasz Mitsui po ryzykownej akcji i dziwnej przygodzie, został sam w lesie z sakwą pieniędzy, ciekawe czy opowie kiedyś tą historie i czy ktoś mu w to uwierzy. Miłego powrotu do domu.


Koniec misji rangi D

[Mitsui]

Patrzył znieruchomiały na dłoń, w której jeszcze przez chwilą trzymał list. Wyczuł wiatr z obecnością chakry, jednak to przeszło jego najśmielsze oczekiwania. Identycznie sprawa odniosła się do walki, która zakończyła się jednym ruchem starszego dziadka. Nie zdążył mu odpowiedzieć, ledwo co złapał sakiewkę i patrzył wciąż na niego, zdezorientowany. Zniknął po chwili, pozostawiając więcej pytań niż odpowiedzi, a sam Mitsui stał tam jeszcze przez dłuższy moment. Dopiero po upływie kilku minut zdecydował się na powrót do osady, mając po drodze do przemyślenia niemałą sytuację. Ciekawe czy jeszcze kiedyś będzie miał do czynienia z rozpływającymi się w powietrzu ludźmi?

//zt

[Shirokaze]

Shirokaze spodziewał się takiej odpowiedzi po człowieku rekinie, lecz on na nią nie zwracał większej uwagi i nie brał tego do serca. Koleś wyjada mu jedzenie z całej kuchni, po czym na niego wyskakuje. Cóż za dziwny człowiek. Ale, nie jest aż taki zły. Widać, że można się z nim dogadać. Swój chłop, szkoda tylko, że taki zarozumiały. Przecież, tylko się zapytał o opinię. Białowłosy wyszedł z domu na drogę główną w celu wykonania jakiejś pieczęci. Była mowa o Tairitsu no In, czy jakoś tak, niby nic trudnego, ale mogło narobić problemów. Stanął więc tak, jak Kuroichi mu kazał, zastanowił się chwilkę, po czym bez czekania zaczął formować. Bardzo powoli i starannie, tak, żeby wszyscy mogli to zauważyć. Widział, że tłumy ludzi się na niego patrzy, lecz żaden nie raczył interweniować. Miał nadzieję, iż zaraz się ktoś zjawi i go zgarnie. W czasie robienia tej czynności, myślał, czemu ludzie są aż tak wielkimi tchórzami, przecież jakby to był prawdziwy atak, to co by zrobili? Liczyli by na policję? Strasznie dziwne to społeczeństwo, lecz czego się spodziewać po dumnie stąpających po ziemi mieszczuchach, których obchodzi tylko ich własny tyłek.

[Akaime]

I tak o to po kilkunastu minutach ja i Sakebiko dotarliśmy do głównej drogi. Jak zawsze wszędzie byli ludzie, którzy odwiedzali przydrożne restauracje, sklepy i domy swoich przyjaciół. Spokoju jak zawsze pilnowało kilku samurajów, a do tego można było ujrzeć shinobich z innych prowincji. Ścisnąłem lekko dłoń dziewczyny nie zdając sobie nawet z tego sprawy. Zapewne dalej miałem jakiś lęk w sobie przed ludźmi, a taka ich ilość może lekko przerażać.
-Szukaj kogoś podejrzanie wyglądającego, albo wypatruj u innych takich tatuaży. -Następnie podwinąłem rękaw i pokazałem znak przynależności do organizacji. Dziewczynie i tak zapewne nic nie mówi ten tatuaż, a więc nie powinno być z tym problemów. Nie puszczając reki Sakebiko powoli zaczęliśmy przemierzać ulicę w poszukiwaniu osoby, która ma nam wręczyć paczkę.

[Sakebiko]

Dziewczyna cały czas dreptała swoimi małymi nóżkami za Akaime, który o dziwo nadal ściskał jej bladą rączkę. W sumie to czuła się nieco niezręcznie, bo to dla kogoś postronnego mogło wyglądać jakby ze sobą byli czy coś w tym guście. Sakebiko pokręciła głową, wyrzucając z niej te wszystkie kłębiące się myśli. Znacznie bardziej wolała hasać jak szczęśliwe dziecko po środku ulicy.
- No dobrze... Ale całkiem zabawny symbol. - Podsumowała obcy jej tatuaż. Właściwie nigdy nie widziała czegoś podobnego.
Kunoichi zajęła się poszukiwaniem osoby z tym symbolem, albo kogoś kto wzbudziłby w niej szczególną uwagę, tak jak prosił jej towarzysz. Stopniowo i powoli zaczęła się przyzwyczajać do tego, że jest trzymana za rękę, ale nadal na jej policzkach był rumieniec. Rzeczywiście czuła się bardzo dziwnie.

[Kaien]

SHIT IS GOING DOWN HARD

Misja C 9/30 Shirokaze - Captive and the Captor. Two sides of the one coin. Shirokaze postanowił się posłuchać, jak grzeczny morder... jak grzeczny chłopiec którym był, człowieka o rekinich zębach. A plan był prosty, choć miał zajebiście opasłą wielką gigantyczną wyrwę dziure czy luke. Jak kto woli. Plan zakładał, ten Kureichiego, by chłopak poszedł w jakieś zaludnione miejsce i tam podszył się pod terrorystę. Wtedy powinni go zwinąć od razu, zwłaszcza, że teraz byli dość mocno ostrozni. Jebnięcie słyszane od jednego końca do drugiego końca osady nie jest niczym miłym. Nie było do tej pory ofiar... No właśnie, ale zawsze moglybyć. Shirokaze adoptował ten plan. I w ten sposób powoli, ostentacyjnie zaczął formować pieczęć Tairitsu czyli pieczęć wyzwania, ale coś przykuło jego uwagę.
Po pierwsze ludzie zaczęli się przerzedzać. Było ich coraz, coraz mniej. Jakby wiedzieli, że coś może być... A gdy chłopak dalej się tak dziwnie zachowywał, po chwili na placu były tylko cztery osoby oprócz niego.
Pierwsza z nich to jeden strażnik, mierzący Shirokaze z kuszy w plecy. Pojawił się Shunshinem i był gotowy do ataku.
Dwie z pozostałej trójki to chłopak z mocno popaloną twarzą, który teraz chwalił się światu identycznym tatuażem jak miał Kureichi. Z nim była białowłosa dziecinka w trudnym do określenia wieku....
Ostatnią osobą był sam Kureichi, który wyszedł z domu Hyuugi wpieprzając jabłko.
Spojrzał na białowłosego i na mierzącego w niego samuraja... Wszystko zamarło. Shirokaze stoi z pieczęcią. Widzi Akaime.
Strażnik ma palec na spuście. Mówi 'Rozłoż rączki, klęknij i zapleć dłonie na karku.' Ot, proste polecenie, którego niespełnienie pewnie skończy się bełtem w kark czy plecy.
Akaime stoi w miejscu, pokazuje tatuaż. Sakebiko obok.
Kureichi widząc to powolnym krokiem, gryząc jabłko, podchodzi do niego. Cisza niczym na dzikim zachodzie... Odwraca wzrok ku Shirokaze i krzyczy 'Klucze za doniczką!'
Misja D 10/15 - Akaime i Sakebiko czyli spotkanie rodziny i przyjaciół. Doszliście tutaj, po wyboistej drodze od terenów klanu Aburame przez zacną posiadłość Akaime, którą dostał jako prezent od Organizacji do której należał i do której przynależnością, znakiem tejże, był właśnie zaprezentowany tatuaż. Doszliście tu, gdzie dojść mieliście i wypatrujecie kogoś podejrzanego. Jesteście jednak świadkiem sceny, gdzie ktoś BARDZO podejrzany strazy budynek pieczęcią, za nim shunshinem pojawia się strażnik i mierzy do niego z kuszy. Jakby tego było mało, z jednego z domów wychodzi drugi podejrzany człowiek, mężczyzna o rekinich zębach pożerający jabłko jakby pożerał kawał soczystego steku, który mówi temu pierwszemu, całkowicie mając w dupie, że jest on namierzany, że klucze są za doniczką. Co tu jeszcze można ciekawego dodać? Ach. Najlepsze jest to, że na jego odsłoniętej, nagiej skórze ramienia już z daleka widać IDENTYCZNY tatuaż jak ten należący do Akaime!
Podszedł rekin do Akaime i uśmiechnął się.
-Co tam? Coś potrzeba? - Spytał, zauważywszy tatuaż od razu uznał Akaime za przyjaciela i chciał mu pomóc. Całkowicie zdawał się nie przejmować tym co się dzieje. Ot beztroska dusza....

[Shirokaze]

Shirokaze zauważył mężczyzny, który celował do niego z kuszy. Wiedział, że jak naciśnie na spust, będzie po nim, musiał się poddać nieznanym ludziom, co było jego planem,więc się udało. Białowłosy powoli klękał na ziemi, żeby wyglądało to tak, jakby był zawiedziony swoją próbą "wysadzenia" budynku. Rozejrzał się przez lewy bark, na dwójkę ludzi, a obok nich stał sobie beztrosko Kuroichi i rozmawiał z mężczyzną, który miał przypaloną, czy jakby to inaczej nazwać, twarz. Na pewno się znali. Pewnie jest to kolejny członek organizacji. Zapewne, ma też tatuaż, lecz Shiro nie mógł go dostrzec, bowiem klęczał pod ścianą i zaraz mieli go zgarnąć. Obrócił głowę w drugą stronę, po czym czekał, aż go schwytają. Ta chwila trwałą chyba wieczność. Chłopak za ten czas mógł spokojnie obmyślić sobie kilka spraw. Między innymi, dzisiejszą pogodę, która bardzo sprzyjała młodemu Doko, bowiem był to czynnik, dzięki któremu czuł się lepiej. Wciąż czekał, już zaczął się niecierpliwić... Ależ to jest wszystko męczące.

[Akaime]

Pokazałem dziewczynie tatuaż i w tym samym momencie zauważyłem że ludzi było co raz mniej. Genjutsu? Czy może jednak po prostu rozeszli się z jakiegoś powodu? Długo nie musiałem czekac, albowiem już po kilku minutach na drodze pozostała piątka osób. Oprócz mnie i Sakebiko pozostał jakiś chłopak w którego wycelowana była kusza samuraja, a do tego z budynku wyszedł jakiś członek organizacji. Z jego wypowiedzi szybko wywnioskowałem że osoba w kłopotach to również jeden z "naszych". Jednakże człowiek o zębach rekina jakoś się tym nie przejmował się zaistniałą sytuacją i zadał mi pytanie całkiem nie na miejscu. Na początku chciałem go zignorować, ale w końcu zrezygnowałem z tego pomysłu i spojrzałem mu w oczy.
-Przybyliśmy po przesyłkę dla organizacji. Celem jej ma być Sogen. Jednakże zanim nastąpi jej przekazanie, chciałbym dowiedzieć się o co chodzi z tamtym chłopakiem. -Po wypowiedzeniu tych słów zacząłem koncentrować się na samuraju. Nie chciałem aby coś się stało nieznajomemu członkowi organizacji, dlatego też na spokojnie zacząłem iść w kierunku samuraja, jednak przed tym zwróciłem się do mojej towarzyszki.
-Nie podchodź zbyt blisko, a jak ci powiem że masz uciec to masz tak zrobić. -Uśmiechnąłem się do niej jeszcze i ruszyłem przed siebie. Mam tylko nadzieję że obejdzie się bez przelewania krwi stróża prawa, czy kim ten samuraj jest.

[Sakebiko]

Dziewczyna początkowo czuła się dosyć zwyczajnie, o ile w ogóle można tak określić jej samopoczucie. Szła sobie z Akaime przez ulicę, na której była masa ludzi - nie ważne, że trzymali się za rękę. Ten fakt bowiem zdołała już wcześniej jako-tako zignorować, z każdą chwilą poświęcając mu coraz to mniejszą uwagę. Niestety, dalej na jej bladych policzkach znajdował się rumieniec, przez co zaczęła bardziej martwić się tym, że wygląda jak zakochana nastolatka, a nie poważna osóbka.
Stopniowe i widoczne przerzedzanie się ludności zaczęło martwić Sakebiko. Teraz przestanie być taka anonimowa, jaka była i co wtedy? Wszyscy uznają, że chodzi z Akaime... Chociaż sądząc po jego wyglądzie, można byłoby powiedzieć, że towarzyszy mu z litości. Niemniej dziewczyna lubiła pomagać, pocieszać i ogólnie rozweselać świat, dlatego też była przy czarnowłosym.
Kunoichi zauważyła dosyć szybko tatuaż, dopiero potem skupiając się na facjacie tego mężczyzny. Rekinie zęby wywołały gęsią skórkę na niedoświadczonej dziewczynie, która mocniej ścisnęła Uchihę, chociaż wcale nie miała takiego zamiaru. Potem Akaime porozmawiał z tą chodzącą rybą, która im bliżej była, tym więcej przerażenia wywoływała w Sakebiko. Zacisnęła usta, próbując nie wyglądać jak kompletnie przestraszony bachor. Dopiero prośba, a właściwie polecenie jej towarzysza sprawiło, że wróciła na ziemię i zamrugała, próbując przyswoić sobie informacje. Niechętnie puściła chłopaka, cofając się o krok. Mimo, że ten na odchodne się uśmiechnął, to obecność rekina skutecznie ją przybijała w ziemię.
- Dopsze... - Wyszeptała do Akaime, czekając na dalszy rozwój sytuacji.

[Kaien]

Misja D 13/21 Człowiek z zębami rekina będąc przy Akaime dalej wpieprzał jabłko, wgryzając się w nie. Był zwykłm przystojnym krótkowłosym mężczyzna który po prostu miał jasne włosy i bardzo ostro wycięte w trójkąty jak rekin zęby. Nic szczególnego prócz tatuażu w nim więcej nie było. Kiedy usłyszał rewelacje jakie mu opowiedział Akaime.. Nie przejął się zupełnie i dalej wcinał jabłko.
Dopiero po następnym kęsie postanowił odpowiedzieć.
-A. To wiem. - Wyciągnął z kieszeni zawinięte w szmatki pudełko i podał je Akaime. - No właśnie Zanshi coś mówił, że jakiś dupek wpadnie po pudełeczko, bo musi je zanieść ktoś do Sogen do naszego kuriera który dostarczy je dalej, ale akurat mu się nie chciało i potrzebował by go ktoś wyręczył. A co do niego...
Widząc, że Akaime zbliza się do Shirokaze złapał go za ramie.
-To jego plan. To jeden z nas, nowy, jak ty, Hyuuga. Teraz przechodzi swój test i planuje przejąć taką jedną pannice co to ją Zanshi chyba już pukał we wszystkie możliwe dziury. Jak mu się uda ją odbić z naszej siedziby, pamietasz, gdzie cie przesluchiwali, to ten. To mu tatuaż pierdolniem...
Powiedział spokojnie dalej patrząc na ten obrazek pojmania...

[Kaien]

Misja C 11/30 I tak plan Shirokaze udał się o tyle, co o ile. O ile sam plan był dośc ryzykowny i kiepski, to był jedynym na jaki Shirokaze wpadł. I tak teraz musiał już się do niego dostosować, chcąc nie chcąc. Odwalił pieczęć... I pojawiła się straż, znikli ludzie. No prawie, bo pojawiła się parka i Kureichi do nich. Mówił coś o paczce, o przesyłce dla organizacji.. Ogólnie Shirokaze słyszał co mówił kure, a nie mówił nic miłego. Akaime podszedł do straznika, Kureichi go trzyma za ramie... Ogolnie niezły bal. Straznik sie cofnął kawałek, kilka kroków i zamiast pojmać Shirokaze naprzemian mierzył do całej trójki.
-Niech ktokolwiek drgnie to dostaje bełt między oczy, a jak to nie wystarczy to znam kilka paskudnych jutsu i jestem gotów ich użyć. O jakiej organizacji mowa? Co jest w paczce? Jesteście z tej samej organizacji co ten terrorysta? On chciał wysadzić tę budowle... Powinienem was wszystkich pojmać albo zabić na miejscu, gdyż tak jak on jesteście niebezpieczni dla otoczenia! Straznik wydukał taki potok słów, stresując sie sytuacja niemilosiernie. Caly czas zmienial cel. Z Akaime na Kureichiego, Z Kureichiego na Shirokaze i z Shirokaze na Akaime. I tak caly czas, gotow do strzalu w pierwsza osobe ktora sie ruszy.
Rekin z organizacji podsumował wszystko tylko soczystym śmiechem.