Targowisko

[Nakagome Tsukuyo]

Skakanie po dachach. Prostacka nazwa, jednak trzeba przyznać, że była to niezwykle metoda podróży - a przede wszystkim, metoda pościgu. Czerwone oczy Tsukuyo miały o wiele bardziej ułatwione zadanie, w porównaniu do tego co by się działo bez użycia ninjutsu. Szczególnie w takich warunkach, które były niezwykle spartańskie. Niegościnna, chaotyczna dzielnica nie sprzyjała gonitwie za jakimś złodziejaszkiem i ukrycie się wśród krętych dróg, było najpewniej jedną z najprostszych rzeczy w tym mieście. Jednak rozkaz to rozkaz, prawo jasno wskazuje co w tej sytuacji robić i dziewczyna, nie ma zamiaru zaprzestać. W końcu jednak oczy wyłapały coś interesującego...
Na kamiennej drodze, właśnie ujrzała pieniążek, który na pewno pojawił się tu niedawno, skoro to są slumsy. To była poszlaka, w którym kierunku dzieciak uciekł lub gdzie się schował. Nie myśląc nad tym wiele, Nakagome nieco przystopowała swój pościg, skupiając swój wzrok na monecie, a następnie szukając kolejnej, by opracować w głowie możliwą trasę poszukiwanego. Jak nie znajdzie, na razie sprawdzi z góry okolicę.

[Kamiyo Ori]

Służba
Misja Rangi D dla Nakagome Tsukuyo
7/15

[/center]

Pieniążki trzymaj przy sobie, albo w banku. To nie było zwykłe sformułowanie. To było niepisane motto całego miasta. Tym bardziej dziwił metalowy krążek na ziemi. W takiej okolicy, gdzie psy lubiły szczekać dupami. Inną sprawą byłoby to gdzieś w okolice dzielnicy kupieckiej, gdzie takie śmieszne sumy mogłyby wzbudzać niechęć do samego procesu związanego ze schylaniem się. O proszę. Tak oto sekret wieprzowej sylwetki został ujawniony. Za mało skłonów.

Gdy zeskoczyłaś na wąskie przejście dojrzałaś, że monetka leży blisko skrętu do tunelu. Ten był niewidoczny z pozycji dachu i tylko z poziomu gruntu można było go w ogóle zauważyć. Prowadził pomiędzy starymi budynkami do dalszej części cudownej okolicy. I jeszcze ten zapach. Gdyby biedni tak nie śmierdzieli, to można by ich zupełnie zignorować, więc może ten brak higieny to taka próba zwrócenia uwagi?

Gdy zerknęłaś do wnętrza ukrytego przejścia to dojrzałaś kolejny znajomy błysk. Takie właśnie było Ryuuzaku no Taki. Miasto możliwości. Pieniądze leżały na ulicy, wystarczyło tylko sięgnąć. Dosłownie.

Słownik

Postacie
1) Kupiec
Mapa
klik
Inne:

  Ukryty tekst

[Nakagome Tsukuyo]

Kolejna moneta...? Oczy Tsukuyo nieco podejrzliwie się rozejrzały, jednak najwyraźniej był to jawny trop, ewentualnie zmyłka. Nie można było tego wykluczyć, ale trzeba chwytać się wszystkiego w tych niepożądanych warunkach. Strażniczka Miejska chwyciła w swoje dłonie monetę, chowając ją do kieszeni płaszcza służbowego, mimo wszystko warto oddać pełną sumę kupcowi. Po krótkiej chwili rozmyślań niebieskowłosa ruszyła do przodu, schylając się, by wejść do niewidocznego z góry tunelu...
Gdy tylko się w nim znalazła, po drodze zgarnęła kolejny pieniążek, zgodnie ze swoim ciągiem myślowym, cały czas się rozglądając i nasłuchując za poszukiwanym przestępcą. Personalnie preferowałaby zadania innego kalibru, jednak sprzeciwienia się prawu i niewywiązanie się ze swoich obowiązków jest czymś niedopuszczalnych. Jak znajdzie dzieciaka, będzie musiała doprowadzić go do sprawiedliwości...

[Kamiyo Ori]

Służba
Misja Rangi D dla Nakagome Tsukuyo
9/15

[/center]

Ziarnko do ziarnka i zbierze się miarka powiadają. Miarka do miarki i już zmywarka. Albo coś innego cennego. Szlak z monet prowadził cię przez tunel, albo też raczej zadaszoną część alejki. Monety leżące na ziemi występowały w coraz to większej częstotliwości i ty niczym poborca podatkowy zbierałaś je bez wytchnienia. Ciążące monety w twojej kieszeni przypominały ci, że za twoją ciężką pracę dostajesz podłe wynagrodzenie takie, by pan kupiec-świnka mógł się opychać frykasami, które go doprowadziły do jego aktualnej formy.

Ścieżka po cennych okruszkach doprowadziła cię do placyku, w którym było coś, co przy dużej ilości dobrej woli można by nazwać schronieniem. Improwizowane szałasy i maty na których leżał element niepotrzebny w tym mieście. Żebracy, bezdomni i filozofowie życia, którzy wszystko przegrali w karty. No ogólnie potencjalny element przestępczy. Spośród grupy zebranych osób dojrzałaś jedną dziewczynkę, która dość pasowała do ogólnego opisu, który przedstawił ci beneficjent twojej ciężkiej pracy za marną gotówkę. Nachylała się właśnie nad jeszcze mniejszym przedstawicielem kasty żebraczo-bezdomnej i poiła ją jakimś płynem.

- Pij wszystko braciszku, to lekarstwo na pewno zadziała... – Jej głos drżał i był prawie na granicy załamania. Jakby zaraz miała się rozpłakać i sama nie wierzyła w to co mówi.

Słownik

Postacie
1) Kupiec
2) Dziewczynka
Mapa
klik
Inne:

  Ukryty tekst

[Nakagome Tsukuyo]

Moneta... I kolejna moneta... I jeszcze jedne moneta... Zbieranie kolejnych pieniążków trwało w najlepsze, w czasie, gdy Tsuki pokonywała zadaszoną alejkę. Najwyraźniej osoba, która okradła wielmożnego kupca, nie jest najlepsza w tym "fachu", o czym świadczy gubienie zdobyczy. Ale to nie jest już jej problem, będzie to kłopot dla młodocianego przestępcy, który jednak będzie musiał odpowiedzieć przed wymiarem sprawiedliwości - normalnym bądź "przyśpieszonym". Samo wynagrodzenie nie grało roli, jeśli chodzi o wymierzanie sprawiedliwości w tym mieście.
Gdy tylko opuściła uliczkę, zauważyła placyk, który... Raczej nie spełniał jej definicji schronienia lub bazy wypadowej, jednak dla tej "kasty", jak to się ujmuje, faktycznie mogłoby to być coś o tej funkcji. Bezdomni, żebracy i inne elementy społeczeństwa, które ciężko nazwać użytecznymi i wartościowymi, nawet nie mogą płacić podatków - więc w czym innym mogą się przysłużyć? Z całej tej zgrai marginesu społecznego, oczy Nakagome wychwyciły osobę, której wygląd pasował do opisu podanego przez kupca. Faktycznie obraz nędzy i rozpaczy. Jednak cokolwiek robiła, nie było to ważne. Z typową dla Siebie obojętną miną, ruszyła do przodu, kierując się ku dziewczynce, posyłając jedynie groźny wzrok menelom, którzy wydawali się zbyt niezadowoleni z jej obecności.
- Masz prawo zachować milczenie. - odezwała się, gdy była w odpowiedniej odległości od dziecka, trzymając rękę koło kabury, by nieco podkreślić swoje słowa.

[Kamiyo Ori]

Służba
Misja Rangi D dla Nakagome Tsukuyo
11/15

[/center]

To jasne. Pieniądze się nie lubią ze strażą miejską. Ale bezdomni też specjalnie za nimi przepadają. W takich miastach, gdzie wyjątkowo krzywo się patrzy na nierobów i inne grupy sprawiające problemy. Najchętniej to by się pozbyli ich z miasta, ale w ten sposób mogliby zachęcić ich do utworzenia jakichś bardziej zorganizowanych grup przestępczych. Co prawda zdarzają się jakieś mniejsze gangi, ale dzięki takim sprawnym strażnikom jak ty problemy są szybko zażegnywane.

Dziewczynka poiła właśnie swojego braciszka, który pogrążony był w chorobie. Miał ciężki, bardzo płytki oddech i cały był rozpalony na twarzy. Ostatnim elementem były lekko żółtawe plamki na skórze. Znałaś te objawy. Nie miałaś na szczęście z nimi kontaktu, ale doskonale wiedziałaś co to było. Taka sama przypadłość w końcu odebrała ci rodziców. Gdy wybiedzona dziewczynka usłyszała twoje słowa zesztywniała nagle, jakby przez jej ciało przeszedł piorun i spojrzała na ciebie najmniej chyba przekonującym spojrzeniem jakie widziałaś w swojej karierze.

- Ale, ale co się stało? Jaaaa nic nie zrobiłam przecież. – Zająknęła się lekko po czym zaczęła uciekać wzrokiem gdzieś z dala od twojego przenikliwego spojrzenia.

Słownik

Postacie
1) Kupiec
2) Dziewczynka
Mapa
klik
Inne:

  Ukryty tekst

[Nakagome Tsukuyo]

Chory braciszek...? Najwyraźniej na to wskazywały objawy, do tego Tej choroby... Szczerze, myślała, że została całkowicie wyeliminowana z tego miasta, a najwyraźniej dalej się tli. Komplikuje to nieco sytuację, o tyle, że lepiej nie dopuścić do rozprzestrzeniania się... Druga taka katastrofa, to najgorsze co może stać. Lekarstwo, które ma właśnie podawane, raczej nie uratuje mu życia, co oznacza jedno, jego czas już jest policzony. Szkoda. Chyba. O ile normalna osoba najpewniej współczułaby tej dwójce, to Tsukuyo nawet nie potrafiłaby się zmusić do poczucia czegokolwiek. Przejawiało się to w jej statycznym, apatycznym spojrzeniu, które nie spuszczało z oczu małej kłamczuchy.
- Słabo kłamiesz. Dopuściłaś się przestępstwa. Oddaj ukradzione pieniądze i pójdziesz ze mną. - zakomunikowała swoim wypranym z emocji głosem, nie przerywając przy tym kontaktu wzrokowego ze swojej strony. Szczerze, nie miała większej ochoty użerać się z tym dłużej niż to konieczne. Choć mentalnie szykowała się na ewentualną próbę ucieczki.

[Kamiyo Ori]

Służba
Misja Rangi D dla Nakagome Tsukuyo
13/15

[/center]

Dziewczynka cofnęła się o kilka kroków do tyłu spoglądając na ciebie przerażonym wzrokiem. - Ale ja naprawdę nic nie zrobiłam! – Pokręciła głową jakby zaprzeczając własnym słowom. – Nie mam żadnych pieniędzy, wszystko co miałam wydałam na lekarstwo!

No to pięknie się składała lista oskarżeń dla ciebie. Na samym początku zacznijmy od kradzieży, niestety jedynie dowód poszlakowy z racji braku zrabowanego majątku. Na pewno włóczęgostwo, ale o to mogłabyś posądzić wszystkich w slumsach. Stworzenie lub rozszerzanie zagrożenia epidemiologicznego. To już był poważny zarzut, bo zagrażał praktycznie całej społeczności. Ponadto strasznie cuchnęła i co najważniejsze stawiała czynny opór podczas procesu aresztowania. Z taką gotową mentalną listą mogłaś spokojnie przekazać dziewczynce, że może pożegnać się ze swoim dzieciństwem, bowiem jak wyjdzie na wolność, to będzie gdzieś przed trzydziestką. Tym bardziej z braciszkiem. Oczywiście nie ty wydawałaś werdykty chyba, że zostałaś do tego zmuszona. Przecież się zdarza, że ktoś agresywny rzuca się na funkcjonariusza i próbuje mu zrobić krzywdę. Ukuli taki przyjemny termin w regulaminie jak obrona konieczna. A jak wiemy najlepsza obroną jest atak.

Teraz właściwie zostało przedstawienie odpowiednich zarzutów i odstawienie delikwentki do dalszej obróbki przez systemy sądownicze Ryuuzaki. A teraz drugi problem. Co zrobić z „braciszkiem”?

Słownik

Postacie
1) Kupiec
2) Dziewczynka
Mapa
klik
Inne:

  Ukryty tekst

[Nakagome Tsukuyo]

Gdy dziecko wykonało tylko ruch, Tsukuyo zmrużyła nieco oczy, starając się wychwycić jakiekolwiek niepożądane intencji od zatrzymanej. Na szczęście, jak zresztą mogła się domyśleć, do niczego nie doszło. Nawet nie mogło. Jedno jest pewne, właśnie utrudniała zatrzymanie...
- Podejrzenie kradzieży. Włóczęgostwo. Stawianie czynnego oporu. I na sam koniec, stwarzanie zagrożenia epidemiologicznego. Czy masz coś do powiedzenia? Oczywiście... Wszystko, co powiesz, może być użyte przeciwko Tobie. - nie śpiesząc się, powoli przedstawiała wszystkie, obecne zarzuty skierowane w kierunku młodocianego przestępcy. Jest to dość długa i poważna lista, jednak do osiągnięcia dorosłości powinna już przemyśleć swoje postępowanie, a kolejne lata spędzi na wpojeniu sobie tego drugi raz do głowy. Chwilowo jej oczy powędrowały w kierunku jej braciszka, zostawienie go tutaj będzie dalej tworzyć zagrożenie dla reszty miasta, trzeba go odstawić także do pozostałych strażników lub wyeliminować, jeśli to okaże się niezbędne.
- Idziesz teraz ze mną. Bierzesz ze sobą swojego brata. Nieodpowiedzialnym byłoby go tutaj zostawić. - poleciła zatrzymanej, mając małą nadzieję, że się posłucha i ułatwi jej robotę. Personalnie wolałaby nie dotykać chorego.

[Kamiyo Ori]

Służba
Misja Rangi D dla Nakagome Tsukuyo
15/?

[/center]

- Nie! Proszę, nie! Nie rozdzielaj mnie z moim braciszkiem! – Zbliżyła się nagle i zasłoniła swojego brata swoją piersią. W sumie zrobiła ci przysługę, bo przestała uciekać. W jej oczach pojawiły się perełki łez. Nie był to rzadki widok. Ot kolejna osoba, która wychyliła się przed szereg, a ty dzierżąca ostrze sprawiedliwości miałaś przyciąć te części, które wystawały. Krzyk, płacz i zgrzytanie zębami były niczym innym jak tylko dziecięcymi próbami oskarżenia świata o niesprawiedliwość. Ty jednak nie miałaś takich rozterek. Istniał regulamin. Istniały księgi prawa. Trzymałaś się ich co do noty. Nie było nic do zarzucenia.

Kiedy usłyszała, że ma zabrać ze sobą swojego braciszka trochę się uspokoiła. Nie wiadomo, czy to jej urojenie, czy też jakaś naiwna myśl musiała się jej pojawić w głowie, że skoro idą razem to nie zostaną rozdzieleni. Na twój rozkaz skinęła głową i położyła chorego na swoich plecach. Prawie się nie przewróciła jak wstała z dodatkowym ciężarem.

- Proszę, pomóż nam… - Żałosna prośba wydobyła się z jej ust. Chyba trochę pogodziła się ze swoim losem, ale chciała jak najwięcej ugrać dla braciszka.

Słownik

Postacie
1) Kupiec
2) Dziewczynka
Mapa
klik
Inne:

  Ukryty tekst

[Nakagome Tsukuyo]

Wszystko odbywało się według niezliczonych już scenariuszy. Oskarżona osoba płakała i krzyczała, że nie chce. Nakagome jednak przerabiała to już dziesiątki razy i z tą samą obojętnością, zrobi to po raz kolejny. Czemu ludzie nie potrafią zrozumieć, że nieprzestrzegania prawa ma swoje jasno opisane konsekwencje? A zamiast tego, czynnik ludzki postanawia robić to, co robi, a następnie dziwi się, że spotyka go sprawiedliwość - "szlachetne" pobudki czy inne bzdury są całkowicie ignorowane. Gdy dziewczynka się uspokoiła i postanowiła wykonywać polecenia, Tsukuyo nieco westchnęła z ulgą, postanawiając zająć swój umysł istotną kwestią. Kwestią ukradzionych pieniędzy... Jeśli zostały wydane, najpewniej powinna skierować tę sprawę do innej dywizji straży.
- Co w twojej opinii mam zrobić? - zadała po kilku sekundach pytanie, gdy obserwowała dwójkę dzieciaków... Raczej przemieszczanie się bez dotykania chorego będzie utrudnione... Pozostaje więc jedno. - Dobrze. To nie ma sensu. Zostaw go, po prostu wezwę kogoś po Niego. - dodała po dłuższej chwili, na sekundę spoglądając kątem oka na bachory... Będąc gotową do siłowego złapania dziewczynki, jeśli rozpocznie próbę ucieczki. Oczywiście kłamała, by nie utrudnić sobie roboty.

[Kamiyo Ori]

Służba
Misja Rangi D dla Nakagome Tsukuyo
17/?

[/center]

Kardynalny błąd. Przeciwstawne rozkazy. Tego typu sytuacje bardzo komplikują zatrzymanie. Kiedy podejrzany poddaje się rozkazowi z którym może się częściowo zgodzić, który pozwala mu się oszukiwać, że wszystko będzie dobrze, dużo łatwiej go przekonać do swoich decyzji. Gdy zaś wprowadzamy sprzeczne rozkazy z jego, nawet urojoną, wizją tego jak będzie wyglądał świat, to znów trzeba budować całe zaufanie od początku. Niebiesko-włosa właśnie straciła cała dobrą wole dziewczynki, kiedy zaczęła cofać się z braciszkiem z dala od niej.

- Nie! Nie możesz nas rozdzielić! Mam tylko jego! – Stróżki łez popłynęły po jej policzku. Była głośna. I w tym momencie dało się o sobie przypomnieć miejsce w którym jesteś. Jakby to była siedziba praworządnych obywateli, to wszystko dałoby się łatwo odkręcić, lub też zastraszyć autorytetem. Tutaj jednak panowały inne reguły. W dużej mierze rządziło nią prawo wspólnoty i właśnie ta wspólnota zaczęła się zbierać. Początkowe nieśmiałe ruchy gapiów zmieniły się w spojrzenie krytyki. Spojrzenie krytyki zaczęło przemieniać się w jawny bunt. Ktoś oderwał nogę od starego stołu. Ktoś inny zaczął zbierać kamienie. W takich sytuacjach zazwyczaj jedna osoba dokonuje aresztowania, a druga próbuje opanować lub spacyfikować tłum. Z tym, że ty byłaś sama.

Słownik

Postacie
1) Kupiec
2) Dziewczynka
Mapa
klik
Inne:

  Ukryty tekst

[Nakagome Tsukuyo]

Niebieskowłosa chwilę się rozejrzała dookoła siebie, analizując sytuację, w której się znalazła. Niestety, operacje w takim terenie będąc w pojedynkę, są... Co najmniej skomplikowane. Przez twarz pani oficer chwilowo przeszedł wyraz skupienia, gdy musiała podjąć decyzję, która okaże się w ostatecznym rozrachunku najlepsza. I doszła do jednego wniosku, choć nie była pewna szans na powodzenie. Powtarzanie tego samego od początku, ma to do Siebie, że druga osoba już jest z miejsca nieufnie lub nieprzyjaźnie nastawiona.
- Dobrze... Uspokój się. Wszystko będzie dobrze. - od nowa rozpoczęła rozmowę, siląc się na nieco mniej suchy ton niż zazwyczaj. Nie posiadała umiejętności interpersonalnych, więc tego typu rzeczy przychodziły jej z pewną trudnością. - Skoro nalegasz, nie będę was rozdzielać. Teraz odpowiedz mi na pytanie... Jak długo twój braciszek jest chory? Z iloma osobami miał kontakt? - po chwilowej przerwie, ponownie zmusiła się do mówienia, czując nieco, że gardło nieprzystosowane do prowadzenia tak długiej, jak na nią, konwersacji może jej siąść.
- Nie chce się zarazić. Ale w razie czego nie rozdzielę was i wezmę go. Tylko nie utrudniaj mi pracy, dobrze? - sama nie była pewna, jak się miała czuć w obecnej sytuacji, jednak może szybko dostanie odpowiednie przeciwdziałanie, aby się nie rozchorować? - To jak będzie? - zadała swoje ostatnie pytanie, po którym nastąpiło krótkie kaszlenie, oznaczające, że potrzebuje chwili przerwy od nieprzerwanego mówienia.

[Kamiyo Ori]

Służba
Misja Rangi D dla Nakagome Tsukuyo
19/?

[/center]

Z zaufaniem jest jak z drzewem. Niby rośnie samo z siebie, ale aby czerpać z niego owoce należy jego doglądać. Podlewać. Dbać. Więc jak pewnego dnia przytniemy drzewo tuż przy samej ziemi to pozostaje nam mieć nadzieje, że z potencjalnie martwego pieńka coś wykiełkuje. Właściwie to wszystko. Czekać i mieć nadzieje. Tsukuyo jednak nie chciała nawet tyle zrobić.

- Nie! Chcesz mnie rozdzielić! Wiem to! – U zapłakanej dziewczynki wyłączył się rozsądek. Dalej się cofała, już zupełnie poza twój zasięg. Wyraźnie nie słuchała twoich argumentów, a grupka bezdomnych zaczęła się zbliżać.

- Te, paniusiu! Nie po to nie płacę podatków, aby użerać się z tobie… - Przerwał wypowiedź na głośne charknięcie i splunięcie na ziemie - …podobnymi typkami. Może zrobisz nam wszystkim grzeczność i zabierzesz tą swoją sztywną dupcie do innej części osady? – Starszy, zapijaczony mężczyzna miał nóż. Co prawda używał go aby dłubać sobie w paznokciach, ale był uzbrojony. Inni dookoła mieli jakieś pałki, łańcuchy, jakieś metalowe pręty. Wygląda na to, że żebracza grupa reakcyjna była gotowa do ewidentnego utrudniania pracy funkcjonariusza oraz potencjalnie przeszkadzaniu przy zatrzymaniu. W sumie za włóczęgostwo też można by im coś wlepić. Pytanie tylko w jaki sposób tutaj można wyrazić swój autorytet. Prawie czułaś, że tej beczce prochu naprawdę niewiele potrzeba, aby wybuchła.

Słownik

Postacie
1) Kupiec
2) Dziewczynka
3) Mężczyzna z nożem
Mapa
klik
Inne:

  Ukryty tekst

[Nakagome Tsukuyo]

Pokojowe podejście nie zaowocowało... Czyżby było błędem? Najpewniej... Nakagome lekko pokręciła swoją głową, by odtrącić bluźniercze myśli, które podkusiły ją do innego, bardziej... Kompromisowego podejścia. Prawie zapomniała, jak powinna postępować z kryminalistami. Gdy złodziejka zaczęła krzyczeć, odrzucając rozsądek na bok, Tsukuyo na chwilę zamknęła swoje myśli, pozwalając sobie na chwilę pomyślunku... Która została przerwana przez kolejne, mało pożądane osoby... O ile na pierwsze słowa nawet nie zareagowała, to gdy tylko usłyszała splunięcie, nieco się odwróciła - obdarzając bezdomnych niezbyt przyjemnym spojrzeniem. Puste, bez żadnego wyrazu, a jednak mające w sobie coś groźnego.
- Hmm...? - mruknęła jedynie, ni do Siebie, ni do nich, przez chwilę oceniając wzrokiem z kim ma do czynienia. Typowe osoby, które powinny się cieszyć, że są na wolności. A jednak mimo to, nie dość, że utrudniają pracę funkcjonariuszowi, to jeszcze obrażają straż... A to są już poważne zarzuty. Na razie jednak powinna skupić na bachorze, jest to w tej chwili priorytet, a jeśli za dużo poświęci tej śmiesznej grupce czasu, to jeszcze ucieknie... Trzeba więc pokazać swoją siłę i autorytet, a następnie natychmiastowo zająć się dziewczynką. Jej brat nie jest ważny - zresztą, osobniki z tą chorobą powinny być utylizowane. Nie odpowiadając przez chwilę na ich zaczepki, skupiła się na swoich umiejętnościach kontroli chakry, by przygotować jedną, szybką technikę, która powinna mieć potencjał odstraszający. A przy tym nie wymaga pieczęci, doskonałe, nieprawdaż?
Gdy chakra została tylko przelana, Tsukuyo w końcu otworzyła swoje usta... Jednak zamiast słów, opuściła ją potężna błyskawica, która miała jeden cel... Grunt pomiędzy nią a tą grupą. Tak, aby nikogo nie zranić. Jedynie przestraszyć hukiem, siłą i zapachem elektryczności w powietrzu. - Ostrzeżenie. Ostatnie. - w końcu się odezwała, dając do zrozumienia, że kolejny strzał nie będzie ostrzegawczy. A następnie skierowała szybko wzrok, by zobaczyć, gdzie jest ta dziewczynka, przy tym sięgając po kunai, dla podkreślenia.
Zakładając, że tym razem nikt jej nie przeszkodzi - ma zamiar podejść do złodziejki i siłowo chwycić ją za rękę i odciągnąć od brata, by móc szybko zaprowadzić przed oblicze sprawiedliwości. A jak ktoś przeszkodzi... To się pomyśli.

  Ukryty tekst