Wioska Takaharu

[Shins]

Uzyskany efekt zadowolił chłopaka. To właśnie tak lubił zadawać śmierć, choć do tej pory skupiał się tylko na małych zwierzątkach. Pierwszy raz zrobił to człowiekowi. I bardzo mu się to spodobało.

W tej chwili Nendouhito nie miał jednak czasu na podziwianie swojej pracy, gdyż musiał dokonać porwania. Wybór padł na młodego chłopaka - to on zostanie oddany mafii. Jedna z córek ma trafić się najemnikowi. A druga... a druga niech, przepełniona grozą i strachem o los jej najbliższych, pójdzie siać opowieści grozy na temat Nendouhito. Shinobi, który okrutnie morduje każdego, kto chce go dopaść. Jego i jego rodzinę.

W pierwszej linii ruszył klon ubezpieczany przez glinianego węża czającego się gdzieś w mroku. Celem klona jest złapanie młodego Senju o próba skrępowania go. Jeśli będzie taka potrzeba gliniany wąż może wpełznąć na kogoś z atakujących klona i zacząć dusić go, aby zapewnić klonowi przewagę w walce, albo nawet zabić oponenta. Gdy uda się złapać cel Nendouhito oraz klon trzymający "przesyłkę" rozpoczną wycofywanie się ku najbliższemu oknu, pod które podleci ptak transportowy, na który całą trójka się załaduje (jeśli wąż dalej nie został zniszczony to i wąż pójdzie z nimi). A potem lot w długą ku Yusetsu.

W czasie całej akcji Nendouhito będzie trzymał się z tyłu, by nie narazić się na ciosy, a równocześnie będzie obserwował najemnika. Miał nadzieję, że ten położy większość służby i uniemożliwi im dalszą walkę, ale nie mógł do końca wykluczyć, że obróci się przeciwko niemu. Choć miał nadzieję, że jeśli dotrzyma umowy, to i najemnik jej nie złamie.

Gdy tylko znajdzie się na ptaku zawoła do domowników - "Tak kończą Ci, którzy próbują zabić Nendouhito!" i odleci.

---

Aktualny wygląd:
NIE MAM AWKA DO PRZEBRANIA

---

  Ukryty tekst

[Hayami Akodo]

MISJA RANGI C DLA SHINSA #3
"Tree Lullaby"
31/30+

[+18]

Klon chwyta beznamiętnie przerażonego, jakby oszołomionego chłopaka; ten nie stawia oporu, stoi jak osamotniona lalka, marionetka z przeciętymi sznurkami. Widać, że nie przyszło mu do głowy żadne rozwiązanie tego problemu, nie rozumie, jak - i tego się chwilowo stara trzymać, gdy się nie broni, stojąc w przerażonym bezruchu i próbując uspokoić wyrywające się z piersi serce. Jedną z jego sióstr najemnik wyciąga z domu za włosy mimo jej histerycznego krzyku; druga, oszołomiona, oblana krwią i potem, śmieje się okropnie pod ścianą, jakby tylko tak potrafiła zareagować - bo jak inaczej zmierzyć się z kawałkami wątroby i jelitami własnego ojca zdobiącymi podłogę?
Z pomocą próbuje przyjść kilku mężczyzn, sąsiadów czy też służących; próbuje, ponieważ jednego zabija wąż, a dwaj inni giną z ręki najemnika.
Ród Senju - przynajmniej w tym domu - właśnie przestał istnieć.
Gdy porywasz chłopaka w powietrze, pozostawiając na ziemi krwawą pamiątkę i przerażające imię, piętno, znak swojej obecności, gdy najemnik rozdziera kimono na drżącej i zapłakanej dziewczynie tylko po to, by bez ceremonii włożyć w ciepłe, drżące, miękkie ciało swoją katanę, nad głowami ludzi, do których biegnie lamentująca siostra porwanego i wielokrotnie zgwałconej, wisi to jedno słowo. Jedno imię.
Nendōhito.
Szaleniec, który ze sztuki uczynił absolutne zło - i wprowadził to zło w spokojne mury wioski Takaharu. Zabrałeś ze sobą chłopaka, glinę, wspomnienia i dzieło.
Dzieło, które wciąż nie jest ukończone.
Nie, dopóki cały świat nie stoi w płomieniach, otulony krwią płynącą spomiędzy dziewiczych ud, lepką gliną, rozpaczliwymi krzykami, namiętną grą ognistych języków - i pychą.
Bo przecież, bądźmy szczerzy: kto inny stworzyłby czyste zło?
Że owo zło jest ścigane przez gromadę Senju? Och, to już inna historia.

________________________________________________________
zt na szlak transportowy dla Ciebie, statystyki i eq nadal proszę kappa

[Shins]

Następny temat: Szlak transportowy

[Reika]

Podróż do wioski Takaharu minęła jej bardzo spokojnie, choć to wcale nie przytłumiło czujności kunoichi, która uważnie rozglądała się i nasłuchiwała, chcąc wyłapać coś podejrzanego. Na szczęście na nic podejrzanego się nie natknęła i niedługo później przekroczyła już bramy Takaharu, by od razu zdać sobie sprawę, że coś jest nie tak. Miasteczko zostało postawione na równe nogi, jakby ludzie zamierzali się ewakuować, zaś pojedynczy ludzie, chyba strażnicy, wykrzykiwali coś o mobilizacji. Tak, zdecydowanie coś się tutaj działo i kunoichi klepnęła w ramię pierwszego krzykacza, który jej się nawinął.
- Co się dzieje? - Zapytała. - Mogę pomóc.
Ewakuację mogła zostawić innym, ale jeśli istniało jakieś zagrożenie dla wioski, to chyba lepiej będzie, jeśli zbada sprawę i pomoże w likwidacji problemu, zanim wznowi swoją podróż bliżej granicy z Tajemniczym Lasem. Ruszyła więc za krzyczącym strażnikiem, mając nadzieję, że zdradzi jej szczegóły, zanim dotrą na miejsce. Lepiej wiedzieć wcześniej, z czym ma się do czynienia, bo wtedy ma się jeszcze czas na obmyślenie jakiejś taktyki. Tak, na pewno nie zostawi wioski bez pomocy. Nie była z tych, co przechodzili obojętnie, gdy był jakiś problem. Była oddana klanowi i od lat wspierała Shinrin najlepiej, jak tylko potrafiła, co było w sumie widać po jej reputacji wśród prostego ludu.

[Kyoushi]

Misja rangi C
- Reika, Fala śmierci #1 -
11/30

---

Rzeczywiście, musiałaś być cały czas uważna, ponieważ w każdej chwili coś niespodziewanego mogło się wydarzyć, jednak miałaś na tyle szczęścia, że ominęły cię przypadkowe zdarzenia losowe. Na spokojnie dotarłaś do miejsca docelowego. Na tyle szybko zjawiłaś się w wiosce Takaharu na ile było to możliwe. Jednak już na starcie wynikło coś, czego mogłaś, ale wcale nie musiałaś się spodziewać - problem. Wyglądało na to, że wszyscy pragnęli opuścić to miejsce, wielka akcja ewakuacja, która miała tutaj miejsce przykuwała ewidentnie uwagę. Podeszłaś do pierwszego lepszego ze strażników, którzy mobilizowali ludzi dotykając go w ramię, przywołując by powiedział Ci co się dzieje. Ten bez problemu rozpoznał w tobie jedną z shinobi z Shinrin, od razu wiedząc, że można i trzeba Ci zaufać.
- Mamy tu problem, od Tajemniczego Lasu zaatakowały dwie watahy wilków, są pod wpływem wirusa czy też plagi, cholera wie. Mają wściekłe, czerwone ślepia i atakują bez opamiętania! Ewakuujemy ludzi jak najdalej stąd, by nikomu nie stała się krzywda! - wykrzyczał wręcz, bo naprawdę ledwo było słychać własne myśli w tłumie i tej panice, która została zasiana w Takaharu. Gdy tylko się czegokolwiek dowiedziałaś, ruszyłaś za tym jedynym strażnikiem, który posiadał przy sobie naginatę i napierał na bramę, skąd wszyscy się oddalali. Najciekawszym było to, że to właśnie w tę stronę miałaś się udać, więc tak czy siak w końcu byś tędy przechodziła. Zrównałaś się ze strażnikiem, który wyglądał na mocno zestresowanego, a także... Zapłakanego? Coś się wydarzyło, a on parł przed siebie nie zwracając na Ciebie uwagi. Twoim oczom ukazały się dwa wilki o niezwykle krępej i sporej budowie. Były o wiele większe niż standardowe wilki. Przerośnięte i wściekłe, ale to nic. Strażnik nie chciał się widocznie nimi zajmować. Wyprostował przed sobą naginatę i napierał dalej.

[Reika]

Reika skrzywiła się, słysząc o dwóch watahach wilków, jednak nie zamierzała się wycofać, a wręcz przeciwnie. Z przyjemnością rozprawi się z tą bandą, chociaż mimo wszystko wiedziała, że to nie ich wina. Gdyby nie ta plaga, zapewne zostałyby w obrębie swoich terenów w Tajemniczym Lesie. Wspomnienia z przeszłości dawały jej jednak chorą satysfakcję i obudziły coś, co u Reiki bardzo rzadko się budziło. Nienawistna chęć mordu. Zanim jednak ruszyła za strażnikiem w stronę bramy, spojrzała na przerażonych mieszkańców, którzy szykowali się w panice do ewakuacji. Nie mogła ich zostawić samych sobie, dlatego też złożyła specjalną pieczęć i błyskawicznie stworzyła swojego klona. Była to jej najwierniejsza kopia, czyli sam Cienisty Klon.
- Dopilnuj ewakuacji i bezpieczeństwa mieszkańców. - Nakazała Bunshinowi. - Ja ruszam do bramy, rozprawić się z wilkami.
Druga Reika skinęła tylko głową i ruszyła w stronę tłumu, nawołując ich do trzymania się w grupie i prowadząc ich jak najdalej od zagrożenia, jednocześnie będąc czujną na to, że może się pojawić równie dobrze z innej strony. Tak czy inaczej, Kage Bunshin będzie trzymał pieczę nad grupą mieszkańców, starając się ich wyprowadzić i chronić.
Prawdziwa Reika zaś ruszyła prosto w stronę bramy, trzymając się za strażnikiem, który jej o wszystkim powiedział. Nie chciała teraz myśleć, jakim trzeba być idiotą, a nie strażnikiem, żeby nie zamknąć bramy, gdy nadchodzi niebezpieczeństwo, bo inaczej te dwa wielkie wilki, które właśnie zobaczyła, nie byłyby w tym cholernym środku miasta. Trzeba było działać i to szybko. Jeszcze raz złożyła specjalną pieczęć, ale tym razem obok niej stanął klon z czystego Raitonu, który po chwili rzucił się w stronę bestii, chcąc zwrócić ich uwagę i zwabić je do siebie, niczym natrętna mucha. Wystarczy, że oba wilki znajdą się w obrębie 3 metrów, a klon rzuci się na jednego z nich, dając się zniszczyć i tym samym uwalniając siłę błyskawic. Oczywiście pod warunkiem, jeśli nikt z cywili nie ucierpi przy tym, a to raczej mało prawdopodobne. Na wszelki wypadek Reika jeszcze krzyknie, żeby się odsunąć. Gdyby się okazało, że drugi wilk będzie za daleko, żeby dosięgnęło go rażenie, Reika użyje ziemnych kolców, które niespodziewanie wysuną się pod łapami zwierza i przebiją go od spodu. Cały czas kunoichi będzie się trzymać w bezpiecznej odległości, atakując z dystansu i pozwalając swojemu raitonowemu klonowi działać.

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Kyoushi]

Misja rangi C
- Reika, Fala śmierci #1 -
13/30

---

Nie byłaś zachwycona informacją, że na twojej drodze stanie wataha zwierząt, których nienawidziłaś z całego serca. To była jednak okazja by móc upuścić im trochę krwi. W końcu nie miałaś jakby wyjściach, w końcu byłaś shinobi na usługach klanu Senju, więc musiałaś chronić jej klanowiczów i mieszkańców, którzy byli pod ich protekcją. Tak było właśnie z wioską Takaharu, której protekcją teraz się zajęłaś. Obudziłaś w sobie bestię, która miała wyjaśnić wszystkie zarażone zwierzęta, które miały stanąć ci na drodze. Spoglądałaś w międzyczasie na mieszkańców, a także na strażnika, oceniając ewentualną możliwość ewakuacji. Nie tracąc czasu, zdecydowałaś się sklonować swoją postać, tworząc wierną, niemal wręcz idealną kopię siebie. Przekazałaś jej swoje uwagi i zdecydowałaś ruszać dalej. Kloniasta Reika zrobiła co jej rozkazałaś i ruszyła pomagać w ewakuacji. Ta umiejętność była niezwykle cenna, ze względu na bilokację w trudnych momentach, do których na pewno należał ten przypadek - szarej plagi.
Twój Cienisty Klon świetnie zdawał się wywiązywać ze swoich obowiązków, doprowadzając do ładu i składu ludzi, którzy uciekali z tej strony wioski na przeciwległą, która była najdalej oddalona od granic Tajemniczego Lasu. Jak widać nie była to tylko pusta próba, ale i wykorzystanie niezbędnych środków do uzyskania wyników w tejże misji. Sama natomiast ruszyłaś na bramę. Znów złożyłaś tę samą pieczęć co poprzednio, jednak twój cienisty klon nie był już zwykłym cieniem. Stał się on wzmocniony elementem błyskawicy, przez co posiadał niezwykłe możliwości. Mając na uwadze dobry cywili, wysłałaś swoją kopię, która rzeczywiście miała zostać zaatakowana przez obydwa wilki - a może i z postury wilkory, które były w pobliżu. Twoja taktyka była skuteczna, jednocześnie byłaś zmuszona do wykorzystania także ziemnych kolców, przebijające wilka na wylot. Drugi z nich był za daleko, więc nim zajął się klon, który podczas walki został ugryziony i tym samym poraził wilka na amen. Jeden, podziurawiony jak ser, a drugi porażony potężną techniką, leżał i wił się w konwulsjach, gotowy do dobicia. Twoim oczom widoczne było jak strażnik po prostu parł na przód dalej i dalej, opuszczając wioskę. Biegł głównym traktem, gdzie z daleka widać było jakichś ludzi, którzy stali na jednym z wozów, a wokół nich zbliżały się wściekłe zwierzęta - prawdopodobnie także wilki.

[Reika]

Klon Reiki, odpowiedzialny za ewakuację, pilnował mieszkańców, aby trzymali się razem, a także czujnie rozglądał się, czy zagrożenie nie idzie z innych stron. Gdy miał pewność, że mieszkańcy nie rozproszą się w panice, wskoczy na najbliższy dach, żeby z góry mieć lepszy widok na okolicę. Lepiej, żeby nic ich nie zaskoczyło, jak na przykład wilczysko, wyskakujące z jakiegoś zaułka. Bunshin był przygotowany do walki i obrony mieszkańców. W razie czego, służy im pomocą i zapewniał, że wszystko będzie dobrze, że zagrożenie szybko minie i wkrótce będą mogli wrócić do swoich domów. Niczym matka kwoka, przejmie dowodzenie nad tym przestraszonym tłumkiem. To nie pierwszy raz, kiedy pomagała cywilom i dzięki temu, była wśród nich rozpoznawana.
Tymczasem prawdziwa Reika ruszyła do ataku na dwa wielkie wilczyska. Niestety, bestie stały za daleko od siebie i zwabienie ich bliżej spełzło na niczym, dlatego też jej Raitonowy klon rzucił się na jedną z bestii, zaś druga została przebita na wylot ziemnymi kolcami, które błyskawicznie wysunęły się pod wilkiem. Kunoichi skrzywiła się, słysząc przeraźliwy skowyt, jednak nic na to nie można było poradzić. Były zagrożeniem. Jej klon eksplodował silną błyskawicą, gdy tylko został ugryziony, rażąc tym samym drugiego wilka i ciężko go raniąc. Nie pozostało nic innego, jak tylko go dobić, więc gdy tylko Reika poczuła, że wraca do niej większa część chakry z Raitonowego klona, wyciągnęła jedną z katan i z doskoku wbiła ostrze prosto między żebra bestii, tym samym kończąc jej żywot. Nabitego na kolce wilka nie trzeba było dobijać, więc tu sprawa była skończona. Oczyściła szybko miecz i schowała go.
- Niech nikt ich nie dotyka. - Zarządziła do tych, którzy znajdowali się w pobliżu. - Trzeba je natychmiast spalić. Szybko! I zamknijcie tą cholerną bramę!
Tak, niech wezmą pochodnie i podpalą truchła. Jeśli wilki coś przenosiły, to lepiej, żeby to zabić jak najszybciej, zwłaszcza jeśli to mogą być jaja robactwa Aburame. Spojrzy tylko, czy ktoś zareagował i wykona niej polecenie, bo jeśli nie, to sama będzie musiała się tym zająć. No ale przy bramie powinni być strażnicy i mieć pochodnie, więc jak nie ruszą dupska, to im nakopie do nich.
Potem będzie mogła szybko ruszyć dalej, gdzie za bramą miasta dostrzeże wóz, a na nim przerażonych ludzi, otoczonych watahą wilków. Teraz sprawa będzie nieco trudniejsza, no ale jakoś sobie poradzi. Przede wszystkim trzeba ochronić ludzi na wozie. Więc co zrobi Reika? Złoży trzy pieczęcie i już po chwili z ziemi wyłoni się wielki wąż, na który kunoichi od razu wskoczy. Skalisty twór szybko podpełznie do wozu i oplecie się wokół niego tak, żeby bronić dostępu do przerażonych ludzi swoim najeżonym od kolców cielskiem.
- Odsuńcie się! - Zawołała do tych którzy przyszli z pomocą, w tym także do strażnika, którego wcześniej zaczepiła. - Mogę was trafić!
W tym momencie walka będzie polegała na tym, że skalisty wąż będzie uderzać najeżonym ogonem w wilki, raniąc je i odpędzając, a gdy Reika będzie miała czyste pole z którejś strony, wąż wyrzuci z siebie kolce, starając się trafić w potencjalne zagrożenie. Przez cały czas Reika będzie siedziała na nim i monitorowała sytuację z każdej strony, broniąc dostępu do ludzi na wozie i jednocześnie atakując wilki swoim tworem z Dotonu. Czuła spory ubytek chakry i związane z tym zmęczenie, dlatego też zdała się właśnie na węża, swoją wielkością i możliwościami bojowymi, powinien sobie poradzić z watahą.

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Kyoushi]

Misja rangi C
- Reika, Fala śmierci #1 -
15/30

---

Klon Reiki, bo od niego zaczniemy był bardzo uważny. Prowadziła ludzi, wskazując miejsce zbiórki, gdzie stało parunastu strażników, którzy otaczali grupę, bacznie się rozglądając. W czasie tego, gdy w panice się przemieszczali, próbowała ich uspokajać na tyle, na ile było to możliwe. Panika nie mogła przeszkodzić w skutecznej ochronie ludzi. Ich bezpieczeństwo było dla niej priorytetem. Gdy tylko trochę się rozluźniło, porządnym susem wyskoczyła na jeden z dachów dla lepszego przeglądu pola i oceny czy coś nie czyha za rogiem. To było bardzo dobre posunięcie, które odkryło karty dzikich zwierząt, które naprawdę wdarły się do wioski. Nadchodziły z południowego-wschodu, dokładnie dwa wilczyska, które urwały się z watahy, która weszła przez bramę - prawdopodobnie towarzysze tych już wcześniej pokonanych. Nie dostrzegały klona Reiki, ale na pewno go wyczuwały, w końcu miały doskonały węch. Zbliżały się do grupy, klon był prawie bezpośrednio nad nimi, parę metrów, może trzy. Wilki kroczyły powoli, niezauważone wręcz z pianą w pyskach i wzrokiem pragnącym krwi niewinnych, oddalonych o 15 metrów od nich, kroczących wąską uliczką.
Dalsze akcje były wiadome i jasne, Reika poradziła sobie wraz ze swoim drugim klonem z wilkami, które weszły do wioski. Techniki które użyła były niemal zabójcze, przez co straciła lwią część chakry, jednak pozbyła się hipotetycznie naprawdę niebezpiecznych stworzeń. Sama Reika dobyła katany, którą wbiła w jamę brzuszną wilka. Tylko dzięki wiedzy medycznej mniej więcej obliczyła gdzie go wbić by zabić, ze względu na nikłą umiejętność walki mieczem - cóż, tak czy siak nie było co zbierać z wilkora. Ruszyła przed siebie tuż po tym jak otarła ostrze, chowając je z powrotem. Niestety, twoje słowa poszły w eter, bo byłaś już wystarczająco daleko od pozostałych ludzi, że nikt nie mógł zareagować na te zwłoki. Nie widziałaś przy bramie strażników, no widziałaś, ale dopiero gdy przekroczyłaś granicę bramy. Byli, jednak martwi. Prawie, że rozszarpani na części. Nie wiedziałaś do końca czy samej to podpalić jakoś czy ruszyć - czas się kończył, a ludzie na wozie mogli paść martwi. W wilkory strażnik wleciał jak kula w kręgle, wymachiwał swoją naginatą i skutecznie je odstraszał, jednak jak długo starczy mu sił. Stanęłaś na rozdrożu, paląc zwłoki czy lecąc natychmiast pomóc. Ludzie od Ciebie byli ponad 50 metrów dalej stąd. Niedaleko klona.

[Reika]

Czujność Reiki, a raczej jej klona, była na najwyższym poziomie, gdy w grę wchodziła ochrona dużej grupki przerażonych mieszkańców. Dlatego też, gdy udało się ich opanować i trochę uspokoić, jednocześnie będąc czujną i uważnie się rozglądając, replika kunoichi skoczyła na pobliski dach, żeby mieć lepszy widok na najbliższą okolicę. To było doskonałe posunięcie, bo już po chwili wypatrzyła zagrożenie, którego z dołu by nie zauważyła w porę. Wąską uliczką przekradały się dwa wielkie wilki, najwyraźniej mając zamiar zaatakować mieszkańców. Nie pozostało nic innego, jak od razu zareagować, dlatego też klon skoncentrował się dobrze na położeniu obu zwierząt, by następnie złożyć jedną pieczęć Ptaka i uruchamiając technikę. Z ziemi, dokładnie tuż pod wilkami, powinny się wysunąć dwa grube kolce, po jednym na każdego. Chciała, żeby wbiły się każdemu wilkowi w trzewia, ciężko raniąc i uniemożliwiając dalsze poruszanie. Jeśli jej się to uda, dobije oba zwierzęta kataną, zeskakując z dachu. Jeśli nie, szybko wymyśli coś innego.
Tymczasem Reika nie znalazła nikogo w pobliżu, kto mógłby podpalić truchło i zamknąć bramę. Ludzie uciekli, a strażnicy zostali rozszarpani przez bestie. Sama też nie mogła marnować czasu na coś, co można zrobić później, dlatego też ruszyła biegiem przez bramę, prosto w stronę wozu, na którym stali przerażeni ludzie, otoczeni watahą wilków. Teraz sprawa będzie nieco trudniejsza, no ale jakoś sobie poradzi. Przede wszystkim trzeba ochronić ludzi na wozie. Więc co zrobi Reika? Złoży trzy pieczęcie i już po chwili z ziemi wyłoni się wielki wąż, na który kunoichi od razu wskoczy. Skalisty twór szybko podpełznie do wozu i oplecie się wokół niego tak, żeby bronić dostępu do przerażonych ludzi swoim najeżonym od kolców cielskiem.
- Odsuńcie się! - Zawołała do tych którzy przyszli z pomocą, w tym także do strażnika, którego wcześniej zaczepiła. - Mogę was trafić!
W tym momencie walka będzie polegała na tym, że skalisty wąż będzie uderzać najeżonym ogonem w wilki, raniąc je i odpędzając, a gdy Reika będzie miała czyste pole z którejś strony, wąż wyrzuci z siebie kolce, starając się trafić w potencjalne zagrożenie. Przez cały czas Reika będzie siedziała na nim i monitorowała sytuację z każdej strony, broniąc dostępu do ludzi na wozie i jednocześnie atakując wilki swoim tworem z Dotonu. Czuła spory ubytek chakry i związane z tym zmęczenie, dlatego też zdała się właśnie na węża, swoją wielkością i możliwościami bojowymi, powinien sobie poradzić z watahą.

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Kyoushi]

Misja rangi C
- Reika, Fala śmierci #1 -
17/30

---

Posiadając możliwości przemieszczenia się nieco wyżej, klon Reiki zdołał wskoczyć na pobliski budynek by móc obserwować sytuację z wyższej perspektywy. Mając tak szerokie pole do ogarnięcia, była świadoma nadchodzącego zagrożenia z każdej ze stron. Jako jedna z lepiej wyszkolonych w prowincji potrafiła przewidzieć, skąd, a także dokąd prowadzić może zagrożenie. Ten ruch uchronił ludzi od zaskoczenia, ponieważ ona już wiedziała. Mając na uwadze życie i zdrowie ludzi, mogła w tej chwili wziąć się za ich ochronę wyprzedając zapędy dzikich zwierząt, które obarczone były nieznaną światu szarą plagą. Klon Reiki zareagował na potężne wilkory. Odpowiednio długo wyczekała by te zbliżyły się na odległość możliwą do wykorzystania i wytworzyła kamienne kolce, które raniły bezpośrednio obydwa wilki. Niestety, nie było tak kolorowo. To, że je trafiła, nie znaczyło, że zginęły. Obydwu wilkom udało się odskoczyć, jednak były dotkliwie ranione w brzuch, przez co widać było, że cierpiały. Niestety, nie wiedząc skąd nadszedł atak w rauszu ruszył na skręcenie karku na ludzi, wciąż mocno krwawiąc. Były parę metrów od celu, gdy klon miał czas na reakcję. Wilkory były już nieco bliżej ludzi jak klon, który może zeskoczyć im na plecy.
A co było słychać u księżniczki drewniaków przy zwłokach wilków, które ubiła chwilę wcześniej? Otóż nie traciła czasu na podpalanie zwłok, o których mówiła wcześniej, a ruszyła przed siebie - przez bramę do miejsca, w którym strażnik dzielnie tracił siły broniąc cywilów na wozie, który otoczony był przez watahę. Biegnąc, zdecydowana złożyła trzy pieczęci, a tuż pod nią pojawiał się budowany ziemny wąż, na którego grzbiecie podróżowała już dalej, nie tracąc sił w sprincie. Idealny timing i kontrola spowodowały opanowanie wozu przez kamienny twór, który niemal odepchnął wszystkich, którzy chcieli się do niego dobrać. Była na pole position, nie chcąc zranić ani dać poranić kogokolwiek na wozie. Reika przyjęła pasywną postawę, jedynie ostrzegając jedynego strażnika, który wymachiwał naginatą jak wiatrakiem. Jej ataki kamiennym tworem były całkiem skuteczne, likwidując wilka za wilkiem. Ostatni krok to zaledwie dwa wilki, które dobierały się tuż obok do strażnika, jednak atak mógł być bardzo niebezpieczny dla sojusznika. Musiała decydować co robić, gdyż te były naprawdę zdeterminowane, co rusz gryząc przedramiona broniącego. Od Reiki i wężowego tworu są na długość ogona kamiennego zwierza. Jeden wilk jest tyłem, drugi, który ataku bliżej lewego boku rannego już strażnika. Wóz jest bezpieczny.

[Reika]

Kolce, które wypuścił Klon na oba wilkory przyniosły tylko częściowe efekty. Obie bestie zostały ciężko ranne, jednak mimo wszystko nie zaprzestały ataku na ludzi, których mieli w polu widzenia. Nie było innego wyjścia, jak zareagować bezpośrednim atakiem i to jak najszybciej. Klon więc wyciągnął jedną katanę i skoczył między oba wilki, jednocześnie skupiając odpowiednio chakrę i mierząc odpowiednio ostrzem. Wylądował, jednocześnie zatapiając ostrze w szyi jednej bestii, zaś następnie, nim tamten zdążył się szarpnąć, rzygnął w stronę drugiego wilkora silną błyskawicą. Taki ładunek powinien go powalić i chociaż sparaliżować, aby móc potem spokojnie dobić, chyba że będzie na tyle mało wytrzymały, że błyskawica od razu go zabije. Tak czy inaczej, Klon będzie się starała obronić mieszkańców jak tylko będzie mógł, atakując bezpośrednio oba wilki naraz i tym samym odwracając ich uwagę od bezbronnych ludzi.
Jeśli chodzi o Reikę, to udało jej się dotrzeć na czas i za pomocą kamiennego węża, uchronić wóz z ludźmi przed watahą wilków. Kamienny twór eliminował bestię za bestią, zaś kunoichi monitorowała uważnie sytuację, żeby nic jej nie zaskoczyło. Szyki pokrzyżował jej tylko strażnik, który albo wykazał się wielkim męstwem i odwagą, albo totalną głupotą. Tak czy inaczej, Reika nie miała przez niego czystej pozycji, żeby móc powalić wilki kolcami, jednocześnie na trafiając przy tym mężczyzny. Wilki zajadle go atakowały, więc kunoichi nie pozostało nic innego, jak ruszyć mu z pomocą. Wóz był już bezpieczny, więc siłą woli, nakazała swojemu kamiennemu tworowi, żeby ten uderzył w wilki końcem ogona, niczym maczugą. Chciała uderzyć w nie mocno, roztrącając na boki i gruchocząc im kości, tak aby strażnik nie oberwał, a tak mogłoby się stać, gdyby zdecydowała się na kamienne pociski w postaci kolców. Sam ogon węża, powinien poradzić sobie z rozbiciem dwóch ostatnich z watahy i ocaleniem nieszczęsnego strażnika od niechybnej śmierci. Pytanie tylko, czy nie przeszło na niego nic gorszego...Tym jednak zajmie się na końcu. Najpierw należało wyeliminować całe zagrożenie, a dopiero potem robić porządki w mieście. Pytanie, czy zostali tu jeszcze jacyś strażnicy, na których wsparcie będzie mogła liczyć?

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Kyoushi]

Misja rangi C
- Reika, Fala śmierci #1 -
19/30

---

Nie można było odmówić umiejętności klonowi, który walczył ze wściekłymi zwierzętami opanowanymi przez tajemniczą szarą falę. Taktyka była skuteczna, jednocześnie dość wyczerpująca. Niby wilki, a jednak wścieknięte. Nie odczuwały tak samo bólu jak standardowy zwierz, przez co urosły do rangi przeciwników, których nie imał się strach. Były gotowe stracić kończyny, zostać podziurawionym jak ser, byle skrzywdzić swój cel. Byli nim cywile, którzy nie byli świadomi zagrożenia. Na szczęście klon Reiki czuwał i dopilnował tego, by nie skończyło się tragicznie. Zeskoczywszy, dobywając równocześnie katany, pojawiła się pomiędzy wilkami, starając się zebrać odpowiednie ilości chakry by wystrzelić wprost z ust wiązkę błyskawicy. Taktyka była skuteczna, ponieważ skok zakończony został odpowiednim atakiem mieczem, który wbił się z tej wysokości jak masło w ciało zwierzęcia, które jeszcze kłapało szczęką. Sam klon wystrzelił wiązkę już atakującego wilka, który był bliżej tłumu skutecznie pozbawiając go w ostateczności życia. W owej chwili więcej się nie działo, klon wykonał swoje zadanie, nie tracąc przewagi nad wilkami i innymi zwierzętami, z którymi nie miał przyjemności.
Akcja więc przeniosła się na drugą stronę wioski, a dokładnie poza jej bramy, gdzie walczyła prawdziwa Reika. Tworząc kamiennego węża i adaptując swoją taktykę ochroniła bezbronnych, którzy stanęli na wozie na tyle wysoko by nie dosięgnęły ich zwierzęta, które były nad wyraz agresywne. Ich chęć mordu była nieubłagana. Kobieta mając na uwadze życie strażnika próbowała to rozegrać na tyle sprytnie, by nie uszkodzić tegoż szaleńca, a przy okazji zebrać żniwo w postaci martwej zwierzyny, atakującej uzbrojonego w naginatę mężczyznę, który z sekundy na sekundę widocznie tracił siły. Kolejne ataki wilków zaczynały dosięgać przedramion i szarpać skórę wraz z mięśniami, przez co tracił on także siłę by stać. Reika ruszyła na wężu, ratując mu skórę, mocno uderzając pierw w jednego, a później w drugiego zwierza, które odleciały na parę metrów. Niestety, wstały one z powrotem, próbując kierować się (nieco utykając i dość niezdarnie) w stronę strażnika, wciąż w wielką pasją i chęcią mordu zaklętą w oczach. Nic więcej się nie szykowało jak widać w tej okolicy, oprócz tych przerażonych ludzi na wozie, których była dokładnie czwórka.

[Reika]

Klon sporo ryzykował bezpośrednim atakiem, jednak nie było tutaj innego wyjścia. Musiał szybko zatrzymać zagrożenie, nim dosięgnie niewinnych ludzi, dlatego też zdecydował się na skok między wilki i zaatakowanie je z bliskiej odległości. Jeden z wilkorów oberwał ostrzem prosto w gardło, zaś drugi silnym ładunkiem elektrycznym, który zabij bestię na miejscu. Na szczęście. Klon szybko jeszcze dobił zwierza, w którym zatopił katanę, po czym pobiegł prosto do spanikowanych zapewne mieszkańców, którzy musieli oglądać ten przerażający widok.
- Już nic wam nie grozi! - Zawołał do nich Klon. - Szybko, kierujcie się do któregoś z większych budynków. Kwatery straży, świątyni, gdziekolwiek, gdzie możecie się schronić i zabarykadować do czasu, aż nie będzie bezpiecznie. Będę was ochraniać z góry. Szybko!
Gdy tłumek ruszy zgodnie z zaleceniami, Klon ponownie wskoczy na dach najbliższego budynku i będzie się poruszać górą, jednocześnie wypatrując kolejnego zagrożenia, które mogłoby ich zaskoczyć. Przez cały czas będzie nawoływać do pośpiechu, aby jak najszybciej zabezpieczyć mieszkańców i wrócić do prawdziwej Reiki, która może będzie potrzebowała dodatkowego wsparcia, jeśli nie bojowego, to może chociaż w postaci chakry.
Tymczasem Reika nadal walczyła z niedobitkami watahy, jakimi były dwa wilkory, uparcie atakujące strażnika, który porwał się na pewną śmierć. Wąż użył swojego ogona, odrzucając oba wilki parę metrów dalej, jednak bestie po chwili się podniosły, tylko lekko utykając. Reika zaklęła pod nosem i szybko otoczyła wężem samego strażnika. Teraz, kiedy wilki były dalej, a ona chroniła mężczyznę, mogła wypuścić śmiercionośne strzały. W jednej chwili wąż wypuścił ze swojego cielska salwę ostrych, kamiennych kolców, które poleciały prosto w wilki. Jeśli to ich nie zabije, to będzie problem. Reika czuła wyczerpanie, niskim poziomem chakry i zaraz będzie musiała odesłać węża, tym samym sama stając do bezpośredniej walki. Czy podoła? I co się stanie z rannym mężczyzną? Miała zbyt mało chakry, żeby go całkowicie wyleczyć...

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Kyoushi]

Misja rangi C
- Reika, Fala śmierci #1 -
21/30

---

Nie ma to jak ryzykować, nie zastanawiać się czy to wszystko ma sens i czy uda się wykonać wszystkie założone kroki. Jednak klon Reiki zdawał sobie sprawę, że na tym poziomie chakry nie może ryzykować kolejnym jutsu, które mogło pozbawić jej ostatków sił i po prostu zniknie. Lepiej było spróbować walki bezpośredniej, która się opłaciła. Zeskoczyła na dół, atakując jednego z wilków bezpośrednim pchnięciem, które było zdecydowanie ciosem kończącym. Wieńczącym to przedstawienie dla jednego z przedstawicieli dzikich psów. Drugi zaś, ranny o wiele bardziej od tego pierwszego, poczęstowany błyskawicą padł jak długi. Jeszcze na koniec przechodził przez pośmiertne konwulsje, a ciało wyzwalało ostatki energii elektrycznej, przez które wilk wyglądał jakby drgał. Calutki. Obydwa wilki padły, a sama Reika miała teraz czas by schować miecz i móc ruszyć do przerażonych ludzi, którzy po czasie zorientowali się co się działo w tej wąskiej uliczce. Klon, który miał swoją świadomość przemówił, a strażnicy tylko dodali:
- Spójrzcie! Musimy się trzymać razem, jesteśmy bezpieczni. Kierujmy się ku głównej bramie w kierunku centrum, za mną! - widać było jak poruszają się formacją żółwia, a dwunastu strażników otaczało całą grupę, ciągle obserwując otoczenie w razie jakichś bliżej nieokreślonych problemów. Czujny klon nie dostrzegał póki co żadnych odstępstw od aktualnej sytuacji. W tej sytuacji klon wskoczył na dach, poruszając się górą i wciąż obserwując, jednocześnie nie widział problemów. Obserwowałaś tłum, który wciąż miał kawałek do miejsca, w którym potencjalnie miał być bezpieczny.
Prawdziwa i nie jedyna Reika - widziała jak wilki wciąż nacierają. Samobójcze ataki były nieprzewidywalne jednak coś powolne. Nie były już tak zwinne jak wcześniej, jednak równie niebezpieczne przez brak poczucia strachu i kontroli siebie. Po prostu dążyły do celu. Reika jednak reagowała na wydarzenia, a dokładnie jej wąż, który otoczył strażnika, a gdy tylko wilki się zbliżyły, wypuściła pociski, które po prostu pozabijały je na miejscu. Wóz i strażnik, który aktualnie padł na kolana byli bezpieczni. Póki co... Ale czy tak będzie cały czas?