Rozległa pustynia

[Shins]

Kwiat pustyni

D - 10/15
Shins

Sprawa robiła się coraz dziwniejsza. Shins chciał lecieć do miasta, gdyż nadciągająca noc trochę go niepokoiła, ale zauważył dosyć dziwny ruch na ziemi. Coś niezwykle dużego kopało ogromny tunel, a sugerując się zachowaniem innych zwierząt zapewne próbowało się do nich dostać. A to raczej nie zapowiadało nic dobrego. Do tego słowa mężczyzny... czy też raczej jego determinacja, by odłożyć kwiat już teraz i nie czekać do dnia następnego. Czy ten badyl rzeczywiście może być aż tak problematyczny?

"A może by tak go normalnie spalić i mieć go gdzieś?" - zastanowił się na głos. Bardziej, żeby sprowokować rozmówcę, niż rzeczywiście rozważając tę opcję. "Dobra - jak daleko jest to miejsce?" - spytał - "Jeśli gdzieś blisko, to może zdążymy przed zmierzchem. Jeśli daleko, to raczej wybierzemy Sabishi"

Jeśli miejsce jest blisko - to lecimy tam, gdzie chce mężczyzna. Jeśli daleko - to do Sibashi.

Nazwa

C1: Shī Wan

Pieczęci

Połowa Barana (detonacja)

Zasięg

Zależny od opanowania dziedziny klanowej (detonacja)

Koszt E: 14% | D: 12% | C: 10% | B: 8% | A: 6% | S: 4% | S+: 2% (za 5 małych / 2 średnie/ 1 duży)

Dodatkowe

20g gliny za małego, 100g za średniego, 200g za dużego.

Opis Najsłabsze wybuchowe twory, którym można nadać rangę C1. Twory charakteryzują się tym, że przypominają wyglądem zwierzęta. Wyróżnić możemy kilka kategorii:

• owady, pająki – lądowe typy bomb. Dostępne jedynie w wersji małej.
• ptaki – powietrzne typy bomb. Dostępne jedynie w wersji małej i średniej.
• ptaki transportowe – bomby charakteryzujące się znikomą siłą, która jest w stanie zaszkodzić jedynie w przypadku bezpośredniego kontaktu. Nie jest to jednak ich przeznaczeniem, a transport jak wskazuje nazwa. Dostępne jedynie w dużej wersji.
• ryby, meduzy – morskie typy bomb, wykorzystywane do atakowania celów podwodnych bądź znajdujących się na powierzchni wody. Bomby mogą być także w tym przypadku wykorzystywane jako miny wodne. Dostępne we wszystkich wersjach.
• węże, stonogi – podziemne typy bomb, które mogą zostać wykorzystane do unieruchomienia przeciwnika. Charakteryzują się one większymi rozmiarami, a przez to i siłą wybuchu. Dostępne jedynie w wersji średniej i dużej.

Twory C1 spełniają najczęściej rolę przeszkadzajki. Ich siłę można porównać bardziej do petard niż bomb. Bez trudu mogą urwać palce, gdy wybuchną komuś w dłoni, a także zostawić paskudne rany na ciele. Groźne dla życia są jednak w większej ilości.

  Ukryty tekst

[Jun'ichi]

Kwiat pustyni

D - 11/15
Shins Twoje słowa taką reakcję jakiej oczekiwałeś - mężczyzna spojrzał na Ciebie z wyrzutem, jakby pomysł spalenia kwiatu ugodził w jego osobiste uczucia. I tak właściwie było bo przecież poświęcił on tyle lat na odszukanie go, a teraz miałby po prostu go zniszczyć?
Masz szalone pomysły młody człowieku! Jeśli taki pomysł padłby w wiosce, zapewne wielu przyklasnęłoby mu ochocza licząc na to, że w ten sposób pozbędą się problemu. Kwiat musi pozostać nienaruszony więc lepiej lećmy go odłożyć na miejsce, w drodze dokończę swoje notatki na jego temat. Myślę, że na takim ptaku powinniśmy dolecieć tam zanim zrobi się ciemno.

Biały, gliniany stwór przecinał puste i bezchmurne niebo nad pustynią, a całe chmary stworzeń sunęły niczym wielki wąż gdzieś za nim. Jedynie ten wielki, niezidentyfikowany potwór rozrywający od środka ziemię dawał radę wciąż za wami nadążyć co było nie lada wyczynem. Wszystko toczyło się bardzo spokojnie i nic nie zapowiadało tego, abyś miał napotkać jakikolwiek problemy dzięki temu, że znajdowałeś wysoko poza zasięgiem zwierząt. Pod wami znajdowały się liczne wydmy, które dodatkowo lekko spowalniały pościg. Jednak tylko do czasu bo w pewnym momencie wasz największy rywal zdecydował się wreszcie zaatakować - ogromny i długi robal* wystrzelił spod piasku prosto w waszym kierunku. Jego szczęki były wyposażone w wielkie szczypce, którymi zapewne planował was pochwycić i pożreć dlatego musiałeś szybko temu przeciwdziałać. Twój towarzysz był o włos od upadku z wysokości prosto w paszczę potwora. Razem z nim spadłby nie tylko kwiat ale również Twoje szanse na uzyskanie zapłaty za to nietypowe zadanie.
Jesteśmy już prawie na miejscu, dlatego wpadają w większą furię!

*0:24

[Shins]

Kwiat pustyni

D - 12/15
Shins

Hah! Wielki robal nieomal przyprawił Shinsa o zawał serca. Jeśli będzie tam więcej takich bestii to stracą mnóstwo czasu na to tylko, żeby przeżyć. Ogromne ryzyko - no bo przecież trzeba by tam zejść i odłożyć ten kwiat, nawet bunshin może mieć z tym problem... a nawet jak się uda, to pozostaje jeszcze mróz nocy... Shins znalazł się między młotem a kowadłem...

Z jednej strony umrzeć w walce z potworami, albo zamarznąć na środku pustyni... z drugiej brak zapłaty za wykonanie zadania.... sytuacja bez wyjścia! Chociaż... może jest jednak trzecia opcja? Shins nieznacznie uśmiechnął się do siebie. Staruszek działał mu na nerwy, z chęcią by go zabił. Zabiłby też robala, a to można było załatwić w tym samy momencie. Ale można też pomyśleć o jakimś... wynagrodzeniu. Dziennik z opisem tajemniczej rośliny wydaje się być jedynym źródłem informacji o niej. Gdyby znaleźć osobę zainteresowaną taką rośliną, można by uzyskać od niej trochę grosza za te notatki!

Shins stworzył błotnego klona. Klon ten złapał starca, a Shins wyrwał mu notatnik, po czym klon wraz ze starcem i niebezpiecznym zielskiem skoczył wprost w paszczę potwora.

Jeśli wszystko poszło po myśli Shinsa, to znaczy klon skoczył ze starcem a Shins bezpiecznie był na ptaku, to posłał jeszcze za nimi dużą bombę, by zdetonować ją wewnątrz potwora. Ależ to będzie widowisko!

Doton: Iwa Bunshin no Jutsu

Nazwa

Doton: Iwa Bunshin no Jutsu

Pieczęci

Baran

Zasięg

Klon pojawia się obok nas; Klon nie może się oddalić na więcej niż 50m

Koszt E: 18% | D: 13% | C: 9% | B: 5% | A: 3% | S: 2% | S+: 1% za klona + to, co przekażemy

Dodatkowe Siła równa twórcy; Szybkość -> 1/2 postaci; Reszta równa użytkownikowi za wyjątkiem wytrzymałości.

Opis Przydatna technika polegająca na stworzeniu skalnej kopii swojej osoby. Ich głównymi atutami są wytrzymałość (stworzone są z twardych skał) i możliwość korzystania z technik Doton znanych pierwowzorowi. Zwyczajne wbicie kunai nic nie da - trzeba całkowicie je rozkruszyć, by się ich pozbyć. Klony mają własną wolę, nie ma więc potrzeby stałego kontrolowania ich poczynań. Kopia potrafi nawet mówić, czym można łatwo wprowadzić przeciwnika w błąd. Jutsu ma jednak kilka wad, a jedną z nich jest koszt. Oprócz kosztu stworzenia techniki trzeba przeznaczyć dodatkową ilość na zasoby klona. W przypadku jego zniszczenia chakra nie jest odzyskiwana. Dodatkowo kopiowany jest podstawowy ekwipunek, gdzie wszelkie nietypowe oręża w postaci notek czy bombek nie będą kopiowane.

C1: Shī Wan

Nazwa

C1: Shī Wan

Pieczęci

Połowa Barana (detonacja)

Zasięg

Zależny od opanowania dziedziny klanowej (detonacja)

Koszt E: 14% | D: 12% | C: 10% | B: 8% | A: 6% | S: 4% | S+: 2% (za 5 małych / 2 średnie/ 1 duży)

Dodatkowe

20g gliny za małego, 100g za średniego, 200g za dużego.

Opis Najsłabsze wybuchowe twory, którym można nadać rangę C1. Twory charakteryzują się tym, że przypominają wyglądem zwierzęta. Wyróżnić możemy kilka kategorii:

• owady, pająki – lądowe typy bomb. Dostępne jedynie w wersji małej.
• ptaki – powietrzne typy bomb. Dostępne jedynie w wersji małej i średniej.
• ptaki transportowe – bomby charakteryzujące się znikomą siłą, która jest w stanie zaszkodzić jedynie w przypadku bezpośredniego kontaktu. Nie jest to jednak ich przeznaczeniem, a transport jak wskazuje nazwa. Dostępne jedynie w dużej wersji.
• ryby, meduzy – morskie typy bomb, wykorzystywane do atakowania celów podwodnych bądź znajdujących się na powierzchni wody. Bomby mogą być także w tym przypadku wykorzystywane jako miny wodne. Dostępne we wszystkich wersjach.
• węże, stonogi – podziemne typy bomb, które mogą zostać wykorzystane do unieruchomienia przeciwnika. Charakteryzują się one większymi rozmiarami, a przez to i siłą wybuchu. Dostępne jedynie w wersji średniej i dużej.

Twory C1 spełniają najczęściej rolę przeszkadzajki. Ich siłę można porównać bardziej do petard niż bomb. Bez trudu mogą urwać palce, gdy wybuchną komuś w dłoni, a także zostawić paskudne rany na ciele. Groźne dla życia są jednak w większej ilości.

  Ukryty tekst

[Jun'ichi]

Kwiat pustyni

D - 13/15
Shins Starzec nie mógł nawet podejrzewać, że lada moment zostanie zdradzony przez tego, kto teoretycznie miał być jego wybawcą. Stawiał właśnie ostatnią kropkę w swoich notatkach, kiedy z Twoich ust wytoczył się kamienny klon i pochwycił go za ramiona, uniemożliwiając tym samym stawianie większego oporu. Nie musiałeś się specjalnie wysilać, by wyrwać mężczyźnie opasły notes pełen rysunków, opisów i powkładanych do środka karteczek.
Nie! Co robisz?! Nieee! - tylko tyle zdołał wydusić z siebie mężczyzna zanim wielki, pustynny robak wyskoczył ponownie spod piasku i pochłonął go razem z Twoim klonem i posłaną za nimi bombą. Byłeś już na tyle daleko, by móc bezpiecznie dla siebie zdetonować ładunek i... setki, jeśli nie tysiące kilogramów tłustego, robaczego mięsa zostało posłane we wszystkie strony pustyni, upewniając Cię że właśnie zostałeś jedyną osobą, która posiada informacje na temat cennego kwiatu pustyni. Było to posunięcie podłe ale czy mężczyzna wiedział chociaż kogo prosił o pomoc? Bez Ciebie i tak zginąłby rozszarpany przez pustynne zwierzęta więc można było powiedzieć, że zawdzięcza Ci kilkanaście dodatkowych minut na tym łez padole.

Słońce było już bardzo blisko horyzontu, jednak dzięki swojemu glinianemu stworkowi nie musiałeś obawiać się tego, że zastaną Cię pustynne mrozy. W każdej chwili mogłeś przyspieszyć na tyle by zdążyć wrócić do osady i tam może nawet znaleźć kogoś chętnego na zdobyte przed chwilą notatki. Nie było to jednak pewne i zależało w znacznej części od Twojego zaangażowania w tą kwestię.

[Shins]

Kwiat pustyni

D - 14/15
Shins

Plan Shinsa zadziałał perfekcyjnie. Starzec, klon i bomba zniknęły w paszczy wielkiego stwora, by po chwili potwór wyleciał w powietrze z wybuchu, który miał miejsce wewnątrz niego. Cóż to był za widok! Wybuch, wielkie odłamy mięsa wylatujące w powietrzu i On, cichy bohater odlatujący w dal na tle zachodzącego słońca! Niemal jak dziecięcych historiach o Wielkich Bohaterach. Tylko tyle, że w bajce herosi ratowali ludzkość przed wyginięciem, a nie mordowali starców rzucając ich na pożarcie przerośniętym insektom. Taki drobiazg.

Widząc, że słońce już zachodzi Shins czym prędzej skierował się ku Sabishi. Przez głowę przeszło mu, czy by n ie przeszukać miejsca eksplozji w celu poszukania czegoś cennego, jednak noc była tuż za pasem i zdecydował, że nie ma n a to czasu. Z resztą po ciemku i tak by niczego nie zauważył.

W trakcie lotu postanowił sprawdzić co jest w notatniku. Głupio byłoby próbować go sprzedać i nawet nie wiedzieć co się znajduje w środku. Otworzył więc go i zaczął przeglądać. Wskazówki na temat zastosowania kwiatu mogę pomóc mu podjąć właściwą decyzję, gdzie sprzedać notatki. W końcu dobrze byłoby dostać za to jakieś pieniądze. Jednym z rozważanych miejsc był sklep z truciznami. Z tego co chłopak wiedział, Ayatsuri nie sprzedają swoich trucizn, a gdyby mieli dostęp do kwiatu, który przyciąga stowy, z których pozyskuje się truciznę, mogliby zacząć nią handlować. Ale może w notatniku znajdzie ciekawsze możliwości.

Zmiana tematu: Ningyō-shi

Doton: Iwa Bunshin no Jutsu

Nazwa

Doton: Iwa Bunshin no Jutsu

Pieczęci

Baran

Zasięg

Klon pojawia się obok nas; Klon nie może się oddalić na więcej niż 50m

Koszt E: 18% | D: 13% | C: 9% | B: 5% | A: 3% | S: 2% | S+: 1% za klona + to, co przekażemy

Dodatkowe Siła równa twórcy; Szybkość -> 1/2 postaci; Reszta równa użytkownikowi za wyjątkiem wytrzymałości.

Opis Przydatna technika polegająca na stworzeniu skalnej kopii swojej osoby. Ich głównymi atutami są wytrzymałość (stworzone są z twardych skał) i możliwość korzystania z technik Doton znanych pierwowzorowi. Zwyczajne wbicie kunai nic nie da - trzeba całkowicie je rozkruszyć, by się ich pozbyć. Klony mają własną wolę, nie ma więc potrzeby stałego kontrolowania ich poczynań. Kopia potrafi nawet mówić, czym można łatwo wprowadzić przeciwnika w błąd. Jutsu ma jednak kilka wad, a jedną z nich jest koszt. Oprócz kosztu stworzenia techniki trzeba przeznaczyć dodatkową ilość na zasoby klona. W przypadku jego zniszczenia chakra nie jest odzyskiwana. Dodatkowo kopiowany jest podstawowy ekwipunek, gdzie wszelkie nietypowe oręża w postaci notek czy bombek nie będą kopiowane.

C1: Shī Wan

Nazwa

C1: Shī Wan

Pieczęci

Połowa Barana (detonacja)

Zasięg

Zależny od opanowania dziedziny klanowej (detonacja)

Koszt E: 14% | D: 12% | C: 10% | B: 8% | A: 6% | S: 4% | S+: 2% (za 5 małych / 2 średnie/ 1 duży)

Dodatkowe

20g gliny za małego, 100g za średniego, 200g za dużego.

Opis Najsłabsze wybuchowe twory, którym można nadać rangę C1. Twory charakteryzują się tym, że przypominają wyglądem zwierzęta. Wyróżnić możemy kilka kategorii:

• owady, pająki – lądowe typy bomb. Dostępne jedynie w wersji małej.
• ptaki – powietrzne typy bomb. Dostępne jedynie w wersji małej i średniej.
• ptaki transportowe – bomby charakteryzujące się znikomą siłą, która jest w stanie zaszkodzić jedynie w przypadku bezpośredniego kontaktu. Nie jest to jednak ich przeznaczeniem, a transport jak wskazuje nazwa. Dostępne jedynie w dużej wersji.
• ryby, meduzy – morskie typy bomb, wykorzystywane do atakowania celów podwodnych bądź znajdujących się na powierzchni wody. Bomby mogą być także w tym przypadku wykorzystywane jako miny wodne. Dostępne we wszystkich wersjach.
• węże, stonogi – podziemne typy bomb, które mogą zostać wykorzystane do unieruchomienia przeciwnika. Charakteryzują się one większymi rozmiarami, a przez to i siłą wybuchu. Dostępne jedynie w wersji średniej i dużej.

Twory C1 spełniają najczęściej rolę przeszkadzajki. Ich siłę można porównać bardziej do petard niż bomb. Bez trudu mogą urwać palce, gdy wybuchną komuś w dłoni, a także zostawić paskudne rany na ciele. Groźne dla życia są jednak w większej ilości.

  Ukryty tekst

[Yamanaka Inoshi]

Misja Rangi - C - 9/...

---

- Rok 386 - Jesień -
- Ayatsuri Juranu -
- Rozległa pustynia -
- Bankiet dla sępów -

---

" Piasek... " [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=j-MB_B_OSBk[/youtube] Nie byłbyś dobrym zbieraczem złomu gdybyś nie potrafił przetrzepać każdego konta w poszukiwaniu jakiegoś, choćby jednego, najmniejszego elementu który mógłby ci się do czegoś przydać. Właściwie to wiedziałeś jak wykonać pewne rzeczy z niemalże niczego. Rozglądanie się po domu ujawniłoby stare palenisko a w nim, niedopalone kawałki drewna oraz inne pozostałości po palenisku. Znajdowało się ono w jednym dalszych kątów ruin. Co ciekawe wyglądało ono na relatywnie świeże, miało może dzień, może mniej. Same budynki, mimo, że w większości wykonane z piaskowca posiadały w sobie elementy drewniane, takie jak wsporniki sufitu po których teraz nie zostało już zbyt wiele śladów, podobnie jak po tym co skrywało wnętrze przed słońcem lub księżycem. Próżno szukać tutaj jakiś użytecznych przedmiotów. Pewien Bezimienny człowiek rzuciłby zwyczajnie z wyrzutem " Nic tu nie ma... "

Jak poznałeś już dobrze okolice mogłeś zająć się sobą. Utrzymywanie dobrej formy na pustyni to rzecz wskazana, zwłaszcza, że słońce, jak i kontrastujący z gorącem nocny chłód, potrafił uprzykrzyć życie nie jednemu podróżnikowi. Byłeś w ruinach gdzieś po środku pustyni, zapewne zastanawiałeś się jak dużo drogi jeszcze przed tobą by w końcu dotrzeć do swojego celu, osady która wydaje się być w nie małej potrzebie. Mogła ci dokuczać ujemna temperatura jednak byłeś odpowiednio przygotowany i na tą ewentualność. Tym bardziej, że nie zamierzałeś spędzać tutaj całej nocy, sam, na podłodze pośród ruin, dlatego też po odsapnięciu i uzupełnieniu płynów byłeś w stanie bez najmniejszych problemów wyruszyć dalej w obranym wcześniej kierunku, pozostawiając za sobą te ruiny dla innego wędrowca.

Noc trwała w najlepsze podczas gdy ty przemierzałeś te niekończące się pustynne wydmy. Miałeś ze sobą wodę, ten życiodajny płyn którego zabrakło zapewne nie jednemu wędrowcowi. Czasami zwyczajna ciekawość potrafi zaważyć na życiu, lub śmierci w tym niewybaczającym błędów, miejscu. Czasem, warto nadrobić trasy by uzupełnić wodę a innym razem taka wycieczka potrafi okazać się kleszczami które zacisną się w koło szyi spragnionego podróżnika. Księżyc wznoszący się na niebie oświetlał drogę nie tylko twoją ale i innych powierzających swoje życie łaskawości tych terenów. Przechodząc koło jednego dużego kamienia dostrzegłeś jaszczurkę która wyłoniła się kawałek dalej z pomiędzy ziaren piasku i kilkoma szybkimi susami zmieniła swoje położenie na kamień, jakby się jej przyjrzeć jej ciało przyozdobione było w swoiste kolce, wypełniały je od nóg aż po ogon. Trudno byłoby złapać takiego kolczastego stwora, mimo to, musi potrafić znaleźć wodę lub zdobyć ją z innych źródeł, takich jak powietrze, by bez problemu tutaj funkcjonować.

Jaszczur nie był jedyną rzeczą która przykuła twój wzrok. Na horyzoncie niemalże na wprost ciebie, na tle pułki skalnej wznosił się dym. Nie był on szczególnie duży, bardziej przypominał jakieś palenisko albo niewielkie ognisko. Wchodząc na piaskowe wzniesienie dostrzegłbyś sylwetki dwójki ludzi którzy siedzieli przy ognisku, zaraz przy półce skalnej. Nie mieli ze sobą żadnych koni ani innego środka transportu. Z tej odległości trudno było oszacować kim są i jakie są ich zamiary ani tym bardziej, jak zareagują na twoją obecność. Jedno było natomiast pewne. Wciąż byłeś od nich wystarczająco daleko byś nie został dostrzeżony. Musiałeś zdecydować czy udać się w ich kierunku, czy może ruszyć dalej i ominąć ich.

  Ukryty tekst

Kotetsu
Seiko
Wasuko
Kawada
Tadasuke
Ruru
Nariko
Ienobu

[Ayatsuri Juranu]

Ślady ogniska wyraźnie wskazywały na obecność innych ludzi, szczególnie, że ślady są świeże. Będzie trzeba się rozglądać uważnie, bo nie wiadomo było, kto jakie miał zamiary. Aczkolwiek biorąc pod uwagę rozpalanie ogniska, nie byli zbyt był, bądź byli to ludzie zbyt ostrożni. Nie ma tu drzew, które mogą zasłonić płomień, więc lekka łuna jest widoczna już z daleka. Teraz jeszcze takiej nie było widać, więc Ayatsuri ruszył dalej według swojej ścieżki.

Szedł dalej po swym krótkim odpoczynku. W końcu zbliżała się połowa jego czasu na odcinek przypadający na tę noc, ale trzeba było iść dalej. W końcu jednak Juranu dostrzegł coś, co mogło go na dłuższą chwilę zatrzymać. Cóż za piękna jaszczurka. Dobrze, że jeszcze takie zwierzęta pojawiają się na Samotnych Wydmach, dobra to odmiana od skorpionów i węży. Ale odmianą też było co innego, a mianowicie ludzie.

Człowiek jest najgroźniejszym z drapieżników. Inne zwierzęta polują głównie z głodu, a istota ludzka ma wiele innych powodów. Religię, chciwość, zazdrość, zawiść. Człowiek człowiekowi wilkiem, tak jak kiwi kiwi kiwi. Musiał zobaczyć, gdzie dokładnie ma źródło dym. Podkradł się więc bliżej i obserwował, żeby dostrzec ewentualną broń. Docelowo Juranu chciał nawiązać rozmowę i dowiedzieć się o ich celu podróży. Może to oni zostawili ślady w poprzednich ruinach? W każdym razie teraz musiał ocenić ich środki bezpieczeństwa, by być pewnym, że nie zaatakują go jak tylko się odezwie i ujawni...

[Yamanaka Inoshi]

Misja Rangi - C - 11/...

---

- Rok 386 - Jesień -
- Ayatsuri Juranu -
- Rozległa pustynia -
- Bankiet dla sępów -

---

" Piasek... " [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=j-MB_B_OSBk[/youtube] To wydawało się oczywiste, że każdy szanujący się poszukiwacz przygód, kupiec, wędrowiec... Co za różnica. Będzie starał się przeżyć za wszelką cenę. Człowiek człowiekowi skorpionem, idąc za tutejszą gwarą, dlatego też spodziewać można się dwóch reakcji które sprowadzają się do tego samego. Walki. Dlaczego? ktoś może spytać. Otóż, ludzie boją się o własne życie, inny podróżnik, całkiem i nieznany to potencjalne zagrożenie, potencjalny bandyta i z samego strachu przed takowym mogą dokonać zamachu na czyjeś, niewinne nawet życie. Inny wypadek zakłada, że to właśnie oni są bandytami i rzucą się na nic niespodziewającego się wędrowca a jego los będzie podobny jak w przypadku pierwszym. Wóz albo przewóz... Ale i tak efekt jest ten sam.

Dym przyciągnął twój wzrok, ruszyłeś w jego kierunku, nie wykonywałeś jednak pochopnych ruchów, takich całkowicie niepotrzebnych mających zdradzać twoją obecność oraz zamiary. Całe szczęście, że byłeś w stanie podkraść się na odległość może stu kilku metrów od samego ogniska. W okolicy półki skalnej przy której znajdowało się niewielkie ognisko było kilka możliwości. Można było rzecz jasna wejść na samą skalną półkę i obserwować z tamtego miejsca, trzeba było jednak w takim wypadku ich okrążyć. Prostszą opcją była obserwacja zza jednego z pagórków.

Chwila obserwacji pozwoliła ci rozpoznać te dwie tajemnicze sylwetki jako kobietę oraz mężczyznę. Oboje ubrani byli w dosyć lekkie ubrania jak na temperaturę która panowała wieczorem. Nie nosili żadnych dodatkowych warstw odzienia ponad tą podstawową w której skład wchodziły dosyć standardowe materiałowe ubrania. Oboje mieli skórzane ochraniacze na nogach oraz rękach. Przedstawicielka tej ładniejszej płci nosiła na biodrach dwa krótkie ostrza a niedaleko mężczyzny leżała włócznia. Co ciekawe w pobliżu nie było żadnego powozu, koni, niczego. Bliżej skały znajdowały się dwa śpiwory. W skale wydrążony był drobny tunel, dosłownie niewielki. Wystarczający by wsadzić tam rękę.

Dwójka obserwowanych przez ciebie ludzi przesiadywała teraz przy ognisku, rozglądali się jednak z jakiegoś powodu żadne z nich na ciebie nie zareagowało. Może to dlatego, że jeszcze Cię nie zobaczyli, albo, nie uznali za zagrożenie. Tak wyglądało to przez pierwsze kilka chwil obserwacji. W pewnej chwili jedno nachyliło się do drugiego i powstali zbliżając się do ciebie. Dziewczyna trzymała ręce za plecami na rękojeściach swoich mieczy a on ściskał w dłoni drzewiec włóczni. Niezależnie od tego czy sam się ujawniłeś czy też wpierw zostałeś dostrzeżony reakcja nie mogła być inna jak ostrożna:
- Czego szukasz sam na tym pustkowiu? - Jego głos nie cechował się jakimś silnym uczuciem, raczej znużeniem i dosyć suchym gardłem.

  Ukryty tekst

Kotetsu
Seiko
Wasuko
Kawada
Tadasuke
Ruru
Nariko
Ienobu

[Ayatsuri Juranu]

Podkradanie się nocą do czyjegoś obozu było strasznie ryzykowne, ale przyjście otwarcie też mogło okazać się błędem, biorąc pod uwagę to, że mogą to być bandyci. Para miała przy sobie broń, więc Juranu znowu zaczął rozważać. Podejść, czy nie podejść? A jeśli będą chcieli go napaść? Z jednej strony broń jest potrzebna do zagrożenia komuś. Ale potrzebna też jest do obrony własnej. Jacy oni są, dobrzy czy źli? Jak tu rozwiązać ten problem? Okazywało się, że problem rozwiązywał się sam, gdyż oni dostrzegli go i sami go zaangażowali w rozmowę... Nie pozostało mu nic innego, jak się wytłumaczyć.

- Jestem tylko podróżnikiem. Idę z Ningyo-shi na południowy zachód. - powiedział otwarcie, pomijając jednak cel swojej podróży, czyli Ashre. Uniósł przy tym ręce na boki, w geście otwartości, a także, żeby pokazać brak broni. Niestety lewa ręka była przecież uzbrojona w rękawicę łańcuchową, przez co szpony mogły zostać dostrzeżone. - Dostrzegłem dym, więc przyszedłem sprawdzić co się dzieje. Pewnie byście zrobili to samo na moim miejscu. A wy co tu robicie? - a co? Nieprawda? Jeszcze nie poruszał tematu wspólnego odpoczynku, ale też był ostrożny i starał się pilnować ruchów tej dwójki. Nie wiedział, czy go zaproszą do ogniska czy zaatakują, pilnował więc wzrokiem rąk jednego i drugiego... Pominął też wzmiankę o tunelu, w którym mogli coś schować.

Spodziewał się jednak w miarę pozytywnej reakcji. Przy agresji pewnie by nawet z nim nie dyskutowali, tylko postarali się go zajść, skoro zauważyli go już wcześniej. Oczywiście by się zgodził na dołączenie do nich na chwilę, mogliby mu dać parę rad co do okolicy i niebezpiecznych miejsc. A na wypadek, gdyby jednak dobyli broni teraz, lub później, zawsze mógł bardzo szybko przywołać marionetki.

[Yamanaka Inoshi]

Misja Rangi - C - 13/...

---

- Rok 386 - Jesień -
- Ayatsuri Juranu -
- Rozległa pustynia -
- Bankiet dla sępów -

---

" Piasek... " [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=j-MB_B_OSBk[/youtube] Spotykanie nieznajomych pośród pustynnych piasków było samo w sobie straszliwie ryzykowne. Jako mieszkaniec pustyni dobrze o tym wiedziałeś, wciąż jednak musiałeś dowiedzieć się kim są owi podróżnicy. Być może, jak ty kierowali się do osady Ashre, albo przeciwnie, kierowali się w drugą stronę, od osady. Czy z dobroci serca czy z własnej ciekawości podkradłeś się do nich i zostałeś przyuważony. Na swoje szczęście nie okazałeś się agresywny... Jeszcze. Oni również nie zdecydowali się okazać przesadnej agresji po dostrzeżeniu ciebie. Mężczyzna po usłyszeniu twoich słów zbliżył się obserwując każdy twój ruch.
- Podróżnikiem co? - Spojrzał się w stronę swojej towarzyszki która wciąż trzymała dłonie na ostrzach.

Teraz mogłeś dokładnie zobaczyć jak wyglądali. Dziewczyna, ubrana w strój o jasnych, niemalże żółto-piaskowych kolorach, na głowie miała pomarańczowy kaptur z materiału który dokładnie przykrywał jej głowę, mogłeś dostrzec wystając z pod niego kosmyki jasnych włosów. Mężczyzna natomiast, ciemnowłosy ubrany w materiałową fioletowawą szatę która odbijała kolor dopiero w świetle ogniska. Również posiadał przykrytą głowę przy pomocy chusty koloru białego. - Może i byśmy tak zrobili. - Podparł się na swojej włóczni i skinął do dziewczyny która przysiadła koło ogniska wciąż nie odrywając od ciebie wzroku.
- Podróżujemy, zrobiliśmy sobie drobny przystanek. - Westchnął przewracając oczami to na lewo, to na prawo. Wyciągnął włócznię która nieco się zatopiła w piasku od podpierania i również przysiadł przy ognisku machając w twoją stronę ręką. Nie było potrzeby się ciebie obawiać. Gdybyś miał ich zaatakować już byś to zrobił, prawda? - Nie mamy tutaj nic do zaoferowania, jak widzisz siedzimy przy pustym ognisku - Mówił oczywiście o braku strawy przygotowywanej na ogniu. - Idziesz w jakieś konkretne miejsce? Całkiem tutaj daleko od oaz i nie za często widuje się tutaj ludzi... - Powiedział spoglądając na swoją towarzyszkę. Podparł się rękami o piasek za swoimi plecami. Zajął nieco więcej miejsca, mógł, nikt mu nie zabronił. - Wielu nie wraca z tego zakątku pustyni. - Było już późno. Nikt już nie pamiętał o północy. nowy dzień trwał w najlepsze, a raczej, nowa noc która jeszcze nie została wyparta przez słońce. A ty również swoje przeszedłeś podczas tej podróży. Odpocząłeś kilka minut w poprzednich ruinach jednak nie ma nic lepszego niż dobry sen, prawda? Wciąż... Nieznajomi na pustyni związani są kodeksem pomocy, ale czy każdy przestrzega tych niepisanych zasad? Z drugiej strony, ta dwójka wciąż nic ci nie zrobiła, być może wierzą, że również, tak jak oni jesteś zwyczajnym podróżnikiem a nie rabusiem którego interesuje jedynie zysk.

  Ukryty tekst

Kotetsu
Seiko
Wasuko
Kawada
Tadasuke
Ruru
Nariko
Ienobu

[Ayatsuri Juranu]

Zagrożenie przynajmniej pozornie minęło. Schowana broń, pokojowe nastawienie, chociaż wciąż pewnie nieufne. No bo kto podróżuje samemu przez tak trudny teren? Ano Juranu. Został wysłany i ruszył jak najszybciej, nie czekając do następnego dnia nawet. A teraz jest tu, z obcymi ludźmi na szlaku. Co robisz? Zabijam potwory. Nie, to nie ta opowieść. Skoro go zaprosili do ogniska, to postanowił być szczery i zdobyć ich zaufanie. Nie powie im przecież za dużo, a tylko rzuci więcej światła na jego pojawienie się w tych stronach.

- Idę do niejakiego Ashre. Powinienem tam dojść na następny ranek. Chyba. - powiedział, ale zwątpił w swoje słowa. Nie miał jak potwierdzić ile mu zostało, ani ile przeszedł. Miał tyle informacji, co ich zapamiętał z odprawy. Usiadł więc przy ognisku, które nie uraczy ich posiłkiem tego dnia. - Jeszcze nawet nie wiem, co mnie tam czeka, ani kiedy będę wracał. - starał się rozkoszować odpoczynkiem i zastanawiał się, czy mógłby tu zostać na dzień. Półka skalna może osłonić go od słońca, więc miało to swoje plusy, więc gdyby ci tutaj jeszcze zostaliby i zerknęli, czy nie nadchodzą jakieś zwierzęta, to już zupełnie. - Jestem Juranu. Długo tu macie zamiar zostać? - chciał się spytać później o możliwość skorzystania z tego miejsca na dzień, żeby zdrzemnąć się w cieniu skał. Nie pytał o cel podróży, bo jeśli będą chcieli, to sami opowiedzą. Dobrze by było już odpocząć...

– Mógłbym tu zostać i przespać dzień? – zadał proste pytanie. Gdyby chcieli, mogliby mu pozwolić, a gdy już się położy, zabić i okraść. Niemniej jednak postanowił im zaufać, w końcu nie wyglądał na zbyt bogatego – płaszcz był poniszczony, spod niego wystawały jakieś szmaty. Mogła zaciekawić oczywiście torba i rękawica łańcuchowa, ale wskazywało one na bycie shinobi, z którym zadarcie może się skończyć źle. Śpiąc skorzystałby z torby jako dość niewygodnej poduszki, a miejsce wybrałby jak najbardziej odsłonięte od padającego słońca. W końcu to półka skalna – w razie czego mógłby się umiejscowić nawet pod nią.

[Yamanaka Inoshi]

Misja Rangi - C - 15/...

---

- Rok 386 - Jesień -
- Ayatsuri Juranu -
- Rozległa pustynia -
- Bankiet dla sępów -

---

" Piasek... " [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=j-MB_B_OSBk[/youtube] Nieufność jest tym co zapewniło przeżycie nie jednemu samotnemu wędrowcu na pustkowiach takich jak te wypełnione po brzegi piachem równiny. Każdy uważał, każdy mógł okazać się agresorem nawet przy tym ognisku każdy mógł zostać opętany przez rządzę przeżycia, chęć upewnienia się o przeżyciu i zabraniu życiodajnej wody. To przecież takie proste.

Ostatecznie nie mieli nic przeciw towarzystwu trzeciego przy ognisku. Nie każdy pustynny podróżnik wyglądał bogato, jednak w takim miejscu jak to, nie liczyły się złote ornamenty czy piękne stroje a funkcjonalność ubrania, ochrona przed nocnym chłodem oraz słońcem które za dnia nikomu nie odpuszczało. No i rzecz jasna, przeźroczyste złoto - woda. Które tutaj mogło być warte znacznie więcej niżeli gdziekolwiek indziej. Szczególnie zważywszy na oddalenie tego rejonu od wszelkich oaz i bezproblemowe zagubienie się dla tych którzy nie znają tych terenów. Miałeś niezbyt wiele informacji, zapamiętanie mapy to jedno, zabranie jej ze sobą to drugie. Co prawda pamięć masz niezgorszą ale czy jesteś pewien, no właśnie, jesteś? - Ashre, co? Zamierzasz pracować w kopalni? Zwykle po to ludzie się do tej osady kierują. - Tak naprawdę opcji, dla których się tam kierowałeś wiele nie było. Zwykle ludzie szukali zarobku właśnie w miejscu takim jak kopalnia, dobrze płatna ale dość ciężka praca. Zarówno w kopalni odkrywkowej jak i w kopalni podziemnej. Twój płaszcz raczej nie sugerował, że masz przy sobie dużo gotówki ale wybrzuszenie mogło przyciągać uwagę, szczególnie jakby zauważyć torbę którą nosisz. Jasnym było, że trzymasz gdzieś tam wodę, ale pozostaje pytanie - Co jeszcze?

- My z kolei ruszamy na zachód. Czekamy do świtu. - Wskazał ręką kierunek o którym mówił. Obrane przez was miejsce było o tyle korzystne, że słońce za bardzo wam nie przeszkadzało w trakcie dnia, a wieczór no cóż, jak to w cieniu, bywał chłodny, mimo to ognisko pozwalało się przy nim wystarczająco ogrzać. - Jak chcesz możesz mi mówić Ienobu. To jest Masayuki - Wskazał na towarzyszącą mu kobietę która wyraźnie była zajęta sobą. Nie odzywała się, obserwowała okolicę stojąc tak by widzieć zarówno stronę z której nadszedłeś, jak i ciebie. Była ostrożna. Spojrzała się w kierunku was gdy rozmawialiście gdy padło jej imię. Pokręciła lekko głową, delikatnie, tak jakby była zwiedziona postępowaniem swojego towarzysza. - Jak chcesz to zostań. Przecież Cię nie powstrzymam. My za kilka godzin wyruszamy. -

Mogliście rozmawiać dalej, jakbyś zapytał dokładnie o kierunki to mężczyzna służyłby pomocą i pokierowałby cię na północny zachód. Przecież tam właśnie się kierowałeś, prawda? Niezależnie od tego czy spałeś czy nie, niedługo przed wyruszeniem w drogę oboje spotkali się kawałek od ogniska i wymienili się kilkoma cichymi zdaniami, cokolwiek mogły one znaczyć nie były przeznaczone dla twoich uszu. Oboje wrócili i wyciągnęli z wnęki pomiędzy skałami worek. Jego wielkość nie przekraczała kilkunastu pięści. [ nieco większy niż zwykła torba ] Po zabraniu go, jeśli nie spałeś to pożegnali się z tobą i poszli tak jak powiedzieli, na zachód zostawiając Cię przy skalnej półce samotnie. Jeśli spałeś to zwyczajnie ruszyli, bez pożegnania. Oczywiście przygotowanie do snu było ważne i tak naprawdę udałoby ci się trochę wypocząć.

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

Kotetsu
Seiko
Wasuko
Kawada
Tadasuke
Ruru
Nariko
Ienobu
Masayuki

[Ayatsuri Juranu]

– Tak jakby w kopalni. – powiedział. W końcu miał sprawę związaną z kopalnią, tyle, że nie polegającą na wydobyciu. Ale rozwiązanie sprawy uciekających górników też wiązało się ze specjalizacją osady. Kiedyś może będzie w stanie rozwiązać też okoliczne sprawy z wodą, ale na razie jest zielony w tym temacie i polegał tylko na swoich manierkach. Trzeba też będzie w przyszłości pomyśleć nad czymś, co pozwoli mu się schronić podczas podróży, a jednocześnie ukryć na czas snu. Wpadł mu nawet pewien pomysł do głowy…

Teraz jednak były ważniejsze rzeczy do roboty niż opracowywanie kolejnej marionetki. Skoro znali Ashre, to zapytał ich o porady co do drogi i dowiedział się najważniejszej rzeczy – musi poprawić kierunek, gdyż najwyraźniej poszedł za daleko na południe i musi wziąć teraz poprawkę. Szedł na południowy zachód, a teraz jak się okazywało – potrzebował obrać kierunek bardziej północny. No cóż, nie pozostało nic innego jak podziękować za informacje i życzyć szerokiej drogi, zanim uda się spać.

Trzeba było się dobrze ułożyć. Twarda skała to nie jest najwygodniejsze posłanie, ale nie przywykł nawet do wygód w domu, więc biorąc pod uwagę jego zmęczenie – mógł się położyć gdziekolwiek. Jedyne co się liczyło to osłonięcie od południowej strony. Najlepiej też południowo-wschodniej. Chodziło po prostu spędzić dzień w cieniu, gdyż nawet jeśli przyjdzie dzień i upał, to najważniejszym było pozostanie skrytym od zabójczych promieni. I tak zapadła noc. Albo przedświt. Czy tam ranek. A później tak minęła większość dnia. Nie miał okazji pożegnać się z towarzyszami na postoju, gdyż przespał ich odejście.

Juranu obudził się w końcu w towarzystwie ciepła, wszechobecnego piasku, suchości w gardle i pustki w żołądku. Teraz musiał się uporać tylko z tym wszystkim i można było ruszyć. Zaczął grzebać w swojej torbie, oparty o swoją osłonę przed słońcem. Ubranie się kleiło do niego, gdyż nie miał zamiaru go zdejmować do snu, więc teraz pozostało to nieprzyjemne uczucie. Wyciągnął jedzenie, które wziął na drogę poprzedniego dnia i zjadł połowę z czterech posiadanych kulek ryżowych. Pozostałe zje na najbliższym postoju. Podobnie też z wodą – wypił tylko tyle, by pozbyć się palącego uczucia, a bardziej napoi się na postoju późniejszym. Sprawdzał co jakiś czas pozycję słońca na horyzoncie i gdy zaczęło się zbliżać do zajścia za horyzont, nadszedł czas, by ruszyć. Późne popołudnie to nie noc, ale skoro zaszedł za daleko na południe, to musiał nadrobić. Ruszył za kierunkiem wskazanym przez Ienobu, podziwiając przy tym nadchodzący zachód słońca za wydmy, gdy przyszedł odpowiedni czas. Nie musiał się rozglądać za bardzo, gdyż zjawisko to działo się niemalże przed nim. Teraz nadchodziła noc i długa wędrówka. Przyspieszył też przy tym, by podążać z maksymalną prędkością, która nie wymęczy go na dłuższą metę…

[Yamanaka Inoshi]

Misja Rangi - C - 17/...

---

- Rok 386 - Jesień -
- Ayatsuri Juranu -
- Rozległa pustynia -
- Bankiet dla sępów -

---

" Piasek... " [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=Vp-ieH0 ... i&index=66[/youtube] Udało ci się spędzić zarówno poranek, jak i czas do południa na udanym śnie. Piasek zdążył się wystarczająco nagrzać w całej okolicy by móc teraz powoli się studzić w związku z zachodzącym słońcem i obniżającą się temperaturą. Każda podróż przez piaskowe wydmy musiała być dokładnie planowana, no bo w końcu nie można było podróżować tutaj tak jak wszędzie indziej, za dnia. Chyba, że ktoś chciał wystawiać się na ryzyko przemęczenia oraz udaru bo temperatury potrafiły być więcej niż zabójcze.

Nie minęło wiele czasu z tego który mogłeś przeznaczyć na podróż i oporządziłeś się na tyle by w końcu móc wyruszyć z pomiędzy skał, dalej na skąpane w zachodzącym słońcu piaski pustyni która rozciągała się niemalże w nieskończoność. Wszystko co widziałeś to piasek, skały i jeszcze więcej piasku. Ruszyłeś bardziej w kierunku północy, tak jak ci polecono. W końcu, nie ma powodów by podróżnicy się w drodze okłamywali, zwłaszcza ci którzy są do siebie pozytywnie nastawieni. Tym bardziej, nie było powodu by cię okłamali, wciąż miałeś wszystkie swoje zapasy, nawet nie ruszyli twojej wody. Dostosowałeś swoje tempo do tego jak prezentowała się temperatura oraz twoje siły. Przemierzając pustynne piaski co i rusz poznawałeś dzikość tych terenów w postaci niewielkich pustynnych zwierząt które od czasu do czasu wychodziły z pod jakiegoś kamienia szybko czmychając pod następny nim spalą się w gasnącym już słońcu. Na niebie widziałeś przelatujące ptaki, które nie pokonywały długich odległości w powietrzu, również lądowały i poruszały się na ziemi. Podobno właśnie ten gatunek nigdy nie musiał pić wody by przeżyć.

Minąłeś stertę piaskowych kamieni z pod których wybiegły małe białe myszki. Tak szedłeś i szedłeś a celu swojej podróży nie widziałeś.... Do czasu aż dostrzegłeś na horyzoncie coś błyszczącego, nie jakoś mocno, ale rzucało się w oczy podczas zapadającej ciemności. Pośród niewielkich krzaków mogłeś zobaczyć wystający kawałek ręki, jakby się dokładniej przyjrzeć to przysypany niewielką warstwą piasku leżał człowiek, był martwy, od dawna się nie ruszał a skóra na jego rękach jak i ciele została już nieco zjedzona przez tutejsze stwory. Jakby zbliżyć się do niego to od razu można poczuć niezbyt miły zapach. Po podniesieniu wzroku bez problemu zobaczyłbyś, że nie był on sam, na miejscu leży kilka innych ciał nad którymi również zbierają się niewielkie muszki a na ciałach, głównie w ranach jakie otrzymały znajdowały się robale, białe, czarne... Chyba wszystkie jakie tylko mogły. Rany przypominały te zadane włócznią oraz mieczem a było ich trochę. Nie potrafiłbyś stwierdzić od której ponieśli śmierć ale czy chciałbyś grzebać w zarobaczonych ranach? Każde z ciał których było pięć odziane było w wątpliwej jakości szmaty, zużyte i wypalone w słońcu, jakby się im przyjrzeć to gdyby tylko o nie odpowiednio zadbano nie wyróżniałyby się od tanich ubrań jakie mogą nosić ludzie niezbyt bogaci, mieszkający w jakiejś pustynnej wiosce lub ciężko pracujący by związać koniec z końcem.

Podczas zbliżania się do jednego z ciał usłyszałeś coś syczącego, jednak już w tej chwili gdy dźwięk dotarł do twoich uszu z pod jednego z ciał wypełzł wąż który od razu, bez czekania rzucił się w twoją stronę... Widziałeś tylko wężowy łeb z niewielkimi rogami zbliżający się w twoim kierunku, a raczej jego zęby, mające zaraz wbić się w twoje ciało, z każdym ułamkiem sekundy.

  Ukryty tekst

Kotetsu
Seiko
Wasuko
Kawada
Tadasuke
Ruru
Nariko
Ienobu
Masayuki

[Ayatsuri Juranu]

Powrót na szlak wiązał się zarówno z wielką przyjemnością odkrywania pustyni, jak i z nieprzyjemnością jej znoszenia. Tak wielkie tu zachodziły zmiany w świetle i temperaturze, że każdy widok był jak nowe dzieło sztuki. Takie piękno podróży. Po chwili jednak trzeba było zdać sobie sprawę, że to pustynia – otoczenie nawet nie chciało go zabić, to po prostu przypadkiem sprawiało, by nikt tej podróży nie przeżył. Jeśli nie temperatura i odwodnienie, to zawsze pozostawały zwierzęta i bandyci. Taki już los tego regionu. Czy Juranu będzie szczęśliwcem? Czy może piaski pustyni go pochłoną?

Błysk zaprowadził go do jednego z grupowych grobowców na wydmach. Młodemu Ayatsuri zrobiło się niedobrze, gdy zobaczył ten makabryczny obraz. Też może tak skończyć, jeszcze nie jest przesądzony jego los. Był to widok niezapomniany, to prawda. Też widok ciekawy. Ale na pewno nie był to widok przyjemny. Nie czas był jednak rozpamiętywać poległych. Dla Juranu była to tylko przestroga, po której wyostrzyła się jego czujność. Rozglądał się uważnie, oddalając się od ciał, by je uniknąć.

Syk i ruch wyrwały go z rozmyślań nad poległymi. Co się działo? Odruchowo się zaczął bronić, chcąc odtrącić to, co zaatakowało. Szarpnął lewą ręką i z użyciem odrobiny chakry posłał łańcuch w kierunku węża. Żywy przeciwko stalowemu. Dwa węże miały się spotkać w powietrzu. Przy odrobinie szczęścia żmija dostała jednym z kolców na łańcuchu białowłosego. Zaczął się ostrożnymi krokami wycofywać, stąpając do tyłu. Nie odwracał jednak wzroku od zwierzęcia, a bezpieczeństwo ruchów wyczuwał stopami przed przeniesieniem wagi. Prawa ręka zaczęła grzebać w torbie w poszukiwaniu kunaia, którym chciał zabić bestię. Rzut nożem przy wsparciu nici chakry miał trafić w głowę zwierzęcia.

Następnie należało wydobyć broń, oczyścić ją o skraj płaszcza i schować do torby. Lepiej było nie ruszać węża, gdyż mógł być jadowity na tyle, by sprawić niebezpieczeństwo przy niewłaściwym kontakcie. Dla bezpieczeństwa jednak wyjęcie broni odbyło się lewą ręką, osłoniętą rękawicą łańcuchową. Jeden z pazurów jeszcze dobił gada ciosem w głowę. Juranu rozejrzał się tylko dookoła, wypatrując kolejnych niebezpieczeństw, a następnie ruszył w dalszą drogę, uważnie sprawdzając każdy krok. Zagrożenie czyhało wszędzie…

KC D, jedna nić
103% - 1,2% = 101,8%

Nazwa

Chakura no Ito

Pieczęci

Brak

Zasięg

100 metrów

Koszt

E: 1,4% | D: 1,2% | C: 1% | B: 0,8% | A: 0,6% | S: 0,4% | S+: 0,2% (za jedną nić)

Dodatkowe

Płacimy tylko za wytworzenie nici.

Opis Podstawowa technika kuglarzy. Za jej pomocą wytwarzamy na czubkach palców cienkie nitki chakry, które następnie można podłączyć do marionetki. Dzięki odpowiednim ruchom rąk i palców jesteśmy w stanie wywołać pożądane ruchy u kukły, np.: przemieszczenie się czy też aktywowanie danego mechanizmu. Początkujący kuglarze muszą podłączyć aż dziesięć nici do jednej marionetki aby funkcjonowała poprawnie. Z czasem liczba ta ulega zmianie i możliwe jest sterowanie większą ilością lalek za pomocą mniejszej ilości nitek. Same nici chakry są niesamowicie wytrzymałe, a przeciąć je można jedynie ostrzem pokrytym chakrą, bądź całkowicie z niej stworzonym. Zniszczyć może je także wystarczająco duża siła (od przeciętnej wzwyż). Od rangi klanowej B istnieje możliwość sprawienia, że nici stają się niewidoczne, przez co shinobi bez specjalnych zdolności nie będzie mógł ich dostrzec.

Nazwa

Sōshūjin

Pieczęci

Brak

Zasięg Max.

100 metrów

Koszt

Brak

Dodatkowe

Wykonywane przy pomocy nici z techniki Chakura no Ito

Opis Odpowiednik zwykłej żyłki w połączeniu z kontrolą broni podczas walki. Dzięki tej technice jesteśmy w stanie manipulować kilkoma kunaiami czy shurikenami jednocześnie (czy też innymi przedmiotami o podobnej wadze). Podłączenie się do broni za pomocą nici pozwala na uniesienie i ciśnięcie jej w obranym kierunku tak, jakbyśmy rzucili nimi normalnie. Maksymalnie można sterować dziesięcioma przedmiotami na raz. Tor lotu broni może być przez nas nieznacznie korygowany. Należy jednak zaznaczyć, że jutsu to nie pozwala na dowolną kontrolę broni przez nieograniczony czas, a ogranicza się jedynie do podniesienia przedmiotów, a następnie ich ciśnięcia. Trzeba jednak zwracać uwagę na ciężar podnoszonych przedmiotów, np.: fuuma shuriken jest już zdecydowanie za ciężki i jego waga nie pozwala na wykonanie techniki.

Nazwa

Łańcuch z kolcami

Typ

Broń łańcuchowa, mechanizm

Styl

Chēn

Objętość

15 dla 1 metra

Opis Rozwinięcie łańcucha służące czysto do walki, no chyba, że ktoś jest wystarczającym sadystą by pętać czymś takim jeńca. Co się zmieniło? Bardzo mało. Na każdym "oczku" łańcucha dodanych zostało kilka kolców. Ot zwykła niepozorna zmiana, a całkowicie zmienia to, do czego broń ta może być zdolna. Nie dość, że przy odpowiedniej sile potrafi nabić sporego sińca, a nawet doprowadzić do utraty przytomności, to na dodatek całkowicie porozrywa skórę sprawiając, że już jedno uderzenie może doprowadzić do wymogu natychmiastowej hospitalizacji. Z wielką siłą przychodzi jednak wielka odpowiedzialność i ten oto łańcuch nie jest od tej reguły wyjątkiem. Używanie czegoś takiego jest szalenie niebezpieczne, także dla samego użytkownika i odradzane każdemu, kto nie jest zaawansowany w stylu Chen

Wymagania

Uniesienie

Brak

Poprawne użycie

Brak

Cena

100 Ryō za metr