Główna ulica

[Keizo]

D 7/15 Cóż... rozpuszczanie mgły pośrodku wioskowego targu z pewnością jest bardzo imponujące... jeśli chce się komuś zaimponować lekkomyślnością. Gdy tylko mgła się rozwiała osiłek od razu wziął nogi za pas - i było to raczej spowodowane nie prezentacją jutsu Suitonu ale strażnikami, którzy zaczęli dookoła węszyć w sprawie tego, kto miał ochotę pokryć praktycznie całą główną ulicę gęstą mgłą, umożliwiając co najmniej kilkanaście kradzieży towarów niebronionych przez zdezorientowanych i oślepionych kupców.
Pracodawca, widząc że nie ma już innego kandydata, syknął pod nosem zdenerwowany i złapał Hosomiego za ramię, ciągnąc go w jakiś zaułek i wyraźnie gdzieś prowadząc. Po chwili wyszli w uliczce sąsiedniej do tej głównej, wyglądając jednak na o niebo mniej "prestiżową" - tawerny rozbrzmiewające odgłosami bójek, żebracy i podejrzane typy, wyglądające jakby tylko czekały na okazję by wbić komuś nóż pod żebra.
- Mam w tej okolicy kontrahenta - powiedział do Hosomiego kupiec - Chcę, żebyś wyglądał najgroźniej jak tylko możesz, żeby żadna z tych szuj nie pokusiła się na moją sakiewkę. Wsadź sobie kunai w zęby, nie wiem, ważne żebyś prezentował się jak groźny shinobi, nie panienka z dobrego domu, jasne?

[Hosomi]

Mimo wszystko Hosomiemu udało się osiągnąć cel, a mianowicie dostać tą robotę. Zdziwił się jedynie, tak prędką ucieczką swojego konkurenta, widocznie typy spod ciemnej gwiazdy już tak mają. Może to i lepiej? <<Przynajmniej uciekł teraz, a nie w trakcie swojej pracy... prawda proszę pana?>> - chłopak podzielił się spostrzeżeniem ze swoim szefem, który najwidoczniej nie był tryskający radością. W końcu rzadko który pracodawca zatrudnia dzieciaka do takiego zadania jak to. Natomiast młody ochroniarz wysłuchawszy poleceń swojego szefa co do zlecenia, wziął to na poważnie. <<Wyglądać najgroźniej jak potrafię? hmmm>>. Po chwili zastanowienia powiedział do zleceniodawcy:
<<MAM! Niech pan patrzy na to!>> Nagle chłopiec podniósł swoje ręce na wysokość klatki piersiowej i złożył pieczęć psa potem świni, a na końcu barana. Po chwili skupienia i zmieszania swojej energii wypowiedział <<Henge no Jutsu>>, natychmiast po tym przed oczami szefunia pojawił się kłąb gęstego dymu, a gdy ten zniknął ukazała mu się przed oczami sylwetka wysokiego mężczyzny o bardzo krępej budowie ciała i przekolczykowanymi wargami, uszami i nosem oraz długich siwych włosach spiętych w kucyk. Kolor jego oczu był jak najciemniejsza smoła. Na oko 180 cm wzrostu, 110 kg czystych mięśni. Ubranie faceta było obcisłe i podarte na górnych odcinkach ciała, zaś z dołu długie skórzane spodnie sięgały mu do kostek, a na stopach czarne sandały. Na drugi rzut oka można było dostrzec blizny okrywające pół twarzy szczególnie lewe oko, a na plecach dzierżył dwa miecze. Jeden dłuższy, drugi krótszy. Szepnął w stronę szychy stwierdzenie:
<<Śpieszmy się, nie wiem jak długo taki pozostanę>>

[Keizo]

D 9/15

- Huh - rzucił tylko kupiec, oceniając wzrokiem chłopaka, który wyglądał teraz jak prawdziwy zabijaka i zupełnie nie przypominał drobnego chłopca stojącego tam jeszcze kilka chwil wcześniej. Jako że jednak z głównej ulicy wciąż dochodziły odgłosy straży poszukującej osoby odpowiedzialnej za rozpuszczenie mgły w środku osady, pracodawca Hosomiego ruszył przed siebie pewnym krokiem, wchodząc w głąb ulicy i odwracając się w stronę młodego shinobi, który powinien trzymać się jego pleców - w końcu został zatrudniony przecież jako "ochroniarz". Pozostało mu więc odprowadzić mu go bezpiecznie na miejsce, gdzie poprowadzi go mężczyzna, po drodze starając się wyglądając jak najgroźniej. Czy Hosomi ma w zanadrzu coś jeszcze oprócz zwykłego Henge?

[Hosomi]

Młodzieniec słysząc odgłosy strażników przekrzykujących się nawzajem w sprawie szukania miejsca pobytu sprawcy zamieszania, przeląkł się troszeczkę. <<Mam nadzieje że tym razem mi się upiecze>> - zarzucił chłopak w pobliżu swojego szefa starając się zapomnieć o stróżach prawa i trzymając się blisko jego pleców by w razie jakichkolwiek niepokojów zareagować bezzwłocznie. Podążając za kupcem w odległości od metra do dwóch w zależności od intensywności skręcania po uliczkach, rozglądał się oraz nasłuchiwał uważnie wszystkiego co się dzieje dookoła bohatera. Z jednej strony natężenie strażników miejskich i ich zachowania powinno odstraszyć każdego brudnosumiennego delikwenta, ale wiadomo cienka jest granica między odwagą a głupotą. Co wcale nie wyklucza tego pierwszego. Widząc lekkie podenerwowanie w ruchach pracodawcy i nerwowe spojrzenia to w lewo, to w prawo, to do tyłu na Hosomiego. Młody ochroniarz szepnął słówko dla otuchy - <<Niech się pan nie martwi, widać że pochodzi pan z tych stron. A zatem zna pan tutejsze klany. Pewnie słyszał pan o Yukich. Zaprawdę masz szczęście panie, oto jeden z nich dziś ochrania Twoje plecy>>. Jego pewny krok i solidny głos na pewno zaimponował zmartwionego, tak by nabrał odwagi. Kończąc - <<Jak na razie dobrze Nam idzie, byle tak dalej. Nie zwalniajmy tempa>>

[Keizo]

D 11/15

- Yuki? Obiło się o uszy - mruknął pracodawca, bardziej zajęty obserwowaniem, czy jakieś zbiry nie postanowią go jednak okraść. Jak przeciwników kupa, to i Herkules wiadomo co, szczególnie że ten Herkules był groźny przez skrzętnie użyte jutsu, które mogło zostać zniesione przez niewielkie, nawet przypadkowe pchnięcie.
W końcu dotarli do niewielkiego, niezbyt przyjaźnie wyglądającego budynku. Kupiec wszedł do środka, każąc Hosomiemu zaczekać na zewnątrz, po czym zniknął na dobrych kilkanaście minut. Gdy wrócił, niósł niewielki pakunek i rozkazał powrót w okolice głównego rynku.
Po paru minutach marszu drogę zastąpiła im dwójka tutejszych oprychów - zapijaczonych, brudnych i zmarniałych, jednak widocznie bardzo śmiałych.
- Co tam niesiesz, kochasiu? - wrzasnął jeden z nich, podczas gdy drugi wtórował mu niemiłym dla ucha rechotem. Chyba czas na Hosomiego - przyszło zamówienie na kolejną porcję strachu.

  Ukryty tekst

[Hosomi]

  Ukryty tekst

Młodzik doprowadziwszy kupca do miejsca przez niego wskazanego, dezaktywował swoją przemianę stając się spowrotem niewinnym dzieckiem z wyglądu. Poczekał spokojnie na zewnątrz jak to przykazał mu jego zleceniodawca, dokonując powierzchownych oględzin tej okolicy:
<<Nie miłe to miejsce, na pewno przydarzą się komplikacje, to dziw że do teraz było spokojnie. Swoją drogą ten dom to niezła rudera, mam nadzieje że się nie zawali bo z tego go nie uratuje>> ~ pomruczał sam do siebie. Po kilkunastu minutach doczekał się powrotu szefa z pokaźnym bagażem. Szef ujrzawszy młokosa, a nie zabijake domyślił się, że droga powrotna nie będzie taka prosta. Lecz chłopak przerwał jego zakłopotanie słowami:
<<Niech się pan nie przejmuje, moja energia jest bardzo ograniczona, ale lepiej dla nas bym ją wykorzystał w inny sposób niż na przebieranki>>. Ruszyli zatem w drogę i napotkawszy kłopoty w postaci pary pijaków, chłopaczyna zdecydował się nie rozmawiać, a działać.
<<Hmmm dwóch przeciwników, do tego pijanych. Na dodatek jesteśmy na MOIM terenie, myślę że to powinno wystarczyć>> ~ pomyślał bowiem w głowie. Młodzieniec złożył swoje bladziutkie dłonie w pieczęć tygrysa i wypowiedział po cichu <<Hyōton, Tsubame Fubuki>>. Po chwili nad głowami zaatakowanych pojawiły się w dość pokaźnej ilości błękitne ptaki, następnie Hosomi wskazał rękami na obu agresorów. Na jednego jedną ręką, na drugiego drugą ręką. Ku zdziwieniu obładowanego staruszka ptaki zaczęły lecieć w kierunku brudasów z dość dużą prędkością, a ten zaczął wyliczać ich ilość: Dokładnie po dziesięć ptaków na jednego.
<<Chodźmy zatem, nie będą już stawać na pańskiej drodze, moje jaskółki się nimi zajmą>> ~ zakończył Hosomi. Krocząc przed siebie pewnym krokiem, zostawiając za sobą niewielkie ślady stóp na śniegu i oddychając trochę ciężej oraz szybciej niż dotychczas

[Keizo]

  Ukryty tekst

D 13/15

Mężczyznom-pijaczkom nie trzeba było dwa razy powtarzać. Już złożenie zwykłej pieczęci nieźle ich spłoszyło, a dodatkowe przywołanie jaskółek sprawiło że nie tylko oni się zmyli, ale ulica dookoła dosłownie opustoszała. Zostały tylko dzieci i staruszki, które albo oglądały z fascynacją prezentację sztuki ninjutsu, albo było im z powodu sędziwego wieku wszystko jedno. Tak czy siak - dookoła nie było już żadnych oprychów, bandziorów czy złodziejaszków, którzy mogli rzucać łakome spojrzenia na paczkę niesioną przez pracodawcę Hosomiego - najwyraźniej nikt nie miał ochoty na bliskie spotkanie trzeciego stopnia z jaskółkami przywołanymi przez młodzieńca, którego nogi były chudsze niż barki niektórych tu obecnych drabów.
- Huh, nieźle - rzucił kupiec, po czym zaczął maszerować w stronę ulicy nieco raźniejszym, szybszym krokiem.

[Hosomi]

Hosomi Idąc, robi w głowie rachunek swojego ekwipunku, czy aby czegoś nie zużył. Ale szybko dochodzi do wniosku, że się dzisiaj obyło bez tego. Zmęczenie nie jest duże, lecz jednak odczuwalne dlatego również, zostaje przez chłopaka wzięte pod klosz. Szybko kalkulując dochodzi do kilku wniosków w sprawie swoich ograniczeń, oraz Jego zapasu energii na techniki. A gdy ludzie z bliższego otoczenia zanikli, młodzieniec rzekł <<Widzisz panie, nie zawiodłeś się na mnie, wbrew sprawianym pozorom. Miej zatem w pamięci moje imię Hosomi oraz to wszystko, co ci dzisiaj uczyniłem. A jeśliś człowiek światowy, a na takiego mi wyglądasz. Opowiesz mi co nieco o zakątkach dalekich krain, które prawdopodobnie zdarza ci się przemierzać. Ciekawość moja bierze się z chęci podróży tam gdzie zdobędę dość doświadczenia by stać się legendą. Lecz w którą stronę się udać? gdzie znajdę sprzyjający klimat dla moich zdolności?>> zamilkł oczekując odpowiedzi ze strony swojego zadowolonego szefa. W między czasie martwiąc się o pijaków, szybko dezaktywuje swoją technikę, bowiem z naukami matki pamięta, że technika powinna trwać przez dłuższy czas, a jest to wielce niebezpieczne dla bezbronnych.

[Keizo]

D 15/15

Mężczyzna spojrzał na Hosomiego jak na ostatniego szaleńca. Niecodziennie w końcu spotyka się dwunastolatków, którzy wyjawiają zwykłym, prowadzącym raczej ciemne interesy kupcom, swoje marzenia o zostaniu legendą.
- Nie mam pojęcia, dzieciaku - rzucił tylko, ciskając w jego stronę niewielką sakiewkę z umówioną wcześniej zapłatą, po czym ruszył w swoją stronę, przyciskając swój pakunek mocniej do piersi i odwracając się co jakiś czas w różne strony, zapewne chcąc sprawdzić czy jednak ktoś go nie śledzi.
Jego dalsza ochrona nie należała już jednak do zadań chłopaka - mógł on cieszyć się z uczciwie zarobionych pieniędzy oraz wciąż zastanawiać się, gdzie czeka go sława i możliwość ciągłego ulepszania swoich zdolności. Wyglądało też na to, że straż przeniosła gdzie indziej poszukiwania osoby odpowiedzialnej za mgłę w środku Fuyuhany - dzisiaj Hosomiemu się upiekło.

Koniec misji D Oddaję do wyceny

  Ukryty tekst

[Harruchi]

Hasomi Yuki Misja D
1/15 Hasomi Yuki stał spokojnie na ulicy. Słońce powoli chyliło się już ku zachodowi, co było zauważalne w zachowaniu mieszkańców Fuyuhany. Wszelkie kramy sprzedawców powoli były zwijane, sami handlarze nie przekrzykiwali się już w desperackich próbach przyciągnięcia klientów, a ich krzyki zostały zastąpione krzykami matek, wołających swoje dzieci na kolację, po całym dniu psocenia i zaznawania życia ulicy. Słowem, miasto powoli się uspokajało. Tym bardziej uwagę młodego shinobiego przykuło dwóch mężczyzn, zawzięcie i głośno ze sobą dyskutujących.
- Daj sobie spokój, Kos! Robi się późno i nie ma sensu już szukać. Jeśli zaraz nie wrócimy, nie zdążymy wypłynąć przed zmrokiem.
- Trudno, najwyżej znów przenocujemy w porcie. Już ci raz powiedziałem i nie mam zamiaru powtarzać. Dopóki go nie znajdziemy, ja swoim statkiem z tego portu nie wypłynę! Takie coś przynosi pecha, a mnie nie uśmiecha się tonąć w zimnym morzu.

[Hosomi]

Gdy wszystko ucichło. Z którejś strony chłopak usłyszał cudze dywagacje dwójki mężczyzn, po spędzeniu chwilki na łączeniu faktów. Zdecydował się by podejść do zgromadzenia. Z Jego analizy wynikałoby, że potrzebowali towarzysza do dalekiej drogi, którą chłopak miał w planach odbyć i tak. Po zbliżeniu się na odległość 3 metrów, dzieciak stanął na baczność, i ukłonił się nisko ukazując, że został dobrze wychowany. Następnie Orzekł: <<Witam panów, czy dobrze usłyszałem, a jakoby nie błądzę, że potrzeba wam ochotnika?>>, <<Oto ja służę ochotą>> i zaśmiał się cichutko. Czekając na odpowiedź z ich strony.

[Harruchi]

Hasomi Yuki Misja D
3/15 Słońce niemalże schowało się już za dachami budynków i dookoła powoli zaczęło się ściemniać. Do prawdziwego mroku pozostało zapewne jeszcze kilka godzin, jednak z pewnością tego dnia niebo jaśniejsze już nie będzie. Hasomi postanowił natomiast wtrącić się między dwóch dyskutujących mężczyzn. Nie miał pojęcia z czego wynikła dyskusja, ani kim są mężczyźni, ale w końcu shinobi gdy nie wtrąca się w takie sprawy, nigdy nie ma szansy komuś pomóc i zarobić na swoje potrzeby.
- Nie wtrącaj się jak dorośli rozmawiają, mały. Zajęci jesteśmy i nie mamy czasu niańczyć dzieci.
- Kos, uspokój się, to tylko zwykły chłopiec. Pewnie cały dzień szwenda się po ulicy i być może pomoże nam w naszych poszukiwaniach. Powiedz mi chłopczyku, nie wiesz przypadkiem, czy gdzieś tutaj w okolicy mógłbym znaleźć jakiegoś shinobi? Dla mojego kolegi to bardzo istotna sprawa.

[Hosomi]

Uśmiechając się jeszcze szerzej po usłyszeniu odpowiedzi mężczyzn, chłopak się wyprostował i strzelił karkiem. Następnie odparł <<Jesteś drugą lub trzecią osobą panie, która ma dzisiaj niebywałe szczęście. Otóż osoba, której potrzebujecie stoi przed wami. Nazywam się Hosomi i należę do grona osób szczególnie utalentowanych, przez świat nazwanych Shinobi. Służę ochotą jak już wspomniałem>>. Chłopak zdając sobie sprawę ze swojego młodego wieku i wyglądu zapewnił rozmówców by nie oceniali książki po okładce, a wręcz przeciwnie... Zaryzykowali, bo przecież utalentowany dzieciak jest niesłychaną okazją do inwestycji na lata. <<Sądząc po waszej głośnej wymianie zdań domniemam, że macie problem ze znalezieniem jednego z nas. Oto ja, członek klanu Yuki. Jeśliście z tych stron zapewne słyszeliście>>. Sięgnął dłonią do swojej torby umieszczonej na pośladku, by po chwili wyjąć jedne ze swoich narzędzi, a mianowicie trójkunai. Bowiem nie chciał marnować energii na sztuczki tylko po to by udowodnić im cokolwiek. Podczas tego wszystkiego spoglądał na tego milszego pana.

[Harruchi]

Hasomi Yuki Misja D
5/15 Hasomi, głownie ze względu na swój wiek, nie wyglądał na shinobiego. Być może wyglądał na ucznia jakiegoś shinobiego, czy kogoś, kto w przyszłości zostanie shinobim, jednak na samego shinobiego niestety nie. Trudno więc się dziwić, że jego deklaracja spotkała się z powątpiewającym wyrazem twarzy u mężczyzn.
- Nie opowiadaj mi tu bajek dzieciaku. Trochę żyję na tym świecie i nie widziałem nigdy tak smarkatego shinobiego. Ja tu poważną pracę mam, a nie jakieś żarty
- Och, Kos, nie przesadzaj. Żadna poważna praca. Potrzebujesz shinobiego, bo wierzysz, że ninja na statku przyniesie ci szczęście. Nic więcej. Widzisz zresztą ten nóż. Zwykli ludzie takich nie noszą, to broń shinobich. Słuchaj mały, jeśli nie masz nic przeciwko podróży do Kantai, bylibyśmy wdzięczni, gdybyś popłynął naszym statkiem. Chętnie zapłacimy ci za taką fatygę.

[Hosomi]

Wdzięczny i pełen serdeczności chłopak bardzo się pilnował, by ukazać dobre wychowanie, które wyniósł z rodzinnego domu. W ten sposób da się trafiać do ludzkich serc i robić na nich nie małe wrażenie - uważał. Usłyszawszy odpowiedź mężczyzny, stracił panowanie nad sobą z powodu szczęścia i radości. Podskoczył, skłonił się i krzyknął w wybuchu euforii. <<Wreszcie! Będę podróżował! Jasne że się zgadzam proszę panów. Nie zawiedziecie się na mnie. Obiecuje>> odparł im dzieciak. W głowie już miał tysiąc pomysłów co ma zrobić, gdy już będą na miejscu. Oraz w jaki sposób może się przygotować. Bo przecież taka podróż to już nie przelewki. Zapytał zatem <<Jakie zagrożenia na nas czekają. W jaki sposób mogę się przygotować, by nas nikt nie zaskoczył?>>