Karczma "Akame"

[Chise]

Uchiha odpowiadała na pytania, bo i nie było w tym żadnej tajemnicy. To jak poznała Keizo i czemu go przyprowadziła.. Jej motywacje były jasne, szkoda się jej zrobiło chłopaka, który przeżył coś podobnego do niej, a wiedziała, że Shiga nie odmawia pomocy znajomym. Zresztą, on lubił nowe znajomości, a Senju mógł być przydatny, co zresztą pewnie sam odkrył słuchając klonów. Uśmiała się z opowieści Shigi o jego przyjęciu na Mur, a raczej braku przyjęcia, musiała też szczerze przyznać, że zasłużył na takie zachowanie. Było jak napisał w liście - sam się o to prosił. Nie pasował do Muru i taka była prawda - jego barwna osobowość nie wpisałaby się w szarą rzeczywistość panującą w tej organizacji. A gdzie jeszcze dyscyplina, rutyna, codzienne działania, posłuszeństwo wobec przełożonych? Mogłaby pewnie wymieniać więcej rzeczy które stały na przeszkodzie jego pobytowi na Murze, ale on sam przecież wiedział to najlepiej.
- Nie wszyscy tacy są - zaprotestowała na jego słowa - Na Murze jest traktowany dobrze, a ten człowiek zapewne zdegradowany - stwierdziła ze zdegustowaniem. Gdyby to od niej zależało, to Oren nie wróciłby żywy zza Muru, ale Keizo chciał go uratować, a ona nie podważała jego zdania.
- I nie sądzę by podróżowanie po świecie, niepewność i wieczne obawy o jutro było mu teraz potrzebne. Na Murze jest bezpieczny, na stabilne środowisko.. Jeśli to mu nie pomoże, to zwrócę się do ciebie - dodała, niechętnie odnosząc się do pomysłu oddania młodego chłopaka Jashiniście. Kiedy ostatnio widział się z Furu? Czy w razie kłopotów się nim zajmie czy przyczai razem z niepokojącym i depresyjnym starszym chłopakiem? Wolała chyba nie znać odpowiedzi na te pytania.
Dalej rozmowa potoczyła się bez zgrzytów. Ucieszyła się, że Shiga gdzieś robi sobie pozytywną opinię, bo w Sogen na pewno takiej nie miał. Nie wiedziała co musiałoby się stać aby to się zmieniło.
Rankiem uśmiechem powitała dwójkę chłopców, machając lekko dłonią na ich powitania.
- Pójdę po śniadanie - mruknęła i tym samym przegapiła podziękowania Senju. Na dole zamówiła jedzenie i spodziewając się kiepskiego stanu młodego chłopaczka także jakieś domowe specyfiki wspomagające dojście do siebie po alkoholu. Kobieta szybko się uwinęła, na jednej wielkiej tacy umieszczając wszystkie żądane przez dziewczynę rzeczy. Odmówiła pomocy, postanawiając sama się z tym zabrać i dlatego drzwi musiała otwierać łokciem. Na szczęście przyzwyczajona była do wielozadaniowości.
- Śniadanko! - zawołała, stawiając tacę na podziurawionym stole, po czym chwyciła szklankę z czymś dziwnie pachnącym i zapewne jeszcze gorzej wyglądającym - To dla ciebie, domowa receptura na kaca - podała naczynie Keizo, puszczając mu oczko.

[Hitsukejin Shiga]

If I meet God,
Imma make him explain where was his help when I wanted to change
Is everything crazy, or just in my brain
Oh mercy me, mercy my
Better get to digging while my body's getting cold
I keep tryna fight it so just promise when I go
You'll bury me low[/center]

W sumie ani trochę, ani ciutek, nie zwracał uwagi na budzącego się Keizo. Zakładał, że dla chłopaka co to pewnie nigdy alkoholu w ustach nie miał to będzie ciężke przeżycie. Ale zrobił kawał dobrej roboty. Fakt faktem, Shiga bardziej skupiał się na tym co czytał. A niezmiennie od kilku długich męczących dni jedyne co go zajmowało to zwoje i książki na temat medycznych jutsu, ludzkiego organizmu i tak dalej. Przez te dni ponownie musiał się naumieć Naosute, bo okazuje się, że to jest naturalna kolej rzeczy. Od totalnych podstaw jak Chiyute, którego leczenie było najniższe rangą, przez stanowiące jego rozwój Naosute no jutsu, aż kończąc na wyżynach medycznych umiejętności czyli Shosen. Zgodnie z księgą w której była sama teoria co do umiejętności medycznych i stosowanych w medycynie technik, których zastosowanie w praktyce przez najlepszych medycznych shinobi....
Praktycznie i na dobrą sprawę pierwszy stopień tych trzech medycznych technik jakim jest Chiyute no jutsu, zgodnie z wiedzą zawartą w zwojach, to w gruncie rzeczy łopatologiczne przesyłanie medycznej czakry do porów skóry, a potem przelewanie jej do porów skóry kończyn, przez bezpośrednie przyłożenie do naszego biednego celu. Czyli taki cel ma jakieś rozcięcia, rany i te sprawy, a my musimy to tykać. Chiyute podobno leczy maksymalnie mniejsze rany, które na dobrą sprawę są bez znaczenia. Nawet tętnicy i krwotoku z niej nie zatamuje. Na szczęście istnieje Naosute, technika wymagająca praktycznie dwa razy więcej przelanej czakry, ale dodatkowo plusem jest to, że nie trzeba jej przykładać do rany, tych dłoni w sensie i można działać z jakiegoś małego określonego dystansu. Nie ma więc ryzyka, że coś zabrudzimy i sie będzie tylko niepotrzebnie babrało. To definitywnie była duża wada Chiyute, którą już Naosute usuwa w zupełności. Naosute pozwala, zgodnie ze zwojową wiedzą, uleczyć głębokie rany, ran tętnicze, a także łączyć złamane kości czy wyleczyć drobne krwawienia organów wewnętrznych. Teraz zostaje pytanie czego Shiga będzie potrzebował do uleczenia wszystkich możliwych dolegliwości po operacji jakiej zamierza dokonać? Zgoła bezpardonowej i bezprecedensowej.... Wszystkiego co najlepsze, by jak najbardzziej zmaksymalizować szanse na to, że wszystko będzie w porządku i nie będzie żadnych niefajnych komplikacji. Wyczytał o technice, stanowiącej szczyt możliwości jakie w ogóle dają medyczne techniki ogólnego działania z linii Chiyute-Naosute... i Shosen. Chiyute-Naosute-Shosen. Technika której niestraszne leczenie na poziomie operacyjnego leczenia przy pomocy sprzętu medycznego. Mozna leczyć wszystko na zewnątrz i wewnątrz, zapewnia możliwośc wyleczenia nawet bardzo ciężkich ran, a i śmiertelne można zaleczyć tak, by po wizycie w szpitalu dało sie przeżyć. Co zabawne, Shiga zrozumiał po kilku razach jak przeczytał o technice, że stanowi ona bardziej skomplikowaną pod wpływem wymieszania czakry jak i ilości czakry Naosute. To oznaczało, że teraz jak umiał wydawać mniej czakry na swoje leczenie i medyczne umiejętności prawdopodobnie poradzi sobie bez problemu i Shosen stanowi naturalny rozwój.... Trzeba nie dość, że wymieszać dwa razy więcej czakry ponad niż do Naosute (to jakby robić naosute w naosute i to kilka razy!) to jeszcze ta czakra musi być skanalizowana. To jak porównywanie Hosenki do Onidoro.... Rozwinął zwój i powtórzył sobie jeszcze kilka razy, teoretycznie ucząc się zagniatania czakry i mieszania jej większej ilości. Będzie musiał pamiętać, że robienie Shosen zamiast Naosute to jak robienie Onidoro zamiast Hosenki. Dużo więcej czakry, dużo lepiej wymieszana, nieporównywalnie potężniejszy efekt. Tak, to trafna analogia. Symulując same pieczeci podczas czytania i rozmyślania jak mieszać czakrę poznał prawdopodobnie najsilniejszą technikę jaką posługują się inni medycy. Będzie musiał pewnie wymyślić coś własnego tho...
Nawet nie usłyszał dziękuje Keizo, tak będąc pochłoniętym czytaniem. A i sama Chise dopiero po tym, jak wróciła ze śniadaniem, to przebiła się do jego świadomości.
-Nie będę jadł. Muszę zachować czystość umysłu. Dzisiaj będziemy robić ten zabieg. Mam kosztowne narzędzia, mam czakrę której kontrolę podniosłem względem poprzedniego naszego spotkania, mam zupełnie nieporównywalnie większą wiedzę i umiejętności medyczne, a także swoje. Znam tez nowe techniki.. - odetchnął ciężko. Jego oczy były zajebiście podkrążone, ale ręce - stabilne i nieruchome, jak i on sam. Gdyby nie oddychał wyglądałby jak posąg, wlepiający swoje lodowate śliwkowe spojrzenie. Potwora z wielkim ryjem, ale zawsze. Oddychał powoli.
-Jestem gotów. Keizo pomożesz mi. Potrzebuje dodatkowych rąk. Ale to będzie to. To będzie największe, czego dokona jakikolwiek medyk po tej stronie Muru, a na pewno w Sogen. - Lekka nuta szaleństwa? Chise wiedziała co to oznacza. W przypadku zwykłego medyka powinna uznać go za wariata. - Zjedźcie, odpocznijcie i wyruszamy. - Po czym usiadł na krześle, sztywno patrząc się w przestrzeń. Chise słyszała, a Keizo widział, że nawet jak chłopak siedział, to jego palce operowały w powietrzu, jakby cały czas kogoś operował. A w glowie tysiące myśli.

Nauka Shosen no jutsu - A

[Keizo]

Specyfik od Chise, który Keizo oczywiście z wdzięcznością przyjął, wyglądał jak wymiociny kota, podobnie pachniał, a w smaku większej różnicy też zapewne nie było. Po kilku minutach zawroty głowy jednak ustąpił, a nasilający się ból zastąpiło jedynie odzywające się od czasu do czasu kłucie w okolicach czoła. Patrząc na śniadanie jednak Senju wziął tylko kilka łyków wody i zagryzł je jakimś sucharkiem - wolał nie ryzykować przeciążanie delikatnego teraz żołądka.
Skromny tak samo jak wczoraj - pomyślał Keizo, przeżuwając kawałek pieczywa i patrząc na wygłaszającego kolejne mowy Shigę. Medykiem może i był utalentowanym, ale przy okazji wyjątkowo uwielbiał brzmienie swojego głosu.
Jakikolwiek medyk po tej stronie Muru? Nie żeby po tamtej miał jakąś wyrafinowaną konkurencję - skomentował w myślach Ogar, przypominając sobie dzikich wyglądających, jakby techniki iryojutsu nie były dla nich specjalnie dużym priorytetem. Oczywiście, zawsze znajdzie się ktoś bardziej "medyczny" - wystarczy choćby przypomnieć plującego fioletową mgłą dzikusa w skórze wilka - jednak chłopak nie wyobrażał sobie bardziej zaawansowanych operacji w jego wykonaniu.
Gdy kultysta wszedł w swój trans i zaczął masować powietrze, Senju wstał od stołu i podszedł znów do parapetu. W Kotei był po raz pierwszy - gdy szedł na Mur po raz pierwszy wolał uniknąć tą część Sogen, nie wiedząc jak Uchiha przyjmą obcego. Teraz mundur dawał mu do niej raczej wolny wstęp, nawet będąc z klanu niebędącego raczej z gospodarzami w przyjaznych stosunkach.
Na zewnątrz wszystko budziło się do życia. Oprócz ludzi krzątających się po ulicy - ranek był już raczej późny niż wczesny - wszędzie dookoła także rozpoczynała się wiosna. Najwidoczniej śniegi, przez które dwójka Shinsengumi przebijała się jeszcze kilka dni temu, były ostatnimi opadami w tym roku. Łachy białego puchu tu i ówdzie dziurawione były przez pierwsze kwiaty sięgające do słońca. Na czarnych, pustych jeszcze gałęziach drzew pąki liści można było policzyć na palcach dwóch rąk. Keizo dawał im jakieś trzy tygodnie, zanim wszędzie znów będzie zielono.
Chłopak złożył pieczęć. Trawnik pod karczmą, na którym śnieg się już roztopił, teraz z trawą brązową i jeszcze niewyprostowaną, zazielenił się i zapełnił przebiśniegami i żonkilami.
To za wygodny materac.
Obok Ogara, na parapecie, wysunęła się także niewielka, może pięciocentymetrowa gałązka. Jak się okazało, drewniana część okna była zrobiona z wiśni - więc na patyczku od razu rozwinęły się biało-różowe kwiaty i drobne listki. Gałązka od razu wylądowała za uchem Keizo.
- Też jestem gotowy - powiedział, odwracając się, oczekując na jakiś pełen mądrości komentarz Shigi. Zignorowanie jego dogryzania miał już w gotowości.

[Kana Yuki]

25/45

„Czarny pazur” cz.1
Keion & Oshi — misja C

Kobieta paradoksalnie była całkiem spokojna. Gwałtowne ruchy Oshiego nie zrobiły na niej choćby najmniejszego wrażenia. Powoli przełożyła nogę na nogę i uniosła brwi. Lata stąpania po tym paskudnym świecie nauczyły ją, iż emocje należy zamykać głęboko w sobie. Częstokroć to właśnie od tego uzależnione jest powodzenie całego przedsięwzięcia. I tak było również tym razem. Z pewnością brunetka mogłaby być znakomitym źródłem informacji nie tylko na temat samego statku, ale również osób związanych z nim. Słysząc jednak czcze gadanie Senju nie zamierzała dłużej zajmować miejsca przy barze. Gwałtownie chwyciła butelkę, zsunęła się z krzesła i wyszła bez słowa nie zważając na szalejącą wichurę. Nie da się ukryć, że wężowy chłopak naprawdę umiał zrażać do siebie ludzi. Najpierw Kapitan, teraz ona. Jeśli dalej będzie postępował jak narwany nastolatek, całe zadanie może okazać się fiaskiem.
Pinky i Mózg wzięli do serca uwagi piracki. Zdecydowanie obniżyli ton basowych głosów, unikając tym samym kolejnego partnera do rozmowy. Zgodnie z założeniami wymieniali się informacjami. Warto zaznaczyć, że ozdobiony tatuażami chłopak wiele kwestii, z rozmowy ze Strażnikiem, pominął. Rozmowa pozornie przybliżała ich do rozwikłania zagadki zaginionego statku. Choć jak to często bywa, życie lubi zaskakiwać. Keion mimo, że był znacznie mniej doświadczony w boju i misjach zdecydowanie radził sobie lepiej, niż jego narcystyczny i ślepy na możliwość współpracy partner. Bardzo szybko połączył istotne kwestie, by w efekcie wysunąć bardzo trafny i ciekawy pomysł. Można zatem uznać, że to właśnie on grał pierwsze skrzypce w tej trupie.
Prócz wszechogarniającego niebo mroku, również i godzina zmuszała do snu. Zdecydowana większość gości Karczmy oddaliła się w kierunku wynajętych pokoi. Dało się wyczuć, że szef coraz częściej wymownie wpatruje się w mężczyzn. Wciąż jednak milczał, jedynie ówcześnie kładąc klucz do pokoju tuż obok rąk Keiona, nie dając po sobie poznać, że chciałby już spocząć. Wszak ile można gdybać? Dzień, dwa, trzy? Mężczyźni musieli podjąć decyzję. Oby słuszną.

Info:
Możecie udać się na spoczynek i rozmawiać postaciami. Jeśli potrzebujecie dodatkowych postów na wymianę informacji - dajcie znać. W następnych postach proszę dać JASNĄ adnotację, do którego miejsca chcecie się udać.

Słownik

Postacie
1) Rzezimieszek
2) Mężczyzna w mundurze
3) Malinowy stwór
4) Kapitan Sogeńskiej Straży
5) Dziewczyna sprzedająca ryby
6) Strażnik Siedziby Władzy
7) Jakaś kobieta
8) Barman

Mapa
*klik*

Inne

[Hitsukejin Shiga]

Sometimes I feel like I'm all alone
A long... a long way... from home
Who's got a shoulder when I need to cry
I feel restless and I don't know why
Cry for help, but still feel alone
Like a motherless child along way from home
Lord I'm lost I can't find my way
I'm dealing with the struggles in my day to day
My soul is weak and I wanna be strong
I try to run away but I've been running too long
[/center]

Wstał z łóżka, na którym na dobrą sprawę śpiąc spędził tylko kilka godzin, reszte czasu poświęcając na wyśrubowanie swojej wiedzy do granic możliwości. Czy widział irytację chłopaka którego przyprowadziła Chise, kiedy się "chwalił"? Oczywiście. Ale to normalne. Oni wszyscy tak reagują, dopóki nie uratuje im życia. Dopóki nie pokaże im ognia, którego nie powstydziłoby się piekło. Dopóki nie zrozumieją wreszcie jak wielka dzieli ich i jego umiejętności - przepaść. Czy denerwowało go to, że chłopak patrzył na niego z wyrzutem sugerującym, że marzy mu się, żeby Shiga się zamknął? Nie. Zwykła adolescencja i przyrodzone jej bycie ignorantem. Uśmiechnął się szeroko do Keizo, gdy kątem oka zauważył jego świdrujące spojrzenie. Kiedy tylko on zrobił swoje czary mary z trawnikiem, ach dzieci i te ich dziecięce zabawy, Shiga skinął na chłopaka.
-Pozwól ze mną. Muszę omówić jedną rzecz z Tobą, poza uszami NASZEJ pacjentki. - Z jego ust nie znikał uśmiech, choć Keizo jeśli miał inteligencje przerastającą zmurszały pień, to od razu zrozumie, że to fałszywy uśmiech, tylko po to by ton jego głosu i jego dźwięk dawały Chise pewność co do jego szczerości. Czyli kłamał.

Małych przygotowań wymagała operacja. Shiga wyszedł z karczmy pierwszy, trzymając za sobą drzwi dla Shinsengumi. Miał na sobie swoje skórzane buty i koszule oraz spodnie, ale mróz który jeszcze panował zdawał się nie robić mu różnicy.
-Dwie rzeczy. Pierwsza, jeśli masz coś do mnie, mam nadzieję, że wyjawisz mi to teraz. Chise opowiedziała mi i o Tochim i o tym jakie podejście do Jashinistów jest na murze. Jeśli chcesz być moim przyjacielem to zasłuż, a wtedy własną piersią będę cię zasłaniał przed śmiercią. Po mnie nie przyszła sto lat to i Ciebie by nie odważyła się zabrać. A jeśli masz do mnie jakieś wątpliwości i problemy to chciałbym, by wyjaśniły się w ciągu najbliższych chwil. Nie chciałbym, by animozje do mojej "rasy" zaważyły na tym, co musimy zrobić.
Shiga odetchnął, zaciągając się głęboko zimowym powietrzem. Uśmiechnął się i na chwile zniknął w środku. Zabrał swój płaszcz, a raczej to, dookoła czego ten był owinięty. Postanowił nie robić dalszej tajemnicy przed swoim asystentem. Upewniając się, że nie mają świadków, odsłonił to, co było pod płaszczem - sporawy słój z płynem konserwującym, w którym pływała para lazurowych, pięknie bystrych gałek ocznych.
-Kłamałem z tym "wzmacnianiem jej ciała". Jest ślepa od urodzenia. Pora to zmienić. Naprawić to, co Bóg spieprzył.- Powiedział z... przerażającą pewnością Siebie w głosie. Zakrył słój.

Zostało wrócić do karczmy, kupić jakieś czyste prześcieradło, po drodze kupić całkowicie czyste i wyprane rzeczy, by zminimalizować ryzyko, że na ich ciuchach będą jakieś zanieczyszczenia. Wystarczy po koszuli i spodniach i dla Keizo i dla Shigi. Mnich wypytał także po drodze chłopaka o jego umiejętności Senjuu - czy ktoś, kto ma władzę nad roślinami umiałby zrobić z nich pożytecznego dla medyka? Jakaś medyczna rosa? Wzrost roślin leczniczych?
Po wszystkim powyższym, skierowali się do szpitala Sogeńskiego, gdzie Shiga od razu postanowił rozdzielić obowiązki - on sam potrzebował udać się do iryoninów w szpitalu na małe konsultacje i zapewnienie dodatkowych, brakujących w jego zestawie elementów ktore przydadzą się do operacji, a Keizo miał pomóc przygotować się Chise w wyznaczonej im operacyjnej salce by była małą, grzeczną pacjentką.

Oczywiście Shiga zachował całkowitą szczerość z obsługą szpitala, informując ich co będzie robił, jak, po co i że będzie to dla dobra zarowno Sogen, Uchiha jak i Muru wraz z Shinsengumi. Bo to w sumie prawda.

Aż dziwne.

3 razy Z/T

[Oshi]

Oshi był człowiekiem, który nie brał sobie wcale zdania innych ludzi do serca. Kapitan straży, czy przypadkowa kobieta w barze. Nie istotne było jak wiele osób na drodze stanie się jego wrogami. Bezcenny dar obojętności, cecha dzięki której liczyło się dla niego tylko wypełnienie planu... Owieczki na drodze, czy lepiej mięso armatnie mogło zostać poświęcone. Senju nie zwracając więcej uwagi na obcą za plecami, zajął się już tylko rozmową z Keionem.

- Uważam że wyciąganie w sprawę kolejnych ludzi może być problemem... Mam pomysł jak zdobyć informacje od naszego milczka.

Przemówił spokojnie, dojadąc resztę strawy. Cała sala wypełniona rozmową powoli milkła. Jedynie tu i uwdzie znajdowali się jeszcze samotni rozmówcy, którym nie śpieszno było do odkrywania tajemnic błogiego snu. Oshi wiedział że nadchodzące dni mogą być dka nich dość kłopotliwe... Znajdując się na terenie wroga, łatwo można było postawić zły krok.

- Czas sprawdzić czy warunki mieszkalne są równie wspaniałe co gościna naszych gospodarzy.

Dodał jeszcze do starszego chłopca, po czym ruszył do pokoju wynajętego przez strażnika dla niego i jego towarzysza. Musiał być w pełni sprawny gdy wreszcie przyjdzie im dojść do finału tajemnicy zaginionego statku.

[Keion]

W ogóle nie zdziwił mnie fakt że owa kobieta, która wcześniej okazała się być źródłem informacji poszła sobie. Została dość niemiło potraktowana przez Oshiego, szkoda tylko że nie udało nam się z niej wyciągnąć więcej informacji. Niemniej jednak nie zamierzamłem się nad tym rozczulać bo wiedzieliśmy wystarczająco dużo by postąpić naprzód. Nie przejąłem się też faktem że Oshi odrzucił mój pomysł związany z mentalnym strażnikiem. Brakowało mu dopracowania i opierał się wyłącznie na przypuszczeniu, równie dobrze mógłbym okazać się stratą czasu.
-W sumie racja, nie ma co bardziej komplikować sytuacji i mieszać w to więcej ludzi. Sami powinniśmy spokojnie sobie z tym poradzić. -Odparłem tylko nie chcąc przedłużać rozmowy. Widziałem że klienci powoli się rozchodzą oraz że barman suptelnie dawał nam znaki byś szli spać. Wkrótce i Oshi stwierdził że czas by iść odpocząć na co ja odpowiedziałem mu tyko znużonym kiwnięciem głowy i zabrałem klucze.
-Proponuję jutro z samego rana udać się do tego strażnika żebym mieć to czym prędzej z głowy. -Mówiąc to miałem na myśli że nie dam chłopakowi spać do późna i wstanę wcześnie

[Oshi]

Oshi wreszcie mógł pozbierać myśli... Siedząc samotnie na dachu podrzędnej karczmy, czuł że obecność w wiosce Uchiha nie była nikomu na rękę. Właściwie nie potrafił stwierdzić skąd brało się to przykre uczucie niepokoju. Waśnie między ich rodami trwały od pokoleń, jednak krucha nić porozumienia nie mogła trwać długo. Senju obserwował uśpione budynki z zainteresowaniem, czując w kościach że następnym razem gdy je ujrzy... Może być już nie tak spokojnie jak teraz.
Czarne chmury które przysłoniły księżyc, skrzętnie ukryły jego postać przed światem. Oshi niemal jak zjawa nie zmieniając swojej pozycji oddychał głęboko, licząc że przygoda z pirackim okrętem nie zakończy się fiaskiem... Hayashimura ostatnimi czasy przeżywała trudny okres, zwłaszcza po odejściu poprzedniego przywódcy. Oshi nie pragnął niczego więcej jak bezpieczeństwa i spokoju w granicach własnej prowincji. Ciągle biegł przed siebie by zdobyć więcej siły, więcej możliwości i sojuszników którzy pomogą w dotarciu do celu który postawił sam przed sobą.
Sztorm który nadciągnął zza morza, zniknął niczym złodziej na przeludnionym targowisku. Chłopak poczuł nagle śliski dotyk na prawym ramieniu, jednak nie musiał nawet zerkać w tamtym kierunku by wiedzieć że to jego towarzysz odnalazł wreszcie drogę do swego pana.

- Widzisz Buru... Znowu wpakowałem się w niezłą kabałę... Ciekawe czy i tym razem będzie ciekawie...

Przemówił spokojnie do niebieskiego gada, po czym napawał się samotnością do chwili gdy na niebie pojawił się prześwit bladego światła wschodzącego słońca.

[Chise]

Po wyjściu od liderki dziewczyna udała się w stronę karczmy w której zatrzymała się wraz z Shigą i Keizo. Ten drugi już wyruszył na Mur, to wiedziała, a co do Shigi nie była pewna. Ona sama wiedziała, że już zdecydowanie za długo trwa ta jej wycieczka i pora była najwyższa wracać. Musiała jedynie spakować swoje rzeczy, których nie wzięła za wiele. Na miejscu przeczytała też wiadomość od liderki, postanawiając oryginał zostawić chłopakowi, którego nie zastała. Wiązał się z tym jeszcze jeden problem - on miał niemal całość jej pieniędzy, zostawiła mu przecież na zakupy, które planował. Zeszła do recepcji zapytać się czy może nie zostawił czegoś dla niej, ale nie. Wydusiła informację, ze zostawił jakieś pieniądze u nich, ale nie chcieli powiedzieć ile ani tym bardziej jej oddać. Było to nieco frustrujące, ale wiedziała, że prędzej czy później i tak go złapie, a zakup mieczy będzie musiała przełożyć. Zdenerwowana napisała krótką notatkę do chłopaka, którą poprosiła dodać do pieniędzy i przekazać kiedy się tylko właściciel pojawi oraz zwój od liderki.

Shiga,
Gdybyś nie to,że jesteś nieśmiertelny, czekałaby cię długa i bolesna śmierć, bo ciułałam te pieniądze na nowe miecze. Jednak jeśli kiedy się spotkamy następnym razem i ich nie będzie, to zrobię z twojej głowy wisiorek.
Załączam też odpowiedź liderki na twój list, ale przydałoby się byś sam ją także odwiedzał. To w końcu twoja przełożona bezpośrednia, jesteś jej podopiecznym. Pokazuj się jej nieco częściej niż od święta!
Dziękuje ci jeszcze raz za wszystko co dla mnie zrobiłeś. Możliwość oglądania świata.. Znaczy dla mnie więcej niż sądziłam, że może. Mam nadzieję, że będę miała okazję ci się za to odwdzięczyć.
Chise.

Po napisaniu tej dość chaotycznej i niemal schizmatyckiej w charakterze wiadomości, gdzie niechcący kilka razy przebiła piórem kartkę za mocno go przyciskając, zabrała swoje rzeczy i rozpoczęła wędrówkę powrotną na Mur.


zt

wiadomość od liderki

Shiga-san, wiadomość do mnie dotarła. Mam nadzieję, że będziesz w stanie dostarczyć dokładny i szczegółowy raport odnośnie wydarzeń jakie będą miały tam miejsce. Nie musisz być oficjalną reprezentacją ani afiszować się z tym, ważnym jest wasz powrót.

Wieść o odzyskaniu wzroku przez Chise dotarła do mnie jeszcze przed zobaczeniem jej osobiście. Postaram się znaleźć możliwie jak najwięcej przypadków medycznych w których twoja umiejętność mogłaby zostać wykorzystana na rzecz rodu Uchiha.
Brak podpisu

[Hitsukejin Shiga]

I remember when
I remember, I remember when I lost my mind
There was something so pleasant about that place
Even your emotions have an echo in so much space
And when you're out there, without care
Yeah I was out of touch
But it wasn't because I didn't know enough
I just knew too much[/center]

Wielka władza, dobry medyk to taki pan życia i śmierci, Shiga miał się o tym przekonać okazję po raz pierwszy. I w sumie uczucie było tak uzależniające, że na pewno spróbuje ponownie z kimś. I, jak się okazało, miał też stuprocentową rację co do zarządcy wioski - rzeczywiście zawał z którym poradziło sobie Shosen no jutsu zaaplikowane przez mnicha. Ogólnie wiedza medyczna pozwalała diagnozować większość dolegliwości, tak tutaj wystarczyły zdrowe oczy i mózg by wiedzieć co jest grane.
Żmija nie podbiegła do ojca który wyślizgnął się właśnie dzieki Shigiemu z objęć samej kochanej Shinigami-sama, słodkiej śmierci, ale podbiegła jej siostra, czarnowłosa córka. Shiga odsunął się, dając jej swobodny dostęp do swego rodziciela. Czyli tylko jedna z sióstr była tą złą. Nawet zabawne. Zupełnie inna, niż możnaby obstawiać, bo to ta ciemnowłosa była taka raczej mroczna i cicha... Po niej możnaby się wszystkiego spodziewać, a tu proszę, zaskoczenie.
Technika uratowała rodzinę. I może wioskę. Jedna, druga, kilka.
Dużo pracy. Bardzo dużo pracy. Po załatwieniu wszystkiego mnich udał się do Kotei, do którego trafił po dość cięzkiej, bezkonnej podróży. Kupiec był zaskoczony, A Shiga był zaskoczony jego zaskoczeniem. Kilka kufli później wszystko się wyjaśniło i okazało się, że kwoty które wioska otrzyma będą astronomiczne - a gdy mnich opowiedział kupcowi wszystko przez co przeszedł i poinformował, że będzie opiekował się wioską, patrząc po reakcji człowieka wiedział, że nie oszuka on i nie skrzywdzi mieszkańców. Wziął więc pieniądz, podziękował, rozeszli sie... I dopiero gdy się rozeszli, do Shigi podeszła karczmarka. Miała dla mnicha hajs, z którego pobrała sobie pare monet za przechowanie co Shiga zresztą sam zaproponował, a wraz z hajsem... Druga torba hajsu i dwa listy. Mnich połączył piniądze i okazało się, że jest cholernym krezusem który mógłby wykupić połowę Kotei. Otworzył pierwszy list, od Chise. Shiga, bla bla bla zabije cię... Znów? Zaśmiał sie, czytając dalej. Rzeczywiście miał jej kupić miecze, a wydupił na dużo dłużej niż planował. Ups, będzie musiał jej opowiedzieć o tym co go spotkało, pośmieje się chociaż, że nie musi go zabijać go już ktoś próbował. A i byłby to zajebiście ładny Shigo-głowowy wisiorek..... I podziękowania?

To było ciepłe dla serduszka. Mnich zwinął list i schował do kieszeni biorąc drugi. Od liderki. Haha, Shiga-san. Słodkie. Tak, zdac raport. I tak planował więc... I nie afiszować sie. Z tym będzie trudniej i Shiga sam siebie znał najlepiej więc wiedział, że może być ciężko bez krzyczenia - JESTEM BOHATEREM Z KAMI NO HIKAGE, SŁUŻĘ UCHIHA! - To przecież były już jego znaki handlowe. Tysiąc razy powtarzane musiały się utrwalić każdemu w głowie. Do porzygania. O i będą jakieś zadania prawdopodobnie dla Uchiha, medyczne. Najs, spoko, da się zrobić. Mnich więc wyruszył na zakupy, w sumie zakupki fajna sprawa nje?

Z/T

[Ichiro]

27/45

„Czarny pazur” cz.1
Keion & Oshi — misja C

Pomijając to, że Oshi w środku nocy postanowił wyjść na dach budynku i sobie powzdychać, noc minęła bez większych ciekawostek. Mężczyźni dostali prosty i zadbany pokój dwuosobowy, w którym znajdowały się dwa toporne i stare łoża, stojące jakieś dwa metry od siebie. Nie mieli tam zbyt wiele miejsca, bo poza miejscami do snu mogli znaleźć jedynie dwie szafy i stoliki nocne, jednak nie było też czego wielkiego wymagać. W końcu to tylko karczma, która zazwyczaj oferowała nocleg przejezdnym. Poza tym w pokoju były dwa duże okna, a je chyba najbardziej skrupulatnie sprawdził Oshi, wymykając się na najwyższą kondygnację, gdy reszta smacznie sobie spała.

Nad rankiem dwójka shinobi zeszła na dół. W ciągu poprzedniego wieczora nie doszli do żadnych piorunujących wniosków. Oshi co prawda twierdził, że ma pomysł na wyciągnięcie informacji od strażnika, ale nawet jeśli, to trudno było przewidzieć czy da sobie z nim radę. W końcu przekonanie takiego faceta mogło sprowadzać się do różnych czynności, takich chociażby jak przekupienie grubym hajsem, wykonanie dla niego przysługi, a może po prostu odwalenie za niego czarnej roboty. Z drugiej strony, załatwienie mu awansu albo jeszcze czegoś innego, też na pewno otworzyłoby mu język. Największym problemem okazywało się być jednak to, że mężczyzna nie dawał po sobie zbyt wiele znać. Wiadomo było, że coś wiedział i że raczej blefował odnośnie pierwszej wersji wydarzeń ze statkiem. Ale poza tym to nic. Kaplica i tyle.

Dwóch młodych ninja zaraz po zejściu na dół, zastali kilku rozmaitych gości, a poza tym strażnika, z którym wczoraj rozmawiali. Mężczyzna siedział sam przy stole, nie mając jeszcze niczego, ale widocznie oczekiwał na podanie mu strawy, ponieważ z niecierpliwością spoglądał w kierunku kuchni. Na widok dwóch znajomych z dnia poprzedniego zareagował delikatnym uśmieszkiem, a następnie skinął im głową na miejsca obok niego. Chciał wysłuchać czy mają mu coś nowego do powiedzenia.

Słownik

Postacie
1) Rzezimieszek
2) Mężczyzna w mundurze
3) Malinowy stwór
4) Kapitan Sogeńskiej Straży
5) Dziewczyna sprzedająca ryby
6) Strażnik Siedziby Władzy
7) Jakaś kobieta
8) Barman

Inne

  Ukryty tekst

[Oshi]

Chłopak wstał wczesnym rankiem, zanim za oknem pojawiły się pierwsze oznaki nadchodzącego dnia. Koszmar który dręczył go zaraz po powrocie z nocnej przechadzki, przynosił dlawiący oddech. Senju z wolna podniósł się z łóżka, przypominając sobie po chwili co właściwe robił w tym ponurym miejscu. Buru zniknął tak szybko jak się pojawił, a on pozostał sam w wielkim mieście. Wczorajszy dzień nie przyniósł nic ponad kilkoma pytaniami. Młody wojownik z leśnego królestwa spokojnie nałożył na siebie czerwony płaszcz, zniszczony w czasie licznych przepraw między ostrymi gałęziami szlaków Hayashimury. Keion zapewne również zastanawiał się czy decyzja którą podjęli wczoraj, mogła okazać się trafnym strzałem.
Już po kilku minutach poskramiacz węży schodził po długich schodach, prowadzących do pokoi które zostały im "przydzielone" na czas misji. Medyk z obcego kraju czekał już na niego, więc razem mogli na powrót znaleźć się w sali głównej tej karczmy... Senju ogarnął wzrokiem pomieszczenie, szybko lokalizując strażnika który ich tutaj sprowadził. Najwidoczniej kapitan chciał wiedzieć o wszystkich ich posunięciach w stronę rozwiązania zagadki, a może po prostu nie ufał przyjezdnym i wolał mieć na nich oko... Oshi ruszył w tamtym kierunku, zamawiając do stolika dwa lokalne specjały. Spoglądając na swego towarzysza, przemówił wreszcie tak by nie zdradzić zbyt wiele ze swych podejrzeń.

- Chcielibyśmy dzisiaj spotkać się ze strażnikiem który tamtej nocy pilnował portu... Myślisz że można zorganizować coś w spokojnym miejscu, gdzie zbyt wielu nie usłyszy o czym rozmawiamy?

Słowa Oshiego mogły być dwuznaczne, jednak w tej chwili musieli nieco zaryzykować... Coś mu podpowiadało że w tym miejscu czas zleciła im zbyt szybko.

[Keion]

Po wypiciu paru głębszych w karczmie czułem się zdecydowanie bardziej ospały i zmęczony niż zwykle o tej godzinie. Zdarzało mi się dość często spać pod gołym niebem i nie raz budzić się cały z zmarzły, dlatego też łóżka, które nam przypadły wyglądały dla mnie wyjątkowo zachęcająco. Nie traciłem więc czasu i gdy tylko byłem w pokoju szybko odłożyłem zbędny ekwipunek do szafy, chowając tylko pod poduszką jednego kunaja. Po prostu wiedząc że mam jakąś broń w zasięgu ręki czułem się bezpieczniej i mogłem lepiej odpoczywać. Naiwnie ufałem że nie grozi mi nic ze strony współpracownika, którym był Oshi, w końcu na tego typu misjach zaufanie znacznie zwiększało szansę na przeżycie.
Już parę minut po tym jak się położyłem udało mi się zasnąć i obudziłem się dopiero nad ranem. Nie miałem nawet okazji spostrzec że Oshiego nie było przez cześć nocy. Ubrałem się i zebrałem wszystkie swoje rzeczy odkładając wszystko skrupulatnie na swoje miejsca żeby w nagłym wypadku moc szybko zareagować. Po czym pościeliłem łóżko i zszedłem na dół, gdzie spotkałem się z Oshim. Praktycznie od razu dostrzegłem strażnika który wczoraj nas tutaj przyprowadził i wiedziałem że również nie umknął on uwadze mojego kompana. Senju praktycznie od razu zerwał się w tamtym kierunku, więc poszedłem za nim i wcale nie protestowałem gdy zamówił dwa posiłki. Uderzyła mnie jedynie bezpośredniość z jaką chłopak poinformował o naszych planach strażnika.
-Jeszcze nikogo nie podejrzewam my, ani nic w tym stylu. Jednakże chcielibyśmy mieć pewność że nie przegapiliśmy żadnych poszlak tutaj na miejscu. - Powiedziałem obawiając się tego że Oshi mógł wystraszyć strażnika swoim bezpośrednim tonem.

[Ichiro]

31*/45

„Czarny pazur” cz.1
Keion & Oshi — misja C

Dwóch ninja skierowało się w stronę znajomego strażnika, dosiedli się do niego i zamówili jedzenie. Odbyło się to bez żadnych protestów, a zaraz po tym kiedy się zjawili, stróż dostał swój posiłek. Zaczął więc jeść tłustą zupę, bo takie było jego danie, a w międzyczasie wysłuchał próśb młodych shinobi. Nie wyglądał na przesadnie przejętego ich stwierdzeniami. Na słowa Keiona nieco uniósł jedną z brwi, wyraźnie zaskoczony informacją o braku podejrzeń. Dla takiego typa jak on było to znacznie bardziej niepokojące niż posiadanie jakichś uprzedzeń wewnątrz siebie i nie ujawniania ich. No ale wracając do meritum, facet jadł, zrobił krótką pauzę, a następnie się odezwał.

- Powiem wam, że nie przypadliście mi do gustu. - zaczął delikatnie wypowiedź. Zaraz po tym wziął kolejną porcję posiłku do ust, połknął zupę, odetchnął głośno, i kontynuował. - Ale chyba to nie jest waszym marzeniem, żeby się ze mną zaprzyjaźnić. Mogę wam powiedzieć, że strażnik, którego szukacie nie do końca z prawdą opisał wszystko władzom Sogen. Mogę wam również powiedzieć, że mężczyzna ów ma dość dobre przesłanki, aby twierdzić, że wie gdzie jest ten okręt. Koniec końców, mogę wam nawet zorganizować spotkanie z tym facetem... Ale nie za darmo. Musicie wyświadczyć dla mnie przysługę, niespecjalnie trudną dla ninja, ale nie będzie to też robota dla dzieci.

Facet nie wyglądał na specjalnie wesołego czy tajemniczego. Mówił to dość cicho, ale jeśli nawet go ktoś podsłuchiwał, puścił to mimo uszu. Najwidoczniej uznał, że to, co mówi, nie sprawi mu kłopotu - nie w miejscu takim jak to.

Inne
* - źle policzyłem wtedy, teraz odpowiedni numerek

  Ukryty tekst

[Oshi]

Oshi nie widział nic złego, w słowach które skierował w stronę strażnika. Zostali wynajęcie przez obcy kraj, by przeprowadzić śledztwo... Metody mogły być inne niż im się wydawały, jednak liczył się efekt w którym mieli wyjaśnić gdzie podział się statek widmo. Senju uśmiechnął się do Keiona, gdy tamten szybko wytłumaczył się w oczach strażnika. Doskonale zdawał sobie sprawę z ich położenia, i tego jak shinobi z Sogen mogli odbierać oddawanie prywatnych spraw w obce ręce. Spokojnie sięgnął po sztućce, gdy właściciel karczmy podał im śniadanie. Podczas swojej samotnej nocy miał mnóstwo czasu na przemyślenie kolejnych posunięć, teraz nie było już czasu na zabawy w przeszukiwanie kraju w celu uzyskania jakichkolwiek poszlak.

- Bardzo mi przykro że nieprzypadliśmy do twojego gustu, no ale chyba nie o to w tym chodzi...

Przemówił między kolejnymi porcjami ciepłej jajecznicy, lądującej w jego ustach. To o czym myślał potwierdziło się, a ich przewodnik nie był nikim więcej jak jak tylko kolejnym osobnikiem próbującym ugrać nieco na ich problemie... Senju posłał mu udawany uśmiech, wiedząc że bez jego pomocy całe przedsięwzięcie będzie o niebo trudniejsze.

- Jestem ciekaw jakiej to pomocy możesz potrzebować... Jeśli przez to nie będziemy musieli uciekać z waszego kraju, to słuchamy

Senju szybko odpowiedział na jego prośbę, bojąc się że Keion może widzieć w tym coś niewłaściwego... Mimo że był straszy od Oshiego, to jeszcze nie w pełni poznał czynniki napędzające ten świat... Prawda była taka że stali w martwym punkcie, poprzedni dzień stracili na unikaniu niespodziewanej burzy... A teraz sami nie wiedzieli gdzie postawić kolejny krok, i w którym miejscu zadawać pytania.