Kowal rodziny Akiryu

[Keion]

Po krótkim i dość intensywnym marszu dotarliśmy do skromnej, ale schludnie wyglądającej kuźni, która wyraźnie niedawno została powiększona. Nowe stanowiska wyglądały na przygotowane w pośpiechu. Zapewne przez wzgląd na nadciagające zagrożenie i konieczność wytworzenia jak największej ilości broni. -Właściciel jak i cała wioska czynnie się zaangażował w przygotowania do obrony osady oraz jej mieszkańców. Postawa godna podziwu, a spodziewałem się więcej paniki i ludzi pośpiesznie próbujących ratować siebie oraz tę część majątku, którą mogą że sobą zabrać.-Pomyślałem rozglądając się po obiekcie i zauważając ile osób pracowało w kuźni. Ostatecznie mój wzrok zatrzymał się na wozach załadowanych stalą, aż po brzegi. -Będzie z tym trochę roboty.-Pomyślałem słysząc że sam mam je rozładować, ale nie załamywałem się i spokojnie dalej podążałem za kowalem. Już miałem pytać gdzie konkretnie mam odkładać stal, gdy zauważyłem wyraźne poruszenie w głosie mojego pracodawcy. Nie spodobały mu się postępy i ilość broni wykonanej podczas jego nieobecności o czym od razu dał znać pracownikom, po czym skierował się do mnie i szybko zmienił zakres moich obowiązków, a ja zaskoczony nie wiedziałem jak mam zareagować. Jeszcze przez krótką chwilę przyglądałem się jak prowadził mojego poprzednika do wozu że stalą. Z tego stanu wyrwał mnie dopiero głos Ichikiego, który wyraźnie całą tą sytuacją się nie przejął. -Chyba musisz tu już dość długo pracować skoro wcale Cię to nie ruszyło.- Spojrzałem na mojego współrozmówcę, który od teraz najwyraźniej chyba miał być kimś w rodzaju mojego przełożonego. -Jestem Keion Hayakawa i nigdy nie robiłem w kuźni, więc przydałby się jakiś szybki kurs.- Powiedziałem trochę zażenowany sytuacją i świadomością że nie znam się totalnie na tej robocie. Jednakże nie czułem się w żaden sposób winny, od razu mówiłem że nie pracowałem nigdy w kuźni, a mimo to kowal zaproponował mi zajęcie.

[Hisashi]

Zlecenie Specjalne - D (Keion]
4/7

- Długo? Niespecjalnie tu pracuję, raczej pomagam w obecnej sytuacji. Mój ojciec był kowalem, więc chcąc nie chcąc udało mi się liznąć trochę tematu. A staruszek.. jest jaki jest, nie przejmuj się - odpowiedział Ichiki, uśmiechnął się do Keiona układając rozgrzany pręt na kowadle. Zaczął uderzać w niego młotem kształtując z kawałku metalu kształt groty strzały, w międzyczasie rozmawiał z naszym bohaterem. - W porządku, nie przejmuj się. To nic trudnego, zwłaszcza teraz. Raczej liczymy na.. ilość, nie jakość, więc nie da się tego spierdolić. - mówił bardzo głośno, ażeby Keion bezproblemowo mógł go słyszeć mimo ciągłych uderzeń młotem. - Najważniejszy jest wybór odpowiedniego metalu. Dzisiaj kuliśmy z żelaza, ale mamy już dostawę stali, więc działamy na stali. Zabierasz pręt, nagrzewasz do czerwoności w ogniu.. - zabrał kawałek metalu nad którym pracował i włożył ponownie w ogień, kontynuował swój wywód. - Kiedy będziesz widział, że stal jest czerwoniutka - zabierasz znowu na kowadło i kujesz. - milczał chwilę po swoich słowach, zabrał pręt kiedy ten odpowiednio się nagrzał i zgodnie z dawaną przez siebie instrukcją ułożył go na kowadle. - Stań bliżej i spójrz. Uderzasz młotem i obracasz pręt, tak żeby nabrał takiego kształtu. Nic ciężkiego. - tłumaczył Keionowi i nieprzerwanie pracował, wyglądał na wprawionego. Ichiki uderzał młotem w końcówkę pręta z każdej strony, aż ten przybrał kształt stożka. Podszedł do paleniska i ponownie umieścił w nim kawałek metalu do nagrzania. - Zaczniemy od tego, zobaczymy jak Ci pójdzie. Będziesz dla mnie wykuwał kształt, a ja będę wyłamywał, hartował i ostrzył. Powinno pójść sprawnie. Jakieś pytania?

[Keion]

Ichiki wyraźnie nie przejął się jakoś specjalnie moim brakiem doświadczenia w pracy w kuźni co zdecydowanie mnie pokrzepiło. - Bardzo możliwe że mój poprzednik również był wzięty z pierwszej łapanki i dlatego nie szło mu to najlepiej. Jednakże ja nie jedną miksturę i nie jeden wywar medyczny już uwarzyłem, a ta praca również wymagała nieco kunsztu rzemieślniczego. - Pomyślałem słuchając Ichikiego i przyglądając się jego poczynaniom. Nie dostrzegłem w tym nic specjalnie trudnego. Praca miała polegać na podgrzaniu kawałka metalu do czerwoności, a następnie na odpowiednim ukształtowaniu go za pomocą młotka i powtarzaniu danej czynności aż do uzyskania oczekiwanego efektu. -Wydaje się prostsze niż się spodziewałem, powinienem dać radę. - Powiedziałem i podszedłem bliżej żeby jeszcze raz się przyjrzeć jego pracy nim sam się tym zajmę. Po paru uderzeniach chłopak zaniósł pręt do paleniska i powiedział że teraz ja mam się zając wykuwaniem, a on będzie się zajmował dalszą częścią obróbki czyli między innymi hartowaniem i ostrzeniem. - Ile zwykle tobie podejść potrzeba żeby wykuć kształt stożka? - Zapytałem chwytając za młot i podchodząc do paleniska by mieć na oku kawałek metalu i by zabrać się za wykuwanie jak tylko ten odpowiednio się nagrzeje. Spodziewałem się że przynajmniej na początku będzie mi to szło z dwa razy wolniej niż mojemu nauczycielowi, ale miałem też nadzieję z każdą kolejną sztuką będzie szło to coraz sprawniej i przede wszystkim że ten nie będzie nudził lub nie będzie musiał po mnie poprawiać. - Zamierzasz w jeszcze jakiś sposób przyczynić się do obrony osady, czy raczej planujesz do samego końca wykuwać broń dla obrońców?

[Hisashi]

Zlecenie Specjalne - D (Keion]
5/7

- Mi? Zależy od stopu jakiego używamy. Teraz będziemy działać na stali, więc myślę że.. maksymalnie dwa podejścia. Nie powinno to zająć zbyt wiele czasu, nawet komuś bez doświadczenia. - powiedział Icihki, przetarł spocone czoło przedramieniem. W kuźni było na prawdę gorąco. Na stosunkowo małej przestrzeni znajdowało się dość sporo osób, a w dodatku rozpalone były trzy spore paleniska. Mężczyzna stał cały czas razem z Keionem przy nagrzewającym się pręcie, zerkał w jego stronę co jakiś czas. - Nie wiem.. - odpowiedział na pytanie dotyczące obrony Kotei. Wyglądał na dość mocno zakłopotanego pytaniem. - Może i tężyznę mam, ale żaden ze mnie woj. Szczerze? Nie potrafię nawet dobrze machnąć mieczem. Jestem pacyfistą, ale.. nie liczę na to, że to wszystko rozwiąże się w dobry sposób. - podrapał się po szyi i znowu przetarł czoło przedramieniem. - W dodatku narodziła mi się piękna córka. Nie chcę, żeby została na tym świecie bez ojca. - westchnął i wskazał palcem na rozgrzany pręt, zdjął z dłoni grubą rękawicę i podał Keionowi. - Już, możesz wyjąć i zabrać na kowadło. - powiedział, poczekał aż ten założy rękawice, weźmie pręt i podszedł razem z nim do kowadła, żeby móc na bieżąco korygować jego ewentualne błędy. - Wiesz.. liczę na to, że to wszystko skończy się dobrze.. a Ty? Zamierzasz wyjść do walki?

[Keion]

- Maksymalnie dwa podejścia.- Powtórzyłem sobie w myślach i po mimo faktu że nie wiedziałem czy to dużo czy mało wziąłem sobie za punkt honoru podołać temu zadaniu. Tak się skupiłem na swoi celu że przez chwilę niemalże nie zwróciłem uwagi na to iż przez panującą dookoła wysoką temperaturę leje się że mnie pot. Dopiero gdy zauważyłem wycierającego się Ichikiego zdałem sobie z tego sprawę i również zaczęło mi to przeszkadzać, aczkolwiek jeszcze nie aż tak bardzo jak jemu. Chłopak zapewne robił to już niemalże odruchowego i pewnie nawet nie zdawał sobie tego sprawy, ale pracując w takich warunkach musiało to być naturalne. Wyraźnie zaskoczyło go trochę moje pytanie o walkę z najeźdźcą, ale ja się jakoś tym specjalnie nie przejąłem, gdyż nie miałem niczego złego na myśli i nie zamierzałem osądzać Jego decyzji czy też wahania, tym bardziej że miał znacznie więcej do stracenia ode mnie. - Myślę że słusznie prawisz, jeśli nie uważasz się za osobę odpowiednią do walki to chyba rzeczywiście nie powinieneś walczyć. Możesz się do tego przyczynić na inne sposoby tak jak to teraz robisz. - Powiedziałem trochę więcej niż miałem to w planach, ale zrobiłem to chcąc nieco uspokoić towarzysza by nie czuł się w żaden sposób w obowiązku by dołączać do walki. Chwilę później pręt wyraźnie zaczął nabierać bardzo jaskrawego koloru i powoli zaczynał się jarzyć czerwono, choć nie znałem się na metalurgii domyślałem się ze zbliża się czas w którym trzeba będzie przejść do kucia. Niebawem tak też się stało bo Ichiki oddał mi swoją rękawice i powiedział że mogę już zająć się wykuwaniem. Założyłem rękawicę i ostrożnie wyciągnąłem pręt, po czym szybko udałem się z nim do kowadła. Czułem że muszę się spieszyć by mieć jak najwięcej czasu nim stal straci temperaturę, a razem z nią plastyczne właściwości i możliwość kształtowania. Wziąłem młot i zacząłem od paru szybkich uderzeń, ale po chwili miałem wrażenie że lepiej wychodziło mi skupianie się na mocniejszych i precyzyjniejszy uderzeniach, a stal również szybciej zmienia swój kształt. Dlatego też postanowiłem przyjąć taką strategię i uderzałem mocno co chwile obracając pręt i starając się by przybierał kształt stożka. Po mimo skupienia starałem się też zwracać uwagę na to co mówi do mnie Ichiki i wdrażać jego rady w życie, ale do momentu ostudzenia prętu nie zamierzałem podejmować żadnej dalszej rozmowy. -Planuję udzielać pomocy medycznej i mam nadzieję trzymać się z daleka od walki dopóki nie będę do tego zmuszony, ale jak nie będę widział szans na wygraną to raczej nie zdecyduje się bezsensownie zginać. Raczej będę próbował się wycofać i umożliwić przy tym jak największej liczbie ludzi bezpieczną ucieczkę, ale nikt nie wiem jak sytuacja się rozwinie. - Dopiero gdy zauważyłem że stal straciła swoją temperaturę i potrzebowała by ją ponownie podgrzać postanowiłem się odezwać. - A w razie gdyby nic nie poszło zgodnie z planami władz masz plan gdzie się udać dalej i co zrobić? - Dodałem po chwili i z uwagą oraz ostrożnością przyjrzałem się dziełu mojego ciężkiej pracy , po czym zawyrokowałem że efekt nie jest zadowalający. - Ja bym jeszcze to poprawił.- Powiedziałem chcąc podgrzać pręt jeszcze raz, ale czekałem na wypowiedź Ichikiego.

[Hisashi]

Zlecenie Specjalne - D (Keion]
6/7

Z Keiona żaden kowal, ale zadanie faktycznie, tak jak mówił Ichiki, nie należało do najbardziej skomplikowanych. Były to zdecydowanie podstawy tego rzemiosła, które ciężko byłoby zepsuć, nawet robiąc to pierwszy raz. Szło mu całkiem dobrze, jego uderzenia młotem nadawały prawie że dokładnie taki kształt, jakiego on sam oczekiwał. Jego towarzysz stał przy nim i milczał, przyglądał się uważnie jego pracy. Widząc jak dobrze idzie Keionowi pokiwał tylko głową, że wszystko jest w porządku i stanął przy stanowisku obok. Wskazał palcem na beczkę stojącą między nimi. - Wrzucaj już obrobione tutaj, stal masz zaraz obok paleniska. - powiedział do niego i wskazał palcem na miejsce, gdzie na ziemi, przy palenisku, leżały ułożone stalowe pręty. Tak jak wcześniej ustalali, Ichiki zajął się dalszą obróbką stali na groty strzał. - Czyli jesteś medykiem.. na pewno się przydasz. Słyszałem strażników - rozmawiali o tym, że pion medyczny potrzebuje większej ilości ludzi. Masz dobrą pozycję. - powiedział i wsadził do paleniska na dłuższą chwilę pręt, który miał już z jednej strony nadany kształt stożka. W międzyczasie spojrzał na dzieło, które właśnie wykuł Keion. Przyjrzał się mu, obracając głowę raz w lewo, raz w prawo. - Możesz uderzyć jeszcze kilka razy, ale i tak będziemy to poprawiać przy zakładaniu na drewno. To co zrobiłeś, wbrew pozorom, to łączenie patyka z grotem, a nie najważniejsza część. - powiedział do swojego towarzysza i wyjął pręt z paleniska. Ułożył go na zgięciu kowadła, uderzył kilka razy młotem, a zaraz po tym złapał za szczypce i urwał resztę pręta od nieobrobionej strony. Zostawił jedynie stronę z nadanym kształtem stożka i kilkanaście centymetrów zapasu nieobrobionej stali. - Dobrze ci idzie, ale jakby coś.. to jestem obok. Działajmy, bo staruszek padnie na zawał, kiedy przyjdzie zobaczyć ile zrobiliśmy.. - powiedział do Keiona, omijając temat tego, czy ma gdzie się udać, jeśli Sogen padnie. Pracowali tak przez najbliższe kilka godzin, w pełnym słońcu, w odległości maksymalnie metra od paleniska..

- Dobra! Dziesięć minut na strawę! - wybrzmiał głośno okrzyk. Keion dobrze znał ten głos. Był to kowal, który przyprowadził go tutaj i nadzorował całą pracę. Zobaczył go już kilka sekund później, szedł od drugiej strony kuźni, sprawdzał jakość wyrobów przy każdym z tutaj pracujących. Nie wyglądał na zawiedzionego, co już było na pewno na plus. Każdy, kogo kowal skontrolował opuszczał kuźnie, żeby udać się na chwilowy odpoczynek i zregenerować nieco sił przy posiłku. Mężczyzna już po chwili stał przy Ichikim i Keionie. - Dobrze, dobrze.. właściwie to zrobiliście tyle, ile myślałem, że zrobiliście. Macie jeszcze stal? - zwrócił się bezpośrednio do swojego pracownika, który wskazał mu palcem na zapas stalowych prętów jaki został. Było ich, łącznie, może z dwadzieścia. - Tyle. - powiedział Ichiki. - Świetnie, idź się napój, zjedz coś. Zaraz dokończymy. Ichiki machnął na pożegnanie ręką do Keiona i dogonił resztę współpracowników, którzy już zajmowali się jedzeniem siedząc na trawie, tuż obok samej kuźni. - Mam nadzieję, że Ichiki nie robił za Ciebie całej roboty. To dobry chłopak, nie zdziwiłoby mnie to. Nie będę Cię tutaj dłużej trzymał, my powinniśmy obrobić już całą resztę. Jak było, niewdzięczna praca, co? - powiedział solidnie klepiąc Keiona w bark, uśmiechnął się do niego szeroko.

[Keion]

Byłem bardzo skupiony na swojej pracy, starałem się jak mogłem żeby ta szła po mojej myśli i najwidoczniej tak też właśnie było. Ichiki uważnie obserwował jak wykuwałem pierwszy z stożków nic nie mówiąc, a na koniec tylko pokiwał głową dając mi do zrozumienia że nie idzie mi najgorzej. Ten mały gest miał bardzo wielkie znaczenie bo nadał mojej pracy znacznego rozpędu i od tej pory nie zastanawiałem aż tak nad tym. -Coś tam potrafię, wybitny nie jestem, ale na pewno lepszy że mnie medyk niż kowal, a jeśli jako kowal mogę się do czegoś przydać to jako medyk tym bardziej. - Odpowiedziałem dość żartobliwie, ale nieco ucieszył mnie fakt że jako medyk będę mógł się do czegoś przydać. Nie widziałem się do końca na polu bitwy, ale też znalazłem się w Kotei nie bez powodu, więc czułbym się słabo gdyby okazało się że muszę spuścić głowę i odejść zostawiając innym pole dla popisu.
Spokojnie kontynuowałem swoją pracę narzucając sobie stały rytm, nie za szybkim żebym się zaraz nie zmęczył, ale też na tyle dynamiczny, że wyraźnie było widać progres. Chwilami odczuwałem ból prawej ręki spowodowany ciągłym używaniem młotka prawą ręką, ale na szczęście zaczynając pracę z każdym nowym prętem miałem chwilę odpoczynku, gdy czekałem aż ten się odpowiednio nagrzeje. Cały proces twórcy powtarzał się do momentu, aż do mych uszu dotarł donośny głos kowala obwieszczający że czas na przerwę. Spodziewałem się że wszyscy jak jeden mąż udadzą się na przerwę, ale nikt się nie ruszył dopóki kowal nie przyszedł i nie sprawdził owoców ich pracy. - Imponująca organizacja pracy. - Pomyślałem odkładając ostatni wykuty stożek do beczki i niecierpliwie czekając na naszą kolej. Gdy ta nadeszła kontrola okazała się mieć milszy charakter niż się spodziewałem, a sam kowal wydawał się mieć znacznie lepszy humor niż kiedy tutaj przybyłem. - Rzeczywiście wydawał się bardzo w porządku, ale podzieliliśmy się obowiązkami tak że ja wykuwałem stożki, a on zajmował się dalszą obróbką, więc chyba nie nadużywałem Jego dobroci. - Odparłem i również machnąłem Ichikiemu na pożegnanie. - Jak na pierwszy raz myślę ze nie było najgorzej, niewprawione mięśnie pewnie będą mnie boleć przez parę następnych dni, ale ogólnie podobało mi się. - Odpowiedziałem na pytanie kowala, które trochę mnie zaskoczyło, ale było to miłe zaskoczenie, więc jak najbardziej nie zamierzałem zbytnio narzekać. -Choć muszę przyznać że cieszę się że to już koniec. - dodałem uśmiechając się i należycie znosząc klepanie w bark.

[Hisashi]

Zlecenie Specjalne - D (Keion]
7/7

- Świetnie, świetnie.. świetna robota, zwłaszcza jak na pierwszy raz. To prawda, z Ichikim świetnie się współpracuje, ale ma zbyt dobre serce. Nie zdziwiłbym się, gdyby zrobił wszystko za Ciebie. Chodź. - powiedział do Keiona, gestem ręki zasugerował, żeby ten szedł za nim. Doszli dosłownie kilka metrów dalej, obok jednego ze stanowisk. Kowal wyjął z torby pieniądze i podał naszemu bohaterowi. - To za pomoc. Kotei jest w ciężkiej sytuacji, trzeba doceniać ludzi, którzy zamiast przyglądać się postanowili działać. Powinno wystarczyć na jakąś strawę i coś do picia. - powiedział z szerokim uśmiechem, znowu poklepał Keiona po barku. - Uważaj na siebie, zwłaszcza jeśli planujesz tu zostać. Na pewno się jeszcze spotkamy. Idę do moich chłopaków, do zobaczenia! - machnął na pożegnanie ręką i ruszył w stronę górki, na której wszyscy pracownicy wspólnie odpoczywali przy posiłku. Usiadł tam razem z nimi. W sumie, ciężko było go poznać, był nadzwyczaj zadowolony, a na samym początku dał się poznać z całkowicie innej strony. Wyglądało na to, że kuźnia wykonała zaplanowaną na dziś robotę. No cóż.. na pewno nie był to łatwy dzień, ale przynajmniej nasz bohater nieco zarobił, a dodatkowo przysłużył się działaniom obronnym w Kotei. Mógł teraz udać się na zasłużony posiłek, albo po prostu poszukać kolejnych zadań i sposobów na pomoc.

[Keion]

Kowal wyraźnie cenił dobrych pracowników, a z Ichikego najwyraźniej musiał być szczególnie zadowolony. Gdy drugi raz wspominał iż z chłopaka taki dobry pracownik, zacząłem się zastanawiać czy nie próbował mi w ten sposób zarzucić lenistwo. Jednakże nic więcej na to nie wskazywało, a ja sam byłem zdania ze odwaliłem kawał dobrej roboty. Kowal szybko przeszedł do konkretów i zawołał mnie bym za nim podążył. Choć nie liczyłem na żadne specjalne wynagrodzenie w duchu uśmiechnąłem się nieco na myśl że coś zarobię . Choć z czasem wiele uległo zmianie wciąż w duszy pozostawałem lekkim materialistą. Razem z kowalem zatrzymaliśmy się kawałek dalej, a ten wyjął z jakiejś torby nieco grosza.
- Oby to nie była moja ostatnia wieczerza. [/i ] - Pomyślałem planując spożytkować zarobione właśnie pieniądze w sposób jaki kowal zaproponował, czyli na pożądny posiłek na pokrzepienie woli.
- Dziękuję, miło jest wiedzieć że mogłem się do czegoś przydać. Bede na siebie uważał i niech Pan o siebie również zadba. - Pożegnałem się że staruszkiem i odprowadziłem go wzrokiem do jego współpracowników, którzy odpoczywali na wzgórzu. - To był całkiem dobry dzień. - Pomyślałem odwracając się na pięcie i wolnym krokiem oddalając się od kuźni. Nigdzie się nie spieszyłem, nie miałem jeszcze zaplanowane co dalej i po prawdziwe cieszyłem się chwilą błogiej bezczynności.

z/t

[Hisashi]

MISJA ZAKOŃCZONA SUKCESEM