Szpital

Post autor: **Tsukune** » 18 mar 2019, o 19:38

-Ja na jego miejscu po prostu bym się ogolił na łyso albo zakupił jakąś perukę przykładowo z długimi włosami i byłby nie od poznania stwierdziłem wzruszając lekko ramionami. Wysłuchałem spokojnie słów Hideo a następnie Tsubaki
-To prawda nie mam na to dowodu. Jednak że jestem wredną istotą uwielbiam brać i trzymać się tych najmniej możliwych scenariuszy bo jak okaże się prawdą to będę mógł się zaśmiać rozbawiony a jak nie to się tym nie przejmować i tyle. Później przyszło mi powiedzieć co potrafię. Nie było tego dużo.
-Czy ja wiem czy jestem skromny? Sam sądzę że umiem niewiele. Jednak najważniejsze jak się z tego co umie skorzysta...To jakbyś był w stanie to spróbuj którąś z nich przygotować. Na pewno się przyda. A jak nie dasz rady mówi się trudno stwierdziłem na ostatnie wzruszając lekko ramionami. Następnie wysłuchałem krótkiego monologu Momijiego.
-Dlatego gdy z nim rozmawiałem wyglądałem zupełnie inaczej. Więc ewentualnie mógłbym pociągnąć dalej ten "teatrzyk" i przypadkiem znaleźć się przy jego kryjówce z "moją" poszukiwaną "kaho" a że grałem wielkiego dziwaka. Co bądźmy szczerzy u mnie jest naturalne to mógłbym zapytać się czy nie ukryłby mnie przed moimi opiekunami z sierocińca którymi byli byście WY pod wpływem Henge no Jutsu. Bylibyście źli że uciekłem z placówki za co miałbym trafić na parę tygodni do ciemni. Wiecie coś w rodzaju sierocińca który z zewnątrz wygląda normalnie a w środku to baza w której robi się eksperymenty na dzieciach i bla bla bla....wiecie coś bardzo nierealistycznego że aż może być prawdą...A co do twojego planu to nie jest całkiem taki zły. Mógłbyś wtedy się przemienić w tą postać...oczywiście wcześniej należałoby go przesłuchać...i tak mówię tu o takim przesłuchaniu aby usłyszeć jego głos byś przynajmniej w miarę wiedział jak on mówi. Ewentualnie gdyby ktoś się z tobą przywitał i tego typu pierdoły...ja zająłbym się rozmową z nim a mam do tego parę narzędzi mówiąc to uśmiechnąłem się niewinnie...co raczej ten niewinny uśmiech mógł przerazić Hideo na przypomnienie sobie mojej "ostatniej" rozmowy z przyjacielem Tsubaki...jednocześnie lekko uniosłem ręce pokazując w ten sposób wspomniane "narzędzia"...oczywiście blizny na policzkach wypaczyły mój uśmiech jak i ukazały moje ostre wampirze kiełki.

Post autor: **Yasuo** » 22 mar 2019, o 22:34

Tsukune
Misja rangi C - "Krwawy Bal: Kontynuacja, Rozdział Piąty"
29/30
Jesień/Zima, 385 roku Rozmowa przybierała kształt narady wojennej. Dyskusja na temat owego porywacza, jego zamiarów, czy wręcz motywów samej "porwanej" przybierała na sile. Dużo spraw ujrzało światło dzienne, a właściwie nocny, bardzo niepewny i kruchy płomyk świecy, przy którym te słowa uchodziły z ust osób tutaj zebranych. Wiele opinii nie wydawało się wartościowych dla sprawy, chociażby sprawa ze zmianą peruki. Czy była to kwestia istotna? Nie wydaje mi się, ale kto wie? Albo skromność Tsukune, który pokazał wspaniałe umiejętności w walce z Chizuru... to też nie wydawało się istotne, bo w końcu pewnie będzie miał dobrą sposobność, by pokazać na co go stać, chociaż być może tego nie chce... (albo chce, ja się nie znam). Podobnie kwestia braku dowodów na poparcie tezy Hidekiego i tezy Tsukune... Wszak oczywistym było, że te dowody trzeba zdobyć. Jedną z ważniejszych kwestii, które zostały poruszone była natomiast kwestia trucizn, które miał Tekeo sporządzić. Ciężko było stwierdzić czy mu się uda, czy też nie.
- Spróbuję, ale sukcesu nie mogę z góry obiecać. Ale rozumiem, że w przypadku powodzenia ktoś mi zapłaci za zioła, bo to w końcu nie są tanie rzeczy, a także za robociznę?
Warto w tym miejscu przypomnieć, że Takeo, Hideki, Chizuru i cała Horda to nie są ludzie, którzy z dobrego serca i z wiary w sprawę pomagają naszemu bohaterowi. To najemnicy i chociaż bardzo szanują Kuro, to i tak liczą na jakieś wynagrodzenie. Pewnie Tsubaki już coś im obiecała, ale kto wie?
- Dobra, dobra, dorzucę coś za te zioła i robociznę... Eh... faceci...
Tsubaki od razu zadeklarowała się pokryć całą sprawę trucizn z własnej kieszeni, chociaż zrobiła to bardzo niechętnie. Sprawa z jej kuzynką strasznie utrudniała jej życie. Zabierała czas... marnotrawiła pieniądze... a może w przyszłości zabierze też życie Tsubaki i odeśle ją wprost w czeluście piekielne...
Kolejną i to najbardziej istotną kwestią, która pozostała do obgadania było... to co nasza dzielna grupa miała zrobić. Póki co pojawiło się dość sporo różnych możliwości, ale trzeba przypomnieć, że wybrać można tylko jedną. Jeśli coś się zacznie, to najprawdopodobniej nie będzie już odwrotu i trzeba będzie brnąć w to do końca.
- Wybacz, Kuro-sama - Głos oczywiście zabrał Momiji, bo w końcu był Narą, a więc na strategii znał się równie dobrze co na oddychaniu. Dobrze było mieć kogoś takiego po swojej stronie, nieprawdaż? - Ale uważam, że Twój plan zakładający Twoje wtargnięcie do ich kryjówki jest... absurdalny. Gdybym ja był porywaczem i gdyby jakiś psychol wpadł mi do kryjówki, to zabiłbym go na miejscu... Ewentualnie obezwładnił i przesłuchał, by dowiedzieć się ile wie. Tortury śmierć, a może walka? Zważ na to, że otwarty atak na kryjówkę wroga może narazić bezpieczeństwo Kaho.
Taka była opinia Momijiego w tej sprawie, jednak mężczyzna wiedział, że to do Tsukune należy ostateczna decyzja. Więc jaki jest plan? Co w końcu nasz bohater postanowi? Jakieś konkrety?

Prośba do Tsukune: W następnym poście daj mi taki konkretny zarys swojego planu, bo muszę wiedzieć co tak dokładnie planujesz. No chyba, że wolisz dalej dyskutować. Dla mnie nie ma problemu, ale to tylko będzie przeciągać misję .

Kolorki:

Post autor: **Tsukune** » 28 mar 2019, o 12:18

-Jasne że zwrócę tobie za materiały i za robociznę tych trucizn. Sądzę że do 500ryo powinieneś się zamknąć ewentualnie z którymiś z 2 wspomnianych przeze mnie truciznach. Jak wyjdzie więcej mówi się trudno i się doda brakującą cenę powiedziałem uprzedzając Tsubaki która ewidentnie chciała coś powiedzieć. Zapewne że pokryje koszt materiałów i robocizny za trutki. Ale to raczej nie ona powinna za to płacić tylko ja bo w końcu ja mu to "zleciłem". Wysłuchałem spokojnie słów Momijiego
-Rozumiem ale ja nie zamierzałem atakować ich kryjówki. Tylko przypadkiem przejść obok nich. W końcu kto wie gdzie poniosą kogoś nogi. A że mnie już "poznał" niechcący to nie powinno być problemu ale mniejsza z tym. Nie jest powiedziane aby wykonać dwa plany. Przykładowo. Twój że tak powiem "zdobyciem" jednego z nich i przemienienia się w niego. Oraz mój aby zmieniony do nich podejść w końcu jakoś jednego trzeba wywabić by móc go dostać. Ale pomysł ze skradaniem mi się podoba. Daje to wiele sposobów do ich wyeliminowania. A myśląc o wyeliminowaniu mam na myśli ogólne znaczenie tego słowa powiedziałem ostatnie zdanie kierując do Tsubaki która zapewne myślała o tym iż ich zabiję. Spokojnie wstałem z podłogi i lekko się rozciągnąłem
-No to idziemy się do nich zakraść po cichu oznajmiłem zbierając wszystkie swoje rzeczy jakie odłożyłem i skupiając się na swojej umiejętności kieruję się w stronę w którą wcześniej wyczuwałem gdzie odchodzi mój "rozmówca" co jakiś czas składając jedną pieczęć. Po co? A to już moja mała tajemnica.

Ukryty tekst

Post autor: **Yasuo** » 1 kwie 2019, o 11:03

Tsukune
Misja rangi C - "Krwawy Bal: Kontynuacja, Rozdział Piąty"
31/30
Jesień/Zima, 385 roku No i wszystko było już mniej więcej ustalone. Tsukune wziął na siebie odpowiedzialność za zapłatę Takeo, czym oczywiście po raz kolejny zapunktował u Tsubaki. Był silny, odważny, pomocny, bogaty... prawdziwy facet, przy którym słaba kobieta mogła czuć się bezpiecznie, chociaż oczywistym jest, że to Kijin powinien płacić za tego typu usługi jak przyrządzenie trucizn... bo to w końcu on jest "głównym pracodawcą" lub Tsubaki, która szuka swojej kuzynki, o ile oczywiście trucizny miałyby pomóc jej w poszukiwaniach, ale to się jeszcze zobaczy w przyszłości. Najpierw skupmy się na tej nieszczęsnej Kaho. Tsubaki jednak oczywiście skomentowała całe to zajście:
- Eh... faceci...
Oczywiście w tym wypadku nikt nie wiedział o co jej dokładnie chodzi, chociaż Tsukune mógł się domyślać, że kobieta chciała po prostu zapłacić, a nasz bohater skutecznie jej to uniemożliwił, wyręczając ją w tym "obowiązku". No i Takeo, który za wszystko chciał pieniędzy... mogło ją to jakoś zirytować? Mogło.
Momiji tylko skinął głową na to co powiedział mu Kuro-san. Mniej więcej rozumiał koncepcję zastosowania dwóch planów. "Przypadkowe" pojawienie się jakiegoś idioty, który wygląda jakby uciekł z psychiatryka... na pewno wprowadzi pewien element zaskoczenia, zamieszania i chaosu, dzięki czemu łatwiej będzie można zrealizować drugi plan i zakraść się do środka. To było tak głupie, że aż mogło się udać. Z tym było jak z przysłowiową "Inkwizycją Akimichich". Nikt nie spodziewa się "Inkwizycji Akimichich" i nikt nie spodziewa się takiej chorej dywersji...
- No to postanowione. - Krótki komentarz Pana Nary i wszyscy zgodzili się na ten plan. Jak dokładnie będzie to wyglądać? Cholera wie... pewnie okaże się na miejscu.
Tsukune natomiast od razu wydał "rozkaz wymarszu". Tsubaki zrobiła wielkie oczy, bo jak to tak? Od razu? Jeszcze noc była... słoneczko smacznie spało i jeszcze przez godzinę czy dwie smacznie spać będzie...
- Nie chcesz się trochę przespać, Kuro-san? - W końcu cała noc na nogach praktycznie. Tsukune musiał czuć zmęczenie... Musiały mu się oczy zamykać. A może był na tyle przyzwyczajony do niespania, że nie było to dla niego nic dziwnego? A może wytrzymałość i siła woli i te sprawy?
- Panno Tsubaki, uważam, że ta godzina jest idealna do "ataku". Jeśli jednak Kuro-sama jest zmęczony... to musimy dać mu trochę odespać noc. Więc, jak, Panie Kuro?

Tsukune: Jeśli chcesz jednak się przespać, to możesz to zrobić tutaj, w szpitalu. Jeśli jednak nie: tu napisz od razu na ulicy. Opisz jakąś podróż czy coś XD. Możesz założyć, że póki co idziesz w dobrym kierunku (jak coś).

Kolorki:

Post autor: **Yasuo** » 19 kwie 2019, o 18:45

Teraz tutaj: http://shinobiwar.pl/viewtopic.p ... 43#p115143

Chise · Post autor: **Chise** » 20 cze 2019, o 17:03

Chise nie przejmowała się chłopakami, którzy nie mieli humoru ani apetytu i sama zaczęła wcinać. Jej niczego z powyższych nie brakowało, więc nie miała powodu by sobie odmawiać.
- Wasza strata - mruknęła jedynie. Trochę gorącej herbaty, pieczywo, sery, warzywa.. Zanim ona zdążyła zjeść, oni gdzieś wychodzili. Dziewczyna przewróciła oczami na ten śmieszny żarcik Shigi i machnęła ręką, nie chcąc się odzywać z pełnymi ustami. Kiedy więc oni załatwiali potrzebne rzeczy, ona nadal jadła, zrobiła sobie przerwę, ogarnęła się porządnie i znów trochę zjadła. Jako że Shiga coś jej mówił o przetykaniu żył i tak dalej to ubrała się dość luźno, by mógł się dostać gdzie tylko uważał, a w razie potrzeby to już będzie go korygować co i jak.
Kiedy wrócili była już gotowa do wyjścia i nieco znudzona. Podniosła się z fotela, przeciągnęła, założyła buty i płaszcz i mogła iść. Po drodze Shiga opowiadał im co będą musieli zrobić, a dziewczyna bujała głową potakująco, chociaż im dalej w las tym dziwniejsze jej się to wydawało. Trochę już Shigę znała - można nawet więcej niż trochę - wystarczająco dobrze by wiedzieć, że kroi się tu coś poważnego. Zachowywał się inaczej niż poprzednio, a przecież już wcześniej kombinował przy niej.
Kiedy więc w szpitali dostali własną salkę, a Chise pozbyła się płaszcza i siedziała na kozetce, w końcu zebrała się w sobie. Nie do końca chciała zadawać to pytanie, ale wydawało się jej to lepsze niż niewiedza co do swojej przyszłości. Kiedy więc Senju przechodził obok niej, wyciągnęła rękę by złapać go za nadgarstek i zatrzymać na moment przy sobie.
- Powiedz mi szczerze.. - nie to żeby podejrzewała go o jakąś nieszczerość, ale.. No dobrze, sądziła że Shiga potrafi go zastraszyć albo przekonać do milczenia, ale ostatecznie.. Przecież znał ją dłużej, prawda? Ona go do niego doprowadziła, dzięki czemu teraz nie musiał nosić drewnianej skorupki wy wyglądać jak człowiek, a nie przypalona skwarka.
- ...Co on tak naprawdę kombinuje? Tylko się nie wykręcaj, wiem, że jest coś na rzeczy. Moje oparzenia leczył w karczmie, twoje też. Do czego mu szpital, jak nie planuje czegoś większego? - konkretne pytanie i oczekiwała konkretnej odpowiedzi zanim Jashinista się zjawi i nie będą mogli porozmawiać na spokojnie. Uścisk na ręce chłopaka raczej nie dawał mu dużych szans na wyrwanie się, sam przecież wiedział, że w niektórych aspektach to ona górowała.

Post autor: **Keizo** » 20 cze 2019, o 20:44

Shiga postanowił wziąć Keizo na bok... i strzelić w płot ze swoimi przypuszczeniami na temat dlaczego mina chłopaka była nietęga - choć nazywanie jej przepełnionej wyrzutem było nieco przesadzone.
Oczy Ogara, w miarę przemowy kultysty, otwierały się coraz szerzej i szerzej.
- Och, Tochi miał przecież rację - powiedział Senju, wzruszając ramionami - Pewnie zrobiłbym to samo na jego miejscu. Nie będę się tłumaczył jednak z decyzji o sprowadzeniu na Mur z powrotem osoby o sile i wiedzy Wilka.
Powietrze wciąż było zimne. Karczma za nimi rozbrzmiewała głosami gości, którzy zeszli się tutaj na późny, poranny posiłek - albo wczesne drugie śniadanie. Któż wie, jakie zwyczaje panują w Kotei.
- Problem? Nie mam żadnych problemów - dodał - Pozwól jednak, że wstrzymam się nieco z bezbrzeżnym zachwytem, choć jestem pewien że pozamiatałbyś podłogę takim doko jak ja - rzekł, uśmiechając się lekko - a najważniejsze, szczerze. Wyglądało na to, że kultysta miał przyzwoite zamiary. Nawet jeśli uwielbiał słuchać i opowiadać o swoich osiągnięciach - kto tego nie lubił, nawet trochę - to jeśli wnosił choć trochę dobrego do świata, to Keizo był gotów go znieść.
Naprawdę wygląda jak szczupak z tymi zębami.
Informacja o ślepocie Chise nie była dla Senju zaskoczeniem - ba, nie była nowością. Nawet jeśli na początku ich znajomości zignorował podstawowe przesłanki, jak białe oczy, to nie dało się potem tego nie zauważyć, samemu nie będąc ślepcem. Co prawda Ogar nigdy jej o to nie spytał, bo co miałby powiedzieć? "Serwus Chise, tak w ogóle takie pytanie, jak długo jesteś ślepa co?"
*** W drodze do szpitala Senju wyciągnął z kieszeni kilka nasionek i kazał Shidze nadstawić dłoń. Po chwili w jego ręku znajdowało się kilka okazów leczniczych ziół, gotowych do użycia po kilku sekundach od złożenia pieczęci.
- Nic wielkiego - powiedział, kiedy rośliny zaczęły owijać się koło ręki Jashinisty i wydzielać ostry zapach oznaczający że wypuściły swoje soki i ekstrakty, przynoszące ulgę w bólu i oczyszczające rany - Ale dla kogoś bez znajomości iryojutsu musi wystarczyć - dodał, rozłączając dłonie.
*** Salka była niewielkim pokojem zabiegowym, wyposażonym w podstawowe narzędzia. Po bardziej zaawansowane przyrządy udał się Shiga, który, jako szanowany współpracownik klanu Uchiha miał większe szanse na załatwienie czegoś niż Doko tutejszego rodu albo Ogar, noszący nazwisko Senju. Niezbyt imponujące połączenia.
Pytanie zadane przez Chise musiało paść prędzej czy później - Hitsukejin nie powiedział jej żadnych szczegółów, nie wymagał jednak też od Keizo zachowania tajemnicy. Chłopaka zmartwiło jednak co innego.
Czego spodziewała się Uchiha? Że jej ucieknie? Tak mocny uścisk był zupełnie nie na miejscu - i bez tego miał pełną świadomość, że Chise mogłaby mu wpakować pięść w przeponę zanim zdążyłby powiedzieć pierwszą zgłoskę stwierdzenia "wybitny klan".
- Chodzi o oczy - powiedział, próbując wyszarpnąć łokieć. Skóra była jeszcze zaczerwieniona i wrażliwa, więc oprócz dodatkowej partii bólu - choć to nieco za duże słowo - Keizo wolał uniknąć siniaka na świeżo zagojonej ręce - Załatwił ci parę działających oczu - dodał wolno i wyraźnie, rozumiejąc że dla Chise może być to spory szok.
Może jednak o to w tym wszystkim chodzi - pomyślał Senju, odchodząc na kilka kroków od dziewczyny, jeśli oczywiście go wypuściła. Z przechwałek kultysty można było bardzo łatwo wywnioskować, że nawet jeśli były pomnożone razy dziesięć to widział on niejedno - a te zęby i wspomniana przez niego znajomość Katonu zapewne nie służyły do ozdoby. Chise także znała ogniowe techniki, a do tego chłopak wciąż pamiętał jej napad gniewu w pamiętnej piwnicy. Wyglądała jakby była w stanie rozerwać starca na pół gołymi rękami - i zapewne nie byłby to dla niej zbyt duży problem.
Więc to może Keizo mylił się, sądząc że ninjutsu może pomóc zbudować cokolwiek? Choćby pracował dzień w dzień, nie pokryje całego Muru drewnianą tarczą i nie wyremontuje wszystkich strażnic. A nawet gdyby żył jeszcze sto lat i czegoś takiego dokonał, to jeden osobnik po kilku tygodniach plucia ogniem byłby w stanie obrócić wszystko w popiół.
Przez rok w Shinsengumi Ogar zauważył defensywną postawę całej organizacji. Nawet Wilcy obawiali się wypraw za Mur, mimo służenia tam długie lata. Zwykłe Szczury były niczym więcej niż pomywaczami, a większość Ogarów oddałaby roczny żołd za zamianę służby na patrol zamiast wyjścia na drugą stronę.
Dzicy nosili własne czarne mundury, przechodząc przez Mur dziurawy bardziej niż komukolwiek mogłoby się wydawać. Strażnica tak blisko jak siódma od Shi no geto jeszcze niedawno była niczym więcej niż kupą gruzu - a co z innymi?
Ostatecznie, jaki był cel Shinsengumi? Przysypianie na wartach i odpieranie niezdarnych ataków dzikusów? Jeśli tak, to czy nie lepiej byłoby zaoszczędzić wszystkim czasu oraz pieniędzy i po prostu posłać oddział takich Shig na drugą stronę, by metodycznie spalili każdy metr kwadratowy tamtej przeklętej puszczy? Po co był im ktoś taki jak Senju, jeśli, w obecnym stanie, najbardziej prawdopodobnym losem lasu po drugiej stronie był ogień? Jeśli planem nie było zasiedlenie i ujarzmienie terenów po drugiej stronie, karczowanie mogliby zacząć choćby zaraz.
Keizo wzdrygnął się, słysząc kroki na korytarzu. Być może to Shiga właśnie wracał i zabieg miał się rozpocząć - kolejne wydarzenie, w którym Ogar Shinsengumi Senju Keizo będzie jedynie statystą.

Chise · Post autor: **Chise** » 21 cze 2019, o 00:08

W sumie zaskoczył ją ten silny opór, nie spodziewała się go - przytrzymała go tylko dlatego, by porozmawiać z nim chwilę i powstrzymać kręcenie się po sali, nie zamierzała go trzymać wbrew jego woli, dlatego nie musiał się z nią siłować. Od razu gdy poczuła dość panicznie szarpnięcie to go puściła, nie chciała się przecież z nim szarpać. Dość niezręcznie splotła dłonie przez sobą i ułożyła na kolanach.
Ale większym zaskoczeniem była dla niej wiadomość jaką młodzieniec na nią zrzucił. Zastygła w bezruchu, jakby widziała to można by powiedzieć, że wlepiała w niego wzrok, a tak tylko.. Zatrzymała się, nasłuchując, choć w uszach jej zaczęło szumieć.
- O.. Oczy? - wyjąkała niepewnie. Co niby Shiga miał do jej oczu? Łącząc to z tym co powiedział wcześniej.. Zamierzał przetykać jej oczy? Początkowo nie była pewna czy dobrze zrozumiała, ale kolejne zdanie Senju wszystko rozjaśniło. To całe gadanie.. Było zwykłą zmyłą. Kłamstwem, zasłoną dymną. Jashinista zamierzał zastąpić jej oczy jakimiś innymi!
- Jak to załatwił.. - powiedziała trochę pusto. Słowa odbijały się jej w głowie. Załatwił.. Załatwił ci oczy.. Jak można komuś załatwić oczy? Jakiś targ oczu!? Nie mogła opanować coraz szybszego i płytszego oddechu, złapała się łóżka i pochyliła do przodu. Czuła, że jest na skraju wybuchu histerycznego śmiechu albo paniki, chciała opanować oddech i bicie serca, które wydawało się wręcz dławiące.
I tak zastał ją Shiga, na wpół w panice, starającą się usilnie uspokoić. Nawet nie podniosła głowy, chociaż oddech jeszcze bardziej przyśpieszył i przyłożyła dłoń do piersi. Przymknęła oczy, choć to oczywiście nie robiło żadnej różnicy - sama myśl o tym, że niedługo może być inaczej sprawiała, że była..
Przerażona. Musiała to przyznać nawet jeśli tylko sama przed sobą. Nawet jeśli była to zmiana na lepsze.. Zawsze powtarzała, że wzrok nie jest jej potrzebny, że i bez niego jest kunoichi, niektóry wręcz podziwiali ją tylko dlatego, że była ślepa, ale dobrze działała. A teraz? Wszystko będzie inaczej.
- Shiga.. Trochę.. - słowa "boję się" nie mogły jej przejść przez gardło nawet jeśli mówiła to do niego - Co jeśli.. Co jak.. - wyjąkała. Nie wiedziała nawet o co dokładnie chciała zapytać.

Post autor: **Hitsukejin Shiga** » 21 cze 2019, o 01:11

Sometimes I feel like I'm all alone
A long... a long way... from home
Who's got a shoulder when I need to cry
I feel restless and I don't know why
Cry for help, but still feel alone
Like a motherless child along way from home
Lord I'm lost I can't find my way
I'm dealing with the struggles in my day to day
My soul is weak and I wanna be strong
I try to run away but I've been running too long
[/center]

Prolog: W drodze do szpitala i na miejscu.
Shiga nie spodziewał się zobaczyć kiedykolwiek tak defensywnej postawy u chłopaka. Spodziewał się... docinek? Tego, że się odgryzie? Tak na pewno i bez wątpienia uczyniłaby Chise. Odgryzałaby się na każdym kroku, za każde słowo i zdanie. Taki był już jej urok panienki wypuszczonej z dobrego domu. Niczym płomyk, którego wielka część życia to było głównie tlenie sie na oparach parującego alkoholu i olejków, zamknięty w szklanym kloszu lampy. Teraz, kiedy pojawił się ktoś, kto od zewnątrz nagrzał i spękał klosz - płomyk się rozbuchał i pochłania kolejne połacie terenu. Tym właśnie była Chise. Płomykiem który hodował na własnym łonie. Na własnym grzbiecie z żarzącego się ledwo ognika postanowił stworzyć najdoskonalszy pożar jaki kiedykolwiek trawił ten świat.
Postanowił nie komentować wypowiedzi o tym, że Tochi miał rację, a Keizo postanowił mimo to sprowadzić wilka. To było... zaskakująco Shigowe ze strony Keizo. Kierował się sercem i rozsądkiem, a jednak umiał, kiedy trzeba, myśleć utylitarnie. To dobra cecha.
-Nie pozamiatałbym Tobą podłogi. Mimo bycia kultystą Jashina, wierzę w czerń, biel i szarość. Najgorsi są szarzy. Czarni to ci źli. Oni muszą istnieć, jednocześnie z białymi, tymi dobrymi, by się wzajemnie uzupełniać. Jedni są źli, bo nie znają innej drogi. Inni są dobrzy, by równoważyc tych złych i przynosić na świat dobro. Szarzy to ci, którzy chcą tylko przejśc przez życie, nie zmieniając nic i nic nie znaczyć. Nie stanowić nic Sobą. Chise powiedziała mi, że to ty głównie chciałeś wyruszyć po wilka i sprowadzić go żywego. To racjonalna decyzja. Zamiast mścić się za coś, co nie do końca było jego winą, postanowiłeś dać mu szanse na odkupienie. Czasem warto dać drugą szansę. Nie wiem, czy byłbym równie mądry na twoim miejscu. Dobra robota. Nie jesteś szary. - Dodał po chwili taką małą pochwałę, widząc, że chłopak nie miał nic złego na myśli. Poczuł się trochę... głupio, że od razu go zaatakował jakby był wrogiem. Czy to zazdrość o Chise? Widać było, że się lubili. Czy Shiga czuł się zagrożony? Co jeśli po uruchomieniu oczu Chise zobaczy Ona Shigę i krzyknie z przerażeniem, a zakocha się w nowiutkiej i gładkiej twarzy Senjuu? To było możliwe.
Po tym jak Chise się zebrała, po drodze do szpitala Keizo postanowił mu coś pokazać. Specyficzna technika, która spowodowała powstanie roślin które działały dezynfekująco, oczyszczająco i przynosiły ulgę w bólu. Banalnie proste, a przy tym doskonałe w swojej prostocie. Zaśmiał się tylko cicho pod nosem, czując łaskotanie roślinnych pędów. "Przyda się" - Skwitował jedynie krótko, uśmiechając się do Keizo po drodze i to szczerze, przydatny chłopak, kładąc na chwile dłoń na ramieniu Chise. Kiedy doszli do szpitala, on się udał po wszystkie potrzebne rzeczy.

Epizod 1: Przygotowanie pacjenta, te mentalne. O tym było w książkach!
Do sali trafił mając już wszystko. Cóż więcej, zostało zająć się operowaniem, jakie by to nie było przerażające w praktyce dla mnicha. Dopytał jeszcze lekarza po drodze, pokazując mu swój zestaw medyczny co do czego i jak się nazywa. Więc w szpitalu dopiero dowiedział się przeznaczenia jednej czy dwóch rzeczy... Co nie zmieniało faktu, że koniec końców wszystko było pod jakąś taką mniejszą czy większą kontrolą i opanowaniem. Miał ze sobą przecież swój ulubiony podręcznik oraz zwój z anatomią. Kemuri musiał zabrać to z biblioteki, moze nawt za to poręczył finansowo, że wróci? W końcu ręczna robota. Szkoda, że nie wróci bo i sam właściciel nie wróci. Raczej. Nie, nie ma opcji, żeby była możliwość, że go wypuszczą. Pewnie zgnije w więzieniu. Albo w grobie. Ważne było to, co tu i teraz.
A tu i teraz była przerażona Chise. Pierwszy raz odkąd ją poznał widział w jej oczach paniczny strach. Bała się. Usmiechnął się strasznie blado. Ponuro. Ledwo.
-Zaufaj mi Chise. Jeśli ktoś może naprawić błędy Boga, to będę to właśnie Ja. - Rzucił nieco kryptycznie. Wiedział, że się boi. Dlatego pogładził ją po głowie. Ułożył. Poprosił, by się uspokoiła. Jest w dobrych rękach... I nie ma nic do stracenia. W razie nieudanej operacji najwyżej nie będzie widziała. Kompletnie nic sie nie zmieni. Kompletne zero różnicy. Będzie wszystko tak jak przedtem. Przypomniał jej o tym, żeby wiedziała i żeby pamiętała. Może być tylko lepiej. Zadziwiająco często to tak działało ostatnimi czasy... czy to mityczne - jak ciągle są dołki to w końcu musi być górka, bo się zaczniemy kurwa w dnie zakopywać? Chyba tak. Na to wyglądało.
Nie bała się wcześniej. Bała się teraz. Keizo musiał jej wyjawić prawdziwą stawkę o którą toczy się tutaj cała ta gra. Może to i lepiej? Nie zamierzone, ale przydatne nawet. Nie lubił jej okłamywać.
-Opracowałem specjalną technikę, wysokiego poziomu Iryojutsu. Oparta jest o to, czym oberwałaś za murem. Raninsho. Tam, odbierało władzę w kończynach i narządach. Ja... Stworzyłem technikę by tą władzę przywracać. - Wyjawił z uśmiechem. Jak to jej nie uspokoi to nic jej nie uspokoi. Wiedział, że zawsze podziwiała jego umiejętności tworzenia technik. I to mogło być trochę przerażające. Przecież nie poparzył jej umyślnie w ich poprzednim starciu, a mimo to opracował technikę naprawiającą blizny. A teraz naprawił jej jedyną wadę jaką posiadała odkąd się znali. Dziewczyna, co jest faktem, była od niego doskonalsza na każdym polu. Ale jeśli chodziło o zwalczanie woli boskiej to On nie miał sobie równych. Tyle razy miał zginąć. Tyle razy miało się nie udać... Ten jeden raz musi się udać. A co do samej operacji to co mamy na dobrą sprawę?

Epizod 2. Przygotowanie pomocnika, sali oraz pacjentki część główna.
Sala. Była sala. Sala kilka metrów, na kilka metrów. Niezbyt wielka. W sam raz. Medycy udostępnili mu salę zarówno ją, podstawowe wyposażenie jak i specjalny środek anestetyczny o nazwie Oyasumi. Shiga ryknął śmiechem, jego poziom wytrzymałości psychicznej chyba nieco obniżony przez fakt tego, że podejmuje się czegoś tak wielkiego. Znał stary dialekt, znał język nim się przez ostatnie lat zmienił. I pamiętał doskonale, że od dawien dawna Oyasumi znaczył ni mniej ni więcej dobranoc. Oczywiście kiedy usłyszał, że środek wymaga dwóch dawek i kosztuje tyle ile kosztuje chciał zapłacić, jednak pracownicy szpitala uznali najwyraźniej, że po pierwsze A) Jest znanym najemnikiem Uchiha, B) Robi operację Chise która jest rodowitą Uchihą która urodziła się slepa, a co nie jest dla nikogo tajemnicą, C) Jest cennym nabytkiem Katsumi, zarówno Ona jak i On, a ona dodatkowo walczy na murze dla dobra świata. Głupotą z ich strony byłoby się sprzeciwiać, ale Shiga brał to ryzyko pod uwagę. Jednak tak się nie stało. Otrzymał potrzebną ilość dobranocki, a także dwa szklane pojemniki z możliwością szczelnego zamknięcia, tak jak jego formalinowy słój, oraz takie pierdolety jak rurki z specjalnie spreparowanych jelit zwierzęcych. Dwa słoje. Jeden na jakąś określoną ilość krwi, która może być potrzebna, a drugi na wprowadzenie do jej organizmu tego płynu mającego paskudny zapach rumianku. Płynu utworzonego po rozpuszczeniu śmiesznych tabletek. Shiga nienawidził zapachu rumianku, lecz zrozumiał, że najlepiej będzie podać go dożylnie. Do rurek dołączony był twór przypominający mały miech.

-Z tego co rozumiem schematy i działanie tego, Keizo, delikatny nacisk miecha będzie powodował wewnątrz wzrost ciśnienia i stopniowe tłoczenie zawartych w słojach płynów do ciała Chise. - Powiedział, mając chłopaka na boku. Zostało ten wygotowany pojemnik odkryć, nalać otrzymany płyn i przygotować wszystko do znieczulenia dziewczyny. Wiedząc, że nie postanowiła się jakoś zbytnio mu opierać w operacji i raczej kooperować, spokojnie poklepał kilkukrotnie jej przedramię. Potem nieco mocniej, zaciskając swoją dłoń dość mocno na wysokości jej nadgarstka. Nagłe odcięcie dopływu krwi do dloni spowodowało znaczący wzrost ciśnienia w kończynie. Jeszcze kilka uderzeń. Chise niedawno jadła śniadanie i piła, więc była doskonale nawodniona, przez co żyły były dość pękate. Po lekkim odcięciu dopływu krwi oraz paru impulsowych klepnięciach w ręke nie było problemu z ustanowieniem wkłucia cieniutką igłą zakończoną czymś, co przypominało uszczelkę z metalu i pozwoliło Shigiemu zacisnąć na tym drugą część rurki, która prowadziła do słoja z płynem. Igła została wprowadzona do żyły. Żeby się upewnić, że robi wszystko doskonale i jak najbardziej przepisowo, a przecież wszystko musiałobyć tutaj picuś glancuś. Nie było możliwości, że się nie uda. Wszystko musiało być przygotowane pod najmniejszym względem. Jak bardzo przygotowane? Tak bardzo, że w sali wszystkie rzeczy były nowe lub sterylne przez wygotowanie. Nawet ciuchy Shigi, który będzie miał bezpośredni kontakt z ciałem dziewczyny były całkowicie czyste i nowe, po wygotowaniu. Nawet jego dłonie, przed przystąpieniem do działania były przemyte mocnym alkoholem, po umyciu w gorącej wodzie, żeby się upewnić, że nie ma na nich nic co mogłoby zaburzyć powodzenie operacji. Nawet cholera paznokcie sobie wyczyścił. Dokładnie nic przecież nie mogło pójść nie tak, prawda?

Epizod 3: Wkłucie oraz narkoza. Niech pacjentka nam idzie spać. Przypomnienie sobie pobrania oczu od dawcy.
Samą igłę wprowadzał do ciała dziewczyny, przez przyciśnięcie palcem żyły od góry, by upewnić się, że igła wejście prosto wraz z ogólną długością i światłem tętnicy - Za wielka rana oznaczałaby mimowolne krwawienie które mogłoby wpływać na stan zdrowia i życia dziewczyny. Krzywe wkłucie? To oznaczałoby możliwość przebicia żyły na wylot. Nie, żaden z tych błedów nie wchodził w grę. Wsunął więc igłę powolnym, lecz stanowczym ruchem pod kątem i wzdłuż światła żyły, by taki wenflon prowadzący do płynu został w niej. Mogła tu wystarczyć strzykawka, ale planował tego samego pojemnika i igły zaraz użyć, więc konieczne było zostawienie igły na drugi raz, by niepotrzebnie nie kłuć dziewczyny i nie wybijać jej ze snu przez nakłuwanie jej ciała w bezmyślny sposób. Stąd też kiedy tylko igła znalazła się w żyle, Shiga instruując Keizo co będzie musiał potem robić, przybliżył się do miecha. Powoli nacisnął go jedną z dłoni, na podsuniętej blisko łóżka dziewczyny szafce rozkładając swój zestaw przyrządów. Medyczny, piękny zestaw, z jadeitem i ozdobami... Miał tu wszystko czego potrzebował. Był korcang, którym Shiga wiedział, że musi zrobić zacisk, by wszystkie elementy były pod kontrolą. Pamiętał jak uczył się o tym, jak się przeszczepia nerkę. Podstawą było najpierw dołączenie krwi, by narząd miał czas załapać rozruch, a dopiero potem łączenie nerwów, by płynęły impulsy. Dopiero na końcu ścięgna i mięśnie. Schemat i działanie oka nie było jakoś strasznie trudne. Był to jednak swego rodzaju pewien unikat pod względem budowy. Takie troche podłączanie kabelków, niczym sznurków w kukiełce. Po pierwsze, żyła i tętnica były niemalże obok Siebie, zasilając oko. Pierwszą trudnością jest samo przygotowanie oka do przeszczepu. Zrobił to w warunkach polowych, jednak lepsze warunki mają wpływ tylko na samopoczucie i zdrowie dawcy, a to w tym przypadku nie miało znaczenia. Dopiero po takim czasie od pobrania oczu od Kemuriego zrozumiał, jakim szczęściem w głupocie, szczęściem nowicjusza władało jego życie.

Kiedy usuwał oczy swojemu pierwszemu celowi zrobił to zdobywając SAME niemalże gołe gałki. Jak kuleczki. Wtedy po prostu je wyrwał, dewastując mięsień nerwowy. W przypadku Kemuriego był jednak niewiarygodnie szczęśliwy pod innym względem - naciął mu skórę, tłuszcz i mięśnie, rozsuwając powłoki i zyskując dostę do oczu w całej okazałości. Dlatego pobrane gałki cechowały się tym, że dyndolił od każdej z nich sporawej, kilkucentrymetrowej długości naddatek w postaci nerwu wzrokowego, żyły i tętnicy. Miał więc pole do działania i pole do błędu. Mógł nieco odkryć żyły, by dopiero potem je zespolić, bez popełnienia żadnego błędu. Konieczne było rozróżnienie żyły od tętnicy - po pierwsze różniły się kolorem, a po drugie grubością. Tętnica, a w niej płyn - jako krew natlenowana, miała kolor jaskrawej czerwieni, przez co sama tętnica była niewiarygodnie jaśniejsza od żyły. Żyła z kolei odprowadzała krew, więc była to krew znacząco ciemniejsza, przez co żyła nie dość, że była cieńsza, to jeszcze - znacząco ciemniejsza. Najpierw musi połączyć tętnicie, potem musi połączyć żyłę. Wiedział, że krew będzie sikała jak dzika, na szczęście miał odpowiedni sprzęt. Zanim jednak zaczniemy się nad tym rozczulać, dobrze byłoby dokończyć zagadnienia budowy oka. Prócz żyły i tętnicy, a także obudowanego dookoła nich nerwu, obecne były cztery mięśnie proste, których budowa była przerażająco prosta, ale one także miały wyraźnie odcięte fragmenty na oczach Kemuriego, więc połączenie tych tkanek nie powinno sprawić żadnego problemu. Na końcu najgorzej było z ścięgnem mięśnia górnego, który nie dość, że przechodził pod mięśniem - będzie musial użyć znów korcanga - to jeszcze przez wypustkę, haczyk kostny zwany bloczkiem, napinając się do całości. Idiotyzmem byłoby nie uzyć tych tkanek, które były obecne u Chise by to zrobić. W końcu dziewczyna cierpiała na bielmo które zasłaniało jej wzrok i pozbawiało go jej, ale jednak miała sprawne mięśnie i ścięgna - mimo ślepoty wielokrotnie przewracała oczami i łypała na wszystkich. Nie było to oko martwe, nieruchome. To były funkcjonujące oczy, tylko w galkach problem... Ale to właśnie, mi słodcy, trzeba wymienić. I od tego jest to doskonałe oczko w kolorze lazurowym, jedno i drugie, które mnich pozyskał z chirurgiczną precyzją. Docisnął płyn w miechu do końca, Oyasumi popłynęło żyłami dziewczyny. Powinna zrobić się przeraźliwie zmęczona, senna oraz znużona. Dobrze. Połowa płynu.

Epizod 4: Pierwsza część płynu usypiającego w organiźmie. Przybory przygotowane, powtórzona podstawowa wiedza czyli jakie narzędzia, jakie tkanki...
-Pierwszy etap za nami. Doskonale. - Mruknął sam do Siebie. Znów położył dłoń na miechu, rozkładając do reszty wszystkie potrzebne narzędzia. Wiedział, że czas jest na wagę złota, bo z tego co powiedział lekarz, Oyasumi będzie trzymało w swych ryzach i objęciach przytomność Chise tylko albo i aż przez godzine. Na szczęście miał pełne pokłady czakry... I był zdeterminowany zrobić wszystko aż za dobrze, nawet gdyby miał tą czakrę stracić cała i potem zwymiotować i stracić przytomność. Miał nożyczki przeparacyjne które służyły do przecinania miękkich tkanek. Miał korcang, który działał jak miejscowy zacisk i do tamowania krwotoku. Miał grasper, który upewni się, że oczy Chise pozostaną odpowiednio... na polu jego działań. Rozwarte powieki, rozsunięte na maksa tkanki, odslaniajac kości i bloczek. To trochę jak dzierganie, na dłuższą mete. Mial kleszcze, którymi planował zaciskać mięśnie do kupy by drugą ręką, używając medycznych technik, działac na nie i je zrastać do kupy. To wymagało stosunkowo dużego nakładu pracy.
-Drugi etap. Dobranoc, Chise. - Ręka opadła do końca na miechu. Oyasumi wpłynęło do żył Chise, pozbawiając ją przytomności... I dając godzinę. - Keizo, proszę, żebyś w drugiej części operacji położył dłonie na moich ramionach i przekazywał mi czakrę. Będę używał wysoko-poziomowych technik medycznych, a te są cholernie czakrożerne, więc mogę potrzebować pomocy. Potem stawiam pożywny obiad gdzie zechcesz na zregenerowanie sił. Nie chcę zbytnio osłabnąć, by nie obniżyła się moja wydajność. - Prośba zupełnie szczera i uczciwa. Nie będzie okłamywał chłopaka, że ma kontrolę czakry jak jakiś antykreator, bo od powodzenia tutaj wszystkiego, a także więc i szczerości i bezbłędności, zależało życie i zdrowie Chise.

Epizod 5: Pacjentka śpi. Krew do słoja. Zaczynamy cięcie.
Mnich wstał, podszedł do słoja, odkręcił wieko ruchem nadgarstka by nie ubrudzić dłoni ani dłońmi i połóżył obok narzędzi. Przygotował kawałek szmaty z prześcieradła. Wziął do ręki skalpel... I chlasnął się po nadgarstku, otwierając żyły. Doskonale wiedział, że Jashinizm zaraz naprawi jego uszkodzenia, ale jego plan nie był wielki. Potrzebował tak z pół litra krwi, może ciut więcej, by uzupełnić wszelkie ubytki jakie mogą wystąpić u Chise w momencie, gdy będzie ją operował, żeby przypadkiem nie straciła za dużo i żeby organizm nie osłabł. Kiedy pojemnik napełnił się w ciągu minuty czy dwóch dostatecznie, mnich cofnął skalpel z rany blokujący jej regenerację i zacisnął sobie zębami szmatę na ranie by nie kapać, a by rana się spokojnie Jashinizmem zregenerowała. Zakręcił znów wieko bez kontaktu z dłońmi i skinął głową na chłopaka z rodu Senjuu.
-Na tą chwilę bardzo delikatnie potrzebuje, żebyś naciskał tłok. Tak jedno delikatne naciśnięcie, milimetr dwa, na pięć minut. Przez godzinę wtłoczymy jej całą moją krew, która jest w słoju. - Została pora na operację. Postanowił sobie, że nie będzie delikatny, tylko skuteczny. Miał alkohol, wystarczyło więc, że używając swoich magnezowych zębów nakrzesał iskier, żeby podpalić jego opary. Nad słabym, lecz gorącym niebieskim płomieniem odpowiednio wysterylizował wszystkie narzędzia których będzie używał i zdmuchnął ogień. Pomachał w powietrzu, by nie były parząco gorące. Pięć minut. Zostało ich pięćdziesiąt trzy. Usiadł na krześle przy nieprzytomnej Chise. Chwycił za skalpel. Kluczowe to rozsunięcie tkanek. Najpierw jedno oko, potem drugie. Dokonał nacięcia na prawym oku, a dokładniej na skórze, milimetr od krawędzi, niemalże symetrycznie ze źrenicą. W ten sposób nie uszkodzi gruczołu łzowego. Ciął w górę od źrenicy. Potem małe nacięcie na dole oka, na dolnej powiece i skórze. Głębokie, ale krotkie. Zamiast dwóch potężnych cięć postanowił zrobić mniejsze, ale więcej. Mniej krwawią. Potem idealnie po milimetrze nad kanalikiem łzowym wyglądającym jak śmieszne małe ziarenko pszenicy i ostatnie, czwarte nacięcie na przeciwko. Powstały krzyżowe nacięcia z każdej strony źrenicy, przecinające tkanki dookoła oka.

Epizod 6: Nacięte oko, gałka przygotowana do przeszczepiania, usuwamy stare oko.
Używając łyżeczki chirurgicznej wprowadzonej do oczodołu, obluzował nieco mięśnie zwiotczałe przez usypiający środek Oyasumi. Dwa graspery poslużył do rozwarcia oka do granic możliwości, tak, by gałka oczka już teraz wyglądała jakby chciała wyskoczyć z oczodołu. Używając prostej metalowej łyżeczki chirurgicznej podważył nieco oko i wykorzystując fakt, że nerw ma zawsze trochę wolnej przestrzeni i luzu na swojej długości, wykonał nacięcia w odwrotnej kolejności, niz będzie łączył oko. Najpierw przeciął mięśnie, boczne, górne, dolne i przyśrodkowe, potem odwinął z bloczka kostnego ścięgno mięśnia górnego, lekko odsuwając ostrzem skalpela tkanki z bloczka. Zdecydowanym ruchem przeciął ścięgno, wysuwając oko na tak bardzo jak pozwalał mu nerw. Skinął na Keizo, który odkręcił mu słój z oczami i chwycił jedno z nich - a wnioskując po ułożeniu ścięgna mięśnia górnego wiedział, że jest to odpowiednie oko prawe. To będzie musiałabyć szybka akcja. Mięśnie nie krwawiły prawie wcale, ale żyła i tętnica będą. Skalpel był mu dziś posłuszny, ale i on ma swoje limity. Okalające cięcie na nerwie. Odsłonięcie tętnicy i żyły. Uzywając kleszczy trzymał już wyjęte ze słoja oko prawe, kiedy przeciął jednocześnie tętnice oraz żyłe, używając nożyczek preparacyjnych. Oko, już teraz w żaden sposób niezamocowane, po prostu poturlało się po jej twarzy i spadło na podłogę. Potem się podniesie. Zacisnął korcang na tętnicy i żyły, odcinając dopływ krwi, która, jak przewidywał, zaczęła z tętnicy tryskać i obryzgała mu twarz i dłonie. Opuścił kleszczami oko do oczodołu, a używając kleszczy, po czym nakierował łyżeczką tętnice oka Kemuriego, a raczej to, co wystawało z nerwu i na pewno było tętnicą, na tętnice Chise, teraz luźnie zwisającą zza bezlitosnego zacisku korcanga, przesunął narzędzie by trzymało jednocześnie obie tętnice i obie żyły. "Keizo" mruknął jedynie. Chłopak złapał za korcang, by nie rozluźnić ucisku ani na chwilę, a Shiga złożył dwie pieczęci.

Epizod 7: Wsadzamy nowe oko oraz medycznym jutsu leczymy i łączymy tkanki.
Jak zawsze był to wół i tygrys, ale czakra... znacząco bardziej harmonijna. Shosen no jutsu było o dwie ligi dalej niż Naosute kiedykolwiek. Skoncentrował czakrę leczącą głównie na palcach, wiedział co leczy i nie chciał nic ponad to. Medyczna czakra skierowała się na trzymane przez Keizo tętnice, zespalając je do kupy. Krew dziewczyny popłynęła już do nowego oka, umieszczonego w oczole. Następnie czakra popłynęła do żyły, odprowadzając jej krew. Skinął na Keizo by ten puścił zacisk korcanga, samemu cofając ręke. Kiedy znów ją przysunął, zgenerowany został całkowicie nerw wzrokowy. Co było teraz? Ścięgno. Przysunął ścięgno kleszczami do ścięgna Kemuriego, zawijając dawne ścięgno Chise na bloczku i łącząc je z miejscem na ścięgno na oku Kemuriego. Robił to jedną ręką, ostroznie i powoli, po czym znów przysunął dłoń do ścięgna, lecząc je. Mięśnie był już najprostsze. Skinął na chłopaka, by ten pompował krew. Połączył najważniejsze mięśnie w najważniejszej kolejności, środkowy ze środkowym, przewijając go nad ścięgnem, tworząc mięsien górny. Mięsień zawinięty od dołu nieco spiralnie utworzył mięsień przyśrodkowy. Mięśnie dolny i boczny były formalnością, a ostatnie przesunięcie dłonią po oczodole pozwoliło zamknąć się do reszty ranom - po tym, jak oczywiście zabrał graspery które biednej Chise rozciągały oko. Przesunął się wraz z krzesłem, oddychając głęboko i powtórzył ten sam proces na drugim oku.

Epizod 8: Przygotowanie drugiego oka, zrobienie nacięć. Usunięcie starego oka.
Nacięcie na prawo od gruczołu łzowego lewego oka. Nacięcie na dole oczodołu. Nacięcie nad kanalikiem łzowym i równoległe nacięcie obok, na przeciwko. Znów łyżeczką naciągnął nieco oko i rozsunął tkanki. Graspery naciągnęły oko do granic możliwości, jakby znów miało samo wylecieć. Skalpelem przeciął mięśnie w odwróconej lustrzano kolejności niż w prawym oku. Potem skalpelem przeciął także ścięgno, odwijając je z bloczka, tnąc, tak jak tam, przy samej gałce. Musiał mieć nadmiar materiału przecież. Keizo już wiedział co robić, a Shigiemu dobrze się z nim pracowało. Teraz, kiedy obaj byli skupieni na tym, by Chise całkowicie doszła do Siebie, czuł z nim dziwną więź. Jak z synem którego nigdy nie miał i prawdopodobnie nie będzie miał. Spłynęła połowa krwi. Doskonale. Odsłonił oko, wyciągając je z oczodołu. Kuliste nacięcie na nerwie wzrokowym, nożyczki w ruch i cięcie tętnicy oraz żyły. Znów zacisk korcangiem. Znów asysta Keizo, po tym jak dopompował krwi. Znów dwie pieczęci i znów Shosen. Wszystko to samo. To. Samo. Bezbłędnie i nieodwołalnie. Wiedział co robi. Drugim razem szło już szybciej. Zostało dwadzieścia minut. Mało czasu. Przysunął jej tętnice do tętnicy oka Kemuriego, które zostało mu przez Keizo podane i wspólnymi siłami wypoziomowane w oczodole, jeszcze przed złożeniem pieczęci, tak samo z żyłą.

Epizod 9: Umieszczenie nowego oka oraz leczenie medyczną czakrą wszystkich przeciętych tkanek.
Wypozycjonował nerw wzrokowy. Medyczna czakra połączyła najpierw tętnice - popłynęła krew, potem żyłę - odpłynęła krew. Jasne z jasnym, ciemne z ciemnym. Zabrany korcang, nerw wzrokowy się regeneruje. Szybko do ścięgna, zawinięte przez bloczek, przyłożone do oka Kemuriego i zregenerowane medyczną czakrą. Kleszczami przysunięty mięsień nad ścięgnami tworząc mięsien górny i ścięgno górne. Potem mięsień przyśrodkowy, blisko kanalika łzowego. Potem mięsień dolny i boczny. Wszystko bez problemu i bez zarzutu. Zostało wyjąć graspery które rozwierały oko. Ostatnimi oparami Shosen wyleczyć wszelkie możliwe uszkodzenia. Mięsnie, ścięgna, nerwy, żyły, tętnice - w tej kolejności cięte, w zupełnie odwrotnej leczone, wszystko było wyleczone do reszty Shosen. Shiga liczył to jako za każdym razem dwa użycia. Mniej więcej tyle trwało. Mniej więcej tyle czakry z jego ciała ulatywalo. Czuł to doskonale. Tak samo jak czakrą przelaną podczas samego działania Ishoku do organizmu, by na tą chwilę pozwolił na takie manipulacje, bez obumierania tkanek, bez wykrwawiania się... Umożliwiając jak najczystszą pracę. I jak najskuteczniejszą. Cała krew została wtłoczona do ciała Chise. Zostało dziesięc minut nieprzytomności.

Epizod 10: Keizo użyje swojej techniki bandażowania Senjuu. Shiga przygotowuje się do swojej techniki Kasseika.
-Blizny usunę, jak odpocznę. Teraz zostało mi... mniej więcej mniej niż połowa czakry. Czuję nadchodzące zmęczenie. Keizo, proszę byś użył znów swojej roslinnej techniki. Owiń jej twarz i oczy, w pozycji zamkniętej, tak jak jest teraz. Niech się wspomaga, niech się regeneruje. Ja muszę użyć... Kasseiki. - Mnich, bez najmniejszego zawahania, zaczął składać uwaga uwaga - pięćdziesiąt różnych pieczęci. Doskonale wiedział, że zajmie mu to z dwie, trzy pełne minuty, ale tutaj czas sie juz nie liczył. Teraz to było szarpanie się z Bogiem o powodzenie całego zabiegu. Kiedy po wyleczeniu wszystkiego została tylko Kasseika i już złożone pieczęci - to rzeczywiście był finisz. Ostatnia pieczęć i jego dłonie rozbłysły medyczną czakrą. Pięć palców zapłonęło żarem skoncentrowanej jak nigdy dotąd czakry. Bez zawahania, bo teraz była już tylko śmiertelna powaga i determinacja, przyłożył jeden palec do jednego oka, drugi do drugiego, by medyczna czakra popłynęła z pełną mocą, pobudzając do działania połączone mięśnie, ścięgna, nerwy, tętnice i żyły. Wiadomo, wszystko wyleczone Shosenem, ale jednak... Kiedy tylko poczuł zmęczenie, poprosił Keizo o interwencję i przekazanie mu czakry. Musiał odczekac, by nie przedobrzyć. Za chwilę znów zrobi dwa palce, jedno na oko... A na końcu kciuk, na czoło, by mózg załapał - HEJ STARY MY WIDZIMY. Jeśli czas upłynie i Chise zacznie się budzić mocnym głosem zakaże jej otwierania oczu - bandaże Keizo i tak powinny jej to uniemożliwić - i nie ruszanie się. Niech da mu dokończyć Kasseikę.

Ukryty tekst

Post autor: **Papyrus** » 22 cze 2019, o 17:22

Shiga, Chise - operacja zakończona sukcesem.

Post autor: **Keizo** » 22 cze 2019, o 20:08

Odpowiedź Shigi była niespodziewana. Ciepłe słowa na temat kogoś innego niż on sam? Niespotykane dla kogoś nieznajomego, jednak Keizo zaczął się domyślać że Chise mogłaby mu powiedzieć o kilku podobnych sytuacjach, skoro znali się tak długo.
Choć metafora kultysty niekoniecznie trafiła do Senju - w końcu w przenośni odwiecznej walki "białego" dobra z "czarnym" złem według Jashinisty nie było pomiędzy nic wartego uwagi, zaś według chłopaka ci "biali" walczyli przecież nie tylko o siebie, ale też o tych "szarych" - skinął on głową, uznając że rozejm został zawarty.
*** W szpitalu zadaniem Keizo przede wszystkim było wypełnianie poleceń doświadczonego medyka, po drugie zasilanie go, w miarę możliwości, chakrą. To drugie było oczywiście o wiele łatwiejsze niż to pierwsze, jednak z reakcji Shigi wynikało, że nic nie popsuł - a stawką było przecież zdrowie innej Shinsengumi. Ba, zaczął się spoufalać jeszcze bardziej - co, biorąc pod uwagę że znali się na dobrą sprawę jeden dzień, nieco krępowało chłopaka. Ale cóż mógł poradzić na to, że tak łatwo zjednywał sobie ludzi, he.
Szkoda, że nie działa na dzikich.
Gdy wyglądało na to, że było już po wszystkim, Keizo położył na poduszce obok Chise kilka nasionek, które po kilku chwilach zamieniły się w bandaże które ciasno - acz nie za bardzo, by nie uciskać pacjentki - owinęły jej głowę. Po chwili zapach leśnych ziół - ostrzejszy, choć dla wielu też całkiem przyjemny - zaczął przezwyciężać wszechobecny aromat rumianku.
- Uff - westchnął Keizo, zsuwając się z plecami opartymi o ścianę na podłogę. Jeśli tak miał wyglądać każdy zabieg, to wolał podziękować rozwijanie iryojutsu i skupienie się na własnych atutach - jeżeli w ogóle ogrodnictwo w wersji drugiej można było tak nazwać.

Chise · Post autor: **Chise** » 22 cze 2019, o 22:10

Słowa Shigi niezbyt ją uspokoiły. Nadal czuła strach wypełniający ją całą.. Chyba nigdy nie była tak bezsensownie przerażona, nawet przed obliczem Hana. Tam czuła, że ma jakąś kontrolę nad rzeczywistością, nad tym co się dzieje - wiele z tego co się wydarzyło było spowodowane jej zachowaniem, tutaj jednak.. Nie miała nad niczym kontroli i wszystko działo się diabelnie szybko. Prawdy dowiedziała się kilka minut przed zabiegiem, nie miała szansy na jakąkolwiek reakcję.
Położyła się na stole i wtedy pękła. Łzy powoli spływały jej z kącików oczu, jeszcze ślepych. Dała sobie wbić coś w rękę, ciesząc się, że chłopak mocno ją trzymał, bo cała zaczęła dygotać. Zastanawiała się czy tu cały czas było tak zimno?
Z czasem jednak wszystko zaczęła się zamazywać. Później nie mogła sobie przypomnieć kiedy dokładnie odpłynęła, pamiętała jeszcze jak Shiga coś mówił do Keizo, ale wiedziała już co.
Budziła się bardzo powoli. Głowa ją ćmiła, czuła lekki ucisk dookoła głowy. Poruszyła się powoli, przeciągając dłonią po stole i uświadamiając sobie, że nadal są w tym samym miejscu. Nie czuła się jednak jak po drzemce, raczej jakby oberwała w głowę i dopiero odzyskiwała świadomość po nie wiadomo jakim czasie. Czuła ucisk na głowie, jakby ją obandażowano - co zapewne nie mijało sie z prawdą - i zaczęła podnosić dłoń, by to sprawdzić, ale ostre polecenie Shigi zatrzymało ruch w połowie. Dopiero teraz poczuła, że jego ręce delikatnie dotykają jej głowy, jakby przeprowadzały masaż, bardzo mrowiący i swędzący. Obok słyszała nieco ciężki oddech Keizo, który brzmiał jak zmęczony.
- Shiga.. - szepnęła lekko zmurszałym głosem i uświadomiła sobie jak bardzo zaschło jej w gardle. Usta były aż kleiste i nie oblizała je nerwowo, choć niezbyt to pomogło - Pić mi się chce - mruknęła, nadal jeszcze mało przytomna. Nie ogarniała jeszcze wszystkiego, nawet nie przyszło jej do głowy zapytać o powodzenie zabiegu czy o jego przebieg.
Nieprzyjemne odczucia zdawały się nasilać.
- Swędzą mnie oczy - dodała cicho, a dłoń jej już drgała do poruszania się i podrapania po świeżo zagojonych ranach. Podobnie zawsze ją swędziało po technikach medycznych, po tym jak została oparzona i po wyleczeniu blizn. Tyle, że tu było jeszcze gorzej.

Post autor: **Hitsukejin Shiga** » 22 cze 2019, o 22:45

Sometimes I feel like I'm all alone
A long... a long way... from home
Who's got a shoulder when I need to cry
I feel restless and I don't know why
Cry for help, but still feel alone
Like a motherless child along way from home
Lord I'm lost I can't find my way
I'm dealing with the struggles in my day to day
My soul is weak and I wanna be strong
I try to run away but I've been running too long
[/center]

Jak widać w takich przypadkach, które zaskoczyły nawet Keizo, nie taki Shiga zły jak go malują. I co, jeśli ktoś ma rekinie zęby i prowokuje się go namiętnie określeniami - SZCZUPAK - i ten ktoś ma bardzo specyficzną aparycję, zachowanie i styl bycia to od razu musi być złym wariatem? No kurwa dobra, w dziewięćdziesięciu procent przypadków i a owszem jak najbardziej, tutaj się stety niestety muszę zgodzić. Ale jak sam widzisz, nie w tym przypadku. W tym przypadku Shiga miał swoją dobrą stronę, nieważne w jak nawiedzony sposób to może brzmieć. To ta lepsza strona monety.
W samej operacji pomoc Keizo była nieoceniona. Co prawda ograniczała się do zadań, które zrobiłby klon, ale Shiga takiego nie posiadał. Nigdy nie umiał tworzyć materialnych klonów i nie zapowiadało się by miał sie naumieć. Tutaj potrzymał, tam podał, tam nacisnął. Doskonale współpracował, działając jak zapasowa para rąk Shigi. Definitywnie mógłby z nim współpracować, bo jego nie-gadanie zbyt wiele było w ty mprzypadku cenne. Nikt mu nie pierdolił nad glową niepotrzebnie, nie trajkotał wyprowadzając z równowagi. Wszystko było tak, jak być powinno.
Zrobił swoje bandaże, które owinęły jej głowę, a Shigiemu naprawdę coraz gorzej szło utrzymanie stabilnej wymieszanej czakry na swej dłoni. Wsparcie Keizo było, ale i tak wystrzelanie się ze swoich - nawet wprawionych w kontrolowaniu - zasobów czakry, niemalże całości w ciągu godziny, było dla niego wyzwaniem zbyt wielkim.
Keizo osunął sie po ścianie, wzdychając ciężko. Shiga skierował na niego swój wzrok.
-Nikt nie mówił, że naprawienie tego, co Bozia spieprzyła i nie udało się naprawić nikomu przez jakieś dwadzieścia lat będzie łatwe. Malutki krok dla świata, wielki krok dla medyka czy jakoś tak. - kiedy Chise się zaczęła budzić i coś gmerać przy twarzy, warknął do niej by nie dotykała bandaża.
Przysunął po raz kolejny trzeci palec do lewego oka i czwarty do prawego. Odczekał chwilę by zakończyć technikę. Oddychał ciężko, czując zmęczenie. Czując pot zraszający czoło. Przymknął oczy, bo paradoksalnie wzrok go tylko rozpraszał - i tak miał jednocześnie ciemne mroczki przed oczami jak i śmieszne, skrzące się gwiazdki.
Ostatni impuls był najsilniejszy. Wymierzony kciukiem w czoło. Mógł nawet zaboleć. Shiga, po wszystkim, mając opary czakry, wstał od jej łóżka. Oparł się o szafkę, próbując opanować kręcenie się w głowie.
-Prawie sto procent czakry w godzinę. Kurwa, to moja pierwsza operacja i mam nadzieję, że... w tym tygodniu ostatnia. Bo wnętrzności wypluje. - Spojrzał na Keizo, równie zmęczonego wytężonym asystowaniem i skupieniem, jakie było potrzebne. Tak, między pierwszym, a drugim impulsem minęło kolejne kilka minut. Środek odpuścił całkowicie niemalże, dziewczyna wracała do pełnej sprawności. Shiga usiadł pod ścianą, zmęczony do granic możliwości, gdzie każdy ruch był problemem i ryzykiem wypierdolenia się na ryj. Sapał.
-Pewnie jest zagojone. Wstępnie leczyłem iryojutsu najwyżej rangi. Bandaże Keizo miały odkazić i do końca zaleczyć. Zdejmij je. - Zawiesił na chwile głos. Przeczesał dlonią wlosy do tyłu. Próbował nie oddychajac powstrzymać przyśpieszony oddech, ale to nic nie dało, jak tylko odetchnąłto znów zaczęło go dusić i zaczął sapać.
-Otwórz oczy, dziewczyno. - I tym poleceniem skwitował na sam koniec calutką operację. Niech obejrzy świat własnymi oczyma.

Ukryty tekst

Post autor: **Keizo** » 22 cze 2019, o 23:21

Na słowa o wielkich krokach dla świata i małych dla medyków Keizo jedynie pokiwał głową i wydał z siebie mruknięcie, mogące oznaczać jedynie tyle że się zgadza. O wielkich krokach naprzód wiedział niewiele, o tych małych zresztą też - ale gdyby Shiga potrzebował kiedyś szybkiego kursu cofania się, był do jego dyspozycji.
- O, o, ostrożnie - powiedział chłopak, niezdarnie podnosząc się do pozycji stojącej. Roślinny bandaż różnił się nieco od takiego zwykłego - po pierwsze i najważniejsze, rozerwany tak wcześnie w nieodpowiedni sposób mógł wydzielić na raz za dużo soków, co może nie było niegroźne, ale z pewnością nie będzie wyglądało zbyt ładnie i estetycznie.
Ciumkając pod nosem, chłopak podszedł do pacjentki i obejrzał zawiniątko. Znalazł linię przy której liście łączyły się i gdzie - przy normalnym wzroście bez żadnych ingerencji - byłyby połączenia z łodygą, po czym puknął lekko w głowę Uchihy.
- Tu rozerwij - powiedział, odsuwając się na kilka kroków i znów opierając o ścianę.
Szczerze mówiąc, to nie za bardzo wiedział co ma ze sobą zrobić. W dobrym tonie byłoby zostawić teraz Shigę i Chise samych - w końcu to nie on był tutaj ślepy, a kultysta rzeczywiście od początku zachowywał się jak nieco jak zazdrosny piętnastolatek.
Ciekawe, czy naprawdę ma sto lat. Może babcia o nim słyszała. Hmm... może go spytam czy zna Senj... nie no, pewnie nie zna. Ale może brał udział w...
Zanim Chise zdążyła do końca zdjąć swój bandaż, Keizo pogrążony był już w rozmyślaniach na temat historii Hayashimury, bitew na wybrzeżach i statków - a raczej tego, czy trudno byłoby zrobić taką dżonkę za pomocą starego, dobrego Mokutonu.

Chise · Post autor: **Chise** » 23 cze 2019, o 15:12

Słowa Shigi nieco brzęczały jej w uszach. nadal czuła się niepewnie, ale powoli podniosła się do pozycji siedzącej, opierając się cały czas na jednej ręce. To trochę pomogło w ustabilizowaniu siebie, ale sprawiło, że zrobiło się jej nieco niedobrze, musiała poświęcić kilka chwil na to by przestało. Oddychała głęboko, czekając aż sensacje przejdą i wtedy usłyszała Shigę.
Niepewnie podniosła dłonie do bandaża, ze zdziwieniem wyczuwając nie materiał, a jakby.. Materiał roślinny? Wtedy podniósł się Keizo i dziewczyna zrozumiała, że musiał być to Mokotunowy twór stworzony na miejscu przez chłopaka, a nie zwykły materiał ze sklepu. Powoli przesunęła ręce do miejsca wskazanego przez Ogara.
- Dziękuje - mruknęła, rozrywając je i powoli odkręcając. Zaletą iryojutsu było z pewnością to, że nie musiała się bać jakiś rozbabranych rzeczy pod nimi, skoro Shiga mówił, że jest wyleczone. Jak przez operacją miała napad paniki, tak teraz była bardziej podekscytowana możliwościami.. W końcu miała szansę widzieć!
Po odwinięciu bandaży oczy miała sklejone jak po naprawdę długim śnie. Musiała je przetrzeć, by dopiero otworzyć i poczuła pionowe blizny przecinające jej powieki, pozostałości operacji. Nie zapytała o nie, po stanie Shigi było widać, że jest zwyczajnie wyczerpany po operacji, nie miał sił zajmować się drobnostkami.. Choć sprawiło to, że poczuła jak poważne to było.
Powoli otworzyła oczy, a wszystko dookoła.. Zabłysło. Dziewczyna syknęła i instynktownie zasłoniła wzrok dłonią. Nie sądziła, że to będzie tak.. Intensywne. Niczego się nie spodziewała, a i tak została zaskoczona.
- Jak tu.. - mruknęła pod nosem, starając się powoli zerkać, by przyzwyczaić się do tego uczucia. Na razie nic konkretnego, bardziej jakieś nieregularne kształty i plamy, ale..
- Widzę - szepnęła sama siebie - Shiga, ja widzę! - powtórzyła głośniej, prychnęła śmiechem, początkowo osłaniając usta i uciszając się. Przekręciła głową, odsłaniając więcej, świat zawirował aż zrobiło się jej niedobrze, ale to było nieważne! Zaśmiała się głośno, obserwując na razie niewyraźne plamy.

Szpital

Re: Szpital

Re: Szpital

Re: Szpital

Re: Szpital

Re: Szpital

Re: Szpital

Re: Szpital

Re: Szpital

Re: Szpital

Re: Szpital

Re: Szpital

Re: Szpital

Re: Szpital

Re: Szpital

Re: Szpital