Łaźnia "Nyūhaku" na obrzeżach

[Noguchi Akane]

- Nie płaci haraczu? Och, w takim razie sobie zasłużyła. A komu dokładnie płaci się haracz w tej okolicy? Bo wybacz, ale chyba nie tobie. Wyglądasz raczej na takiego, co go wysyłają tylko, aby odebrał zapłatę należną komuś innemu. Ja sama nie bywam normalnie w tej części osady, więc się nie orientuję w lokalnej polityce. - odparła mężczyźnie, unosząc brwi w lekkim zdziwieniu. Czy ten idiota właśnie przyznał się otwarcie do nielegalnej działalności, którą ona sama jako shinobi rodu Uchiha miała w obowiązku tępić - przynajmniej na terenie Sogen? Nie wiedział pewnie, że jest kunoichi, ale nawet w takim wypadku... cóż, gratulacje pewności siebie. Nie wróżyła mu długiego życia, chociaż oczywiście nie planowała go zabijać na miejscu - zapaskudziłby tylko wodę. No chyba, że spróbuje ją zaatakować, wtedy jego twarz przywita się z ogniem wywołanym jedną z jej technik. Na razie jednak chciała zyskać informacje, dla kogo pracował, żeby móc w razie czego ukręcić łeb całej sprawie za jednym zamachem.

[Kyohei]

MISJA 6/?
Noguchi Akane: Problemy w Nyuhaku

---

- Ryżowemu księciowi, a komu?

Odpowiedział wąsaty mężczyzna, przepełniony dumą. Zdawał się on być nieporuszony poniekąd agresywnym tonem kobiety. Widać było, że popisywał się lekko, wnioskując po tonie wypowiedzi. Był prawdopodobnie bliskim współpracownikiem Ryżowego. Albo samym Księciem. O tym, Akane miała się dopiero przekonać. Mężczyzna nie był jednak skory do wymieniania szczegółowych informacji, mimo, że wyglądał na zadowolonego z okazanej mu ciekawości. Nie codziennie przecież mężczyzna o jego wyglądzie, wieku czy stanie materialnym jest w stanie aktywnie prowadzić rozmowę z piękną, nagą kobietą.

- Widzisz mała, nie jesteś stąd to spowiadać się nie będę. Ale nie słyszeć o legendarnym Ryżowym Księciu? O nim nawet książki piszą! Tak mówią, ja nie wiem bo niepiśmienny jestem. Przysiądź sobie bliżej, to Ci nieco o nim opowiem.

Rozmówca Akane traktował ją raczej przedmiotowo. Nie traktował jej jako zagrożenia, był oślepiony swoim wyimaginowanym światem, a inteligencją nie grzeszył. Liczył pewnie, że uda mu się uwieźć dziewczynę.

[Noguchi Akane]

Akane nie miała pojęcia o istnieniu jakiegokolwiek ryżowego księcia, ale musiała powstrzymać się przed parsknięciem śmiechem, gdy usłyszała ten tytuł. Czegóż to pospólstwo nie wymyśli, aby przybliżyć się nieco do sfery szlacheckiej. Ciekawa była tylko, kto te książki czyta, skoro zwykli ludzi czytać nie umieją... no chyba, że okoliczni kupcy lub arystokracja dla poczucia dreszczyku emocji miałaby wdawać się lekturę czegoś takiego? Niezależnie od przyczyny, nie chciało jej się dłużej prowadzić konwersacji z osobnikiem przed nią i uznała, że to najwyższy czas udać się do właścicielki, by sprawdzić co też ona wie o swoim dręczycielu.

- Aż tak nie jestem tym zaintrygowana. W życiu nie słyszałam o kimś takim, więc chyba nie jest aż tak bardzo znany, nie dalej zapewne jak w Kotei. Jeśli chcesz coś o nim więcej opowiedzieć, to mów, jak nie... to mocz się tutaj dalej w samotności. - wzruszyła ramionami i o ile facet nie chciał jednak zacząć gadać, wyszła z wody, planując się obmyć i pogadać z właścicielką. Oczywiście gdyby mężczyzna zaczął być namolny, przywita go kulą ognia. Małą, na początek. Ostrzegawczą można by rzec.

  Ukryty tekst

[Kyohei]

MISJA 8/?
Noguchi Akane: Problemy w Nyuhaku

---

Noguchi nie była zainteresowana rozmową z mężczyzną. Ogniowa kula nie była jednak przydatna, bo ten nie miał zamiaru narzucać się w nieskończoność. Najwyraźniej musiał wymoczyć swoje obolałe plecy czy inną część ciała, bo postanowił faktycznie zostać jeszcze w łaźni. Kunoichi wyszła się ubrać, a następnie postanowiła zobaczyć co u właścicielki. Ta stała nieopodal szatni, sprzątając rozbity wazon - musiał spaść podczas awantury.

- Przepraszam. Już to sprzątam. Znowu problemy ze zbirami ryżowego księcia. Nie dadzą nam żyć w spokoju. To istni terroryści przedmieść. Gdyby tylko znalazł się ktoś kto byłby w stanie się mu postawić... oj wiele bym dała.

Wyżaliła się poniekąd, rozpatrując swój marny los, właścicielka łaźni. Faktycznie, miejsce Nyuhaku nie było najlepsze - toteż i łaźnia nie była zbyt dochodowa. Noguchi na pewno była w stanie zrozumieć, że i bez bandytów to miejsce nie zapewnia małżeństwu życia mlekiem i miodem płynącego. Czy to ona miała być tą bohaterką, która rozwiążę ich problemy?

[Noguchi Akane]

Akane była częściowo nieco zawiedziona, że nie miała pretekstu do usunięcia szkodnika przed sobą od razu, a częściowo zadowolona - trup zapaskudziłby jeszcze urokliwe miejsce, do którego planowała częściej się udawać. Przywdziawszy strój shinobi, rozmasowała jeszcze nieco kark. Irytacja na to, że nieprzyjemny typ przerwał jej chwilę relaksu, utrzymywała się na tyle, by zaczęła się zastanawiać, jak najlepiej pomóc lokalnej społeczności. Trochę dziwiło ją to, że nikt z władz jeszcze nie zareagował, o co nie omieszkała się spytać.

- Tak, właśnie o nim nieco się dowiedziałem, ale to pierwszy raz, jak o kimś podobnym słyszę. - skinęła głową w odpowiedzi, przyglądając się kobiecie, jak sprząta resztki wazonu. - W sumie niewiele się dowiedziałam. Co to za osobnicy, ten książę i jego banda? Wiadomo gdzie przebywają? I czemu straż nic z nim nie zrobiła, skoro uprzykrza się mieszkańcom? -

[Kyohei]

MISJA 10/?
Noguchi Akane: Problemy w Nyuhaku

---

Dziewczyna zaczęła wypytywać o bandytów odwiedzających łaźnię, co wyraźnie ucieszyło właścicielkę. Rzadko zjawiał się tu ktoś, kto dawał nadzieję na zmianę sytuacji przedmieść. Kobieta ochoczo odpowiadała na pytania.

- Ryżowy książę ma swój pseudonim ze sposobu w jaki się dorobił. Był kiedyś dużym rolnikiem. Teraz za pieniądze z upraw ryżowych wynajmuje tą swoją bandę zbójów, aby rozkradali pół przedmieść. A straż? Straż nic nie robi! Nie wiem czy im tez nie płaci... Gdzie przebywają. No, wie pani. Dobre pytanie. Jak akurat nie terroryzują mnie, męża, czy innych uczciwych ludzi to siedzą w knajpie i chleją na umór. U nas, tutaj na obrzeżach, nie jest łatwo. Kotei nie interesuje się tymi miejscami.

Powiedziała pani, smutniejąc jednocześnie. Duża szansa, że akurat teraz, wieczorną porą, bandyci zapijają się w knajpie, w końcu mało co jest jeszcze otwarte.

[Noguchi Akane]

Miała zamiar po prostu się zrelaksować, a wszystko wskazywało na to, że natrafiła na nieco poważniejszą sprawę. Nie podobało jej się, że ktoś w okolicy omija autorytet władz klanowych, pretendując do pozycji należnej normalnie szlachcie. Do tego korumpował siły klanu, co było jeszcze bardziej haniebne. Teraz nie mogła tego zostawić odłogiem. Przynajmniej do tej pory sytuacja z jednej i drugiej strony się zgadzała - potwierdzał ją zarówno zbir, jak i sama jego ofiara. Mogła zatem przypuszać, że nie ma tu jakiegoś drugiego dna i postarać się ukręcić łeb sprawie od razu.

- Cóż, w pewien sposób właśnie się zainteresowało. Dziękuję wam za informację, potrzebuję jednak jeszcze jednej. Gdzie jest posiadłość tego całego Księcia? Ile osób zatrudnia, mniej więcej i czy jest tam jakiś shinobi? - dopytała, kątem oka uważając, czy przypadkiem facet z łaźni nie podsłuchuje rozmowy.

[Kyohei]

MISJA 12/?
Noguchi Akane: Problemy w Nyuhaku

---

Noguchi była teraz niejako zbawczynią przedmieść. W końcu ktoś zainteresował się losem terroryzowanych mieszkańców. Postanowiła rozwiązać ten problem raz na zawsze, wyrywając chwasta wraz z korzeniami. Korzeniem natomiast był Ryżowy Książę, znany w tych okolicach bandyta. Uchiha nie byli w stanie rozwiązać tej sprawy, a powody takie stanu rzeczy były nieznane. Akane pozostawała jednak czuła na problemy ludzi z obrzeży miasta. Podczas rozmowy ze starszą kobietą nie traciła jednak czujności - spoglądała na mężczyznę kąpiącego się obecnie w łaźni, aby mieć pewność, że ten nie podsłuchuje. Ten natomiast zdecydowanie podsłuchiwał, nie było tak naprawdę co do tego wątpliwości. Właścicielka łaźni nie była natomiast tego tak świadoma jak kunoichi stojąca przed nią i kontynuowała rozmowę, jak gdyby nigdy nic.

- Są takie pola ryżowe za miastem. Tam ma swój dom, a nawet można by rzec, że pałac. Zatrudnia... ciężko powiedzieć. Sześciu? Siedmiu? Ciężko naprawdę ciężko powiedzieć. Shinobich natomiast tam nie ma, oni się, zdaje się mi tak, nie pałają takimi pracami. To szlachetni ludzie, tylko nami się nie przejmują!

Ze słów kobiety ciężko było więcej wycisnąć. Była stara, a dzień dobiegał powoli końca, widać było po niej zmęczenie. Ciekawym natomiast była sytuacja podsłuchującego mężczyzny. Z pewnością zaraz poleci do Ryżowego Księcia zameldować mu o wszystkim, a ten będzie miał czas na przygotowanie sobie obrony.

[Noguchi Akane]

Shinobi - szlachetni? Akane pomyślała, że parsknie ze śmiechu, jednak nie miała powinna niszczyć złudzeń, jakie skrzętnie jak widać splotły się wśród prostego ludu. Ścieżka osób takich jak ona polegała przede wszystkim na byciu efektywnym narzędziem, głównie narzędziem mordu, choć w założeniach - oczywiście, był to mord ukierunkowany na dobro całego społeczeństwa. Na szczęście dla kobiety i reszty mieszkańców, w tym wypadku obowiązki Akane jako kunoichi były jasne - planowała usunąć chwast, który rozrósł się w okolicy, przeciwdziałając prawowitej władzy, a przy okazji powinno to pomóc prostemu ludowi Sogen. Skinęła kobiecie głową, dziękując za informacje, upewniając się jeszcze tylko u niej, że poda jej dokładny kierunek. Potem, nie dając po sobie poznać, że zauważyła obecność sługusa "Księcia" pod drzwiami. Wyszła po prostu z łaźni, a następnie - będąc poza zasięgiem wzroku mężczyzny - stworzyła swojego klona, który ruszył powolnym, spokojnym tempem ku polom ryżowym, gdzie miała znaleźć posiadłość lokalnego watażki. Sama ukryła się gdzieś z boku, w cieniu, by osoba wychodząca z łaźni jej nie dostrzegła, za to zwróciła uwagę na sylwetkę klona idącego drogą. Wtedy Akane by uderzyła, rzucając dwoma kunaiami w mężczyznę, który należał do świty Księcia i powinien właśnie lecieć ostrzec swego pryncypała. Celowała w gardło, by zminimalizować ilość odgłosów, jakie ten miałby z siebie wydać podczas umierania. Kiedy mężczyzna byłby już martwy, odciągnie go na bok, w wysoką trawę i przeszuka pobieżnie, odwoła klona i ruszy do posiadłości Księcia.

  Ukryty tekst

[Kyohei]

MISJA 14/?
Noguchi Akane: Problemy w Nyuhaku

---

To był dziwny wieczór w Nyūhaku, a zakończył się jeszcze dziwniej. Pochwalani, traktowani nieco jako półbogowie shinobi mieli uratować przybytek od oprawców. Tak przynajmniej wyglądała Akane w oczach właścicielki. Poniekąd właściwie tak było. Kunoichi widziała więcej, słyszała wyraźniej, a także była w stanie wyczuć obecność mężczyzny, który podsłuchiwał. Była także oczywiście szybsza i sprawniejsza od mężczyzny i byłaby nadal, nawet jeśli ten byłby w kwiecie wieku. Różnice pomiędzy użytkownikami chakry, a zwykłymi śmiertelnikami były ogromne. Nic więc dziwnego, że plan Noguchi wyszedł jej śpiewająco. Mężczyzna faktycznie wyszedł z łaźni w pośpiechu, nie podejrzewając nawet pułapki. Pobiegł za klonem stworzonym przez kobietę, prawdopodobnie w celu konfrontacji. Nie wiedział jednak, że jest to sztuka ninja, a prawdziwe niebezpieczeństwo czeka w ukryciu. Noguchi wyrzuciła kunaie w nic niespodziewającego się bandytę, a te wbiły się w jego szyję z taką precyzją, z jaką komar dokonuje wkłucia w ciało człowieka. Krótki jęk, niemal niemy krzyk to ostatni oddech jaki oddał bandyta, broń przeszyła jego gardziel rozpruwając struny głosowe. Genialne skrytobójstwo, ale Akane nie marnowała czasu. Zabrała ciało ku wysokim trawom, aby oszczędzić mieszkańcom przedmieść odwiedzającym łaźnię makabrycznego widoku.

Dziewczyna nie miała już natomiast nic do zrobienia w tym miejscu, w jej głowie wykształcił się już jasny plan - wiedziała, gdzie mieszka Ryżowy Książę i postanowiła złożyć mu wizytę.

zapraszam do tematu: http://shinobiwar.pl/viewtopic.php?f=98&t=9111

[Yasuo]

Na prośbę gracza i za pozwoleniem administracji przejmuję misję...

Tsukune, Kazetani(???)
Misja rangi D - "Krwawy Bal: W grupie raźniej! Część Pierwsza."
23/22+
Zima, 388 roku Ito zamyślił się. W istocie był naprawdę dobrym poetą? Bo chyba tak należałoby nazwać jego zawód. W końcu pieśni, piosenki, hymny... to były wiersze z dograną do nich muzyką. No i z pewnością był też niezgorszym muzykiem, bo w końcu zarówno treść jak i muzyka musiały tworzyć coś w rodzaju tańca, bardzo namiętnego tańca. Byle poeta nie stworzy dzieła, do którego byle muzyk nagra muzykę. Ito jednak oprócz swojej twórczej natury był też zapewne dobrym człowiekiem interesu, na tyle dobrym, by móc żyć ze swojej twórczości. Ewentualnie miał inne zajęcie, które dawało mu na tyle duże zarobki, że stać go było na wynajęcie gorących źródeł.
–Huh? A więc to tak? - Nie wyglądał na zbytnio zainteresowanego. Oczywistym jest, że każdy chciałby na swoim weselu pieśni sławnego Ito, więc byle mieszczanin mógłby wysłać swojego kumpla czy posłańca, by ten włamał się do łaźni i zawracał głowę artyście. –Moje usługi nie są tanie, wiesz?
Tsukune z pewnością wiedział. Jednak najwyraźniej Ito nie wiedział kto tak na prawdę jest osobą, która bierze ślub. Nie wiedział, że ma do czynienia z naprawdę bogatym Kijinem.
Ito pstryknął tylko palcami i w kilka chwil pojawił się znajomy Tsukune ochroniarz. Najwyraźniej rozmówca naszego bohatera nie był już zainteresowany dalszą rozmową. Powiedział tylko:
–Jeśli to wszystko, to nie jestem zainteresowany. Do widzenia.
Dla niego to był już koniec. Ochroniarz wskazał na drzwi z miną sugerującą "wyjdziesz sam czy mam cię wykopać, śmieciu?". Jednakże Ito nagle znów się odezwał.
–A może wiesz kto tak grał jakąś chwilę temu? - Dał w ten sposób Tsukune możliwość dalszego kontunuowania rozmowy. Ewidentnie był zainteresowany muzyką, którą oczywiście chwilę temu usłyszał. Muzykę, którą grał nasz bohater we własnej osobie. Co mogło pójść nie tak?

Kopiuj

–[b][color=#FF00BF]Mowa Ito[/color][/b]

[Tsukune]

Spokojnie stałem i czekałem na namyślenie się Ito.
-Wiem odpowiedziałem na jego stwierdzenie o tym iż "nie jest tani", że tak pozwolę sobie na skrótowe pomyślenie. Uśmiechnąłem się tylko lekko pod nosem.
-Powiem tylko jeszcze coś i wychodzę. Spokojnie. powiedziałem do ochroniarza by następnie skierować twarz w stronę Ito
-Rozumiem. Cóż mam nadzieję, że nie odbije się to dla Pana w przyszłości na cenach towarów. Chociaż nie lubię robić nikomu kłopotów więc powiem iż pan opuścił Kotei nim udało mi się go, że tak zażartuję "dopaść". A teraz nie przeszkadzam więcej w odpoczynku mówiąc o "cenach towarów" na moich ustach zagościł perfidny i złośliwy uśmieszek. Kończąc zdanie uniosłem delikatnie kapelusz w geście pożegnania i niespiesznie skierowałem się do wyjścia z gorących źródeł.
-To ja odpowiedziałem na ostatnie pytanie Ito nim zniknąłem za drzwiami przebieralni aby następnie wyjść na korytarz. Delikatnie ukłoniłem się pracującym tu osobą i dalej kierowałem się spokojnie do wyjścia
-I co? Zamierzasz to tak zostawić i nic nie zrobić z tym bucem? usłyszałem w głowie swoje alter ego. Na moich wargach zagościł lekko perfidny uśmieszek.
-Ależ ja tego tak nie zostawiłem. Pamiętasz co powiedziałem prawda? Jego odmowa może zwiększyć mu w przyszłości ceny...Dobra nie powiedziałem tego w prost lecz tak to może zostać przez niego odebrane. Dodatkowo to że wspomniałem iż postaram się wymyślić jakąś bajeczkę może dać mi u niego swoisty punkt gdy ogarnie że może mój przyjaciel "nie jest taki biedny" ale to chwilkę potrwa nim przez ten gorąc moje słowa dotrą do jego ego odpowiedziałem w myślach swemu alter ego...czyli jakby nie patrzeć samemu sobie by po pewnej chwili usłyszeć w duchu gromki śmiech po tym jak moje złe i wredne ja załapało o co chodziło. Po wyjściu z budynku zatrzymałem się w lekkiej odległości by podrapać się w tył głowy i "zastanowić" się gdzie iść. Tak naprawdę nie miałem zamiaru iść. To "zastanawianie" się było swoistym lekkim przedłużaniem czasu aby do Ito w końcu dotarło, że może stracić sporo za nie napisanie jednego prostego tekstu...no ale czy to Jego "ego" ogarnie to już inna kwestia nie należąca do mnie.

[Yasuo]

Na prośbę gracza i za pozwoleniem administracji przejmuję misję...

Tsukune, Kazetani(???)
Misja rangi D - "Krwawy Bal: W grupie raźniej! Część Pierwsza."
25/22+
Zima, 388 roku To było nieoczekiwane, nie tego się narrator spodziewał i nie tego też spodziewał się Ito, który raczej był przyzwyczajony do tego, że ludzie go usilnie go błagali o to, żeby coś im napisał. Zdołał tylko wydukać:
–Jak to na cenach usług? - W rzeczywistości się tym przejmował. Albo chociaż wyglądało jakby się przejął. Chyba zdał sobie sprawę, że ta odmowa może go wiele kosztować. A może tylko tak mu się zdawało? No bo kto normalny zachowuje się w taki sposób? Tsukune musiał znać kogoś naprawdę wpływowego, skoro mógł jakoś zaszkodzić jego cenom.
–Rozumiem - odparł na odpowiedź Tsukune odnośnie granej przez niego muzyki. W sumie sam fakt, że to on grał wystarczyłby do tego, żeby podtrzymać jakoś tą konwersację. –Ta muzyka... była naprawdę dobra. - Taka pochwała z ust samego Mistrza Ito? Kto by się spodziewał. Po tych słowach Tsukune opuścił budynek, kłaniając się pracownikom tej łaźni.
Tsukune został sam ze sobą, dosłownie i w przenośni. To pewnie przez to jego rozdwojenie jaźni, z którym sobie spokojnie rozmawiał. Chociaż na dobrą sprawę, zwiększenie cen działałoby na korzyść samego Ito, ale nie o to chyba "prawdziwemu" Tsukune chodziło. Po za tym, jego słowa wcale nie musiały się spełnić, a przynajmniej nie w tym sensie, że to długo potrwa. Bo sam Ito już zaczął kalkulować zyski i straty przy potencjalnej rozmowie. Zyskiem z pewnością było to, że mógł sobie spokojnie spędzać czas w łaźni, którą miał na wyłączność i nikt mu już głowy duperelami nie zawracał. Lub jak to ładniej ująć... błahostkami. A stratą niewątpliwie było to, że mogła mu przejść koło nosa mała fortunka. Lub nawet jego zyski mogły przez to spaść. O ile ten "przyjaciel" był rzeczywiście osobą wpływową. No, a wszystko na to wskazywało. Bo osoby wpływowe często miewają dziwne upodobania. A kto normalny kumpluje się z osobą, która wygląda jak Tsukune, zachowuje się jak Tsukune, gra muzykę jak Tsukune i posiada Pandę w kapeluszu... zgadnijcie jak kto? Jak Kuro! Ha! Mam Was. W istocie, Tsukune był osobą, która była wyjątkowa pod wieloma względami.
I ta wyjątkowość właśnie pozwoliła mu nie czekać zbyt długo na reakcję ze strony Ito, a właściwie na reakcję jednego z jego ochroniarzy (niekoniecznie jednego z tych, którzy pilnowali wejścia). A może to był jakiś inny jego "człowiek"? W każdym bądź razie, ten od razu wypatrzył naszego bohatera i podszedł do niego. Wykonał tradycyjny ukłon, wyrażający szacunek, a następnie powiedział:
- Pan Ito zgodził się spotkać z Pańskim znajomym. Widać zainteresował go Pan, a to się nieczęsto zdarza. Mógłby Pan zaaranżować spotkanie? Jeśli tak to gdzie i kiedy?
Oczywiście, że musiał zasypać biedaka (tj. Kuro) masą pytań, bo dlaczego by nie. Nawet nie zastanawiał się czy ten w ogóle ma ochotę rozmawiać po tym jak został potraktowany. W końcu teraz był ustami samego Wielkiego Mistrza Ito, a tych ust każdy chciał słuchać. Co teraz?

Kopiuj

–[b][color=#FF00BF]Mowa Ito[/color][/b]

[Tsukune]

Na całe szczęście nie musiałem długo czekać aż Ito zrozumie swój teoretyczny błąd? No można to w pewnym stopniu tak nazwać. Wysłuchałem jego słów spokojnie
-Rozumiem. Co prawda raczej mój przyjaciel nie spodziewał się tego, iż spotka się z samym Panem Ito zacząłem i spojrzałem na chwilkę w niebo przymykając lekko oczy jakbym nad czymś się zastanawiał.
-Mam pewien pomysł. Na początku możliwe, iż Pan Ito odrobinkę straci ale patrząc przyszłościowo szybko mu się to zwróci. powiedziałem spokojnie -Jestem przekonany, że dostałeś mówiąc ogólnie instrukcję za ile możesz się zgodzić aby napisał piosenkę o miłości gdybym nie chciał załatwić spotkania. Na pewno powiedział Tobie ile minimalnie możesz się zgodzić. Mój plan jest taki. Zapłacę Panu Ito za napisanie miłosnej piosenki. Takiej najprościej mówiąc "uniwersalnej". Zapłacę za to 600ryo. Możliwe, że trochę na tym aktualnie straci ale jak wspomniałem zyska w przyszłości. Postaram się umówić spotkanie z moim przyjacielem. Najpewniej będzie to jutro jakoś w porze obiadowej lub za dwa dni. Wiesz gdzie jest karczma "Ō no Shi" ? Mam tam znajomą kelnerkę. Nazywa się Mariko. Zostawię jej wiadomość dla Pana Ito. Zawarta będzie w niej informacja gdzie i o której odbędzie się spotkanie. Aby Mariko miała pewność, że jesteście ode mnie niech osoba która się do niej uda przekaże jej to powiedziałem dosyć sporo by na chwilkę przerwać i poszukać pewnej rzeczy w kaburze po czym wyciągnąłem kunay w kształcie osikowego kołka. -Wtedy będzie wiedziała, że to osoba o którą chodziło. Zaś co do kupna tego tekstu za 600 ryo to niech Pan Ito da ją jako "prezent" na spotkaniu z moim przyjacielem. Zdradzę tylko, że jest Kupcem. Nie będę mówił więcej bo może popsuć to niespodziankę. To tylko moje przypuszczenie więc niech Pan Ito nie bierze Tego za pewnik ale możliwe, że w ramach umowy dostanie on 10% zniżki na wszystkie towary mojego przyjaciela i jego przyszłej żony. Jednak jak mówię to tylko moje domysły. Zapewne Pan Ito stratny na tym patrząc w przyszłość nie będzie. Dlatego aktualnie teraz Ty decydujesz o tej wstępnej umowie, a i powiedz Panu Ito, że jeżeli martwi go to co wydarzyło się w łaźni niech się tym nie przejmuje. Jestem pewny, że możesz podjąć taką decyzję. W innym wypadku raczej Pan Ito by Ciebie tutaj nie wysłał. dodałem i mówiąc o wydarzeniu z łaźni machnąłem dłonią w bok jakbym odganiał "kurz" dając tym samym sygnał, iż to nie jest istotne, by przy ostatnich dwóch zdaniach uśmiechnąć się nieco wrednie. Nie w taki sposób aby wyszło, że drwię ze swojego rozmówcy. Bardziej raczej, iż domyślam się, że jest kimś ważniejszym. Wyciągnąłem w jego stronę dłoń w geście zawarcia umowy. Jeżeli się na to zgadza poza wcześniejszym przekazaniem mu "osikowego kołka" przekazuję również 600 ryo ze swej kieszeni na "realizację planu". Następnie udałem się zrobić to co należy. Czyli znaleźć Kijina i ustalić z nim termin spotkania, by następnie udać się z listem zawierającym ową informację do Mariko i przekazując go z prostą instrukcją "odbioru" czyli co osoba musi dać by otrzymać owy list, a po rzecz jaką Mariko otrzyma spokojnie wrócę. Poprosiłem ją również aby przekazała informację szefom Hordy o miejscu do którego trzeba się udać na zadanie o której jej wspominałem Mariko, oraz aby wiedziała sama kiedy i gdzie ma się udać.

[-1 chwilowa strata osikowego kołka czyli kunai dla łowców potworów. Tak, działają jak pierwowzór.
-600 ryo może zostać to ewentualnie odjęte z ogólnej wypłaty]

[Yasuo]

Na prośbę gracza i za pozwoleniem administracji przejmuję misję...

Tsukune, Kazetani(???)
Misja rangi D - "Krwawy Bal: W grupie raźniej! Część Pierwsza."
27/22+
Zima, 388 roku Rozmówca Tsukune nie spodziewał się, że to wszystko będzie takie skomplikowane. Tsukune rzeczywiście nie był zwyczajnym człowiekiem. Ale na dobrą sprawę, w sumie się nie dziwił. Ustalanie terminu spotkania w obecnych czasach, kiedy podróże zajmowały miesiące nie było zbyt łatwą i trywialną sprawą. Zwłaszcza, jeśli się tego nie spodziewało. Ito pewnie był przyzwyczajony do tego, że jest najważniejszy; że jest pępkiem świata i wszyscy tylko wypatrują okazji, by chociaż raz na niego spojrzeć. Ale on, zwykły posłaniec, widział to inaczej. Ludzie mieli różne zainteresowania i różne cele i czekanie na Ito raczej ich nie interesowało. Wysłuchał więc wypowiedzi Tsukune i następnie zabrał głos:
- Niestety Pan Ito nie upoważnił mnie do tego, bym w jego imieniu podejmował decyzje. Pan Ito wysyła mnie w różne miejsca. Przynieś to, kup to i takie tam. Sam Pan rozumie. - Zaczął się tłumaczyć, chociaż być może nie było to potrzebne. Może Tsukune doskonale to rozumiał. Osoba, z którą miał przyjemność (lub "przyjemność") była zwyczajnym chłopcem na posyłki. Nie mógł więc podjąć decyzji. - Jednak mogę mu przekazać to co Pan mówił, Panie... - Tutaj zrobił krótką pauzę, zastanawiając się jak się zwracać do swojego rozmówcy. Brakiem szacunku było nieznanie jego imienia, a przecież go nie znał... Albo zapomniał przez natłok zadań, albo zwyczajnie Ito mu go nie podał. - W każdym bądź razie... mogę mu też przekazać pieniądze od Pana, ale nie mogę dać gwarancji, że Pan Ito zdecyduje się napisać tą piosenkę niespodziankę.
W rzeczywistości taka piosenka niespodzianka byłaby dla Kijina czymś naprawdę atrakcyjnym. Mógłby dostać próbkę możliwości Ito, a gdyby negocjacje cenowe nie przyniosły skutku, to mógłby zaśpiewać tą pieśń, która została mu podarowana. Ewentualnie mógłby nawet zaśpiewać dwie. Tą gorszą, uniwersalną, na wstępie. A później to prawdziwe arcydzieło. Problem był jednak taki, że Tsukune nie miał pewności czy ta piosenka w ogóle powstanie. To była ta niewiadoma. To był ten hazard.
- Ito jest jaki jest, ale w gruncie rzeczy to dobry pracodawca i z tego co wiem, to nie zabiera ludziom pieniędzy. Jeśli się nie zgodzi, to najprawdopodobniej wyśle mnie, żebym oddał te pieniądze. Z tym nie powinno być problemów, bo akurat wiem gdzie ta karczma się znajduje... Tylko czy Ito będzie chciał tam wejść? No wie Pan, ta "legenda"... W każdym bądź razie, raczej Pan nie straci tych pieniędzy, ale minimalne ryzyko zawsze istnieje. Dlatego decyzję zostawiam Panu.
Z pewnością Tsukune zdawał sobie sprawę, że jeśli Ito zobaczy taką sumę pieniędzy to z pewnością będzie bardziej skory do współpracy, a z pewnością nie będzie chciał się narazić komuś kto szasta tak pieniędzmi. Zwłaszcza, jeśli ma do czynienia z kupcami. Teraz tylko Tsukune musiał podjąć decyzję. Daje pieniądze i kołek? Czy nie daje pieniędzy i kołka? To znaczy, kołek zawsze może dać, bo jakoś trzeba dać znać Mariko... ale pieniądze?

Kopiuj

–[b][color=#FF00BF]Mowa Ito[/color][/b]