Opuszczona Tawerna

Ayato

Opuszczona Tawerna

Post autor: Ayato »

0 x
Kagura

Re: Opuszczona Tawerna

Post autor: Kagura »

Po zerwaniu ogłoszenia, Kagurze nie pozostało już nic innego, jak tylko udać się na miejsce i zbadać, ten niby nawiedzony dom. Droga nie była trudna, bo port był zdecydowanie mniejszy, niż ten w Ryuzaku no Taki, do tego jej uwagę zwróciła dwójka dzieciaków, którzy wspomnieli o nawiedzonym budynku. Jeden sprawiał nawet takie wrażenie, jakby chciał tam wejść, ale ostatecznie się rozmyślił i pobiegł za kolegą. Rudowłosa poprawiła kaptur na głowie i schowała ogłoszenie do plecaka, przyglądając się jednocześnie walącej się ruderze, która swoim widokiem wcale nie zachęcała. Nic dziwnego, że ludzie uważają to miejsce za nawiedzone. Zniszczone deski pełne szczelin, przez które wiatr spokojnie mógł przepływać, zawodząc przy tym niemiłosiernie, dziurawy, zapadający się dach, powbijane okna i ogólnie obraz nędzy i rozpaczy. Do tego, gdy Łowczyni podeszła bliżej, dało się wyczuć odór zgnilizny, który wydobywał się ze środka. Najwyraźniej coś tam weszło i zdechło, zapewne jakieś zwierze.
- Że też po prostu nie zburzyli tej rudery... - Mruknęła do siebie. - Nie można się obawiać czegoś, czego już nie ma...
No ale najwyraźniej komuś bardzo był do szczęścia potrzebny ten budynek i pomimo swojego tragicznego stanu, nadal tu stoi i popada w coraz gorszą ruinę. Jakby miasto nie mogło go odbudować i zarabiać na klientach, albo zwyczajnie zniszczyć i zapobiec dalszym plotkom o nawiedzonym budynku. Kagura westchnęła i podeszła bliżej, po czym powoli zaczęła okrążać budynek, jednocześnie odpalając swoje czerwone oczy, uprzednio jednak się upewniając, czy nikogo nie ma w pobliżu. Gdy już odpali swoje zdolności, i tak będzie wiedzieć, czy ktoś się zbliża, ale lepiej, żeby nikt nie zobaczył, jak nagle zmienia jej się kolor ślepi. Po co zdecydowała się odpalić swoje umiejętności? Raz, żeby bez wchodzenia zobaczyć, co jest w środku, przenikając wzrokiem przez ściany, dwa, jeśli ktoś, albo coś, ukrywa się w budynku, jej wyczuwanie energii życiowej i duchowej od razu to wychwyci.
0 x
Ayato

Re: Opuszczona Tawerna

Post autor: Ayato »

0 x
Kagura

Re: Opuszczona Tawerna

Post autor: Kagura »

Aktywowane umiejętności Kagury powiedziały jej tylko, że w środku nie było żadnego człowieka, za to roiło się od mniejszych punktów energii życiowej, które zapewne należały do gryzoni, kręcących się po całym domu. Dostrzegła też chyba kota, a przynajmniej na niego wyglądało nieco większe skupisko energii. Przenikanie wzrokiem przez ścianę nie dało jej zbyt wiele, gdyż parter praktycznie tonął w mroku i czerni spalenizny. Dostrzegła jakieś resztki mebli i zasłon, oraz dziury w dachu, które nieco oświetlały piętro, na które nie było wejścia, gdyż schody praktycznie spłonęły. To jednak nie było przeszkodą dla shinobi, który mógł wskoczyć na piętro, albo zwyczajnie przejść po ścianie, no ale na razie Kagura nie miała takiego zamiaru. Skoro w środku nie czaiło się żadne niebezpieczeństwo w postaci bezdomnego, okupującego to miejsce, albo zbirów, którzy zrobili sobie tu kryjówkę, to Rudowłosa mogła spokojnie wejść do środka i trochę powęszyć. Oczywiście dalej używała swoich umiejętności wykrywania energii, żeby nie dać się zaskoczyć.
Do budynku postanowiła wejść przez frontowe drzwi, ale żeby swobodnie poruszać się po takim miejscu, do tego pogrążonym w ciemności, potrzebowała jakiegoś oświetlenia. Zerwała więc resztę zasłon z pobliskiego okna i owinęła grubo materiał na końcu jakiejś ułamanej nogi mebla, czy kija, zależy co znajdzie. Taką prowizoryczną pochodnię wystarczyło już tylko podpalić, krzesząc iskrę na materiał, za pomocą krzesiwa, które zawsze miała w plecaku. Jeśli dzięki takiemu oświetleniu dostrzeże jakąś starą latarnię, albo resztki świecy, je także zapali, żeby mieć więcej światła. Zaniepokoiły ją przede wszystkim ślady ciągnięcia po podłodze, które już wcześniej dostrzegła przez ścianę, ale teraz mogła im się lepiej przyjrzeć, oraz ruszyć w tym kierunku, żeby sprawdzić co to. Czyżby coś tu się wydarzyło? Może ten smród padliny to nie jakieś zdechłe zwierzę? Zachowując czujność i nadal obserwując otoczenie swoimi szkarłatnymi oczami, Kagura ruszyła w głąb tej spalonej rudery, rozglądając się uważnie i idąc cały czas za tropem ciągnięcia.
0 x
Ayato

Re: Opuszczona Tawerna

Post autor: Ayato »

0 x
Kagura

Re: Opuszczona Tawerna

Post autor: Kagura »

Skrzypienie drzwi nie zrobiło na Kagurze żadnego wrażenia, tak jak wybiegający na zewnątrz szczur, jednak na wszelki wypadek rozejrzała się, czy przypadkiem hałas nie zwrócił uwagi jakiegoś niepotrzebnego gapia, który by jej tylko zawadzał. Gdy już się upewniła, że wszystko jest w porządku, wkroczyła do środka, krzywiąc się lekko z powodu smrodu rozkładu, po czym zaczęła szukać materiałów, na prowizoryczną pochodnię. To zadanie zajęło jej nieco czasu, jednak nigdzie się przecież nie spieszyła. Odnajdując odpowiednich rozmiarów kij poczuła, jak o jej ubranie zahacza cienka pajęczyna. Momentalnie odskoczyła, otrzepując się cała zwłaszcza tam, gdzie poczuła pajęczą sieć. Nienawidziła pająków. Brzydziła się ich i nie chciała, żeby któryś swobodnie sobie po niej łaził, dlatego też szybko oczyściła się z tego paskudztwa i dalej pracowała nad pochodnią. Materiał zasłony okazał się być wilgotny, ale w końcu udało jej się zapalić to wszystko i wreszcie miała trochę światła, żeby dalej się rozejrzeć po tej ponurej ruderze. Bała się? Skąd! Niby czego miała się bać, skoro nic większego od kota, nie czaiło się w jej pobliżu? A przynajmniej tak jej mówiły czerwone oczy, które teraz jarzyły się w tym mroku wraz z pochodnią.
- O kurwa... - Wyrwało się Rudowłosej mimowolnie. - Co tu się, do cholery jasnej, stało?
Co takiego zobaczyła w świetle pochodni? Okazało się, że woda, która stała kałużami na podłodze, tak naprawdę nie była wodą, a krwią. Krew! Było jej tu całe mnóstwo! Nie tylko tworzyła kałuże na podłodze, ale widoczne też były jej smugi na ścianach, co przyprawiało o gęsią skórkę. Do tego jeszcze dochodziły ślady ciągnięcia i mamy w sumie piękną kryjówkę jakiegoś seryjnego psychopaty, który ściągał tu swoje ofiary i brutalnie zabijał. Zapewne mieszkający w pobliżu ludzie słyszeli krzyki i uznali, że dom jest nawiedzony. Nieciekawa sprawa. Kagurze aż włosy jeżyły się na karku, jednak ruszyła za śladami w stronę kuchni, cały czas kontrolując sytuację swoimi czerwonymi oczami. Odór zgnilizny coraz bardziej się wzmagał i prowadził do klapy piwnicy.
- No pięknie... - Burknęła, zakrywając nos rąbkiem kaptura z peleryny. - Ciekawe ile trupów...
Załatwi to szybko. Otworzy klapę i poświeci, żeby zorientować się w sytuacji, a potem szybko zamknie. Najpierw jednak musiała się nastawić psychicznie. Spodziewała się, że znajdzie tam gnijące zwłoki, zżerane przez szczury i robale, więc gdy tylko nastawiła się na taki makabryczny widok, otworzyła klapę, nadal osłaniając nos i poświeciła pochodnią w stronę dołu, zachowując najwyższą czujność.
0 x
Ayato

Re: Opuszczona Tawerna

Post autor: Ayato »

0 x
Kagura

Re: Opuszczona Tawerna

Post autor: Kagura »

Wystarczyło lekko uchylić klapę, żeby jeszcze gorszy odór wydobył się na zewnątrz sprawiając, że oczy Kagury zaszły łzami, a zakrywanie twarzy rąbkiem kaptura przestało być pomocne. Zanim stwierdziła, że zaraz puści pawia, zajrzała szybko do piwnicy i upewniła się, że w środku rzeczywiście są ciała. Były i to w bardzo kiepskim stanie, ale reszta już jej nie interesowała. Szybko zamknęła klapę, osłaniając nos i usta peleryną jak tylko mogła. Koniec tej cholernej inspekcji. Czas się stąd zmywać. Widziała wystarczająco dużo, żeby donieść miastu, że mają seryjnego zwyrola, który uznał spaloną tawernę za idealną kryjówkę dla siebie. Ślady krwi w głównej sali wskazywały też, że ofiary były tu mordowane, a ich krzyki były zapewne powodem do obaw i uznaniem tego miejsca za nawiedzone. Teraz wszystkim powinni się zająć shinobi, bo gość mógł być groźny.
Nim dobrze zamknęła klapę piwnicy, jej oczy wychwyciły punkt energii, który właśnie zbliżał się do frontowych drzwi, którymi tu weszła. Smród tak ją otumanił, że wcześniej nie była w stanie określić niebezpieczeństwa, ale teraz zdawała sobie sprawę, że musi uciekać. Bardzo możliwe, że to ten morderca powrócił do swojej nory i lepiej żeby jej nie zastał, dlatego też rozejrzała się za wyjściem, które na szczęście było tuż obok. Ostrożnie, żeby drzwi nie skrzypiały, uchyliła je lekko i wydostała się na zewnątrz, łapczywie chwytając świeże powietrze. Szybko zamknęła za sobą drzwi i rzuciła się biegiem do ucieczki, za pobliskie budynki, żeby sprawca jej nie zobaczył. Pochodnia, którą nadal trzymała w ręce, poszybowała do morza i z lekkim pluskiem oraz sykiem wpadła do wody. Kagura już miała biec dalej, kiedy ostatecznie nie wytrzymała i zwymiotowała na trawę. Takie makabryczne widoki średnio ją ruszały, ale odór zgnilizny był nie do wytrzymania, do tego osiadł na jej ubraniu. Będzie musiała je porządnie wyprać i wykąpać się.
- Ja pierdole... - Warknęła. - Co za chora sprawa.
Szybko uporała się z torsjami i rzuciła się biegiem w stronę miasta, chowając się cały czas za kolejnymi budynkami, aby nie dostrzegły jej niepowołane oczy. Szybkości i zwinności jej nie brakowało, więc bardzo szybko dotrze do centrum, tylko gdzie tak naprawdę powinna się udać? Może na ogłoszeniu będzie napisane! Zatrzymała się więc i wyjęła z plecaka zerwane ogłoszenie.
0 x
Ayato

Re: Opuszczona Tawerna

Post autor: Ayato »

0 x
Uchiha Matsu

Re: Opuszczona Tawerna

Post autor: Uchiha Matsu »

0 x
Motoko

Re: Opuszczona Tawerna

Post autor: Motoko »

Dziewczyna niezbyt kwapiła się do dalszej rozmowy, tym bardziej, że cisza była dla niej pewnego rodzaju błogosławieństwem, na które rzadko kiedy miała czas, a tym bardziej sposobność do korzystania. Obecność ciemnowłosego o dziwo jej nie przeszkadzała i można powiedzieć, że nawet spięcie ramion i utrzymywanie wymaganej od przykładnej nastolatki postawy, momentalnie przystało być tak wymuszone, jak było to zazwyczaj. W pewien nieuzasadniony sposób rozluźniała się, być może zwyczajnie przyzwyczajając do obecności nieznanego sobie osobnika, który o dziwo nadal był nader spokojny i zwyczajnie się nie narzucał.
- Ze strony obserwatora wygląda to bardziej na próbę wzajemnego prześcignięcia się do drogi o większą… władzę? Potęgę? – niemalże sama sobie zadała te pytania, przypominając, jak jeszcze tak niedawno temu pierwszy raz zobaczyła osadę, do której trafiła z dosyć wyborowym towarzystwem przystojnego ninja, który jednocześnie ją upokorzył i uratował. Definitywnie więcej nie chciała sobie przypominać tamtej rozmowy, która nie wiedzieć czemu pozostawiła po sobie jakieś piętno, choć czy możliwym jest, żeby to było sumienie nie zaś ten brak dalszego kontaktu z chłopakiem? Musiała przystanąć z wrażenia, że nawet Matsu dobył się na odwagę i wybrał miejsce dla dwójki rozmówców. – I próbę czyszczenia sobie rączek pomniejszymi robótkami. – dodała gniewnie, przypominając sobie zachowania, które czasem widywała, denerwując się o to, że pewne osoby na różnorakich, wyższych pozycjach, nie chciały pociągnąć siebie do odpowiedzialności za chociażby rozdarcie płachty w żaglach. Zdarzało się jej widzieć różne dziwy, ale przecież nie to było istotne w całym tym zamieszaniu.
- Dobrze, czyli chcesz posiadać większą moc. – powiedziała w zastanowieniu, bardziej do siebie niż niego. – A co mógłbyś ofiarować w zamian za to? – spytała bezpośrednio, subtelnie przenosząc na niego wzrok i niemal wwiercając swoje czerwone tęczówki w jego odkryte oko. – I czy jesteś pewien, że byłbyś w stanie przyznać się do potrzeby pomocy? – po raz kolejny posłała w jego stronę pytanie, zwężając przy tym swoje powieki.
0 x
Uchiha Matsu

Re: Opuszczona Tawerna

Post autor: Uchiha Matsu »

0 x
Motoko

Re: Opuszczona Tawerna

Post autor: Motoko »

Słuchała jego zamówienia, samej jakoś nie mając zbytniej ochoty na tak syty posiłek, pomimo tego, że jej kiszki powoli zaczynały grać marsz, ale czy to był ten żałobny, czy też weselny, ciężko było stwierdzić. Ze względu na dosyć skomplikowane potrzeby, którymi cechował się jej uparty o głodzie żołądek. Bardzo możliwe, że wszystko było spowodowane tymi wspomnieniami, które zazwyczaj kojarzyły się jej z kuchnią, a była to przeważnie podróż z byłym kochasiem, a także rodzinny dom, w którym pomagała przygotowywać każdą strawę matce.
- Soben poproszę i nic więcej. – skierowała swoje słowa w stronę kelnerki, zastanawiając się, czy tak naprawdę jest w stanie zagwarantować sobie taką wygodę w postaci obiadu w takim miejscu. Czasem zapominała, że ryzy rzeczywistości pętają człowieka gorzej niż prawdziwe sznury i liny, z których swoją drogą ciężko było się wydostać, nastolatkę ciekawiło, czy byłaby jakaś możliwość ucieczki z takiej sytuacji bez użycia ostrza.
- W takim razie dlaczego wciąż się ograniczasz do granic własnej Osady i prowincji? Byłeś gdzieś kiedyś ostatnio? – zadawała pytanie po pytaniu, zalewając go swoją częściowo sceptyczną stroną, choć w istocie bardziej ciekawiły ją odpowiedzi nie-narzucającego się chłopaka. – Nie wydaje Ci się, że czasem nie warto żyć? – spytała żywo zaciekawiona jego zdaniem, czego oczywiście nie pokazała na swojej twarzy, a tym bardziej czerwonych tęczówkach, które czujnie obserwowały czarnowłosego.
- Rozumiem, czyli idealista. – powiedziała wyrozumiale, dostając swoją odpowiedź na wcześniejsze pytanie niemalże na tacy, co wprawiło ją w stan rozbawienia, przez co zadrżały jej wargi, które uformowały się w delikatny uśmiech.
- Chociaż myślący idealista. – skomentowała jego ostatnie zdanie, przytakując jego słowom głową. O dziwo bardzo łatwo szła jej ta rozmowa, co wprawiało ją w niemałą konsternację, bo jak też powinna się zachować? – Ostatnio chyba się na kimś przejechałeś, co? – zapytała delikatnym tonem, kładąc obie dłonie na stole, w geście oczekiwania na posiłek. Nie wiedzieć czemu chciała jakoś go uświadomić, że świat i ludzie są źli, jednocześnie nie chcąc więcej mu patrzeć w ten świdrujące, czarne oko, które wydawało się ją wręcz hipnotyzować. To był bardzo niepokojący typ.
0 x
Uchiha Matsu

Re: Opuszczona Tawerna

Post autor: Uchiha Matsu »

0 x
Motoko

Re: Opuszczona Tawerna

Post autor: Motoko »

Słuchała z rosnącym zadziwieniem jego słów, bo przecież sama niedawno wróciła z tej samej prowincji, jakby dziwne zrządzenie losu chciało, żeby mogli dalej prowadzić konwersację, nawet jeśli nie na tematy w jakiś sposób uwłaczające którąś ze stron, to chociażby te neutralne na temat klimatu. Dziwnie było słuchać o tym, jak to chłopak twierdził, że na podróże potrzeba czasu i pieniędzy i choć z pierwszą częścią się zgadzała, tak z drugiej nie mogła zaakceptować. Motoko jako wędrowiec nie odczuwała żadnego rodzaju potrzeby przynależności, choć trzeba przyznać, że przez te kilka miesięcy, kiedy musiała sobie radzić sama było ciężko i wciąż jest, ale kto kiedykolwiek powiedział, że życie jest proste? Wystarczy pamiętać o konsekwencjach i nic nie jest w stanie kogoś zaskoczyć!
- Skoro dążysz do pewnego rodzaju potęgi, to powinieneś lubić chaos, przecież właśnie wtedy możesz najlepiej sprawdzić swoje umiejętności i zwyczajnie osiągnąć rzeczy, które normalnie nie są możliwe do zdobycia. – powiedziała bezmyślnie, nawet nie zastanawiając się zbytnio nad własnymi słowami. Dopiero po chwili do niej dotarło co powiedziała i strach wyskoczył w jej oczach, jakby właśnie przekroczyła jakąś niepisaną granicę, której sama w istocie nie potrafiła zrozumieć. Czy przypadkiem nie powinna pilnować tego porządku, o którym mówił nowy znajomy? Motoko nie potrafiła pozbierać wszystkich myśli, jakby to jedno zdanie było szpilą, którą sama sobie wbiła, praktycznie wykonując Seppuku do ideałów, które wyznaje, a przynajmniej się stara.
W całym tym natłoku myśli nie miała chwilowo ochoty na rozmowę, bo musiała zastanowić się nad tym co też takiego powiedziała. Konsternacja była widoczna nie tylko na jej twarzy, ale również i zachowaniu, które lekko mówiąc było spięte i bardzo czujne, jak na samym początku znajomości. Jej zachowanie można było porównać do jakiegoś nieokiełznanego zwierzęcia, które co chwilę zmieniało swoją postawę. W widocznym pośpiechu zapłaciła za swoje danie i na jego słowa jedynie skinęła głową, momentalnie wstając. Wcześniej nie zdejmowała żadnych rzeczy, bo też wcześniejszy płaszcz zwyczajnie zostawiła w swojego rodzaju depozycie.
- Tak ja… Muszę już lecieć. Może później się zobaczymy, żegnaj Matsu-san. – pożegnała się oficjalnie, robiąc tradycyjny skłon i nie dając mu podejść jeszcze bliżej, po prostu wyszła, nawet nie tłumacząc swojego dzikiego zachowania, ale przecież musiała pomyśleć nad tym co właśnie się wydarzyło. Jej myśli krążyły wokół źródła, które spowodowało w ogóle ten temat w jej głowie i co gorsza takie refleksje, bo przecież Samuraj nie może sobie pozwolić na taką swobodę, tylko dlaczego w takim razie cały czas o tym myśli? Czyżby to tajemniczy nieznajomy sprawił, że zaczęła spoglądać w sposób bardziej podstępny?

//zt.
0 x
ODPOWIEDZ

Wróć do „Kōtei (Osada Rodu Uchiha)”

Użytkownicy przeglądający to forum: Obecnie na forum nie ma żadnego zarejestrowanego użytkownika i 2 gości