Brama miejska

[Minoru]

Jedna z kilku bram prowadzących do stolicy Sogen.

[Minoru]

Zlecenie specjalne rangi D dla Sogen:
“Początek końca” Hisashi

---

Kolejka 3:
Hisashi: 2
Minoru: 3

---

Poprzedni temat

Cała grupka mężczyzn była zaskoczona sposobem wysławiania się chłopca, którego napotkali na samym środku drogi. Mieli bowiem przed sobą niewysokie dziecko, początkującego nastolatka, który jeszcze nie przeszedł swej mutacji głosu, a który wysławiał się jakby rozmawiali z pełnoprawnym mężczyzną. Było w tym coś niepokojącego. Aż część z nich, rozejrzała się ponownie, oczekując, że zostaną za chwilę napadnięci przez jakichś zbójów, a dziecko jest tylko przynętą. Tak się jednak nie stało, a zagadka, jaką był młodzieniec, zaczynała się rozwiązywać.
- Czekaj, czekaj… Kami, jesteś shinobi? - Zapytał Minoru, wyraźnie zaskoczony tym jak nazywał się ich młody towarzysz. A jednak, wszystko teraz zaczynało nabierać sensu.
- I jesteś tutaj całkowicie sam, bez rodziców, bez innych członków twojej… społeczności?- Zapytał, choć domyślał się odpowiedzi jaką dostanie. Popatrzył po swoich towarzyszach, wymieniając między sobą niepewne miny. Mieli poważny orzech do zgryzienia. Wszak mieli przed sobą dziecko, które pchało się w samą paszczę lwa. Z drugiej, to dziecko zapewne miało większe szanse z tym lwem, niż cała ich grupa razem wzięta. A przynajmniej takie mieli wyobrażenie o shinobi. Karawana, ruszyła dalej, ku granicy.

---

Prawie dwa dni później, pod murami Kotei

---

- Jesteśmy, dotarliśmy do Kotei.- Poinformował pozostałych Minoru. I miał rację. Oto przed nimi rozpościerały się mury stolicy Sogen, dom Uchiha, niegdysiejszy klejnot w koronie tej krainy. Teraz jednak po dwóch wojnach, które przetoczyły się przez te ziemie, Hisashi, mógł dostrzec ubytki w murach, a także wystające pond mur uszkodzone dachy budynków. Właściwie od samej granicy, przez całą drogę tutaj, widzieli mnóstwo śladów pozostawionych przez pożogę, która przetoczyła się przez ziemię Uchiha aż dwukrotnie. A teraz jeszcze to. Bogowie naprawdę musieli nienawidzić tego rodu. Powóz zatrzymał się przed bramą, gdzie grupy ludzi pracowały przy kopaniu dołów, lub też ostrzyli grube pale tak by stanowiły swego rodzaju ochronę przed napierającym przeciwnikiem. Wszystko wskazywało, na to, że plotki miały okazać się prawdą.
- Stać! Kim jesteście i co tutaj robicie?- Wyszedł im naprzeciw jeden ze strażników, z uniesioną lewą dłonią i opartą o ramię włócznią.
- Jestem Minoru. Przybyliśmy z Antai, by wesprzeć Sogen jak tylko będziemy potrafili. - Przedstawił się Minoru, przedstawiając pokrótce również, cel ich przybycia. Strażnik przeszedł się wzdłuż wozu, spoglądając na każdego z przybyłych. Zatrzymał się na dłuższą chwilę przy Hisashim, lecz nie powiedział ani słowa i ruszył dalej, patrząc co też przywieźli ze sobą przybysze z Antai.
- Wjedźcie do środka, tam zgarnie was podczaszy i przydzieli wam jakieś zadanie.- Machnął swą dłonią do pozostałych strażników, na znak, że wóz jest czysty i kilka chwil później grupa przybyszy wraz Hisashim pokonywali już bramę miasta. Po drugiej stronie ich oczom ukazał się duży plac, na którym krzątało się mnóstwo ludzi. Roznosili oni beczki z bronią, wbiegali po schodach na mury, stawiali stojaki na broń. Wóz zatrzymał się po środku tego wszystkie i mężczyźni zaczęli schodzić z niego.
- NIE, NIE, NIE, NIE! Zabierać mi ten wóz z tego miejsca, ślepi jesteście czy jak? Postawcie go gdzieś tam.- Niewysoki mężczyzna w wojskowym stroju wypadł na całą ich grupę, wrzeszcząc pod wpływem emocji i pokazując gdzie mają przestawić wóz. Jeden z grupy, wsiadł więc na miejsce woźnicy i odprowadził powóz.
- Przybyliśmy z Antai, chcemy pomóc. Strażnik powiedział, że znajdziemy tutaj kogoś kto wytłumaczy nam co dalej. - Przedstawił sytuację Minoru. Niski mężczyzna przyjrzał się wszystkim z osobna, oceniając ich możliwości i pogładził się po brodzie.
- Dobrze, zatem co potraficie?- Zaczął pytać każdego z nich.

[Hisashi]

Mężczyźni wydawali się być zaskoczeni osobą chłopca, czego on sam do końca nie potrafił zrozumieć. Zaczął się całej tej sytuacji nieswojo czuć, kiedy tylko zaczęli się niepewnie rozglądać wypatrując jakiegokolwiek zagrożenia, które mogłoby być z nim związane. Plus całej tej sytuacji był jeden - wyglądało na to, że ich spojrzenie na niego zmieniło się o sto osiemdziesiąt stopni. Nie był już w ich oczach zagubionym dzieciakiem szukającym podwózki, a młodym shinobi ruszającym w świat.. choć dalej dziwił ich fakt, że jest sam jak palec. - Tak, jestem shinobi. - odpowiedział na pytanie mężczyzny i przerzucił na krótko wzrok na rozglądającą się resztę jego towarzyszy. - I tak jak mówiłem.. wybieram się do Sogen, żeby pomóc. - dopowiedział wracając wzrokiem do swojego rozmówcy. - Jestem sam, nie zostałem oficjalnie oddelegowany, chcę sprawdzić jak wygląda sytuacja i pomóc, na tyle ile będę w stanie. - uśmiechnął się doń krótko i wlepił swój wzrok przed siebie. Powiedział całą prawdę, nie jest czymś w stylu wysłannika ze szczepu Kami, robi to na własną rękę chcąc pomóc i zbadać na ile poważne jest zagrożenie. Całą resztę podróży spędził we względnej ciszy, nie spoufalając się zbytnio z dopiero co poznanymi mężczyznami. Mówił tylko tyle, ile musiał..

Hisashi spał na siedząco, bo na próżno było szukać wygodniejszego miejsca w dwudniowej podróży drewnianym, załadowanym po brzegi wozie. Obudził go głos Minoru, który poinformował wszystkich o dotarciu do celu. Stolica Sogen, Kotei. Chłopiec nigdy wcześniej tutaj nie był, a samo miejsce wyobrażał sobie nieco inaczej. Krajobraz osady bez wątpienia wskazywał na to, że jej mieszkańcy w ciągu ostatnich lat przeżyli wiele tragicznych rzeczy. Szarpnęło to nieco emocjami Hisashiego, który zaczął sobie wyobrażać swoją osadę w podobnym stanie.. a nie było to wcale tak nierealne, bo co jeśli faktycznie ludzie zza muru najadą stolicę, a później ruszą wgłąb? Młody Kami przecierał zmęczone oczy i przyglądał się mieszkańcom, którzy pracowali przy murach. Zaspany nie zwrócił nawet uwagi na strażnika, który przeszedł wóz dookoła. Po krótkiej chwili cała grupka była już za murami, na pokaźnych rozmiarów placu, który wydawał się być głównym placem tej osady. Jej mieszkańcy byli w pełni skupieni na przygotowaniu do obrony, co tylko potwierdziło obawy chłopca - sytuacja jest na prawdę poważna. Hisashi idąc krokiem całej reszty zeskoczył z wozu, a jeden ze strażników wrzaskiem odesłał jednego z nich do przestawienia wozu w inne miejsce, a następnie zadał im kluczowe w tym wszystkim pytanie - co potrafią? Chłopiec wyrwał się jako pierwszy do odpowiedzi. - Kami Hisashi. - przedstawił się i kontynuował. - Jestem gotów pomóc w każdy możliwy sposób. - ukłonił delikatnie głowę, powiedział jedynie tyle, bo tak na prawdę nie wiedział co więcej może powiedzieć. Nie posiadł umiejętności w żadnym konkretnym rzemiośle, które mogłoby być istotne.

[Minoru]

Zlecenie specjalne rangi D dla Sogen:
“Początek końca” Hisashi

---

Kolejka 4:
Hisashi: 3
Minoru: 4

---

Niewysoki mężczyzna zlustrował od stóp po głowę stojące przed nim dziecko. W pierwszym odruchu chciał go wyśmiać, no bo jak to, dzieciak? Powinien siedzieć przy mamusi, a nie w bohatera się bawić. Lecz nie zrobił tego. Zatrzymało go przed tym czynem nazwisko chłopca. Kami, tak jak ten szczep żyjący w krainie obok. Aż się rozejrzał po pozostałych jakby oczekiwał, że pozostali również byli członkami szczepu. No bo przecież jak to, wysłali tylko jedną osobę i to na dodatek dziecko?!
- Nooo dobrze... ale co potrafisz? Zresztą nieważne, co z wami?- Mężczyzna starał się dopytać o odpowiedź na zadane pytanie, stwierdził jednak, że będzie miał większe szanse jeśli zapyta któregoś z innych jego towarzyszy.
- Jestem Minoru, ja i moi przyjaciele jesteśmy cieślami, murarzami i kowalami. Przynieśliśmy część własnego sprzętu, co by nasza pomoc była większa. - Minoru nie bawił się w przedstawianie każdego z nich z osobna, tylko streścił wszystkich naraz, co spotkało się z wymownym przewrócenie oczyma przez mężczyznę z którym rozmawiali.
- Chwila… czyli nie jesteście z Kami tak jak on?- Zapytał wyraźnie zdezorientowany, a gdy ci zaprzeczyli, wytrzeszczył oczy na Hisashiego. No bo jak to, Kami wysłali jednego, jedynego człowieka by im pomógł i było to dziecko? Czy był to jakiś ponury żart?!
- Dobrze, niech każdy z was rozejdzie się zgodnie z waszymi profesjami, przydacie się. Natomiast jeśli chodzi o ciebie… - Zaczął pocierać nos między oczami, tak jakby dostał migreny.
- Idź do dzielnicy rzemieślniczej i znajdź stoisko gdzie obdzierają ptactwo z piór i im pomóż.- Wpadł, w końcu na pomysł co dać do roboty, komuś kto był shinobi, a nie potrafił nic. Wskazał jeszcze kierunek, w którym powinien udać się nasz bohater i odszedł bez pożegnania, pomstując pod nosem, że wysłali jedną osobę i to na dodatek dziecko.

[Hisashi]

Brak opanowania jakiegokolwiek rzemiosła było czymś, co zdecydowanie utrudniało znalezienie jakiegoś sensownego zajęcia dla Hisashiego. Dochodził również jego wiek, który zdawał się odgrywać równie kluczową rolę, a to wydawało się niezbyt mu pasować. Strażnik szybko przekierował swoją uwagę na Minoru, ażeby jeszcze uzyskać informację o umiejętnościach jego oraz jego towarzyszy. Chłopiec w trakcie ich krótkiej rozmowy wydawał się być nieobecny, rozglądał się uważnie po całej okolicy, obserwował mieszkańców, którzy w popłochu przygotowywali się do obrony osady. Dalej uderzało go to wszystko, nie potrafił odrzucić od siebie wizji tego, co prawdopodobnie niedługo się wydarzy. Zagrożenie było niesamowicie poważne, co co raz bardziej zdawał sobie uświadamiać. Z zamyślenia wyrwał go strażnik, który zwrócił się bezpośrednio do niego kierując go w stronę w którą powinien się udać. Obdzieranie ptactwa z piór brzmiało jak coś, z czym powinien sobie dać radę bezproblemowo, ale.. czy faktycznie było to wyjątkowe zadanie, które pomogłoby uratować świat? No cóż, może nie bezpośrednio, ale w obecnej chwili każdy etap przygotowań do obrony był równie ważny. Hisashi nie zamierzał wybrzydzać, zwłaszcza gdy nie posiadał żadnych konkretnych umiejętności rzemieślniczych. - Rozumiem. - powiedział krótko, spojrzał w kierunku wskazanym przez strażnika. Zastanowił się chwilę, ukłonił delikatnie głowę i ruszył we wskazaną mu stronę w poszukiwaniu konkretnego stoiska.

[Minoru]

Z/T

[Ai]

(Przejęte) Zlecenie Specjalne - D [Masashi]

[8/7+]

Poprzedni temacik

-Prawda. Cieszy nas to, że nawet Senju chcą pomóc. - Odpowiedziała najpewniej liderka grupy medyków. Dzięki jej słowom dało się wywnioskować, że byli to mieszkańcy Sogen. Najpewniej nie pochodzili z Kotei, może z jakichś dalszych osad, co by wyjaśniało ich obecność na szlaku prowadzącym do stolicy regionu. Mogło to też wyjaśniać wcześniejszą uwagę względem pochodzenia naszego młodego herosa. Grupy się pożegnały i obie ruszyły swoim tempem. Gdy wóz, na którym w tym momencie podróżował Masashi zdążył ruszyć, lekarze jeszcze nie wystartowali. Poprawiali skrzynie i worki znajdujące się na ich transporcie. Nie chcieli ryzykować uszkodzenia większej ilości szkła, a tym bardziej lekarstw, które wieźli.
Nawet nikt nie zwrócił uwagi na to, że początkowy sygnał do startu dał Masashi, jakoby to on miał przewodzić transportowi. Choć słów shinobiego nikt nie starał się podważać. Może z pewnego respektu do jego zawodu, a może ze względu na to, że im też się śpieszyło. Kupiec im szybciej dotrze, tym szybciej będzie mógł handlować swoimi dobrami, a jednak mógł chcieć się wzbogacić na wojnie. Handlarz wszelaką bronią też zapewne liczył na jakąś działkę, albo po prostu chciał dostarczyć dodatkowe zaopatrzenie do wioski. Raczej nikt nie zagłębiał się w motywacje pozostałych. Wiadomo, mógł to być drażliwy temat. Nie każdy chciał mówić, ze on to w sumie chce natrzepać ryo i ma wszystkich gdzieś. A ochroniarze handlarza zapewne dostali za tę podróż niezłą działkę. Czy zostaną na dłużej i wezmą udział w wojnie? Pewnie zależnie od potencjalnego wynagrodzenia. Najczystsze intencje zdawał się mieć Masashi.
Szybko stracili z pola widzenia powóz, któremu wcześniej pomogli. Podróżowali najszybciej jak tylko było to możliwe. Tak jak i wcześniej, członkowie grupy zmieniali się na lejcach, a postoje odbywały się tylko wtedy, kiedy konie musiały odpocząć, najeść się i napoić. Prawdziwego wypoczynku zaznają jednak dopiero w Kotei. Zapewne tak samo sytuacja wyglądała w przypadku ludzi, spanie na jadącym wozie mogło nie być najwygodniejsze, bolące plecy mogły w pewnym stopniu dawać się we znaki.
I mamy to! Oddali dawało się dostrzec zarysowania bramy Kotei. Nie była może w idealnym stanie, ale wyglądała na pewno lepiej niż jeszcze kilka tygodni temu. Odbudowa wszelkich fortyfikacji była traktowana priorytetowo. Będąc coraz bliżej, dało się dostrzec ludzi, którzy są legitymowani przed wejściem. Osobno sprawdzane były wszelkie karawany i transporty towarów. Nikt by nie chciał, aby zepsuta żywność zaszkodziła mieszkańcom. Kupiec szturchnął Masashiego. -Idź przodem, nas będą sprawdzać dłużej.- I jedynie pozostawało mu skierować się do strażników.
Kiedy już do nich dotarł i jednocześnie odczekał chwilkę aż mógł zostać sprawdzony. Postawny strażnik odezwał się do zielonowłosego szybciej niż ten zdążyłby nawet podnieść rękę w geście przywitania. -Kim jesteś? Jaki jest cel Twojej wizyty? - Cel raczej był jasny, kto w takich czasach by tu przybywał dla turystyki. Ale zapewne musieli każdego z osobna odnotować.

Kobieta #1
Handlarz bronia
Młody kupiec
Shun
Strażnik

[Masashi]

Na jego twarzy pojawił się szeroki uśmiech kiedy w oddali pojawiły się mury miasta. Kotei zdecydowanie różniło się od Hayashimury jednak z tego co widział po drodze to ewidentnie taki rodzaj architektury był w tych rejonach klasykiem.
Zeskoczył z wozu kiedy ponieważ mógł wejść już całkowicie osobno. Kupców pewnie będą sprawdzać pod względem towaru, który przewożą. Nic dziwnego. Nie chcą wpuścić potencjalnych szpiegów lub osób chcących zaszkodzić Kotei podczas tych trudnych czasów.
- Dzień dobry. Nazywam się Masashi… Masashi Senju. Przybyłem aby wspomóc Kotei podczas przygotowań do wojny, która nadchodzi. Prawda… Nadchodzi wojna? - powiedział jednak na końcu zadał pytanie. W sumie to wiedząc jak powstają plotki wolał zweryfikować sytuację. W większości przypadków zdarza się że ktoś coś przekręci, ktoś coś dopowie i już zmienia się przekaz.
- Pewnie znajdzie się jakaś praca dla mnie. Zważając na moje pochodzenie… - powiedział na koniec sugerując, że byłby przydatny jako użytkownik Elementu Drewna. Bo jak będą chcieli go upokorzyć wywalaniem obornika to się odwróci na pięcie i sobie pójdzie! O!
Odwrócił się jeszcze do Kupca, który przywiózł go do Kotei. Ten miał przeszukiwany wóz oraz towary, które przewoził.
- Dziękuję za pomoc! Możliwe że spotkamy się w mieście! Wszystkiego dobrego! - pomachał i prawie wykrzyczał swoje pożegnalne słowa do mężczyzny stojącego przy swoim wozie. Jednocześnie czekał na pozwolenie by przekroczyć bramy Kotei.

z/t po poście kończącym

[Ai]

(Przejęte) Zlecenie Specjalne - D [Masashi]

[9/7+]

Strażnik słysząc, że stoi przed nim jakiś tam Senju, był zaskoczony. Widział już wielu ludzi, ale ktoś z tego rodu był... no. Czymś raczej niekoniecznie spodziewanym. Nawet jeśli, pewnie spodziewałby się zobaczyć więcej shinobi z Shinrin niż jednego chłopca. Choć z jego przedstawienia nie wynikało by był oficjalną delegacją, nieco spadł mężczyźnie kamień z serca. Jeżeli przybędzie wsparcie od "przyjaciół", to na pewno bardziej liczebne. Niczego nie ujmując oczywiście tej jednostce, lepszy jeden Senju w oddziale, niż kilkudziesięciu Senju w tartaku. Czy jak to się zwykło mówić.
-Tak, tak.- Odpowiedział na pytanie retoryczne Masashiego. -Przyszedłeś na własną rękę?- Dopytał weryfikując prawdziwość odznaki chłopaka. Miał jednak nadzieję, że lada moment zjawi się ich więcej. Może za nimi nie przepadał. Wiadomo, nawet jeżeli nie pochodził bezpośrednio z rodu Uchiha, był z nimi związany. A Ci mieli różne doświadczenia z Senju. -Dobra, nieistotne. Widzę tylko Ciebie, reszta i tak będzie musiała tędy przejść. Tak, roboty będzie dużo. Dla każdego coś się znajdzie, o to się nie martw.- Nie powiedział jakie prace będzie musiał wykonywać nasz podróżnik, może nie chciał go zniechęcać? Możliwe. Raczej nie powinien się obrażać, jeżeli faktycznie będzie zajmowac się obornikiem, będzie to oznaczać, że jest to istotne. Prawdopodobnie nie będą kompromitować osoby, która chce im pomóc. Przynajmniej nie będą tego robić celowo. Chyba. Ale kopanie dołów, noszenie różnych rzeczy, czy rwanie pierza z kur, czy jak to się tam fachowo nazywa. Nigdy nie wiadomo jakie zlecenie wpadnie.
-Wzajemnie! Wpadnij coś kupić jak będziesz miał chwilę! - Odmachał Masashiemu, w sumie. Młody Senju pomógł mu tutaj dotrzeć, zebrał ludzi, których obecność mogła odstraszać bandytów od napadu na wóz. Może też gdyby jechali jedynie w dwójkę nic by się nie stało, ale nigdy nie wiadomo!
Strażnik coś zanotował w notesie, przekazał jakiemuś posłańcowi, który chwilę temu się zjawił. Pewnie w ten sposób przekazują wiadomości o grupach ludzi, które wchodzą do miasta. -Tutaj Ci nic nie damy do roboty, skieruj się do urzędników, oni Cię gdzieś oddelegują. Witamy i dziękujemy.- wskazał ręka kierunek, w którym nowy gość w progach Kotei powinien się udać. No i co? Masashi mógł wkroczyć i w teorii... robić co chce, choć wiadomo, oczekiwano od niego pomocy w przygotowaniach.

Kobieta #1
Handlarz bronia
Młody kupiec
Shun
Strażnik

MISJA ZAKOŃCZONA

[Masashi]

Szedł powolnym krokiem w kierunku bramy. Po drodze mijał tłumy zmierzające w kierunku centrum. Wielu kupców, wojowników, rzemieślników oraz ninja. Mieszkańcy przydrożnych budynków zabijali swoje okna deskami oraz dokonywali ostatnich napraw przed wojną. Wiele osób maszerowało w kierunku bramy aby opuścić wioskę w ostatniej chwili. Były to głównie kobiety z dziećmi oraz osoby starsze czy chore.
- Senju Masashi. Opuszczam wioskę. Powodzenia. - powiedział legitymując się przed strażnikiem, który spojrzał na niego z gniewem i splunął pod nogi bez słowa. Na chłopaku to już nie robiło większego wrażenia. Miał dosyć tego miejsca oraz tych ludzi, którzy uważali że cały kontynent jest im winny i muszą pomagać. Młody Senju nawet nie skomentował po czym ruszył w swoim kierunku. Wiedział, że czeka do długa podróż jednak był na to gotowy. Zawsze mógł wyczarować sobie domek lub owocowy prowiant.

z/t