Siedziba władzy

[Yoshimitsu]

Czerwony Król powrócił do swojej osady, droga nie była zbytnio długa czy ciekawa, ot po prostu szedł przed siebie prosto do celu, a była nim Siedziba Władzy, gdzie Yoshi miał oddać worek z pieniędzmi i zdać swego rodzaju raport. Po raz pierwszy musiał udać się do władzy, pod którą chyba aktualnie należy i opowiedzieć co działo się podczas tego zlecenia. Niezbyt pocieszała go pieczęć, która przyozdabiała teraz jego mowę. Choć niezbyt był tym wzruszony. Ba, nawet podczas podróży prawie zapomniał o tym. Przeszedł między strażnikami, jakby nigdy nic wrócił przez rodzime bramy, czuł się obco w uczuciu, które zaczynało mu towarzyszyć. Niezbyt rozumiał teraz to co się z nim działo... Będzie musiał odpocząć, to będzie najlepsze wyjście i miał zamiar to uczynić jak tylko załatwi wszystkie formalności.
Stojąc więc przed Katsumi, z lekkim uśmiechem na ustach oznajmił.
-Załatwione, trochę zabawy z tym było, musiałem się nabiegać za sołtysem, chcieli mnie otruć? Nawet zabić... W sumie nie powinno być problemu z podatkami teraz, ale zawsze możesz wysłać tam kogoś znów, może jak odpocznę jakiś czas to sam wyruszę. A skoro to wszystko to idę się napić! -postawił mieszek z pieniędzmi na stole, wziął swój i ruszył do wyjścia, kierując się gdzieś tam...

z/t

[Kyoushi]

• Po całkiem niedługiej przerwie w odwiedzinach władz w Sogen, białowłosy szermierz, pojawia się tu po raz kolejny. Jaka była tego przyczyna - można by zapytać. Powód był błahy dla czytelnika, który nie znał poczynań Shiroyasha - młodzieńca, który od zera z Ryuzaku, stał się całkiem przyzwoitym shinobi, który radził sobie do tej pory całkiem nieźle. Wracając jednak do tematu, młodzieniec pojawiając się w siedzibie oczekiwał jednego - ponownego spotkania z prześliczną liderką klanu Uchiha, która byłaby w stanie wysłać go na zadanie, które spełni jego oczekiwania co do trudności, a przy okazji on sam odwdzięczy się za to, że głowa klanu do którego przecież nie należał, przyjęła go z otwartymi ramionami po walce z drewniakami Senju.
  Pomijając aktualną sytuację, czerwonooki shinobi stanął pod siedzibą władz, rozmyślając na spokojnie.. Dawno mnie tu nie było.. Tym dziwniejsze, że liderka jest tak.. Taka słodka. Ale co z Tetsuo? Moje serce jest rozdarte.. Dlaczego wszystkie Uchiha są takie pociągające.. Myśli mieszały się jedna z drugą, tworząc niezrodzone scenariusze. Białowłosy bił się sam ze sobą i swoimi uczuciami, które były nietypowe. Mimo to, zdecydował się ruszyć na spotkanie pierw ze strażnikami, którzy bacznie się bronili wejścia, a on, witając się delikatnym uśmiechem rzekł:
  - A więc.. To znowu ja. Czy mogę prosić o atencję szanownej Katsumi? Mam do niej sprawę niecierpiącą zwłoki. Wykonałem jej polecenia, dodatkowo osiedliłem się w jednym z domostw. Więc? - pytał uprzejmie tych, którzy ostatnim razem nie byli zbyt zadowoleni jakimś dziwakiem, który z buta dołączył do jakże elitarnej rodziny - nie mając z nimi tak naprawdę żadnych powiązań. Oprócz ciekawości i dokonań czy zdobytych informacji na wojnie, które mogły dodać nieco pikanterii do tego całego bajzlu. Kyu czekał na odzew, a jeśli mógł, wkroczył pewnym krokiem do pokoju, w którym przebywała liderka, by nawiązać z nią kolejny dialog, w którym zda raport o ostatniej misji, którą wykonał z ramienia Uchiha.

[Papyrus]

Był to jeden z wielu wyjątkowo spokojnych dni w Sogen. Temperatura była wyjątkowo korzystna, a temu wszystkiemu towarzyszył delikatny, orzeźwiający wiaterek. Idealny klimat na długie spacery. Nie wszyscy jednak mieli ochotę na lenistwo oraz dogadzanie sobie. Kyoushi postanowił udać się do siedziby władz, aby otrzymać zadanie pozwalające mu wykorzystać maksimum swoich możliwości przy jednoczesnym pożytku dla całej prowincji. Inną sprawą było to, że samo ujrzenie przepięknej liderki Uchiha było swego rodzaju nagrodą i "dogadzaniem sobie". W każdym razie młody shinobi nie miał najmniejszego problemu, aby wejść do środka. Przy samym wejściu do budynku spotkał ten sam duet co za pierwszym razem - mężczyzna w zbroi oraz jego niższy kompan. Ten drugi uprzejmie kiwnął głową białowłosemu na przywitanie, lecz pierwszy, jak to zapewne miał w zwyczaju, obserwował tylko Shiroyashę z drobnym uśmieszkiem.
Wewnątrz siedziby było wyjątkowo mało ludzi. Widocznie Kyoushi musiał trafić na taki dzień oraz moment, w którym budynek władz nie był oblegany przez tłumy interesantów. Przy jednym ze stanowisk urzędników stała dwójka młodych shinobi, mających na oko z piętnaście lat. Słychać było jak razem przekonują starszą kobietę za biurkiem, że są w stanie razem podołać misji rangi C. Białowłosy miał swoje sprawy, więc udał się bezpośrednio w kierunku biura liderki. Tutaj stała tylko jedna znana Shiroyashy osoba. Mężczyzna z włócznią stał przy szerokich drzwiach tak samo, jak niegdyś. Drobną różnicą, którą mógł Kyoushi zauważyć albo i nie było to, iż strażnik posiadał tym razem na plecach drugą włócznię, chociaż delikatnie krótszą, jednak tak samo w całości ze stali. Przy pasku posiadał oczywiście sakwy z ekwipunkiem, a także po dwóch stronach dwa dziwne ostrza o nieco półkolistych kształtach części tnącej. Drugi strażnik... drugiego nie było. Kto wie co się z nim stało. Ochroniarz gabinetu Shirei-kan już otworzył usta, aby się odezwać, lecz w tym momencie zza pleców Kyoushiego dało się usłyszeć spokojny, kobiecy głos dobrze znany dwójce panów.
- Więc możesz wejść, chociaż pozwolisz, że pójdę przodem. - oczywiście głos należał do Katsumi, która przez swój przeciętny wzrost nie została zauważona przez dwójkę wysokich mężczyzn. Liderka mierzyła ledwo sto sześćdziesiąt cztery centymetry wzrostu, więc przy ponad stu osiemdziesięciu centymetrach obu osobników wyglądała naprawdę filigranowo. Jej postura również była drobna, chociaż oczywiście w dwóch miejscach nie brakowało jej odpowiednich kształtów. Była naprawdę kobieca, a jednocześnie czuć było, iż jednym spojrzeniem może powalić na kolana i strażnika, i Kyoushiego. I to bynajmniej nie swoją urodą, lecz czystą siłą. Chodziły o niej różne plotki, chociaż wyjątkowo często dało się słyszeć, że liderka jest mistrzynią w dziedzinie iluzji i nie ma sobie równych. Równie często dało się słyszeć, że aktualnie nie ma w rodzie Uchiha kogoś na podobnym poziomie. To po części tłumaczyło jej pozycję, chociaż znacznie bardziej widocznym był inny powód - charakter oraz talent do rządzenia czy to w czasach pokoju, czy to w czasach walki.
Katsumi spokojnie przeszła zza pleców białowłosego i otworzyła drzwi do pomieszczenia, w którym urzędowała. Wiele się tutaj nie zmieniło od ostatniej wizyty Kyoushiego. Może z wyjątkiem braku sterty papierów. Widać było, iż Shirei-kan ma nieco więcej czasu i nieco mniej pracy. Ruszyła przodem i skierowała się za biurko. Ubrana była w swój zwyczajny strój, który bardzo lubiła, czyli obcisłą, bordową bluzkę z wysokim, przylegającym kołnierzem na wzór golfu; oddzielne rękawy, które nie były częścią bluzki; dosyć krótką spódnicę w odcieniu tak ciemnego bordo, że prawie wpadającego w czerń oraz czarne sandały z rzemieni wiązanych pod samo kolano. Rozsiadła się na wygodnym, jak na jej posturę to nawet ogromnym, fotelu i założyła ręce pod piersi - jak to miała w zwyczaju. Jej mina była poważna - również jak zwykle. Tylko jedno oko patrzyło na Kyoushiego, gdyż drugie było ukryte pod przydługawą grzywką.
- Shiroyasha Kyoushi, co Cię do mnie sprowadza? I jak Ci się żyje w Sogen? Oczywiście pytam o szczerą opinię, a nie o taką, jaką zwykli dawać ludzie, zważając na moją pozycję. - w tym momencie, przez otwarte na oścież okno za plecami liderki, wpadł dosyć mocny wiatr, który był całkiem przyjemny w swej świeżości. Przy okazji lekko potargał włosy Katsumi w taki sposób, że zasłoniły jej część twarzy. Szkarłatnowłosa poprawiła je płynnym ruchem ręki i znów znajdowały się na swoim miejscu. - Czuć w powietrzu nadciągającą burzę. - dodała po chwili, lecz nic więcej nie zrobiła z tą informacją. Oczekiwała spokojnie na odpowiedź swojego rozmówcy.

[Kyoushi]

• Zacnie. Pogoda rzeczywiście była niesamowita, bardzo zbliżona do tej w Ryuzaku, przez co białowłosy nie potrzebował długiego czasu do aklimatyzacji z nowym miejscem zamieszkania. W końcu to klimat potrafi nieźle napsuć krwi. Mimo tego wywodu o pogodzie, sam czerwonooki nie zastanawiał się nad nią zbyt długo. Był zadowolony ze swojej powolnej egzystencji, która stawał się z dnia na dzień przyjemniejsza – w końcu mógł realizować swoje pasje i stawać się co raz silniejszym. Sogen dawało mu energię i siłę, którą pożytkował w dobrym celu – samorozwoju, pomagając również Uchihom.
  Po wejściu do środka, rozpoznał wszystkich rzezimieszków, którzy wcześniej stawili mu czoła podczas pierwszego pobytu w siedzibie. Byli tym razem nieco lepiej nastwieni. Czyżby Katsumi ich naprostowała, wiedząc, że będzie pożytek z niego samego i jego ‘pracy’ na rzecz klanu szkarłatnookich? Może tak, może nie. Parę kroków dalej, jakichś młodziaków paliło się wręcz do wzięcia udziału w zadaniu wyższej rangi, na którą prawdopodobnie nie byli przygotowani mimo ich przekonania. Uśmiechnął się nieznacznie w kąciku ust, przewracając wzrokiem i przypominając sobie, jak sam był takim ochoczym nastolatkiem – jednak lata lecą. Nieubłaganie. Dostając się pod same drzwi liderki, przywitany został przez strażników, którzy chcieli z nim nawiązać kontakt.. Notabene nie byli uzbrojeni jak wcześniej – czyżby Katsumi wprowadziła zmiany w ekwipunkach swoich strażników? Może. W końcu była idealnym strategiem, a to jej część planu, gdzie zajmuje się wszystkim od podstaw. Nic tylko podziwiać… Jej ciało, które obserwował tuż po tym jak ta przeszła obok niego, wpuszczając młodzieńca do swojej siedziby. „O święta Kaguyoo, byle bym się nie zarumienił…” Krew buzowała, a hormony szalały – jednak blady jak ściana ninja, starał się mimo wszystko stwarzać pozory niezainteresowanego i wyrachowanego. Na tyle ile mógł. Chwycił się za dłonie, które trzymał za sobą i w końcu mógł ją obserwować i wdać się w dialog. „Kto pozwolił pięknu natury na obcowanie z ludźmi i płodzenie takich kobiet..” Nadal, te.. Te myśli.
  Zwróciwszy swój wzrok na porządek, był pod niemałym wrażeniem – ostatnio był tu niezły burdel, który jak widać szybko został ogarnięty, a porządek nastał szybciej niż mogłoby się wydawać.
  - Witaj droga Katsumi-sama. Rad jestem, że wciąż pamiętasz me imię – rzekłszy, znów się uśmiechnął, kierując swój wzrok na jej grzywkę i wracając do rozmowy – Życie w Sogen.. Spokojnie. Mam czas, którego nie miałem w Ryuzaku, to mi się podoba. Jednak czarnowłosi nie patrzą na mnie zbyt przychylnie, jestem chyba wielką atrakcją.. Jednak rozumiem, że tylko szacunkiem mógłbym wzbudzić ich zaufanie, czyż nie? – zapytał dość retorycznie. W końcu znał odpowiedź, która kryła się w pytaniu. Kontynuując, zmienił nieco temat, wracając do tego, co go sprowadza.
  - Burzę.. Ahh tak. Jestem tu, raportując o ostatnim wykonanym zadaniu dla pewnej kobiety z klanu Uchiha. Czuję się znacznie silniejszy i bogaty w doświadczenia. Dodatkowo, dzięki temu, chciałbym odwzajemnić zaufanie – szczególnie Twoje – i to wynagrodzić. Chciałbym z ramienia klanu Uchiha wykonać coś wyjątkowego. Chcę udowodnić swoją wartość, nie tylko jako informator po ostatniej wojnie.. A może akurat jako informator.. W końcu sprawiłem się całkiem nieźle w tym fachu. – rzekłszy oczekiwał na odpowiedź, niezwykle atrakcyjnej liderki.

[Papyrus]

Na szczęście Kyoushiego, Katsumi wydawała się nie zauważać, że ten praktycznie pożera ją wzrokiem i myślami. A może zauważała, ale nie zwracała uwagi? W końcu słynęła ze swojego przenikliwego umysłu, który pozwalał jej przewidzieć ruchy przeciwnika na kilka kroków w przód. I to właśnie przekładało się na jej talent taktyczny. Zatem zapewne doskonale wiedziała co chodziło po głowie białowłosemu, a także innym mężczyznom, którzy mniej lub bardziej byli zachwyceni jej urodą. Można było mieć nadzieję, że równie bardzo cenili ją za jej charakter oraz siłę, ale czy tak było? Któż to wie.
Delikatnie uśmiechnęła się, wysłuchawszy co Shiroyasha ma do powiedzenia. Pokiwała delikatnie głową, a następnie podniosła się z fotela. Ponownie zawiał wiatr i potargał jej włosy, lecz ta niewzruszenie podeszła do okna i je zamknęła. W momencie zakończenia tej czynności uderzył piorun - gdzieś głucho w chmurach, a po sekundzie zaczęło lać niczym z cebra. Zerwał się też większy wiatr, a świat na zewnątrz został przesłonięty przez gruby, rzęsisty deszcz. W gabinecie zrobiło się ciemniej, chmury zaszły za słońce i panował teraz wewnątrz dziwny, lekki mrok.
- Zapamiętuję każdego, kto na to zasługuje. - odezwała się, jednocześnie odwracając się w stronę swojego rozmówcy. - Szacunek można zdobyć na wiele sposobów. Siłą, zaufaniem, uczynkami, rangą. Z pewnością niektórzy będą na Ciebie patrzeć nieco nieprzychylnie. Ród Uchiha charakteryzuje się dumą i arogancją jego członków. Niekiedy zgubną. Białowłosy młodzieniec spoza rodu, który został przyjęty do Sogen jako ninja służący tej prowincji. I to po wydarzeniach z wojny, a propozycję złożyła mu liderka. Nie pasujesz wyglądem, a dodatkowo mogłeś wzbudzić zazdrość. - podczas tej przemowy powoli podeszła do fotela, poprawiła swoje włosy i rozsiadła się wygodnie, chociaż bliżej biurka niż wcześniej. Za oknem szalała burza w najlepsze. Deszcz bił w szybę, wiatr smagał drzewa, a co kilkanaście sekund niebo rozdzierały pioruny. Błyski rozjaśniały co chwilę wnętrze pomieszczenia, tworząc różnorakie cienie. Pogoda zmieniła się w mgnieniu oka, ale właśnie tak było w Sogen podczas lata. Gwałtowne, potężne burze, które trwały kilka chwil i kończyły się. Ale kiedy koniec tej?
- Pomogę Ci w uzyskaniu szacunku. Wykazałeś się i na bitwie, i podczas zlecenia. W dodatku jesteś rozsądną osobą, która zasłużyła już na awans. Od dzisiaj oficjalnie nosisz rangę Akolity. Wraz z wyższą pozycją dochodzą nie tylko przywileje, ale zaostrzone obowiązki. W swoich czynach i słowach reprezentujesz Ród Uchiha. Jeżeli dokonasz czegoś haniebnego, to podważy to słuszność mojej decyzji związanej z awansem. - i w ten sposób właśnie Kyoushi został mianowany wyższym stopniem shinobiego. Już nie był jakimś pierwszym lepszym Uczniem, z którego można było się śmiać i lekceważyć go. Akolita był poziomem, do którego większość nie docierała z powodu zwyczajnego odpuszczenia sobie. Akolici byli grupą, która wykazywała się ogromnym potencjałem i nie należało z nich żartować.
- Aktualnie nie posiadam żadnych specjalnych zadań, które mogłabym Ci przydzielić, byś mógł się wykazać. Nie masz też powodu, aby wynagradzać cokolwiek. Walczyłeś na bitwie po naszej stronie, zasiliłeś nasze szeregi nawet po niej, jesteś wartościową jednostką dla Sogen. Każdy rozsądny, obiecujący i rozwijający się ninja jest ważny. Nasze rachunki są wyrównane. - po tych słowach wyciągnęła z szuflady w biurku spory zwój, który rozwinęła na blacie. Była to dokładna mapa całego świata z podziałem na prowincje oraz z zaznaczeniem gór, traktów, osad i innych ważnych elementów. Obróciła ją w stronę Kyoushiego jakby chciała mu coś pokazać.
- Jest jednak pewne wydarzenie, na którym mógłbyś się pojawić. Mógłbyś, bo to nie jest żadne polecenie, ani rozkaz. Nie powinieneś też czuć presji związanej z moją pozycją. Decyzja zależy w zupełności od Ciebie. - w tym momencie lekko westchnęła i przeszła do konkretów. - Po wojnie Sabaku z Kaguyami zapowiada się kolejna. Ród Hōzuki podporządkował sobie Szczep Hoshigaki oraz Shabondama. Nowy lider - Hōzuki Zangetsu utworzył imperialistyczny ruch o nazwie Novum Ordo. Jego planem jest atak na wyspę Hyuo, którą zamieszkuje Ród Yuki oraz Szczep Ranmaru, który uciekł z Kantai. Yuki dali im azyl. Dochodzą też wieści o innych niepokojących wydarzeniach wokół wysp. Niedługo rozpocznie się atak. Jak wiadomo - nie ma lepszych informacji, niż te z pierwszej ręki, od zaufanej osoby. Jestem przekonana do Twojej wierności wobec mnie i całego Sogen, zatem prosiłabym Cię o uczestnictwo w tej wojnie. - przerwała sobie na chwilę, aby dać Kyoushiemu czas na ogarnięcie tego wszystkiego. Podczas tłumaczenie wskazywała palcem to na Hyuo, to na Kantai, żeby białowłosy wszystko prawidłowo pojął, gdyby nie posiadał wiedzy geograficznej. Teraz już wiedział z pewnością gdzie mieszkają wspomniane szczepy i rody. - Jesteś idealną osobą do tego zadania. Pojawiłeś się na bitwie z Senju jako najemnik. Kojarzą Cię jako najemnika, a nikt spoza Sogen nie wie, że współpracujesz z Rodem Uchiha. Pojawiłbyś się na wojnie jako kolejny najemnik. Tak jak wcześniej. Wysłanie kogoś od Uchiha, aby przyglądał się wszystkiemu mogłoby zwrócić na nas uwagę. Sprawić, iż uznaliby, że coś kombinujemy, a My chcemy tylko wiedzieć co się dzieje i trzymać rękę na pulsie. Nieistotne czy weźmiesz stronę Novum Ordo, czy Yukich. Ważne, aby to była zwycięska strona. W razie przyczynienia się do zwycięstwa mogłabym uznać, że wysłałam Cię jako wsparcie. Jeden ninja, aby nie niepokoić rady, że Ród Uchiha miesza się w kolejną wojnę. Gdyby Twoja strona przegrywała - uciekaj. Martwy nie przydasz się nikomu, a i tak nie walczysz za Novum Ordo czy Yukich. Walczysz za mnie, więc do mnie miałbyś wrócić. - i wszystko było już raczej jasne. Kyoushi miał zostać kimś w rodzaju szpiega, który bierze udział w wydarzeniu, by Uchiha mieli informacje z pierwszej ręki i delikatne wpływy, chociaż to było czysto estetyczną częścią. Jednocześnie ród z Sogen miałby czyste ręce, gdyż nie wysłali nikogo z Uchiha, a bezklanowca, który z nimi współpracuje, lecz o tym nikt nie wie.
- Możesz się zastanowić ile chcesz. To żaden rozkaz. Nie musisz się też czuć do czegokolwiek zobowiązany. Nie zmuszę Cię, abyś szedł na wojnę walczyć o nieswoje przekonania. W razie pytań - pytaj. - a burza za oknem zaczynała powoli ustawać. Deszcz z sekundy na sekundę malał, wiatr robił się słabszy, a odstępy między grzmotami wydłużały się. Ah to Sogen.

[Kyoushi]

• „Chyba nie zauważyła. Oby nie zauważyła. Chociaż.. Wygląda na taką, która wszystko wie i widzi. Ja pierdole, czuje się fatalnie, ale jak. Jak mam nie być samcem przy takiej samicy?! Matko.” Chroń go ode złego. Chyba tylko tyle zostało Kyu, który z podniecenia, nie mógł skupić się na niczym innym, a raczej na nikim innym jak kobiecie, która stała całkiem niedaleko niego. Stała, czy siedziała. Nadal wyglądała przecudownie. Skupiwszy się jednak na rozmowie, widział większość gestów, te uśmiechy, ta cała delikatność – to było coś. Po chwili, musiał wręcz się ocknąć słysząc uderzenia pioruna i momentalną burzę. „Znowu zmoknę. Czy ja jestem jakimś dzieckiem pecha?” Zastanawiał się nad swoim prze okrutnie ciężkim losem. O tak, ciężkim.
  Słysząc te słowa, nie mógł powstrzymać się od uśmiechu, który zagościł już chyba na stałe na jego twarzy. Czuł się wyjątkowy, mimo braku indywidualności – wciąż był zwykłym bezklanowcem, który nie odzwierciedlał się zupełnie niczym przy członkach klanu Uchiha, którzy władali czymś, co było dla niego niepojęte i nieosiągalne. Nie łamał się jednak. Katsumi to widziała, a przez to manipulowała nim jak lalką – ale cóż mógł począć biedny Shiroyasha. Nic tylko spoglądać na piękno i wsłuchiwać się w każde jej słowo, które pokrzepiało go z każdą sekundą.
  - Jestem aż zawstydzony, że pokładasz we mnie takie zaufanie. Od razu mi lepiej, a przez to mam ochotę starać się jeszcze bardziej. Zazdrość wśród Uchiha. Chyba obrałem sobie nowy cel.. – powiedział, gładząc się delikatnie dłonią po tyle głowy. Nie było to tradycyjne czochranie w jego stylu, coś bardziej subtelnego. – Postaram się sprostać dalszym oczekiwaniom.. – po tych słowach, gwałtowne burze zawitały już na dobre na zewnątrz, a Katsumi kontynuowała. Słysząc o swoim awansie na rangę Akolity, delikatnie wytrzeszczył oczy, a szczęka opadła mu na podłogę..
  - Ja.. Ja.. Nie wiem co powiedzieć. Reprezentuję ród Uchiha.. Nie wiem jak mogę dziękować Katsumi-sama.. – mówiąc to, mogłaby go aktualnie namówić nawet na Seppuku, czy gwałt na jednym ze strażników. Było mu obojętne co musi zrobić, by się odwdzięczyć. Nigdy nie spodziewał się awansu, a do tego w nieojczystej wiosce, która powoli zaczyna tworzyć dla niego dom shinobi, którego nigdy nie miał. Zaniemówił na chwilę, wciąż spoglądając nieśmiało na Uchiha.
  - Możesz na mnie liczyć. Za wszystko co dla mnie zrobiłaś. – powiedział dumnie, prostując się i wyglądając znacznie mężniej niż dotychczas. Zapomniał o uczuciach i podszedł do biurka, nieco bliżej, gdy kobieta zaczęła opowiadać o czymś naprawdę ciekawym, co przykuło jego uwagę. „Misja w moim stylu”, to wiedział od razu. W jego głowie przeplatały się myśli, w których infiltruje wrogie oddziały, nie dając się wykryć.
  - Nie musisz mnie nawet namawiać Katsumi-sama. Kantai znam dość dobrze, dzięki temu ułatwię sobie podróż, bo.. Bo to wydarzenie kreuje się nadzwyczaj ciekawie. – mówił w międzyczasie, gdy ona przerywała. Poznając nowe nazwyiska rodów, wiedział, że to kolejni niezwykli shinobi na jego drodze. Cóż z tego, skoro sam był traktowany jako jeden z Uchiha – ten, którego nikt się nie spodziewa. Białowłosy najemnik, skrywający sekret, którego nikt nie posiądzie.
  - Więc pozwalasz mi na samowolkę, zdobycie cennych informacji i zgrywanie podwójnego agenta? Jeśli to zadanie pozwoli mi jakoś pomóc Sogen, wykonam je z zamkniętymi oczami. Nie w smak mi tracić życie w cudzej wojnie, jednak nie mam zamiaru tego robić. Prawdopodobnie pierw ocenię szansę obydwu nacji. Następnie wkupię się jakoś w ich łaski. Myślę, że to będzie nie tylko dobra zabawa.. – uśmiechnął się szyderczo, zdając sobie sprawę z trudności zadania, które zostało mu powierzone. – jednak, wymyśliłaś to droga Katsumi-sama w sposób godny pozazdroszczenia. Nie od parady nazywają Cię genialnym strategiem. – podlizał się nieco, jednak nie mógł się wręcz powstrzymać. Ot głupiutki Kyu.
  - Pozwól więc, że zerknę raz jeszcze na mapę i przygotuje się do tej wyprawy. Postaram się wrócić jak najszybciej to możliwe. Najlepiej z czymś, co będzie naprawdę cenne – po tych słowach, ukłonił się delikatnie, oczekując reakcji ‘księżniczki’.

[Papyrus]

Burza ustawała. Wiatr przestał już tak mocno wiać, a grzmoty zdawały się dochodzić gdzieś z oddali, więc nic już nie próbowało zagłuszyć słów ani Kyoushiego, ani Katsumi. Liderka delikatnie kiwała głową na słowa białowłosego, dając mu znak, że wszystko pojął prawidłowo. Znów oparła się wygodnie w fotelu i, w swoim zwyczaju, ręce założyła pod pierś. Co przy okazji nieco je eksponowało. Tak jakby za mało rzucały się w oczy.
- Wtrącę jeszcze, że ja nic dla Ciebie nie zrobiłam. To Ty zawalczyłeś po stronie obcego rodu i Ty zgodziłeś się zasilić nasze szeregi swoją siłą już po wojnie. Współpracujemy, więc nie mamy żadnych długów. Ja jedynie wynagradzam Twój trud. Nie rozdaję nagród za darmo. - odezwała się całkiem poważnie, aby Shiroyasha zrozumiał, że w tym wszystkim jest jego zasługa i to bardziej Sogen powinno być mu wdzięczne. W ten sprytny sposób Katsumi również budowała we wszystkich ninja w prowincji pewność siebie, wiarę we własne umiejętności oraz wielostronny szacunek. Więź lidera z ninja prowincji zmieniała się z "władca i poddani" na "dowódca i jego oddział". Zbliżali się do siebie, a jednak wciąż zachowywali niezbędny dystans.
- Tak, właśnie tak. Samowolka, cenne informacje i podwójny agent. Jest to szansa również dla Ciebie. Zdobędziesz informacje na temat wydarzeń, rodów, szczepów i ich umiejętności. Warto też wspomnieć o doświadczeniu. Właśnie dlatego, że to nie Twoja wojna, ani nawet Nasza, to nie wręczam Ci tego zadania, a jedynie proponuję. Decyzja należy do Ciebie. Oceń realnie swoje możliwości, gdyż nie chcę tracić ani jednego cennego ninja z Sogen. Uczestniczyłeś w jednej bitwie, więc doskonale rozumiesz czym jest wojna. - do gabinetu wpadały pierwsze promienie słoneczne po burzy. Chmury rozchodziły się i jedynie kropił lekki deszcz. Wiatru już prawie nie było. A to wszystko w przeciągu kilkunastu minut. Katsumi uśmiechnęła się pobłażliwie, gdy usłyszała komplement od Kyoushiego, po czym wstała i znów skierowała się do okna, które otworzyła. Do pomieszczenia wpadło świeże powietrze. Następnie wróciła do biurka i zwinęła zwój z mapą, by podać go białowłosemu.
- Weź go ze sobą. Nie ma żadnych znaków naszego rodu, więc nie wydasz się. I nie myśl, że odetnę się od Ciebie, jeżeli coś przeskrobiesz i trzeba będzie Ci pomóc. Uznam to jedynie za samowolkę z Twojej strony, aby nie zamieszać w to całego rodu Uchiha, ale pomogę Ci. Staraj się jednak nie zrobić niczego głupiego. Liczę na Ciebie. - i znów usiadła spokojnie w fotelu. - Wróć cały, to wystarczy. Jeżeli wrócisz cały, to z pewnością będziesz miał wiele cennych rzeczy do powiedzenia. A nawet jeżeli nie, to zyskasz ogrom doświadczenia. - dodała na koniec i czekała na dalsze słowa Kyoushiego. Nie chciała przyjąć od razu jego zapału jako odpowiedzi, dlatego kazała mu się znów zastanowić. Podkreślała jego wolną wolę w kwestii tego zadania. Dodatkowo zwyczajnie nie chciała mieć krwi na rękach, bo wysłała kogoś możliwie nieprzygotowanego do takiego zadania. I to na wojnę, nieswoją wojnę. Ta decyzja musiała zostać podjęta przez Shiroyashę, a Katsumi nie miała problemu z uszanowaniem jej.

[Kyoushi]

• Burza przemijała tak szybko jak się tylko pojawiła. To był znak, gdzie niepisane zauroczenie białowłosego do liderki Uchiha, tliło się niczym niemożliwa do zgaszenia świeca. Coś pięknego, jednocześnie przerażającego, że jego uczucie nigdy nie zostanie odwzajemnione. Jednak.. Może to i dobrze. Zwariowałby już całkiem, a tymczasem, może trwać tak, aż się w końcu do niej przyzwyczai. Po jej słowach rzeczywiście czerwonooki zrobił się jeszcze bardziej zadowolony – idealnie wpłynęła na jego ‘ja’. Dowartościowanie i pewność siebie biła od niego chyba na dwa metry. Dzięki temu, czuł się doceniony, nie tylko jako najemnik, ale i shinobi Sogen, który po tylu komplementach może czuć się rzeczywiście ważnym elementem całej układanki.
  - To nie znaczy, że nie potrafię docenić Twojej śmiałej decyzji o włączeniu mnie do Sogen. Nigdy tego nie zapomnę i.. I nie zawiodę. – powiedział, będąc nie tyle o tym przekonanym, co zdecydowanym do wykonania swoich słów – jakby od tego zależał jego honor shinobi. Budując właściwe relacje, stworzyła sobie niejako wojownika, który będzie nieco inaczej spoglądał na świat nie będąc klanowiczem szkarłatnookich, mogącym wpływać na sytuację i zdobywać informacje, które były niemożliwe do zdobycia dla zwykłych Uchiha.
  - Doceniam Twoją troskę Katsumi-sama. Pewnie poniekąd dlatego chcę wziąć udział w tym wydarzeniu. Chcę nie tylko się sprawdzić, ale i wykorzystać przewagę, jaką niewątpliwie posiadam, nie będąc jednym z was – tu rzeczywiście miał na myśli klan Uchiha. Świeże powietrze dmuchnęło z okna, a on przejął mapę, którą zostawiła Shinrei, dla niego samego.
  - Dobrze więc, chyba jestem gotowy. Nie ma co się martwić na zapas, postaram się nie brać udziału w momentach, w których trzeba będzie za bardzo ryzykować. Zrobię co mogę by wyciągnąć z tego jak najwięcej. Pozwól, że Cię opuszczę i.. Dziękuję za atencję i zaufanie.. Mam nadzieję, że do rychłego zobaczenia Katsumi-sama – rzucił luźno, delikatnie się kłaniając głową i wychodząc przez główne wejście. Chyba czas ruszać w miejsca, które miał zaznaczone na mapie, a i wziąć udział w czymś.. Wyjątkowym.

z/t

[Kyoushi]

• W drodze powrotnej nie doświadczył żadnych przykrych incydentów – prosta trasa do pokonania, w której nie został zatrzymany. Bądź co bądź, nie był pełen sił, ot musiał się pospieszyć by przekazać co istotniejsze. Nie mógł również zwlekać ze względu na poziom istotności ów informacji. Stąd ten pośpiech..
  Białowłosy po krótkiej podróży w końcu dotarł do granic Sogen, które przekroczył czymprędzej odsłaniając twarz jedynie dla osób, które miałyby go kontrolować. Powinni go rozpoznać bez problemu – w końcu jest tu jedynym siwym najemnikiem, który współpracuje z rodem Uchiha. Jako wierny wysłannik samej Katsumi, podołał swojemu zadaniu i wrócił. Omijając swoją chatę rozglądał się dookoła, sprawdzając czy nic się tutaj nie zmieniło. Nie było go dosłownie chwilę, ale informacje które posiadał były na tyle cenne, że musiał o nich powiedzieć wręcz już, natychmiast. Pognał więc czym prędzej w okolice budynku, w którym mieszkała Shirei-kan. Przysłonięty czarnym płaszczem z kapturem, minął aleje, które prawdopodobnie tętniły życiem - jak codzień. On nie miał czasu nawet spożyć posiłku. Nie myślał o głodzie, ani o potrzebie napojenia. Kierował się prosto do głowy Sogen, której misja została wypełniona zgodnie z życzeniem. „Ciekaw jestem czy spodziewa się tylu informacji.. Czy udzieli mi odpowiedzi na pewne pytania i czy.. Będzie ze mnie choć odrobinę dumna?” Pytał siebie, stawiając kolejne kroki, które przybliżały go do upragnionego spotkania z przepiękną Katsumi.
  W końcu docierając pod siedzibę władz, zdecydował się zbliżyć nieco do strażników, których znał już na wylot. Ściągnął powoli kaptur, odsłaniając swoje śnieżno-białe włosy i czerwone, krwiste oczy.
  - Shirei-kan! Czy jest u siebie?! Zaprowadźcie mnie proszę, wracam z misji i mam do przekazania niezwykłe informacje. – zakończył Shiroyasha, spoglądając na nich i w oczekiwaniu na decyzję miał zamiar ruszyć do komnaty, w której przesiadywała księżniczka. Widząc ją, jego serce kolejny raz przyspieszy, a jego ciało rozpali się do granic możliwości. Ahh te kobiety..

[Papyrus]

Powrót Kyoushiego nie odbił się wielkim echem. Wpływało na to wiele czynników, ale najważniejszymi były dość nieoczywiste relacje pomiędzy nim a rodem Uchiha, a także ukrywanie swojej tożsamości, ujawniając ją jedynie strażnikom. Na pewno nie wpuściliby do wioski byle kogo, a co dopiero do najważniejszego organu w całym Rodzie. Kyoushi wszedł do osady nieniepokojony przez nikogo, samo pokazanie twarzy wystarczyło. W przeciwieństwie do poprzedniej wizyty białowłosego najemnika, pogoda zapowiadała się bardzo spokojnie i bez większych niespodzianek. Lekki chłód nie przeszkadzał w prowadzeniu normalnego życia przez innych mieszkańców osady, tym bardziej że mimo pory roku nigdzie nie było śniegu. Kyoushi dotarł do głównego budynku, gdzie zwyczajowo stała dwójka strażników. Nie mieli żadnych problemów z osobą najemnika, przepuścili go nie czyniąc żadnych kłopotów. A nawet gdyby mieli z nim jakiś osobisty problem, to nie mogło rzutować to na wykonywanych obowiązkach. Wnętrze było znacznie bardziej zapełnione niż poprzednim razem, większość ludzi pracujących tutaj miała zajęcia, w tym obsługiwanie petentów, którym przydzielano misje, bądź dawano wynagrodzenie za ich wykonanie. Z czym wiązał się taki duży ruch? Odpowiedzi próżno było szukać, Kyoushi miał zresztą ważniejsze rzeczy do roboty.
Liderka czekała. Czekała na niego, na zdobyte przez niego informacje. Nie wypada wręcz zwlekać z dostarczeniem raportu, szczególnie jeśli mowa o kobiecie pokroju Katsumi. Mając świadomość tego, gość skierował swe kroki prosto do gabinetu. Gdzie jednak stała już dwójka innych mężczyzn, rozmawiająca ze strażnikami. Tak, strażnikami. Do mężczyzny z włóczniami doszedł podobnie wyglądający jegomość z dwoma katanami przy biodrach. A co do drugiego duetu... W dłoniach trzymali pliki papierów i zwojów, wyglądali dość przeciętnie. Na pewno nie wyróżniali się pokaźnymi ranami. Wyglądali jak typowe urzędasy, którzy całe dnie spędzili na pisaniu i lamentowaniu nad swoim nudnym i jałowym życiem. Z fragmentów rozmowy wyciągniętych przez Kyoushiego można było dojść do wniosku, że ta dwójka chce wejść do środka by dostarczyć liderce papiery, z kolei strażnik nie pozwalał na to. Dlaczego? Wszystko rozwiązało się, kiedy do strażnika zagadał młodzieniec spoza klanu Uchiha.
- Katsumii-dono oczekiwała ciebie. Wchodź. Ale wy macie przyjść później. - po słowach tych strażnik kiwnął głową w stronę drzwi, dając mu tym samym potwierdzenie swoich słów. Urzędasy wyglądały, jakby zobaczyli w białowłosym ogromnego ślimaka zżerającego ich plantacje truskawek. Kyoushi po wejściu do gabinetu zobaczył dość znajomy obrazek, jakim był gabinet liderki rodu. Za biurkiem zobaczył ją samą, we własnej osobie. Wpatrywała się w rozłożony na blacie rozwinięty zwój, będąc bardzo wciągniętą w poznawanie jego treści. Na biurku leżało jeszcze kilka takich zwojów, wszystkie opatrzone znakiem rodowym. Kobieta zwinęła zwój i natychmiast skierowała swój wzrok na oczekiwanego gościa.
- Shiroyasha Kyoushi. Dobrze widzieć cię całego i zdrowego, biorąc pod uwagę wydarzenie w którym brałeś udział. Na moją prośbę. Usiądź. - powiedziała, a na jej twarzy zagościł nawet lekki uśmiech. Stonowany, ale jednak. Ubrana tak samo jak podczas poprzedniego widzenia z nią, jednak wyglądała na wyraźniej bardziej zmęczoną. Obowiązki jakie na niej ciążyły najwidoczniej dawały jej się we znaki. Kiedy białowłosy usiadł, kobieta założyła ręce pod piersi i wpatrywała się w niego wyczekująco.
- Więc zacznij od początku. Chcę usłyszeć jak najwięcej. Ze szczegółami, nawet tymi błahymi. - miły ton głosu zlewał się z wyraźnym poleceniem, nie wyrażającym sprzeciwu. Zresztą sam Shiroyasha powinien oczekiwać wpierw obowiązków i raportów, a dopiero potem nagród i miłych słówek.

[Kyoushi]

• Chłopak był bardziej niż zwyczajny, nie zwracający na siebie uwagi. On był wręcz niewidzialny dla tłumów, które zbierały się w Sogen. W prowincji, która należała do jednego z najsilniejszych klanów na świecie – do którego sam nie należał. Był jak wiatr – obecny, jednak niezauważalny, wtopiony w tłum wszelkiego bytu. Delikatnie łaskotał piękne panie po policzkach nie dając o sobie znać w dni, w których był całkowicie neutralny. Dnia dzisiejszego przemknął szybciej niż się mogło wydawać. Biała grzywa, która wystawała poniekąd z pod kaptura trzepotała na lewo i prawo podczas żwawego przemieszczania się. Minąwszy obydwu pierwszych strażników uśmiechnął się nieznacznie, delektując się zdobytym szacunkiem, mimo braków – szczególnie tych dotyczących legendarnego Kekkei Genkai, które należało do klanu szkarłatnookich brunetów. Wchodząc do środka, jego oczy zalśniły z błahego dość powodu. Było tu o wiele więcej ludzi niż mógł się spodziewać. Rozejrzawszy się dokoła zdał sobie w końcu sprawę, że w końcu to siedziba władcy. To stąd ludzie pobierają misje i wynagrodzenia za ich wykonanie. No tak, głuptasie, to tu. Szybko przechodząc niezauważonym pomiędzy nimi dotarł w końcu przed salę, która była jego destynacją. Tam, tuż przed nią odgrywała się zabawna scenka, gdzie dwóch urzędników próbowało przedostać się do księżniczki, jednak nie było im to póki co dane z prostego powodu – strażnicy nie mieli ochoty zawracać głowy swojej pani tak trywialnymi sprawami jak sprawy urzędników. Zmienili jednak zdanie widząc kontrastujące białe kimono, z zewnątrz nakryte smolistym, ciemnym płaszczem i śnieżnobiałymi włosami, które zostały odkryte z pod objęć kaptura. Kiwnąwszy głową i uśmiechając się w kąciku ust przywitał starych znajomych strażników, którzy udostępnili mu przejście i pozwolili wejść. Wszedł bardzo pewnie, bardzo nienagannie i szybko.
  - Pani… - rzekł na wejście chyląc czoła i szybkim ruchem domykając drzwi za sobą. Udał się tuż pod jej biurko na krzesło, słuchając jej i spoglądając na jej doskonałość. Zza pasa wydobył mapę, którą mu wcześniej podarowała w celu przedostania się do Hyuo i odłożył na biurko. – To należy do Pani. – zakończył i usiadł, spoglądając na jej wdzięki i przygotowując się do mowy.
  - Jestem pewien, że nic nie poszło na marne. Katsumi-sama.. Mam wiele informacji, jednak są bardzo chaotyczne. Nie wszystko potrafię zrozumieć, potrzebuję w tym i Twojej pomocy. Ale już nie przeciągam.. – rzekłszy, odgarnął swoją grzywę w tył, a jego czerwone oczy jedynie odbiły światło, które wpadało do pokoju, wyglądając na jarzące się ogniem młodości i podniecenia.
  - Bezpiecznie dotarłem do Hyuo, dzięki podarowanej mi mapie. Tam spotkałem niejakie Kruki? Bodaj tak się nazywali – grupa najemników, którą przewodzili niezwykli wojownicy. Pozwolę sobie rzucać imionami, może ich poznasz. Dowódcą oddziału był niejaki Tamotsu. Kolejnym z nich był niejaki Zjawa - Zatoishi Akira, chyba tak go nazwała.. A do tego członkowie klanu Ranmaru o oczach przypominających Sharingan, jednak zdaje mi się, że specjalizowali się w.. Infiltracji terenu na spore odległości. Nie wiem jak to określić.. Niesamowite, ale wracając.. Ci ludzie wraz z grupą najemników, wliczając w to mnie, ruszyli na przeszukanie terenów niejakiej ‘Bestii’. Na początku nie wiedziałem kim jest i o co chodzi, ale wszystko się rozwinęło wraz z czasem. – odsapnął, łapiąc się lekko za szczękę i kontynuując dalej. – Walczyliśmy z jakimiś dziwnymi typkami w tej pieczarze Bestii, jednak najgorsze nadeszło później, gdy pojawiła się ona.. – wtem, znów na jego plecach ujawniły się ciarki, a na twarzy białowłosego widać było strach. Oczy były puste, jakby zobaczył jej obraz przed sobą. Pot spływał mu powoli po czole. – Wraz z najemnikami, jednym użytkownikiem Sharingana i starego znajomego, który posługiwał się doskonale nićmi ze swojego ciała próbowaliśmy walczyć wraz z innymi. Ona była jednak za silna. Zabiła sama Bestię ścinając mu głowę. A raczej synowi ów Bestii, który podobno już nie żył.. W tym wszystkim ona to Wojna! Jedna z Jeźdźców! To wszystko jest takie pogmatwane.. – pochylił twarz wpatrując się w ziemię. Nie wiedział co dalej. Nie rozumiał – A na deser jakiś Han. Skądś to znam. Z wojny z Senju? Han.. Antykreator.. Katsumi-sama, o co tu chodzi? Mówiła na siebie Wojna.. Wojna, samuraj Zjawa walczył z nią prawie jak równy z równym.. Zatoishi.. I ten NES. Manipulował cieniem. Nes zdrajca.. Kim oni wszyscy są.. – rzucił, podnosząc głowę i wpatrując przestraszonymi oczami w oczy Katsumi, która prawdopodobnie wnikliwie słuchała. Ciekawe czy się wtrąci w słowa młodzieńca, który miał wręcz zaraz oszaleć po tych traumatycznych wydarzeniach. Oczekiwał wyjaśnień albo.. Albo przynajmniej pomocy w zrozumieniu..
  - Pozwól mi to wszystko zrozumieć.. – powiedział i zawiesił wzrok gdzieś na niej..

[Papyrus]

Obydwie strony wyraźnie ucieszyły się na widok drugiej strony. Kyoushi mógł ponownie pławić się w pięknie liderki, która mimo dzierżonej władzy i ważnej pozycji nadal była urodziwą kobietą, wartą uwagi każdego mężczyzny. Katsumi z kolei posłała najemnika z ważnym zadaniem, którego ten podjął się z własnej nieprzymuszonej woli. A skoro najemnik wrócił, oznaczało to że misja została wykonana. Teoretycznie. Zawsze istniała możliwość że stchórzył, zaszył się gdzieś i przeczekał do końca konfliktu, by wrócić do liderki i zaraportować jakieś wyssane z palca historyjki. Jednak zaufanie miało to do siebie, że wymagało szczerości. Czy obydwie strony zdawały sobie z tego sprawę? Kyoushi poprosił liderkę o pomoc w zrozumieniu widzianych i słyszanych rzeczy. Tylko czy jako zwykły pionek nie powinien być świadom faktu, że wyżsi pozycją nie muszą dzielić się swoją wiedzą z podwładnymi.
- Dziękuję. Mam nadzieję że się przydała. W takim razie zaczynaj. Wolałabym usłyszeć przed jakimikolwiek deklaracjami, ale postaram się wyjaśnić.
Chwilę później białowłosy zaczął opowiadać. O tym co przeżył, o tym czego był świadkiem. O wydarzeniach których świadomych była jedynie niewielka grupka, a już na pewno najemników. Teoretycznie niepodległych. Kobieta milczała, pozwalając mówić Kyoushiemu. Nie przerywała ani na chwilę. Skupiała się wyłącznie na słowach wypowiadanych przez najemnika. Kilkukrotnie uniosła brwi w geście zdziwienia, głównie słysząc o Bestii, Zjawie, przeciwnikach spotkanych w kryjówce, o śmierci Bestii. Natomiast na słowo "Antykreator" lekko rozchyliła usta, szybko jednak zamaskowała swoje zaskoczenie pod płaszczykiem zamyślenia. Było tego za dużo, by przeciętny człowiek mógł cokolwiek zrozumieć z tego bełkotu. Kiedy skończył, Katsumi westchnęła głęboko, podnosząc jedną z rąk ku podbródkowi. Patrzyła się gdzieś w przestrzeń, nad głową swojego gościa.
- Opowiedz mi więcej o Bestii i Wojnie. Dlaczego Wojna zabiła Bestię? NES manipulujący cieniem. O nim też powiedz więcej. Cokolwiek tyczyło się wrogów spotkanych w kryjówce. Ze szczegółami. I o twoim oddziale. Poszczególnych członkach, dowództwie. - to było pierwsza seria poleceń wydana przez rozmówczynię. Nie zważała na pytanie Kyoushiego odnośnie zrozumienia wszystkiego. Pierw to ona musiała to zrozumieć. Poukładać myśli, połączyć fakty i odnieść je do swojej wiedzy. Kolejne pytania. Po otrzymaniu odpowiedzi popatrzyła się bezpośrednio na młodego najemnika, skupiając na nim swoją uwagę.
- Naprawdę nie wiesz nic o Antykreatorze? O tym, że wypowiedział wojnę całemu światu Shinobi? - Katsumi mówiła to z całkowitą obojętnością w głosie. Może nie była pewna czy białowłosy faktycznie nie wie, czy może zapomniał w napływie informacji? Bez względu na powód najemnik mógł teraz ujść za człowieka, bądź co bądź, niewyedukowanego w historii świata. W wielu kręgach uznawałoby się to za zwyczajną głupotę. A tutaj?

[Kyoushi]

• Sam jej widok dodawał mu siły, której brakowało mu tuż po chwili, gdy zaczynał mówić o sprawach, które nie do końca były mu zrozumiałe. Mogło to być spowodowane tym, że jego przygody poza tymi wyjątkowymi – jak wesele w Antai czy wojna z Senju, nie wychodziły poza granice Ryuzaku, skąd się wywodził. Zachowywał się nietypowo, nawet dla siebie samego. Świadom tego, że Katsumi nic nie musi, zdecydował się jednak powiedzieć wszystko co wie. Nawet, gdyby okazało sie to nic nie warte lub patrzac z drugiej strony – zbyt cenne by powierzyć jakąkolwiek dodatkową wiedzę takiemu pachołkowi jak on. W końcu był zwykłym Akolitą z Sogen, którego zadaniem było pilnowanie porządku poza granicami samego Sogen i dowiadywanie się jak najwięcej na rzecz Uchiha. Granie szpiega wychodziło mu świetnie, tak też było w tej historii w której miał zaszczyt uczestniczyć. Spoglądając co rusz na czarnowłosą, widział, że ona sama wygląda na zainteresowaną, a nawet lekko przejętą. Jego historia, której doświadczył miała wpłynąć na jej przyszłe decyzje, które wpłynąć mogły bezpośrednio na białowłosego shinobi – czerpiącego zyski z mieszkania w pobliżu tak zacnego klanu jakim był klan Uchiha. Skończywszy, zauważył jak Shirei-kan wzdycha głęboko, a następnie chwyta za podbródek, rozglądając sie dokoła. Seria pytań nie zaskoczyła Shiroyasha.
  - Bestia.. W zasadzie to był syn bestii, który również nie żył. Wyglądał na potężnego, świetnie zbudowanego mężczyznę o nieprzeciętnej sile. Cóż z tego jak Wojna jednym pociągnięciem miecza pozbawiła go głowy. Bestię nazywała zapomnianym Jeźdźcą, z tego co pamiętam – ona sama nią była. Jej paskudna, zgniła twarz. Przekazała nam wszystkim, że to ciało jest tymczasowe, stąd nie wiem jak orginalnie wygląda, jednak jedno jest pewne. Nikt z tamtąd obecnych oprócz Zjawy nie mógł się z nią równać, stąd puściliśmy ją wolno, jednocześnie mordując jej służącego szermierza. – usmiechnął się delikatnie wiedząc, że przyczynił się do tego w całkiem okazały sposób.
  - Dlaczego zabiła bestię? Chyba zdenerowował ją fakt, że Bestia próbował na nią wrzucić Genjutsu, które się nie powiodło. Tak sobie przypominam.. – zamyślił się, ocierając pot z czoła i wracając do dalszej części wyznań, które go czekały.
  - Nes.. Ten skurwiel zaczynał przygodę z nami, wkupując sie w nasz zespół najemników, a okazał się zwykłym szmatławym zdrajcą, który stał po stronie Wojny. Schwytał nas wszysktich swoim cieniem, jednak uciekł, gdy tylko zrobiło się gorąco. Nie wiem czy jest jednym z Jeźdźców Odnowienia, jednak wiem tyle, że na pewno nie jest sojusznikiem. – zakończył gorzko o tym popaprańcu. – Co do ich umiejętności, tak jak wspomniałem o nim, tak o Wojnie. Była genialnie wyszkolona w walce miecze, a do tego tak silna, że mogłaby kruszyć ściany pstryknięciem palca, a do tego wykorzystywanie czyichś ciał.. – to było przerażające. Widać to było w oczach Białowłosego, którego psychika dopiero nastawiała się na najgorsze czasy, które nadchodziły. Gdy kobieta zapytała o oddział, dopiero sie obudził.
  - Tamtosu był liderem, był również bardzo silny i należał do niejakich Kruków, czy jakoś tak. Do tego Fuyuko, kobieta panująca nad lodem i Zjawa – poteżny szermierz, prawdopodobnie najsilniejszy, który potrafił przelewać chakrę we własne ostrze. Inni? Pamiętam chłopaka, który manipulował piaskiem, drugi był mi znany, Murai z tego co pamiętam, manipulujący nićmi z własnego ciała. Jakby sam był nimi pozszywany, nie wiem co to za rodzaj techniki, jednak wyglądała na niesamowcie przydatną, wręcz intrygującą – słychać było w jego głosie nutkę podniecenia, gdy mógł zachwycać się wszelkim Kekkei Genkai swoich pobratymców, z którymi mógł mierzyć się z powszechnym złem.
  - Była też dziewczyna Iryonin, jednak nie pożyła zbyt długo, chcąc zdradzić straciła głowę. Zapamiętałem jeszcze użytkownika Sharingana, miotającego płomieniami na wszystkie strony, z którym również współpracowałem.. Shinji? Jakoś tak.. – zakończył o oddziale, nie pamiętając już wiele więcej.
  - Co do przeciwników, przeżyła tylko Wojna. Pozbyliśmy się wszystkich innych. – rzekł, słuchając o antykreatorze, a w jego umyśle jakby otworzyła się stara, zakurzona księga – tak! Przypominam sobie teraz doskonale.. Taki rodzaj skurwiela.. Antykreator i ci Jeźdźcy. Nadchodzą ciężkie czasy.. – westchnął, nieco odpoczywając po tak długim wywodzie..

[Papyrus]

Wiele kwestii poruszonych przez Kyoushiego było jedynie szczątkowo opisane. Albo też wcale. Dla liderki było to niewystarczające, dopytywała więc o szczegóły ważnych rzeczy. Przeciwnicy byli jedną z nich. Tajemniczy, powiązani z Antykreatorem, potężni. Zwykła wzmianka o nich nie zadowalała Katsumi, najpewniej nie zadowoliłaby nikogo rządnego wiedzy.
Najemnik na usługach Uchihów musiał wysilić swoją pamięć i umiejętność normalnego formułowania zdań, żeby liderka uzyskała jakościowo dobre informacje w dużych ilościach. Na pierwszy ogień poszli przeciwnicy i ich umiejętności, rzecz najciekawsza.
Poznanie oponenta jest kluczowe, szczególnie takiego kalibru. Liderka słuchała, a na wzmiankę o tymczasowym ciele zmrużyła podejrzliwie oczy, jakby szukała w Kyoushim jakiegoś kłamstwa. Nie użyła jednak swojego Sharingana, jej oczy były tego samego koloru, nie pojawiły się na nich żadne wzorki.
- Tymczasowe ciało mówisz. Więc do kogo to ciało zazwyczaj należało? - zapytała się Katsumi,
zanim najemnik przeszedł do następnej części. Dane na temat sojuszników były równie ważne, ale jednak posiadały mniejszy priorytet niż wiedza o przeciwniku, który nadal był na wolności. Być może liderka sprawdzić chciała, jakie potencjalnie Rody będą posiadały wiedzę o wydarzeniach w Hyuo.
- Sabaku, Yuki, Kruki... i Kakuzu. Znowu Pusty. - oszczędność w słowach Katsumi była bardzo zastanawiająca. Mimo tego jej piękno ani na chwilę nie zelżało, uciekło jednak na drugi plan. Teraz nie był czas na pławienie się w walorach rozmówcy, a czas intensywnego wysiłku umysłu. Jedno musiało wyszperać ze swej pamięci stosowne obrazy, słowa i postacie. Druga z kolei - uporządkować je i wyciągnąć odpowiednie wnioski.
- Dziękuję, że zechciałeś podjąć się tego zadania i powiedziałeś mi o wszystkim. Jestem wdzięczna, informacje te z pewnością przydadzą się mi jak i innym. Jednak mam do ciebie jeszcze jedną prośbę, równie ważną. Utrzymaj to co działo się na Hyuo w tajemnicy. Nie afiszuj się swoją wiedzą, nie mów o Jeźdźcach Apokalipsy ani o Antykreatorze.
Masowa panika wśród ludzi i chaos jest tym, czego należy się wystrzegać. A na pewno się to stanie, jeśli informacje te będą się rozprzestrzeniać wśród zwykłego ludu. - słowa jej faktycznie miały sens. Patrzyła się wprost na Kyoushiego,
niemalże prześwitując swoimi pięknymi oczyma. Chciała mieć pewność, że ten zrozumie konsekwencje ewentualnego gadulstwa. Czekała na jego odpowiedź, zaplatając ręce pod piersi. Jak to miała w zwyczaju.

[Kyoushi]

• Może nie wyglądało to tak jakby chciał sam Demonek, który wciąż nie znał wielu szczegółów historii poruszanych na świecie, jednak był z siebie dumny, że aż tyle zdołał wyciągnąć z tej arcyciekawej podróży, którą odbył. Shirei-kan była bardzo zainteresowana, a do tego chciała z tego bełkotu wyciągnąć jak najwięcej – w końcu z taką wiedzą może uzbroić swoich ludzi do dalszych działań i do kreowania taktyki, która będzie niezbędna by poradzić sobie z tym samozwańczym bohaterem, który śmie się nazywać Antykreatorem. Twarz białowłosego zmieniła nastawienie z przestraszonego na mocno bojowy. Zarys szczęki był jeszcze bardziej widoczny, przez co wydawać się mogło, że już teraz chciałby się mierzyć z największym złem, mimo widocznych braków w doświadczeniu i umiejętnościach. Przedstawienie umiejętności wrogów jak i pobratymców, z którymi śmiał mierzyć się ze złem mogły nakreślić więcej niż mogłoby się wydawać. Kyu na wzmiankę o tymczasowym ciele bez wahania odpowiedział pięknej liderce klanu Uchiha:
  - Iwaru. Tak ponoć nazywała się osoba, której ciało przejęła Wojna. Znała ją jedna z najemnych wojowników naszej grupy – medyczka, która notabene chciała nas później zdradzić. Na szczęście jeden z nas ją unieruchomił i zabił nim cokolwiek zrobiła. – rzekł, delikatnie poprawiając swoje włosy prostym ruchem dłoni skierowanym na tył głowy. Wyluzował, teraz już na pewno bardziej jak wcześniej. Czuł się o wiele swobodniej w takiej rozmowie. W końcu to kobieta przejęła pałeczkę i wymieniła klany, które miały brać udział w walce. Znała się na rzeczy bez najmniejszego problemu podsumowując wszystkich. Białowłosy wojownik tylko skinął głową na znak potwierdzenia jej słów. Wszystko się zgadzało. Nic jej nie umknęło co mogło powodować podziw w młodzieńcu, który dostrzegał w niej wzór cnót i mądrości. Przeszli do kolejnej jakże istotnej sprawy – kwestia tajemnicy wydarzeń, które miały miejsce. Była mądrą i przebiegłą kobietą, to było czuć już po pierwszym ich spotkaniu. Teraz tylko potrafiła utwierdzić w przekonaniu o swoich walorach.
  - Jak sobie życzysz Katsumi-sama. Była pierwszą i ostatnią osobą, która o tym słyszała po moim powrocie. Zachowam to dla siebie nie wzbudzając podejrzeń o stanie mojej wiedzy. – rzekłszy, uchylił lekko głowę, tak, że jego grzywka przykrywała kawałek twarzy, a z pod niej widać było tylko czerwone oko, które wpatrywało się w przepiękną użytkowniczkę Sharingana. Jego wręcz szyderczy uśmiech, zwiastujący zadowolenie z krzepiących słów liderki dawały mu mnóstwo satysfakcji. Wiedział dokładnie, że to nie koniec jego misji zwiadowczych, które dopiero się rozpoczynały z pod ramienia rodu Uchiha. Bawił się świetnie, zdając sobie sprawę, że jest do tego chyba urodzony.. Spoglądając na nią, zwrócił się grzecznie do Shirei-kan:
  - Czy jeszcze coś mogę dla Ciebie zrobić Katsumi-sama? – zapytał z grzeczności, w gotowości do wykonania polecenia niczym policyjny pies.