Siedziba władzy

[Ayato]

Misja rangi D
13/15+ Wielki budynek w centrum miasta zdecydowanie wyróżniał się na tle innych. W drzwiach co chwilę mijały się jakieś osoby, które przychodziły tutaj załatwić jakieś sprawy, albo po prostu wracali do swoich codziennych obowiązków. Wyraźnie przyciągałaś uwagę gapiów. Stanowiłaś dosyć niezwykłą mieszankę, o której ludzie mieli mieszane uczucia. Urocza, młoda, rudowłosa dziewczyna o zapachu trupa. Zdecydowanie duża większość, obok których przechodziłaś krzywo na Ciebie spoglądała. Jakbyś urwała się z jakiś slumsów, nieco wystroiła i teraz szukała pomocy u władzy. Szeptały głównie kobiety, to one miały w zwyczaju obgadywać innych, nawet gdy ich nie znają. U mężczyzn było to tylko obrzydzenie.
Stanęłaś przed portierem. Chyba tak można nazwać mężczyznę siedzącego za niewielkim biurkiem w głównym holu. Zerknął na Ciebie spod łba. Wyraźnie starał się zachować kamienną twarz, ale zapachu ubrań był koszmarny. Mężczyzna zmarszczył brwi i niechętnie wziął ogłoszenie. Przyjrzał się mu kątem oka, później spojrzał na Ciebie.
-I chcesz mi powiedzieć, że tam byłaś? – spytał z lekkim niedowierzaniem. Chyba bardziej spodziewał się tutaj jakiegoś marynarza, który po pijaku zechce zajrzeć do tej rudery, a nie kobiety, która zrobi to z własnej woli. To mogło wyjaśniać ohydny zapach i ślady kurzy z popiołem na Twoich barkach. Wstał i zerknął w lewo. Jego lewo, Twoje prawo. Prowadził tam dosyć długi korytarz. Zmrużył delikatnie oczy jakby czegoś wypatrywał w jego głębi. Podsunął Ci kartkę do ręki.
-Tamtym korytarzem, przedostatnie drzwi na prawo. Nie powinno być nikogo i szybko zajmą się Twoją sprawą, skoro to takie pilne. – odparł raz jeszcze spoglądając na Ciebie. Uważnie Ci się przyglądał, jakby dokładnie chciał zapamiętać każdy szczegół Twojej twarzy. Chociaż rude włosy były już wystarczająco wyjątkowe. Pokręcił leciutko głową na boki i usiadł wracając do swojej papierkowej roboty.

[Kagura]

- Tak, właśnie to chcę panu powiedzieć. - Odpowiedziała, odbierając od niego kartkę.
Jej ego zostało mile połechtane, gdy usłyszała jego pytanie i nutę niedowierzania w głosie. Wow, kobieta miała na tyle jaj, żeby wejść do nawiedzonego budynku i go sprawdzić, chyba musi być nienormalna, albo chociaż lekko niestabilna emocjonalnie. Mimo tego niedowierzania, recepcjonista pokazał jej, gdzie ma się udać i że od razu ją przyjmą, jeśli to takie pilne. Najwyraźniej jej normalny, choć mało czysty wygląd zrobił swoje, a trupi zapach to już na pewno podziałał na niego wystarczająco dobrze, żeby szybko się jej pozbyć z pobliża swojego biurka. Kagura podziękowała mu za instrukcję i szybko pobiegła korytarzem w prawo, zatrzymując się dopiero przed przedostatnimi drzwiami na prawo. Zapukała donośnie i nie czekając na zaproszenie, od razu weszła do środka, lokalizując wzrokiem niebieskich oczu osobę (lub osoby), która tam była.
- Przepraszam za najście, ale zbadałam ten nawiedzony dom i sprawa jest poważna. - Odezwała się rzeczowym tonem, oddając zgłoszenie. - Będziecie musieli zaangażować do tego grupę shinobi, bo macie do czynienia z seryjnym psychopatą. Ludziom grozi niebezpieczeństwo. Na podłodze i ścianach jest pełno krwi, a ślady ciągnięcia zaprowadziły mnie do klapy w kuchni, która prowadzi do piwnicy. W środku jest kilka rozkładających się trupów i wali niemiłosiernie, zresztą czuć po mnie. Najwyraźniej mieszkańcy słyszeli krzyki mordowanych i uznali dom za nawiedzony.
Dobra, najważniejsze zostało przekazane, ale było jeszcze coś, czym chciała się podzielić zwłaszcza, że w tej chwili trochę obawiała się o swoje bezpieczeństwo. W końcu nie miała pojęcia, jak silny jest ten zwyrodnialec i czy dałaby mu radę, gdyby ją wytropił i zaatakował.
- Najgorsze jest to, że ten psychol wrócił, gdy akurat się stamtąd wynosiłam. - Przyznała. - Widział mnie i szczerzył się szaleńczo, dlatego mam powody obawiać się o swoje bezpieczeństwo. Czy mogę liczyć na jakąś ochronę do czasu złapania tego skurwiela? Jestem dobra w polowaniu na zwierzynę, a nie w obronie przez takimi nieobliczalnymi mordercami...
Mogłaby zdzierżyć obecność jakiegoś shinobi, który by za nią łaził, ale przynajmniej czułaby się bezpieczniej, no i miałaby z kim pogadać. A może jeszcze na coś się przyda w tej sprawie? Kto wie...

[Ayato]

Misja rangi D
15/15+ Młoda kobieta samotnie siedziała za niewielkim biurkiem, przeglądając stertę papierów. Gdy weszłaś do pokoju, w dosyć nietypowy sposób oderwała się od swojej pracy. Złapała niewielką kupkę różnych dokumentów i ostrożnie zrzuciła je na podłogę, tak by nie rozsypały się po całym pomieszczeniu. Odgarnęła jeszcze kilka rzeczy z blatu robią na nim miejsce. Ołówki wrzuciła do niedużego pojemniczka, a pojemnika z atramentem szczelnie zamknęła.
-W czym mogę pomóc? – spytała wskazują na miejsce po drugiej stronie biurka. Dosyć stare, drewniane krzesełko stało przygotowane dla gości. Jeszcze jedno było gdzieś z boku, na wypadek, gdyby musiała obsłużyć więcej niż jednego klienta. Nachyliła się nad zniszczonym latami pracy blatem i oparł na nim łokcie. Palce splotła ze sobą, zaciskając mocno. Twoje słowa wyraźnie ją poruszyły. Otworzyła nieco szerzej oczy, jakby trochę z niedowierzaniem. Zerknęła na okno za swoimi plecami. Niestety widok, po drugiej stronie szyby wskazywał na zupełnie inną stronę do tej po której był budynek. Podrapała się delikatnie po policzku.
-Rozumiem. – wymamrotała, w ledwo rozumiany sposób. Zajrzała do jednej szuflady, później drugiej. –Rozumiem. – powtórzyła, chyba trochę bardziej do siebie, niż do Ciebie. Kolejna dziwna osoba w tym mieście. Zmierzwiła mocno włosy, do końca nie była pewna co powinna zrobić. Wyjęła niewielką kartkę z notesiku i zapisała coś na niej, a zaraz po tym zrzuciła ją na podłogę.
-Zajmiemy się tym. Dziękuję bardzo za Twoją pomoc, a to w ramach wynagrodzenia. – powiedziała tym razem wyraźnie do ciebie. Z niewielkiej kasy, sejfu wyciągnęła kilka drobnych i wręczyła Ci jako nagroda za Twoje ciężkie starania. Wstała i zakręciła się pomiędzy swoimi papierami, wędrując od szafki do szafki. Spojrzała na Ciebie raz jeszcze, tym razem spod łba, przyglądając Ci się dokładniej.
-Zobaczymy co da się zrobić. Proszę jednak byś na wszelki wypadek została w mieście. Strażnicy powinni poradzić sobie w zadbaniu o bezpieczeństwo. – była to mało pocieszająca wizja, biorąc pod uwagę, że takie rzeczy działy się pod ich nosem. Niestety na nic lepszego nie mogłaś liczy, a jedynie mieć nadzieję, że na czas rozwiązania zagadki, patrole zostaną wzmocnione o kilku dodatkowych shinobi.

Koniec

[Kagura]

No dobra, takiej reakcji urzędniczki Kagura się nie spodziewała. O ile wyglądała na wstrząśniętą jej słowami, o tyle praktycznie na tym się skończyło. Rudowłosa spodziewała się, że od razu zawiadomi odpowiednie służby, ale ta zapisała coś na kartce z wyraźnym roztargnieniem, a potem zrzuciła ją na podłogę. Dziwna kobieta. Łowczyni już chciała jej wygarnąć, żeby ruszyła tyłek, ale ostatecznie powstrzymała się. Nie chciała mieć przez to problemów. Zapewniono ją natomiast, że zajmą się tą sprawą i od razu wypłacono jej wynagrodzenie za wkład i ''odwagę''. Kagura wrzuciła okrągłą sumkę do swojego mieszka i skinęła głową na znak, że wszystko jest w porządku. Na ochronę nie miała co liczyć, ale pańcia poleciła jej zostać jeszcze w mieście, a strażnicy już się zajmą dbaniem o bezpieczeństwo w mieście. Wzruszyła więc ramionami.
- Skoro tak pani uważa... - Odpowiedziała. - Będę wdzięczna za informacje, gdy ten psychol zostanie już złapany. Chciałabym wrócić w najbliższym czasie do kupieckiego miasta.
Po tych słowach pożegnała się z kobietą i opuściła budynek siedziby władz, żeby wrócić do gospody. Postanowiła wziąć porządną kąpiel i zrobić gruntowne pranie. Problem polegał na tym, że nie miała odpowiednich ciuchów na zmianę, w których mogłaby się poruszać po mieście, więc ostatecznie kilka dni siedziała na dupie w knajpie i czekała, aż wszystko jej wyschnie, przy okazji słuchając miejscowych plotek i czekając na wieści o złapaniu seryjnego mordercy. Przez ten czas źle sypiała, bojąc się, że gość wparuje jej do pokoju przez okno i zawlecze to swojej nory. Na szczęście nic takiego się nie wydarzyło, a gdy tylko jej ubrania wyschły, Kagura znowu mogła wyjść i pokręcić się po mieście.
[zt]

[Masaru]

Sołtys C 29/30

Uchiha nie zbyt lubił formalności, ale uznał że jak mus to mus i musi zrobić wszystko jak każą. Zabił sołtysa uznając że bardziej opłacalne jest dla niego doprowadzenie w konsekwencji swoich działań do uczynienia przywódcą wioski osobę odpowiedzialną za nałożenie pieczęci na jego język. Zdając raport bohater musiał niestety ominąć fragment o więzieniu członków jego rodu w ukrytej piwnicy. Wychodząc z wioski odprowadzały go wściekłe spojrzenia tych bardziej zadziornych, ale również a raczej głównie spojrzenia pełne strachu lub nawet czasem ulgi że już odchodzi. Chyba nikt nie lubi mieć w wiosce takiej masakry jak się własnie odbyła. Droga powrotna odbyła się bez jakiś godnych opisania wydarzeń. Co najwyżej Yoshi miał okazję zobaczenia jak wąż błyskawicznie wypełzł z kryjówki w krzakach zagryzając myszkę która spokojnie biegła przez trakt. Wchodząc do wioski przywitał go wieczorny gwar i zgiełk. Kupcy zwijali swoje kramy, dzieci wracały do domów, rodziny wracały zjeść wspólną kolację. Czerwony król minął na ulicy obściskującą się parę i udał się prostoto siedziby władzy. Podszedł do dwójki strażników, ale nim zdążył cokolwiek powiedzieć ci tylko machnęli ręką i poinformowali go że już na niego czekają i że trafi sam. Widać oni też chcieli już wracać do domu i mieli gdzieś wszystko i wszystkich. Sam protagonista wiedział doskonale że im szybciej skończy rozmowę z liderem tym szybciej może wrócić do swoich zajęć. Gdy podszedł do drzwi strażnicy pilnujący wejścia do gabinetu liderki otwarli je bez słowa. Wkroczył do ciemnego pomieszczenia gdzie na ścianie palił się tylko jeden świecznik. Okna były zasłonięte. Dobrze się spisałeś powiedział dobrze znany głos. Opowiedz mi jak było, weź zapłatę z biurka i jesteś wolny. Chyba że będziesz miał ochotę na następne zlecenie to wróć jutro. Na razi dziś mam mało czasu bo za chwilę muszę udać się na spotkanie starszyzny.

Misja zakończona sukcesem: wynagrodzenie 600Ryo, strata notki wybuchowej i pieczęć na język uniemożliwiająca opowiedzenie o przetrzymywanych w piwnicy Uchiha.

[Shousuke]

12/15

---

Shousuke wyruszył w krótką podróż, aby znaleźć właściciela psiaka. Nie wiedział gdzie szukać dlatego zawędrował na ulice Osady znajdującej się w Sogen. Mieszkał tu z resztą swoich kolegów z klanu. Czerwonooka potęga. Nikt nie śmiałby przekroczyć tych granic bez zezwolenia. Postrach jakich mało. Mimo to, na ulicach było spokojnie, a wręcz przeciwnie. Shousuke chciał zapytać kogokolwiek o właściciela zwierzęcia, ale nie widział tu nikogo. Ktoś mógłby stwierdzić, że młody zmarnował tu swój czas... nic bardziej mylnego. Znalazł ogłoszenie o zaginięciu. Dziwnym trafem, pies z ogłoszenia niebywale przypominał tego z objęciach Uchihy. Co do tego... piesek sobie trochę ważył, a ponadto perfum Katy Perry również nie używał. Kartka skierowała czarnowłosego do siedziby władzy. Tam więc właśnie teraz udaje się przedstawiciel klanu. Być może tu będzie wiedział co zrobić z kundlem...

[Gyo]

Ten, kto walczy z potworem, niechaj baczy, by sam nim się nie stał.

---

Wyruszywszy w krótką podróż, ażeby odnaleźć w końcu właściciela psiaka, Shousuke został zmuszony udać się do siedziby władzy. Jednakże wpierw wstąpił na uliczki Sogen i to było akurat dobre posunięcie, ponieważ odnalazł tam ogłoszenie, które dotychczas siedziało mu w głowie.
Mieszkał tu razem ze swoimi przyjaciółmi, rywalami, rodziną, et cetera. Stwierdzenie, że ród Uchiha czerwonooką potęgą jest... nie wiem, czy trafne, czy nie. Na pewno do najsilniejszych nie należą, a istnieją o wiele lepsze rody, z lepszymi zdolnościami niż ci, którzy posiedli Sharingana. Ludzie powszechnie obawiali się Uchih, lecz tylko tych, którzy przebudzili, chociażby drugą tomoe. Protagonista na razie posiadał „ciemnooką potęgę”, ciemną niczym skład węgla w Ryuzaku no Taki, tak więc raczej nikt nie musiał się obawiać tejże potęgi.
Na ulicach było jakoś dziwnie, spokojnie, aż wierzyć się nie chciało. Nastolatek chciał zapytać kogoś na ulicy o właściciela zwierzaka, jednakże raczej nie należał on do żadnego z jego pobratymców. Na co komu byłoby takie bydle? Czas został trochę zmarnotrawiony, jednakże samo odnalezienie ogłoszenia wynagrodziło całą tułaczkę młodzieńcowi. Pies z ogłoszenia był dokładnie taki sam, jak ten którego dzierżył na rękach bohater.
Kartka pokierowała czarnowłosego prosto do siedziby władzy, w której to miała rozegrać się dalsza część przygód. Tam też udał się przedstawiciel swojego rodu, no i po chwili się dostał.
Miejsce jak miejsce, tyle że kluczowe dla osady. Tutaj zajmowano się sprawami administracyjnymi całej prowincji. W tym budynku podejmowane są najważniejsze decyzje, no i tutaj można mieć okazję spotkać lidera rodu. Ze względu na pełnione tutaj funkcje, budynek jest również dosyć obszerny. Shinobi bez problemu wszedł do tegoż budynku, a na wejściu dojrzał recepcję, no i recepcjonistę. U niego można było się umówić na audiencję u lidera albo chociażby pogadać o sprawach ważniejszych niż okoliczne plotki. Znajdowało się tutaj też kilka innych osób, które chłopak mógł kojarzyć z osady.

[Shousuke]

14/15

---

Shousuke mimo sporej pomyłce i zawędrowaniu na Ulice Sogen znalazł tam wskazówkę. Nie rozwiązał tam zadania, ale znalazł poszlakę. Można to uznać za świetne posunięcie. Teraz musiał tylko udać się do siedziby władzy rodu o czerwonych oczach. Budynek prezentował się bardzo okazale. To właśnie stąd klan dostaje polecenia i wieści o swoim losie. To tu można spotkać najsilniejszych ludzi z klanu. Mimo to, aby z nimi porozmawiać trzeba zaproszenia lub zgody. Nie jest to więc takie proste. Nie każdy jest godny na tyle, żeby konwersować o nieistotnych rzeczach z przedstawicielem klanu. Wracając jednak do historii. Nasz dzielny bohater przekroczył drzwi tej wielkiej posiadłości i zaczął rozglądać się po pomieszczeniu. Przecież gdzieś tu można znaleźć odpowiedź na pytania, jakich się oczekuje. Po krótkiej chwili czarnowłosy znalazł osobę, o którą chodziło. Była to recepcjonistka. Podszedł do niej z ogłoszeniem i psiakiem na rękach zapytać co ma teraz zrobić.

[Gyo]

---

MISSION COMPLETE

---

Ten, kto walczy z potworem, niechaj baczy, by sam nim się nie stał.

---

Shousuke pomimo sporej pomyłki udało się w końcu wybrać dobrą opcję. Nie ukrywam, że postawienie nogi na brukach ulic Sogen nie było zbyt pomysłowe, jednakże jak to się mawia — szczęście uśmiecha się do głupich. Nie zdołał rozwiązać tam zadania, ale odnalazł poszlakę, która miała mu pomóc w jego wykonaniu. Jakby tak nie patrzeć, to przyczyniła się ona do rozwiązania tej zagadki, więc nie ma co narzekać. Świetne posunięcie. Nie śmiem zaprzeczać.
Pozostało tylko młodzieńcowi udać się do siedziby władzy rodu Uchih, gdzie też mógł się dowiedzieć więcej na temat tego psiaczka, no i mniej ważnego wynagrodzenia.
Budynek prezentował się bardzo okazale, każdy z nich bowiem miał często na celu ukazanie majętności i szczodrości rodu. Dumny klan czerwonookich nie był wyjątkiem, przeznaczając w budowę tegoż budynku całkiem sporą ilość pieniędzy. Jednak najsilniejsze osobliwości nie mogły przecież kisić się w byle jakim budynku. Chcieli mieć jakieś uprzywilejowane miejsce, z racji na potężną moc, w której posiadanie weszli. Gdyby im się coś nie spodobało, to pewnie obróciliby pół osady w proch. Przecież wszyscy dobrze wiemy, jacy niestabilni emocjonalnie są przedstawiciele tego rodu. Takie płaczki, co to nie potrafią się z losem pogodzić.
Bohater przekroczył próg drzwi tego budynku i począł rozglądać się po pomieszczeniu, w którym się znalazł. Mógł tu odnaleźć odpowiedź na swoje pytania. Nie zajęło mu też zbyt długo odnalezienie osoby, która zajęłaby się nastolatkiem. Recepcjonistka życzliwie uśmiechnęła się z daleka do chłopca, widząc jego bezradność, ten też podszedł do niej, wręczając jej świstek z ogłoszenia i podsuwając psiaka.
Kobieta przyjrzała mu się raz pierwszy, raz drugi. Podniosła jedną łapkę, drugą... Obejrzała przyrodzenie, upewniając się, że to na pewno samiec i nieco pogrzebała po szufladkach na swoim stanowisku.
- Wiesz co? To jeszcze nie koniec twojej misji. Poczekaj chwilkę, tylko znajdę pewien dokument. - kobieta odparła spokojnie, przeczesując paznokciami teczki z misjami. - Tutaj masz wynagrodzenie... - podsunęła mu sakwę wypełnioną po brzegi miedzianymi monetami. - Tutaj zaświadczenie o jej zakończeniu. - podbiła kawałek pergaminu stemplem i dała go Shousuke, a następnie dopisała coś do jego akt. - A tutaj masz kolejne zlecenie, które masz wykonać od zaraz. Jeśli nie podołasz, to znajdź sobie kogoś, kto wykona je za ciebie. Pies należy do Yuichiro — tego co to dowodzi wojaczką u Inuzuk. Z racji, iż utrzymujemy z nimi przyjazne kontakty, to musimy im jak najszybciej dostarczyć zgubę. Wiesz, jak czuje się samuraj bez miecza? Pewnie tak samo czują się ci psiarze bez kundla u boku. Rozkaz z góry, jeśli masz jakieś ale, to zgłoś się do wielmożnej Katsumi. Ja tylko robię to, co mi polecono. - odparła zdecydowana kobieta, kończąc rozmowę. Powiedziała co miała powiedzieć, a protagonista nie powinien się sprzeciwiać. Misja nadal się nie skończyła, a przygody kruczoczarnego w dalszym ciągu rozwijały się w najlepsze.

[Mairi]

1/15+
"Pogoń za pieniędzmi!"
Misja D dla Shousuke
Kolejne zlecenie zostało już przydzielone Shousuk'iemu. Tak czy inaczej chłopak pomimo wcześniejszych wydarzeń musiał się jeszcze z czworonogiem wycierpieć. Z pewnością mnóstwo pozytywnych oraz negatywnych uczuć przepłyneło przez jego umysł. Młodzieniec musiał zaprowadzić pupila do jego właściciela i właśnie w tym celu otrzymał wszystkie potrzebne mu dane do wykonania zlecenia oraz co z tego wszystkiego najważniejsze adres, pod który musiał dostarczyć psa z klanu Inuzuka. Nim młodzieniec zakończył wszystkie formalne sprawy upłynęło dosyć sporo czasu. Dodatkowo co chwilę ktoś przerywał kobiecie rozmowę z chłopakiem podchodząc i pytając o jakieś głupoty. W każdym bądź razie chłopak nie miał najmniejszych problemów z psem. W końcu ten cały czas spał. Po jakimś czasie wszystko było już załatwione zaś chłopak otrzymawszy odpowiednie dokumenty mógł wyruszyć w kolejną misje. Tym razem młodzieniec wiedział mniej więcej co na niego czeka...

[Shousuke]

2/15+
"Pogoń za pieniędzmi!"
Misja D dla Shousuke
Shousuke przyszedł z psiną do siedziby władzy. Szczerze mówiąc, po ogłoszeniu myślał, że nie będzie musiał kontynuować zadania. Mimo to nie mógł odmówić. Myślał, że po prostu odda zwierzaka i pójdzie spokojnie trenować dalej. Nie mniej jednak fajnie będzie odwiedzić kraj naszych włochatych sąsiadów i ich właścicieli. To co zdziwiło Shousuke to mnóstwo papierkowej roboty względem tak prostego zadania. Mimo to nie można się sprzeciwiać. Procedury to procedury... przynajmniej tak nasz czerwonooki kolega myślał do pewnego czasu. Jak to możliwe, że w trakcie tej rozmowy tyle razy ktoś ją przerwał. To było nie do wytrzymania, ale ninja musiał wytrzymać. Cóż można rzecz - Shousuke napalił się już na odwiedzenie sąsiedniego kraju, a tu ciągle mu ktoś przeszkadza i wydłuża start misji... Miejmy nadzieje, że Uchiha wytrzyma do czasu załatwienia wszystkich formalności. Gdy zobaczył już wszystkie potrzebne papiery wreszcie wziął śpiące bydle na ręce i ruszył z nim ku drzwiom. Aha! Jeszcze jedno. Co będzie jeśli psiak się obudzi? Przecież Shousuke nie ma smyczy. Trzeba o nią zapytać już teraz.

[Mairi]

3/15+
"Pogoń za pieniędzmi!"
Misja D dla Shousuke
Kolejna misja w wykonaniu chłopaka zapowiadała się z pewnością dosyć ciekawie. Tak czy inaczej nie należała ona do zbioru takich zadań, które mogły by chociaż w pewnej części dorównać tym, w których narażanie swojego życia było codziennością. Bądź co bądź chłopak musiał przewidzieć wszystkie możliwe ewentualności, które mogły czekać na niego zaraz za rogiem. Więc by zapobiec katastrofie lub po prostu zagubieni psa, postanowił poprosić o jakąś smycz. Kobieta słysząc to co ten do niej mówił uśmiechnęła się, zaś niedługo po tym zawołała kogoś kto po odebraniu jej polecenia wyruszył w pewnym kierunku. Z całej tej sytuacji najlepszym faktem było to co nieznajoma powiedziała do chłopaka kiedy ten musiał czekać na smycz.
-Masz szczęście młody, ponieważ nie musisz iść do innej prowincji. Właściciel psa będzie w Sogen.-powiedziała całkiem miłym głosem, niedługo po tym dodała mówiąc ponownie.
-Kilka minut temu otrzymałam informacje, że za kilka godzin tutaj dotrze. Wystarczy, że wstawisz się pod odpowiednim adresem za około trzy godziny.-wyjaśniła dokładniej. W międzyczasie zdążył przyjść mężczyzna, który przyniósł smycz. Jednak dla chłopaka jedna informacja mogła okazać się czymś bardzo ważnym. Czyli wychodziło by na to, że ma zająć się psem, a następnie dostarczyć go pod wyznaczony adres... Wszystko wskazywało na to że to zadanie nie będzie trudne. Prawda?

[Shousuke]

5/15+
"Pogoń za pieniędzmi!"
Misja D dla Shousuke
Shousuke musiał stawić się w siedzibie władzy. Mało tego, musiał odnaleźć odpowiednią osobę, aby przeprowadzić z nią rozmowę odnośnie kontynuacji zadania, a myślał że to już koniec i za chwilkę będzie mógł pójść na zasłużony odpoczynek. Niestety... musi dalej użerać się z sierściuchem. Z drugiej strony to dobrze. Dostanie kolejną porcję pieniążków, a to jest ważne no nie? Póki co jednak z rozmowy nie wynikało nic konkretnego, poza tym, że Shousuke będzie musiał udać się do innego kraju z czworonogiem. Na domiar złego co chwilę ktoś przeszkadzał w rozmowie i nie sposób było załatwić wszystkich formalności w szybkim tempie. Mimo to, ci liczni "przeszkadzacze" okazali się pomocni... no przynajmniej jeden z nich. Przyniósł on wiadomość iż jakiś przedstawiciel rodu Inuzuk zmierza po psiaka. To dobrze - Taso oszczędzi sobie nóg. Jedyną niewiadomą był teraz adres, pod jakim musi znaleźć się jak najszybciej członek rodu Uchiha. Nie omieszkał on o niego zapytać... bądź co bądź to bardzo ważna informacja.

[Mairi]

5/15+
"Pogoń za pieniędzmi!"
Misja D dla Shousuke
Nasz młody bohater nie należał do grupy głupich czy mało rozgarniętych ninja. Chłopak bardzo dobrze orientował się w pewnych sprawach oraz doskonale wiedział co i w jakich proporcjach było mu potrzebne do wykonania danej roboty. Młodzieniec nim wyruszył w podróż postanowił zapytać o wyznaczony mu adres. Chłopak nie wiedział dokładnie gdzie miał się udać, wiedział że to miejsce znajduje się w tej osadzie, ale nie miał pojęcia w którym jej miejscu. Tak czy inaczej po odebraniu smyczy młodzieniec postanowił zapytać gdzie znajduje się owy punkt. Chłopak nie musiał długo czekać, ponieważ niespełna minutę później otrzymał odpowiedź.
-Przepraszam, zapomniałam. Trochę dzisiaj jestem roztargniona...-powiedziała miłym głosem by zaraz po tym poszukać jakiejś małej karteczki na biurku. Po jej znalezieniu kobieta napisała adres, następnie wytłumaczyła mniej więcej gdzie on się znajduje tak, aby chłopak bez pytania po drodze ludzi mógł tam dotrzeć. Tak czy inaczej wszystko wskazywało na to że przygoda się zaczyna. Prawda? Teraz tylko wystarczyło już zapiąć odpowiednio smycz do obroży psa by móc ruszyć w drogę. W sumie to Shousuke mógł już teraz pójść, w końcu czworonóg wciąż smacznie spał więc nie powinien sprawiać jakiś specjalnych problemów. Prawda?

[Shousuke]

7/15+
"Pogoń za pieniędzmi!"
Misja D dla Shousuke
Shousuke był nowy w świecie Shinobi. Wiele się jeszcze nie dowiedział, ale miał głowę na karku i wiedział co ma robić. Misje wiążą się z odpowiedzialnością i trzeba być zawsze czujnym i ostrożnym jeśli podejmujemy się jakiegokolwiek zadania. Młody Uchiha poprosił o smycz i już miał wychodzić, ale coś w głowie go tknęło. Zapomniał o czymś... właśnie miał udać się... no właśnie. Gdzie? Tej informacji nie otrzymał i nie omieszkał zadać pytania odnośnie lokalizacji, do której ma się udać. Recepcjonistka przeprosiła za swoje niedopatrzenie i zaraz podała kartkę z opisem miejsca. Nie było tak trudno do niego dojść, to też nie powinno być problemu z misją. Jedynym teraz jest śpiący psiak, który ani myśli wyrwać się z objęć Morfeusza. Shousuke podziękował recepcjonistce i ruszył otworzyć wielkie drzwi w siedzibie władzy. Trzeba ruszać... Nie ma innej opcji. Misja to misja.