Herbaciarnia "Yuri"

[Masaru]

Misja Jiro 5/15
,,Trening"
Dziękuje mistrzu, wrzasnął wręcz rudzielec. Wiem nawet kto może nam pomóc, poznałem kiedyś pewnego lalkarza który mieszka w osadzie swojego klanu. Pamiętam gdzie i pamiętam też że potrafił się nieźle bić. Mówiąc to wręczył Jiro kartkę z 2 adresami, kupca którego miał wytrenować oraz adres tego lalkarza. Notatka mówiła że kuglarz będzie w swojej osadzie i że będzie właścicielem "Zakazanego Owocu" Zwerbowanie go nie powinno być dla Uchiha problemem. Nasz bohater skinieniem głowy zaaprobował ten plan, ponieważ o to mu przecież chodziło. Dowiedział się że rudzielec, da informację kupcowi żeby mu wypłacił należne mu 100Ryo po sprowadzeniu jego nowego trenera. Jiro dowiedziawszy się tego czego potrzebował udał się na trakt w celu dostania się do krainy piasków.
z/t http://shinobiwar.pl/viewtopic.php?f=97&t=32&start=105

[Masaru]

Misja rangi C 1/30
Zabójstwo

Nasz bohater siedział spokojnie w herbaciarni pijąc swój napój. Gdy dokończył i uregulował rachunek chciał już wyjść i iść do domu. W tym przeszkodziło mu zakapturzony człowiek który podszedł do niego i usiadł na przeciwko. Nie ściągał kaptura. Płacz koloru czarnego, z twarzy wyglądał na około 30 lat. Lekki zarost, włosy kasztanowe. Witam, mam do pana sprawę, został nam pan polecony, przez naszego wspólnego znajomego, nieważne kogo uprzedzam pytanie. Podobno nie miga się pan przed ciężką pracą więc mamy dla pana zadanie. Płatne po wykonaniu, w razie nie powodzenia nie pomożemy panu. Wszystko jest w tej kopercie, jeśli pan przyjmie warunki zlecenia proszę o tym powiedzieć barmanowi on nam przekaże. Poda mu pan hasło i powie jaka jest twoja decyzja. Hasło to idziemy na podryw. Radzę je zapamiętać. Może się panu przydać, nie tylko teraz, ale może i w przyszłości. Jestem przedstawicielem pewnej grupy interesów która hojnie pana wynagrodzi za pomoc. Skończywszy mówić rzucił na stół kopertę i udał się szybko do wyjścia. Ciekawe co zrobi nasz bohater.

[Kyoushi]

• Przesiadując w kawiarni, w oczekiwaniu na swój rosół, inaczej nazywany miso ramen, popijał swój gorący napój. Bierny spokój, który potrafił zauważyć, miał to do siebie, że nie musiał się zbytnio przejmować tym co działo się naokoło niego. Było tu wiele postronnych osób, różniących się tu wyglądem, tu mimiką czy zapachem. Wszystko przeszło między zmysły shinobiego, który kończył pałaszować zieloną herbatę. Kończąc, zostawił rachunek na stole, zbierał się do wyjścia, gdy nagle na przeciw niego usiadł jakiś zakapturzony facet. Było to niebywale irytujące, gdy ktoś zaczepia podczas opuszczania lokum. No cóż, pewnie czegoś chce..
  Wysłuchawszy część wypowiedzi, białowłosy chwycił się lewą dłonią za czubek głowy i delikatnie przetarł. Zrobił skwaszoną minę, gdyż nie oczekiwał w Sogen kogokolwiek, kto może go znać, oprócz jego.. Lubej, która tak mu się spodobała. Ahhh te młode Uchiha.. Seksowne.. Jednak odbiegał myślami, jednocześnie słuchając co ma do powiedzenia ów człowiek. Kompletnie nie wiedział o co chodzi, a na znak zrozumienia tylko kiwnął głową i postanowił otworzyć kopertę. Hasło było równie dziwaczne co zlecenie, która miałby przyjąć i sam facet, reprezentujący.. Podejrzane interesy. No, ale cóż. Z czegoś trzeba żyć jednak. A w Sogen również się pokazać jako nie tylko farbowany lis, ale uczciwy obywatel czy też żołnierz. Białowłosy zdecydował się otworzyć kopertę i przeczytać co się w niej znajduje..

[Masaru]

Misja rangi C 3/30
Zabójstwo

Kyoushi był zirytowany że ktoś śmiał do niego podejść i go zaczepić w Sogen ale trudno. Gdy słuchał co tamten mu mówił lekko odbiegł od tematu myślami ale dalej go słuchał i przytakiwał. Gdy tamten jegomość sobie poszedł nasz bohater postanowił otworzyć kopertę. W końcu co mu szkodziło przecież zawsze mógł najprościej na świecie nie przyjąć zadania. W kopercie znajdował się 2 szkice pewnej dziewczyny ( takie jak na obrazku) dosyć dokładnie opisane z podpisami na tyle, Temari, córka jednego z bogatych kupców. W liście za to było napisana pewna wiadomość - Drogi panie Kyoushi, nasz organizacja jest gotowa panu zapłacić 300Ryo za wykonanie pewnego prostego zadania, a mianowicie zamordowanie Temari, córki człowieka który nam zagraża. To go utemperuje na trochę. Ale tak prosty człowiek jak pan zapewne nie chce się wgłębiać w aspekty ekonomiczne tej sprawy więc napisze krótko. Wynagrodzeni do odebrania u barmana do którego zgłosi pan potwierdzenia wzięcia zadania. Temari jutro będzie znajdować się w Sabishi, niedaleko osady rodu tamtejszego, dokładną lokalizację poda panu jakiś byle przechodzień bo ją trudno przegapić na końcu wyjaśnię dlaczego. Jeżeli to panu nie odpowiada to za 2 dni w Daishi zatrzyma się w pewnej karczmie w lesie. Trzecie miejsce w którym może pan zrobić zasadzkę będzie za 3 dni Kantai, nad czarnym jeziorem. Porusza się w wozie zaprzęgniętym w 2 konie. Zawsze siedzi z nią jej towarzyszka kunoichi ranga B. Jednak w tych 3 miejscach ona będzie opuszczała swoją szefową żeby załatwić jakieś kupieckie sprawy. Reszta to karawana składająca się jeszcze z 10 wozów. Oraz najemników na koniach w liczbie 50 osób. Personel cywilny to po 2 ludzi na wóz czyli 20, oraz jeszcze 2 kierujących wozem Temari. Zabójstwo może być dokonane dowolną metodą. Jedynym zagrożeniem będzie ta kunoichi dlatego wybraliśmy panu te 3 miejsca w których jej nie będzie przez dłuższy czas. Oczywiście jeśli nie uda się panu atak np w Sabishi to raczej nie radze ponawiać go w innym miejscu no chyba że chce pan walczyć z wyszkoloną zabójczynią wysokiej rangi. A tego nie polecam go niema pan szans. Do tego po nie udanym ataku zapewne zmienią swój plan podróży. Niema podpisu, ale za to na odwrocie są mapy do tych 3 miejsc i jakieś krótkie informacje odnoszące się do niech.

[Kyoushi]

• Meh, i znów zaczepki, znów ludzie. Chwili wytchnienia nie ma, by spokojnie spałaszować herbaty i swojego miso ramenu. Ot takie życie młodego shinobi, który postanowił połączyć swe siły z klanem Uchiha i bronić ich interesów. Przytakiwanie miał już chyba wrodzone, bo doskonale je odgrywał wpatrując się w człowieka, który tyle mówił. Gdy tylko wyszedł, białowłosy otworzył kopertę, a w jego dłonie wpadło zdjęcie dziewczyny. Gejsza? Prawdopodobnie. Córka kupców, Temari. Interesujące, tylko co dalej. Samym zdjęciem niczego nie wyjaśni. Przeszedł więc czym prędzej do lektury, zagłębiając się w niej jak w najnowszym sonecie Takashiego.
  Nie obyło się bez zdziwienia. Młodzian myślał raczej, że wolałby ją ratować aniżeli zabijać. W końcu nie był mordercą, chyba, że ludzi, którzy pragnęli jego śmierci. Najmowanie go jako killera nie było zbyt mądrym posunięciem. Na pewno nie względem jego charakteru. Nie zabijał niewinnych. Nie miał zamiaru brać udziału w tak nikczemnym planie, było to wbrew jego przekonaniom. Jednak jego, a nie wioski dla której teraz pracował. Czyżby Sogen i Uchiha byli tak nieprawymi ludźmi? Znał ich jak nikt inny z poza klanu, zdawał sobie też sprawę, że.. Że to może być konieczne. Przyjął więc zadanie, podchodząc do barmana, pokazując list wraz z dokumentami, nic nie mówiąc, jedynie delikatnie kiwając twierdząco głową w jego stronę. Oczekiwał jakiegoś potwierdzenia i mógł chowając opisy powoli ruszać. W końcu musiał być przygotowany na wszystko. Nawet na takie cyrki. Jutro - Sabishi. Czas na akcję.

[Masaru]

Misja rangi C 5/30
Zabójstwo

Nasz bohater miał pewne drobne dylematy moralne dotyczące zabójstwa na zlecenie, ale zaraz mu przeszło. Przecież to nie ważne że idzie zabić bogu ducha winną osobę, ważne że płacą. Dlatego ten świat wygląda jak wygląda. Podszedł do barmana pokazał dokumenty i już chciał pójść dalej, ale nagle tamten złapał go za rękę przyciągnął do siebie i pokazał dyskretnie że w 2 ręce ma kunaia. Patrząc po kolorze chyba zatrutego. Gówniarzu, nikt ci nie powiedział że hasło masz podawać ? Ja jestem wyrozumiały, ale ktoś inny może nie być i może ci się szybko umrzeć. A teraz wypierdalaj. I puścił go pozwalając mu wyjść. To chyba była nauczka wystarczająca żeby Kyoushi zapamiętał że jak mu podają hasło to ma go używać.
Wyszedł z herbaciarni i skierował swoje kroki na dwór, podjął decyzję że podejmie próbę ataku w Sabiski, jeszcze nie wiedział że to była najgorsza z opcji. Gdy przechodził ulicami nie spiesząc się za bardzo jesienny wiatr dawał mu się coraz bardziej we znaki. W końcu wyszedł z miasta i udał się do celu. Mógł albo od razu pójść na trakt, albo skrótem.

z/t http://shinobiwar.pl/viewtopic.php?f=97&t=2831
z/t http://shinobiwar.pl/viewtopic.php?f=97&t=32&start=120

[Taro]

Taro dostał wszystkie informacje jakich potrzebował. Wyszedł z siedziby klanu na główną ulicę. Nie spieszyło mu się nad to, gdyż dziewczyna przed zniknięciem nie zaznaczyła, że informacja musi być dostarczona w jak najszybszy sposób, ani też nie sprawiała wrażenia, że tak musi być mimo nie wypowiedzianych słów. Było to raczej jedno z zleceń, typu "nie ważne jak ma być dostarczone". Tak więc przemierzał teraz uliczki w stronę dobrze znanej mu kawiarni by spotkać się z adresatem wiadomości. Mimo, że kunoichi go w żaden sposób nie poganiała to nie mógł mieć pewności ile jej brat będzie siedział przy herbacie, a jeśli nie chce później go szukać po całej osadzie to musiał znaleźć się w "Lilii" jak najsprawniej, nie robiąc żadnych postojów po drodze. Minęło kilka, może kilkanaście minut gdy jego oczom ukazał się szyld owej kawiarni. Wszedł pewnym krokiem do środka, przywitał się z obsługą po czym zaczął rozglądać się po sali szukając swojego człowieka. Miał nadzieję, że nie będzie mu trudno zlokalizować odbiorcę wiadomości. Długo nie musiał się rozglądać gdyż pomieszczenie nie było obszerne co za tym idzie nie musiał nawet zbytnio kręcić głową w poszukiwaniach.

[Narubi]

Pomoc przedmałżeńska

Ranga D- 9/15+
Taro

Tym sposobem Taro znalazł się w tej niewielkiej herbaciarni. Tym co go tutaj kierowało była chęć zarobienia dodatkowych pieniędzy, a może chęć pomocy pięknej kunoichi? W każdym bądź razie szukał jej brata, by dostarczyć mu tajemniczą przesyłkę. W sumie ... ciekawe co to było. Pewnie dziewczyna zapieczętowała w zwoju jakieś ściśle tajne informacje, no, ale Taro nie mógł tego wiedzieć. W herbaciarni jednak pojawił się kolejny problem. Było tutaj dość sporo ludzi. Taro naliczył jakichś 12 mężczyzn i 7 kobiet. On był trzynastym mężczyzną. Oczywiście nie licząc barmana i obsługi lokalu. W połączeniu z małą ilością powierzchni ... to wszystko sprawiało, że było tutaj dość tłoczno. Nie to jednak było najgorsze. Dziewczyna nie powiedziała swojemu posłańcowi jak wygląda jej brat, więc ten nie mógł go odnaleźć. W sumie nie powiedziała o nim nic. Nie wiadomo ile ma lat. Nie wiadomo jaki ma kolor włosów. Nie wiadomo jak się zachowuje. Nic. A wygląd mógł mieć bardzo, ale to bardzo różny. Przecież o wyglądzie nie decydował tylko wygląd matki albo tylko wygląd ojca. O wyglądzie decydowała genetyka, a wygląd był wypadkową wyglądów rodziców. Zatem rodzeństwo wcale nie musiało być do siebie podobne. No i to się nawet sprawdzało. Nie było tutaj żadnego gościa, który byłby podobny do panienki Mii. Zatem Taro musiał coś wykombinować. Musiał wymyślić coś dzięki czemu odnajdzie odpowiednią osobę. Samo pytanie "Czy jesteś bratem Mii, bo mam dla Ciebie przesyłkę" mogło nie wystarczyć. Przecież ktoś mógł powiedzieć "Tak", podszywając się pod jej brata. A wtedy prawdopodobnie dostały w swoje ręce zwój ze ściśle tajną wiadomością. Trzeba było działać rozważnie i rozsądnie.

[Taro]

Taro rozejrzał się po lokalu ale nie znalazł w tym tłumie ludzi, jaki się wydawał w lokalu na takim metrażu. Nie odnalazł też nikogo przypominającego z wyglądu kunoichii Miie. Zdał sobie wtedy sprawę, że nie dowiedział się nic o wyglądzie jej brata, stąd też wynikły kolejne komplikacje w jego zlokalizowaniu. Musiał wykombinować jak zwrócić uwagę konkretnej osoby. Jedynie co wiedział w tej chwili to wygląd wygląd Mii oraz to, że przesiadywał tu członek jej bliskiej rodziny. To nakierowało go na pewien pomysł który powinien zwrócić uwagę braciszka. Stanął więc w dogodnym miejscu, zmierzył jeszcze raz wszystkich wzrokiem, a następnie wziął głęboki wdech. -Czy w lokalu jest brat Mii ?!- Zadał pytanie donośnym tonem wypuszczając powietrze z ust by po chwili zaczerpnąć kolejnego susa. - Mia i ja chcemy wziąć ślub! - Oznajmił po czym dodał. - Jednak chciałbym pomówić z jej bratem by dostać błogosławieństwo, czego ode mnie zażądała!- Wykrzyczał. Następnie czekając aż ktoś zareaguje przenikał pomieszczenie wzrokiem w razie czego by wyłapać jakieś "podejrzane ruchy", które naprowadziłyby go na kontakt z rodzeństwem kunoichi. Mogłoby tez być tak, że brat zainteresuje się tak poważnym krokiem w życiu siostrzyczki, że sam odpowie na taki komunikat.

[Ichirou]

Misja rangi D
11/15

---

Młody Uchiha znalazł się w odpowiednim lokalu, co było dość prostym zadaniem. Znacznie trudniejszym było odnalezienie adresata listu, nie mając jakichkolwiek informacji na jego temat. No dobra, chłopak miał jedynie wiedzę, że wiadomość należy przekazać bratu nadawczyni. To dość mało, ale nawet z tak szczątkowymi danymi Taro postanowił sobie jakoś poradzić. Postawił na dość śmiałe rozwiązanie, przemawiając do wszystkich zebranych w herbaciarni. Niewątpliwie ściągnął uwagę obecnych, a przynajmniej większości z nich. Kilka osób westchnęło cicho, kilka pokręciło głową lub skomentowało scenkę w krytyczny sposób, bo ta niepotrzebnie odciągała ich od delektowania się wykwintnym naparem. Jednak jeden osobnik przeszedł mniej obojętnie wobec usłyszanych słów. Dwudziestoparoletni, kruczowłosy mężczyzna odłożył czarkę z ciepłą herbatą na blat, by zaraz później wstać i zrobić kilka kroków w kierunku dziwnego przybysza. Raczej nie wyglądał na zbyt zadowolonego.
- Co najwyżej mogę dać ci wpierdziel - zaczął półgłosem, by nie skupiać na sobie uwagi postronnych, ale żeby Taro jasno zrozumiał swoje położenie. - Nie ty pierwszy zalecasz się do Mii, ale trochę się spóźniłeś, drogi kolego. Za tydzień wychodzi za mąż. I to nie z tobą, z tego co mi wiadomo. Daruj sobie te głupoty, bo mam sporo na głowie - zakończył z irytacją, lekko zniecierpliwiony. Najwyraźniej musiał odganiać już wielu takich natrętów.

[Taro]

Plan Taro odniósł sukces. Zainteresowała jego wypowiedź jednego osobnika który podszedł do niego i nie podnosząc głosu zagroził mu. Dowiedział się także czegoś nowego, a co mogło sprawić, że jego podstęp zyskał na mocy. -Pozwól ze mną na zewnątrz w takim razie.- Nie przejmując się groźbami ze strony drugiego czarnowłosego. Nie mógł przecież przekazywać zapieczętowanych wiadomości, które były w dodatku sednem misji w gronie tylu ludzi. Nie sądził także, że była to ważna wiadomość bo miałaby o wiele wyższe priorytety i nie zlecono by tego zwykłemu geninowi. Nawyki jednak trzeba w sobie wyrabiać i podchodzić do każdego zlecenia z pełną profesją. -Nie bądźmy niegrzeczni przeszkadzając tym dobrym ludziom naszymi sprawami.- Odwrócił się i wyszedł z lokalu. miał zamiar wyjaśnić wszystko zaraz o przekroczeniu drzwi. Gdy tylko znaleźli się za progiem, Taro zaczął. Ukłonił się delikatnie. -Wybacz ten podstęp.- Przeprosił i uniósł głowę patrząc prosto w oczy rozmówcy. - Nie chciałem cię urazić, lecz mija zleciła mi dostarczenie ci pewnej wiadomości, lecz nie dała żadnych informacji o twoim wyglądzie czy nawet imieniu, więc musiałem jakoś zwrócić twoją uwagę mimo braku tych detali. Mam nadzieję, że zrozumiesz.- Wyjaśniając sięgnął po zwój z wiadomością i przekazał go adresatowi.

[Ichirou]

Misja rangi D
13/15

---

Kruczowłosy nieznajomy nie był zbyt otwarcie nastawiony do przybysza, ale nie było czemu się dziwić. Kolejny natręt próbował zdobyć rękę jego siostry, która przecież i tak już była zajęta. I do tego jeszcze ta cała scenka przy widzach. Po co to było? Zamiary osobnika były więc oczywiste. Jak najszybszej zbyć Taro, nawet i siłą, jeżeli słowa miały nie poskutkować. Na wyjście na zewnątrz się zgodził, mrucząc coś na przytaknięcie. Właściwie to taki bieg sytuacji był mu na rękę, bowiem przechodzenie do rękoczynów w herbaciarni nie byłoby zbyt rozsądne. Gdy znaleźli się w bardziej postronnym miejscu, już otwierał usta, szukając jakichś ciętych słów, ale właśnie wtedy młody shinobi postanowił wyjawić swoje prawdziwe intencje.
- Roztrzepana jak zwykle - odburknął, chyba powoli wracając do łagodniejszego nastawienia. Skoro to siostra go przysłała, a nie przybył tu sam z jakimiś szemranymi intencjami, to sprawa się nieco zmieniała. Westchnął głośno i odebrał zwinięty list.
- Ech, to wróćmy do środka. Zobaczę, co takiego napisała... - machnął dłonią, po czym spokojniejszym już krokiem ruszył z powrotem do lokalu, gdzie skierował się do stolika, przy którym niedawno przesiadywał.

[Taro]

Na szczęście wyjaśnienia Taro zostały zrozumiane bez problemów. Gdy oddał wiadomość nieznajomy zaproponował wejście z powrotem do środka, a jego podejście do posłańca znacząco się zmieniło. Taro bez namysłu ruszył w ślad za bratem Mii. *Hmm ciekawe co sobie pomyślą ludzie po wysłuchaniu pierw mojej prośby o rękę siostry tego człowieka, a tym, że właśnie wchodzimy razem do kawiarni i siadamy przy jednym stoliku. hmmm...* To było pierwsze o czym pomyślał przekraczając próg "Lilii". Podszedł do wcześniejszego stolika odbiorcy wiadomości i zasiadł na wolnym krześle, o ile było to możliwe, naprzeciwko. Następnie obserwował poczynania czarnowłosego i ewentualną mimikę twarzy gdy czytał wiadomość. *Hmm... Szczerze mówiąc to Mia była całkiem sympatycznej urody kobietą. Szkoda, że wychodzi za mąż. Ale kto wie może zostanę jej kochankiem... hahaha...* Zaśmiał się w myślach ale jego nastrój wypłynął na wierzch w postaci delikatnego uśmiechu, co nie zdarzało się zbyt często. Następnie podniósł z powrotem wzrok na jej brata. *Chyba jednak muszę się wzmocnić zanim przejdę do jakichkolwiek działań. Jej brat raczej nie wygląda na miernotę, a na pewno chciałby dodać swoje pięć groszy gdyby dowiedział się o ewentualnych hmmm.. "zawirowaniach miłosnych" siostrzyczki.* Siedząc tak przez chwilę liczył, że może usłyszy coś, jakiś szczępek informacji dotyczący notki którą dostarczył, ale wątpił, że to nastąpi. *Hmmm gdyby udało mi się zaprzyjaźnić z tym człowiekiem moje szanse na skrzyżowanie swojej drogi z Mia znacznie by wzrosły, a przy okazji dowiedziałbym się nieco o jego umiejętnościach...* Kontynuował swój diaboliczny plan uwiedzenia Mii, mimo, że ta wychodzi niedługo za mąż. Jej uczucie w tym czasie było na pewno silne, chyba, że małżeństwo zostało zaaranżowane i para młoda nie miała nic do powiedzenia w tym temacie. Było wiele nie wiadomych, których Taro musiałby się dowiedzieć. Wezwał kelnera. -Proszę zieloną herbatę.- Tym ruchem chciał przedłużyć swój pobyt w pobliżu brata, być może, że nawiążą kontakt poza sferą zawodową. Była też możliwość, że zostanie zaraz sam z kubkiem gorącego naparu. Kto wie jak potoczy się przyszłość. Gdybając nadal była możliwość, że treść listu spowoduje wcześniejsze wyjście nieznajomego.. *A właśnie.* -Tak na marginesie.- Zwrócił się do młodego mężczyzny. -Wcześniej nie zdążyłem się przedstawić. Jestem Taro. Kto wie, może los znów sprawi, że się spotkamy, miło by było znać chociaż swoje imiona.- Pierwszy zaczął nawiązywać kontakt. Starał się brzmieć pewnie, jak na shinobi Uchiha przystało, a teraz czekał na to co mu odpowie jego stolikowy partner.

[Ichirou]

Misja rangi D
15/15

---

Najwyraźniej Taro nie miał zbyt szlachetnych intencji wobec zleceniodawczyni i swoimi myślami wybiegał daleko, może nawet za daleko. Jednak to, co rozgrywało się w jego głowie było już wyłącznie sprawą należącą do niego, której zapewne nie miał poznać nikt inny. Tak czy inaczej, wykonał swoje drobne zadanie, wręczając adresatowi wiadomość. Obaj wrócili do herbaciarni, gdzie zajęli dotychczasowy stolik brata Mii. Kruczowłosy, dwudziestoparoletni mężczyzna upił łyk zielonej herbaty ze zdobionego srebrzystym wzorem, porcelanowego naczynia i wczytał się w to, co miała mu do przekazania młodsza siostrzyczka. Podniósł wzrok na Taro dopiero wtedy, gdy ten zabrał głos.
- Ach, gdzie moje maniery. Shouhei - odparł krótko, podając dłoń rozmówcy, po czym wrócić do lektury, która chyba była dość obszerna. Wraz z upływem kolejnych sekund, mina mężczyzny była coraz bardziej skrzywiona. Na koniec westchnął, składając kartkę na pół.
- Ślub lada moment, a ta wymyśla sobie coraz to nowe rzeczy - podjął temat z lekką rezygnacją. - Miejsce wesela zmieniała już ze dwa lub trzy razy, wystrój jakieś piętnaście. Oczywiście każde jej życzenie musi zostać spełnione, przy czym za ich realizację odpowiadają inni, w tym w dużej mierze, niestety, ja. Z niesamowitą łatwością przychodzi jej rozporządzanie majątkiem innych... A skoro o tym mowa, to o posłańcu listu również wspomniała. - Westchnął raz kolejny, sięgając po pieniądze. Szybciutko przeliczył stosowną kwotę, a następnie położył ją na blacie i przesunął w stronę Taro.
- Po takich organizacyjnych mordęgach człowiek traci chęć do ożenku. Huh, jeśli już, to w jakimś zaciszu, z dala od wszystkich. No nic, nie będę zamęczał moimi sprawami. Pewnie masz ważniejsze zajęcia, a i ja powonieniem niebawem zająć się przygotowaniami, bo się nie wyrobię. - Skoro wszystko zostało załatwione, Taro był już właściwie wolny. W każdej chwili mógł odejść z zapłatą, kruczowłosy nie trzymał go dłużej. Rzecz jasna Shouhei go nie wyganiał. O ile młody shinobi tylko chciał, mógł posiedzieć tu jeszcze trochę

• Misja zakończona.

[Ayato]

Misja rangi D
1/15+ Uroczy budynek, przez który dziennie przewijały się dziesiątki osób, dziś wyjątkowo przyciągał uwagę. Nie chodziło tutaj o nietypowe zapachy, którymi zapraszał ludzi , a dosyć dziwne ogłoszenie wywieszone na starych drzwiach. W miejscu, gdzie zazwyczaj widniał szyld z napisem otwarte, była zaczepiona biała karteczka o mało treściwej wiadomości. Ogłoszenie wyglądało na nowe, a sądząc po tym, że nikt go jeszcze nie zerwał, można było wnioskować, że od świtu, aż do teraz nie było żadnych chętnych. Tylko dlaczego? Praca była, aż tak skomplikowana, może trudna, a może po prostu zbyt nudna. Ciężko było cokolwiek wywnioskować, poza tym że wydawała się w miarę dobrze płatna, a przynajmniej nie mogło być inaczej. Właściciel tak wspaniałego przybytku musiał mieć masę pieniędzy. Luksus związany z rozmaitymi smakami herbaty, przyciągał bogatych mieszkańców, a co za tym idzie – złote monety.
Pilnie potrzebuję pomocy! Sensownie zapłacę!
-Gdzie znowu ten chłystek!? Przez niego znowu tracimy pieniądze, klientów i reputację! – wyraźnie wydzierał się ktoś rozwścieczony wewnątrz budynku. Faktycznie było trochę w tym racji. Herbaciarnia była prawie pusta, co było trochę nietypowe dla tego lokalu. Nowi klienci niezbyt chętnie tutaj przychodzili, a przy stolikach siedziało kilku największych fanów herbaty, dla których dzień w innym miejscu, był po prostu dniem straconym.
Ktoś uderzył w stół, z ogromną siłą. Filiżanki delikatnie podskoczyły, wydając charakterystyczny dla porcelany dźwięk. Wszystkie hałasy i odgłosy dochodziły z zaplecza, na które drzwi były delikatnie uchylone. Zapewne był tam właściciel, albo jakiś kelner, który przez niewielką szparę musiał mieć oko na nielicznych klientów i od którego można było dowiedzieć się nieco więcej. Na blacie stał niewielki dzwoneczek, taki sam jak nad drzwiami, który miał na celu pilnować porządku w lokalu. Niestety jak było słychać, ktoś inny go zaburzał.