Karczma "Akame"

[Oshi]

Chłopak o gwałtownym usposobieniu wpatrywał się w dno swego kufla, zastanawiając się jednocześnie nad słowami zadanymi przez starszego medyka. Wcześniej biorąc całe to zadanie za bajkę dla niegrzecznych dzieci, nawet nie pomyślał o możliwości ingerencji ludzi z osady. Kto miał na tyle sprytu by wyciągnąć z portu wielki okręt, statek który za sprawy przykrego końca jego kapitana, musiał być osławiony...

- Nie myślałem wcześniej o tym... Jednak jedyne co przychodzi na myśl to pomoc kogoś z wioski... Może nawet na szczeblu tak wysokim, by bezpośrednio oddelegować stacjonujących wtedy strażników.

Chłopak zatopił się w tej myśli analizując każdą ewentualność... Keion miał rację, bezmyślna podróż do Antai zabierze tylko cenny czas, musieli szukać śladów w siedlisku zdarzenia.

- Dzisiejszej nocy raczej nic nie zadziałamy... Miałem pogadać z tym strażnikiem, jednak sztorm skrzętnie odebrał mi sposobność.

Oshi rozejrzał się po karczmie, spoglądając z zaciekawieniem na ponurych gości pochylony nad własnymi sprawami. Ilu z nich mogło pomóc w zadaniu fantomowego statku..

- Proponuje wynająć pokój, a rano ruszyć do miejsca gdzie zniknął statek... Może dowiemy się tam czegoś więcej.

Ostatni łyk, a później kolejna porcja kłopotów nie do rozwiązania. Znowu trafił mu się medyk, chociaż w pierwszej chwili chciał nawet zapytać o znajomość z Kami Noriko... To zaraz zgubił ten pomysł, myśląc jak niewiele może być szans na to aby Keion kiedykolwiek ją spotkał. Zanim jednak jakikolwiek ich plany doszły do skutku, stary barman polał im kolejną porcję mętnego alkoholu. Dopiero w chwili gdy podszedł do kolejnej osoby brzy barze, Senju zdał sobie sprawę że ich rozmowie przysluchiwała się obca osoba.
Oshi spojrzał z zainteresowaniem na starszą kobietę, która wyglądała jakby przed chwilą ktoś wyrwał ją z konwentu pirackiego.

- Widzę że lubisz przysluchiwać się cudzym rozmową, może powiesz coś więcej skoro już poruszyłaś ten temat...

Oshi wiedział że potrzebują pomocy, zwłaszcza że znajdowali się na obcej ziemi bez konkretnych pomysłów... Coś w kobiecie jednak sprawiało że włączył się jego zmysł ostrzegawczy... W spojrzeniu przeciętym z Keionem szukał wsparcia.

[Keion]

Widząc że mój dzisiejszy pobyt w karczmie ma być opłacany przez Pana Yamanake, postanowiłem skorzystać. Oczywiście nie chciałem nikogo ogołocić z pieniędzy, ale możliwość najedzenia się na czyjś koszt była zbyt kusząca. Tym bardziej że zamówiony posiłek do dobrych nie należał.
-W takim razie ja poproszę coś nowego i świeżego do jedzenia.-Powiedziałem nie przejmując się że karczmarz zajął się chwilowo obsługą kogoś innego. W tym samym czasie uważnie słuchałem Oshiego, który zaczął dochodzić do podobnych wniosków co ja. Starałem się mu w tym nie przerywać licząc że udało mu się dojść do jakichś wniosków, które ja mogłem ominąć.
- Nie sądzę by konspiracja była tak wielka. -Uśmiechnąłem się słysząc przypuszczenia o od delegowaniu strażników. Za bardzo wydawało mi się to spowodowane brakiem współpracy między Oshim i kapitanem, ale nie odrzucałem tej opcji z miejsca. W chwili gdy chciałem się rozejrzeć po barze zobaczyłem jak kobieta siedząca obok Oshiego w mgnieniu oka wypiła sporą dawkę alkoholu, nie krzywiąc się przy tym nawet. Przełknąłem ślinę czując że zaraz może mi się zrobić nie dobrze, ale wtem kobieta odwróciła się w naszą stronę i odezwała się na nasz. Nie spodziewałem się że nasza rozmowa była taka głośna i zastanowiłem się kto jeszcze mógł nasz słyszeć. Szybko jednak przestałem o tym myśleć skupiając się na kobiecie.
-Ona może coś wiedzieć, nie możemy jej tak puścić. -Pomyślałem i od razu skinąłem na karczmarza, żeby podał więcej alkoholu owej kobiecie. Uznałem że to najlepszy sposób żeby ją skłonić do rozmowy.
-Myślałem że statek, który został odzyskany z rąk piratów nie powinien być w dobrym stanie i nie powinien być specjalnie pożądany, a o ten jest taki szum. Komu może na nim tak zależeć? -Zapytałem podczas gdy barman przyniósł mi porcje ładnie wysmażonego mięsa z ryżem.

[Kana Yuki]

22/45

„Czarny pazur” cz.1
Keion & Oshi — misja C

Summa summarum, skradziony statek nie był bajką rodem z kreskówek. Wszystko było realne, a same spectrum zlecenia mocno zagmatwane. Wątków do poruszenia było wiele, tropów również. Nic nie układało się w całość. Zupełnie tak, jakby ktoś zgubił parę bardzo istotnych puzzli. I może to było istotą? Czegoś im brakowało. Tylko czego? Na ten moment mogli iść gdziekolwiek, a prawdopodobieństwo dowiedzenia się czegoś znaczącego było równe zera. Wychodzi na to, że w Sogen naprawdę ciężko było dopchać się do rzetelnych informacji. Zwłaszcza, gdy jest się strażnikiem. Zwłaszcza, gdy pieniądze są wartością nadrzędną. Zwłaszcza, gdy nie jesteś stąd. I można pytać, dlaczego nie wyznaczono do zlecenia kogoś z mieszkańców. Odpowiedź była bardzo trywialna - brak odpowiednio przeszkolonych shinobi.
Sztorm za okiennicami szalał jak należy. Co chwila słychać było huki fal i uderzający o beton deszcz. W taką pogodę nie warto było wychodzić na poszukiwania strażnika. Nawet wtedy, gdy wie się, że stacjonuje on tam jedynie w nocy. A ta niewątpliwie zastąpiła nieboskłon ciemnością. Cóż, nie zostało nic innego jak przeczekać paskudną pogodę i ruszyć dopiero następnego dnia. A warunki, coby nie mówić, były całkiem przyjemne - własne wyro, jedzenie i picie do znudzenia. Pewnie wielu opóźniałoby wykonywanie zadania. W końcu rzadko zdarza się by ktokolwiek płacił za rachunek, nieważne ile by wynosił. Z tej okazji skorzystał również Keion. Bądź co bądź, miał pełne prawo.
— Oczywiście, specjalność szefa kuchni dla pana — odparł barman, wciąż się uśmiechając. Po chwili zniknął gdzieś w pomieszczeniu za barem, najwidoczniej po to, by poinformować kucharza o zamówieniu. Był tam dość długo, a to idealna okazja, by rozmowa między mężczyznami toczyła się swoim torem. Mieli teraz mnóstwo czasu na ustalenie planu działania. W końcu nikt ich nie poganiał. Liczył się wynik. A jak wiadomo, w tak zawiłych sprawach lepiej być cierpliwym. W tej cierpliwości przeszkadzała jedynie sylwetka kobiety jasno wskazująca na jej hobby, zajęcie, profesję. Bądź co bądź zawód. Wraz z pierwszym wypowiedzianym przez nią słowem karczmarz wrócił z porcją dania, a widząc rozmowę z kobietą od razu podał butlę sake. Najwidoczniej i ona była stałą bywalczynią. Albo po prostu piła tak wiele, że nie w sposób było jej nie zapamiętać. Pozostawiając trunek oddalił się w bliżej nieokreślone miejsce. W końcu kiedy jesteś na takim stanowisku wiesz kiedy nie warto stać za barem.
— Gdakacie tak głośno, że nie w sposób nie słyszeć — odparła marszcząc brwi — Jak już ustalacie sprawy wagi prowincjonalnej, to lepiej być dyskretnym. — Czy była wredna i cyniczna? Pewnie tak. Jednak nie ulegało wątpliwości, że z niejednego pieca jadła, a z pewnością była dobrym źródłem informacji. Wystarczyło tylko pociągnąć za język. — Dlaczego miałabym powiedzieć wam cokolwiek? — zapytała bez ogłady. Sprawa była dość jasna. Albo kasa, albo nici z informacji. A na ten typ raczej nie zadziałają gorliwe pytania i prośby.

Słownik

Postacie
1) Rzezimieszek
2) Mężczyzna w mundurze
3) Malinowy stwór
4) Kapitan Sogeńskiej Straży
5) Dziewczyna sprzedająca ryby
6) Strażnik Siedziby Władzy
7) Jakaś kobieta
8) Barman

Mapa
*klik*

Inne

[Oshi]

Oshi zacisnął pięść na blacie baru, starając się zrozumieć ludzką ignorancje. Kobieta pirat wydawała się całkowicie oderwana od rzeczywistości, przynosząc jedynie kolejne pytania do sporej kolekcji którą i tak już posiadali. Bez większego zastanowienia Oshi spojrzał w jej stronę, po czym odezwał się pełen wyczuwalnej niechęci.

- Dziękujemy za dobre rad, jeśli już Ci ich zabrakło to wróć do własnych zajęć.

Chłopak niedbale zwrócił się w stronę Heiwy, darując sobie dalsze uszczypliwości ze strony pijanej kobiety. Miał własne problemy na głowie, a dodatkowa zabawa nie była teraz potrzebna.

- Proponuje z samego rana odszukać i znaleźć naszego strażnika... Jeśli ktoś ma nam pomóc to tylko On i jego wspomnienia z nocy kradzieży.

Senju starał się mówić cicho, nie chciał kolejnych dodatkowych uszu w tej rozmowie. Znaleźli się w trudnej sytuacji i jedynie dobra wola nieznanych bogów mogła im pomóc rozwiązać tajemnice znikającego okrętu.

[Hitsukejin Shiga]

If I meet God,
Imma make him explain where was his help when I wanted to change
Is everything crazy, or just in my brain
Oh mercy me, mercy my
Better get to digging while my body's getting cold
I keep tryna fight it so just promise when I go
You'll bury me low Najprostszą drogą którą mógł obrać Shigutki, a przy tym prawdopodobnie najrozsądniejszą, było udanie się do najbliższej względem obrzezy karczmy, która znajdowała sie między Sogen, a murem. Targał w swojej materiałowej torbie która nie utrzymałaby nic prócz zwojów i książek wszystko to, co dostarczył mu Kemuri. O ile zestaw medyczny który chłopak przyniósł był całkowicie do luftu, tak to, co dostał od kupca było naprawdę najwyzśzej jakości. W sumie było prezentem. Zestawem medycznym z jadeitem na rączkach, w piękne wzory zwierząt. Mnich wkroczył do karczmy - gdzieś, gdzie Chise wiedziała, żeby go szukać, bo Shiga często odwiedzał karczmy wszelkiej maści - taki chyba jego modus operandi. Poprosił o herbatę, w ilościach dzbankowych, po czym zaszył się w samiutkim, samiusieńkim kącie pod schodami. W tym, najważniejsze co przyniósł Kemuri to książki w liczbie dwóch i zwoje w liczbie trzech. Ot taki pakunek dla idealnego medyka, niewątpliwie pozwolił Shigutkiemu niezwłocznie zasiąść do nauki.

Pierwsza książka. Pierwszy rozdział. Ogólne przygotowanie do operacji. Jakichkolwiek.
W okresie przedoperacyjnym należy przygotować pacjenta do zabiegu zarówno pod względem fizycznym, jak i psychicznym. To oznaczałoby, że Shiga musi... przygotować psychicznie i fizycznie Chise do tego co jej będzie robił? Ale to nie, to całkowicie odpada. W tym przypadku, niewiedza jest błogosławieństwem. Konieczne będzie więc pozbawienie przytomności, na przykład poprzez użycie alkoholu, ale to z kolei rozrzedzi krew i konieczne będe jej podanie dożylnie, by była uzupełniana w formie przetokowej, czyli tłoczona do organizmu dziewczyny, jeśli ta zacznie jej zbyt dużo tracić. Choć miejmy nadzieję, że nic takiego się nie wydarzy. Zabieg operacyjny wykonywany jest w różnych jednostkach chorobowych. W wyniku toczącego się procesu chorobowego dochodzi do osłabienia organizmu. Warto to zanotować, bo to oznacza, że trzeba będzie po wszystkim zadziałać jakąś techniką medyczną ogólno-ustrojową, co to wiedza o tym raczej do znalezienia w innym zwoju, a nie tutaj. Czyli operacja, jakakolwiek, może wycieńczyć cały organizm? To by oznaczało, że nie wolno jej zostawić samej sobie, bo się jeszcze okaże, że cholera jasna aktywuje się jej magiczna pieczatka, a budząca się z czakrą Hana Chise po-operacyjnie to chyba najmniej śmieszne co tylko może się wydarzyć. Jakkolwiek. Nie, nie wolno do tego dopuścić. Czyli do zanotowania, od razu po operacji wzmocnić cały organizm. Gdyż taki stan prowadzi do wielu powikłań pooperacyjnych, jakimi są zakażenia bakteryjne oraz wirusowe, trudno gojące się rany pooperacyjne. Niezbędne i oczywiste jest więc dla mnicha wykorzystanie wysterelizowanych narzędzi. No i nie ma mowy, by przeprowadzić sam zabieg w karczmie. Konieczny będzie szpital, bo to już nie są przelewki, tylko prawdziwa ingerencja w ciało...
Okej, kolejny rozdział. O, więcej o przygotowaniu pacjenta. I kolejny rozdział o praktycznej wiedzy co służy do czego z narzędzi. To mnich akurat ma przyswojone już wcześniej, kolejne rozdziały tej książki... I nagle jest, rozdział o operacji samej w sobie. Tutaj na przykładzie pacjenta który został poddany truciźnie i jego nerki przestały pracować. W trakcie standardowego zabiegu przeszczepienia nerki umieszcza się ją w dolnej części jamy brzusznej nad prawym lub lewym talerzem kości biodrowej, łącząc tętnicę i żyłę nerki z tętnicą i żyłą biodrową, a moczowód wszywając do pęcherza moczowego. W części przypadków już w trakcie operacji przeszczepiona nerka podejmuje pracę wytwarzając mocz, u pozostałych osób pełna czynność nerki może rozwijać się stopniowo w ciągu dni, a nawet tygodni... W przypadku przeszczepu tak więc mięciutkiego organu jak nerka konieczne jest połączenie najpierw tętnicy, potem żył, by płynęła krew, potem wszystko inne. To w przypadku Oka najpierw będzie musiał przygotować oczodół, umieścić w nim gałkę oczną, połączyć źyły krwioobiegu, a potem dopiero ścięgna i te wszystkie inne śmieszne kabelki? Jeżeli po operacji przeszczepu nerki nie wystąpią żadne powikłania, a przeszczepiona nerka funkcjonuje prawidłowo, chory wraca do domu po około 2 tygodniach... Dwa tygodnie do pełnej rekonwalescencji? Stanowczo za długo. Mnich już instyktownie zaczął mieszać czakrę dłonią, czytając książke, zastanawiając się czy możliwe będzie przy użyciu czakry medycznej takie przyśpieszenie organizmu by przyśpieszyć okres rekonwalescencyjny. Okej. W ten sposób przyswoiliśmy co i jak, przed operacją czyli od przygotowania pacjenta, sprzętu i otoczenia, przez zachowanie pełnej sterylności w trakcie zabiegu... A potem sam przeszczep na przykładzie nerki. To chyba trudniejsze, nie? Nerka od oka? Oko jest praktycznie... na zewnątrz. Nacięcie na skórze, odsłonięcie kości czaszki, wsadzenie, podłączenie wszystkiego... A nie jak nerka, w jamie brzusznej gdzie kosmiczny jest pewnie upływ krwi... Mnich dokończył czytanie tej książki, przyswajając cały proces, włącznie z wyborem odpowiednich technik których będzie musiał użyć DO i w TRAKCIE. Od odsłonięcia czaszki sprzętami, przez leczenie organizmu... i teraz tylko wymyślić coś do rekonwalescencji po wsadzeniu wszystkiego na miejsce...

Nawet nie zauważył kiedy wypił całą herbate, siorbiąc ją w międzyczasie, siedząc skulony w kącie jak ten ascetyczny kujon... Zamówił więc kolejną. Nauka trwa dalej.

Nauka jutsu Ishoku, ranga A.

[Hitsukejin Shiga]

If I meet God,
Imma make him explain where was his help when I wanted to change
Is everything crazy, or just in my brain
Oh mercy me, mercy my
Better get to digging while my body's getting cold
I keep tryna fight it so just promise when I go
You'll bury me low Siedząc dalej i pijąc już kolejny dzbanek herbaty mający zapewnić mu wysokie poziomy skoncentrowania na problemie który właśnie próbował przyswoić, wziął się dla odmiany nie za książkę, tylko za zwój. Zwój zawierał w sobie wiedze potrzebną do przyswojenia wszystkich mogących przydać się medykowi technik. W końcu nie tylko samą suchą wiedzą medyk żyje, ale teraz technikami... do zrozumienia działania których potrzebna jest sucha wiedza i się koło zamyka. To nie był katon, że odpalasz i leci i zapominasz. Tutaj obiektem działań za każdym razem była żywa istota, żywe ciało, które trzeba było zrozuzmieć, żeby móc na nie wpływać. A Shiga cały czas poszukiwał możliwości zwiększenia szans na to, że zabieg będzie stuprocentowo udany. Prawdopodobnie musiałby wykorzystać do takiego czegoś ingerencję w system nerwowy ciała, a co za tym idzie... technika od akupunktury czakrą? Może. Do tego potrzebował opanować akupunkturę i nakłuwanie wiązek nerwów... I potem robic to samo czakrą? W ten sposób byłby jakkolwiek skuteczny. Od razu odłożył na chwilę zwój i złapał się za książkę, gdzie w jednym z rozdziałów była opisana cała mechanika akupunktury. Bla bla bla znów pierdzielenie o przygotowania pacjenta psychicznie... Ale pewnie akupunkturę można wykorzystać nie tylko pokojowo, więc takie podejście, by przygotować psychicznie znów jest zbędne. Zabieg musi czasem boleć, boli znaczy zyjesz. Po wstępnej konsultacji i ocenie akupunkturzysta umieszcza igły w bardzo specyficznych miejscach. Po nakłuciu można odczuwać chwilowe ostre lub gorące uczucie (choć wielu pacjentów przyznaje, że nie czuje żadnego bólu). Głębokość nakłuwania różni się w zależności od leczenia. Jednakże igły nie powinny być umieszczane wystarczająco głęboko, aby mogły przebić organy. Igły są zazwyczaj pozostawione na miejscu przez 5 do 20 minut, zwykle nie dłużej niż 60 minut, a następnie usuwane. Akupunktura to jeden z najstarszych znanych ludzkości sposobów leczenia. U podstaw całęj teorii jest teoria meridianów; mówiąca o przepływie energii przez ciało ludzkie. Leczenie akupunkturą polega zwykle na wprowadzaniu bardzo cienkich i delikatnych igieł w określone punkty na ciele. Okej, czyli muszą być określone miejsca. Shiga na kolejnej stronie znalazł rozrysowane ludzkie ciało z całym zaprezentowanym czakroobiegiem, w tym wszystkich centrycznych wiązkach, punktach kumulacji czakry. Ich ułożenie prawdopodobnie odpowiednie jest do ułożenia narządów w ciele i celowanie w nie pozwala wycelować w organ i całkowicie zmienić jego pracę... Zatrzymać lub rozruszać serce, płuca, inne organy. Nakłuwanie, czyli ważne jest użycie czakry punktowo, nie może to być więc szeroki efekt działania tylko całkowicie deliberatywny i zamierzony zabieg mający odniejść określony efekt... Nie niszczyć organów, a jedynie działać przy nich. To trochę jak z techniką Naosute i tą pierwsza, której w ogóle się uczą medycy czyli chiyute. Nie zbliżamy rąk do pola działania, bo czakra daje możliwość działania na odległość... Meridiany czyli czakroobieg.... Shiga zaczał skupiać się na rysunku czakroobiegu, na budowie anatomicznej człowieka i nerwach, wiązkach nerwów od mózgu do organów, by zrozumieć gdzie i co musi zrobic i co osiągnię. Ot taka manipulacja na układzie nerwowym pozwoli mu zmieniać pracę organów. Brzmi przerażająco potężnie, a jakie w praktyce daje możliwości... Tylko będzie trzeba to dalej rozwinąć, żeby wykorzystać w celach leczniczych. Teraz jedynie, trzymając łapę za książkami, składał pieczeci, bawił się i koncentrował medyczną czakrę, aż po kilkunastu próbach poczuł mrowienie gdy dotknął własnego kolana... I noga wyprostowała się przez impuls, przewracając filizankę. Od razu się do niej zerwał, informując, że noga mu zdrętwiała i nie zauważył filiżanki. W ten sposób nauczył się wpływania czakrą na nerwoobieg.

A, mimo minięcia sporej ilości czasu Chise się nie pojawiła. Czyżby strażnik nie przekazał jej, że ma się do niego zgłosić? To by oznaczało, że trzeba się przejść na mur i zabić paru pachołów. Na tą chwilę, ignorując, że shinsengumi ma w dupie dobrobyt i zdrowie Chise bo wierzy w jakiś durny honor, postanowił napisać list. Rozwinął zwój z medyczną wiedzą, oderwał określony krótki kawalek zwoju i nawinął go na rolkę spowrotem. Potem połozył go na książce, pożyczył pióro.... i zaczął pisać.

Kochana, chciałem do ciebie przybyć na mur.
Ale stało się tak, że nie miałem tej możliwości.
Robiłem to co zwykle.
Co się stało nie tak nie wiem.
Zwyczajnie może przesadziłem z byciem sobą.
Moja wina
Absurdalnie się zachowałem.

Azaliż wyruszę w świat szukając siebie.
Kupiłem już wóz na koniec świata
Azaliż można to uznać za pożegnanie.
Moja droga byłaś mi bliska,
Entuzjastyczny mnich strzyga.

W miejscach dużych liter odpowiednio mocniej, prawie do przerwania zwoju, wbijał pióro by ładnie zaakcentować to, że są to duże litery. Oczywiście nic więcej. Chociaż śmiał się czytając. Radośnie. Chise pewnie będzie wyczuwała tylko te litery, ciekawe co za głupoty wyczyta.

Nauka jutsu Ranshinshō, ranga A.

[Keion]

Jak zwykle starałem się nie działać żywiołowo, tylko na spokojnie rozmyślać nad tym co już wiedziałem. Sprawa wydawała się dosyć jasna, ktoś zabrał statek i opłacił strażnika, żeby udawał że nic nie wie. Sama wiedza o tym że strażnik został przez kogoś przekupiony była dla mnie bardzo ważną informacją. Chociażby dla tego że mając strażnika za osobę niewinną zdobywanie informacji zakończyłbym za pewne po paru pytania i nie mógłbym pozwolić by na to by ktoś próbował wyciągnąć z niego siłą coś więcej. Jednakże skoro przyjął łapówkę i ukrywa coś w związku z zniknięciem statku oznaczało że jest współwinny przestępstwa i mogłem go potraktować jako przestępce. Widziałem jednak że Oshi bardziej się przejął brakiem współpracy ze strony nieznajomej, więc postanowiłem go uspokoić.
-Ta kobieta powiedziała nam znacznie więcej niż mogłoby się zdawać, pomogła nam już wystarczająco. Z tą informacją możemy zaoszczędzić dużo czasu i myślę że powinniśmy szybko trafić na jakiś trop. Jeśli nam się poszczęści to może nawet już jutro uda nam się rozwiązać całą tą zagadkę. -Powiedziałem spokojnie i wyraźnie żeby owa kobieta również usłyszała. Chciałem jedynie żeby zrozumiała że nie wyciągnie od nas żadnych pieniędzy bo jej pomoc nie była nam potrzebna. Po chwili do głowy przyszła mi pewna myśl, co prawda głupia i niczym nie poparta, ale warta zidentyfikowania.
-Strażnik, który nas tutaj przyprowadził jeśli się nie mylę posiada jakieś specyficzne umiejętności. Jeśli się nie mylę to potrafi komunikować się na odległość za pomocą myśli. Warto spytać czy nie potrafi czegoś jeszcze co mogłoby pomóc w przesłuchaniu.-Słysząc że Oshi mówi znacznie ciszej ja również starałem się by nasza obecna dyskusja nie była słyszana przez osoby postronne. Oczywiście zgadzałem się całkowicie z nim w kwestii by zacząć działać dopiero rano i miałem ochotę czym prędzej iść odpocząć jak tylko skończę swój posiłek. Dlatego też stałem się bardziej biernym słuchaczem i postarałem się czym prędzej opróżnić michę by móc udać się spać.

[Hitsukejin Shiga]

If I meet God,
Imma make him explain where was his help when I wanted to change
Is everything crazy, or just in my brain
Oh mercy me, mercy my
Better get to digging while my body's getting cold
I keep tryna fight it so just promise when I go
You'll bury me low I stało się, po kolejnym małym poświęceniu się nauce zwojów i książek, najgorsze co się wydarzyć mogło. Shiga zasnął nad lekturą. Siedząc w kącie. Jak ostatnia parówa. Chociaż tyle dobrego, że gdy rano się obudził, to okazało się, że został okryty kocem. Jego rzeczy nie były możliwe do skradzenia, bo siedział tak, że trzebaby go było chyba za fraki całego podnieść, ale i tak to było miłe. Wszystkie rzeczy na miejscu, a na grzbiecie koc. Ciekawe co zadeccydowało o tym? Fakt, że ma medyczne ksiązki i zwoje? Ta, definitywnie fakt posiadania umiejętności medycznych był czymś co budziło, nie wiedzieć czemu, jakiś podziw i szacunek. A przecież można być lekarzem... jak i potworem.
Ale, przyśniło mu się w jego półśnie-półkoszmarze co może robić. Jest taki sposób udrażniania rur, ciśnienie wtłaczane, a raczej płyn, wtłaczany jest pod ciśnieniem wytworzonym przez selektywne uszczelnienie. A jeśli by uznać, dość naciągana idea, ale możliwa, że nie działająca, sparaliżowana kończyna, to właśnie taka zatkana rura? No jak mamy zatkane naczynie czy rurę, to płyn nie może sie wydostać ani dostać właśnie przez to, że jest zator. A co jeśli kończyna nie działa, albo narząd, bo ma zator i impulsy nie dopływają ani nie wypływają? To by oznaczało, że da się udrożnić kończynę czakrą. Wpłynąć na układ nerwowy który przesyła impulsy i w ten właśnie sposób przebić zator, przepychając impulsy i nadając kończynie nowe mozliwości działania. A raczej przywracając stare, chociaż kto to tam wie. Niewątpliwe konieczne byłoby połączenie tego z tym, co oferują zabiegi akupunktury której Shiga się nauczył z jednego z podręczników. Wprowadzenie czakry do meridianu, czyli do wiązki w czakroobiegu, przepchnięcie swojej skoncentrowanej, naładowanej medycznej czakry przez czakroobieg i pobudzenie do działania wszystkich okolicznych układów? By znów krew dobrze płynęła żyła, by nerwy i impulsy nerwowe dopływały tam, gdzie powinny? Mnich wiedział, że do czegoś takiego potrzebuje harmonii. Dlatego przez wiele godzin składał różne pieczęcie, na dobrą sprawę wszystkie mu znane, żeby zrozumieć jaka panuje między nimi zależność i jak wpływają na czakrę którą "zagniatają" jak ciasto do wypieków. Albo bardziej jak ryż na mochi. Testując kolejne kombinacje pieczeciowe przez wiele godzin, wreszcie po prawie całym dniu doszedł do tego jak, składając bagatela pięćdziesiąt pieczęci, stworzyć coś co przypominało ciasto francuskie ale z czakry - kilkatysięcy razy zagniecioną i wymieszaną czakrę, którą może skoncentrować w swoich dłoniach... i która pozwoli mu na skoncentrowany, bardzo silny przepływ medycznej czakry i jego czakry, zadziałając jak udrożnienie. Jeśli dobrze rozumiał metody akupunktury i paraliżowania celu, to to powinno mu wystarczyć do przywrocenia działania. A przy utworzeniu nowych nerwów i nowego połączenia między komórkami i narządami powinno wymusić na organiźmie szybszą regenerację i rehabilitację na poziomie komórkowym. Tylko, żeby nie rozsadzić rury, czyli organizmu pacjenta skoncentrowaną czakrą, by nie skrzywdzić swojego leczonego, konieczne będzie, by robił to... niezwykle powoli. W powolny sposob, krok po kroku. Co już go irytowało, bo nie lubil niczego, co kazało mu być cichym, spokojnym i cierpliwym. To zawsze było dramatyczne. Pora na więcej herbaty.

Nauka WT rangi B, Kasseika.

[Hitsukejin Shiga]

If I meet God,
Imma make him explain where was his help when I wanted to change
Is everything crazy, or just in my brain
Oh mercy me, mercy my
Better get to digging while my body's getting cold
I keep tryna fight it so just promise when I go
You'll bury me low Dopiero, na dobrą sprawę, wieczorem poczuł prawdziwy efekt zmęczeniowy, te piętno zużycia jakie odcisnęły na nim treningi ciągle i w kółko tej samej techniki, która miałaby osiągnąć zamierzony efekt, a przypominała kilkusetkrotne ugniatanie ciasta w kolejne warstwy. Takie składanie kilkanaście razy po kilkaset pieczęci... było męczące, nawet jeśli w praktyce poświęcał na to mikroskopijne ilości czakry i dobrze wymieszana porcja nawet nie odniosłaby zamierzonego efektu jaki planował dzięki tejże technice osiągnąć. Tak, Shiga, co jest trudne do przyznania nawet, a szczególnie dla niego, po raz pierwszy od dawna zaczął odczuwac zmęczenie. W sumie od dawna już odczuwał piorunujące braki czakry. W końcu nawet wydłużona, bo zawsze, walka z Kemurim i jego ludźmi, zostawiła go wykończonego? Przypomniał sobie co wtedy zrobił, jak zbierał czakrę. Na dobrą sprawę nie zrobił jakoś turbo mega wiele, przecież tylko zabil trzech pachołów, z jednym kontynuował niepotrzebnie długą walkę gdzie pokazał mu swoje dwie stosunkowo atutowe technniki.... Pamietał, jak zbierał czakrę, jak ją układał w swoim ciele, jak mieszał. I były w tym... wady. To trochę przypominało lanie wody z nieszczelnego pojemnika. Za dużo rozlewało się na boki... I górą... i wszędzie. Tak, sposób w jaki do tej pory wykorzystywał czakrę wyglądał, jakby Shiga miał za dużo czakry i ją zwyczajnie mógł marnowac rozlewając. Trzeba było potrenować, po tym jak sie przemyślało swoje błędy, nad tymi rzeczami. Co mamy na razie? Zbytnie wylewanie czakry oraz słabość w jej utrzymaniu. Poinformował właściciela karczmy, że zostawia mu swoje rzeczy i udał się na zewnątrz. Znalazłwszy drzewo, wszedł na nie uzywając kinobori i... zawisł do góry nogami. Najpierw przez parenaście minut na dwóch nogach, po czym spróbował usiąść na własnych nogach, coś jakby pół-przykuc. A gdy po godzinie - i tylko kilku upadkach - miał to w małym palcu, jedną nogę oderwał, by zawisnąć w pozycji medytacyjnej, do góry nogami, tylko na jednej stopie. Najpierw powisiał kilka sekund po czym zleciał na ryj, ale na szczęście mikro-rozcięcia i uszkodzenia wyleczone zostały przez Jashinizm. Kilkanaście kolejnych prób, tylko raz ktoś z karczmy wyszedł sprawdzić co to za debil spada regularnie na mordę, ale widząc, że w ten sposób trenuje swoją czakrę - zostawili go samego. A kiedy już opanował wiszenie jak jakaś małpka na jednej nóżce do góry nogami - chociaż w tym przypadku byłoby chyba adekwatniejsze określenie go zdałnionym nietoperzem, zostało mu składać te nieszczesne pięcdziesiąt pieczęci i mieszać te nieszczęsne mikroimpulsy medycznej czakry mające pobudzać organy i pozbawiać użytkownika takich nie fajnych dolegliwości jak paraliż czy problemy z władaniem swoimi członkami - składanie pieczęci, gdzie konieczne było "nie rozlewanie jej po drodze" gdyż ponieważ aż - rozlewanie jej po drodze mogło oznaczać tragiczne w skutkach wysranie się z czakry i brak powodzenia techniki. Musiał mieć zapas i to stanowczy, by nie było żadnych wątpliwości. Dlatego powtarzał te sekwencje raz po raz, nie było mowy, żeby zawalił. Bo przecież jak zawali coś, co ma zamiar wykorzystać stricte do operacji i po niej... To co wtedy? Spieprzy zdrowie albo życie Chise? Choćby srał żarem z bólu to musiał być w pełni sprawny i w pełni skuteczny w każdej najmniejszej i najkrótszej jednostce czasu jaka będzie upływała przy operacji. Nanosekunda nieuwagi moze być błędem, który rzuci cień na całość jego dokonań i mozliwości...
Nawet nie zauważył kiedy jego dłoń rozbłysła światłem. Pięć palcy miało na sobie mikroskopijne świecące punkty oznaczające poprawne uformowanie takiej fauxowej kasseiki... rozejrzał się, a mimo utworzenia tak trudnej i skomplikowanej techniki - nadal był do góry nogami. To był niewątpliwy sukces. Radził sobie coraz lepiej... I czuł, że jest kompletniejszy.

  Ukryty tekst

[Chise]

Podróż z Muru do Kotei zajęła im kilka dni. Nie było to daleko, ale pogoda utrudniała im drogę, bo zawieja nie chciała się uspokoić. Ostatecznie Chise namówiła Aidena by został na Murze, bojąc się go ciągnąć za sobą w taką pogodę. Co prawda był zawiedziony, że nie zobaczy Shigi, ale nie ufała jego odporności po ostatniej chorobie, a jej przypomnienie ostudziło jego zapał także. Poruszali się w ten sposób szybciej niż z chłopcem, ale nadal nie było to imponujące tempo. Jeśli Keizo do tej pory nie doświadczył zimy w Wietrznych Równinach, to teraz miał szansę w pełni je docenić jak i ona to robiła. Czyli wcale.
Wiedziała, że karczma znajduje się na uboczu, ale i nie była dokładnie pewna gdzie się znajduje. Nie miała wcześniej za wiele okazji aby szlajać się po Kotei i odkrywać takie miejsca musiała więc dopytać się o drogę i kierować radami innych. Za każdym razem gdy słyszała ciche "Oh.." z ust kolejnego mieszkańca, jej irytacja rosła. To dlatego nigdy tak naprawdę nie lubiła tego miasta - gromadziło w sobie jednostki zbyt przesiąknięcie ideologią Uchiha, tym kultem wzroku, które tylko gdy widziały osobę ślepą od razu czuły tylko litość pomieszaną z pogardą. Zawsze się jej zdawało, że nad tym panuje, ale nigdy nie była to pełna prawda, bo irytacja pozostawała, jedynie nie chciała jej okazywać.
W końcu jednak stanęli przed właściwym budynkiem. Chise zatrzymała się na chwilę przez wejściem, chcąc jeszcze jedną drobną rzecz omówić z Senju. Podrapała się po tyle głowy, lekko zakłopotana.
- Wspominałam ci, że jest dość.. Ekscentryczny? - zapytała niepewnie, zatrzymując dłoń na szyi - Nie zrozum mnie źle, jest doskonałym medykiem, szybko się uczącym i pewnie niedługo niewiele będzie lepszych od niego.. Ale ma swoje wady i bywa.. Bywa dziwny. Miej to na uwadze, proszę - poprosiła, po czym weszła do środka i skierowała się prosto do recpecji. Stanęła przed kobietą, która tam urzędowała i skinęła jej głową.
- Ohayo. Czy może pani poinformować Hitsukejina Shigę, że ma gości? - poprosiła, zakładając ręce.

[Hitsukejin Shiga]

If I meet God,
Imma make him explain where was his help when I wanted to change
Is everything crazy, or just in my brain
Oh mercy me, mercy my
Better get to digging while my body's getting cold
I keep tryna fight it so just promise when I go
You'll bury me low Chise nie zjawiała się następne kilka dni. Miał przez to parę dni na naukę, na dopieszczenie swoich umiejętności i na doszlifowanie swoich umiejętności kontroli czakry. Ale zaczynało mu sie troche nudzić czytanie medycznych książek i zwojów, do momentu w którym był bliski bezpardonowego zmemoryzowania ich i możliwości recytacji w nocy o północy poznanych formułek. Jego największą zgrozą niewątpliwie stało się określenie "Po pierwsze, trzeba przed zabiegiem, przygotować pacjenta psychicznie". Im więcej razy to czytał, czy przy zagadnieniach akupunktury, operacji czy nawet pieprzonego masażu i leczenia złamania kończyny, ŻE MA PRZYGOTOWAĆ PACJENTA PSYCHICZNIE, na jego usta cisnął się okrzyk - czy kurwa w szpitalach się leczy i leczą lekarze i medycy czy cholerni terapeuci od dobrego samopoczucia? Dziekuje panie doktorze, nie wyleczył pan mojego ciała po ugryzieniu węża, pewnie zdechnę w ciągu godziny, ale jak mi teraz z tym dobrze i lekko! Przygotował mnie pan psychicznie na zgon, panie medyku. Uuegh.
A siedział prawie tam, gdzie przez ostatnie kilka dni. Odsunął sobie, kiedy karczmarz nie widział, nieco stolik, by nikt za blisko niego nie siedział. Dumnie zajmowane miejsce pod schodami, gdzie wciskał zwoje i książki, kładąc na nie swoją kurtkę by nikogo nie kusiło. W ten sposób siedział tylko w lnianej, białej, głęboko wyciętej koszuli i czarnych, lnianych spodniach, mając bose stopy. Prosty ubiór ostatnio był strasznie w jego stylu. Bardzo mu odpowiadał, bo był... można go było bez płaczu zepsuć, a nie krępował i nie ograniczał ruchów.
Jedyny problem? No, jak już pominąć, że w jego pokoju zostało wszystko prócz kuszy-rękawicy którą miał na ręku, a z którą się nigdy nie rozstawał, to niby wszystko okej. Gdyby nie tak kluczowe elementy wyglądu Shigi jak uśmiech od ucha do ucha, stalowe zwierzęce kły i fakt, że teraz czytał wisząc na jednej nodze w pozycji pół-lotosu, cały czas trenując swój czakroobieg, żeby był jak najbardziej wytrzymały i opanowany. Sztywniutko z tym trenowaniem, mordeczko.
Usłyszał, że ktoś pojawił się w recepcji. Ktoś, kogo głos kojarzył chyba, choć minęło trochę czasu. I ten ktoś został pokierowany do tej części karczmy, gdzie można było usiąść i skonsumować, czyli, nieuchronnie do części w której urzędował Shiga. Dwie osoby pojawiły się w jego królestwie, więc z gracją zlazł z pozycji nietoperzej, odkładając czytaną księgę na ziemie i przykrywając ją swoim płaszczem.
-Czyli mój cwany i przebiegły liścik się powiódł. - Zaśmiał się z lekką satysfakcją w głosie, zaczesując dłonią włosy do tyłu. - Masz towarzystwo, Chise? - Spytał, przenosząc wzrok na jej towarzysza. Uśmiechająć się lekko, od ucha do ucha, ale tylko trochę odsłaniając kły. Bez groźby.

[Keizo]

Kilkudniowa droga nie była ani przyjemna, ani za bardzo malownicza - nie było przecież co oglądać, jeśli krajobrazy Wietrznych Równiń zasłaniane były przez śnieg, który prószył prawie non stop. Co prawda z noclegiem nie było problemów - nawet jeśli Senju nie stawiał domu co każdy postój - ale temperatura nie dopisywała.
W końcu dotarli jednak do "Akame" - karczmy, gdzie czekał na nich tajemniczy medyk. Kogo spodziewał się Keizo? W czasie podróży zapewne jakiegoś drobnego mężczyzny pachnącego lekarstwami i salą operacyjną. Po ostrzeżeniu Chise że był ekscentrykiem jego wyobrażenie zmieniło się na szalonego doktora w kitlu, okularach grubości denek od słoików i z żywymi pijawkami w kieszeniach.
Cóż.
Keizo, w mokrym płaszczu i włosach przywierających do twarzy, wyglądający przez podróż jak siedem nieszczęść - a przecież i tak był w Henge - stał naprzeciwko kogoś, kogo opisanie jako "ekscentrycznego" pozostawi nieco zbyt duże pole dla domysłów. Ale przynajmniej ów panicz Hitsukejin nie był przemoczony i poruszał się jak osoba, która w każdym momencie byłaby w stanie wygryźć komuś gardło.
W przeciwieństwie do Ogara, który wchodząc, prawie przywalił swoim guandao w futrynę drzwi.
Apropo wygryzania gardeł - gdy chłopak się już przyłapał na tym, że patrzy się na "uśmiech" nieznajomego dłużej, niż nakazuje to dobre wychowanie, chrząknął niezręcznie i niepewnie wyciągnął dłoń przed siebie. Nie miał pojęcia nawet czy stamtąd, skąd pochodzi znajomy Chise istnieje zwyczaj podawania ręki. I czy w ogóle zechce ją przyjąć - może miał jakieś co do tego wymagania? Albo...
- Senju Keizo - powiedział chłopak, zastanawiając się czy przyjście tutaj było na pewno dobrym pomysłem - Sporo o panu... em... słyszałem - dodał, zerkając kątem oka na Uchihę, która chyba nie do końca przygotowała go na spotkanie z owym Shigą.

[Chise]

Kobieta zamiast sprowadzić Shigę - co byłoby znacznie logiczniejsze i grzeczniejsze - to wskazała im miejsce pobytu Jashinisty. A gdyby byli jego wrogami i chcieli go zabić? Właśnie dostaliby doskonałą okazję by go zaskoczyć! Zmarszczyła brwi, kierując się w stronę pomieszczenia zajmowanego przez niego i energicznie zapukała do drzwi. Nie czekała jednak na pozwolenie i tak przyłapali go widzącego jedną nogą na suficie, właśnie kiedy zeskakiwał. Uchiha uniosła brwi.
- Owszem, powiódł, choć szczerze to nie wiem po co były te podchody. Tak tylko wprowadziłeś zamęt - stwierdziła szczerze, wchodząc głębiej do środka i omijając pułapki w postaci książek w losowych miejscach, by dotrzeć do białogłowego, by na powitanie przelotnie pocałować go w policzek.
- Jak widać - uśmiechnęła się lekko. Keizo sam się przedstawił, więc ten obowiązek spadł z jej barków, pozostało więc jej wytłumaczyć dlaczego go ze sobą zabrała. W sumie nie zamierzała się rozwlekać, więc postanowiła skrócić jego historię go minimum, choć.. Nie mogła sobie odmówić delikatnego wbicia szpilki.
- Keizo na Murze spotkał twojego.. Brata w wierze. Przy próbie powstrzymania go okazało się, że użył jakiegoś dziwnego jutsu i katon wycelowany w Jashinistę oparzył go poważnie - streściła tragedię w dwóch zdaniach. Ostatnio robiła się dobra w tym. Ale coś nie dawało jej spokoju, postanowiła więc od razu to wyjaśnić.
- Czemu właściwie chciałeś się ze mną spotkać? - zapytała, przyciągając do siebie krzesło i siadając na opak, układając dłonie na oparciu krzesła i opierając brodę na rękach - Podejrzewam, że nie chodzi tylko o to, że stęskniłeś się za swoją ulubioną Uchihą, hm? - mruknęła, mrużąc lekko oczy.

[Hitsukejin Shiga]

If I meet God,
Imma make him explain where was his help when I wanted to change
Is everything crazy, or just in my brain
Oh mercy me, mercy my
Better get to digging while my body's getting cold
I keep tryna fight it so just promise when I go
You'll bury me low To za każdym razem powód do stosunkowego ucieszenia się i bycia przepełnionym radością - nie okazał się być, mimo wyobrażen Keizo, ani psychopatycznym potworem ani miłym staruszkiem ekscentrykiem. Za to był czymś idealnie pomiędzy. Kimś. Cóż za autodeprecjacja, autopocisk i w ogóle autobus. Co nie zmienia faktu, że Shiga nie spodziewał się, że Chise weźmie kolegów. Mówił strażnikowi, że może zabrać kolegów, ale strażnik śmieć nie przekazał, a w liście nie było nic o kolegach. Innymi słowy to byla przerażająco bezczelna samowolka ze strony Chise, że dobrała mu jeszcze jakiś pasożytów zawadiaków po drodze. Ale spoko, nigdy nie dość ofiar pacjentów. *Khu*.
Dostrzegając przedłużone spojrzenie Keizo które zawisło na jego uśmiechu, instynktownie obnażył kły zsuwając wargi w wąską linię i pokazując, że to nie są, ani ciuta, zęby ludzkie, a ostre, spiczaste i zwierzęte, z czystego metalu. I nie ma nawet jednego ludzkiego ząbka w ten prawdopodobnie i potencjalnie ludzkiej mordzie. Widząc wyciągnętą rękę od razu rozweselił się, postanawiając porzucić pojedynek na zaznaczenie kto jest samcem alfa i kto będzie dominował - lubił ten niezbyt często spotykany zwyczaj. Przypomniał mu się od razu poprzedni władca Hanamury.
Wyciągnął powoli swoją łapę i mocno uścisnął dłoń Shinsengumi z imienia Keizo.
-Hitsukejin Shiga, jak już pewnie wiesz. - Lekko potrząsnął jego dłonią, po czym puścił ją, ale przechylił łebek w bok słysząc, ze chłopak coś tam o nim wie. - Bardziej to co mówią na całym świecie, o przechodzeniu przez ogień, walce z wysłannikami antykreatora na KnH i nieśmiertelności czy bardziej jakieś pozytywy od twojej towarzyszki obecnej tutaj z imienia Chise? - Zaśmiał się radośnie i szczerze.
-A podchody musisz wybaczyć. Byłem osobiście w siedzibie Shinsengumi. Zażądałem pozycji ogara z szybką możliwością awansu oraz dostępem do skrzydła medycznego nijak nieskrępowanego. Zaczęła wasza kapitan Kakuri jęczeć coś na temat tego, że straż to skromność i brak szukania poklasku. Skromnością nikt jeszcze rodziny nie nakarmił i świata nie zbawił, więc sie nie dogadaliśmy. A i mojej wiadomości nie chcieli przekazać, dlatego wolałem dodac ukrytą wiadomość do zwoju coby dotarł przekaz nawet jeśli postanowią jakkolwiek go przechwycić. - Wzruszył ramionami, przypominając sobie w gruncie rzeczy zabawną sytuację w Shi no geto którą mógł, teraz z perspektywy czasu, jeszcze lepiej wykorzystać. Ale tak to jest, że najśmieszniejsze pociski to dopiero po fakcie nadchodzą.
-Użył kręgu rytualnego. Jashiniści potrafią przenosić rany na innych, na wielkie odległości. Niektórzy to rozwijają, na ten przykład jeden z moich wychowanków, Akashi, potrafił zamieniać swoje zmysły z dotkniętą osobą w kręgu. I nie nazywaj go moim bratem w wierze, jedyne co nas łączy to to samo błogosławieństwo. - I nie powstrzymał grymasu niezadowolenia, malującego się na twarzy. Nie lubił takiego wiązania go z Jashinistami jeśli ci tylko cokolwiek złego zrobią.
-Wszedłem w posiadanie ciekawych zwojów, rozwinąłem swoją kontrolę czakry i wiedzę medyczną wyśrubowałem ponad wszelką normę. Chciałem wypróbować na tobie leczniczą technikę wzmacniającą ciało. A tylko ty mi zaufasz na tyle, bym cię uśpił alkoholem byś się nie wybudziła podczas operowania. - Przeniósł wzrok na Keizo. - A jemu co jest? Chodźcie.
Wprowadził ich do swojego tylko i wyłącznie pokoju, po czym się rozejrzał na zewnątrz, wychylając się z pomieszczenia, po czym zamknął drzwi na klucz.
-Dobra, Keizo, pokaż co ci dolega, a ja rozcieram łapy i oceniamy czy musimy tuptać do szpitala czy załatwimy to tutaj. - I zgodnie ze słowami roztarł łapki, zacierając je z wyczekiwaniem i ekscytacją.

[Keizo]

Długa lista wyczynów Shigi nie wywarła na Keizo zbyt wielkiego wrażenia - to znaczy, z pewnością były niesamowite jeśli widziało się je na żywo, ale słuchanie o dokonaniach innych - szczególnie z ich własnych ust - nigdy nie było ulubionym zajęciem Senju.
Do tego podobno ów medyk był znaną globalnie osobistością - na Mur wieści docierały jednak często nieco zniekształcone i zmienione, sam Ogar zaś ani teraz, ani nigdy wcześniej nie był osobą która interesowała się za bardzo czymkolwiek innym niż spokojnym dokończeniu patrolu czy drzemką pod jakimś drzewem.
- Chise nie wspominała zbyt wiele - powiedział powoli, odpowiadając na skierowane do siebie pytanie - Nigdy też o panu nie słyszałem, szczerze mówiąc - dodał nieco przepraszającym, acz pewniejszym tonem. Nie widział sensu w mówieniu czego innego - co, jeśli wtedy Shiga spytałby go o jakiś epizod z jego życiorysu, hę?
Na słowa mężczyzny o jego czynach chłopak jednak kiwał z uznaniem głową - tak nakazywała bowiem grzeczność. Uniósł też lekko brew słuchając opowieści o słownej utarczce z kapitan Kakuri, nie skomentował jednak frywolnego tonu jakim Shiga wypowiadał się na temat swojej potencjalnej przełożonej - cóż, to też nakazywała grzeczność. Na sam koniec, po wejściu do pokoju nieznajomego, także z grzeczności ściągnął płaszcz, zbroję i, na polecenie Hitsukejina, rozebrał się do pasa. Zaczął opukiwać ostrożnie cienką, drewnianą powłoczkę, szukając jakiegoś miejsca gdzie mógłby wbić paznokieć, po czym zaczął zdzierać z obandażowanego ciała drzewne wióry i odkładać je na miejsce.
- Hmm... ta dam - mruknął, przypominając sobie Tochiego wbijającego kunai w swoje i Senju płuco oraz drużynę Orena, posyłającą tego raczej feralnego dnia strumień ognia w stronę spętanego kultysty.