Karczma "Ō no Shi"

Post autor: **Yasuo** » 8 lis 2018, o 23:21

Tsukune
Misja rangi D - "Krwawy Bal: Kontynuacja, Rozdział Trzeci"
23/15 Każdemu w życiu coś może się nie podobać. Każdy jest po trochu takim malkontentem, który na niektóre rzeczy po prostu narzeka. Tak jak Tsukune nie podobało się, że tamci nie chcą go słuchać, tak im nie podobało się jak Kuro mówił o wypatroszeniu jakiegoś z ich towarzyszy. Wszak uważali się za jedną wielką rodzinę i tak jakoś nie wypadało się cieszyć i przyjmować ze spokojem to jak ktoś grozi śmiercią jakiemuś członkowi tej rodziny. Gdyby to była jakaś mafia czy inna przestępcza grupa, to pewnie Tsukune miałby teraz niemałe kłopoty. Teraz, albo w przyszłości. To brzmiało trochę jak wypowiedź wojny. Zniesmaczone miny. Uśmiech całkowicie opuścił tamtą grupę. Nie byli zadowoleni.
- Jeśli ktoś z nas spartoli i będzie Pan chciał go wypatroszyć, to radzę uważać, żebyśmy pierwsi Pana nie wypatroszyli, do cholery...
Chizuru odpowiedziała jedną ze swoich ciętych ripost, którą wymyśliła tak na prawdę na poczekaniu. Negocjacje w jednej chwili zostały przerwane, a w powietrzu wisiało coś naprawdę groźnego i krwawego. Współpraca z tą grupą, zwłaszcza podczas balu, mogła być bardzo ryzykowna. Bo kto wiedział co tamtym strzeli do głowy? Bo kto wiedział czy Tsukune, lub ktokolwiek inny znowu ich czymś nie urazi? Czy nasz bohater chciał się w to pakować? Takeo oddał Hidekiemu jego kuszę, która natychmiastowo została wycelowana w Tsukune. Nie w jego pandę, która chowała się gdzieś w ubraniu, ale w jego samego. Kuro nagle wydał im się prawdziwym i krwiożerczym demonem, na którego trzeba bardzo uważać. Ot, takie zwyczajne środki bezpieczeństwa. Tak na wszelki wypadek, gdyby nasz bohater zachciał patroszyć ludzi tutaj, w karczmie. Tutaj i teraz.
Tsukune ciągle był na "muszce", ale członkowie Hordy nie chcieli tutaj żadnej rozróby i rozlewu krwi. Chociaż, z drugiej strony, jakby przyjaciel Kijina tutaj poległ, to tylko potwierdziłby te plotki na temat tego miejsca. Wśród klientów tego lokalu szerzyła się bowiem legenda, w myśl której każdy dowódca, czy król - a Tsukune był kapitanem straży; był dowódcą - który odwiedzi to miejsce, umrze miesiąc później. W tym wypadku mielibyśmy jednak do czynienia z przyspieszonym działaniem tej klątwy. Od wejścia do karczmy nie minęła nawet godzina. Wracając jednak do głównego tematu, Chizuru trochę złagodniała. Postanowiła wznowić przerwaną rozmowę. Całą winę zrzuciła na głupotę lub niefortunne dobranie słów. Przestała to odbierać jako coś w rodzaju celowej i świadomej groźby. Westchnęła tylko i kontynuowała:
- Dobra. Wróćmy do tematu naszej rozmowy. Nie chodzi o to, że nie będziemy Pana słuchać. Nie trzeba kombinować i koordynować działanie dwóch grup najemników, by nie wchodziły sobie w drogę i "nie pozabijały się nawzajem w chaosie" walki. Zamierzamy oddać całe dowodzenie w Pana ręce i uczynić Pana tymczasowym dowódcą Hordy, ale pod warunkiem, że wypełni Pan trzy proste zadania, które dowiodą tego, że jest Pan godny pozycji lidera.
Wspominałem już, że życie nie jest takie proste i że plany zazwyczaj nie idą tak gładko jak na papierze? Tutaj pojawiło się kolejne utrudnienie. Jednak nasz bohater już wiedział na czym stoi. Trzy proste zadania i Horda przybędzie na jego rozkazy. Hideki opuścił swoją kuszę i nie celował już dłużej w naszego bohatera.
- Więc co Pan na to? Zgadza się Pan?
Jeśli tylko Tsukune się zgodził, by wypełnić te zadania, ewentualnie chociaż zechciał posłuchać o co chodzi, to kobieta bardzo szybko przeszła do rzeczy. Zadania rzeczywiście wydawały się proste. Ale do rzeczy.
- Zadanie ode mnie jest naprawdę proste. Musi mnie Pan pokonać w sparingu. Ogłuszyć, unieruchomić, czy coś z tych rzeczy. Jeśli tak się stanie, to dowiedzie Pan swojej wartości i zyska moje poparcie. - Uśmiechnęła się. To było proste, prawda? Pokonać kobietę i tyle. Dobry trening dla wojownika nie jest zły. - Nawiasem mówiąc, zamierzałam wykorzystać przewagę tego, że Pan nie może mnie zabić i zamierzałam walczyć na poważnie, z zamiarem zabicia. Ale skoro wybrał mnie Pan na zastępcę, to dam Panu fory i nie będę się aż tak starać.
Sprawa wyglądała więc następująco. Najpierw wybór zastępcy, a potem wysłuchanie trzech zadań. Przy czym zadanie od zastępcy miało mieć łatwiejszy wariant, obniżony poziom trudności. Gdyby Tsukune wybrał kogoś innego, to zadanie zlecone przez tego kogoś byłoby łatwiejsze, ale Chizuru chciałaby zabić naszego bohatera. Tak to sobie wymyślili. Fajnie, prawda?
- Zadanie ode mnie jest równie proste. Po pierwsze jednak, zabierz tą sakiewkę. Nie potrzebujemy tych pieniędzy - powiedział Takeo Odtrącił pieniądze Tsukune. Był osobą zakochaną w pieniądzach, ale nie potrzebował zdobywać ich w ten sposób. W końcu nic jeszcze nie zrobili, więc za co ta zapłata? - Musisz mi udowodnić, że jesteś tak inteligentny jak ci wszyscy kupcy, którzy zbili fortunę. Musisz mi udowodnić, że potrafisz gromadzić pieniądze; że potrafisz je odkładać, a nawet dobrze inwestować. Pokaż mi 2500 Ryo. Ja przeliczę i Ci oddam. Jeśli wszystko będzie się zgadzało, to zyskasz moje poparcie. Ewentualnie możesz pokazać coś co jest tyle warte. Gdybyś mnie mianował zastępcą, to kazałbym Ci pokazać tylko 1000.
Następnym, który zabrał głos był oczywiście Hideki. Jego zadanie było tak "proste" jak zadania pozostałem dwójki. O co dokładnie chodziło?
- Ja natomiast uważam, że piękno to coś co się bardzo w życiu liczy. Uważam, że lider Hordy nie powinien pokazywać się na balu bez pięknej partnerki. Gdybyś mnie mianował zastępcą, to pozwoliłbym Ci wziąć Mariko z tej karczmy. Na pewno by się zgodziła. Jednak skoro mnie nie wybrałeś na stanowisko swego zastępcy, to moje wymagania wzrosły. Teraz musisz przyprowadzić dziewczynę z bogatego domu. Najlepiej jakąś szlachciankę. Jeśli mnie takiej przedstawisz i ona rzeczywiście potwierdzi swój udział w tym balu, to zyskasz moje poparcie. Prawda, że proste?
Trochę negatywnie wypowiadał się o Mariko. Ale fakt faktem, nie była ona ani zbyt brzydka, żeby się z niej naśmiewać całymi dniami, ani zbyt atrakcyjna, żeby myśleć o niej wieczorami. Po prostu przeciętna dziewczyna. Przeciętna, normalna dziewczyna. Taka nijaka trochę, ale to już wiadomo.
Pozostała już tylko jedna kwestia. Jak Tsukune ich odnajdzie? Gdzie? Z jego umiejętnościami pewnie nie byłoby to zbyt trudne, ale i tak trzeba było coś na ten "problem" zaradzić.
- Mariko jest taka nijaka, ale przyjaźni się z jednym członkiem Hordy. Może nawet to coś więcej niż przyjaźń. W każdym bądź razie, możesz się z nami przez nią skontaktować. Tymczasem, my uciekamy. Mamy coś do załatwienia.
Po tych słowach, członkowie Hordy zwyczajnie opuścili lokal i Tsukune został sam.
Misja wykonana pomyślnie!
20 PH, 250 Ryo! Dodatkowo - z racji tego, że trochę zmienił mi się plan na tą serię (bo Tsukune co 3 misje musi odbębnić wymaganą fabułę z innym graczem), to jednak postanowiłem przyznać Tsukune PH za tą i dwie poprzednie misje
( http://shinobiwar.pl/viewtopic.php?p=99612#p99612, http://shinobiwar.pl/viewtopic.php?p=100383#p100383 )
Z racji tego, Tsukune otrzymuje dodatkowo 40 PH (czyli łącznie 60). Ryo, tak jak mówiłem, dopiero po zakończeniu serii.

Kolorki:

Post autor: **Tsukune** » 9 lis 2018, o 00:17

Czyżbym przesadził z tym patroszeniem ich towarzyszy? Możliwe. No ale po prostu dałem im lekkie ostrzeżenie...no powiedzmy. Uśmiechnąłem się delikatnie na groźbę Chizuru. Spokojnie też spojrzałem na celującego do mnie kusznika.
-I po co te nerwy? I tak pewnie nie zrobię tego co powiedziałem bo mi się nie będzie chciało. Zabijam wtedy gdy jest to konieczne lub ktoś mnie naprawdę zezłości jak osoba na poprzednim balu. Przy ponownym spotkaniu może wam w skrócie opowiem co się tam stało dodałem spokojnie nie zwracając zbytniej uwagi na kuszę wycelowaną we mnie. I tak uważałem się za martwego od minięcia 12 roku życia. Na szczęście po chwili wszystko się uspokoiło i wróciliśmy do dalszej rozmowy. Kolejne trzy zadania? Ciekawe co wymyślili. Kiwnąłem tylko głową na "tak" było to kiwnięcie aby mówiła dalej o tych zadaniach.
-Rozumiem. Wątpię aby było to proste zadanie. Jeżeli chcesz możesz walczyć na całego. Przynajmniej pokaż mi jak walczysz na całego a czy dalej będziesz walczyła w pełni to już zostawię tobie do decyzji powiedziałem do Chizuru ze spokojem. Następnie wysłuchałem tego co uwielbia pieniądze. Udowodnić mu swój intelekt pokazując drogie rzeczy? Ha Zabawne.
-Z tym akurat nie będzie problemu. Te dwa przedmioty są warte więcej niż ode mnie oczekujesz. Powiedziałem kładąc na stole jedną ze swoich rękawic tak jak i swoją laskę. Pozwoliłem mu spokojnie się temu przyjrzeć. Przyglądał się temu jakiś czas by na koniec kiwnąć głową z aprobatą.
-Zdałeś powiedział tylko. Widocznie znał się na rzeczy. Chociaż czy wiedział jak takie coś może być drogie? Zapewne tak skoro interesują go pieniądze. Wie zapewne iż takie coś jest trudno wykonać a co za tym idzie idzie może sporo kosztować. Założyłem z powrotem swoją rękawicę a laskę chwyciłem w drugą opierając ją tak o ziemię. Kusznik chce abym pokazał mu przepiękną kobietę która potwierdzi swój udział w balu? Hmm...Agatta na pewno pojawi się na balu. Kijin sam będzie dowoził jej zaproszenie. Ciekawe czy Tsubaki się pojawi. Jeżeli tak to ciekawe czy zgodzi się mi pomóc w tym zadanku? Mam taką nadzieję. Ostatnim razem dzięki niej nie musiałem pozbywać się swojego uzbrojenia. Może i tym razem przypisze mi szczęście co do niej? Możliwe.
-Co do twojego zadania to też nie powinien być problem tak sądzę. Piękna partnerka siedzi obok ciebie. Ale wiem że nie o to chodzi. Mam nadzieję że przedstawienie na balu też będzie odpowiednie? zapytałem z lekkim uśmiechem. Po otrzymaniu od niego odpowiedzi kiwnąłem lekko głową na znak że rozumiem.
-Może i nijaka ale z takiej osoby łatwo zrobić bóstwo. Moim zdaniem takie osoby można uznać za czyste płótno bądź nie zapisaną kartkę papieru...i sądzę że z rozpuszczonymi włosami zapewne nie wyglądałaby nijako no ale to moje skromne zdanie odpowiedziałem i kiwnąłem głową na to że odchodzą. Schowałem swoje pieniądze do kieszeni. Posiedziałem jeszcze chwilkę by następnie odstawić krzesło na miejsce i sam również opuścić teren tego przybytku

Ukryty tekst

[z/t]

Post autor: **Yasuo** » 23 lis 2018, o 21:17

Tsukune
Misja rangi D - "Krwawy Bal: Kontynuacja, Rozdział Czwarty"
1/15 Tsukune zakończył spotkanie z tym całym Juranu. Czy chciał go zwerbować? Kto wie? Może. W każdym bądź razie, ten jednak chyba nie był zainteresowany, bowiem Tsukune został tak jakby sam. Biedaczek... Ale miał perspektywy na posiadanie bardzo wielu znajomych, którymi będzie dodatkowo rządzić. Czyż to nie cudowne? No pewnie, że cudowne!
Mijały sekundy, mijały minuty, w końcu mijały godziny, a może nawet dni, tygodnie, miesiące, czy lata... Z tymi dwoma ostatnimi jednak nie przesadzajmy. Jeszcze kilka miesięcy w przyszłość i wesele Kijina i Yuri będzie tylko wspomnieniem zapisanym w głowach Tsukune i tych, którzy to przeżyją... Właśnie, tych, którzy to przeżyją. Jakie to będzie wspomnienie? Dobre? Aż chciałbyś do niego powrócić? A może wręcz przeciwnie? Czas pokaże. A tymczasem przeznaczenie znów doprowadziło Tsukune do "Zguby Króla"...

Lałem wodę jak cholera. Przepraszam. Ale po prostu nie chciałem zbytnio "sterować" Twoją postacią. Jednak musiałem gdzieś zacząć misję i zacząłem ją właśnie w tej karczmie. Dlatego opisz, proszę, co skłoniło Tsukune do przyjścia akurat w to miejsce. I co Tsukune porabiał przez ten czas, jak go w tej karczmie nie było. Nie chciałbym, żeby Tsukune wszystko załatwił w jeden dzień, więc taka prośba: chciałbym, żeby od Twojego spotkania z Juranu minęły przynajmniej 24 godziny (fabularne). Uwzględnij też to w opisie, dobrze?

Post autor: **Tsukune** » 24 lis 2018, o 16:54

Po zyskaniu paru zadań od przywódców Hordy postanowiłem sobie potrenować. To zajęło mi kilka godzin. Następnie postanowiłem sobie odpocząć i coś potworzyć. W trakcie porozmawiałem też z pewną osobą. Trzeba było przyznać że ta rozmowa była ciekawa. W końcu mało kiedy znajduje się osobę posługującą się tym samym co ja. Rozmowa nie była długa ale owocna? W pewnym sensie tak. Wymiana pomysłów była przydatna i może sobie sam coś z tego wykorzystam znowu do moich rękawic. Kręciłem się jeszcze jakiś czas po wiosce. Następnie postanowiłem przespać się w jakimś ustronnym miejscu...już raz spałem na drzewie i to nawet niedawno. Po tym jak się wyspałem postanowiłem się rozciągnąć a następnie ruszyć tam gdzie mnie nogi poniosą. Sam nie wiedziałem czemu nogi znowu poniosły mnie do Karczmy w której dostałem zadania aby zyskać zaufanie. Na szczęście jedno spełniłem od razu po jego otrzymaniu...przynajmniej jeden problem był z głowy. Może przyszedłem tu odruchowo? W końcu miałem udowodnić swoją siłę...tylko nie było ustalone kiedy mam to zrobić. Pewnie dlatego przyszedłem tutaj aby dowiedzieć się czasu i miejsca walki? Możliwe.

Post autor: **Yasuo** » 25 lis 2018, o 23:48

Tsukune
Misja rangi D - "Krwawy Bal: Kontynuacja, Rozdział Czwarty"
3/15 Wychodzi na to, że ta dziwna karczma była jednym z niewielu, jeśli nie jedynym, punktem odniesienia. Tsukune - można powiedzieć - był kimś w rodzaju podróżnika. Przeżył jakieś przygody. Spał w jakimś ustronnym miejscu? W jakiejś karczmie? A może znowu pod drzewem lub gdzieś w jakimś zaułku. Poznał ciekawą osobę, wymienił się pomysłami, potrenował... Ale w końcu miał zadanie. Te jego przygody nie przybliżyły go jakoś do wykonania powierzonego mu zadania. Zadania, które zostało mu powierzone z racji tego, że Kijin uważał go za przyjaciela i osobę godną zaufania. Czy można zdradzić zaufanie? Jednak ta karczma była takim miejscem, które stwarzało realną możliwość zebrania odpowiedniej liczby osób. Chociażby członkowie Hordy... Albo tamci dwaj "bliźniacy", którzy prawdopodobne też często w tej karczmie przesiadywali. Znali bowiem plotki na temat tego miejsca. To były jednak tylko plotki...
Oczywistą oczywistością jest, że Tsukune zastał w tej tawernie dość sporo osób. Jednak jedna rzuciła mu się w oczy (i pewnie rzuciłaby się też w ramiona, ale to byłoby wielkim nietaktem). A właściwie nie rzuciła się w oczy, bo w oczy się nie rzucała. I może to dlatego się rzuciła. A może dlatego, że Tsukune ją znał? A może i to i to? O kim mowa? Pewnie już się domyślacie. O Mariko. Tutejszej kelnerce. Ona także dostrzegła naszego bohatera i od razu do niego podeszła.
- Witam ponownie. Jak poszukiwania? - Zapytała, uśmiechając się. Widać było jednak, że ten uśmiech nie jest do końca szczery. Mariko pracę swoją lubiła, ale niektórzy klienci grali jej na nerwach i powodowali, że dziewczyna była zwyczajnie smutna. Chociażby teksty takie jak ten wypowiedziany przez Hidekiego ją bolały. Nie chciała już tutaj pracować... Oczywiście Tsukune o tym nie wiedział.

Kolorki:

Post autor: **Tsukune** » 26 lis 2018, o 00:57

No i znowu moje kroki zaprowadziły mnie do karczmy. Co to powodowało? To że było to jedyne miejsce w którym mogłem mieć kontakt z Hordą? Naturalnie. To że lubiłem ryzyko? Nie koniecznie. Że podobała mi się ta dziwaczna atmosfera? Któż to może wiedzieć. Pewnym jest że atmosfera jaka tutaj panowała była nader interesująca...dla mojego alter ego...ale cii.
-A witam. Poszukiwania całkiem dobre. Informacja jaką mi podałaś okazała się dobra...ale jak zwykle wystąpiły małe hmmm...problemy? No powiedzmy. Ale z jednym się uporałem a z kolejnymi dwoma powinienem również dać sobie radę. A jak Ty sobie radzisz? zapytałem z lekkim uśmieszkiem który jak zwykle został powiększony przez lekkie blizny jakie posiadałem na policzkach...w sumie nawet nie musiałbym się uśmiechać bo dla każdego wyglądało to jakbym cały czas się uśmiechał...chodzący wiecznie szczęśliwy człowiek który nie przestaje się uśmiechać nawet gdy oberwie. Zapewne niejedna osoba tak sobie myślała. Jednak czy te myśli były dobre? Wątpliwe. Jednak niech sobie myślą co chcą o ile mnie nie będą tym irytowali. Następnie spokojnie słuchałem tego co ma mi do powiedzenia Mariko na moje drobne pytanko i spodziewałem się również pytania o co chodzi z "problemami" ale ciekawe czy moje przewidywania się spełnią.

Post autor: **Yasuo** » 27 lis 2018, o 13:16

Tsukune
Misja rangi D - "Krwawy Bal: Kontynuacja, Rozdział Czwarty"
5/15 Mariko - wbrew temu co myślał Tsukune - nie zamierzała wypytywać o problemy, z którymi musiał się zmierzyć Kuro. Może dlatego, że sam powiedział, że da sobie z nimi radę? A może dlatego, że zwyczajnie wiedziała, że pewnie nie da rady mu nic pomóc, ni doradzić? A może dlatego, że po prostu nie chciała być wścibska? Oczywiście jednak odpowiedziała Tsukune na jego pytanie:
- Jakoś. Mniej więcej tak samo jak wczoraj i tak samo jak przedwczoraj, i jak trzy dni temu.
Niewiele się nasz bohater dowiedział. W życiu Mariko i w jej pracy nic się zbytnio nie zmieniło od co najmniej trzech dni. Jednak to było bardzo ogólnikowe stwierdzenie. Tsukune nie dowiedział się jak sobie Mariko radziła trzy dni temu, dlatego też nie wiedział jak sobie radzi obecnie. Logiczne, prawda? Dziewczyna udzieliła takiej, a nie innej odpowiedzi, w jednym celu. Nie chciała się dzielić z Tsukune tym co ją trapi. Może się wstydziła, bo w głębi serca wiedziała, że innej pracy nie dostanie i powinna być wdzięczna swojemu pracodawcy? A może zwyczajnie nie chciała swojego rozmówcy zadręczać własnymi problemami? Może myślała, że Tsukune ma bardzo dużo na głowie i zwyczajnie odmówi jej pomocy? Albo... co gorsza, zechce pomóc? Albo, że ten jej problem jest na tyle trywialny, że warto go zatrzymać dla siebie? Dla niej nie był. Dla kogoś pokroju Tsukune - być może tak.
Nasza kelnereczka trochę się denerwowała i to wcale nie z powodu obecnych problemów, lecz z powodu problemów, które może mieć w przyszłości. W bardzo niedalekiej przyszłości. Przecież była w pracy, nieprawdaż? Goście czekają, aż ktoś przyjdzie i weźmie ich zamówienie. Goście czekają, aż ktoś przyniesie im alkohol i kawał mięsa. Kucharz czeka na puste, brudne miski, bo obecne się już kończą i zaraz nie będzie w czym zupy wydawać. A co robi ta głupia Mariko? Gada sobie ze znajomym... To był prawdziwy problem, nieprawdaż?
- Tak więc, czy życzy sobie Pan coś do picia, albo do jedzenia? - Zapytała w końcu. - Musi Pan zrozumieć, że jestem w pracy i muszę obsługiwać gości. Nie mogę sobie ot tak z nimi plotkować. Pan Keizō mógłby być zły. Jeśli jednak Pan coś zamówi, to myślę, że będę mogła Panu jeszcze jakichś informacji udzielić, lub jakoś pomóc.
Dziewczyna bardzo szybko zmieniła temat na jeden z tych bardziej przyziemnych. Oczywiście nie chciała naciągać Tsukune. Zwyczajnie wiedziała jakie tutaj panują zasady i jakimi prawami rządzi się ten biznes. Osoba, która nie zostawia monet w karczmie, z punktu widzenia właściciela, jest totalnie zbędna. Osobę, która zamawia jakieś posiłki i napoje, należy zatrzymać tak długo jak się da, bo może za godzinę czy dwie kupi coś jeszcze. I dlatego Mariko mogła sobie pozwolić na rozmowę z klientami. Bo co innego lepiej powstrzyma mężczyznę niż piękna i atrakcyjna, ale nijaka dziewczyna? W każdym bądź razie, to, że była nijaka w ogóle nie przeszkadzało, bo po pijaku na takie "szczegóły" nie zwraca się uwagi.

Kolorki:

Post autor: **Tsukune** » 28 lis 2018, o 01:15

-Czyli bez zmian stwierdziłem na jej wypowiedź. Chociaż raczej nie wydawało się aby wszystko było u niej dobrze. Może jest przemęczona? Albo po prostu już znudzona tą robotą? Cóż nie mi to byłoby oceniać.
-Ma to sens. Poproszę kieliszek wina. powiedziałem spokojnie. W sumie zastanawiałem się gdzie mogła znajdować się Chizuru z którą miałem zawalczyć. Byłem ciekaw jak szybko się ta walka zacznie a dokładniej gdzie będzie się odbywała. Raczej nie będzie to gdzieś gdzie są ludzie. A na pewno ktoś tak czy siak musi być aby pilnować tej naszej małej potyczki. No przynajmniej tak mi się wydaje. W końcu nie zawsze dam radę opanować swoje umiejętności aby za bardzo nie skrzywdzić swojej przyszłej chwilowej podwładnej. No cóż tak czy siak czas dopiero pokaże czy uda mi się z nią wygrać czy też nie. Teraz tylko ją dopaść i ustalić co i gdzie.

Post autor: **Yasuo** » 29 lis 2018, o 22:43

Tsukune
Misja rangi D - "Krwawy Bal: Kontynuacja, Rozdział Czwarty"
7/15 Dziewczyna tylko skinęła głową, potwierdzając, że kieliszek wina na pewno przyniesie. Czy miało to sens? Tego niestety nie mogła potwierdzić, bowiem nie jej oceniać takie rzeczy. Tego wymagał pracodawca, który zainwestował pewnie niemało pieniędzy w ten interes i musiał jakoś wiązać koniec z końcem. To znaczy, inaczej powiem. Nie tyle wiązać końca z końcem, bo Keizō naprawdę dużo zarabiał, ale nikt nie chce utrzymywać pracownika, który nic nie robi. Nikt nie chce tracić pieniędzy, prawda? A na pewno nie przedsiębiorca.
- Zaraz przyniosę. Proszę tutaj zaczekać.
Nie chodziło jej bynajmniej o to, że Tsukune się zgubi czy coś i potem ciężko będzie go odnaleźć. To nie byłoby wcale takie trudne, zwłaszcza jeśli nasz bohater nie opuściłby karczmy, a przecież tego nie zrobi, bo czeka na swoje zamówienie, prawda? Bardziej chodziło jej o to, że nie chciała odejść bez słowa. Dlatego powiedziała co jej ślina na język przyniosła. To było coś w stylu "No to idę." Po tych słowach faktycznie odeszła...
Powróciła po jakichś 15 minutach. Tsukune mógł wiedzieć dokładnie gdzie dziewczyna się znajduje. Wiecie czemu? Ja wiem, ale nie powiem. W każdym bądź razie, przez te 15 minut obsługiwała innych gości. Wiadomo jak to wyglądało. Ten kto zamówił coś wcześniej, dostał to wcześniej. Kolejka obowiązywała. Dlatego tyle to trwało.
- Przepraszam, że tak długo - powiedziała. - Miałam szczęście, że to mi przydzielono dostarczenie Panu zamówienia, bo jakby to zrobił ktoś inny, to nie moglibyśmy trochę jeszcze porozmawiać.
Co prawda, to prawda, prawda? W końcu tak mogło się zdarzyć. W końcu w tym przybytku nie pracowała tylko Mariko. Były oczywiście też inne kelnerki. Miała więc szczęście. A może po prostu ktoś wiedział, że Tsukune to jej "klient". Nie o to chodzi, zboczeńcy! Wiem co pomyśleliście!
- Mam do Pana dwa pytania - kontynuowała. - Po pierwsze, ale niech się Pan nie obrazi, dobrze? Co się Panu stało w usta? Wygląda Pan strasznie groźnie, ale jest Pan miły... Po drugie, czy potrzebuje Pan jakiejś mojej pomocy, a może rady lub informacji?

Kolorki:

Post autor: **Tsukune** » 29 lis 2018, o 23:12

Kiwnąłem tylko głową na jej zapewnienie i spokojnie sobie czekałem tam gdzie ostatnim razem. Czyli przy ścianie opierając się o nią plecami i głową mając lekko przymknięte oczy. Spałem? Nie po prostu sobie tak siedziałem i słuchałem tego gwaru jaki panował w każdej karczmie starając się wychwycić jakieś ciekawsze informacje. W końcu w takich knajpach zawsze gdy się ktoś upije może coś palnąć. Zazwyczaj jakąś głupotę ale bywa też że palnie jakąś przydatną informację która dla kogoś będzie zwykłą głupotą a innej osoby cenną informacją.
-Nic się nie stało. Tak to bywa że trzeba czekać na swoje zamówienie nawet jeżeli byłaby to szklanka wody bądź herbata powiedziałem biorąc postawiony kieliszek z alkoholem. Delikatnie go uniosłem. Wpierw powąchałem jego zawartość, upiłem lekki łyczek, następnie delikatnie zakręciłem płynną zawartością naczynka i znowu powąchałem słuchając jednocześnie słów Mariko.
-Jestem miły do pewnego momentu. I nie obrażę się o to. Jest to dosyć bolesna pamiątka z dzieciństwa...a dokładniej z utraty całej rodziny i porwaniu przez bandytów. Więc co mi się stało w usta można się łatwo domyślić powiedziałem by następnie kciukiem przejechać sobie po bliźnie podobnym gestem jakim ukazuje się iż poderżnie się komuś gardło.
-W pewnym sensie tak. Mam się zmierzyć z Chizuru ale nie wiem kiedy i gdzie...jeżeli miałaby jakiś pomysł gdzie by tą walkę odbyć to niech powie. Ja bym zaproponował jakieśPole treningowe jeszcze dziś albo jutro. A tak to chyba nie mam żadnych pytań stwierdziłem w lekkim zamyśleniu zerkając w sufit jakbym zastanawiał się czy aby na pewno nic więcej nie chcę.
-Sądzę że do Ciebie pasowałyby rozpuszczone włosy bądź lekko splecione z tyłu. powiedziałem to w sumie od tak bardziej do siebie niż do dziewczyny ale dając jej od tak drobną radę? Możliwe. Albo po prostu lubiłem jak kobieta miała rozpuszczone włosy? To też mogło mieć coś na rzeczy. No ale mniejsza z tym. Zerkałem lekko na reakcję dziewczyny.

Post autor: **Yasuo** » 2 gru 2018, o 01:41

Tsukune
Misja rangi D - "Krwawy Bal: Kontynuacja, Rozdział Czwarty"
9/15 Niestety Tsukune nie usłyszał żadnej ciekawej i wartej zapamiętania informacji. Ludzie oczywiście rozmawiali, ale te ważniejsze sprawy były omawiane szeptem, z zachowaniem najwyższego stopnia ostrożności. Te inne były... po prostu zwyczajne. Jak to w karczmie. Jakiś pijany wojownik kłóci się z innym pijanym wojownikiem, że jest od niego silniejszy. Próbują się bić, ale alkohol jednak robi swoje. W większości przypadków ciosy nie trafiają, albo są tak słabe, że niczego nie robią. A później urządzają sobie turniej picia. Kto pierwszy padnie ten jest ofermą, a kto drugi - ten mistrzem. Gdzieś indziej jakieś przyjaciółki rozmawiają o mężczyźnie, w którym jedna się zakochała. Ktoś pyta o drogę, bo nie jest stąd, a karczmarz to miły człowiek, który sprzedając "miejscowe sake" bardzo chętnie udzieli informacji. Gdzieś indziej jeszcze słyszy się o wojnie Hyuuga z Yamanaka, ale to nic nowego. O tym wie cały świat i to od dawna... Tego typu rozmowy Tsukune mógł usłyszeć. Oczywiście nie wszystkie, bo karczma była duża, ale część na pewno. Czy coś znaczyły dla naszego bohatera? Ciężko stwierdzić.
Mariko przyniosła kieliszek wina i oczywiście wysłuchała historii blizny. Jej wyraz twarzy sposępniał. Doskonale zdawała sobie sprawę, że mogła przywołać przykre i nieprzyjemne wspomnienia, a tego nie chciała. Miała w sobie dużą dozę empatii.
- Rozumiem. Przepraszam, że zapytałam. To musi być dla Pana ciężkie... o tym wspominać. Przepraszam.
Ukłoniła się, wyrażając w ten sposób skruchę, a następnie wysłuchała reszty tego co jej Tsukune miał do powiedzenia. A właściwie chodziło o odpowiedź na jej pytanie. Walka z Chizuru... to była ta odpowiedź i tego Tsukune poszukiwał.
- Rozumiem. Nie znam dobrze tej całej Chizuru, ale ona walki Panu na pewno nie odmówi. Bez względu na miejsce.
Mariko nie pytała o powód tej walki. Nie skłamała też, mówiąc, że nie zna Chizuru. Personalnie jej nie znała, ale słyszała plotki na jej temat. Podobno to piękna dama, która lubi obijać innym pyski. Takie nietypowe hobby i zamiłowanie.
- Mój przyjaciel z nią pracuje. Po pracy mogę pójść do niego i poprosić go o to, by Chizuru stawiła się w określonym miejscu i w określonej porze. Na pewno nie odmówi.
Oczywiście nie mogła teraz załatwić tej sprawy. Musiała bowiem pracować... Ciekawe ile dzisiaj jeszcze zostało jej godzin pracy... Pewnie pojedynek uda się ustawić najwcześniej dzisiaj wieczorem. To chyba Tsukune satysfakcjonowało, nieprawdaż?
Mariko zaczerwieniła się, jak Kuro wspomniał o włosach. Rzeczywiście patrzył na jej wygląd? Chciał go jakoś ulepszyć? Może mu się podobała? Ale co z "Bliskim Sercu Przyjacielem z Hordy"? Czy Tsukune może go zastąpić? Czy Mariko może pokochać Pana Kuro zamiast tamtego gościa? Mariko! To nie czas na takie rozmyślania, rozpuść włosy i wracaj do roboty! Jak powiedziałem, tak dziewczyna zrobiła. Rozpuściła włosy i zapytała:
- I jak? - Poczekała na odpowiedź i oznajmiła: - Rozumiem. Ale przepraszam, teraz muszę wracać do pracy.
Ponownie się ukłoniła, tak na pożegnanie, ale pewnie się jeszcze zobaczą. A później odeszła, obsługiwać innych klientów...

Kolorki:

Post autor: **Tsukune** » 3 gru 2018, o 01:20

Rozmowy w karczmie były zwyczajne. Nic niewnoszące chociaż w ten sposób można było się dowiedzieć o paru miejscach jakie warto tu zobaczyć oczywiście nie licząc tej karczmy. W końcu trzeba było o niej wspomnieć aby nie narazić się właścicielowi? A może od tak po prostu ją chwalili bo im się podobała? Któż to mógł wiedzieć.
-Bez przesady. Przyzwyczaiłem się mówić o tym. A blizny jak i tatuaż to niewielkie rzeczy za to że przeżyłem. Poza tym przyzwyczaiłem się do nich. Przynajmniej dzięki nim się bardziej wyróżniam. Chociaż czasem bywają smutne wspomnienia lecz tak czy siak czerpię z nich siłę machnąłem lekko ręką zaczynając mówić jakbym zbywał jej przeprosiny że nie jest to konieczne...bo i nie było
-Do tego by zadawać cierpienie osobą które na to zasługują dodałem w myślach uśmiechając się lekko pod nosem
-W sumie to sama to zaproponowała abym z nią zawalczył w ramach ukazania swojej siły. W takim razie jak byś mogła to poinformuj swojego przyjaciela aby Chizuru stawiła się we wspomnianym wcześniej przeze mnie miejscu. Najlepiej jak najszybciej bym mógł załatwić jeszcze kilka innych spraw przed swoim zadaniem. powiedziałem z lekkim uśmiechem. Dziewczyna ewidentnie chyba spodobała się moja propozycja co do rozpuszczenia włosów.
-Moim zdaniem o wiele lepiej. Jednak to od ciebie powinno zależeć jak tobie wygodniej. Poza tym jest takie wulgarne powiedzenie które w sumie można nieco uładnić czyli "włosy nie ręka odrosną". Innymi słowy poeksperymentuj z różnymi stylami włosów przykładowo zostaw jedno pasmo włosów zwisające luźno a resztę lekko przy końcach włosów związać przykładowo wstążką. Eksperymentuj a jestem pewien że znajdziesz taką fryzurę która będzie pasowała jedynie tobie odpowiedziałem dziewczynie na to jak wygląda w rozpuszczonych włosach. Do tego dałem jej też kolejne porady...chociaż ze mnie stylista taki jak z kaleki tancerz. Jednak kto wie może jej to pomoże? Stanie się bardziej pewna siebie? Oczywiście mówiąc o wyglądzie lekko rękę uniosłem do swojej głowy i gdy mówiłem o luźnym paśmie włosów powoli opuściłem dłoń tak jakbym jechał nią po włosach. Nim Marika udała się do dalszej pracy zapłaciłem od razu za kieliszek. Spokojnie posiedziałem jeszcze tu parę minut popijając spokojnie wino i gdy się skończyło odstawiłem na blat by następnie skierować swoje kroki do miejsca gdzie będę miał walczyć z Chizuru

[ewentualną zmianę tematu pozostawiam tobie bo nie wiem czy nie będziesz chciał czegoś jeszcze tu napisać]

Post autor: **Yasuo** » 5 gru 2018, o 11:38

Teraz tutaj: http://shinobiwar.pl/viewtopic.p ... 19#p105719

Post autor: **Uchiha Masako** » 18 kwie 2019, o 16:37

Masako przeciągnęła się, gdy tylko opuściła dom i jeszcze raz zerknęła na spoczywający w jej torbie, pomiędzy zapasowym ubraniem i shurikenami, niewielki zwój z portretem dwojga jej kuzynów - Izanagiego i Izanami. Tatko, jak i stryj chcieli ich odnaleźć - podobno raz, że już dość długo balowali poza granicami Sogen i pasowałoby, żeby wrócili i zaczęli pracować dla dobra klanu, a dwa - dość długo nie dawali znaku życia i stryj się już zaczął niepokoić. Co prawda Rokurou raczej nie niepokoił się z uwagi na wielką miłość do nich, a prędzej na chęć zapędzenia ich do roboty, no ale... zadanie, to zadanie.

W dodatku jej pierwsze, poważniejsze zadanie. Postanowiła zatem, że podejdzie do niego w miarę rozsądnie. Samej podróżować po drogach mogło być niebezpiecznie - nawet tam, gdzie oddziały rodu dbały o brak bandytów i innego tałatajstwa. Może i była już kunoichi, ale doskonale zdawała sobie sprawę z tego, iż nadal znała tylko parę podstawowych technik i daleko jej było do jakiegoś mistrzostwa... nawet sharingana jeszcze nie przebudziła.

Dlatego pierwszym krokiem, jaki poczyniła, było udanie się do karczmy "Ō no Shi", w której ponoć zatrzymywało się wielu shinobi traktujących Kotei jako kolejny przystanek na drodze. Może akurat znajdzie osobę, która miała się ochotę wybrać w stronę Shigashi i powitałaby z chęcią jej towarzystwo? Ćmiąc swoją ukochaną fajeczkę, weszła do środka, rozglądając się po sali biesiadnej, gdzie było już trochę osób. Wzrokiem szukała kogoś młodego, kto tak jak ona raczej dopiero zaczynał swoją drogę shinobi.

Harruchi · Post autor: **Harruchi** » 19 kwie 2019, o 12:44

Życie bywa rozczarowujące. Ile to już czasu minęło, gdy wyruszyłem z domu, w poszukiwaniu wiedzy o innych shinobi i ich technikach? Zdecydowanie za dużo. Tym bardziej, że zbyt wiele się nie nauczyłem. Niektórzy mogliby powiedzieć, że samo przetrwanie podczas samotnej podróżyjest już jakimś osiągnięciem, jednak nie jest tak w przypadku shinobich. Przetrwanie, to dla shinobiego podstawowa umiejętność. Tak w każdym razie pisał Haros w swoim eseju o podstawach etycznych ninja.

Dotarłem więc aż do Sogen i bliskość Muru, tego wielkiego osiągnięcia całej cywilizowanej ludzkości niesamowicie mnie kusi. Bronienie Muru jest rzeczą chwalebną i honorową. Przybywa tam też mnóstwo różnych shinobich, od których można wiele się nauczyć. Podobno nie ma tam, aż tak powszechnej aury tajemnicy i członkowie shinsengumi chętniej dzielą się swoimi technikami z innymi obrońcami Muru, niż przeciętni shinobi, którzy wszędzie szukają jedynie przewagi nad swoimi sąsiadami i rywalami.

Trudno jednak zdecydować się na kierunek mojej dalszej wędrówki, gdy ktoś bezczelnie smrodzi mi jakimś zapachowym dymem pod nosem.
- Przepraszam, kultura i etykieta nakazuje palaczom albo udać się w ustronne miejsce, albo pilnować, aby ich dym nie przeszkadzał innym. Rozumiem nałóg, jednak byłbym ogromnie wdzięczny, gdybyś zastosowała się do wspomnianych zasad. - mówię do dziewczyny palącej fajkę.

Karczma "Ō no Shi"

Re: Karczma "Ō no Shi"

Re: Karczma "Ō no Shi"

Re: Karczma "Ō no Shi"

Re: Karczma "Ō no Shi"

Re: Karczma "Ō no Shi"

Re: Karczma "Ō no Shi"

Re: Karczma "Ō no Shi"

Re: Karczma "Ō no Shi"

Re: Karczma "Ō no Shi"

Re: Karczma "Ō no Shi"

Re: Karczma "Ō no Shi"

Re: Karczma "Ō no Shi"

Re: Karczma "Ō no Shi"

Re: Karczma "Ō no Shi"

Re: Karczma "Ō no Shi"