Karczma "Akame"

[Motoko]

Częściowo poważna nastolatka nie zrobiła sobie nic z jego zaczepki, bo przecież to wciąż były tylko słowa. Jedynie delikatny uśmiech przyozdobił jej twarz, pozwalając sekundzie po sekundzie mijać, dając dziwne wrażenie, jakby była nie na swoim miejscu. Przecież powinna teraz chodzić bocznymi ścieżkami po tym czego się dopuściła. Obecność w miejscu, które już na swoje nieszczęście całkiem nieźle poznała, nie pozwalała jej na odlecenie myśli w kierunku innym niż ten związany z klanem Uchiha. Gdyby ludzie, którzy ją otaczali wiedzieli do czego się dopuściła, z pewnością nie byłoby tak łatwo przyjść na strawę do karczmy. Na szczęście, czy też nie, dziewczyna nie była oficjalnie o nic osądzona, a co najistotniejsze jej wewnętrzne racje zostały poklepane w plecy przez jej mroczniejszą stronę, która aktualnie miała o wiele więcej do gadania niż jakieś mądrości dziadka i samo Bushidō. Zwyczajnie żyła, dając sobie wiele dróg i możliwości, choć akuratnie w przypadku Akashiego była wręcz zmuszona do jego towarzystwa, szczenięco na-chwilę-zakochany chłopak był dosyć zdeterminowany i co najistotniejsze nieśmiertelny. Nastolatkę trzymało to, że przez cały czas próbowała odgadnąć jakim cudem wciąż żyje. W pewnym sensie drążyła sobie dziurę w głowie, starając się znaleźć sposób na dosłowne uziemienie chłopaka.
- Soba i woda, arigato. - odpowiedziała kelnerowi, nie siląc się zbytnio na dodatkowe kurtuazje, bo przecież lekkie skinienie głowy wystarczyło. Co by nie było, cały czas ją miała, w przeciwieństwie do kolejnego mężczyzny. Nie miała w planach się upijać, tym bardziej w towarzystwie Akashiego. Ostatnio nie wyszła na tym zbyt dobrze, choć patrząc na możliwości jej kabury, a raczej to co w niej było, zanim zakupiła wakizashi, dawały całkiem ciekawy efekt pijaństwa. Może zamiast walczyć powinna upijać swoje cele, czy to do uprowadzenia, czy też samej walki! To byłby dosyć oryginalny sposób, tym bardziej, że wykombinowanie samego alkoholu oznaczałoby całkiem niezłe główkowanie, które zdarza się być cięższe niż odczucie potu i znoju w trakcie i po walce.
- Wiesz przynajmniej jak się nazywa, to już jakiś trop. - stwierdziła, zerkając przez jego ramię w stronę drzwi, jakby niespokojnie na kogoś czekała. Miała dziwne przeczucie, w końcu jeszcze kilka dni temu, jeśli nie dzień wcześniej wpadła właśnie przez te drzwi, zauważając przy tym Matsu i jasnowłosą... Motoko, zapomnij. pomyślała, robiąc delikatny ruch głowa, jakby odganiała namolną muchę w postaci własnych myśli. Zaraz jednak wróciła do swojej pozycji, czyli podpierania rękoma całej twarzy na wysokości ust. - Poszukaj jej w okolicach kupieckich miast, zdają się być całkiem nieźle zurbanizowane, więc może gdzieś ją spotkasz... - zasugerowała mu, przechylając lekko głowę w prawą stronę. W istocie nie myślała o tym, jak dorwać siostrę chłopaka, bardziej zachodziła sobie w głowę jak obciąć mu ten łeb.

[Akashi]

Młodzieniec siedział ze spokojem i obserwował dziewczynę, która dziwnie co chwilę spoglądała w stronę drzwi, co to miało być do cholery? Chłopak aż tak ją nudził i starała się stąd uciec czy to dotyczyło czegoś innego, czegoś niezwiązanego z nim. Kelner przyjął zamówienie pary i odszedł od stolika, składając je do właściciela, który to wszystko miał przygotować i podać kelnerowi, a on im. Tylko co tutaj dalej robić, dziewczyna wyraźnie starała się dowiedzieć więcej o chłopaku i o tym, co tutaj porabia, ale o sobie nie mówiąc nic.
- Wiesz, nie masz o co się martwić, dam sobie z tym radę. Jeżeli będę musiał, zabije każdego, kto stanie na mojej drodze by ją odnaleźć i móc znowu chronić. - powiedział, a na jego twarzy zaniknął uśmiech, który zazwyczaj na niej gościł i oznaczał brak powagi młodzieńca i lekkie lekceważenie wszystkiego.
- Przestaniesz może wreszcie grać i powiesz, co Cię trapi? Zerkasz co trochę na drzwi. Może mam tylko jedno oko, ale to nie oznacza, że jestem ślepy. Skrzywdzić Cię nie zamierzam. Jakbym chciał Cię zabić, równie dobrze mógłbym to zrobić rano w hotelu, twoją bronią. Ty w stosunku do mnie jesteś bezsilna. Tak jak większość ludzi, którzy zwyczajnie umrą i nie powrócą do życia, a ja cóż, nawet bez głowy przeżyje. - Dodał po chwili z ponurym wyrazy twarzy, najwyraźniej też miał dosyć grania i udawania miłego chłopaka, który niby za wszelką cenę chce poderwać obcą dziewczynę. Jednak po chwili na jego twarzy ponownie pojawił się ciepły uśmiech, który non stop widziała wcześniej Motoko.
- Jeżeli mi zaufasz, pomogę Ci. - powiedział, gdy kelner podszedł do stolika, podając zamówienie młodej pary i w sumie miał nadzieje, że zaufa mi, chociażby na wgląd jego szczerość, kłamać nie kłamał, gdyby chciał, mógł ją spokojnie pozbawić życia, wykorzystując jej momenty słabości, gdy jej miecz spenetrował jego ciało i w sumie miał nadzieje, że ona nie sprawdzić, czy chłopak rzeczywiście przeżyje bez głowy, chociaż w takim miejscu nie podejmie się czegoś takiego, zwłaszcza że on spokojnie może udawać trupa, a właściciele lokalu wezwą straż, która zgarnie młodą niedoszła morderczynie.

[Motoko]

Z minuty na minutę sytuacja przestawała się jej podobać, a był ku temu jeden, bardzo prosty powód, Akashi zdawał się za bardzo przywiązywać. Sama nie czuła potrzeby zbyt wielkiego zacieśniania więzi, wystarczyło jej to co miała, a przecież była przywiązana i to wręcz na zabój do dwóch, stalowych, dobrych znajomych. Tachi i wakizashi zdawały się być lepszą opcją niż nieznajomy gość, który zwyczajnie nie może umrzeć i choć perspektywa zostania przy boku osoby nieśmiertelnej była naprawdę ciekawą opcją, tak drugi raz na ten sam motyw się nie da poderwać. Chciała znaleźć sposób na zniszczenie go, nawet nie chciała, wręcz musiała, bo przecież to było niemożliwym, żeby człowiek mógł przeżyć tak dogłębne starcie ze stalowym mieczem. Jedyne co teraz miała, to nadzieję, że jej wakizashi nie została przeklęta przez pierwsze zranienie chłopaka, który nie zginął, a przecież wszyscy mieli umierać od jednego ciosu.
Nagła, bardzo wyczuwalna zmiana jego podejścia i słów, które przestały nagle być zwyczajną zabawą, wręcz pogawędką, sprawiły, że czerwone ślepia skierowały się w stronę jednego Akashiowego. Niemalże przez chwilę czuła się, jakby ktoś strzelił jej z otwartej dłoni w twarz, bo przecież jak ktokolwiek śmiał powiedzieć, że ona jest bezsilna? Jej duma zwyczajnie została tknięta w bardzo nieprzyjemnym miejscu, wręcz obruszona, a na to nie mogła pozwolić. Nadzwyczajna cierpliwość była jedynie powodem, który utrzymywał wciąż obie bronie na miejscu, bez zbędnego kierowania ostrej strony do chłopaka, a w mniemaniu dziewczyny należało mu się i to jeszcze jak.
- Cóż, w takim razie chyba możemy się rozstać, bo nie chcę nikomu wchodzić w drogę, czego oczekuję też z drugiej strony. - powiedziała bez zastanowienia wstając i kłaniając się do niego w tradycyjny sposób, bo przecież kultura przede wszystkim. Nie wiedziała co tak naprawdę oczekiwała po rozmowie z tym gościem, choć z pewnością nie mogła pozwolić sobie na takie podważanie swojego marnego autorytetu. - Z pewnością kiedyś znajdę sposób, żeby Cię zabić. - jej cichy i oschły głos dotarł do uszu Akashiego. Brunetka na odchodne spojrzała się w jego oko, żeby zaraz skierować za drzwi, a tam? Przechodziła wzdłuż ulic po dzielnicach, które już całkiem nieźle poznała i trzeba przyznać, że miała w głowie mętlik, bo czy naprawdę chciała zrealizować to co mu powiedziała? W pewnym sensie umiejętność, a raczej sama nieśmiertelność była czymś imponującym, ale przecież równowaga zostaje wtedy zachwiana..

//zt.

[Akashi]

Wszystko dobiega końca, tak samo musiało dość do końca to spotkanie, które i tak długo już trwało, a do finalizacji jego brakowało parę znaczących szczegółów, ale o to już mniejsza, trzeba skupić się na rozwoju sytuacji. Młodzieniec, wyraźnie miał już dosyć zachowanie dziewczyny względem jego i tej jej dziwacznej tajemniczości. Sama pytała się o wszystko, ale nic więcej o sobie powiedzieć nie chciała, trochę to niezbyt grzeczne, wypytywać się kogoś o wszystko, a samemu nic nie mówić. W pewnym momencie zdał sobie sprawę, że mógł być zbyt ostry dla Motoko, ale czasu już nie cofnie ani swoich słów, chociaż w pewnym momencie ich żałować, chociaż miał też przeczucie, że daje pewnego rodzaju motywacje dziewczynie, która utrzyma ją przy życiu.
- Nie martw się, jeszcze kiedyś się spotkamy. - odparł z uśmiechem, zajadając się swoim ramen, ale sam też się podniósł, gdy dziewczyna wstała od stołu.
-Mam taką nadzieję, będę czekać na tą chwilę i nie waż mi się zginąć wcześniej, inaczej przywrócę Cię do życia jako moją służącą. Pamiętaj również, że z każdą chwilą staje się silniejszy, tak samo, jak ty, - odparł dziewczynie, chcąc ją ponownie objąć, ale po co robić coś takiego, jeżeli ponownie może zakończyć się to mieczem wbitym w ciało. Jak dziewczyna opuściła lokal, chłopak wrócił do stolika, zjadł swój posiłek, wynajął pokój na noc i doprowadził się do stanu użytkowego, a następnego poranka zapłacił za wszystko i opuścił karczmę, kierując się w stronę szlaku transportowego.

zt

[Katsuko]

#49

---

Ucieczka Kyoushiego... udała się. Młodzieniec pędził ile tylko miał sił w nogach, a ponieważ był wspomagany przez adrenalinę, osiągnął rzeczywiście niezłą prędkość. Na jego drodze stał tylko las i trakt, który znał aż za dobrze. Jedyną przeszkodą mogli być ludzie, którzy zjawiliby się na jego drodze. Na szczęście dla białowłosego, nikt taki się nie pojawił. Ewentualnym zagrożeniem był oczywiście pościg. Ponownie Kyoushi miał więcej szczęścia niż rozumu, ponieważ Senju wyruszyli zdecydowanie za późno i nie mogli wykryć jego chakry. Idąc dalej, bez żadnych napotkanych przeszkód, Shiroyasha wreszcie dotarł do Sogen. Udał się oczywiście do Akame, no bo gdzie niby indziej. A na miejscu spotkał, a jakże, Arashiego, który stał przed karczmą i palił.
- Kyu? O kurwa, jak ty wyglądasz. Właź do środka, nikt nie może ciebie zobaczyć w tym stanie. - powiedział mężczyzna odrzucając fajka i otwierając drzwi białowłosemu. Na czas ich rozstania stało się zdecydowanie zbyt wiele, aby wyjaśnić to w ciągu paru minut, chociaż Kyu pewnie cały czas miał wrażenie, jakby coś siedziało mu na ogonie.

---

• Kyu dotarł do Sogen prawdopodobnie bez żadnych świadków, pościg zebrał się za późno, żeby namierzyć go sensorem.

[Kyoushi]

Dzięki swojej determinacja i zawziętości nie odpuścił. Nie spuścił gardy nawet na chwilę, a w dodatku zdołał... Spierdolić, jak przystało na jednego z klanu Uchiha - tchórzy i dmuchanych kozaków. Białowłosy pędził ile sił w nogach próbując zbiec z terenów Senju, którzy przecież mogli być tu wszędzie i nigdzie... To też nie był czas na myślenie, absolutnie. Jak stwierdził narrator tej przygody, więcej szczęścia niż rozumu - to zdanie idealnie odzwierciedla przygody białowłosego shinobi, który z racji szczęścia wiódł doskonałe życie i nigdy się temu nie sprzeciwiał. Bo kto głupiemu zabroni? Czerwonooki w końcu dotarł do Sogen, gdzie mógł lekko odsapnąć po tak długiej i szybkiej spierdolce. W końcu mógł nabrać tlenu w płuca i zdecydowanie zwolnić, co mogło spowodować, że adrenalina opadła, a jego rany tylko się nasiliły. Gdyby nie ta pigułka wzmacniająca, aktualnie zdychałby gdzieś pośrodku lasu, w którym stanęłaby jego mogiła.
Nareszcie docierając do karczmy, przed nią spotkał Arashiego, który z nerwów palił pewnie setnego fajka. Gdy tylko zobaczył młodzieńca, od razu postanowił mu pomóc.
- Nawet mi nie mów... - odpowiedział, korzystając z uprzejmości i wszedł do środka, rozsiadając się na jednym z krzeseł. - Jednak nie na darmo tak wyglądam... - powiedział, wyciągając zdobyc z kabury i kładąc ją na stole, odchylając głowę za oparcie. - Trochę było z tym pierdolenia, jednak myślę,
że pościg zgubiłem, a reszta gdzieś się zagubiła. Nie wiedzą też jak wyglądam. Misja spełniona? - zapytał, kładąc dłoń obok informacji, które udało mu się zdobyć z jednej z baz, w której toczył niesamowicie przebiegły pojedynek z braćmi Senju.

[Katsuko]

#51

---

Jak doskonale zauważył Kyoushi, Arashi również nerwowo podchodził do misji. Może i nie nadstawiał karku sam, ale zapewne zdawał sobie sprawę z tego jak porażka białowłosego odbiłaby się na klanie. Z pewnością doszłoby do konfliktu zbrojnego i kilkunastu potyczek. Jeśli wyniki byłyby korzystne dla Senju, doszłoby do regularnej wojny, na co Uchiha nie do końca mogli sobie pozwolić. Wciąż byli w lepszej kondycji i mieli o wiele więcej zasobów niż ich odwieczni rywale, ale postanowili wykorzystać to do stworzenia potęgi, którą później mogliby zmieść dzieci Mokutona z powierzchni ziemi i uzależnić ich od swojej woli. Rzeczywiście, wyglądałoby to pięknie.
Nie dziwota więc, że Uchiha na widok Akolity uchylił mu drzwi, a następnie wszedł za nim do Akame. Panowie szybko zajęli pierwszy stolik, który znajdował się najbliżej, po to, aby przejść do konkretów. Obaj wyglądali na zdenerwowanych, jednak Kyoushi dysponował plikiem dokumentów, które szybko wyciągnął na stół. Na widok zdobyczy Uchiha zaśmiał się krótko, jego oczy się zaświeciły, a sam mężczyzna prędko pochwycił zwój, aby przeczytać jak najszybciej nagłówki i przekartkować całość.
- Schematy budowy, stan baszt, liczba garnizonów... Kurwa, Kyoushi, przyniosłeś nam to, czego szukaliśmy. - wykrzyknął nagle mężczyzna i spojrzał na swojego rozmówcę z uznaniem. Od razu wyciągnął zza pazuchy sakiewkę, którą rzucił na stół. Dało się słyszeć brzdęk monet, których na pewno było sporo. - Bierz to i zmywaj się stąd. Chociaż pościgu nie było, to Senju nie byliby sobą, gdyby nie przysłali do nas jakichś wici. Idź dachami albo miejscami, gdzie nie zostawisz śladów. Na dniach dostaniesz od rady list gratulacyjny, a wraz z nim zostaniesz przez nich wpisany na listę członków klanu Uchiha. Na dobrą sprawę już tam byłeś, ale teraz jeśli ktoś ciebie nie uzna, to będzie odpowiadał karnie przed naszą rodziną... Gratuluję ci, Kyoushi. Do szybkiego spotkania, ale jak sam rozumiesz, czas obojgu nas nagli.
Młodzieniec zbliżył się do Kyoushiego, złożył parę pieczęci, a następnie wykonał Iryojutsu, którym uleczył swojego towarzysza najszybciej jak tylko mógł. Następnie uścisnął go jak brata, mocno i pewne, po czym pochwycił po raz ostatni już dokumenty i mruknął na pożegnanie:
Bywaj zdrów, Kyu, żebyś tylko nie wpakował się w jakiś bajzel, bo będę musiał ciebie z niego wyciągać.
Po czym wyskoczył z budynku, i tyle białowłosy go widział.

---

• Koniec misji, koniec cyklu misji. Wynagrodzenie standardowe, chociaż gdybym mógł to dałbym jakiś bonus. Dziękuję za taką wspólną przygodę, pozdrawiam. ^^

[Kyoushi]

• Sytuacja wyglądała na ciężką, przez co obydwaj mogli się napocić podczas tego spotkania. Nie tylko same priorytety, w które uderzała ta misja, ale także ilość zgonów, które pozostawił po sobie Kyu. Na szczęście trupy nie mówią, stąd zabezpieczenie przed ewentualnym wypływem informacji w rodzinie Senju. Gdy białowłosy tylko wyciągnął zwój z informacjami, oczy Uchiha zaświeciły się jasnym blaskiem, który tuż po chwili odebrał ów zwój i zdecydował się go sprawdzić, na co sam czerwonooki wcześniej nie miał zbyt wiele czasu – ot tylko przeglądnął sprawdzając treść. Wpatrywał się w swojego przełożonego krótką chwilę, gdy ten wymieniał co znajduje się w dokumentach, które ukradł. Sam się nie spodziewał takiej bogatej zawartości, przez co poczuł się niezwykle dumny ze swojego osiągnięcia.
  - Uff.. – rzekł, wysłuchując słów Arashiego, zachwyconego łupem. Przejmując sakwe złota, białowłosy został przy okazji uleczony przez niezwykle utalentowanego Uchiha.
  - Dzięki.. Wyruszam w tej chwili. Możecie na mnie liczyć. – dodał, kłaniając się samą głową i przytulając swojego nowego przyjaciela z rady, który żywił do niego niezwykłe uczucia, wręcz braterskie. W końcu czuł się potrzebny, w końcu czuł się jak jeden z nich. Czuł się prawdziwym Uchiha. Był dumny z tego jak bardzo udało mu się wykształcić i tak wiele nauczyć pod ich skrzydłami, a to przecież nie koniec.
  - Nie martw się, jak ten obślizgły robak, zawsze się z tego wyślizgnę. Bywaj zdrów Arashi i do następnego! – rzekłszy, opuścił karczmę i ruszył po dachach, a także drzewach w kierunku centrum Sogen…

z/t

[Tensa]

Przemierzała ulice Sogen w poszukiwaniu miejsca, gdzie dane zakosztować jej będzie spokoju. Była zmęczona i chciała zapomnieć o tym wszystkim. Zimowe ulice zachwycić mogły przechodnie swym pięknem, jednak nie w smak białowłosej było ich podziwianie. Nagle, jakby znikąd przednią pojawił się tawerniany szyld. Nie myślała długo, w końcu spora grupa ludzi właśnie tam szukała swojego spokoju. Westchnęła cicho i skierowała swe kroki ku drzwiom za którymi odnaleźć miała chwilowe i ulotne, ale jednak szczęście. Z resztą każde takie było, spokój nigdy, na zbyt długo nie mógł zagościć w jej życiu, taka była prawda. Weszła do środka. -Jeszcze nie dawno poniewierał mną shinobi na ulicy, a teraz to. - pomyślała użalając się nad sobą.

[Kuroi Kuma]

Czego szukasz, kogo pragniesz
Ranga C dla Tensy - upragniony cel
Post 1/30 Jak na tłum ludzi goszczących w tym miejscu było całkiem spokojnie. Alkohol, tłuste, lecz pożywne jedzenie akurat pod zapitkę, wznoszone toasty rozbrzmiewające w całym lokalu, a także i poza nim. Mimo tego nie było tutaj nieprzyjemnie, wręcz przeciwnie. Wchodziło się do tego miejsca czując rodzinną atmosferę i komfort. Mimo tego, że kunoichi już na samym wejściu zobaczyła pijanych do nieprzytomności mężczyzn leżących pod stołami, inni, których świadomość jeszcze nie odpłynęła, spojrzeli maślanymi oczami na przybyszkę, która pojawiła się w drzwiach to nie byli oni nachalni i bardziej zapraszali do wspólnego świętowania imienin Ani (ani moje, ani twoje). Inaczej było z barmanem, którego uważne, cięte spojrzenie lustrowało całą okolicę nie pozwalając na jakieś bójki w swojej knajpie. Był inteligentniejszy niż na to wyglądał, z uprzejmości tylko kiwnął głową dziewczynie na przywitanie i dalej polerował blat po swojej stronie lady. Tam też siedział jeden starzec - siwe włosy i lekko pomarszczona skóra wyłysiałej już nieco głowie - a także dziewczyna po jego prawicy, która ledwo dosięgała do lady i ciągnęła teraz staruszka za ramię.
-Chodźmy już. Późno się zrobiło. Jak my potem wrócimy - zagadywała do niego, gdy tej po raz kolejny wychylał kieliszek lekko się chybocząc na boki w pijackiej wesołości. Próbował coś odpowiedzieć młodocianej, ale głównie był to zbitek różnych sylab, z których to zbierał się niezrozumiały bełkot. Barman zaś spoglądał na nich od czasu do czasu z uśmiechem i polewał dalej - klient nasz Pan, taka dewiza tutaj dominowała. Do Tensy podeszła wysoka czarnowłosa, skinęła głową i zapytała po chwili:
-Witam, czym mogę służyć?

[Tensa]

Czego szukasz, kogo pragniesz
Ranga C dla Tensy - upragniony cel
Post 2/30 Weszła do baru z chęcią przemyślenia tego wszystkiego co się stało. To nie tak, że chciała się napić, pamiętała jak skończyło się to ostatnim razem... nie chciała powtórzyć błędu. Na samo wspomnienie pomasowała szczękę.
-Chyba mam wrodzonego pecha. - pomyślała lustrując okolicę. Było dość wesoło, nie tak jak w knajpie w której poznała niedoszłego zabójcę siostry, spojrzenia klientów nie były tak nachalne... no i dobrze, nie posiadła jeszcze umiejętności tropiciela do wyrzucania ludzi z baru samym spojrzeniem. Chociaż on też już z niej nie skorzysta, tak jak i z życia, taka kolej rzeczy. Żyjesz jak skurwiel, to umierasz w piwnicy przebity mieczem przez niedoszłą małżonkę...
-Zdecydowanie wymyślanie przysłów nie jest moją mocną stroną. - przeszło jej przez myśl, gdy zajmowała jeden z wolnych stolików. -Nie byłam w tawernie od tamtego dnia. - powiedziała w zamyśleniu do siebie. Przez chwilę zwróciła uwagę na staruszka siedzącego prawdopodobnie z wnuczką przy barze, jednak nie było to więcej niż przelotne spojrzenie. Kelnerka podeszła do niej z pytaniem o zamówienie.
-Butelkę Sake. - W końcu żadna ciekawa historia nie zaczyna się od mleka..

[Kuroi Kuma]

Czego szukasz, kogo pragniesz
Ranga C
Post 3/30 Zdecydowała się zająć jeden ze stolików i w sumie nie wiadomo z kim dzieliła się tą informacją. Tawerna, bar - miejsce do szybkiego jedzenia, dobrego napitku (bądź taniego) i ewentualnie kilku gęb do których można się odezwać. Może właśnie to była taka zaczepka w stronę wspomnianego wcześniej starca lub dziewczynki? W każdym razie kelnerka tylko potaknęła i ruszyła w swoim kierunku czyli za ladę. W tym czasie dziewczynka podeszła do Tensy na odległość wyciągniętego ramienia i wpatrywała się w nią niebieskimi oczyma, praktycznie bladymi.
-Co tu robi dziewczyna? Często tu bywasz? - zapytała przekrzywiając głowę na bok, a starzec poprosił o kolejną dolewkę do swojego kubeczka. Dosłownie chwilę później pojawiła się kelnerka i postawiła butelkę, a także kubeczek przed Tensą.
-Rachunek przy wyjściu. - dodała krótko i poszła wykonywać swoje obowiązki. Mała dziewczyna nadal wpatrywała się w Tensę jak w obrazek, jednak było coś w tym niepokojącego. Patrzyła jakby przez nią, a nie dokładnie na jej sylwetkę. Jej okrągłą buzie okalały długie, blond włosy i lekko zaczerwienione policzki. Jej ogromne oczy wpatrywały się w kunoichi, jak na dziesięciolatkę była całkiem ładna, a przynajmniej może być jak dorośnie.

[Tensa]

Czego szukasz, kogo pragniesz
Ranga C
Post 4/30 Zajęła swe miejsce i zamówiła sake. Przyszła w to miejsce jakby w poszukiwaniu spokoju, zamówiła alkohol o którego zbawiennych efektach na zmęczoną psychikę powstawały efekty. Ostatnie spotkanie z palącym trunkiem nie było jednak zbyt przyjemne no i prawie popełniła jedną z największych głupot w życiu. Kelnerka odeszła od niej przyjąwszy zamówienie. Miejsce uroczej kelnerki postanowiła zająć dziesięciolatka zadając dość prozaiczne pytanie.
-Sama się zastanawiam, chyba czegoś szukam. - odpowiedziała uśmiechając się do dziewczynki. Szukała czegoś co straciła i sama nie potrafiła nawet zdefiniować. Po chwili przybyła kelnerka, której białowłosa nie poskąpiła spojrzenia w dekolt, gdy ta kładła sake na stoliku informując również o formie zapłaty. Spojrzenie dziewczynki było dziwne, jednak nie powstrzymało Tensy od zadania pytania.
-A co ty tutaj robisz?

[Kuroi Kuma]

Czego szukasz, kogo pragniesz
Ranga C
Post 5/30 -Szukaasz? - powtórzyła to przeciągając nieco końcówkę i przekrzywiając głowę na bok. Sama Tensa chyba nie wiedziała sama czego chce i to zaciekawiło dziewczynkę. Zaczęła kołysać się do przodu i do tyłu na piętach po zadanym pytaniu przez Uchihę i wskazała na starca za nią.
-Pilnuje go. Takie moje zadanie, bo jak sobie wypije to potem nie wie jak wrócić do domu. Jestem jego mapą! I to najlepszą w świecie! No i obserwuje! - rzuciła zachwycona, unosząc ręce do góry. Była niesamowicie zadowolona ze swojej roli chociaż sprowadzała się do kursowania pomiędzy tym barem a jakimś miejscem. Za jej plecami rozległo się głośne czknięcie i klapnięcie stosika monet na blat. Starzec podniósł się do góry, podszedł do dziesięciolatki i potargał jej włosy. Potem przeniósł wzrok na Tensę i znowu na swoją podopieczną:
-Nada się? - spytał przyciszonym głosem, mocno przepitym, lecz ciągle trzeźwym.
-Oj tak - dodała dziewczynka z uśmiechem na twarzy i zaczęła ciągnąć Tensę do wyjścia, jakby chciała ją zaprowadzić do swojej tajnej bazy. Coś w stylu "chodź ze mną, oprowadzę Cię po internetach". Barman obserwował to zajście, jednak nie interweniował, bo nie uznawał czegoś takiego jako bójkę. Może nawet był przyzwyczajony do takiego zachowania tej dwójki.

[Tensa]

Czego szukasz, kogo pragniesz
Ranga C
Post 6/30 Przeciągłe pytanie właściwie jej nie dziwiło, w końcu kto mógłby znać odpowiedź na pytanie którego nie znał? Chociaż dziecko na swój sposób urocze sprawiło, że w jej głowie rodziły się kolejne pytania o sens życia i inne pierdoły które zaprzątały zmęczony nastoletni umysł. Dziewczynka odpowiedziała na jej pytanie. Taka młoda, a już robiła za mapę, z jednej strony to dobrze, z drugiej jednak nieco smutne, w sumie to nie była jej sprawa.
-Ciekawe zadanie.- powiedziała po raz kolejny siląc się na uśmiech. Dziewczynka widocznie cieszyła się z roli która jej przypadła. Białowłosa nalała sobie nieco sake jednak nie zdążyła się napić, dźwięk monet uderzających o blat i podejście staruszka nie pozwoliły jej na to. Pytanie staruszka zadane głosem stałego bywalca karczm musiało odbić się na reakcji białowłosej.
-W co ja się znowu pakuje? - rzuciła w myślach, gdy dziewczynka wyciągała ją z baru.