Wioska Rusutsu 留寿都村

[Nato]

Nato bierze kunai i go ostrożnie chowa, następnie mówi do policjanta -Ważne że udało się złapać podejrzanego shinobi który ukradł znak , na przyszłość będę uważał niech się pan nie martwi.
Następnie chłopak bierze znak i szybko żegna się z policjantem -Do widzenia dziękuję za pomoc w odzyskaniu znaku.
Potem wesoły Nato rusza triumfalnym krokiem ze znakiem w ręce do stoiska przy którym pracuję Natsume. Myśląc chwile trzeba jej pomóc bo się pewnie zaraz zaczną zbierać tłumy przed stoiskiem. Następnie przyśpiesza krok do biegu. Gdy dobiega trzyma znak w górze i zmęczony mówi -Udało się, bierze w głęboki wdech kontynuuje dalej -Nie wiesz ile musiałem się namęczyć aby odzyskać ten znak później ci opowiem, teraz ważniejsze pomóc ci w czymś?
Po chwili uspokaja oddech.

[Natsume]

Dziewczyna uśmiechnęła się do staruszki.
-Mama uczyła mnie, by pomagać.-
Odparła Natsume na słowa staruszki po czym uśmiechnęła się.
-Dziękuję za pani pomoc! Mam nadzieję, że posmakuje pani rodzinie! -
Dodała Natsume na odchodne staruszcze po czym wyglądała za Nato za którym już zaczęła tęsknić. Gdy ten pojawił się w jej zasięgu wzroku wyprostowała się niczym dumna i napuszona panienka, odwracając przy tym głowę w przeciwnym kierunku do chłopaka.
-Ja tu próbuję cokolwiek sprzedać nie wiem co robić martwię się! A ty sobie biegasz?! Myślałam, że szybko wrócisz i pomożesz mi z przyciągnięciem klientów. A ty mnie po prostu wystawiłeś z tą robotą.
Dodała fioletowłosa, której powoli po policzkach zaczęły spadać drobne kropelki łez. Dodatkowo odwróciła się w pełni w jego kierunku i spoliczkowała go obrażona niesamowicie jakby jej włosy przyciął albo popełnił jakąś zbrodnię, o której ten nie miał pojęcia!

[Tetsu Maji]

Ciepłe przywitanie - misja D
Nato i Natsume
(kolejka 7/7) Po chwili rozłąki nareszcie Nato i Natsume mogli ponownie cieszyć się swoją obecnością. Pojednanie tej dwójki nie obyło się bez pewnej akcji. To dziewczyna bardziej odczuła brak przyjaciela i nie zamierzała się z tym kryć. Sytuacja zrobiła się iście komediowa. Wpierw chłopak z wyraźną ulgą pokazał zadowolenie w związku z przyniesieniem znaku reklamowego. Przez to dziewczyna musiała pomyśleć sobie, że ten gdzieś się obijał. Zwyczajnie napuszyła się z obrażoną miną. Na tym się nie skończyło, bo Natsume postanowiła od razu wymierzyć mu karę. Trafienie było czyste i nie do uniknięcia. Z satysfakcją dla Yuki i czerwonym śladem na policzku chłopaka. Będzie musiał tak wyglądać co najmniej do wieczora, aż opuchlizna nie zniknie.

W każdym razie nadal mieli obowiązki, które mogli teraz wykonywać razem. Czas bezczynności i braku klientów miał niedługo przeminąć, bo ludzie zaczynali wychodzić na zewnątrz. Pierwszą z serii okazała się trzyosobowa rodzina.
- Dzień dobry. Poproszę dwa zestawy mieszane i jedną bułeczkę gotowaną. - mężczyzna zamówił trzy porcje i oczekiwał na reakcję dziewczyny za ladą. Widocznie staruszka ze wcześniej faktycznie posłała tu swojego syna. Interes zaczynał się rozkręcać. Teraz tylko dopilnować, żeby do pojemnika z gotówką trafiła odpowiednia suma. Liczenia nie było dużo, ani nie stanowiły ogromnego wysiłku. To także moment, gdzie nastolatkowie mogli podzielić się obowiązkami i dobrze wypełnić powierzone im zadania.

Zaraz po obsłużeniu rodziny do stoiska podszedł facet w mundurze. Uśmiechnięty konstabl przywitał się ponownie skinieniem głowy i przez moment wpatrywał w zjawiskową urodę dziewczyny.
- Witam uprzejmie panienkę. Dla mnie będzie 5 zestawów bułeczek. Dwa gotowane i trzy smażone. - podał szczegóły zamówienia. Nie był sam, bo dołączyli do niego jego koledzy, których Nato mógł już kojarzyć. Skorzystali z okazji i wybrali się na posiłek. Nieprzypadkowy, bo dzięki pomocy rudowłosego postanowili odwdzięczyć się zakupem jedzenia.

Po tym mieli chwilę przerwy na odpoczynek. Zjawiła się także właścicielka z koszem dodatkowych bułeczek, bo obecne prawie się wyczerpały. Była wyraźnie zadowolona, że pomysł ze stoiskiem nie poszedł na marne.
- Dobrze wam poszło Natsume i Nato. Nie krępujcie się i zjedzcie sobie po bułeczce, pewnie jesteście już głodni. Tu macie dodatkowy towar, do wieczora zdołacie jeszcze dużo sprzedać. Przyjdę na zamknięcie. - wypowiedziała pospiesznie i zwięźle. Zapracowana kobieta nie traciła czasu i ruszyła dalej do lokalu. Wszystko zdawało się przebiegać zgodnie z porządkiem. Bardzo udany dzień pracy miał wkrótce się zakończyć.

Misja ukończona powodzeniem.

Teraz pozostało wam napisać ostatnie posty i jesteście wolni. Opiszcie całą styuację i możęcie również dołączyć, że właścicielka wraca i wam płaci. Jakieś pożegnanie.

Menu

Bułeczki Bao:

• 1 gotowana 50 ryo/smażona 100 ryo
• Zestaw dwóch sztuk (gotowane 100 ryo/smażone 200 ryo)
• Zestaw mieszany 150 ryo

Legenda:
Kucharka Hayami (właścicielka stoiska)
Klienci
Nie sympatyczny facet (shinobi)
Strażnik miejski

[Nato]

Nato próbuje się wytłumaczyć Natsume.
-Natsume to nie tak że nic nie robiłem musiałem odzyskać znak który ukradł tamten shinobi który tu był rano i pomagałem strażniką go złapać.
W między czasie odkłada znak kładzie go obok stoiska podchodzi do Natsume.
-Już ci pomagam, przepraszam że mi tak długo zajeło.
Nato drapię się po głowie bo nie za bardzo wie jak rozweselić Natsume.
-Później jakoś ci to wynagrodzę, nie smuć się.
Chłopak wyciera ręce o swoje ubranie patrzy na stoisko no dobra nie powinno to być takie trudne i zaczyna przygotowywać bułeczki dla klientów wrzuca kilka aby się gotowało i zaczyna pomagać Natsume w obsłudze klientów.

Po tym jak właścicielka stoiska pozwoliła wziąć trochę bułeczek Nato pakuje dwie do torby a trzecią bierze zaczyna jeść po całym dniu bardzo zgłodniał. Za nim wziął bułkę do ust mówi do Kucharki
-Jak widzi pani dajemy radę.
Po zjedzeniu jednej bułki bierze się dalej do roboty i pomaga obsługiwać klientów do wieczora Natsume.
Gdy kucharka wraca i płaci chłopakowi trochę zmęczony po ciężkim dniu mówi.
-Dziękuje za zapłatę i do zobaczenia.
Następnie mówi do Natsume z nadzieją że może nie będzie się gniewać za wcześniej.
-Choć odprowadzę cię do domu bo wieczorem może być niebezpiecznie.
Gdy idzie z Natsume chłopak jeszcze macha ręką do kucharki na pożegnanie. Po chwili mówi do Natsume
-Dalej się gniewasz?

[Natsume]

Natsume słuchając wyjaśnień chłopaka jedynie prychnęła w jego stronę.
-Jasne tłumacz się. Każdy winny to robi. A teraz mi pomóż!-
Następnie Natsume z pomocą Nato zaczęła obsługiwać klientów pilnując by chłopak czegoś nie spalił. Gdy pojawiła się właścicielka i przyzwoliła na skonsumowanie bułeczek dziewczyna zjadła jedną smażoną bułeczkę. Było pracowicie ale Natsume spodziewała się że może być ciężej.

Gdy przerwa się skończyła zaczęła ponownie operować widząc że Nato już zagadał z szefową. Czas zleciał jej w miarę szybko do końca pracy. Nawet nie zdała sobie sprawy że szefowa już przyszła. Gdy kobieta zaczęła wydawać zapłatę dla niej Natsu ukłoniła się dziękczynnie.
-Bardzo dziękuję że pani nam zaufała.-
Gdy zaczęła się zbierać i oddawać szefowej ubrania robocze spojrzała na Nato słysząc jego propozycji. I udając długie zastanowienie odpowiedziała.
-No cóż skoro oferujesz to czemu mam nie skorzystać z tak chojnej oferty.-
Oddalając się od kucharki dziewczyna pomachała jej odwracając się do niej z uśmiechem by po chwili spojrzeć na pytającego chłopaka i na jego pytanie zareagować przekręceniem oczu.
-Nie wiem muszę się zastanowić. Za długo czekałam. A co jakby ktoś mnie porwał?-
Spytała spoglądając na niego z ciekawością.

[Baji]

Misja D
Natsume x Nato
1/7 Gdy nasz słodka para dogadała się w sprawie odprowadzania i wspólnie ruszyła już od wcześniej obsługiwanego stoiska na niebie słońce już dawno schowało się za horyzontem pozwalając by na niebie zaroiło się od małych lśniących punktów oraz jednego dużego, przez niektórych zwanych księżycem.
To właśnie za ich sprawą mimo, iż świat skrył się w mroku wciąż było stosunkowo jasno, a dodatków pałace się w zdłuż drogi pochodnie umożliwiały nie potykanie się o własne nogi. Można by rzec, że był to nawet pewien luksus. W końcu gdzieś indziej właśnie teraz ktoś mógł się przewracać potykając się w ciemności o jakiś korzeń.
- O nie, o nie, o nie, o nie, nie, nie, nie, nie nie, nie... - dobiegł ich uszu przyjemny melodyjny głos bez wątpienia należący do kobiety i Nato dość szybko mógł stwierdzić że jego właścicielka była całkiem urodziwa. W końcu jakoś tak to w świecie było, że najczęściej najprzyjemniejszy głos miały właśnie te ładne panie. Dlaczego? Na to pytanie zapewne nawet najwięksi filozofowie nie byli w stanie odpowiedzieć.
Głos jednak nie było tak łatwo zlokalizować, choć może nie tyle samo źródło głosu co jego właścicielkę bo dobiegał zza rogu jednej z ciemniejszych uliczek nieco przed naszą słodką parką. Mimo owa pani była zdecydowanie przejęta co było wyraźnie słyszalne. Tylko co tam się działo?
Czy ktoś ja napastował, może właśnie padła ofiarą kradzieży albo została obrabowana? Natsume mogła chyba zrozumieć że na kobiety taką porą mogło czyhać wiele niebezpieczeństw i bardzo rzadko trafiał się wtedy rycerz na białym koniu by je wybawić. Choć wiadomo, zamiast rycerza nawet i byle chłop by mógł być do ratowania z opresji. Choć zwyczajny plebs na pewno nie mógł liczyć na taką samą wdzięczność co rycerz. A kto wie może jeden z tych odważnych wojaków właśnie był w pobliżu i zwał się Nato?

[Nato]

Nato nieco odpoczął od czasu pogoni za podejrzanym shinobim z poprzedniej przygody ale dalej bolały go trochę nogi słysząc głos prawdopodobnie pięknej niewiasty ruszą bez zastanowienia w kierunku krzyczącej kobiety, poczuł przypływ sił spowodowany za pewne wzrostem adrenaliny wiedział że musi pomóc że to jego obowiązek jako shinobi nie, to jest obowiązek mężczyzny. Po przebiegnięciu 2 metrów nagle sobie przypomina rozmowę z Natsume aby jej nie zostawiał samej więc odwraca się przodem do
Natsume i mówi -Natsume szybko musimy jej pomóc.
Następnie Nato zaczyna biec w kierunku krzyku zastanawiając się co robić ale szybko wpada na rozwiązanie pewnie sprawca się wystraszy jak zobaczy uzbrojoną osobę. Gdy dobiega do rogu wyciąga trójkunai myśląc że raczej to nie jest coś błahego skoro kobieta tak krzyczy. Wychyla i widzi...

[Natsume]

Z początku wszystko się zapowiadało na spokojny wieczór pod rozgwieżdżonym niebem. Tylko ona i on coś pięknego. Zapatrzona w gwiazdy Natsume szła u boku Nato aż jej chwilę radości przerwał jej głos jakiejś nieznajomej kobiety. Dziewczynie do głowy przyszła już myśl, że owa nieznajoma jest napastowana. Albo równie może jest to jakaś zasadzka. Nim zdążyła coś zrobić Nato poleciał do przodu zostawiając ją bez jakiejkolwiek wiadomości. Nim zrozumiała, że ten od niej odbiega usłyszała jego głos. Więc nie czekając pobiegła za nim.
-Dobrze, ale nie zapomnij tylko, że obiecałeś mnie odprowadzić do domu.-
Powiedziała po czym stanęła u boku chłopaka czekając na jego reakcję rozglądając się czy to nie jest jakiś podstęp na wracające po zmroku młode pary! Lekko przerażona przybliżyła się do Nato bacznie przyglądając się otoczeniu całkiem nieufnie jakby coś miało na nią zaraz wyskoczyć z podziemi!

[Baji]

Misja D
Natsume x Nato
2/7 Noc była magiczną porą pełną tajemnic, cudów i niebezpieczeństw. Pod jej osłoną działy się rzeczy zarówno mrożące krew w żyłach, budzące wściekłość oraz piękne i zmysłowe które w świetle słonecznym nigdy zdarzyć by się nie mogły. A wszystko to za sprawą otaczającej ciemności która dawała niektórym złudne poczucie bezpieczeństwa, pewność siebie. Starszyzna tych ludzi określała jako dzieci nocy. Jedni się ich bali inni z kolei zazdrościli ale równie dobrze mogło to być tylko gadanie starych ludzi.
Gdy nasze gołąbeczki wyfrunęły zza rogu by sprawdzić co się dzieje im oczom ukazała się wysoka kobieta o długich, srebrnych włosach odziana w ciemny płaszcz z kapturem. Ubranie to dość skutecznie skrywało jej sylwetkę ale to czego skryć nie potrafiło, jej długich zgrabnych nóg.
- Nie, nie, nie, nie, nie... Jin... nie... - mówiła sama do siebie wciąż stojąc plecami do dwójki shinobi, która właśnie przybiegła jej na ratunek.
Jej głos świadczył o tym że dziewczyna bliska jest płaczu. Coś ewidentnie się wydarzyło, a może właśnie wręcz odwrotnie i nie wydarzyło się nic na co bialogłowa w tarapatach liczyła. Obserwując można było jedynie snuć domysły. Jednak jeśli Natsume miała rację to zbliżenie się ku niej mogło wiązać się z wpadnięciem wprost w sprytnie zastawioną pułapkę.

[Nato]

Nato skiną głową na tak gdy Natsume się zapytała czy nie zapomniał o obietnicy odprowadzenia jej do domu, pomyślał jak dobrze że o tym wspominała bo pewnie by znowu zapomniał o swojej obietnicy. Następnie złapał Natsume za rękę żeby się nie bała, mówiąc -Nie bój się pamiętam.
Gdy dobieg wraz z Natsume do kobiety, Chłopak mówi zaniepokojonym głosem do przedstawicielki płci pięknej w kapturze-Czy coś się stało proszę pani?
Nato pomyślał nie to to nie może być pułapka na co by taka osoba miała na kogoś zastawiać sidła, co by taka kobieta chciała komuś zrobić, dlatego rozglądał się po okolicy czy nie ma gdzieś sprawcy zaistniałej sytuacji. Powoli skracając odległość pomiędzy nim a podejrzaną białowłosą. Kim była ta kobieta co mogło się wydarzyć, nie wie tego nikt myślał Nato a może to po prostu jakaś biedna kobieta która znalazła się w złym miejscu o złej porze...

[Natsume]

Dziewczyna nie miała takiej ufności jak chłopak co do nieznajomej. Dlatego postanowiła stanąć w miejscu w pewnej odległości. Oczywiście oznaczało to, że puściła dłoń chłopaka pozwalając mu samotnie podejść do nieznajomej osoby. W trakcie, gdy on zbliżał się do białowłosej ona zaczęła się uważnie rozglądać nie dokońca wierząc że załamana dziewczyna siedzi sobie praktycznie cała zakryta poza nogami i włosami i płacze. Wydawało się to Natsumie aż za bardzo podejrzane, nawet jeśli ktoś by ukradł tej nieznajomej pieniądze ta by wołała o pomoc a nie jak opętana "Nie nie nie..." w dodatku widziała w nieznajomej osobę, która może odbić jej chłopaka! W głowie dziewczynki pojawił się widok kobiety w wieku pomiędzy 20-26, która polowała, na których chłopaków następnie porywała sprzed nosa takim jak ona sama. Dodatkowo Natsume zaczęła się obawiać, że coś może czaić się w mroku. Dlatego spróbowała chociaż trochę wysilić wzrok by ten przyzwyczaił się i uspokoił ją, że nic im nie grozi....
-Nato uważaj na siebie.....-
Szepnęła cicho dziewczyna patrząc na chłopaka który miał odwagę by podchodzić coraz bliżej do nieznajomej. Z każdym krokiem chłopaka Natsu próbowała policzyć odległość od siebie do chłopaka i od chłopaka do nieznajomej. By móc w razie czego zareagować, gdyby ktoś próbował porwać Nato.

[Baji]

Misja D
Natsume x Nato
3/7 Gdyby ktoś zapytał mędrca z pod karczmy o piękne baby to mędrzec jedno prawdę rzecze. Baby to same kłopoty. I trudno mędrcu nie przyznać racji choć będziemy walczyć by zjednoczyć wszystkie ludy naszej nacji, miauuu to fakt...
No ale wracając do naszych bohaterów. Zastali oni piękną niewiastę w potrzebie lecz tylko jedno z nich kierowało się dobrocią serca chcąc pomóc potrzebującej. Gdy w tym czasie druga bohaterka myślała jedynie o spisku i postrzegała kobietę jako potencjalną rywalkę, ehhhh... baby.
- NIEE-E! Nie podchodź. Kim jesteście, nie mam pieniedzy! - wypaliła srebrnowłosa jakby nie dotarł do niej sens słów Nato.
Jednak gdy się obróciła faktycznie dojrzeć można było w jej dużych niebieskich oczach łzy ale i strach. Oczywiście jeśli skupiło się na nich wzrok bo cała jej buzi była jak ze snu. Pełne malinowe usta ,niewielki zgrabny nosek, wyraźnie zaznaczone kości policzkowe, długie rzęsy... No w skrócie mówiąc panna jak marzenie.
Niestety nie obdarzyła swych nowo przybyłych gości uśmiechem w tej ciemnej uliczce ale co się dziwić jak jeden z nich z bronią w ręku kieruje się w jej stronę?
Natsume z kolei strała się przejrzeć mrok nocy by dojrzeć zasadzkę jednak tej nie dojrzała lecz jej starania nie poszły na marne bo udało jej się dojrzeć prawie że na drugim końcu uliczki w której na nieszczęście pochodnie zgasły jakąś oddalającą się postać. Ewentualnie coś się jej przywidziało. O tym już sama musiała zadecydować jak również co zrobi z tym fantem.

[Nato]

Nato zdał sobie sprawę że jego plan nie poszedł tak jak powinien i zamiast wystraszyć podejrzanego wystraszył kobietę która i tak było już mocno wystraszona nie dawnym zajściem. Chłopak schował trójkunai i zaczął przepraszać kobietę kłaniając się na stojąco -Bardzo przepraszam panią nie chciałem pani wystraszyć, coś się stało że pani tak krzyczała?
Potem Nato spojrzał na Natsume z wymowny spojrzeniem aby pomogła mu uspokoić kobietę bo nie chciał aby zaraz jakiś strażnik pomyślał że to my atakujemy tą kobietę w celach rabunkowych, albo innych. Chłopak następnie szybko się rozejrzał i nikogo ani niczego nie zauważył co mogło spowodować strach oraz płacz u białowłosej kobiet, a więc co to mogło być czy młody chłopak się dowie jaki sekret skrywa ta dziwna sytuacja.

[Natsume]

-Przestań ją straszyć głąbie.-
Powiedziała Natsume patrząc na chłopaka. Gdy w trakcie szukania zasadzki znalazła ruch i jakąś postać wskazała kierunek chłopakowi.
-T. . . Tam coś widziałam idź to zrobić a ja postaram się uspokoić tą dziewczynę.-
Mówiąc to stuknęła chłopaka w czoło z nadzieją że ten po chwili ruszy w kierunku ruchu który został przez nią dostrzerzony następnie Natsume powoli podeszła do nieznajomej pokazując że nie posiada broni przy sobie i że ma dobre zamiary.
-Bardzo przepraszam za tego głąba nie umie się zachować Jestem Natsume chcę pani pomóc mogłabyś się przedstawić i powiedzieć co zaszło? -
Mówiąc to dziewczyna uśmiechnełą się delikatnie w jej kierunku skupiając na niej wzrok. Z nadzieją, że Nato nie odwali nic głupiego i że nic złego się nie stanie...

[Baji]

Misja D
Natsume x Nato
4/7 Ludzie czasem najpierw robią, a dopiero później zaczynają myśleć. W końcu kto by mógł przewidzieć, że działanie bez wcześniejszego przemyślenia może nieść za sobą nieprzewidziane skutki? Nooo, na pewno nie Nato. Choć nie można było go za to winić w końcu intencje miał dobre, a serce czyste prawda? Prawda?
Kobieta dość niepewnie spoglądała na uzbrojonego mężczyznę nawet mimo jego przeprosin. Ona była kobietą, a on jakimś obcym gościem z bronią w ciemnej uliczce więc miała prawo czuć się zagrożona. Na szczęście prócz domniemanego napastnika znajdowała się tu również Natsume. Sama obecność kunoichi zdecydowanie zadziałała uspokajająco, bo ilu oprychów chodziło na "robotę" z delikatną niewiastą? Ano nie za wielu, a przynajmniej tak zdawała się myśleć ta niedoszła ofiara Nato.
Gdy Natsume wspomniała o swoim spostrzeżeniu chłopakowi dziewczyna również się obejrzała i ponownie była bardzo bliska płaczu. Nie była zaskoczona co mogło naszych ninjów zastanowić jednak kobieta nie planowała zostawić miejsca na żadne domysły.
- Jin... - wydukała by następnie wykonać gwałtowny obrót w kierunku Nato - Proszę pomóż mu, oni go zabiją. Proszę. Proszę.
No dobra może nie wytłumaczyła w bezpośredni sposób ale jednak nakreśliła sytuację oraz to co właściwie mogło się tu dziać. Ktoś idzie gdzieś ciemną uliczką i jego znajoma czy kim jest dla niej ten cały Jin bardzo się o niego martwi. Czy ma do tego podstawy? Kim jest Jin? Co zrobią nasi bohaterowie? To wszystko w kolejnych postach!