Wioska Rusutsu 留寿都村

[Nato]

Nato na początku bezradny na zaistniałą sytuacje widząc że pani nie odpowiada mu został szybko wybudzony przez uderzenie w czoło od strony Natsume. Miał już biec w kierunku w który wskazała Nastsume, ale usłyszał że białowłosa mówi aby uratować nie jakiego Jima czy jakoś był już zmęczony bo była późna pora więc prawdopodobnie nie dosłyszał, zatrzymał się i pomyślał pewnie to ten ktoś kogo widziała Natsume.
Oznajmił dwóm panią -Natsume musimy uratować tego Tima, znaczy Jima a może Jina. I ruszył biegnąc w kierunku który uprzednio wskazała dziewczyna. Myśląc co mogło się stać temu Jinowi że potrzebuję pomocy kto chcę niego zabić i dlaczego to Tim znaczy Jin. Gdy skończył swoją myśl teraz biegł uważając aby się nie wywrócić o jakiś korzeń czy kamień...

[Natsume]

Natsume odwróciła się szybko w stronę Nato, by powiedzieć mu szybko coś w formie rozkazu.

-Biegnij tam ja za chwilę do ciebie dołączę.-

Mówiąc to dziewczyna odwróciła się następnie w kierunku nieznajomej z delikatnym uśmiechem i złapała jej dłonie. Następnie uśmiechnęła się do niej ciepło a następnie powiedziała do niej całkiem spokojnym głosem.

-Dasz sobie sama radę? Czy mogę pobiec za nim uratować twojego Jina?-

Spytała Natsume czekając na odpowiedź dziewczyny. Nie chciała jej zostawiać, ale również nie miała zamiarów pozostawiać Nato na pastwę losu z bandytami, o których tak naprawdę nic nie wiadomo. Jeśli dziewczyna zapewniłaby Natsu, iż poradzi sobie bez niej ta pobiegnie za Nato z nadzieją że nic złego mu się nie stanie. Jeśli nieznajoma nie będzie chciała zostać sama Natsu po prostu postanowiłaby wziąć ją w pogoń za porywaczami Jina nawet jeśli oznaczałoby to że ktoś będzie się plątać pod nogami. Mając nadzieję że nikomu nic złego się nie stanie.

[Baji]

Misja D
Natsume x Nato
5/7
To był piękna noc, bez dwóch zdań. Piękna noc na śmierć prawda? Właściwie to czy można było wyobrazić sobie piękniejszy scenariusz na własną śmierć? Noc, cisza i spokój, niebo pełne gwiazd, a ty, umierający, oświetlony lekko mdłym blaskiem księżyca... No bo niby mówi się, że nie da się umrzeć w trakcie prostych zadań ale co jeśli bogowie mają dla ciebie inny plan? W końcu były przypadki ludzi którzy UTOPILI SIĘ pijąc wodę ze szklanki. Swoją drogą to jaki to przypał normalnie x D, utopić się pijąc wodę.
No ale wróćmy może do naszych bohaterów bez masek i peleryn więc pewnie stażystów ale jednak dalej bohaterów. NATO bez dłuższego czy nawet krótszego namysłu niczym żelazna kurtyna postanowił stanąć pomiędzy tym gościem co miał jakieś tam imię, bliżej niesprecyzowane ale jakieś miał zaś Natsume po upewnieniu się o tym czy nasza piękność w opałach nie zapomni jak się oddycha jak zostanie sama także udała się na pomoc.
Nie trzeba było jakoś daleko uciec by zobaczyć co się dzieje. Oczywiście pierwszy wszystko zobaczył NATO. Otóż nieco dalej ujrzał jakiegoś szczupłego ale tak ekstremalnie szczupłego gościa w okularach stojącego w typowej wyzywającej do pojedynku samczej pozie. Naprzeciw niego zaś stało trzech nieco już wciętych jegomościów z czego jeden z owej trójki ubrany był nieco lepiej niż pozostali obecni tu panowie... i pani.
- Hahahahahaha, patrzcie na niego! Hahahahaha spadaj koleś bo jak wiatr zawieje to jeszcze coś ci się stanie. - zaśmiał się ten najlepiej ubrany któremu co warto zaznaczyć nie straszna żadna wichura bo NATO na pewno nie był w stanie wyobrazić sobie siły która by spaślaka mogła ruszyć.
Jego kamraci raczej dość przeciętnej postury lecz z odstającymi brzuchami, widocznie lata praktyki w wyższej szkole walenia browara, odparli ewidentnemu generałowi pierwszej brygady kałdunów taktycznych gromkim śmiechem.
- Pójdę ale z tobą! Przeprosisz ją za to co powiedziałeś! - odparł hardo chuderlak.

[Nato]

Nato przyjrzał się dwóm mężczyznom wyglądało to dla niego jak zwykła bójka, taki chuderlak nie miał raczej szans na taką masę tłuszczu jak się wylewało ze strony oponenta chuderlaka. Postanowił że rozegra to pokojowo choć wiedział że dorośli go nie posłuchają bo mało który z nich się liczy z opinią młodzieży czy dzieci. Następnie podchodzi do dorosłych wiedząc ze prawdopodobnie jeden z nich to Jim znaczy Rim czy jakoś tak, i mówi spokojnym głosem w celu uspokojenia zbiorowiska.Dobry wieczór, panowie spokojnie nie musicie się bić możemy to rozwiązać pokojowo.
Nato liczył że nie dojdzie do walki bo Jim, Rim, Cim, znaczy Jin nie da rady wygrać z takim przeciwnikiem, chyba że okularnik miał coś zanadrzu czego nie było widać na pierwszy rzut oka. Ciekawe czy Natsume udało się uspokoić tą białowłosą kobietę której wygląd wydawał się jakby była nie z tej ziemi. Ale gdy zobaczył ją jak po chwili dobiegła wiedział że się jej udało. Teraz zostało uspokoić dorosłych i aby się rozeszli.

[Natsume]

-Panowie spokojnie na pewno da się wszytko załatwić bezkonfliktowo.-

Dodała Natsume, która dobiegła do Nato, a która po zobaczeniu spaślaków schowała się za chłopakiem z lekka przerażona ową sytuacją i zaczęła się zastanawiać co zrobić. Przyglądając mężczyzną zaczęła się zastanawiać czy jakakolwiek technika pomogłaby przeciwko tej trójce. Bała się kompletnie nie mając pojęcia co się może wydarzyć może jakby spalić grubego jak szynkę na ogniu to wtedy dałoby się mu radę? Nie miała pewności oraz umiejętności, by to sprawdzić więc skryła się za Nato będąc koło pół metra za nim będąc w gotowości by go wesprzeć czy to walką wręcz, czy jakąś techniką. Chociaż szczerze miała nadzieję, że do walki nie dojdzie.

[Baji]

Misja D
Natsume x Nato
6/7 - Hahahahahaha, a to co to mam być? Przedszkole przyszło stanąć w twojej obronie? Hahahahahaha, masz jeszcze mniejsze jaja niż sądziłem. - kolejny świetny żart cesarza humoru wywołał lawinę śmiechu w oddziale opozycji zdrowego odżywiania.
Z kolei chudzielec spojrzał na młodzików nieco zdezorientowany. W końcu raptem ni stąd ni z owąd zjawiają się jacyś nieznajomi którzy próbują się włączyć w ten dziwny spektakl.
- A wy coście za jedni? - zapytał facet po czym szybko dodał - Najpierw musi przeprosić!
Czy pokojowa pertraktacja przyniesie skutek? Ciężko było stwierdzić bo niestety szybko można było dojść do wniosku że ci ludzie to zwykli debile. Ale cóż taka była większość społeczeństwa choć kto wie może młodzi znajdą jakieś argumenty które przemówią im do rozsądku? Z pewnością nie będzie to proste zadanie ale kto wie...
W każdym razie co by nie planowała urocza para shinobi musieli działać szybko bo jednak czas tu działał na ich niekorzyść. W każdej chwili jedna ze stron mogła nie wytrzymać presji i ruszyć do rękoczynów. Tym bardziej, że o ile wcześniej cała sprawa była tylko między nimi tak teraz pojawili się świadkowie przez co ani jedna ani druga strona może nie chcieć wyjść na gołosłownych.

- Generał Pierwszej Brygady Kałdunów Taktycznych
- Jin

[Nato]

Nato nigdy nie był dobry w charyzmatycznych przemowach ale postanowił spróbować wykonać taką oraz przewidzieć o co poszło w sporze między grubym Generałem Pierwszej Brygady Kałdunów Taktycznych oraz Jinem -Panowie nie wiem o co poszło ale uważam że spory o poglądy i kłócenie która osoba jest ładna a która niezbyt. Nie mają większego sensu, kiedyś mądry człowiek powiedział że o gustach się nie dyskutuje więc może wy się napijecie na zgodę a ja pójdę spać do przedszkola i wszyscy będą szczęśliwi, ciekawy czy tym razem będzie coś do jedzenia.
Ziewną Nato patrząc czy dorośli będą mieć trochę oleju w głowie i się go posłuchają czy będą dalej się kłócić o jakąś błahostkę. Nie byli zbyt trzeźwi na umyśle więc może uwierzą w jego kłamstwo z przedszkolem. Szczerze mówiąc chciał się już położyć spać i odpocząć po długim dniu pracy, najpierw zasuwanie za złodziejem znaku, a teraz dwójka ludzi z przyziemnymi problemami. Ciekawe czy tam daleko w gwiazdach też są tacy ludzie jak my i też przeżywają takie przygody jak my, zadumał się wręcz w filozoficznym temacie i trochę nie pasującym do sytuacji.

[Natsume]

Natsume chowająca się za Nato wychyliła się zza Nato, który nazwał ją i siebie przedszkolakami albo raczej zgodził się z tym co powiedział w ich kierunku grubas. Z lekka się napuszyła, ale postanowiła zatańczyć skoro jej tak już zagrano.
-Mój kolega ma rację nie musicie się kłócić dając nam przy okazji zły przykład. Przecież powinni panowie dobrze się zachowywać. Mamusia zawsze mówiła, że kłótnia prowadzi do większych kłopotów. Dodatkowo pańska przyjaciółka zamartwia się i została sama i płacze zostawiona na pastwę losu. Jak można być takim facetem. Na jej miejscu już bym pana skreśliła z listy. Zamiast nią pilnować pobiegł pan gdzieś daleko nie myśląc o jej bezpieczeństwie. Mamusia zawsze mówiła, żeby nie ufać mężczyznom uciekającym przed odpowiedzialnością.-
Mówiąc to Natsu złapała Nato za rękaw delikatnie za niego ciągnąc i szepnęła do ucha.
-Mam nadzieję, że nie zapomniałeś o obietnicy odprowadzenia mnie do domu?-
Spytała przyglądając się mu przez chwilę z lekko rosnącą irytacją po czym rozpogodziła się i uśmiechnęła w kierunku mężczyzn patrząc na nich. Z nadzieją, że chudzielec da im święty spokój i wróci do swojej lubej w podskokach.
-Niech panowie podadzą sobie rękę na zgodę i wrócą do swoich spraw.-
Mówiąc to chłopak mógł poczuć że Natsu zaczyna ciągnąć jego rękaw by zwrócił na nią uwagę i by ten wreszcie bezpiecznie odprowadził ją do domu albo by po prostu sobie o tym przypomniał. W dodatku bała się przebywać poza domem w uliczkach takich jak w tej gdzie obecnie przebywali próbując uratować narwanego chudzielca przed walką z bandą grubego. Chciała znaleźć się po prostu w domu wziąć kąpiel i położyć się spać po dniu wrażeń i pracy.

[Baji]

Misja D
Natsume x Nato
7/7 Dzieci... Nie raz nie dwa bywa, że dorośli zwyczajnie bagatelizują to co one mówią. W końcu dorośli są mądrzejsi, przeżyli więcej, lepiej znają życie i świat ich otaczający, a jednak czasem to właśnie dzieci potrafią zwrócić uwagę dorosłych na coś co im zwyczajnie umknęło.
Tak też było i tym razem, bo o ile Pierwsza Brygada Kałdunów Taktycznych raczej stalą niewzruszona słowami bohaterów tej opowieści to jednak coś tknęło chudzielca który zrzucił kilka nerwowych spojrzeń w kierunku dzieciaków, swoich przeciwników i w głąb alejki w której czekała Ona. Jego miną jak i nerwowe zaciskanie i luzowanie pięści dość wymownie wskazywało że zrozumiał swój błąd i walczy ze swoją dumą. Na szczęście nie trwało to jakoś długo. Bez słowa raptem ruszył biegiem w stronę ukochanej, na co opozycja zareagowała gromkim śmiechem i kpinami wymierzonymi w chudzielca.
Niestety tak to już bywało w życiu, że gdy mężczyzna staje na przeciw innego mężczyzny jeśli któryś się wycofa to zwyczajnie nie zależnie od powodu staje się obiektem drwin. Jednak prawdziwy mężczyzna potrafi zignorować wszelkie obelgi na swój temat... choć tu Jin wcale nie musiał jakoś długo ich znosić bo zza pleców grupki zakłócającej spokój wyłoniła się wioskowa straż którą dość sprawnie spacyfikowała awanturników by następnie wypytać Natsume i Żelazną Kurtynę o to co tu zaszło. Jeśli zdecydują się powiedzieć prawdę to dowódca strażników wręcza im woreczek monet za przykładną postawę obywatelską, a jeśli dzieciaki będą chronić i tych meneli to na koniec General tej bojówki rzuca im parę groszy .
Misja Zakończona: Sukces

- Generał Pierwszej Brygady Kałdunów Taktycznych
- Jin

[Natsume]

Dziewczyna przyglądała się wydarzeniu z niedowierzaniem nie rozumiejąc co siedzi tak włąściwie w głowach tych dorosłych. Jednakże udało się ci postanowili się rozejść albo raczej Jin gdyż trzech miłych panów postanowili odprowadzić strażnicy. Dziewczyna spytana od razu była gotowa do mówienia.
-Ta trójka panów znieważyła taką ładną panią i jej wybranek starał się by ci mężczyźni przeprosili moim zdaniem zachowali się bardzo nie miło i źle. Ja z kolegą próbowaliśmy nie dopuścić do bójki między panami.-
Dodała dziewczyna która wskazała na Nato który w tym momencie miał czas na dopowiedzenie czegoś. Jeśli się odezwał dziewczyna jedynie cicho westchnęła a następnie złapała go za dłoń. Gdy już było po wszytkim spojrzała na niego i delikatnie się uśmiechnęła.
-Dobrze teraz odprowadź mnie do domu to może zdążymy na kolację u mnie... Spóźnioną ale może coś tam zostanie.-
Dodała dziewczyna która po tej akcji na pewno nie chciała samodzielnie wracać do domu. Delikatnie się do niego przyległa rozglądając się nerwowo pociągając jego rękaw.
-Tylko szybko bo się boję.-
Powiedziała dziewczyna lękając się.

[Nato]

Nato bardzo szczęśliwy że się udała jego średnia gra aktorska, uśmiechnął się od ucha do ucha i ruszył w kierunku Natsume i strażników aby potwierdzić jej wersje wydarzeń, bo wierzył że ona nie okłamie strażników ponieważ była dobrze wychowaną osobą.
-Jest tak jak mówi Natsume, panowie się napili i narzucali się tamtemu państwu. -
Lekko się zaczerwienił z niespodziewanego ruchu ze strony Natsume, ale po chwili zrozumiał że po zaistniałej sytuacji musi ją odprowadzić do domu aby jej się nic nie stało, złapał ją za rękę i ją pocieszył.
-Nie martw się Natsume, odprowadzę cię do domu. Chodźmy już -
Odprowadza Natsume pod jej dom. Po pożegnaniu, ruszą do swojego domu i kładzie się spać. Aby nazajutrz być gotowy na kolejne przygody w wielkim świecie shinobi i dobrze wypocząć po dwóch misjach.

[Natsume]

Gdy Nato odprowadził Natsume do domu ta cicho zakradła się do snu z nadzieją że rodzice nie obudzą się albo po prostu będą udawać, że nic się nie stało...

Następnego ranka, gdy dziewczyna wstała z łóżka całkiem wyspana nie spojrzała jaka dokładnie jest pora dnia postanowiła wziąć jedną z tych porannych kąpieli by wszystko przemyśleć z nadzieją że Nato będzie na nią czekać tam gdzie zawsze. Gdy już powoli kończyła obmywanie się usłyszała wołanie ojca co zmusiło dziewczynę do drobnego przyśpieszenia czynności porannego ogarnięcia się. Gdy skończyła ogarnianie się wyszła do ojca i go przytuliła. Ten jedynie uśmiechnął się i zajął jej chwilę na szczęście skończyło się bez reprymendy czy też szlabanu. Po przymusowym śniadaniu, którego nie mogła odmówić i tak już wkurzonemu rodzicowi Natsume wybiegła z domu na spotkanie z Nato. Dziewczyna miała nadzieję, że chłopak nie musiał na nią za długo czekać albo co gorsza zaspał na spotkanie. Biegnąc tak w stronę umówionego miejsca spotkań zastanawiała się o poprzedniej nocy stawiając sobie pytanie co by zrobił Nato gdyby ktoś ją tak uraził. Gdy już dobiegała na miejsce zziajana zauważyła już czekającego chłopaka. Widząc go zatrzymała się pomału i pomachała mu lekko wkurzona tym, że się spóźniła. Gdy chwilę odsapnęła spokojnie do niego podeszła.

-Długo musiałeś za mną czekać? -

Spytała lekko zasmucona spoglądając na niego z drobną nadzieją że chociaż troszkę się spóźnił. Czekając na odpowiedź wptrywała się w niego swoimi oczętami jakby to nie była jej wina że nie przyszła punktualnie...

[Nato]

Nato wrócił do domu, po cichu wszedł przez okno do swojego pokoju której wcześniej otworzył aby się wywietrzyło w pokoju, a akurat tym razem mu się przydało jak wejście po cichu. Nie budząc przy tym dziadka. Po przebraniu się, położył się spać w swoim wygodnym łóżku. Był tak zmęczony że nawet nie miał siły rozmyślać. O dziwo nic mu się nie śnił zazwyczaj miewał dziwny sny.

Następnego dnia wstał przetarł oczy, i wyczuł pięknych zapach śniadania dochodzący z kuchni były to Onigiri przyrządzone przez dziadka. Szybko się przebrał i ruszył do kuchni prowadzony przez zapach śniadania. Dziadek Nato oprócz bycia dobrym lekarzem też się znał co nieco na gotowaniu. Nato po śniadaniu i luźnej rozmowie z dziadkiem w której się pochwalił że już wykonał dwie misje, i że dziś też go czeka pracowity dzień ruszył na spotkanie z Natsume. Po drodze myślą o tym jakie przygody dziś przeżyje. Gdy dotarł na miejsce chwilę czekał więc, zerwał liść i próbował na nim za grać ale mu nie zbyt wychodził. Brzmiało to jak dmuchanie w liść w nie udolny sposób, niż jakaś dobra gra. Gdy zobaczył Natsume rzucił liść na bok jakby nic nie robił przed chwilą, odmachał jej szybko. Nie chciał popisywać się swoją nieudolną grą na liściu. Gdy Natsume go zapytała odpowiedział na pytanie w spokojny sposób w końcu i tak nie do końca wiedział ile tu czekał nie był też osobą która ma problem do kogoś jeżeli się lekko spóźni. Każdemu się czasem zdarza nikt nie jest idealny.
-Nie wiem, chwilkę tu czekałem. Coś się stało? Zazwyczaj jesteś tu przed czasem.-

[Sashiko]

Zabawa w chowanego
Misja D: 1/7
Nato i Natsume
Nad wioską Rusutsu wstał kolejny dzień. Pogoda była bardzo ładna - słońce tylko raz na jakiś czas chowało się na krótko za chmurą w kształcie białego baranka leniwie sunącego przez jasnoniebieskie niebo. Lekkie powiewy wiatru chłodziły przyjemnie skórę tych, którzy znajdowali się na zewnątrz. Takie dni były wprost idealnie stworzone przez bogów Wietrznych Równin do tego, by spędzać czas na świeżym powietrzu, a nie w zaułkach domostw, warsztatów czy świątyń.
I tak też właśnie rozpoczęła dzień nasza dwójka młodych Doko o niecodziennych kolorach włosów - Nato i Natsume. Spotkali się, żeby wspólnie stawiać czoła nowym wyzwaniom, które spodziewali się dzisiaj napotkać. Było to oczywiście podejście dobre, a na pewno dużo lepsze od podejścia wielu innych shinobi, którzy już dawno gdzieś porzucili młodzieńczy entuzjazm i stali się zgorzkniali. Nato i Natsume byli jednak przeciwieństwem takiego podejścia.
I dlatego właśnie na pierwsze wyzwanie nie musieli czekać zbyt długo. Praktycznie od razu po tym, jak zdążyli się ze sobą przywitać, usłyszeli dobiegający gdzieś z boku głos wołania:
- Młodzi ludzie, hej! Tutaj! Czy możecie pomóc starszemu człowiekowi w potrzebie? - kiedy odruchowo odwrócili głowy w tamtym kierunku ujrzeli istotnie starszego mężczyznę, który szedł w ich kierunku podpierając się laską. Był całkowicie łysy, miał długie, opadające w dół, siwe wąsy i ubrany był w strój typowego, prostego mieszkańca (miał na sobie jasną koszulkę i ciemnobrązowe spodnie oraz proste chodaki). Na jego twarzy rysował się niewielki niepokój, ale chyba nie była to sprawa życia i śmierci. A może była, ale starzec trzymał nerwy na wodzy?

[Natsume]

Słysząc Nato, który najwyraźniej mówił prawdę Natsume odetchnęła z ulgą że ten nie musiał za nią tyle czekać. Dziewczyna już się szykowała do całkiem długiego i zapewne nudnego wyjaśniania, dlaczego się spóźniła.

-No bo wiesz ogólnie to... -

Jednakże przerwała swą wypowiedź przez nagłe usłyszenie starszego pana chodzącego o lasce, który zwrócił się do nich. Gdy spostrzegła na nieznajomego odrazu postanowiła do niego podbiec.

-W czym panu pomóc? Widać że coś pana trapi. Co się stało?-

Spytała Natsume stając przy nim spokojnie rozglądając się czy może starszy pan nie ucieka przed jakimiś chuliganami. Zerknęła następnie na niego zaciekawiona tym co jej powie przy okazji machając do Nato by ten podszedł i dołączył do tej rozmowy.

-Chodź Nato musimy pomóc temu panu!-

Rzekła odwracając się w stronę towarzyszącego jej chłopaka.