Gospodarstwo

[Kutaro]

Ame
Misja C
11/30

Wąsaty mężczyzna spojrzał na Ame zmierzył go wzrokiem od stóp do głów, ruchem który wielokrotnie wcześniej był używany do oceny setek wychowanych pod jego czujnym okiem koni. Widocznie był zadowolony z tego co zobaczył, bo wnet się pogodnie uśmiechnął pod ognistą szczeciną.
- Masahito Teruki. Z Kotei…? - Przedstawił się i powtórzył słowa Uchihy. - Shinobi, tak? Dobrze… dobrze… - Zamruczał pod nosem. Potem jego zwrócił swoją uwagę na zwój który został mu przedstawiony i zaraz się skrzywił. - A to cholerstwo. Gdyby to zależało ode mnie, to mógłbyś go wrzucić w tamtą stertę końskiego obornika. - Wskazał za plecy wyrażają swoją radość na myśl o perspektywie pisania raportu. - Ale nie zależy. Daj, zajmę się nim. - Powiedział odbierając dokument i zaraz położył go na gwoździach w koszu który miał w ręce. - Chodź ze mną na chwilę. Powiem Ci jaki mamy problem. - Wyjaśnił.
Skierował swoje dalsze kroki w stronę tyłu gospodarstwa i wkrótce okazało się dlaczego. Płot, który zazwyczaj stanowił ochronę przed dzikimi zwierzętami oraz zwyczajnym zniechęceniem trzody przed przeżyciem przygód, był w pewnym miejscu doszczętnie rozbity. Kilka belek było rozrzuconych po ziemi, a parę desek smętnie wisiało podparte tylko z jednej strony. Pocieszający był tylko stos nowych uprzednio przyniesionych desek. Jak widać gospodarz nie zajmował się tylko rozkazywaniem i krzyczeniem, więc gdzie trzeba było coś zrobić, sam się tym zajmował.
- Jak widzisz - Wskazał z irytacją na zdewastowane ogrodzenie. - mamy pewien problem z bandytami. Koniokradami, żeby być konkretnym. Pierwszy raz przyleźli ,Hachiman wie skąd, cztery dni temu i porwali jedną starą chabetę. Wysłałem wtedy oficjalne zawiadomienie do Kotei, ale jako że koń był stary to mi się nie paliło. Ale wczoraj gnojki nie dość, że ukradli całkiem niezłego ogiera, to jeszcze pół płotu mi roztłukli. - Zaczynał mówić coraz głośniej, a jego twarz zaczęła przybierać dojrzalszych kolorów. - Bydlaki jeszcze postrzeliły z kuszy, barbarzyńskie narzędzie, Hirokiego w kolano. - Teruki nie wytrzymał i rzucił młotkiem, którym żywo gestykulował, w połamane drewno. Hałas nieco go otrzeźwił, więc otrzepał się i zapytał.
- Co chcesz jeszcze wiedzieć? Zajmiesz się nimi? - Zapytał uprzejmie gdy nieco ochłonął.

edit: błąd bbcode

[Ame Uchiha]

Ame miał nadzieje, że chociaż przed właścicielem gospodarstwa się nie zhańbi. Na szczęście to zadanie było utrudnione, bo nie wziął ze sobą jedzenia na drogę. Trzymał zwój przed sobą, prezentując go wąsaczowi. Głowę miał pochyloną na znak szacunku, ale też dlatego, że zwyczajnie stresował się całą tą naglą misją. Pilnował się, żeby nadgarstki mu się nie zatrzęsły. Pochylił głowę jeszcze bardziej gdy usłyszał godność zleceniodawcy. W jego myślach pojawiła się lekka ulga, gdy gospodarz rozpoznał w nim shinobi. To znaczyło, że nie jest z nim tak źle. Przynajmniej wyglądał jakby się nadawał do czegoś więcej niż ten koński obornik, w którym można utopić na przykład zwój. Ten zaś przestał ciążyć chłopakowi chwilę później. Po cichu ruszył za Terukim. Obejrzał się tylko przez ramie, żeby mieć pewność, że raport nie trafił na stertę gnoju. Zastanawiał się tylko o co chodzi w tak sielskim miejscu, że jest potrzebny ktoś z klanu.
Po kilkudziesięciu krokach wszystko się wyjaśniło. Chłopak już w myślach zastanawiał się jak się odbudowuje płot, bo nigdy tego nie robił ani się nad tym nie zastanawiał. Nowe deski. Specjalna misja. Wszystko zaczynało się układać. Do czasu, aż gospodarz nie uświadomił mu, że chodzi o bandytów.
- Biedny Hiroki. - przekazał wyrazy współczucia nieznajomemu. Czemu to zawsze ktoś o imieniu Hiroki obrywa w kolano? Uchiha kiwał głową obserwując zniszczenia dokonane przez bandytów. W głębi duszy cieszył się, że to nie on będzie odbudowywał płot, ale pilnował się, żeby nie wyglądać na zbyt uradowanego.
- Jak wyglądał ten skradziony ogier? - zapytał gdy wąsacz wyszedł z szoku wywołanego przez hałas spowodowany przez rzut młotkiem. Zakładał, że nie chodzi o dorwanie bandytów tylko przyprowadzenie konia z powrotem.
- Czy wiadomo cokolwiek o ich tożsamości? - zadał kolejne pytanie.
- W którą stronę odjechali? Gdzie może być ich kryjówka? - młodzieniec rozkręcił się na dobre. Starał się obserwować pobojowisko i wyciągnąć jakieś własne wnioski na temat całego zajścia. Może tutejsi coś przeoczyli?
- Jak dokonali kradzieży? Po cichu? Czy to był napad? Broniliście się? - dokładał co raz nowsze pytania.
- Ilu ich jest? - dorzucił na sam koniec.

[Kutaro]

Ame
Misja C
13/30

Teruki zrobił dwa kroki w stronę rozgardiaszu by podnieść rzucone narzędzie. Widocznie cała sytuacja go irytowała. Nie dość, że na straty narażone zostało gospodarstwo, to mężczyzna przyjmował sytuację dość osobiście. Zaatakowana została również duma Masahito, a ten płazem takich uraz nie przepuszczał. Słysząc pytania Ame pokiwał głową, można było dostrzec krople uznania za dobry kierunek wnioskowania. Podparł się pod boki i przez moment zastanawiał nad dobrą odpowiedzią.
- To tak. - Zaczął w końcu. - Toto, bo tak się koń nazywa, jest pięknym białym ogierem. Raczej go rozpoznasz po czarnych uszach i ogonie. Dość charakterystyczny nieprawdaż? Nie oszukując Ciebie miał kilku potencjalnych kupców. - Dodał bez ogródek. Kolejne pytanie sprawiło mu więcej kłopotów. Zakręcił więc wąsa na palcu i starał się coś wymyśleć.
- Ciężko powiedzieć. Chyba nie mieli jakiś znaków szczególnych, a przynajmniej Hiroki nic nie widział. Noc była. - Dokończył smutnym tonem.
- Dobra to postaram się opowiedzieć jak to było. Wydaje mi się, że pośród ciemności zakradli się do stajni. Gdy wyprowadzali konia, biedny Hiroko, który był na straży po wcześniejszym incydencie z klaczą, wypatrzył ich i zaczął bić na alarm. Ci strzelili do niego z tej cholernej broni i zaczęli uciekać. Jeden z nich na koniu, a dwójka na nogach. - Przekazał zeznania poszkodowanego parobka. Gdy skończył podniósł jeszcze palec do góry i dodał.
- Jest jeszcze coś. Zobacz. - Pokazał na stertę uszkodzonych desek. - Nie ma tu śladów narzędzi i do tego rano deski były mokre, a w nocy nie było deszczu. Hiroko jeszcze mówił, że gdy trójka uciekała to jeden z nich wystrzelił do przodu by rozbić płot. Przegonił konia! Zapewne to jedne z waszych sztuczek. - Zakręcił rękami w powietrzu wyrażając niezrozumienie sztuk shinobi. Gospodarz i tak był dobrze poinformowany jak na cywila, zapewne był to efekt wieloletniej współpracy z rodem Uchiha.
- Mamy jednak światełko w tunelu. - Uśmiechnął się w grymasie pozbawionym radości. - Podkowy naszych koni mają pewne charakterystyczne wykończenie - końcówka ramion ma dodatkowe zdobienie. Możliwe, że łatwiej będzie Ci wytropić konia. - Wzruszył ramionami na koniec.
Rozglądając się po najbliższej okolicy shinobi mógł dostrzec zarówno kilka śladów kopyt końskich z charakterystyczną podkową. Czy był to akurat Toto? Ciężko było powiedzieć, ale na pewno taki ślad wyróżniałby się dla wprawnego oka na trakcie. Resztki starego płotu rzeczywiście uszkodzone były nie przez siekiery czy inne piły lecz jakby zostały rozbite od środka przez dużą siłę. Śladów butów było tu stosunkowo wiele, w końcu deski zostały wcześniej przez kogoś przyniesione, ale na łące poza gospodarstwem majaczył się mglisty trop ciągnący się na zachód.

Jeśli opuszczasz gospodarstwo to zapraszam tutaj

[Ame Uchiha]

Oczywiście dla każdego będzie to kompletnie inne przeżycie, której inaczej go ukształtuje. Ame był zdolnym dzieciakiem żyjącym gdzieś na marginesie, który poświęcał się drobnym pracą i treningom. Od zawsze wiedział, że prędzej czy później klan upomni się o jego aktywność. Nie spodziewał się jednak, że przyjdzie mu to z takim trudem. Oczywiście mógł rozegrać to inaczej, ale kierował się dobrem społeczeństwa. Oni znowu by ukradli konia. W ten sposób rozwiązał problemy z nimi związane i to na zawsze. Nie patrzył na to przez pryzmat tego, że mogli dostać od losu drugą szansę i dołączyć do szeregów wojowników klanu albo na murze. Być może wpadnie na to w przyszłości, ale nie dziś.
Uchiha po wykonaniu tylu technik był zmęczony. Z trudem dowlókł się do stajni i uśpił konia. To był ten, którego szukał. Nie to, że spodziewał się czegoś innego. Co prawda nie sprawdził czy nie walczy z niewinnymi ludźmi, ale zbyt wiele elementów do siebie pasowało, żeby nie zareagować. Tak podpowiedziało mu przeczucie i przetrawione przez podświadomość informacje. Położył się obok potężnego zwierzęcia i głaskał je po pysku. Na przemian mielił w myślach to co wydarzyło się na zewnątrz, tylko po to żeby później wmawiać sobie, iż nie było to w ogóle istotnie i powinien o tym jak najszybciej zapomnieć. Starał się choć trochę zregenerować siły przez tak krótki okres czasu, przynajmniej jeśli chodziło o ciało.
Po około pół godziny obudził konia za pomocą Kai. Miał nadzieje, że ten krótki sen uczyni go bardziej spokojnym i pozwoli się bez problemów zaprowadzić do gospodarstwa i nie będzie mu się wyrywał tak jak tamtym. Gdy zwierzak w pełni się już wybudził, chłopak wyprowadził go z prowizorycznej stajni i prowadząc go za uzdę ruszyli w drogę ku gospodarstwu. Starał się nie patrzeć na ciała porozrzucane w okolicy domku na podwyższeniu.

[Kutaro]

Ame
Misja C
29/30

Gdy młody Uchiha wyszedł z mokradeł kończył się wieczór, słońce dopiero co zaszło za horyzontem i powoli zapadała noc. Droga powrotna ninjy była znacznie łatwiejsza, przynajmniej fizycznie, tym razem znał swój cel więc mógł obrać wygodniejszą trasę głównym traktem. Shinobi szedł, a może raczej człapał w stronę gospodarstwa zmęczony zarówno walką jak i rozmyślaniami. Koń podążał za Ame zaskakująco posłusznie, czy to było spowodowane oswojeniem się z zapachem, czy może zwierzę instynktownie rozumiało, że wraca do domu? Trudno było powiedzieć, w tym momencie liczyło się to, że nie sprawiał problemów.
Gdy wojownik z Toto w końcu trafili na stadninę było już ciemno. Z głównego budynku wyszedł ktoś z latarnią i krzyknął.
- Kto idzie? - Shinobi mógł rozpoznać głos wąsatego Terukiego. Koń również usłyszał znany głos i chwilowo role się odwróciły i to ogier prowadził człowieka. Zwierze jednak nie tyle szarpało co pośpieszało chód swojego wybawcy.
- To Wy! Cudownie! - Wykrzyknął radośnie, gdy snop światła znalazł parę podróżników. Zamilknął jednak gdy oświetlił twarz Ame. - Coś się stało? Jesteś ranny chłopcze? Wejdź na chwilę opowiesz mi co się stało, a ja napiszę raport na zwoju. Napijesz się czegoś? Herbaty… - podrapał się po potylicy. - a może czegoś mocniejszego? Tak na rozluźnienie. - Zaproponował uprzejmie. Mężczyzna widocznie był poruszony stanem młodego ninjy i nieco nieporadnie próbował podnieść go na duchu.

[Ame Uchiha]

Dobrze, że chociaż odpoczął krótki czas. Tak się składało, że i tak musiał wracać po nocy, a lepiej nie robić tego z agresywnym koniem u boku, przez bagnistą trasę, którą szedł raz w życiu i na dodatek wymęczony walką i użyciem czakry. Przecież to przepis na wypadek. Miał nadzieje, że uspokojenie konia i czas na ochłonięcie dobrze mu zrobią.
W drodze faktycznie okazało się, ze podjął dobrą decyzję, a koń przyzwyczaił się do niego przez sen. Może poznał jego zapach i dobrze mu się skojarzył? Sam Ame był wykończony. Przynajmniej nie spotkał w czasie podróży kolejnych kłopotów. W gospodarstwie powitał go człowiek z latarnią. Sam nie wiedział jak tam trafił, a większość podróży zlała mu się w jedno. Za kilka miesięcy będzie pamiętał tylko tyle, że z bagien udało mu się wrócić i nic więcej.
- Uchiha Ame. - odkrzyknął, gdy usłyszał pytanie. Wolał to zrobić, żeby nie dostać bełtu pod żebra od okradzionych rolników. Na tym etapie czarnowłosy bardziej był wleczony przez konia. Można powiedzieć, że ich role powoli odwracały się w trakcie podróży. Ogier zaś nie przejmował się grzecznościami i kompletnie przejął kontrole, gnając ku swojemu domowi.
- Nie jestem ranny. - odpowiedział zmęczony chłopak.
- jestem tylko zmęczony. Herbata wystarczy. - dorzucił, a ręce zatrzęsły mu się po raz kolejny. Potrzebował się przespać. Kompletnie zresetować.
- Znalazłem ich kryjówkę na bagnach. - zaczął opowiadać.
- Zaatakowałem ich z zaskoczenia. Nikomu już więcej nic nie ukradną. - silił się na to, żeby zabrzmieć dumnie.
- Nawet nie wiem kim byli. Działałem odruchowo. - co raz bardziej się rozklejał. Chciał już tylko spać.

[Kutaro]

Ame
Misja C
31/30

Teruki nie przerywał dosyć krótkiej opowieści Ame, dostrzegł, że shinobi jest zwyczajnie zmęczony. Gdy historia się skończyła pokiwał tylko głową i zakręcił wąsa na palcu. Nie zamierzał prowadzić tu jakichkolwiek przesłuchań.
- Dobrze już, nie będę Cię więcej męczyć. Jak chcesz to mamy dodatkowy pokój więc możesz w nim spędzić noc. Wstajemy dosyć wcześnie ale nie będę Ciebie budzić, wyśpij się. - Uśmiechnął się. - Jakby mnie nie było to zwój z raportem będzie czekać tutaj na stole. - Dodał na koniec i zaczął zabierać się do rozwijania dokumentu. Zaburczał paskudnie pod nosem wyrażając pogardę do papierkowej roboty. Kiedy młody Uchicha odchodził na zasłużony odpoczynek usłyszał nagle od stołu.
- Ame, dobra robota! - Jeśli się odwrócił mógł dojżeć sympatyczny uśmiech gospodarza skierowany w jego stronę.

Rankiem rzeczywiście na stole znajdował się zapieczętowany zwój, a także pękata sakiewka z pieniędzmi. Jedyne co pozostało to zanieść z powrotem raport do Kōtei. Zadanie zostało wykonane. Bandyci nie będą więcej niepokoić stadniny, a może i nawet historia o spalonej kryjówce trafi do innych złodziei i skutecznie odstraszy potencjalnych koniokradów.

Misja zakończona sukcesem.

[Ame Uchiha]

Nie było za bardzo o czym opowiadać. Mógł się rozpłynąć nad opisem bagien i trudach podróży, ale gospodarza zapewne nawet to nie interesowało. Odzyskał konia i to się liczyło.
- Chętnie skorzystam - odpowiedział Ame. Nie zamierzał spędzać nocy na błotnistym trakcie. Nie był rekinem, a już na pewno nie drzewnym, który potrafił robić takie sztuczki.
- Dziękuje. - odpowiedział szczerze, ale tak zmęczonym tonem, że trudno było tą szczerość wyczuć. Zasiadł z gospodarzem do stołu i skorzystał z jadła i napitku. Następnie pożegnał się krótko i poczłapał w kierunku zaproponowanego pokoju. Ułożył się do spania i zasnął w przeciągu kilku minut, mimo dręczących go myśli.
Gdy obudził się rano, dalej czuł się paskudnie, ale wspomnienie przestało być tak żywe. Zaczął się proces wypierania tego co przykre. Mózg chronił go przed samym sobą. Gospodarz dotrzymał słowa i chłopak znalazł na stole zwój oraz pieniądze. Zjadł śniadanie oraz wypił kolejną porcję herbaty. Nie zastał nikogo, gdyż wszyscy już dawno ruszyli do pracy. Jak prawdziwy shinobi ulotnił się, zabierając swoje rzeczy.
W osadzie oddał zwój w siedzibie władzy.

z/t