Suzumura

[Akashi]

Wilk sobie poszedł? To było nieco dziwne i zaskakujące. Jednak pozbawiony zmysłu wzroku raczej nie był w stanie wiele zdziałać. Chociaż najciekawszym faktem po wynurzeniu się był brak śladów krwi wilka, w końcu od takich ran powinien jakoś krwawić, a tutaj nie ma nic. To było rozczarowujące, plan który tak skrupulatnie obmyślił młodzieniec poszedł w pizdu. Ktoś będzie musiał za to zapłacić i najprawdopodobniej będzie to ten wilk, za którym chłopak postanowił iść. W końcu zostawiał za sobą ślady łap. Tylko wystarczyło podnieść kosy. owijając znaczną część łańcucha na przedramionach. Niestety w ten sposób znacząco ograniczył spowodę poruszania swoimi górnymi kończynami, ale chociaż zabezpieczył się przed potencjalnymi atakami na te miejsca, jak i pomiędzy posiadał wystarczający kawał łańcucha, mogący ochronić jego szyję w przypadku odpowiedniego zastawienia się.
Lecz teraz nadszedł czas na spacer i ruszenie przed siebie za wilkiem, który zmierzał w cholera wie jaką stronę. Dlatego chłopak chciał określić czy porusza się w kierunku domu medyka, czy też odrobione innym. W końcu idąc gdzieś, raczej znał docelową drogę, o ile o niej nie zapomniał, ale przecież też się nie pytał gdzie dokładnie znajduję się ten dom.
Więc chyba jedynie pozostaje iść za wilkiem i liczyć na szczęście w jego śledzeniu i dorwaniu całej jego watahy, by pozbyć się wszystkiego za jednym zamachem.

[Yamanaka Inoshi]

Misja Rangi - C - 27/30

---

- Rok 388 - Jesień -
- Akashi -
- Suzumura -
- Wątpliwy uzdrowiciel -

---

" Śpiąca osada " [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=axjWio_ ... GU&index=2[/youtube] Wszystko było zaskakujące, wilk sobie poszedł i tyle było go widać... Lecz może nie było to aż tak zaskakujące? Były tutaj dziwniejsze rzeczy. Truchło niedźwiedzia ciut nadjedzone zostało zostawione same sobie. Tak jak i ty. Wykorzystałeś dany czas na przygotowanie. Teraz wiedziałeś, że zostawienie kosy było twoim poprzednim błędem, choć czy wyciągnąłeś z tego jakieś wnioski? Nie poddawałeś się. Wilk mógł zostać twoją ofiarą, a i samo zbadanie jego dziwnej fizjonomii zdawało się interesującym przebiegiem sprawy, możliwe, że nie tylko dla ciebie...
Nie wiedziałeś gdzie znajdował się dom medyka - jedyna informacja jaką otrzymałeś to taka, że gdzieś gdzie jeszcze drzew nie wycinali. Wyglądało na to, że te dwie informacje idealnie się ze sobą zgrywały - ślady zostawione przez wilka jak i informacja z wioski. Cztery łapy kierowały się wyraźnie w najbardziej zalesione miejsce w tym regionie, z każdą chwilą drzew w koło ciebie robiło się więcej i więcej - aż w końcu dostrzegłeś sporej wielkości kamień pomiędzy drzewami. Zbliżając się do niego nie dostrzegłeś niczego dziwnego, lecz obchodząc dookoła już tak - z drugiej strony było wejście do pieczary i wilcze ślady prowadziły właśnie tutaj. Zobaczyłeś jak w ciemności. Jakieś 30 metrów od ciebie zaczynają świecić dwie pary ślepiów które wpatrywały się w mięso które właśnie stało przed jaskinią. Chyba kolekcja czaszek się powiększy.

  Ukryty tekst

[Akashi]

Czy to właśnie to spodziewał się odnaleźć młodzieniec w leśnej gęstwinie? Czy lepiej nie było po prostu zostawić tego wilka w spokoju i pójść w swoją stronę? Oczywiście, że było i to był najbardziej racjonalny wybór jakiego mógł dokonać, jednak on zrobił zupełnie inaczej. Poszedł za dziwnym stworzeniem prosto do gęstego lasu, gdzie w końcu dotarł do pieczary, zapewne było to siedlisko tego dziadostwa, jednak bardzo ciemne, małe się to nie wydawało, a wchodzenie do środka nie było najlepszym pomysłem, nawet dla kogoś pozornie nieśmiertelnego. Tylko czy on chciał zawalać tą jaskinie? Przecież do środka i tak nie wejdzie, nie chciał pogrzebać siebie razem z wilkami.
Dlatego zastosował najlepszą strategię jaką znał, zwaną taktycznym odwrotem na wzniesienie jakim był kamulec, pozornie bezpieczne miejsce, póki coś nie podeszło wystarczająco blisko. Jednak by jakiś wilczek dostał się tutaj musiałby skoczyć, a wykonanie uniku w powietrzu raczej nie jest wykonalne dla czworonożnej bestii. Przez co chłopak znowu wyczekiwał dobrej okazji. Tym razem do tego by poprzecinać wszystko co tylko się do niczego zbliży szybkimi cięciami swojej broni.
Ten plan na pewno nie był wyśmienity, ani wspaniały. Lecz znowu była to zabawa w półśrodku, nim znowu się zirytuje i będzie chciał wyskoczyć z czymś dużym.

  Ukryty tekst

[Yamanaka Inoshi]

Misja Rangi - C - 29/30

---

- Rok 388 - Jesień -
- Akashi -
- Suzumura -
- Wątpliwy uzdrowiciel -

---

" Śpiąca osada " [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=axjWio_ ... GU&index=2[/youtube] Ślepia zbliżały się do miejsca w którym mrok spotykał się ze światłem, dość szybko dostrzegłeś dwie łapy z przodu, pysk. A już po chwili całego wilka, najpierw jednego, potem drugiego. Za chwilę za nim wyszedł kolejny. Tego już znałeś, wyglądał na ślepego. Czworonożne istoty stanęły w miejscu powarkując na ciebie. Teraz jak się przyglądałeś spostrzegłeś, że każdy z wilków ma jakiś szew, czy to na boku, czy kręgosłupie, albo tam gdzie powinien być. Usłyszałeś jednak coś jeszcze, jakby kroki i stukot drewnianego kija. Zaraz za ostatnim z wilków wyłonił się on, cały na czarno, a jedyne co zaczęło się świecić to oczy, mniej więcej na wysokości człowieka. Nie wyłaniał się z cienia – Czego szukasz w mojej samotni, dlaczego krzywdzisz moje dzieci? Teraz będę musiał... — widziałeś jak przykląkł przy okaleczonym wilku i zaczął go głaskać po karku – ...będę musiał coś wymyślić by mu pomóc — Ty natomiast stałeś na kamieniu w pełnej okazałości z kosami w dłoniach, gotowy do działania. Czy właśnie tego się spodziewałeś idąc w tą stronę? On na pewno nie spodziewał twojej wizyty, a już zwłaszcza kogoś kto zrobi krzywdę jego zwierzątku.

  Ukryty tekst

[Akashi]

Czy tego wszystkiego można było się spodziewać? Oczywiście, coś tutaj śmierdziało i to na kilometry biorąc pod uwagę uber wilka, który raczej tylko na pozór miał wyglądać jak żywy. Jednak poza wilkami był tutaj ktoś jeszcze, osoba zapewne poszukiwana przez młodzieńca, przynajmniej on tak wnioskował biorąc pod uwagę szwy jakie posiadały zwierzęta.
- W zasadzie, to szukałem właśnie Ciebie. - odparł z uśmiechem na ustach, wskazując jedną ze swoich kos nieznajomego mężczyznę. By zaraz po tym kucnąć na kamieniu i przygotować się do odpowiedzi na drugi człon pytania.
- To on zaczął! - wykrzyczał wskazując znowu, ale tym razem na okaleczonego wilka.
- Cieśla z okolicznej wioski odciął sobie rękę i miałem znaleźć kogoś kto byłby w stanie mu ją przyszyć. Przez co postanowiłem znaleźć Ciebie. Jednak po drodze twoje dziecko postanowiło mnie zaatakować, a ja jedynie się broniłem. Próbując złamać mu szczękę, ale nadal była to obrona. On pierwszy złapał mnie za rękę. - dodał po chwili, pełny oburzenia. Prawie jak małe dziecko, oskarżające kolegę o zbrodnie wobec niego.
Chociaż teraz ciekawiło go coś innego.
- Te wilki, nie są normalne. Prawda? W jego oczodołach poczułem jak coś próbuje opleść się dookoła moich palców. Co ty z nimi zrobiłeś? - zapytał się, podnosząc się już na proste nogi. Przybierając pozycję bojową, będąc ponownie gotowym do zaatakowania wilków i pozbycia się ich oczywiście w ramach obrony. Korzystając z tej samej techniki co wcześniej, przecież chaotyczne cięcia sprawdzają się najlepiej.

[Yamanaka Inoshi]

Misja Rangi - C - 31/30

---

- Rok 388 - Jesień -
- Akashi -
- Suzumura -
- Wątpliwy uzdrowiciel -

---

" Obudzony z letargu " [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=axjWio_ ... GU&index=2[/youtube] Widziałeś jak osobnik - posiadacz męskiego, niskiego głosu zbliżył się nieznacznie. Teraz twoje oczy dostrzegały, że miał na sobie coś w rodzaju długiej szaty. Jego oczy wędrowały za tobą od góry do dołu - widział cię dokładnie. Wilki zdawały się być spokojne, zwłaszcza w ramionach swojego pana. Wstał, a ty usłyszałeś ciężkie westchnięcie. – Nie ty jeden. Nie bez powodu chciałem spokoju. — Wyglądało na to, że nie zamierza się zbytnio tłumaczyć. Kolejna wizyta, a za jej sprawą stoi kolejny gnojek który nadużył gościnności lasu i jego. – Zamierzasz mi teraz opowiadać te historie o tym jak to zwyczajne zwierze cię zaatakowało i zwalać wine na nie? Bo kierowało się instynktem? Też nie wyglądasz, ani nie mówisz jak ktoś kto rzeczywiście nie szukałby zwady — Mówił spokojnie, tak jakby sytuacja podobna do tej zdarzała się raz na jakiś czas, choć miałeś pewność, że nie były one dokładnie takie same. Oburzyłeś się, lecz on nawet nie drgnął przytłoczony twoim głosem, ot spływało to po nim jak po kaczce. Był dumny ze swojej pracy i tembr jego głosu gdy wspominał o swoich dzieciach mówił o tym dobitnie. – Są normalnie. Ludzie nie powinni twierdzić inaczej. Dostały szanse na przetrwanie. Ten... — wskazał na jednego z wilków po swojej lewej – ...straciłby łapę w pułapce i wykrwawiłby się. Teraz już nie musi się o to martwić. Tamten... — Jego dłoń powędrowała na prawą stronę – ...ktoś rzucił w niego toporem, a mój najmilszy oberwał trzema bełtami z kuszy, a teraz ty wydłubałeś mu oczy! — Mężczyzna zacisnął mocno dłoń na swoim kiju.

Ruszył do przodu wykonując dwa kroki, jego wilki również. Teraz widziałeś go już w całej okazałości. Szata zasłaniała go niemal w całości, niebieskie oczy stały się bardzo wyraźne, tak samo jak zadziwiająco młoda twarz. Włosy miał zwyczajne, krótkie i ciemne. Wyglądał ci przedtem na starszego, zwłaszcza gdy stał w cieniu. – Nie obchodzą mnie ludzie z tej wioski. Teraz widzę, że zrobiłem błąd pozwalając żyć tamtym drwalom, to co masz w ręku, ta pozycja - nie przyszedłeś rozmawiać. Nie mogę pozwolić by ktoś, kto poznał moją kryjówkę ponownie tutaj wrócił, dlatego twój cieśla ma pechowy dzień, ty również... Jeśli przeprowadzę na nim zabieg to zrobię mu tylko większą krzywdę — Zmarszczył brwi podczas gdy dwa wilki ruszyły na boki. Dość szybko znalazły się po twoich bokach, stałeś na kamieniu, lecz miałeś tylko jedno oko, to utrudniało ci idealną obserwację obu stworów, oraz co ważniejsze pozostałej dwójki. Mężczyzna przesunął się z lewej do prawej, jego ostatni wilk również. Pozostawali na środki - obserwowali cię, o ile mężczyzna to robił to ślepy wilk... Cóż. – Szkoda, że masz tylko jedno oko, chłopcze —

  Ukryty tekst

[Akashi]

Wszystko zmierzało w stronę walki, której stawką było życie? Czemu tak jest za każdym razem. Za każdym razem jak młodzieniec stara się być normalny, musi natrafić na innych wariatów. Czasami można odnieść wrażenie, że szaleniec przyciąga innych szaleńców i to powoli się spełniało. Przynajmniej ten był skłonny do rozmowy, w przeciwieństwie do jego poprzedników, wolał więcej mówić niż działać. W sumie podobnie jak chłopak czasami fajnie było sobie pogadać od rzeczy.
- Na tym świecie nie da się znaleźć spokoju, chyba że po śmierci. Inaczej może być niestety ciężko. - odparł starając się nawiązać jakiś dialog wysłuchując historii o jego pupilach zwanych dziećmi. Ich historie faktycznie nie należały do najprzyjemniejszych, sam młodzieniec najchętniej samemu wymordowałby ludzi krzywdzących zwierzęta, w końcu samemu posiadał wilczyce, którą zostawił pod opieką siostry.
- Są normalne tak jak ja. Twój pupil rozszarpał mi rękę, którą potem sam jeszcze pociąłem. Teraz nie ma po tym śladu. - powiedział, podnosząc lekko w górę rękę, którą gryzło zwierze. - Nigdy nie skrzywdziłbym normalnego zwierzęcia, prędzej wymordowałbym ludzi, działających na ich szkodę. - dodał po chwili. Chcąc nieco sobie porozmawiać na tematy cholera wie jakie, nawet się nie zastanawiał co chce przez to przekazać. Jednak też chciał trochę ponarzekać. - Też wiele wycierpiałem. Nóż wbity w czaszkę, pogrzebanie żywcem pod tonami kamieni, wypalenie wnętrzności jakaś dziwną techniką, rozerwanie na kawałki i wiele innych niezbyt przyjemnych rzeczy. - wypowiedział na sam koniec, dając trochę upustu swojej złości i frustracji względem tego co spotkało go w życiu. Niby te wilki były pokrzywdzone, a tak na prawdę nie były w stanie odejść w spokoju.

Tylko czy w tym momencie właśnie kończyła się normalna rozmowa? No chyba tak, w końcu zwierzęta razem z mężczyzną postanowiły otoczyć chłopaka, chcąc zapewne go nieco uciszyć. Lecz on z początku trochę się tym przejmował, oglądając się dookoła siebie, starając się wyłapać odległość przeciwników od siebie. By zakończyć to wystarczająco szybko, bez zabawy w półśrodki i wchodząc w walkę z pełnym impetem.
- Może i mam tylko jedno oko... - powiedział, uśmiechając się szyderczo, by spojrzeć prosto w oczy nieznajomego i w tym samym momencie zacząć składać pieczęć, wcześniej wypuszczając z dłoni kosy, które nadal wisiały na łańcuchach owiniętych na rękach.- Ale jashin z radością przyjmie twoją duszę jak i twoich dzieci. - powiedział, kończąc składając trzecią pieczęć, charakterystyczną dla jego techniki. By po tym rozpętać małe piekło. W końcu wszyscy byli w idealnej odległości, gdzie mieli o wiele mniej możliwości ataku czy też uników. Samemu jednak musiał się skupić na tym by nie spaść z kamienia i nie oberwać jakimś okolicznym drzewem.

  Ukryty tekst

[Yamanaka Inoshi]

Misja Rangi - C - 33/30

---

- Rok 388 - Jesień -
- Akashi -
- Suzumura -
- Wątpliwy uzdrowiciel -

---

" Obudzony z letargu " [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=axjWio_ ... GU&index=2[/youtube] Trudno oczekiwać normalności od kogoś kto zamyka się w leśnym gąszczu, zszywa potajemnie wilki i stroni od kontaktów z innymi ludźmi. Choć musiał mieć ku temu swoje powody, nie on jeden coś ukrywał przed większością świata. Jedni próbowali pozostać w jego cieniu, podczas gdy inni przyjmowali bardziej otwarte metody, nawet jeśli wciąż działali skrycie - tak jak ty.
Przytoczyłeś mądre słowa - szkoda, że tylko potwierdzały sytuację w której się wspólnie znajdowaliście. Widocznie wyjście inne niż czyjaś śmierć nie istniało - czyli obydwaj mieliście podobne poglądy.
Argumentów mogła paść i kolejna setka. Skargi na doznane krzywdy i zniesiony ból, nic z tego nie miało już jednak znaczenia - słowo się rzekło kilka chwil temu i raczej nic nie zapowiadało na to by miało się to zmienić.
Pierwszy ruch został wykonany, zarówno przez ciebie jak i oponentów. Wezwanie Jashina i zapowiedź nadchodzącej ofiary na pewno ucieszyła twojego boga, a jedynie bardziej rozsierdziła twoich wrogów. Mężczyzna wyglądał na zdegustowanego twoją postawą - on miał już tylko jeden cel. Zapewnienie spokoju swoim badaniom, a ty stałeś na jego drodze. Rozejrzałeś się, nie myliłeś się, zdołałeś potwierdzić oszacowane przedtem odległości, przywykłeś do jednego oka i jednego, właściwego spojrzenia na sprawy. Wiedziałeś, że cię otaczają, a odległości nie były dla ciebie żadną nowością. Prowadziłeś wiele walk na podobnych. Złożyłeś trzy pieczęcie i właśnie w tej chwili ziemia zaczęła się poruszać... Stwory nie zdążyły się ruszyć nim skończyłeś, mężczyzna też zareagował dopiero po sekundzie, lub dwóch - nie liczyłeś.
Bestie ruszyły w przód jak ziemia zaczęła się wywracać, nie dwie, a wszystkie trzy, Może i były to wilki, to jednak potrafiły skakać. Miałeś wrażenie, że obydwa, ten po lewej i ten po prawej dopadną do ciebie szybciej niż ten ślepy z przodu. Wstrząsy zaczęły wywracać ziemię raz za razem, wilki... wykonywały spore susy aż osiągnęły bezpieczną strefę przy tobie.
A mężczyzna? Nie stał cały czas z boku. Mimo bycia dosyć powolnym znajdował się na granicy, bez problemu odsunął się na wystarczającą odległość by wywracająca się ziemia nie poczyniła mu żadnej szkody. Wtedy dostrzegłeś jak wyciągnął dłoń w twoim kierunku, wtedy z jego rękawa wyłoniły się czarne jakby macki. Szybko powędrowały w twoim kierunku - znacznie szybciej niż to jak się poruszał. Znacznie szybciej niż wilki, miałeś wrażenie, że poruszały się tak szybko, jak ty mogłeś biec gdy się forsowałeś. Czasu na reakcję było niezbyt wiele

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Akashi]

Czy ta walka nie była zbyt irytująca? Oczywiście, że była, te wilki były zbyt sprawne by dobrze mierzyć się z nimi w łatwy sposób. Czemu one po prostu nie mogły wpaść w szczeliny i zginąć zgniecione między kamieniami? Najwyraźniej trzeba będzie im z tym pomóc, korzystając tutaj z kos, bo w sumie nie ma za wiele możliwości. Dlatego po raz ostatni szybko się rozejrzał chcąc wyłapać pozycje przeciwników, a najbardziej wilków po bokach, które stawały się jego pierwszy celem.
Temu szybko odbił się w lewo, w stronę jednego z wilków. Chcąc wykorzystać go do odbicia się od niego w stronę przeciwną do poprzedniego, wykonując obrót z kosami. By zapewnić sobie jak największą liczbę bezpieczeństwa, a najbardziej by zdążyć zamordować drugiego wilka, jednak już nie wpychając go prosto w ziemię, gdzie szczęściem mogło okazać się jego pogrzebanie i zmiażdżenie przez ziemię. Wszystko po to by jak najszybciej zapewnić sobie lepszą łaskę swego pana i pobawić się z resztą przeciwników, których nadal jest więcej niż powinno być.
Jednak nadal próbie zamordowania drugiego wilka, samemu chciał opuścić obszar swojej techniki wycofując się do tyłu, nie chcąc zbytnio otrzymywać jak na razie obrażeń.

[Yamanaka Inoshi]

Misja Rangi - C - 35/30

---

- Rok 388 - Jesień -
- Akashi -
- Suzumura -
- Wątpliwy uzdrowiciel -

---

" Obudzony z letargu " [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=axjWio_ ... GU&index=2[/youtube] Wszystko działo się tak szybko - ty jednak byłeś szybszy od wilków. Błyskawiczna reakcja z twojej strony i wykorzystanie wilków jak potencjalnej trampoliny okazała się dosyć sensownym ruchem. Zerwałeś się w stronę jednego z nich i dobrze wymierzonym stąpnięciem odbiłeś od niego. Nie miało to znaczenia na czym stanąłeś, był zadziwiająco twardy i miękki w tym samym momencie. Odbiłeś się i kosy poszły w ruch. W tym momencie dosięgnęły cię czarne mackowate nici. Przebiły na wylot twój tors... Jakie to było przyjemne uczucie gdy przebijały się przez twoją skórę z drugiej strony. Ty jednak nie ustawałeś w swoim ruchu, nie byłeś skrępowany, twoje kosy miały niemalże dowolne pole działania i zaczęły ciąć, jedno czy dwa dobrze wymierzone cięcia w locie pozwoliły ci bez najmniejszych kłopotów przeciąć wilka w pół. Widziałeś jak jego truchło pada na bezpieczną ziemię, a z jego ciała wydostają się nici - próbowały sięgnąć do drugiej części wilczego ciała, lecz nie potrafiły. Zachowywały się jak te robaki i po chwili przestały się ruszać. Krwi nie było wcale. Widziałeś dokładnie, że prócz narządów wewnątrz i kołtunów nici nie było w środku nic, nawet kości... A co ze ślepym wilkiem? Próbował skoczyć i ugryźć, lecz twój wyskok go zaskoczył, nie widział i nie mógł cię sięgnąć, wylądował za tobą.

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Akashi]

Walka trwała w najlepsze, jeden z przeciwników leżał już w dwóch częściach. Gdzie zwyczajnie zginął, a w tym samym czasie młodzieniec otrzymał większą dawkę wigoru. W końcu jego siła zwiększała się z każdą zabitą przez niego osobą, najwidoczniej dusze częściowo zwierzęce spreparowane przez ludzką rękę także się do tego nadawały.
- Ciekawe... - powiedział cicho, spoglądając się z uśmiechem na swoje obecne rany i dziwne czarne nici znajdujące się obecnie w jego ciele. Jednak teraz nie skupiał się zbytnio na nich, chciał wykończyć drugiego wilka, tym razem tego ślepego będącego najwyraźniej zmieszanym w tej sytuacji, a zarazem chciał pokazać że takie rany nic dla niego nie znaczą. Tylko czy w tej sytuacji szanował dziwne nici? Oczywiście atak nie miał być zwykłym zamachnięciem, a wykorzystaniem łańcucha by zabić wilka jak najmniejszym ruchem wbijając w niego kosę od góry, by rozerwać go w pół. Jeżeli to nic nie dało młodzieniec chciał dokonać jak najszybszego mordu przeciwnika by w pełni skupić się na reszcie, nie martwią się o swą śmierć w wyniku uszkodzeń narządów wewnętrznych, które raczej prędzej czy później zostaną zniszczone. W tej niezbyt równej walce.
Oczywiście, jeżeli mord drugiego wilka okazał się skuteczny, chłopak postanowił skupić się na dziwnych czarnych niciach, łapiąc je w swoje dłonie. Chcąc ściągnąć przy użyciu nich swego przeciwnika w bardziej niebezpieczny dla niego teren.

  Ukryty tekst

[Yamanaka Inoshi]

Misja Rangi - C - 37/30

---

- Rok 388 - Jesień -
- Akashi -
- Suzumura -
- Wątpliwy uzdrowiciel -

---

" Obudzony z letargu " [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=axjWio_ ... GU&index=2[/youtube] Starcie trwało już w najlepsze. Teraz trudno byłoby całkiem zrezygnować. Poczułeś coś dziwnego gdy wilk którego przeciąłeś padł na ziemię - przyjemność. Wiedziałeś, że nie jest to spowodowane jedynie zabiciem istoty ani bólem doświadczanym od ran spowodowanych przez macki. To była łaska Jashina która spłynęła na ciebie ponownie. Patrzył i obserwował - jeśli faktycznie istniał. Czułeś jak nici wychodzą z twoich pleców, niemalże przechodzą na drugą stronę i wracają buszować po twoim wnętrzu od drugiej strony tworząc kolejne dziury na twoich plecach. Było to znacznie przyjemniejsze niż przedtem o ile wcześniej twoja przyjemność była wymuszona przyzwyczajeniem i pragnieniem, niczym sadomasochistyczną chęcią to teraz rzeczywiście odczuwałeś ten wspaniały dar Jashina - ból i to piękno jakie za sobą niósł.

Kosa była na łańcuchu który kontrolowałeś za pomocą ruchów dłoni. Odległość nie była wielka dlatego od razu wyrzuciłeś ją w kierunku wilka, który w tej chwili właśnie zaczął wgryzać się w twoją nogę sprawiając ci znów - przyjemność. To wciąż był tylko deser przed prawdziwym posiłkiem który miał nadejść. Twoja kosa wystarczyła by zrobić wilkowi ogromną dziurę dziurę, a po chwilowym skupieniu i naporze znów udało ci się pokonać nici i unieszkodliwić kolejnego z wilczych oponentów. Został tylko jeden z wilków który w tej chwili doskoczył do twojej ręki, zaczął się szarpać z twoim ramieniem, ciągnął to w lewo, to w prawo, rwał i szarpał zarówno mocnymi zębami, silnymi "mięśniami" karku oraz zaciskał swoją szczękę. Czułeś, że jak będzie to trwało dalej to pogruchocze twoje kości uzbrojonej ręki. Manewrowanie nią było w tej chwili utrudnione.

Druga ręką powędrowała do nici - mężczyzna nie miał tyle siły by się oprzeć, mogłeś go przyciągnąć bez problemu - ziemia jednak przestała się wywracać. Nie mogło to trwać wiecznie. Nie przy takim nakładzie energii jaki w to włożono. Patrząc na te tereny byłeś jednak pewien, że jest tak straszliwie nierówny, że poruszanie się po nim dla każdego kto nie potrafi dobrze skakać byłoby znacząco utrudnione. Pociągnąłeś go więc do siebie, a on? Dalej faszerował cię niciami, gdy jednak dostrzegł wilka całkowicie odbiły one w kierunku twojej ręki, zaczęły w nią wnikać. Dokładnie w tym momencie zacząłeś czuć jak kości w twoim przedramieniu są owijane, dosłownie tymi nićmi które chwilę temu próbowałeś oderwać. Opór który ci stawiały był wystarczający byś nie mógł mu sprostać. Nagle rozległ się nienaturalny trzask... A ty poczułeś tylko przyjemność i straciłeś władzę w ręce... Przeciwnik został mocno pociągnięty za nicie, widziałeś jak się podnosi z tej nierównej ziemi na około 20 metrach. Dokładnie w tej chwili jego druga ręka wystrzeliła w twoim kierunku, poruszała się wirującym slalomem, szybowała z dużą prędkością, porównywalną do pozostałych nici...

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Akashi]

Upierdliwa sytuacja, w końcu niby połowa przeciwników leżała martwa, a sam młodzieniec praktycznie od początku starcia stał w tym samym miejscu, nie przejmując się praktycznie niczym. Odzyskiwał siły i teraz był już w pełni swych mocy. Gdzie pozostało mu jedynie zadecydować jak wykończy pozostałą dwójkę. - Nie martw się, to będzie szybkie. - powiedział, uśmiechając się. Zapewne tym samym wypluwając z siebie dość sporo krwi, mimo że potrafił się regenerować to krwotoki były uciążliwe do utrzymania normalnego sposobu komunikacji. Jednak nadal potrafił mówić w magiczny sposób i uśmiechać się, gdzie inni już dawno zwijaliby się z bólu.
Lecz będąc pozbawionym władzy w jednej ręce po pogruchotaniu kości, nie miał za wiele możliwości jak puścić teraz nici i ponownie dobyć swojej kosy, tym razem jednak trzymając ją o wiele bliżej swojego ciała. By po tym objąć nią wilka, dociskając do swojego ciała. Nie chciał przeciąć go szybko, a powoli zgniatając przy okazji ze swoim ciałem, by w ostatniej chwili nim doleci do niego ręka nieprzyjaciela, przerznąć wilka w pół. Po czym jego truchło raczej szybko odpuści sobie gryzienie, a ręka powinna wrócić do normalnego stanu.
Teraz gdy prawdopodobnie na polu walki pozostał tylko jashnista i dziwny mężczyzna, którego ciało zapewne również wypełniały nici. Przyszedł czas na odrobinę grzeczności przed zakończeniem tej dziwacznej batalii.
- Jestem Akashi, a Ciebie jak zwą? Chciałbym zapamiętać twe imię. - powiedział, spoglądając się w stronę mężczyzny, równocześnie porzucając swoją broń z dłoni, tak by wisiała sobie luźnie na jego ramionach, a samemu zabrał się za złapanie wszystkich nici i dalsze ściąganie oponenta, samemu także powoli ruszając w jego stronę po niezbyt równym terenie. Mając taką przewagę, można ją wykorzystać do zdobycia różnorodnych informacji i właśnie chciał to zrobić chłopak chcąc wyczekać mężczyznę aż skończy mu się chakra i z nim porozmawiać i wysłuchać przy okazji jego historii i motywów, którymi się kierował w tym wszystkim. Może uda się tutaj jeszcze jakoś dogadać i zrobić coś zabawnego, a zarazem szalonego. Jak zabranie go do wioski.
- Powiedz mi, czemu to zrobiłeś? I dlaczego żyjesz w samotności.- zapytał się spoglądając na mężczyznę, chcąc dowiedzieć się o nim więcej. Jednak nim miałby okazje odpowiedzieć na te dwa pytania jednooki postanowił wyprowadzić kolejne pytania.
- Czemu nie mógłbyś pomóc temu mężczyźnie? I co byś zrobił gdybym zabrał Cie do wioski.- dodał, uśmiechając się. W końcu objawiło się nieco jego szaleństwa. Gdzie ratowanie innych nie należało do najłatwiejszych, a umiejętności nieznajomego mu imponowały, wystarczająco na tyle by pozwolić mu żyć, a nawet pomóc, mimo początkowych zwad.

  Ukryty tekst

[Yamanaka Inoshi]

Misja Rangi - C - 39/30

---

- Rok 388 - Jesień -
- Akashi -
- Suzumura -
- Wątpliwy uzdrowiciel -

---

" Obudzony z letargu " [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=axjWio_ ... GU&index=2[/youtube] Twoje ostrze bez problemu poradziło sobie z nitkowym wnętrzem wilka. Zacząłeś go ciąć i kawałek po kawałku twoje uzbrojenie przebijało wilcze wypełnienie, ten wył aż w końcu przestał. Kolejny wilk skończył w kawałkach. W tej samej chwili dopadła do ciebie ręka która chwyciła cię za szyję i zaczęła ściskać, bardzo, bardzo mocno. Czułeś, że ten uścisk utrudnia ci oddychanie, niemal do stopnia który całkiem pozbawia twoje płuca dopływu tlenu. Miał łatwo trafić. Całkiem skupiłeś się na wilku, nie zwracając zbyt wielkiej uwagi na mężczyznę - póki co. Nicie które przebiły twoje ciało i wyszły z drugiej strony, te same które powędrowały do twojej ręki działały dalej niewzruszone. Cały czas wędrowały po twoim ciele siejąc w nim spustoszenie, przebijając co się da i jak szybko się da. Co prawda szły po ręce miażdżąc kość za kością, a to swoje trwało. – Dlaczego ty jeszcze żyjesz!? Normalny człowiek już dawno poddałby się bólowi — Wyraźnie zdenerwowany poprawił swoją pozycję, widziałeś jak wysłane przez niego nici cały czas się poruszają, w każdej najmniejszej sekundzie. – Moje imię nie jest ważne Akashi, ważne jest to, że nie mogę pozwolić byś przekazał wieści o mnie dalej — Zacząłeś się poruszać w jego kierunku. Z jakiegoś powodu nie biegłeś, on pozwalał swoim niciom niemal na wszystko, a ty ciągnąłeś go dalej. Opierał się lecz szedł. Nie dał się przewrócić tym razem. Wydawało ci się, że wyglądał w obecnej chwili na ciut zmęczonego. Brał głębokie oddechy które już świadczyły, że trochę energii zużył. Jedna z nici wystrzeliła z twojego barku w kierunku twojej głowy.

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Akashi]

Walka trwała w najlepsze, o ile jeszcze można było to nazwać walką. Przynajmniej z perspektywy osoby trzeciej mogło to wyglądać jak pastwienie się osoby silniejszej nad słabszą. Jednak czy sam Akashi chciał wykończyć do końca swojego oponenta? W sumie nie do końca, nie widział w tym sensu, zwłaszcza gdyż ten tracił już zapasy swej chakry i wyglądał na coraz bardziej zmęczonego. - Żyje dzięki zabijaniu. Czym więcej zabijam tym jestem silniejszy. Jestem nieśmiertelny. - wypowiedział, odpowiadając na pytanie z wyraźnym uśmiechem na ustach, głosem pełnym powagi. Na dobrą sprawę każdy słysząc o nieśmiertelnej osobie zacząłby się śmiać, jednak nieznajomy raczej nie ma powodu do śmiechu lecz rozpaczy, w końcu robi wszystko, a i to nie daje nic.

Wędrówka młodzieńca trwała dalej, zmierzając do swego oponenta, by w pewnym momencie musieć szybko zareagować na jego ruchy, dobywając kazeshini, by przeciąć wszystkie nici wychodzące z jego ciała. Pozbawiając go w taki sposób jedynej ofensywy jaką posiadał, by zatrzymać się w miejscu i spojrzeć z lekkim pożałowaniem na chłopaka. Oczywiście liczył na to, że uda mu się bezproblemowo obronić przed jego nićmi i pozbawić go nadziei na wygraną w całości.- Nie zamierzam nikomu o Tobie mówić. - dodał, chcąc w pewien sposób uspokoić przeciwka, który i tak za wiele nie mógł już zrobić. - Po prawdziwie, nawet nie chce Cię zabijać. Spodobały mi się twoje umiejętności, mimo że obecnie jesteś ode mnie słabszy fizycznie masz duży potencjał, zbyt duży by go zmarnować w taki głupi sposób. - wypowiedział, przedstawiając swój pogląd na tą całą sprawę. Licząc również na to, że jego rozmówca wykaże się chociaż odrobioną rozumu i zrezygnuje z dalszej walki. - Poddaj się, a daruje Ci życie, oraz pomogę. Zapewniając
wsparcie z mojej strony. - wypowiedział na sam koniec. Chcąc zakończyć tą bezsensowną walkę już na dobre. Jednak wiedział, że może to się skończyć nieco inaczej, przez co dzierżąc swoją broń był gotowy do wyprowadzenia szybkiego ataku, by pozbawić oponenta życia, przecinając go pionowo przez jego głowę, wykonując wcześniej szybki zryw w jego stronę. Tak samo jak wcześniej chciał uczynić z jego nićmi.