Wioska Toshima

[Azuma]

  Ukryty tekst

Wraz z nastaniem późnego wieczoru, byli gotowi do podróży. Rany Azumy były zaliczone, od więźniów uzyskali wszelkie niezbędne informacje, a Gatorou i Toshio przekazane zostały instrukcje jak się zachować w trakcie nieobecności czwórki ninja. Po przybraniu nowych tożsamości, ruszyli w kierunku Shōhei. W trakcie podróży zachowywali względną ostrożność, większą część milcząc i rozglądając się uważnie na boki. Pomimo tej całej sytuacji, nie milczeli całej drogi.
- Wiem i postaram się zrobić wszystko.... wszystko żeby nie zawieść - powiedział, a nawet powtórzył doskonale zdając sobie sprawę z tego z czym to się mogło wiązać. Na szczęście, nie był w tym wszystkim osamotniony. Mógł liczyć na wsparcie towarzyszy, o czym go zapewnili Kousuke i Fuyumi. Kłamstwem byłoby stwierdzić, że nie dodawało to otuchy.
- Doceniam to. Musimy zrobić wszystko, aby zbliżyć się wystarczająco blisko do rządcy Shōhei. Jak zrozumiałem… gdyby coś poszło nie tak, to najważniejsze jest aby się go definitywnie pozbyć? - dopytał, nie chcąc pozostawiać żadnych niedopowiedzeń. Zresztą, dobrze by wszyscy o tym usłyszeli i wiedzieli co trzeba zrobić.
Był środek nocy gdy dotarli na obrzeża Shōhei. Najpierw ujrzeli jasne punkty wyróżniające się na tle ciemnego lasu, a potem… także nieliczną straż niedbale rozstawioną na obrzeżach wioski. Tadaaki ostrzegł ich jeszcze, że zaczyna się właściwa akcja, na co Azuma cicho westchnął, bo wiedział że teraz to od niego będzie właśnie wiele zależało.
- Podejdźmy do nich. Udawajmy wyczerpanych - zaproponował, po czym ruszył przodem w kierunku wejścia do osady, nieco powłócząc nogami. Czekał na to, aż ich zauważą, podejdą i zatrzymają, choć nie miał w tym zamiarze nikogo na celu zabić. Chciał doprowadzić do rozmowy, w trakcie której będzie mógł ujawnić jak się tu znaleźli, czyli wykorzystać wcześniej zmyśloną historię. Znali też co ważniejsze informacje dotyczące przybranych tożsamości, co też pozwalało przeprowadzić to w taki, a nie inny sposób nie ryzykując, że nie będzie wiadomo do kogo się w danym momencie zwracają.

  Ukryty tekst

[Takashi]

Misja rangi C
Azuma

19/30

  Ukryty tekst

Nim jeszcze dotarli do osady, przedyskutowali bardzo jedną istotną rzecz, która w zasadzie stała się kluczowa dla całej operacji. Po przesłuchaniu jeńców z wykorzystaniem odpowiednich środków shinobi dowiedzieli się, ze większa, a w zasadzie przeważająca część ludności wioski Shōhei z krytyką patrzy na rządy nowego sołtysa o imieniu Hifumi. Prawda jest taka, że są przy nim jedynie ci, którzy zostali opłaceni do wykonywania brudnych obowiązków, albo ci, którzy sami posiadają dużo pieniędzy i aktualne warunki im nie przeszkadzają. Nie mają nic przeciwko izolowaniu się od Uchiha, a także zdobywaniu ziemi metodami militarnymi, które uciekały się nawet do wynajmowania ninja-zabójcy. Pozostali, którzy byli temu wszystkiemu przeciwni, stanowili prostych cywili, którzy chcieli żyć tak, jak dawniej - w zgodzie z naturą, z sąsiadami, w dobrych warunkach zarówno z klanem czerwonookich, jak i z Toshimą. Stary sołtys Kazuya zawsze walczył o tego typu warunki. Myślał o ludziach, dbał o dobre, dyplomatyczne relacje z innymi, a także z szanowanym rodem zamieszkującym Kōtei. Mężczyzna, jak wyszło w trakcie przesłuchania, więziony jest w lochu pod budynkiem straży, a więc wydobycie go wcale nie będzie łatwe. Tego zadania podjął się właśnie Tadaaki.
-Pamiętajcie, że głównym celem naszych działań ma być uwolnienie pana Kazuya, nie zależy nam na pozbyciu się Hifumi'ego, a po prostu na wyeliminowaniu go z roli rządzącej. Najlepiej byłoby go pojmać i wrzucić do więzienia na zastępstwo. Niestety będzie to niebezpieczne. - skomentował Sentoki, odpowiadając Azumie. -Gdyby coś poszło nie tak, starajcie się go nie zabijać, ale możecie użyć siły, żeby go znokautować, czy też unieruchomić. Pamiętajcie, proszę, że będziecie zdani tylko na siebie i to wasza rola, moją jest uwolnienie prawowitego sołtysa, za którym staną mieszkańcy osady.
W sumie, to wcześniej powinna być zawarta kwintesencja tego planu, ale lepiej późno niż wcale - teraz już cała koncepcja była przedstawiona. Gdy tak bohaterowie kontynuowali dywagowanie na temat planu, znaleźli się już przy osadzie, wtedy właśnie młody bohater zasugerował, by udawali zmęczonych, wycieńczonych przetrzymywaniem w ciężkich warunkach i to był dobry pomysł, do którego od razu każdy się dostosował. Dwójka strażników, która akurat była w okolicy, od razu ich zauważyła. Podbiegli do nich od razu, chcąc pomóc.
-To wy! Nic wam nie jest!? - spytał jeden ze strażników.
-Chodźcie, zaprowadzimy was do lecznicy. - odpowiedział drugi.
-Najpierw przydałoby się zabrać ich do dowódcy, nie wyglądają aż tak źle. Raport to chyba priorytet, tak mówił Rokuro.
-W sumie fakt, nie wyglądają aż tak źle. Zresztą, wasza decyzja. - leczenie było ważniejsze, ale czy na pewno podszywający się pod tutejszych tego właśnie potrzebowali?

Tadaaki Uchiha - Sentoki
Fuyumi Uchiha
Kousuke Uchiha
Gatorou - przywódca oddziału Toshimy
Toshio - młody blondyn z wioski Toshima
Pan Horikiri - burmistrz Toshimy
Wróg z Kaminari - Rokuro
Strażnik Shōhei #1
Strażnik Shōhei #2

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Azuma]

Gdy się zbliżyli wystarczająco do strażników z Shōhei, zostali w końcu zauważeni. Początkowe zdziwieniem szybko zostało zastąpione troską jak i poczuciem obowiązku wynikającym z takimi zdarzenia. W.gruncie rzeczy, wydarzyło się wszystko czego można się było spodziewać, przynajmniej na tą chwilę.
- Dobrze… znów was widzieć. Mieliśmy prawdziwe szczęście - rozpoczął od uważnego spojrzenia na każdego ze stróżujących, a następnie na swoich współtowarzyszy. Jak na razie nic nie wskazywało na kłopoty. - Myślę… myślę że żadne z nas tego nie potrzebuje - dodał po udawanej chwili pełnej namysłu. Jednocześnie pozwalał w tym momencie na ewentualne wypowiedzi współuczestników tej zasadzki. Bo kontrpropozycją dla wizyty w lecznicy było spotkanie z dowódcą sił Shōhei, a wiele wskazywało na to że był nim wrogi ninja.
- To jak, prosto do Rokuro? - zaproponował, jednocześnie zwracając się do jeszcze do strażników - Myślicie że Hifumi-sama też powinien o naszym powrocie się dowiedzieć? W jakim… no wiecie jest nastroju… po tej klapie z atakiem?
Pytając o to wszystko zamierzał wzbudzić nie tylko zaufanie ale również uzyskać jakiekolwiek informacje o interesującym ich celu. Dodatkowo mogli tym samym upiec dwie pieczenie na jednym ogniu i wyeliminować dwójkę, która była głównym przyczynkiem wszystkich tych lokalnych nieszczęść. Niemniej nie zapominał też o tym o czym mówił Tadaaki, a mianowicie że go z nimi nie będzie bo sam się uda na poszukiwania poprzedniego rządcy Shōhei, co oznaczało że ich trójka będzie zdana sama na siebie.

[Takashi]

Misja rangi C
Azuma

21/30

Strażnicy nawet przez chwilę nie podejrzewali stojących przed nimi sylwetek o jakiekolwiek oszustwa, nie byli nawet świadomi funkcjonowania Ninjutsu, a co dopiero tego jednego konkretnego, jakim było Henge. Widać było, że zależy im bardzo na bezpieczeństwie swoich towarzyszy, a także to, że cieszą się z całego serca, iż nic im się nie stało. Ciężko ocenić, w jakiej byli ze sobą zażyłości, ale należy pamiętać, że bez względu na zaistniałe okoliczności to właśnie oni stanowili społeczność jednej osady, żyli ze sobą codziennie jako sąsiedzi, rodzina, przyjaciele, dzielili razem problemy i zmagali się z codziennością.
-Nie, ja nie potrzebuję pomocy. Jest okej. - powiedziała przetransformowana Fuyumi.
-Ja też nie.
-Ani ja. Poradzę sobie. Raport jest ważniejszy.
-Chwała wszystkim bogom za to, że udało wam się przeżyć! - odpowiedział podszywającemu się Azumie jeden ze strażników.
-Jeśli nie potrzebujecie pomocy medycznej, od razu ruszajmy do Rokuro. - stwierdził ten drugi, po czym odpowiedział na pytanie dotyczące sołtysa. -Pan Hifumi też się na pewno dowie, ale jednak najpierw mamy raportować o wszystkich tego typu sprawach do Rokuro, takie były ustalenia. On pewnie stwierdzi, że mamy iść dalej do Hifumi'ego. W każdym razie ruszajmy, pewnie go obudzimy.
No i rozpoczęli przemarsz po osadzie. Po drodze strażnicy zaczepili innego kolegę z fachu, by strzegł głównej bramy do wioski, tak na wszelki wypadek. Każdy z bohaterów udających kogoś, kim nie był, mógł w stanie dostrzec po drodze, że w wiosce panuje wyjątkowy spokój, a większość jej mieszkańców tak naprawdę był. W pojedynczych domach żarzyło się lekkie światło pochodzące prawdopodobnie od niewielkiej świecy, ale nic poza tym, większość spała smacznie przed tym, co ma nadejść jutro. Tak się składało, że Rokuro mimo wszystko nie spał. Miał do dyspozycji cały jeden pokój w budynku, który pełnił rolę zaopatrzeniową, on dostał go niemalże na wyłączność. Ślęczał przy stole i rozpracowywał prawdopodobnie plan jego następnego ataku, coś tam kreślił na kartkach i zwojach, ale mogły to być zupełnie niezwiązane z Toshimą plany. Może prywatne rysunki, liściki, czy własne plany, ciężko stwierdzić, ale na pewno nie spał i zdziwił się, widząc tak wiele osób we własnych progach i o tej porze.
-Kenzō, ty żyjesz! - powiedział, podchodząc do Azumy ze zmienionym wyglądem. -I nawet udało ci się kogoś jeszcze uratować. Jak to się stało?
W jego głosie słychać było ogromne zdziwienie, chyba też nic nie podejrzewał. Tak się składało, że też chyba nic nie podejrzewał, zresztą członkowie rodu Uchiha w żaden sposób się do tej pory nie zdradzili. Teraz chyba oczekiwał wyjaśnienia co do ich obecności tutaj. Jak to się stało, że żyli i wrócili po takim czasie?

Mapka na początku:

Legenda:
Czarna gwiazdka - ty
Różowa gwiazdka - Fuyumi
Błękitna gwiazdka - Kousuke
Czerwona gwiazdka - Tadaaki
Czarne koła - uzbrojeni strażnicy
Zielone koło - uwięziony sołtys Kazuya
Fioletowe koło - wrogi ninja Rokuro
Szare koło - zły sołtys Hifumi

Proszę, byś kontynuował już tutaj: CLICK

Tadaaki Uchiha - Sentoki
Fuyumi Uchiha
Kousuke Uchiha
Gatorou - przywódca oddziału Toshimy
Toshio - młody blondyn z wioski Toshima
Pan Horikiri - burmistrz Toshimy
Wróg z Kaminari - Rokuro
Strażnik Shōhei #1
Strażnik Shōhei #2
Hifumi - nowy sołtys Shōhei
Kazuya - stary sołtys Shōhei

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Shigemi]

Całkiem pracowity dzień dobiegał końca. Ostatnie wezwanie na dzisiaj miało miejsce w małej wiosce nieopodal Sogen. Nie była to nadzwyczajna wizyta domowa, wręcz bym powiedział klasyczna. Kaszelek, katarek i podwyższona temperatura. Westchnąłem pod nosem, a następnie przepisałem wymagane medykamenty. Następnie ruszyłem na krótką przechadzkę, pogoda była przyjemna, jednak jak to bywało późnym, letnim popołudniem czuć było odświeżający powiem nadchodzącego wieczora. Uśmiechnąłem się i przeczesałem sobie ręką włosy. Chciałem się napawać tym spokojem, ale nie mogłem. Jedna część mojej osoby cały czas domagała się akcji, nowych, ciekawych przypadków, czegoś na czym można by poeksperymentować, kogoś znaczy się, Pacjentów trzeba traktować jak osoby, a nie jak przedmioty! - zganił się w myślach i po raz kolejny lekko westchnął.

Nawet nie zauważył, jak mimowolnie usiadł na murku, dosyć szerokim, aby można było się wyprostować i zrelaksować oraz na tyle długim, aby móc się położyć na chwilę. Rozgrzane słońcem kamienie przyjemnie rozkurczały zbyt napięte mięśnie, wieczna walka wewnętrzna nie pomagała jego organizmowi. Dzisiaj jednakowoż trochę umysł mu odpuścił, wziął kilka głębokich oddechów i poczuł jak jego ciało lekko się zapada w sobie. Może dzięki temu pozbędzie się w końcu tego nawracającego uczucia ciągnięcia wzdłuż prawej łopatki? Oby.

Wiatr lekko się wzmógł to chyba był znak, aby powoli ruszyć swój zadek do miasta, ale to za kilka minut, jest wszakże tak przyjemnie...

[Yami]

Misja rangi C

1/14
Shigemi

W zależności od statusu praca medyka może przyjąć dwie formy. Pierwszą z nich jest przyjemna praca w ciepłej i przytulnej przychodni, gdzie przyjmując kolejnych pacjentów można popijać herbatę przygotowaną z młodych liści z dodatkiem owoców. Ilość pacjentów jaka się przewija jest znacznie większa, tak jak i zarobki. Drugim formatem jest bieganie po potrzebujących, nie dość, że trzeba najpierw do potrzebującego się dostać to jeszcze okazuje się, że lwia część przypadków to przewrażliwieni rodzice obawiający się kataru swego syna bądź córki, bądź wręczenie odpowiedniej maści na stawy jakiejś starowince. Dzisiejszy dzień dla Shigemiego był przyjął tę drugą formę.
Kiedy wszystko zakończyło się sukcesem młody medyk postanowił niczym kot wyciągnąć się na rozgrzanych słońcem kamieniach i cieszył się dobrą pogodą. Gdyby nie ludzka natura i budowa ciała uszko podskoczyłoby i stanęło czuba słysząc dobiegające rozmowy dwójki mężczyzn. Typowa chrypka i ociężały ton wskazywały na już leciwy wiek. Sama rozmowa nie spowodowałaby skupienia uwagi młodego medyka, gdyby nie kilka słów szokujących słów.
- ... i wyzdrowiała - zakończył zaskoczonym tonem pierwszy mężczyzna.
- Toż to musi być chyba jakieś cudowne źródełko!
- Ano... podobnież i wójt się zainteresował, że może warto zebrać ludzi i poszukać.

[Shigemi]

Błogi odpoczynek naprawiał lekko skołatane nerwy, wypalenie zawodowe w wieku dziewiętnastu lat, brzmi jak żart, ale niestety prawdziwy. Słońce jednak przypominało mi, że nie tylko leki potrafią człowieka uleczyć, talasoterapia - leczenie przez klimat to całkiem przyjemna działka i dochodowa...
Jednakowoż nudna jak flaki z olejem, co niestety nie jest najlepszym punktem zaczepienia w mojej obecnej sytuacji. Brakowało mi tego dreszczyku emocji ja wtedy, kiedy zabiłem na stole operacyjnym mojego oprawcę z lat młodzieńczych, znaczy się jak zmarł mi na rękach mój przyjaciel z dzieciństwa. Żal, rozpacz..., komedia..., jakim cudem to nie wyszło tego nie wiem do teraz. - uśmiechnąłem się do własnych myśli, które w tym samym momencie ucichły i dały mi posłuchać, a właściwie podsłuchać ciekawą konwersację. Serce zabiło mi lekko szybciej, a źrenice mimo zamkniętych powiek musiały rozszerzyć się jeszcze bardziej. Lecznicze źródełko? Aqua de Vida? - woda życia była praktycznie okryta mitem w każdej przestrzeni naszego życia, ale w przestrzeni - Hehe, UTOPIJNEJ - nie istniało nic takiego... Czyżby?

Powoli zwlokłem się z murka i ruszyłem w stronę dwóch rozmawiających z sobą jegomościów. Szedłem powoli, gdy się zbliżyłem do nich na około metr, no może półtora odezwałem się:
- Dzień dobry Panom, nazywam się Shigemi, muszę przyznać się do niecnego występku, odpoczywałem po wizycie domowej nieopodal Was i usłyszałem kawałek rozmowy. Możecie powiedzieć coś więcej? Jestem medykiem, który został przydzielony do pomocy tej mieścinie. Jeśli coś takiego istnieje musimy to odnaleźć, dzięki temu zdrowie Wasze, Waszych dzieci i wnuków praktycznie nie będzie zagrożone! - walnąłem przeokrutnie długi monolog, miałem jednak wewnętrzną potrzebę kontroli nad tą konwersacją, oni musieli uwierzyć, że wiem co robię lub wiem co trzeba zrobić oraz sprawić, aby to oni myśleli, że jestem im potrzebny, a nie całkowicie na odwrót. W oczekiwaniu na odpowiedź czułem narastającą we mnie ekscytację, czy w końcu uda mi się znowu zaczerpnąć chociaż trochę powiewu przygody. Jeśli istnieje to, czy będzie w stanie zasklepić nowopowstałe rany? Ciekawe jak duże i jak głębokie? Czy to wspomaga podział komórek, czy coś jeszcze innego? - myśli kłębiły mi się w głowie - Przydałby się jakiś prawie trup do przetestowania albo chociaż świeży trup, może uda się to zorganizować... - moja gorsza część podświadomości postanowiła o sobie przypomnieć. Nie było to rozdwojenie jaźni ani schizofrenia, po prostu wewnętrze pragnienie zapisania się na kartach historii, potężne pragnienie...

[Yami]

Misja rangi C

2/14
Shigemi

Cudowne źródełko, coś co nie powinno istnieć może znajdować się w małej wiosce z dala od wszelkich konfliktów. Jedni powiedzieliby, że to zwykły mit, bajka, na którą nie powinno się zwracać uwagi. Inni powiedzą, że może być to efekt demonów czy samej chakry, czyż nie ona jest odpowiedzialna za wiele "cudów" tego świata?
Zbliżyłeś się do dwójki mężczyzn. Nim zdążyłeś cokolwiek powiedzieć ci przerwali swoją dyskusję i spoglądali z zaciekawieniem w Twoją stronę. Dystans jaki sobie wybrałeś aby się przedstawić był wyczuwalnie bliski, cień jaki rzucałeś padał na jednego z nich. Słysząc prośbę młodego medyka pierwszy z mężczyzn głośno chrząknął, spojrzał ukradkiem w stronę Towarzysza jakby upewnić się, że nie ma żadnych uwag i kontynuował rozmowę.
- A bo widzicie synku, wszystko zaczyna się od wójtówny i planu jaki jej przyjaciele mieli. Skończyło się na tym, że po zakrapianym wieczorze wyszli poza Toshimę. Rankiem wrócili wszyscy poza wójtówną. Wróciła dopiero 3 dnia. Podobnież zagubiła się na bagnach. Trzeciego dnia jednak, kiedy dopadło ją jakie choróbsko bo osłabiona niby strasznie, natrafiła na czyste źródełko wody.
- NA BAGNIE HAHAHA - zaśmiał się towarzysz gawędziarza sięgając po kufel z bliżej niezidentyfikowanym trunkiem, nie był to jednak alkohol
- Właśnie, na bagnie! No i napiła się i po chwili jej przeszło. Co prawda dalej była osłabiona ale ostatecznie znaleziono ją w miarę dobrym stanie, no poza burczącym brzuchem.
Drugi z towarzyszy ponownie zaśmiał się radośnie klepiąc swoje kolano. Historia miała swoje szczęśliwe zakończenie choć jej przebieg wydawał się zmierzać w zupełnie innym kierunku.

[Shigemi]

Bycie niezbyt wysokim mężczyznom nie pomagało, dystans który skróciłem sobie trochę to uwidoczniło, ale nie ważne. Wyglądało to lekko komicznie, zwłaszcza przy akompaniamencie ruchów oraz ataków śmiechu drugiego z rozmówców. Opowieść delikatnie mówiąc nie wzbudzała we mnie euforii, ale nie dusiłem tej tlącej się iskierki nadziei. Historia sprzedana mi przez dwóch jegomościów była jednocześnie fascynująca, jeśli pozwoli się odlecieć fantazji lub totalnie nieprawdopodobna jeśli spojrzeć na to okiem fachowca. Woda z bagna, która poprawiła jej stan? Chyba kac po jakimś gównianym bimbrze jej przeszedł, a była sucha jak tych dziadków kolana to i woda z bagna dobra była. - zdecydowanie bliżej mi było do podejścia jegomościa z kuflem niż tego co opowiedział całą opowieść.
-Rzeczywiście, źródło na bagnie, to chyba jedynie to zasilało bagno, a powiedzcie, gdzie jest siedziba Wójta? - zapytałem, od tego trzeba zacząć, być może wójt będzie znał bardziej wiarygodną wersję historii. Trąciła ta historyjka mułem, ale nie mogłem odpuścić takiej okazji, jeśli to prawda, to miałbym nieskończoną ilość obiektów do badań, a raczej mój jeden obiekt miałby nieskończoną liczbę żyć. Trzeba po prostu ciąć koszty. Mimo że historia ostudziła mój zapał.
-Miała dziewczyna szczęście, inaczej dzisiaj raczej byśmy modły w jej intencji musieli wznosić. - westchnąłem cicho i przeczesałem włosy, odsunąłem się lekko, aby ewentualnie któryś z nowopoznanych kolegów nie trącił mnie ręką lub kuflem wskazując kierunek mojego marszu. Jeśli wskażą mi drogę to grzecznie podziękuję za rozmowę i zakończę moją konwersację z nimi tymi słowami:
-Dziękuję, jeśli je znajdę i rzeczywiście jest takie cudowne to po kufelku się będzie Wam należeć obowiązkowo. - powiedziałem i oddaliłem się we wskazanym kierunku, jeśli ktokolwiek miał mi powiedzieć cokolwiek pożytecznego to wójt, chociaż skoro zwołał swoją świtę może nie potrzebować mojej pomocy. Trzeba będzie wykombinować coś, żeby jednak potrzebował. Podstawowe Genjutsu może pomóc przy perswazji, ale wolałbym zaczynać przygodę bez niepotrzebnych sztuczek. Uśmiechnąłem się pod nosem. Jeśli rzeczywiście okaże się, że pod samym Sogen, w jakiejś zapchlonej i zapomnianej przez świat dziurze istnieje źródło z leczniczą wodą to ta wioseczka zyska niedługo bardzo dużo przyjaciół oraz wrogów. Wysoko postawione rody z Wietrznych Równin mimo turnieju pokoju, który się aktualnie rozgrywa i tak będą chcieli położyć łapę na tym skarbie, dlatego muszę zrobić wszystko, aby tę łapę położyć jako pierwszy, a później się zobaczy, czy poszukiwałem bogactwa, to było raczej drugo- albo nawet i trzeciorzędne.

[Yami]

Misja rangi C

3/14
Shigemi

Pytanie spotkało się z podniesioną ręką i wystawionym palcem przez obu starszych mężczyzn. Ruch był na tyle zgrany, iż pojawiało się pytanie czy nie współdzielą wspólnych komórek mózgowych. Doświadczenie jednak mówiło młodemu Shigemiemu, że była to zwykła więź wytworzona między przyjaciółmi. Z kim przystajesz, takim się stajesz. Podobieństwo zachowania było wskazane.
- A to ten dom, o tamten z szyldem. Jakbyście byli w mieście to pewnikiem pomyślelibyśta, że to jaki sklep, a na prowincji takiem oznaczamy dom ważnych osób... tutaj jest tylko wójt.
Nie tylko dostałeś potrzebną informację to jeszcze lekki gratis dotyczący mniejszych wiosek, choć nie było pewne, że takowe zasady są uprawiane w innych regionach kontynentu. Kto wie czy jest to wybryk Sogen, czy może tego niewielkiego regionu, w którym się właśnie znajdowałeś.
- A no i szczęście i dodatkowa korzyść z tego szczęścia. Szczeniaki przycichły i można cieszyć się ciszą popołudniem i wieczorami. Na jakiś czas będzie spokój, oj, oby jak najdłużej.
Widać, samo wydarzenie niosło zgrozę wśród młodszych a niejako uciechę wśród starszych mężczyzn... raczej kobiety z każdej grupy wiekowej nie były tym faktem zadowolone. Matczyny instynkt, przecież mogło zakończyć się to tragicznie, mogło zdarzyć się to jej pociesze, można uznać, że gdyby rozmawiały przekupy... dowiedziałbyś się potrzebnych rzeczy nie w pięć a czterdzieści pięć minut.
- W takim razie szukajcie, szukajcie bom nie pogardzę, choć stara szmatą po głowie pewnikiem przejedzie.
- O to to to - zawtórował drugi.

Dom Wójta nie wyróżniał się wśród zabudowania Toshimy. Tak jak wspomniała dwójka starszych osób jedynym wyznacznikiem był wiszący szyld z symbolem księgi. Istniała szansa, że reprezentowała zbiór prawa, którego wójt niejako miał strzec. Pozbawiony chwastów, niewielki kwietnik przylegający do budynku zapraszał przyjezdnych. Widać wójtowa chciała chędogą chatą i przylegającym trawnikiem pokazać wyższość jej tytułu nad innymi gospodyniami. Eksponować miał to również zapach zapiekanych w cieście jabłek, który wydobywał się przez uchylone drewniane okiennice.
Poszukiwać odpowiedzialnego za wioskę nie dane było tobie szukać. Grubszy mężczyzna po czterdziestce stał w towarzystwie lepiej ubranego młodzieniaszka oraz miejscowego w wieku 35 wiosen. Widząc zbliżającego się w jego stronę Shigemiego rozpostarł ramiona w geście powitania.
- A nuż ci. Kto by się spodziewał, że te niecnoty, kolejnego młodzika sprowadzą. Powiedzcie mi, który to, Ryugu czy Asahina?

[Shigemi]

Uśmiechnąłem się na pożegnanie i skinąłem głową. Popołudnie zapowiadało się pracowicie, lekko rozbawiło mnie określenie, że w takiej mieścinie tylko i wyłącznie z szyldem to może być hacjenda Wójta. Skierowałem swoje kroki we wskazanym kierunku. Rzeczywiście to co zobaczyłem nie napawało nadprogramową emocją. Zwykły dom z szyldem księgi, ale chociaż kwietnik był ogarnięty, co dawało pewne poczucie spokoju, że nie wejdę do środka i nie zastanie mnie bród i smród, co niestety nie było niczym nadzwyczajnym w tych czasach. Kąpiel raz w tygodniu bardzo często była wysiłkiem nie do wykonania, a później zaskoczenie, a to ropień, a to pasożyty. Chociaż raz straszenie amputacją przy pchłach było lekko przesadą, ale przynajmniej gówniarz zaczął się myć. - uśmiechnąłem się do wspomnienia przerażonego kilkulatka, który wyhodował na swoim ciele nie małą kolonię albo może i dwie. Rodzice niby pilnowali higieny, ale skaczące żyjątka i znaki po ukąszeniach jakoś im umknęły. Westchnąłem cicho nad tym wspomnieniem i zaciągnąłem trochę powietrza, zapach pieczonych jabłek był intensywny, świeży i pyszny, jednak nie było mi dane się napawać tym widokiem, gdyż moje oczy dostrzegły, a uszy potwierdziły iż Wójt mnie dostrzegł. Powitanie było niezwykle przyjazne. Uśmiechnąłem się i skłoniłem lekko w geście powitania:

- Jako lokalny Medyk, muszę sprawdzić te plotki, być może dzięki temu medycznie staniecie się samowystarczalni. A może i po podgrzaniu mielibyście tutaj najlepsze gorące źródła w kraju! - teatralnie uniosłem rękę, jednak miało to brzmieć bardziej jak żart niż prawdziwa propozycja.
- Nazywam się Shigemi, pochodzę s Sogen i jest to mój rejon, gdzie odbywam wizyty domowe. Panie Wójcie uchyli Wójt trochę więcej rąbka tej tajemnicy? Lokalni Wodzireje opowiadali więcej własnych opinii niż konkretów, a bez tych próżno szukać sukcesu w tej wyprawie. - zatrzymałem na chwilę głos, gdyż przypomniałem sobie o ważnym szczególe, który może zaskarbić mi troszkę więcej lojalności i sympatii ze strony Wójta.
- Jednak konkrety na bok jeszcze na jeden mały moment, gdyż jako medyk muszę spytać, jak miewa się córka? Gdyż opisany w historii stan, w którym znajdowała się przed znalezieniem źródła brzmiał poważnie i groźnie. - lekko mina mi spoważniała, zapewnienie jej bezpieczeństwa nie było moim priorytetem, jednak trzeba było zachować pozory. W ich oczach miała mnie prowadzić idea, a zysk i sława miały być dużo, dużo dalej na lub wręcz z horyzontem. Jednak będąc małym szczawiem nie miałem pewności, czy kupią moje zachowanie i uznają je za autentyczne, muszę też brać pod uwagę to, że możemy mieć sprzeczne idee i po znalezieniu tego czego trzeba przestanę być potrzebnym. Chora córka, która by była lekko uzależniona od opiatów mogłaby być dobrą kartą przetargową, ale o tym nie teraz, być może zaraz zdementuje tę plotkę i tyle z wyprawy.

[Yami]

Misja rangi C

4/14
Shigemi

Znużony życiem i pracą medyk nie chciał krążyć ścieżkami wytyczonymi przez życie społeczne. Chciał jak najszybciej załatwić sprawę. Nie zważając na pytania samego wójta przeszedł od razu do rzeczy zadając pytania, nie mając pewności czy tak naprawdę rozmawia z właściwą personą czy na właściwy temat. Mężczyzna wspomniał coś o jakiejś dwójce ale kto ich tam wie o kim de facto jest mowa.
Widać było w tym wszystkim że wójt trochę został zbity z tropu. Uśmiechnięte lico zastąpione zostało szerzej otwartymi powiekami oraz nieznacznie otworzonymi ustami. Kiedy więc tylko skończyłeś stał jeszcze chwilę w marazmie ale koniec końców opamiętał się, pokiwał lekko głową na boki aby się otrząsnąć z szoku i rozłożył ramiona.
- Miło poznać.
Odparł zmieszanie. Spojrzał w kierunku drugiego młodzieńca, który stał teraz obok Ciebie. Był brunetem, chudym. Na prawym udzie znajdowała się niewielka torba typowa dla shinobi. Nie posiadał jednak widocznej odznaki czy stroju shinobi. Szansa na to aby był doświadczony było znikome. Znudzone spojrzenie spotkało się z Twoim, skinął głową i skierował się ponownie w stronę Wójta. Ten widząc jego spojrzenie ponownie się udarował odzyskując poprzednią radosną naturę.
- Ach tak! To jest Miyagi. On również jest ciekawy historią naszego cudownego źródełka, a jako zaznajomiony z tutejszym regionem i sztukami Shinobi pewnikiem błyskawicznie znajdzie - spoglądając na Shigemiego wójt zbliżył rękę do ust i odchrząknął - znajdziecie źródełko. Miyagi już co prawda słyszał to raz aczkolwiek każdego trzeba bardziej wdrożyć, choć jak mówisz już co nieco słyszałeś. A więc to było tak. Kilka dni temu moja córka obchodziła urodziny i wchodziła w okres dorosłości. Jako, że było to dla niej bardzo ważne pozwoliłem jej wieczorem udać się z przyjaciółmi na wspólną zabawę. Oczywiście wspomniałem, że jeśli w ciągu kwartału brzucho zacznie jej rosnąć to tak jej złoję tyłek i napiętnuję, że... no, to na czym to ja? A tak! Dzieciaki wróciły dopiero nad ranem, nie wszyscy. Brakowało mojej córuchny oraz jeszcze jednego chłopaka. Mówili, że nic nie pamiętają bo spili się skradzionymi z piwniczki butelkami krzakówki. Tak to jest jeśli nie jest się wprawiony w piciu czegoś mocniejszego niż piwo. Do tego trzeba mieć łeb a nie, że zielony jak szczypiorek co jeszcze mleko matki pił chwilę temu... wracając. Dwójka chłopaków założyła się, że przejdą po ciemku przez bagno z dziewczyną na plecach. No i poszli. Jedna para wróciła a druga nie. Krzakówka swoją siłę ma to i nawet nie pomyśleli, że stało się coś złego. Nad rankiem jak oprzytomnieli za sprawą chłodniejszej nocy to zaczęli szukać, a jak nie znaleźli w ciągu kilku godzin to wrócili z pośpiechem do wioski. No i zaczęły się poszukiwania. Chłopaka szybko się znalazło. Od stóp do głów w szlamie, nic nie wiedział, nic nie pamiętał. Kontynuowaliśmy poszukiwania ale leśne bagno ciągnie się i ciągnie. Drugiego dnia straciłem już nadzieję, że ją odnajdę ale znaleźliśmy ją pod jednem drzewem z wieczora, czy może raczej na. Spała sobie leżąc na nisko rosnącej gałęzi. Ręce i nogi zwisały niczym jak u psa jakiego. Była pieruńsko zmęczona i skarżyła się, że głodna. No to wzielim ją do domu, wykąpali i pod koc. Garnek zupy opróżniła i dopiero po wyspaniu mówiła co się działo. Obudziła się sama w bagnie, głowa bolała niemiłosiernie i głodna była bardzo no i pić się chciało jak po każdym piciu. Z rana następnego dnia była jeszcze bardziej głodna i postanowiła najeść się jakichś grzybów co myślała, że są jadalne, odpowiedź brzmi nie było. Skarżyła się na straszną srakę. Mówiła jakie to była osłabiona aż tu nagle idąc sobie w brązowych pantalonach patrzy a tu głaz a obok niego drzewo rośnie i korzeniami na ten kamień nachodzi. Mówiła, że kamień niczym misa, lekko wklęsła a w niej woda. Raz na jakiś czas bąbelek wydobywał się z pęknięcia w głazie. Na bagnie znalazła czystą płynącą wodę, a to ci dopiero. No i jak ona tak zwijała się z głodu to zaczęła pić. No i po jakimś czasie mówiła, że jej przeszło. Żołądek nie bolał jak i głowa, zmęczenie też jakoś przeszło. Wypiła jeszcze potem "na zapas" i zaczęła iść dalej. No i jak mówiłem znaleźliśmy ją tego dnia. Jakim to trzeba być pijanym aby wejść w bagno na kilkanaście kilometrów. A co do córki... nie chce jeszcze z domu wychodzić ale ma się dobrze. No to jak chcecie spróbować je odnaleźć?
- Podajcie mi tylko kierunek. - odparł szybko młodzik.

[Shigemi]

Chwilowa ekscytacja wzięła górę nad rozsądkiem, niby słyszałem jego wypowiedź, ale tak bardzo byłem skupiony na sobie, że w sumie odniosłem się do niej tylko w części i to w sumie w tej mniejszej części. Westchnąłem cicho. Cholera, takie zagrywki nie ułatwią mi zawiązania sojuszu, wręcz przeciwnie, tylko mogę sobie zaszkodzić i to w strasznie głupi sposób. Mój brak doświadczenia potrafił mnie czasami pogrążyć, na szczęście mimo wszystko wyszedłem z tego w miarę obronną ręką. Cóż wyszło na to, że starałem się za bardzo i z tego wszystkiego zapomniałem odpowiedzieć mu na pytanie, ale cóż dopiąłem swego. Wójt po przedstawieniu mi kolejnej postaci, z którą wymieniłem spojrzenie. Chłopak wydawał się znudzony do szpiku kości albo zdeterminowany tak, że każda jego komórka była skoncentrowana na znalezieniu źrodełka. Jeśli to było to drugie to pozazdrościć skupienia i siły woli. Spojrzałem w stronę wójta, który wyszedł z szoku, jakim go obarczyłem i postanowił opowiedzieć historię. Wiele się nie pomyliłem, ale jednak nie doceniłem pomysłowości moich prawie rówieśników. Chodzenie na barana na bagnach w kompletnym pijaczym amoku, trzeba przyznać, że to cud iż nikt nie zginął. Uśmiechnąłem się ze zrozumieniem słuchając szczegółów, a następnie powiedziałem:
- Historia rzeczywiście niczego sobie, trzeba przyznać, że moi prawierówieśnicy mieli nie lada fantazję. Trzeba się cieszyć, że nie musimy nikogo opłakiwać, zgodzę się z kolegą, że wyruszymy we wskazanym kierunku. - pominąłem tę "dyskretną" sugestię o pojedynczym wykonawcy tego zadania. Wiadomo było, że może być im niewsmak, że zainteresował się tym ktoś obcy, być może potencjalny szpieg. A kolega jak będzie fikał to można mu pomóc pozwiedzać bagienko...
Jednak to nie było moim celem ani krótko- ani długoterminowym, po trupach do celu bywało przelotnie moim mottem, ale nie tym razem. Przynajmniej nie teraz przy takich okolicznościach. Uśmiechnąłem się do siebie i oczekiwałem na dalsze dyspozycje, jeśli takowe się pojawiły, jeśli się nie pojawiły to puściłem skupionego kolegę przodem. Miałem nadzieję, że nie będzie sprawiał kłopotów, jednak jego widoczne skupienie na zadaniu mogło mu zapewnić nie tylko widzenie tunelowe fizycznie, ale również mentalne. Osoby bez plastycznego umysłu w obecnym świecie bywały bardzo problematyczne, gdyż widziały tylko awers lub rewers medalu. A jak wiadomo kunai najostrzejszy jest na łączeniach, a duże powierzchnie po prostu służą do pogłębienia rany. Identycznie jest też ze skalpelem, nikt nie bierze pod uwagę jego ścianek, najważniejsze jest to co jest prawie, że niewidoczne dla oczu - ostrze.*

_______________________________________
*motto bohatera, bez wyrazu ostrze.

[Yami]

Misja rangi C

5/14
Shigemi

Wójt skinął z zadowoleniem głową. Zgłosiło się dwóch młodzików, którzy chcieli spełnić jego prośbę w poszukiwaniu magicznego źródełka. Trzecia osoba, która stała obok was oparła dłonie na własnych biodrach. Przyszła pora aby w podnieść znaczenie tego człowieka.
- W takim razie Hakai was zaprowadzi do bagien i konkretniej wskaże gdzie iść.Ja życzę wam, a niejako tym i sobie, powodzenia byście się nie potopili, a i jak wrócicie z dobrymi wieściami to nadmiarowo jeszcze najlepszym plackiem Toshimy poczęstuję - rzekł wójt pociągając nosem. Aromat jabłek był wciąż wyczuwalny w powietrzu.
- Chodźcie.
Biedny Hakai, jego jedyną rolą było wskazanie kierunku głównym bohaterom tejże przygody. Szary człowiek, którego nie czeka w życiu nic ciekawego ruszył przed siebie. Szliście ścieżką dobre 10min, aż w końcu skręciliście na pola. Linia drzew majacząca się w tle zaczynała się przybliżać. Hakai, zatrzymał się dobre 400m od lasu kiedy jego stopa stworzyła wgłębienie w ziemi. Od tego momentu zaczynało się bagno.
- Uważajcie, w niektórych miejscach możecie dosłownie utonąć w bagnie. Najczęściej sięga do pasa. Wójtównę znaleźliśmy 8km od tego miejsca.
Chłopak jedynie skinął głową i ruszył przed siebie. Mogłeś dostrzec, że w przeciwieństwie do Hakaia nie zostawiał wgłębień w ziemi z każdym krokiem jakim wykonał.

[Shigemi]

Konwersacja nie trwała długo, nasze zmotywowane zachowania wystarczająco wyhamowały wodzirejskie zapędy Wójta. Hakai, gdyż po chwili okazało się, że tak nazywa się trzecia osoba obecna w pomieszczeniu, oparła ręce na biodrach w oczekiwaniu na dyspozycję wymarszu. Ta nastąpiła bardzo krótko po jego manewrze dłońmi. W milczeniu ruszyliśmy we wskazanym kierunku prowadzeni przez Hakaia. Facet raczej nie był rozmowny, a dziesięć minut marszu minęło we wręcz grobowej ciszy przerwanej tylko krótkim ostrzeżeniem odnośnie głębokości bagien oraz odległości w której znajdowała się spita, znaczy się wykończona dziewczyna. Urokliwe miejsce, podobno sporo trupów jest chowanych na bagnach, gdyż skrzętnie ukrywają sekrety na wieki. Być może jeden z tych sekretów niedługo ujrzy światło dzienne. - Westchnąłem cicho, przeczesałem fryzurę, a następnie skierowałem spojrzenie w stronę Hakaia - gość był ewidentnie znużony, a może wręcz i zniszczony życiem. Nie mam pojęcia czy stało się w jego życiu coś tragicznego, czy po prostu nic się nie działo i przez to wypruł się całkowicie z emocji. Biedny facet, obym nigdy tak nie skończył. To martwe spojrzenie, pomimo braku empatii mojej osoby napawało mnie jakimś smutkiem. Nawet nie tyle nad nim, co nad sobą. Postanowiłem jakoś chociaż zmienić to jego maskowate oblicze:
-Dzięki, być może właśnie przyczyniłeś się do największego odkrycia w dziejach tej wioski. - następnie chciałem coś powiedzieć do mojego towarzysza, lecz ten, nie zapadając się w bagno postanowił iść przed siebie. Nie miałem innej alternatywy jak samemu również aktywować najbardziej podstawową z technik Shinobi i powoli ruszyć za nim. Panie przodem... - uśmiechnąłem się łobuzersko do jego pleców, był świetną przynętą, dobrze, że szedł pierwszy, dzięki temu mogłem być spokojniejszy, puściłem go przodem. Nie chciałem, żeby dzielił nas dystans większy niż pięć - siedem metrów. To, że mogłem przypadkiem dowiedzieć się o tym źródle nie nadawało statusu ekskluzywności temu zadaniu, każdy mógł się o tym dowiedzieć, a przez to mógł nas wyprzedzić w poszukiwaniach lub zacząć próbować ją udaremnić. Rozglądałem się w każdym z kierunków przede mną oraz od czasu do czasu dyskretnie do boku lub w górę. Oczywiście szukałem również tegoż słynnego, wyżłobionego kamienia, ale osiem kilometrów to jednak kawałek drogi. Fakt, że dziewczyna spała na drzewie, a nie przy źródle wcale nie ułatwiał zadania, skąd pewność, że po wymieszaniu grzybów i wody z bagna nie dostała jakiegoś amoku i nie zaczęła chodzić w kółko wokół bagna albo jeszcze inne rzeczy. Starałem się dostrzec jakieś oznaki aktywności ludzkiej, skoro dzieciaki tutaj się bawiły, to musiały zostawić ślady w torfie, ewentualnie połamać jakieś gałęzie czy trzciny. Nie spuszczałem też z oka mojego towarzysza, któremu mogłem lekko przeszkadzać po prostu swoją obecnością, wszak zapewne w jego mniemaniu nie byłem tutaj w ogóle potrzebny.