Wioska Toshima

[Yami]

Misja rangi C

6/14
Shigemi

Hakai jedynie wzruszył ramionami na wspomnienie Shigemiego o przyczynieniu się do odkrycia. Zmęczenie i zniechęcenie musiało mieć jakiś powód. Nie musiałeś jednak zastanawiać się nad torem jakimi chodziły jego myśli, powody tego stanu czy zwyczajnie czekać na odpowiedź. Przyszła szybko, bardzo szybko bowiem w momencie kiedy ramiona wróciły do pozycji bazowej.
- Szczerze? Nie wierzę w takie rzeczy jak magiczne źródełka. Pic na wodę, a cała historia pusta jak spróchniałe drzewo. Pewnie się jej tylko przywidziały te problemy bo nigdy więcej nie wypiła.
I tyle. W tym czasie Miyagi znajdował się kilkanaście metrów przed Tobą. Nie pozostawało nic innego jak za nim podążyć. Przelałeś chakrę do stóp aby móc przejść po bagnie jak po najwygodniejszym dywanie w siedzibie feudała. Najważniejsze, że nie będziecie musieli martwić się przemoczonymi skarpetkami i gorączką następnego dnia.
Podróż zdawała się być bardzo leniwa. Powiew powietrza i obniżenie temperatury za sprawą sporej ilości zalegającej wody, nie ułatwiały. Miyagi zdawał się nie zaprzątać Tobą głowy. Kroczył przed siebie aż do momentu pierwszej linii drzew. Co można było o nim więcej mówić, zalesione bagno ot co. Od tej chwili chłopak, który kroczył przed Tobą zaczął rozglądać się, jednak Ciebie, miał wyraźnie w głębokim poszukiwaniu.
Potencjalny dystans do celu to mniej jak 7km.

[Shigemi]

Przewodnik szybko rozwiał moje dywagowania, swoją dosyć krótką acz treściwą odpowiedzią, doświadczenie wzięło górę nad młodzieńczym entuzjazmem i dla niego to było po prostu kolejnym kolcem w dupę sprezentowanym mu przez Wójta. Cóż, nie każdy ma prawo decydować o swoim losie z różnych powodów. Podążyłem za mającym mnie w poważaniu typem, któremu, delikatnie mówiąc mogłaby się lekko noga powinąć w tym bagnie. Nie byłem jego wrogiem, a nawet jeśli to on nie miał prawa o tym wiedzieć, mógł tylko się domyślać. Westchnąłem cicho i przyspieszyłem lekko kroku. Przeszliśmy około jednego kilometra, cóż rozmowa się nie kleiła, jemu nie było spieszno się poznawać mi również. Tak trwaliśmy w tym wspólnym skoncentrowanym na celu marazmie.
- Uważaj, bo Ci się podeszwy przypalą... - zagadałem, a raczej sprowokowałem chłopaka, byłem ciekawy, czy oleje mnie ciepłym moczem, czy jednak postanowi się do mnie jakoś odezwać. Nawet niegrzeczna odzywka to już byłoby coś, na negatywnych emocjach też można więź zbudować, może bardziej więź rywalizacji, ale cóż, zaczynałem się nudzić stąd była moja wewnętrza potrzeba, aby troszeczkę kolegę podburzyć, jako że informacja może być droższa od pieniędzy, zastanawiałem się cóż go tak motywowało? Albo wręcz przeciwnie, być może nie chciał tu być i chciał wszystkim udowodnić, że to była ściema i trzeba dać temu spokój. Byłem też gotowy na ewentualną agresję z jego strony, wszak nie miałem pojęcia co on tam ma w głowie.

Rozejrzałem się wokół siebie szukając jakichkolwiek poszlak. Ale cóż bagno, które teraz było troszkę bardziej zalesione. Skrywało swoje i cudze sekrety w milczeniu. Lekkie chlupnięcia mokradeł były akompaniamentem dla oddechu i mrugnięć oczu. Nic innego na ten moment się nie działo i nie zapowiadało się na to, że ma cokolwiek się zmienić w przeciągu najbliższych siedmiu kilometrów. Postanowiłem skupić się troszkę na otaczającej naturze, być może mogło coś się rzucić w oczy nadzwyczajnego, jakiś mech czy specyficzny śpiew ptaków lub całkowity jego brak. Cokolwiek co mogło zwrócić uwagę na coś nadzwyczajnego. Entuzjazm związany ze znalezieniem źródełka magicznego zbliżał się do poziomu naszego pierwotnego przewodnika. Czy można to nazwać słomianym zapałem? Raczej określiłbym to mianem zmęczenia od ukąszenia komarów i innych dziwacznie bzzyczących owadów oraz smordu, czy też "perfumy" zgnilizny i lekkiej duchoty. Wszechobecna wilgoć nie miała sobie równych, wewnętrzna dezaprobata dawała mi się coraz bardziej we znaki. Mój umysł powoli odlatywał w jakieś nieznane strony, zganiłem się w myślach. Musiałem się skupić na moim własnym planie, czyli znaleźć źródełko i zgubić na wieki mojego świadka.

[Yami]

Misja rangi C

7/14
Shigemi

Zalesione bagno. Za dużo nie można było powiedzieć o tym miejscu jeśli już wcześniej się je widziało. Latające złośliwe komary, które przelatują koło ucha, od czasu do czasu dźwięk rechotania jakiejś żaby, ptactwo również znajdowało się na tych terenach jednak w znacznie mniejszym stopniu niż w typowych lasach np. Midori. Ślady pozostawione po dziewczynie na tak wczesnym etapie było trudno. Zdecydowanie łatwiej było dostrzec waszej dwójce małą drewnianą beczułkę opartą o pień drzewa. Fakt, że nie zapadała się pod ziemię wskazywał na stały grunt pod nogami.
Widząc pierwszy ślad Miyagi postanowił odpowiedzieć na twoją pierwsze twierdzenie, które padło chwilę temu. Nie był z niej zadowolony ale nie dawał po sobie tego poznać. Westchnął głośno i odwrócił się w Twoją stronę.
- Mam jedno zasadnicze pytanie. Po jaką cholerę idziesz tam gdzie ja? Jeśli chcesz szukać tego źródełka to zacznij to robić a nie iść przyjść na gotowe i żądać potem od wójta nagrody. Sam je odszukam i sam zostanę za to wynagrodzony.
Pomimo gorzkich słów i idei jaką ze sobą niosły chłopak nie podniósł głosu ani się mocniej nie skrzywił, po prostu odwrócił się i ruszył przed siebie. Znacznie szybciej niż do tej pory
Co się jednak miało do samej beczki. Była pęknięta i najwyraźniej opróżniona. Na ziemi widać było liczne ślady stóp. Nadchodziły od strony wschodu, widać było, że osoby wybrała ścieżkę, mniej grząską od waszej. Od tego miejsca odchodziły dwa tropy, jeden którym szedł młody Miyagi, i drugi schodzący trochę bardziej na prawo. Pozostawione ślady głębiej wbiły się w ziemię.

[Shigemi]

Komary, żaby jakieś czaplopodobne ptaki i inne cuda doskwierały coraz bardziej, moja osoba jednak powoli dystansowała się od natury i zacząłem bardziej przyglądać się ewentualnym poszlakom. Naszym oczom ukazała się opróżniona beczółka oraz dwa tropy, które prowadziły od niej. Uśmiechnąłem się to mogło być połączone ze sprawą albo zupełnie nie, jednak coś co dało mi do myślenia to głębokość kroków, które były głębsze niż nasze. Musiałem się skupić. Inny osobnik jest na pewno cięższy, być może starszy? Trzydzieści lat? Czterdzieści lat? Być może będzie dla nas niebezpieczeństwem. Starałem się dostrzec czy te ślady wyglądały tak świeżo jak nasze, czy już wyglądały na trochę zniszczone, lub nadgryzione zębem czasu. Dobrze by było żeby nie wejść w ewentualną zasadzkę. Szybko spojrzałem jeszcze czy oba tropy były tropami od prawdopodobnie tej samej osoby, czy różnych osób, warto wiedzieć, czy zaśmiecanie bagienka zawdzięczamy jednemu lub więcej istnień ludzkich, chociaż tych co śmiecą nie można szufladkować jako człowiek. Tylko zwykły niepożyteczny idiota.
- Chodzi Ci o kasę? Mi na pieniądzach nie zależy. Mam za co jeść. Za to może to uratować wiele istnień ludzkich i zakończyć wojny, to jest prawdziwa nagroda. - po sekundzie dodałem już do jego maszerujących pleców - Jakby coś Ci się stało byłbym głównym podejrzanym w dodatku jakbyś tutaj zginął, a nie zaginął to ucierpiałaby moja reputacja. Będziesz mniej nadąsany, jak zrzeknę się oficjalnie wynagrodzenia gotówkowego? - nie mogłem nie dorzucić malutkiej uszczypliwości -No chyba, że nagroda jest rzeczowa lub osobowa, to cóż, ja oferty żadnej nie dostałem, a żony nie szukam. - ku jego dezaprobacie szedłem za nim i starałem się porównać jego ślady, ze śladami znalezionymi przez nas. Chodziło mi o porównanie zwłaszcza głębokości zapadania się w bagienko. Lepiej być przygotowanym na coś co być może nie nastąpi, niż założyć z góry, że on nie będzie dla nas zagrożeniem. Oczywiście brałem też pod uwagę, że to mógł być jakiś klasyczny randomowy grzybiarz. Moja przynęta przyspieszała kroku z każdym momentem, więc starałem się nie zgubić go z oczu, byłoby przykro jeśli on zginie lub zaginie, a ja będę niesłusznie oskarżony, jakbym był oskarżony słusznie to zupełnie co innego. Dużo łatwiej bronić się za coś co się popełniło niż tłumaczyć się za kogoś lub czyjąś głupotę. Powoli, jednak bardzo powoli zbliżać będziemy się w stronę miejsca odnalezienia młodej awanturniczki. Rozglądałem się na boki i od czasu do czasu za siebie, nie chciałem przeoczyć jakiegoś ważnego szczegółu typu linki, czy notki lub bombki lub inne tropy.

[Yami]

Misja rangi C

8/14
Shigemi

Dokładne określenie wieku śladów czy kolejność ich powstawania wykraczała poza Twoje zdolności. Nie byłeś Mistrzem analizy ani tropicielem. Dostrzegłeś jedynie, że ślady nie są aż tak wyraźne jak wasze. Ot co.
Uczepiając się pleców Miyagiego nie przeszedłeś zbyt wiele. Choć ten czas pozwolił Tobie na oszacowanie pozostawianych przez niego śladów. Poziom wgłębienia można porównać do Twoich, widocznie byliście podobnej masy, choć może patrząc po jego wzroście pewnikiem ważył mniej od Ciebie.
Co zaś do chłopaka ten odwrócił się gdy tylko wyczuł oddech na swoich plecach, nie dosłownie oczywiście. Jego spojrzenie było tym razem ciut bardziej ostre, tak jakby powoli tracił panowanie nad sobą a wzbierająca złość tylko szukała miejsca aby się wydostać z jego ciała.
- Chodzi mi o to, że jesteś mi kulą u nogi. Czy ty wyciągnąłeś jakiekolwiek informacje na podstawie tego co znaleźliśmy? Wnioskuję, że nie boś się mnie uczepił jak rzep psiego ogona. Przypomnij sobie co mówił Wójt. Dzieciaki zabrały alkohol z jego piwnicki. Beczułka mogła należeć właśnie do nich. Poza tym wójt mówił o tym ich dziwnym zakładzie, że przejdą przez bagno z dziewczyną na plecach. Stąd głębsze ślady. Każdy poszedł swoją stroną z dziewczyną na plecach. Miałem dwie możliwości i zdecydowałem się na tą mając nadzieję, że jest to ścieżka wybrana przez zaginioną. Dlatego ponawiam to co powiedziałem. Jesteś mi kulą u nogi. Jeśli zależy Tobie na znalezisku wybrałbyś drugi trop podwajając szanse znalezienia źródła.
Chłopak splótł ręce na klatce piersiowej oczekując Twojej odpowiedzi. Widać, że nie zamierzał się ruszać póki nie podejmiesz jakiejkolwiek decyzji. Pytanie tylko jaka ona była i jakie racje będą za nią stały.

[Shigemi]

Szliśmy sobie dalej, przez bagno, od czasu do czasu spoglądałem na ślady, które były pozostawione, ich regularność była lekko zastanawiająca. Pijany chłystek, z dziewczyną na plecach miał iść tak równo? Na takim terenie? - [i[ Coś mi tutaj przestaje pasować.[/i] - wciągnąłem więcej nadgniłego, bagiennego powietrza, a wszystkie okoliczne komary niebezpiecznie zbliżały

-Jesteś zajebiście wybitny. Czyli Twoim zdaniem nawalony do granic możliwości tak, że zgubił siebie i Wójtównę. Ten sam chłopak z dziewczyną na plecach zostawiłby tak regularne ślady, na tak grząskim terenie? Pozostawiam to własnej refleksji. -następnie złośliwie spojrzałem spode łba - - Życzę Ci, abyś tej kuli u nogi nigdy nie potrzebował jak wpadniesz w potencjalną zasadzkę. - dodatkowo po chwili dodałem:
- I jeszcze jedno, nie widać śladów całej chmary ludzi, którzy przeszukiwali te bagna, ale widać ślady dwójki, która szła tutaj dwa dni wcześniej? westchnąłem z dezaprobatą. - Wydaje mi się, że ktoś tutaj przed nami był. I to całkiem niedawno. - Powiedziałem , a następnie dodałem:
- Jestem medykiem, a nie leśnikiem, moim zadaniem jest zbadać właściwości źródła i sprawdzić, czy rzeczywiście leczy rany lub choroby, czy i w jakich warunkach potrafi przywrócić organizmowi ludzkiemu homeostazę. Ty za to zachowujesz się, jakby chodziło Ci tylko o własny sukces i wiem, że jeśli się rozdzielimy, to Twoje płytkie zachowanie sprawi, że sprowadzisz tutaj wycieczki zwiększające Twoją sławę, zamiast w pierwszej kolejności zebrać dane i zobaczyć komu to może pomóc i w jaki sposób. - spojrzałem mu w oczy pustym, znużonym spojrzeniem - Dlatego, dla dobra Toshimy i całego okolicznego regionu, będę szedł za Tobą, żebyś nie zataił znaleziska, a osoby, które nie mając pojęcia o sterylności nie skaziły tej wody. - patrzyłem dalej na niego, mimo że udawałem, że jestem ponad to, mój puls przyspieszył, nasz konflikt był totalnie z mojej perspektywy bezsensowny, z jego strony najprawdopodobniej konieczny. Byłem gotowy na małą potyczkę tutaj, jednak wolałbym tego uniknąć, w dodatku nasza sprzeczka, która trwała za długo i za głośno mogła sprawdzić, czy moja teoria o obecności na bagnach osób trzecich okaże się prawdą. Traciliśmy tutaj czas, jeśli ktoś nas wyprzedzał, to byliśmy w coraz ciemniejszej, przysłowiowej dupie.
-Przełóżmy mordobicie na później, chwała za znalezisko i wynagrodzenie będzie Twoje. Tylko znajdźmy to..., to jest ważne. - powiedziałem i dałem dwa kroki w tył zwiększając między nami dystans. Rozejrzałem się też lekko dookoła, żeby spróbować dostrzec, czy ktoś tutaj nas nie obserwuje. Być może mój brak doświadczenia militarnego sprawiał, że dostawałem paranoi i pójście za Miyagim było błędem. Na bitkę nie miałem ochoty, więc jeśli się dalej będzie upierać zacznę rozważać podjęcie innych środków i zachowań, być może trzeba założyć inną maskę niż zwykle maskę emocji.

[Yami]

Misja rangi C

9/14
Shigemi

Jeśli miało kiedyś dojść do konfliktu był to odpowiedni moment. Nie mieliście źródełka w swoim otoczeniu, a więc walka nie powinna doprowadzić do jego zniszczenia, no chyba, że przeciwnicy posiadali techniki strzelające na kilka kilometrów, wtedy nikt nie może być pewnym niczego. W Miyagim wzbierała złość. Taki spokojny za pierwszym razem teraz uśmiech odwrócił się do góry nogami. Przeczuwałeś, że gdybyś tylko sięgnął do torby z rzuciłby się Tobie do gardła z myślą, że chcesz go zaatakować. W jego oczach byłeś kulą u nogi, która zatruwała mu ciszę, spokój i własne myśli.
- A ty zajebiście tępy. Jak inaczej chcesz wytłumaczyć fakt, że zbiór normalnych osób nagle stało się zauważalnie ciężkich? Poza tym kto ich tam wie jak przeczesywali teren. To bagno, większość śladów mogli przeoczyć plus cholera ich wie jak wyglądały te poszukiwania. Dzieciaki mogły powiedzieć co się stało i skierować wieśniaków na niewłaściwy kierunek poszukiwań. Do tego ilu chętnych mogło brać w tym swój udział. Bagna są rozległe, nawet gdyby była ich 50 mogli zwyczajnie obrać inny kurs. To, że tutaj jest mało śladów nie oznacza, że nie znajdziemy ich później więcej.
Chłopak był wyraźnie przekonany o swojej racji, niezależnie od tego czy była zgodna z prawdą czy nie. Taki typ człowieka, z tych co zawsze mają rację i wszyscy inni są głupi, a jeśli są głupi rzadko co są potrzebni, chyba, że do wyzyskiwania innych albo jako czarna owca. Nie mniej jednak coś tam potrafili i musieli mieć łeb na karku aby było to możliwe.
- I co ty mi tu pieprzysz o jakichś wycieczkach i sławie? Nie wciskaj mi własnych myśli do głowy. Bo tylko ktoś taki jak ty mógłby to powiedzieć. Mówisz o byciu medykiem a nie chcesz wnieść nic do jego poszukiwań. Wielki mi doktor co przypisuje każdemu napar z pokrzyw i mięty a sam leży rozłożony w swoim "gabineciku".
Chłopak momentalnie odwrócił się i zaczął iść przed siebie. Miał wyraźnie dość Twojej osoby i konwersacji z Tobą. Nie kończyły się one dobrze dla jego statusu i zdrowia psychicznego. Złość piękności szkodzi, choć ciężko oszacować czy podchodził narcystycznie do swego wyglądu. Kobietą wszak nie był.
- Z resztą rób co chcesz.
Niejako odpowiedział na rzuconą propozycję o zażegnaniu konfliktu.
Co się jednak miało poszukiwania śladów osób trzecich i skupionym wzroku na sobie? Nic takiego nie dostrzegłeś ani nie zauważyłeś. Szliście dalej przez bagna, raz na jakiś czas natrafiając na głębsze ślady oczywiście w miejscach, gdzie było dość płytko. Podążaliście nimi wgłęb bagna.

[Shigemi]

Wyraźnie rozjeżdżaliśmy się w swoich pomysłach na ślady, jednak podczas wymiany zdań, bo rozmową tego nie szło nazwać osiągnąłem swój cel, a nawet trzy. Po pierwsze, sprawdziłem czy w tym momencie możemy być celem ataku - nie jesteśmy, po drugie chłopak zaakceptował to, że za nim idę, po trzecie jego profil psychologiczny pokazuje iż jest twardogłowym Shinobi, więc najprawdopodobniej wytrzymałym na ewentualne obrażenia, co skutkuje tym, że może dalej robić za ewentualną przynętę. Traciliśmy tutaj sporo czasu, ale szedłem za nim, wzajemne przerzucanie się inwektywami miało swoje plusy, pokazało, że ani ja ani on nie mamy o sobie zielonego pojęcia. Rozejrzałem się lekko wokół siebie w poszukiwaniu jakiegoś większego drzewa i ewentualnej możliwości wskoczenia na nie. Drzewa na mokradłach mogły być trochę podgnite, a ja nie chciałem wylądować z powrotem w błotku. Jeśli sytuacja na to pozwoli planuję wskoczyć na pobliskie drzewo i zacząć przemieszczać się skokami z jednego na drugie wzdłuż tropów. Czasami zmiana perspektywy może zdziałać cuda, a ja nie chciałem jednak zostawać tutaj na wieczność. Gdyby to była randka z jakąś miłą Kunoichi to czemu by nie, jednak ten typek nie był w ogóle atrakcyjny. Przeskakując z drzewa na drzewo starałem się wypatrzyć cokolwiek nowego. Nasza wyprawa musiała zacząć posuwać się do przodu. Chociaż pierwsze sukcesy mamy już za sobą, batalia słowna oraz akceptacja mojej osoby na tej wyprawie.

Z uwagi na to, że nie chciałem już zaogniać sytuacji, która w miarę się klarowała nie odpowiedziałem na zarzuty, które były kompletnie od czapy, bo wszystko to co powiedział nie zgadzało się z rzeczywistością. Gdybym siedział przy biurku, to bym nigdy w tej zapyziałem Toshimie nie postawił stopy, co przynajmniej wyszłoby mi na poziomie psychicznym na zdrowie, bo bym nie spotkał tego osobnika. Ze znużonym i lekko nieobecnym wzrokiem przyjąłem komplementy mojego rozmówcy na mój temat. Czy zmusiło mnie to do refleksji? Niezbyt. Czy wprawiło mnie to w lepszy nastrój? Owszem. Brak konieczności co chwile usprawiedliwiania swojej obecności ułatwiał mi zadanie, przynajmniej nie zużywałem śliny. Jeśli podczas przechadzki po konarach drzew zbytnio nadganiałem Miyagiego to wyhamowywałem po chwili, aby ciągle to on był przewodnikiem. Zastanawiałem się ile plus minus wycieczki do ziemi wskazanej nam zostało oraz ile jeszcze stamtąd do ziemi obiecanej będziemy musieli przejść. Będąc lekko wyżej niż Miyagi starałem się również zobaczyć, czy na mokradłach widać było jakikolwiek większy, dodatkowy ruch wody, który mógł sugerować o obecności jakiegoś dopływu albo różnicy wysokości terenu.

[Yami]

Misja rangi C

10/14
Shigemi

Przemierzanie bagien z negatywnie nastawioną wobec ciebie osobą nie mogła być przyjemnym doznanie. Całe szczęście, że pomimo tak odmiennych poglądów nie rzuciliście sobie wzajemnie do gardeł. Każdy z was miał swoje powody aby odnaleźć źródło i stawiał je znacznie wyżej niż narastający konflikt.
Shigemi niczym rasowy shinobi postanowił skorzystać z rosnących drzew aby lepiej rozeznać się w sytuacji. Mimo, że rosnące na bagnach drzewa trzymały się bardzo dobrze, zupełnie jakby znajdowały się na żyznej ziemi, bądź przystosowały się do tych terenów. Drzewa mogły mieć dobrych kilkadziesiąt lat i zapuszczały korzeń w czasach kiedy bagno już nawiedzało te rejony. Shigemi nie miał trudności z przebiciem się przez koronę drzewa i głową wychynąć ponad korony drzew, rzadko rosnących w tym rejonie bagien. Ślady, które widział na ziemi z tej wysokości były już niewidoczne. Natomiast widoczne stały się inne poszlaki. Zmierzaliście w stronę jednego z drzew, którego dwie gałęzie leżały na ziemi. Mech i brud nie zdążyły jeszcze pokryć białego drewna. Wskazywało to na efekt wydarzenia mającego miejsce nie dalej jak tydzień temu, czyli w okresie zaginięcia dwójki.
Miyagi w tym czasie dokładniej obserwował ślady. Chód stawał się coraz mozolniejszy i ociężały. Nie prowadził już w linii prostej lecz tak jakby co jakiś czas tracił równowagę. Później zaś nie miał siły iść ponieważ zamiast odbitych w bagnie butów ciągnęły się dwie linie przerywane od czasu do czasu. Był to też moment kiedy w końcu dotarliście do wspomnianego drzewa.
Gdyby nie dobra pogoda ostatnich dni to co się działo trudniej byłoby ocenić. Ślady były w miarę wyraźne dla sprawniejszego oka. Kiedy tylko osoba dopadła do czegoś co można nazwać "ubitą ziemią" padła jak długa, zrzucając coś obok. Ślady wskazywały na element wielkości człowieka. Ilość śladów była stanowczo za duża aby wyciągnąć więcej wniosków. Z tego miejsca odchodziły dwa kolejne tropy jeden w kierunku wioski a drugi w głąb bagna. Oczy Shigemiego dostrzegły wystający, podłużny obiekt z bagien, wystawał na może 10cm i znajdował się ponad 20m od miejsca rozpoczęcia śladów prowadzących do wioski. Gdyby nie jaśniejszy odcień z pewnikiem przeoczyłby tę poszlakę.

[Shigemi]

Grobowa, czy może wręcz bagienna cisza pozostawała nie zmącona. Uśmiechnąłem się pod nosem przeskakując z korony na koronę. Ktoś z boku mógłby powiedzieć, że jesteśmy bardzo różni od siebie, jednak w gruncie rzeczy mieliśmy sporo podobieństw, jak chociażby to, że uparcie stawialiśmy na swoje hipotezy, pomimo ewentualnej refleksji nad innymi opcjami. Droga mijała w milczeniu naszej dwójki, jednak akompaniamenty naturalne nie ustawały. Ptaki, żaby, insekty mniej lub bardziej upierdliwe towarzyszyły nam podczas wędrówki. Z góry tropy były praktycznie niewidoczne, mieliśmy sporo szczęścia, że warunki atmosferyczne były sprzyjające inaczej wszystkie ślady już dawno by zniknęły. Uśmiechnąłem się pod nosem po raz drugi. Jednak mina szybko mi zrzedła, gdy coraz bardziej przyglądałem się tropom. Cholera, moją wersję szlag trafił, trzeba przyznać, że narąbany gówniarz miał trochę pary w nogach, skoro doszedł z tą dziewczyną aż tutaj. - pokiwałem ze zdumieniem do swojej myśli, jednak wewnętrznie poczułem lekkie ukłucie, nie lubiłem nie mieć racji, a tutaj wychodziło na to, że moja hipoteza była bardzo mocno na wyrost.

Jednak inna perspektywa pozwoliła mi dostrzec jakiś przedmiot, który był oddalony około dwudziestu metrów od tropów pijackich trucheł. Jaśniejszy kolor sprawił, że byłem w stanie go dostrzec. No w końcu troszeczkę szczęścia. - uśmiechnąłem się do siebie i następnie doskoczyłem po koronach do podłużnego obiektu, jednak nie zeskakiwałem od razu, najpierw przyjrzałem się okolicy przedmiotu, aby upewnić się, że nie jest niebezpiecznie. Mimo że moja wersja wydarzeń była praktycznie obalona, nie chciałem kusić losu bzdurnym zachowaniem, które by mnie pogrążyło i wystawiło nie dosyć, że na pośmiewisko to jeszcze na niebezpieczeństwo. Jeśli po spojrzeniu pod różnym kątem nie dostrzegłem niczego niepokojące, jakichś linek, czy żyłek, ewentualnie notek, zeskakuje jakieś pięć metrów od znaleziska i spokojnie podchodzę do przedmiotu, najpierw mu się przyglądam, patrzę, czy ewentualnie nie wskazuje jakiegoś kierunku na bagnach, a następnie powoli próbuję go wyciągnąć. Mam cichą nadzieję, że nie okaże się to jakimiś wnykami lub innym kłusowniczym badziewiem, ani tym bardziej czymś z asortymentu Shinobi.

Nie zapominam również o Miyagim, spoglądam od czasu do czasu w kierunku, w którym go widziałem po raz ostatni, żeby upewnić się, że podczas badania poszlaki on po prostu mi nie ucieknie, a nawet jeśli, to nie było to aktualnie ważne. Wszak ślady były dwa, a więc ten najprawdopodobniej należał do chłopaka co niósł dziewczynę na plecach, wszak prowadził do wioski. Jeśli przedmiot okaże się nieistotny w sprawie to wskakuję na korony, wracam do punktu rozwidlenia i staram się poruszać wzdłuż ścieżki wskazanej przez ślady najprawdopodobniej zaginiono-odnalezionej Wójtówny.

[Yami]

Misja rangi C

11/14
Shigemi

Kiedy znalazłeś się na drzewie tuż nad przedmiotem, nim zszedłeś poniżej korony drzew. Dostrzegłeś w oddali przestrzeń gdzie nie rosły drzewa a wysoka trawa, która w wielu miejscach była połamana, wskazując na przejście większej ilości ludzi.
Co się jednak miało niespodziewanego przedmiotu. Nie dostrzegłeś doczepionych linek, notek wybuchowych ani mechanizmu co nie oznaczało, że gdzieś się nie znajdowały. Zbliżając się do wystającej części obiektu zacząłeś dostrzegać deformacje błota w jego otoczeniu. Pociągnąłeś za coś co okazało się szyjką z wetkniętym korkiem. Skapujące błoto z obiektu odsłoniło pusty, skórzany bukłak. Jeśli wyciągnąłeś korek poczułeś silny zapach alkoholu.
- Znalazłeś coś?
Miyagi w tym czasie skończył oględziny. Nie wszedł na bagno, a więc nie skrócił dystansu między nami. Widząc co trzymałeś w ręce skinął głową. Mimo, że cisza była wymowna i niosła ze sobą niepewność. Teraz kiedy miałeś możliwość spojrzeć na jego twarz widać było ponownie spokój. Potrzebował czasu aby ochłonąć po ostatnich niesnaskach.
- Bukłak? Wszystko zdaje się zgadzać. Ślady kierują się w stronę wioski. Chłopaka znaleziono pierwszego. Możliwe, że alkohol mu się skończył i chciał znaleźć go więcej, dlatego zostawił córkę wójta i poszedł go szukać. Tłumaczy czemu się rozdzielili oraz dlaczego został znaleziony wcześniej. Przytomną na pewno nie można nazwać wójtówny, która albo za sprawą alkoholu albo za sprawą paniki nie dostrzegła tych oczywistych śladów.
Chłopak odwrócił się i zaczął iść nowym szlakiem. Przystanął na chwilę, barki podniosły się i po chwili opuściły. Głośno westchną i skierował wzrok w Twoim kierunku.
- Idziesz?

[Shigemi]

Inna perspektywa dawała nowe możliwości, oprócz podłużnego znaleziska odkryłem też trawiastą polankę, która pokryta była pokaźną ilością odcisków ludzkich kroków. To sugerowało, że byliśmy na prawdę coraz bliżej i bliżej. Być może już za niedługo dotrzemy do miejsca, o którym zasłyszałem niecałe kilka godzin temu, od dwóch podchmielonych staruszków, gdyby mi ktoś powiedział o tym wczoraj wyśmiałbym go i zapewne jeszcze nawtykał personalnie. Uśmiechnąłem się do swoich myśli po raz kolejny przeczesując wzorkiem teren, a następnie zeskoczyłem w kierunku znaleziska. Byłem ciekawy tego małego cudeńka, jednak podchodziłem do przedsięwzięcia z ostrożnością.
Znalezisko nie było zaminowane, przynajmniej na moment, w którym miałem z nim osobisty kontakt nie odczułem żadnych negatywnych skutków. Miałem cichą nadzieję, na coś bardziej ekscytującego, ale cóż jak się nie ma co się lubi, to się lubi co się ma. Lekko potrząsnąłem znaleziskiem, aby oczyścić go chociażby częściowo z błota, ściółki leśnej i innych cudów. Nie wyglądał on zbytnio ekstrawagancko, było to klasyczny, ubrudzony i śmierdzący jakimś tanim bimbrem bukłak. Zapewne należało to do jednego z dzieciaków, zapewne tego, który był jeszcze chwilę temu specyficznym, pijanym wierzchowcem. . Obejrzałem dokładnie nadgryziony czasem bukłak i spojrzałem w stronę Miyagiego:
-Tak, to chyba pamiątka po sportowcu, który okazał się nie być dżentelmenem... - następnie wysłuchałem wypowiedzi młodego towarzysza, pokiwałem głową i jeszcze raz się rozejrzałem, jeśli nie dostrzegłem niczego ciekawego chciałem skierować się w stronę Miyagiego, jednak ten mnie ubiegł i zapytał, czy będę za nim podążać, postanowiłem schować swojego ego w kieszeń i odpowiedziałem:
- Z przyjemnością. - i ruszyłem za nim. Miałem cichą nadzieję, że chociaż częściowo zażegnaliśmy nasz kryzys personalny, a teraz rozpoczniemy owocną współpracę podążając za śladami nawalonej w sztok Wójtówny, powoli szedłem za Miyagim zastanawiając się w jak słabym stanie musiała być dziewczyna, żeby aż tak pobłądzić. Patrząc po śladach to dobrze, że dziewczyna się nie utopiła w tym bagnie, gdy traciła przytomność albo raczej świadomość. Pić trzeba umić, jak to często mawiali towarzysze okazjonalnych bywalców izby przyjęć, których kompani przedawkowali procenty i przez to znajdowali się w opałach i zajmowali miejsca na urazówce. Każda z tym podobnych historii napawała mnie coraz większym poczuciem potrzeby przejścia na stronę abstynentów, z drugiej strony, w bardziej polityczno-biznesowych sytuacjach alkohol otwierał gęby i różne inne wrota.

[Yami]

Misja rangi C

12/14
Shigemi

Dwójka młodzieniaszków przemierzała bagna idąc śladami zagubionej dziewczyny. Miejscami ze względu na pogłębiające się bagno ślady zacierały się. Wówczas szliście z Miyagim na czele. Raz on, raz Shigemi dostrzegali powrót ociężałych śladów w błocie i mogli sprostować krok. W przeciwieństwie do dziewczyny mogli korzystać z podstawowej technik shinobi i bez problemów pokonywać teren znacznie szybciej od zwykłego, zmęczonego człowieka.
Już po trzech godzinach kluczenia po bagnie i poszukiwaniu tropów udało się Shigemiemu dostrzec coś bardzo ciekawego, potwierdzając obrany kierunek oraz przypuszczenia dotyczące osoby którą śledziliście. Na jednym z drzew dostrzegliście kępę wyrastających z niego grzybów. Niektóre z nich były wyrwane wraz z korą. Nie leżały jednak w bagnie. Miyagi, który również dostrzegł ten ślad przypomniał historię wójta. Wspominał, że dziewczyna kolejnego dnia zjadła grzyby, które doprowadziły do znaczących problemów z żołądkiem. Shigemi jako medyk mógł stwierdzić, że nie były aż tak trujące ale wywoływały rozwolnienie i boleści żołądka po konsumpcji.
Musieliście być blisko, do tego stopnia, że w ciągu godziny młody medyk dostrzegł coś szarego wystającego na prawie metr ponad bagno tuż obok drzewa, drzewa którego korzenie oplatały szary obiekt, coś co wydawało się głazem.

[Shigemi]

Nasze śledztwo postępowało w końcu w dobrym i wspólnym kierunku. Coś co jakieś kilka godzin temu wydawało się niemożliwym stało się faktem. Nie było to do mnie zbyt podobne, ale zaczynałem lekko współczuć dziewczynie, z naszymi umiejętnościami Shinobi marsz był dużo łatwiejszy, ale ciągle wymagający, nie wyobrażałem sobie jak bardzo zmęczona i w pewnym momencie przerażona musiała być Wójtówna. Odsapnąłem głośniej, aby lekko wyrównać oddech, po czym kontynuowałem podróż. Przez bagniste połacie. Po około trzech godzinach naszym oczom ukazały się nagryzione, naderwane grzyby na jakimś pieńku.
-No to teraz możemy oprócz śladów stóp, zacząć szukać i brązowej ścieżki. - zaśmiałem się, po trzech godzinach milczenia nawet i największy gbur zaczął odczuwać potrzebę wyartykułowania kilku głosek. Miyagi przypomniał historię Wójta, wszystko się zgadzało, więc najprawdopodobniej już jesteśmy bliżej niż dalej. Dziewczyna miała kupę HEHE szczęścia, gdyż akurat to co zobaczyła i skonsumowała nie było zabójcze, ale rozstrój żołądkowy był pewny. Postanowiłem włożyć do sakwy dwie-trzy większe opieńki, przydadzą się do późniejszej analizy, jeśli znajdziemy źródło, pozwoli nam to potwierdzić lub zaprzeczyć hipotezie o magicznych leczniczych właściwościach źródła. Być może po prostu organizm się zdążył oczyścić, a źródełko wystarczyło do nawodnienia organizmu w stopniu wystarczającym do poprawnego samopoczucia. Niestety wydawało się to najbardziej prawdopodobną wersją, ale po zajściu tak daleko byłoby niewskazane dla morale, aby powątpiewać w misję.

Kolejna godzina marszu przyniosła być może przełom w wyprawie, majestatyczne drzewo oplatało coś całkiem sporej wielkości w odcieniach szarości. Istniała możliwość, że to było to czego poszukiwaliśmy, przynamniej pasowałoby to do historii i opisów.
-Miyagi, ten głaz wygląda obiecująco - - powiedziałem w kierunku towarzysza i postanowiłem zbliżyć się do głazu mimo wszystko puszczając Miyagiego przodem, miałem cichą nadzieję, że nie okaże się jakimś niesamowicie rąbniętym gościem, który stwierdzi, że to znalezisko trzeba za wszelką cenę zniszczyć w imię balansu świata i tym podobnych. Zbliżam się do głazu poszukując źródełka, które gdzieś tutaj powinno być. Jeśli rzeczywiście leczy rany nie chciałem pić go od razu. Pierwsze co to próbowałem się przyjrzeć niezmąconej wodzie oraz powąchać, czy na pierwszy rzut oka i nosa różni się czymkolwiek. Na testy bardziej drastyczne przyjdzie jeszcze czas, ale co ważniejsze w pierwszej kolejności trzeba było po prostu znaleźć tę wodę, gdyż może się okazać, że tutaj wcale jej nie ma i będzie czekać nas jeszcze kilka godzin marszu do miejsca przeznaczenia. Podczas zbliżania się do głazu oraz podczas oględzin staram się nie być całkowicie pochłonięty znaleziskiem i staram się zachować czujność, która miała mnie uchronić przed jakimś nadprogramowym narażeniem się na niebezpieczeństwo.

[Yami]

Misja rangi C

13/14
Shigemi

Na słowa Shigemiego o znalezisku, towarzysz medyka zaczął dokładniej obserwować otoczenie. Oczy gwałtownie się rozszerzyły a on puścił się biegiem w kierunku kamienia, a ty za nim. Jak się okazało po krótkiej chwili rzeczywiście w kamieniu znajdowało się płytkie wgłębienie na którego dnie widać było niewielkie pęknięcie, z którego najprawdopodobniej wydostawała się woda.
Miyagi nie zważając na Twoją obecność sięgnął do torby z której wyciągnął nie notkę wybuchową której obawiałeś się jeszcze chwilę temu a zwykły zwój. Na rozwiniętej stronie znajdowały się dziwne pieczęci zaś po złożeniu kilku część wody została przez zwój wchłonięta.
- Nareszcie...
Dłonie chłopaka trzęsły się jakby jego los za sprawą tejże wody miał się zmienić.

Co zaś się miało Twojego śledztwa... zapach, kolor wskazywały, że była to zwykła woda.