Szlak na zachód

[Kamiyo Ori]

Stanie na skraju lasu, jak dwa kołki w płocie było średnio bezpiecznym zajęciem. Robienie tego podczas działań wojennych na tym obszarze mogło być nawet skrajnie głupie. Szczęśliwie jego towarzysz podróży ogarnął się nieco z tą całą swoją niepewnością i podjął męską decyzje co i jak należy dalej. Zanim jednak do tego doszło, to chłopaki postali tak dobrych kilka minut zapominając o bożym świecie, a gdzieś tam w lesie, prawdopodobnie przy jeziorach szansę na przeżycie ich celu leciały do dołu na łeb, na szyje. Z jednej strony być może było to i lepiej, bo w końcu to nie oni będą odpowiedzialni za pociągnięcie za przysłowiowy spust, ale psułoby to całą resztę zadania. W końcu optymalnie było go ściągnąć z powrotem upewniając się, że nie sypnął wrogom cennych informacji. W przypadku jednak ich wycieku, trzeba było dość szybko i skutecznie sprzątnąć dalsze rozprzestrzenienie się tajemnic wojskowych. Na słowa Matsu tylko kiwnął głową przed wyruszeniem.

Tak przynajmniej układał się plan w głowie Kamiyo. Było to niezwykle logiczne rozwiązanie problemu, które zakładało minimalną ilość ofiar, przynajmniej po stronie konfliktu do której dołączył. Z tego jednak przemyśleniami bywa niestety mały problem. Dobrze wyglądają na papierze, ale zastosowanie ich w życiu jest znacznie większym problemem dla kogoś, kto jeszcze niedawno był jednym z wielu cywilów, a działania wojenne kojarzyły mu się raczej z szachową rozgrywką, niż faktyczną walką przeciwko krwiożerczym wrogom.

Dalsza trasa jednak została wybrana, a jemu przydzielono zadanie związane z rozglądaniem się podczas drogi. Trzeba było też uważać na drogę podczas podróży. Na szczęście jego koordynacja pozwalała mu na robienie kilku rzeczy na raz, ale ich wydajność była znacznie gorsza, niż przy pełnym skupieniu robienie jednej czynności. Ori miał jednak dość dobrą motywacje w postaci niezbyt wielkich chęci aby wyciągać kunaie ze swoich pleców. Czy tam łatać dziury po laserach Kaminari. Trudno było dostać ręką do własnych pleców, a na wojownika Uchiha w tej kwestii raczej nie było co liczyć. Na szczęście tempo marszu nie było zbyt wysokie i nie utrudniało to dodatkowo próbom multitaskingu, których się podjął.

[Kyoushi]

MW grupowa rangi C
- Ciężkie wybory -
Matsu & Kamiyo
22/45

---

Jakby to ująć., dwójka która się tutaj zebrała była dość nieokrzesana, a wszystko z jednego prostego powodu - jeden liczył na drugiego w podjęciu decyzji, zamiast złapać się za jaja i podjąć jedną, konkretną decyzję. Miejmy nadzieję, że tym razem bohaterowie tej historii zabrali się za siebie i ruszyli naprzód. W końcu może zebrali się w sobie i wyznaczyli siebie do zajęcia się tym tematem. Okazało się, że to ten, który miał być liderem, starszy i o wyższej randze podjął męską decyzję, poszli w prawo, stroną lasu by zaatakować dalej. Co prawda była to droga obrana na ślepo, jednak wciąż była to jakaś decyzja.
Rozterki, które tliły się w ich głowach, a w głównej mierze u chłopaka z Ryuzaku powodowały to, że był on wmurowany w ziemię, po prostu coś go zastopowało i nie chciało ruszyć dalej. Moralnie ta misja była bardzo trudna i niewygodna dla tej dwójki, jednak skoro się jej podjęli to albo ją dokończą albo zostaną skreśleni jako ludzie, którzy nie potrafią wypełnić prostej misji. W końcu zebrali się do kupy i ruszyli lasem, od prawej strony ścieżki, gdzie teoretycznie było bliżej do włości wroga. To tu powinno być więcej ochrony i wojsk, jednak bliżej celowi. Tuż po przypisaniu sobie zadań wiedzieli mniej więcej co chcą osiągnąć.
Byli ostrożni, a przynajmniej próbowali, a także całkiem sprawnie próbowali poruszać się po tym lesie pełnym niespodzianek. Gdy tak przechodzili, nie raz, nie dwa widzieli powbijane kunai w drzewa, uszkodzone kory, a także ślady przypaleń, cięć, lejów powstałych po wybuchach w ziemi czy czymkolwiek innym. Widać było, że to tereny, które objęte zostały atakami i wojną. Nie zatrzymywali się, jednak co jakiś czas robili stop, by się zatrzymać i upewnić, że nikogo tutaj nie było. Ciężka sytuacja, jednak wciaż musieli na siebie uważać, aż do czasu, do kiedy nie dotarli niemalże na miejsce. Po swojej lewej stronie w końcu, w oddali zauważyli zespół dwóch jezior, które pojawiły się niamlże znikąd w środku lasu. Ciekawostką był też obóz, który stał pomiędzy jednym, a drugim jeziorkiem, a w pobliżu oznaki tego, że ktoś tam przebywał - a raczej był. Widać było przypalone drewno po ognisku i garnuszku, który wisiał nad dawno przygaszonym ogniu. Obóz to prosty, jeden namiot, jakieś 50 metrów od nich, ukrytych w gęstym lesie. Co było ciekawe, mogli poczuć się tak, jakby naprawdę coś było na rzeczy, ponieważ gdzieś w oddali słychać było jakieś dźwięki. Jednak było to bardzo daleko, z lasu lub za lasem, naprawdę w oddali. Może mobilizujące się wojsko lub czegokolwiek innego. Nie wiedzieli. Wciaż skupiali się na ochronie i spoglądaniu w wyznaczonych kierunkach, a do wyjścia z lasu mieli około 15 metrów.

[Uchiha Matsu]

Matsu szedł do przodu, stawiając kroki ostrożnie. Wytężał wzrok do przodu by spostrzec jakiekolwiek zagrożenie. Jednak teren, którym się przemieszczali pomimo znaku walk, był w miarę opustoszały. Co chwile po jednej i drugiej stronie mogli zobaczyć ślady walk. Broń ninja, zniszczone drzewa, różne deformacje gleby. Tutaj był środek piekła, jednak póki co nikogo nie było na horyzoncie. Minęło trochę czasu, ale jednak dotarli oni na skraj lasu. Matsu wystawił pięść do góry, by Ori zatrzymał się. Młody Uchiha rozejrzał się dobrze dookoła. Jego oczom ukazały się dwa jeziora. Nie można było to nazwać kompleksem, jednak więcej na pewno będzie widać, jeśli udają się naprzód. Czarnowłosy skanował otoczenie i próbował zorientować się w sytuacji. Na gołe oko nie dał rady dostrzec nikogo. Ani żywej duszy. Coś nagle przykuło jego wzrok. Był to niewielki obóz, rozbity pomiędzy oboma jeziorami. Postawiony jeden namiot, który mógł pomieścić kilka osób. Czyli jednak, napotkali pierwszą rozterkę. I co tu teraz robić?

Widać było, że ktoś w nim był lub nadal jest, bo ognisko powoli dogasało, a nad nim stał garnek. Ktokolwiek go zostawił raczej po niego wróci, bo żarcie pewnie było ciepłe. Chyba, że musieli się szybko ewakuować z tego miejsca, przed nadchodzącym wrogiem. Matsu po chwili usłyszał jakieś przytłumione dźwięki, które dobywały się z lasu, albo z poza lasu? Nie był do końca pewien, ale wiedział, że muszą podejść bliżej i sprawdzić ten obóz.

Zatrzymał się na skraju lasu, jakieś piętnaście metrów przed jego końcem i odezwał się do swojego kompana.- Ori, będziemy musieli podejść bliżej. Nie ma co się tutaj kryć i czekać. Nasza misja polega na znalezieniu szpiega, więc musimy szukać. W razie gdybyśmy mieli się rozdzielić lub wycofać, wracamy do tego miejsca- po czym wyjął kunaia i narysował herb swojego klanu na drzewie, by łatwiej było im się odnaleźć. Wyrył porządnie znak i zachował kunaia w swojej lewej ręce.- Dobra, ruszamy, ta sama formacja, kryj plecy, ja będę reagował na to co dzieje się z przodu. - Ruszył do przodu w kierunku obozu. Nie chciał już pokazywać niepewności. Bez wahania podszedł w tej samej pozie, w której poruszał się po lesie. Kunai w lewej ręce, do rzucenia w nadchodzącego wroga, prawa ręka na katanie, by dobyć ją i odbić nadchodzącą broń miotaną. Stąpał powoli i patrzył pod nogi, by nie wpaść w zasadzkę. Gdy znalazł się na tyle blisko, by uchylić drzwi do namiotu, zajrzał do wnętrza sprawdzając dokładnie wnętrze, po czym wszedł do środka. Nie wiedział co ujrzy, jednak czekanie na skraju lasu nie było lepszym pomysłem od tego. Przynajmniej tutaj będą mogli się na chwilę schować. Ewentualnie ktokolwiek znajdował się w środku będzie zaskoczony pojawieniem się ich dwójki i dzięki temu będą mieli przewagę.

[Kamiyo Ori]

Jakie są szansę na to, że dwóch największych myślicieli i teoretyków ninjutsu jakich urodziła ta ziemia wybierze się ze sobą na wspólną misje? Raczej niewielkie, biorąc pod uwagę, że żywot shinobi to raczej był ciąg wykonywanych rozkazów, a nie głośnego debatowania „czy raczej coś jest, niż nic” oraz „a może jeszcze by dodać chakrę do tego”. Po drodze mijali ślady rozgrywających się tu jeszcze niedawno dramatów. Tutaj shuriken wbity w drzewo, tam kunai. Ogólnie jakby chciał się obłowić w żelastwo to znalazł się we właściwym miejscu. Tylko, czy był to właściwy czas na to? Przemieszczali się dość szybko, ale metodycznie do przodu, prując przez nieprzyjacielskie ziemie spętane w ogniu konfliktu.

W końcu trafili do „kompleksu” jezior. W jego skład wchodziły aż dwa zbiorniki wodne. Trudno o bardziej złożoną sytuacje z zalewiskami. Były dwa obok siebie, jedno pewnie większe od drugiego, bo dość mało prawdopodobne, aby były w DOKŁADNIE tym samym rozmiarze. Może to mniejsze miało na tym punkcie kompleks, w końcu rozmiar ma znaczenie…

Na szczęście zanim kolejna gorąca debata o tym co ma znaczenie w rozmiarze akwenu – czy to jego obszar, czy głębokość, a może zaraz ilość przepływającej wody – szybko się skończyła, gdyż drugi z domorosłych filozofów sztuk shinobi wyjątkowo poczuł się w sosie na definitywne podejmowanie działania. Było to tym bardziej w smak młodzikowi, że on nie musiał się tym kłopotać i w przypadku potencjalnego zgonu, to on miałby ten właśnie przywilej, aby mieć pretensje do czarnookiego miłośnika słodkości. Zwyczajowo na jego sugestie zareagował po prostu kiwnięciem głowy.

Zachowali więc formacje, on spoglądał za siebie i prawo, Matsu miał pokrywać pozostałe główne kierunki. Nikt zaś nie patrzył specjalnie do dołu i w górę. Czy stamtąd miało nadejść niebezpieczeństwo. Dodając sobie pracy do jakże wyczerpującego już zadania związanego z rozglądaniem, Kamiyo dołożył spoglądanie w górę i w dół do swoich obowiązków, wypełniając swój codzienny harmonogram zadań do cna.

[Azuma]

Szybko ułożony plan spalił na panewce. Co prawda majestatyczna kula ognia pomknęła w właściwą stronę, pozwalając Azumie bezpiecznie biec za wytyczoną ścieżką, ale na tym dobre wiadomości się kończyły. Ogień gdy tylko zetknął się z pierwszymi drzewami, wywołał pożar. Przeciwnik zdołał umknąc liźnięciom ognia, wyskoczył z boku, najwyraźniej krztusząc się od dymu. Z kolei towarzysze Azumy, Gin i Tomoe postanowili zaatakować bezpośrednio, frontalnie. Na ich jednak nieszczęście, zdecydowanie zbyt wolno.
Ichigo zdążył przyłożyć dłonie do podłoża i chyba wszyscy obecni mogli dostrzec jak wiązki rozprzestrzeniają się w koło i dosięgają dwójkę nastolatków. Ci, sekundę później leżeli już na ziemi w drgawkach. Widok nie tylko nieprzyjemny ale i przejmujący.
- Tomoe, Gin, nieee! - rozpaczliwie krzyknął, mając nadzieję że obrażenia jakie otrzymali nie okazały się śmiertelne. Uchiha niewiele się zastanawiając, chcąc jak najszybciej powstrzymając swojego przeciwnika, zrezygnował z jakichkolwiek hamulców.

  Ukryty tekst

Postanowił wykorzystać dzielącą ich odległość - 15 metrów nie było odległą przestrzenią, szczególnie dla kogoś z wprawnym okiem i ręką. Zamachnął się i rzucił zawiniątkiem w stronę oponenta, wytyczając kierunek rzutu nieco nad jego głową.
- Katsu - wypowiedział formułując pojedynczą pieczęć, samemu w tej samej chwili stając za drzewem, które miało stanowić swoistą barierą od tego co miało się zdarzyć. A nastąpić miała eksplozja, uzupełniona o rozgrzane i rozpędzone żelastwo, które Uchiha miał nadzieję napotkają na swojej drodze ciało Kaminari.
W mniemaniu chłopca, mógłby to być sprawiedliwy koniec dla osoby, która jeszcze kilkadziesiąt minut temu chciała wysadzić w powietrze swoich towarzyszy.

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Kyoushi]

MW grupowa rangi C
- Ciężkie wybory -
Matsu & Kamiyo
25/45

---

No i teraz zaczęło się coś dziać. Można powiedzieć, że nareszcie, bo zaczynało być dość nudnawo. Wszelkie oznaki walki i wojny mogły zwiastować co najwyżej strach i niepokój, a nie myśl wzbogacenia się w obecnej chwili. Teraz było zbyt niebezpiecznie by myśleć o tym jak tu się obłowić. Nie mieli też na to za wiele czasu, przecież byli już na froncie, a wszyscy wiedzą jak najczęściej kończą hieny cmentarne. Jednak to było tylko preludium do tego co miało się wydarzyć i co mieli przeżyć bohaterowie tej historii. Ich rekonesans trwał w najlepsze, gdy ich zmysły musiały ogarnąć co w ogóle dzieje się w okół i czy w jakikolwiek sposób są bezpiecznie. Zaczynała się gra ze stresem i nerwami, który towarzyszył nieustannie i nieuchronnie w takich sytuacjach i w takich miejscach jak ta.
Padły słowa i decyzje, które miały przynieść wymierne korzyści, ale czy przyniosły? To już za chwilę. Wszystko się podziało, gdy tylko Matsu skończył w korze ryć herb Uchiha, który miał być początkiem i końcem misji wywiadowczej odnalezienia szpiega-sojusznika. Kolejny raz bez słów Orio przyjął co ma robić, jak prawilny żołnierz, który pierw strzela, a później salutuje, bez zbędnego zadawania pytań - idealny do manipulowania. To jednak nie było wszystko, bo wyszli, a przed sobą mieli obóz i jeziorka. Gdy tylko coś zauważyli, przed nimi do namiotu było około 25 metrów. Niestety, to nie był koniec niespodzianek.
Gdy tylko stanęli, na przeciwn nich z lasu wyszło dwóch mężczyzn, odzianych w wojenne szaty, typowe dla klanów, które brały udział w wojnach. Byli dość daleko, co zauważył od razu Matsu, jednak Ori nie był dłużny, również ich dostrzegł - nie było jednak tak kolorowo. Wyszliście na otwartą przestrzeń, więc automatycznie także zostaliście zauważeni. Posiadali pewnie jakieś uzbrojenie, jednak przy sobie widać było tylko kabury. Więc byli to wojownicy, którzy nie zamierzali tego tak zostawić. Niemal od razu zamierzali w waszym kierunku ruszyć. Co panowie robicie?

Mapa
1 kratka to 4 metry.

• Zielony - linia lasów
• Niebieski - linia jezior
• Brązowy - wysoki namiot
• Czarny - ognisko
• Czerwone kropki - osobnicy
• Fiolet kropka- Matsu
• Róż kropka - Ori

  Ukryty tekst

[Uchiha Matsu]

Misja zaczynała się robić ciekawa. Dotarli oni do swojego celu, a mianowicie zespołu jezior. O ile można nazwać tak te dwa, które znajdowały się przed nimi. Matsu patrzył na swój cel który wyznaczył dwójce i zmierzał do niego bez przemyślenia konsekwencj, co mogło się źle skończyć. Ledwo co zdążyli wyjść z gęstwiny drzew, a im oczom ukazała się niespodzianka. Zupełnie po drugiej stronie stanęli ich odpowiednicy. Również para shinobi, którzy wyszli z lasu kierowali się powoli w ich stronę. Z pewnością od razu zostali wykryci, więc teraz nie było już czasu do stracenia. Matsu rzucił krótkie:

- Trzymamy się razem, za mną Ori- powiedział i rzucił się do biegu na przód by dotrzeć do obozowiska i dziwnego namiotu majaczącego pomiędzy taflą jezior. Uchiha nie przejmował się wodą, tylko dzięki umiejętności przekazania swojej chakry do stóp pomknął do przodu po tafli wody by znaleźć się blisko ogniska.

  Ukryty tekst

Jego kunai, który dzierżył w lewej ręce gotowy, by wyrzucić go w stronę przeciwnika. Gdy tylko zobaczył dwójkę z pobliskiego lasu zbliżającą się w ich stronę, musiał zareagować. Chciał zlokalizować tego, który znajdował się po lewej stronie i to w niego właśnie wyrzucił swojego pierwszego noża ninja. Prawą ręką już szukał w torbie na prawym udzie.


Gdy to zrobił dobył kolejną broń, a mianowicie dwa shurikeny z żyłkami po 25 metrów. Rzucił drugiego tak, aby znalazł się w cieniu pierwszego, a żyłkę trzymał ukrytą w lewej dłoni. Ten zabieg miał na celu perfekcyjne ukrycie jednej broni w cieniu drugiej. W ten sposób ninja, który uniknie pierwszego ataku, na pewno nie będzie spodziewał się następnego. A już z pewnością trzeciego, który nastąpi po przekierowaniu lotu shurikena żyłką. Ta taktyka będzie dobrym rozpoczęciem tej walki. Późniejsze plany będą zależeć już od powodzenia tej akcji. Obserwował sam namiot czy z niego nikt nie wychodzi lub zagrożenie nie mija .

  Ukryty tekst

[Kamiyo Ori]

Ah jak dobrze, że w końcu coś się zdarzyło. Oriemu powolutku zaczęło brać tematów na przemyślenia. W końcu ile razy można było wejść do tej samej rzeki? Heraklit by powiedział, że nie można wcale, ale on nie był typem, który lubił często moczyć stópki w zimnej wodzie. Kamiyo również nie przepadał za przemaczaniem się bardziej niż to było absolutnie konieczne. Mogło prowadzić to do przeziębień, reumatyzmu czy nawet wychłodzenia organizmu, jeśli się to zestawi z odpowiednimi warunkami atmosferycznymi. Oj, prawie znów wpadł w pułapkę przemyśleń, kiedy na widnokręgu dostrzegł dwie sylwetki kogoś, kto najprawdopodobniej był mu nieprzyjacielem. Wnioskował to z takiego prostego faktu, że tamci też ich dostrzegli i zerwali się do biegu w ich kierunku. Raczej nie po to, by dołączyć do klubu dyskusyjnego, który prowadził sam ze sobą w swojej głowie. Do niego była bardzo sroga selekcja, której oni by raczej nie przeszli.

Jak ich tylko zobaczył, to po prostu wskazał ręką w tamtą stronę. Słowa tutaj były nie potrzebne, on nie miał specjalnie ochoty się wypowiadać o tym, że „o, tam są wrogowie, może byśmy zlali ich na kwaśne jabłko” czy coś w tym stylu. To się rozumiało samo przez się. Byli na wojnie, a nie na wycieczce krajoznawczej, ale dopiero teraz miało się to zmienić. Nie wiadomo, czy zasygnalizowany jego ruchem, czy też własnymi zdolnościami percepcyjnymi Uchiha Matsu tym razem nie wyrzucił z siebie za dużej ilości słów, które miałyby być poddane dalszej debacie. Dwa rozkazy. Trzymaj się blisko i za mną. W końcu zwarte i jasne przesłanie, które trafiało do sieroty na wielu płaszczyznach, tych aksjologicznych jak i epistemologicznych. Jasna cholera, nadal nie mógł wyjść z trybu myśliciela, pomimo wyraźnego zagrożenia tuż obok. Może trzeba było się odezwać?

- Ossu! – Odezwał się w nie najmłodszej mowie, potwierdzając przyjęty rozkaz. Celem było ognisko i namiot. Dzieliła ich tafla wody jeziora, jakby chcieli biec w linii prostej. Tak było najwygodniej i najszybciej. Dość prosta sztuczka z asortymentu shinobi, która pozwalała unieść się ponad wszelkie płyny i breje. Zwała się naukowo Suimen Hoko no Waza i powiadam wam, że odczucie związane z leciutkim uwalnianiem chakry ze swoich nóżek było bardzo trudne do nauczenia się dla początkujących shinobi. Jemu jednak jej nauka nie sprawiła żadnych trudności. Po ogarnięciu tego jak działa energia uwalniana z ciała po prostu musiał wziąć pod uwagę wiele różnych czynników takich jak jego waga, planowana prędkość czy siła tarcia. W końcu, gdyby po prostu unosił się jak korek na wodzie, to raczej nie mógłby się sprawnie odbijać od jej powierzchni. Trzeba było i to wziąć pod uwagę w przypadku szybkiego biegu. Szybkiego, bo czas na podchody się skończył. Trzeba było ocenić, czy w namiociku czasem nie znajdą swojej zguby i przyszykować się na zbliżający się atak przeciwników, którzy byli przecież już tuż, tuż obok. Czarnowłosy chłopak złapał się za lewy nadgarstek i wykonał kilka obrotów ręką odzianą w rękawiczkę z metalową płytką. Zaraz będzie musiał jej użyć, więc było istotne by była w pełnej gotowości.

Plan był dość prosty, tak jak ustalili z Matsu jeszcze w karczmie, on się zajmie atakami dystansowymi, a Ori będzie wsparciem, gdy tamci się zbliżą. Znał on w końcu całkiem użyteczną sztuczkę na radzenie sobie z szarżującymi wrogami.

Użyta technika:

Nazwa

Suimen Hoko no Waza

Ranga

E

Pieczęci

Brak

Zasięg

Na ciało

Koszt

Minimalny, nieodczuwalny

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Rozwinięcie Kinobori no Waza, rozszerzająca nasze możliwości kontroli chakry i poruszania się po powierzchniach wszelakich. Tym razem do naszego wachlarza podłoży możliwych do użytkowania dołącza tafla wody - użytkownik tego jutsu po prostu kumuluje chakrę w stopach, a następnie cały czas zmienia powłokę energii na podeszwie - pozwala to utrzymać się na falującej wodzie. Uwaga: Odpowiednio skumulowana chakra w stopach nie wyklucza korzystania z innych technik w trakcie jej używania.

Nałożone:

Maska
Rękawiczki z metalową płytką
Płaszcz
Duża torba

  Ukryty tekst

[Kyoushi]

MW grupowa rangi C
- Ciężkie wybory -
Matsu & Kamiyo
28/45

---

No i w końcu zaczęło się coś dziać, co musiało zmobilizować chłopaków do ruszenia makówkami, a także zareagowania na obecne rzeczy - szczególnie, że dotyczyły ich w dużej mierze. W końcu za chwilę mogli stracić życie, widząc, żę wrogi oddział był tuż przed nimi. Ori już widział, gdy tylko przeciwnicy zaczęli się zbliżać, że to nieprzyjaciele. Tu nie było więcej czasu na dywagacje i rozważanie na temat piękna wszechświata. Nie bylo też czasu na użalanie się nad soba, bo trzeba było działać by w ogóle przeżyć. Albo myśleć o przeżyciu.
Co na to Matsu? Widział rękę Oriego, skierowaną w kierunku przeciwników, którzy już ruszyli w ich stronę. Oni sami zdecydowali się na bieg na wprost, prosto przez jeziorko, przez co skrócili dystans i to dość skutecznie. W oczach Matsu zabłysnął szkarłat. Reakcje były także dość proste. Przeciwnicy wysypali w ich kierunku shurikeny, które leciały dość zgrabnie, gdy sam Uchiha rzucił w kierunku jednego z nich swój kunai, który był szybszy od gwiazdek, gdy świsnął między nimi i trafił solidnie w obręcz barkową przeciwnika, który runął jak długi. Nie zginął, ale wpadł na ziemię.
Jakie były dalsze akcje? W ich kierunku nadlatywało 6 shurikenów, jednak wyglądało na to, że ogarniali je całkiem sprawnie i swobodnie mogli je wyminąć. Jednak albo jedno, albo drugie. Matsu mając w ręce shurikeny, mógł wykonać atak, jednak wtedy także naraził się na niepowodzenie jego wykonania przez to, że jego oczy mogły skupić się na wyminięciu shurikenów, które leciały w ich stronę. Ori niczego wielkiego w tej chwili nie robił, ot obserwował lot gwiazdek, by również móc zareagować. Jednak co wykonają, gdy zbliżały się ku nim shurikeny wraz z przeciwnikiem, który wyraźnie zamierzał skrócić dystans, dobywając kunai do dłoni, którym prawdopodobnie miał zamiar wyrządzić im krzywdę. Dystans zmniejszył się co widać na załaczonej mapce.

Mapa
1 kratka to 4 metry.

• Zielony - linia lasów
• Niebieski - linia jezior
• Szare - shurikeny
• Brązowy - wysoki namiot
• Czarny - ognisko
• Czerwone kropki - osobnicy
• Fiolet kropka- Matsu
• Róż kropka - Ori

  Ukryty tekst

[Uchiha Matsu]

Akcja tej historii z minuty na minutę zaczęła się rozkręcać. Matsu przekroczył linię jeziora i biegł prosto na ognisko, które powoli dogasało. Z namiotu w obozie nie wyłonił się jeszcze nikt, co nie oznaczało, że nikogo tam nie ma. Jednak to nie tam szła cała uwaga młodzieńca o czerwonych jak zachodzące słońce źrenić. Nie spuszczał ich z przeciwników, którzy coraz bardziej się do nich zbliżali. Skracanie dystansu jednak nie pomogło im zbytnio. Jeden zarobił w bark kunaiem czarnowłosego, który powalił go dodatkowo na ziemię. Zdobyli chwilową przewagę redukując liczbę wrogów do jednego. Przynajmniej na chwilę. Jednak drugi z przeciwników był szybszy od kolejnej akcji Uchihy. Wystrzelił sześć gwiazdek ninja, które pędziły w ich stronę z impetem. Nie był w stanie wykonać swojego planu, więc postanowił na szybko zmienić taktykę.

Postanowił, że uskoczy w lewo, by uniknąć pędzących gwiazdek i w tym samym momencie schował shurikeny z żyłką do torby. Nie mógł już na nich polegać, bo walka miała za chwilę toczyć się w zwarciu. Nie pozwoli on jednak na to, by przeciwnik dotarł do nich zbyt szybko. Myślenie pod presją było jego specjalnością jako ninja, dlatego też po wykonanym uniku i znalezieniu się po lewej stronie, bliżej namiotu i z dala od zagrożenia od gwiazdek złożył się do wykonania pieczęci tak szybko i dokładnie jak tylko potrafił. Wąż-Baran-Małpa-Świnia-Koń-Tygrys. Jego umiejętności składania pieczęci pozostawiały wiele do życzenia, ale na pewno nie były na poziomie podstawowym. Ucząc się tych technik spędził wiele godzin na praktyce. Brakowało mu oczywiście nadludzkiej szybkości w ich wykonywaniu, ale przeciwnika dzieliło jeszcze dobre szesnaście metrów, więc miał nadzieję, że zdąży. Następnie wziął głęboki wdech po czym wypowiedział te słowa: - Katon: Endan. Miała z jego ust powstać ogromna kula ognia, którą posłał prosto na swojego przeciwnika, który pędził na nich ze swoim marnym kunaiem w ręce. Jutsu ognia miało za zadanie spopielić przeciwnika i pozostawić go w stanie śmierci lub bardzo jemu bliski. Po wykonaniu techniki Matsu chwycił za rękojeść swojej katany, by w każdej chwili dobyć ją, gdyby przeciwnikowi udało się ominąć pędzącą w jego stronę kulę śmierci. Był gotowy na kolejny atak swojego wroga.

- Giń skurwysynu- powiedział pełen emocji przedstawiciel czerwonookich, po czym przyjął postawę bojową z ręką na rękojeści swojego oręża, czekając jak dalej rozwinie się sytuacja. Spróbował też wyczuć gdzie aktualnie znajduje się Ori, który leciał zaraz za nim. Jednak nie spuszczał oczu ze swojego przeciwnika. To byłoby zbyt bolesne w skutkach, a pojawienie się jego kompana za jego plecami czy u jego boku z pewnością odnotuje za pomocą zmysłu słuchu, czy po prostu pojawi się gdzieś w kącie jego oka.

  Ukryty tekst

[Kamiyo Ori]

Zbliżające się nieubłaganie kawałki ostrego metalu o kolistym kształcie, które laicy nazywali shurikenami przecinały powietrze w ruchu obrotowym skierowanym w ich kierunku. Nie było w nich nic odkrywczego, ot po prostu sobie leciały, a przeciwnik który je wyrzucił po prostu musiał być wielkim fanem wyrzucania pieniędzy w błoto. Jedna taka gwiazdka na wolnym rynku mogła kosztować przeszło 10 Ryō za sztukę, więc wyrzucenie ich w takich ilościach było co najmniej nieroztropnym podejściem do dysponowania własnymi finansami. Z drugiej strony oszczędny tryb życia jest tylko tak użyteczny, jak długo można się tym życiem cieszyć, więc może w tej kwestii wrogi shinobi miał racje, że nie pora była skrupulatnie liczyć kawałki metalu do miotania.

Matsu uskoczył w lewą, co również uczynił Ori starając się raczej utrzymać pozycję nieco z tyłu za znajomym Sogeńczykiem. Nie było to może zbyt heroiczne czy eleganckie, ale w najgorszym razie, jakby czarnooki przyjął na klatę ostro zakończone pociski, to ten mógł go sprawnie załatać. Samego siebie uleczyć było zawsze nieco trudniej. Na dodatek przed wyruszeniem na tą cudowną przygodę, jaką była wyniszczająca wojna pomiędzy trzema prowincjami, w szpitalu gdzie go szkolili musiał codziennie, jak pacierz powtarzać, że życie medyka jest najważniejsze. W końcu jak padnie lekarz, to kto postawi na nogi resztę drużyny, jakby coś się stało? Póki co jego party było dość niezbalansowane, bo brakowało tanka, ale jeśli przeżyją misje, to zawsze można ogłosić nabór na zawodnika, który będzie ich mięsną tarczą na potencjalne, nadlatujące zagrożenia.

Nie było jednak tak, że jego rola w tej małej potyczce miała się sprowadzić do nic nierobienia. Nieroztropny finansowo dżentelmen właśnie zbliżał się w stronę bliskiego zwarcia, co bardzo odpowiadało Kamiyo. Jak dojdzie do skrzyżowania ostrzy, to ten w końcu będzie mógł zaserwować mu kanapkę z piąchy na zimno, bo podobno zemsta tak najlepiej smakuje. Plan był dość prosty – poczekać do momentu, gdy ostrza się skrzyżują, by dopowiedzieć swoje trzy grosze. W końcu nie mógł liczyć na zbyt wielką szybkość, ale przy odrobinie współpracy i takie braki dało się łatwo nadrobić.

  Ukryty tekst

Nałożone:

Maska
Rękawiczki z metalową płytką
Płaszcz
Duża torba

  Ukryty tekst

[Kyoushi]

MW grupowa rangi C
- Ciężkie wybory -
Matsu & Kamiyo
31/45

---

Wcześniej wspomniane akcje nabrały rumieńców, przez co zaczęło się coś dziać. Coś to mało powiedziane, ponieważ jeden z przeciwników dwójki bohaterów leżał już na deskach ze względu na trafienie kunai, jednak nie była to na pewno śmiertelna rana. Akcje w tej chwili natomiast należało przyspieszyć, ze względu na to iż nie wrzystko udało się wykonać. Obydwaj odskoczyli w jedną stronę - w lewo. Szczęście, że byli znacznie szybsi od rzuconych shurikenów, ponieważ w tej sytuacji na pewno Ori zostałby trafiony, tym razem jednak uszedł bez szwanku, prześlizgując się poza trajektorię lotu gwiazdek. To była pora na kontrę.
Czarnowłosy zareagował pierwszy, gdy podczas uskoku schował swoje shurikeny i zaczął składać pieczęci. Przeciwnik był na tyle wolny, że było jeszcze około 5 metrów, gdy na twarz dostał Katon, który spalił go bez litości. Cóż, przeciwnik padł spalony na wiór. Nie było co zbierać, gdy drugi jeszcze się coś tam czołgał. To było łatwe. Chyba nawet zbyt łatwe.
- POMOCY! POMOCY! - z namiotu usłyszeliście głos. Męski głos, który się rozlegał i który pozwolił wam zweryfikować to jakby ktoś rzeczywiście był w namiocie. To właśnie stamtąd dobiegał. Ktoś tam był i wołał o pomoc. Drugi przeciwnik wciąż się tam gdzieś czołga, jeden jest spopielony, wy jesteście od drugiej strony namiotu, od strony ogniska było wejście frontowe, które pozwalało zobaczyć co lub kto jest w środku. Ciekawostka, bo może to właśnie wasz zwiadowca? Dzięki temu moglibyście się uporać z tym zadaniem i mieć świety spokój..

Mapa
1 kratka to 4 metry.

• Zielony - linia lasów
• Niebieski - linia jezior
  [*]Szare - shurikeny
• Brązowy - wysoki namiot
• Czarny - ognisko
• Czerwone kropki - osobnicy
• Fiolet kropka- Matsu
• Róż kropka - Ori

  Ukryty tekst

[Uchiha Matsu]

Jego słowa nie poszły na marne. Patrzył jak przeciwnik, który wyskoczył na nich z kunaiem płonie w ogniu jego techniki. Dało to jemu pewną dozę satysfakcji. Uczucia, które dotąd było mu obce. Nigdy wcześniej nie czerpał przyjemności z zabijania innych ludzi. Jednak teraz, gdy na szali leżało życie nie tylko jego, ale również jego nastoletniego kompana, nie mógł się oprzeć temu wrażeniu. Swego rodzaju spokój ducha i ulga, które szły wraz z pozbawieniem życia chcącego Cię zabić człowieka. Przyzwyczajał się powoli do tego, lecz w tej samej sekundzie euforia zniknęła i zastąpiła ją normalność.

Spojrzał na drugiego z ich przeciwników, który powoli czołgał się w stronę lasu. Jednak ten kunai wszedł celniej niż się chłopakowi zdawało. Musiał przynajmniej naderwać konkretny mięsień. Nie znał się tak dobrze na medycynie, więc zostawił takie rzeczy swojemu czarnowłosemu koledze z Ryuzaku. Koleżka znajdując na ziemi próbował czmychnąć. Chyba nie chciał dalej toczyć tej walki. Matsu nie mógł jednak pozwolić na to, by wrócił i powiadomił swoich kompanów o tym, co tutaj zaszło. Wyjął jednego, nie obranego w żyłkę shurikena i cisnął go, prosto w czaszkę delikwenta, by ten dokonał żywota na skraju lasu. W tym samym momencie usłyszeli wołanie o pomoc. Dobiegało jakby z wnętrza namiotu, do którego początkowo mieli się udać.

- Ori odsuń się, otwieram drzwi- powiedział Uchiha i wyjął katanę z pochwy. Płynnym ruchem uniósł ją nad swoją głowę, a następnie przeciął ścianę namiotu. Celował jak najwyżej tylko potrafił celnie dosięgnąć i przejechał ostrzem na sam dół, aż do ziemi, by płótno odsłoniło co znajduje się w środku. Następnie przybrał pozycję wyjściową. Dwie ręce na rękojeści, klinga równo z ciałem i linią kręgosłupa, czubek ostrza wystający lekko poza wysokość głowy. Teraz był on gotowy na podjęcie kolejnych działań. Czy byłby to kolejny atak, a może jednak obrona szpiega, którego mieli znaleźć. Miał on w głowie nadal wizerunek swojego celu. Po otworzeniu wejścia, spróbował zlokalizować ową postać, która była celem ich misji. Nie było czasu do stracenia. Odgłosy walki i krzyki na pewno przykują uwagę okolicznych wojowników. Na tych terenach aż roiło się od nich. Trzeba było zebrać dupę w troki i jak najszybciej dokończyć co się zaczęło.

  Ukryty tekst

[Kamiyo Ori]

Oj, coś za łatwo poszło. Pierwszy delikwent wypadający na nich spotkał się z ostrą częścią kunai’a rzuconego przez jego kompana, który wyłączył go na dobre z dalszego starcia. Drugi stosując „barierę” z shurikenów próbował się do nich zbliżyć. Powiodło mu się to doskonale, znalazł się blisko, tak blisko nich, że jak spotkał się z kulą ognia wywołaną techniką jego najwierniejszego druha w tej potyczce, to w nozdrza Kamiyo uderzył charakterystyczny zapach palonego na skwarek ludzkiego ciała, włosków i ubrania. Szok może byłby mniejszy, gdyby działo się to jakoś dalej od chłopaka, ale ludzka pochodnia powstała właściwie tuż przed nim nasycając jego zmysły nie tylko zapachowymi, ale i również wzrokowymi. To jeszcze było nic, Ori stał dziarsko i nic sobie z tego nie robił. Następnie w przejawie bardzo dobrego osądu w leżącego i czołgającego się poza zasięg siewcy śmierci z klanu czarnookich żniwiarzy. Szarooki poczatkujący medyk chciał już do niego dobiec, aby go obezwładnić. Może chociaż mógłby odrobinkę przykręcić ilość zgonów w ciągu kilku minut. Zawsze przecież można było skorzystać z typa jako źródło informacji czy po prostu jeńca wojennego.

Lecący szybko w jego stronę shuriken niestety nie pozwolił zrealizować planów młodzika, który w ten dość brutalny sposób został przedstawiony Sogeńskiej szkole dyplomacji. Nie brać jeńców. Wykonać zadanie. Już miał podnieść palec i coś powiedzieć, wyrazić jakiś sprzeciw wobec tego pokazu bestialstwa, który się rozegrał na jego oczach, ale przypomniało mu się śniadanie. Oj przypomniało mu się szybko i to przez otwór gębowy w który je wkładał. Pochylił się więc i zdążył jeszcze odchylić maskę, aby zwrócić dzisiejszą jajecznice z kiełbaskami po Kōteisku. Chociaż może w tej kuchni raczej serwują nieco bardziej ruchliwe skwarki, niż pozostałości ich przeciwnika na ziemi.

Plan miał… W sumie teraz nie miał planu, wpierw trzeba było opanować swoje odruchy fizjologiczne, aby można było mówić o jakimkolwiek działaniu. Jedzenie raczej nie planowało wrócić z własnej woli do środeczka, więc była tylko jedna opcja. Opróżnić żołądek i wrócić do jego nowej rzeczywistości, której teraz był w końcu częścią. Na następne palonko zwłok jednak nie będzie jadł tłusto, to pewne.

Nałożone:

Maska
Rękawiczki z metalową płytką
Płaszcz
Duża torba

  Ukryty tekst

[Kyoushi]

MW grupowa rangi C
- Ciężkie wybory -
Matsu & Kamiyo
34/45

---

Zdecydowanie poszło za łatwo. Ci przeciwnicy nie byli żadnym rywalem dla was, więc nie stanowili większego problemu. Padli od pierwszego lepszego strzała, więc oni nie schwytaliby silnego zwiadowcy, w końcu kogoś kto miał być znany. Czyż nie? Matsu był zapobiegawczy i pamiętał o słowach, które mówiły na wojnie po pierwsze - nie brać jeńców. Tak też zrobił wykonując egzekucję. Rzucił swoim shurikenem bardzo celnie, nie miał on problemu w trafienie praktycznie nieruchomego celu, którego poruszanie się łatwo można było zweryfikować i trafić w odpowiednie miejsce. Krew pociekła z czoła, szybkie zakończenie tej batalii.
Musieli iść dalej. Może zrobią więcej niż zakładała misja? Może uratują swojego zwiadowcę? To byłoby coś. Popisaliby się umiejętnościami, których brakowało wielu shinobi - zrobiliby coś ponad misję i ramy, które otrzymali. Ale czy też tak będzie to się okaże. Matsu podbiegł do drzwi dużego namiotu. Drzwiami bym tego nie nazywał, a raczej przesłoną, która była zapięta na proste sznurki pomiędzy wolnymi kółeczkami. Dobył katany. To był dobry ruch, ponieważ nie weszli przez drzwi, a przez ścianę, którą niespodziewanie Matsu przeciął w sam dół i dostrzegł kogoś, kto mocno naprężony spoglądał w stronę wejścia z rekami przy sobie. Spotkali się oczami, jednak tutaj była nieco przewaga dwójki bohaterów. Otóż dlatego, że przeciwnik przygotowany był na technikę przed siebie, a nie w bok, z którego wyłonił się młody Akoraito. Ich spotkanie się zwiastowało jedno - reakcję i kontrreakcję. Byli od siebie góra dwa metry, a wtedy Sharingan Uchiha dostrzegł dość sprawnie, że przeciwnik zamierza zacząć składać pieczęci do ataku, więc mieli chwilę na reakcję, więc czy te dwa metry wystarczą do ataku, uskoku czy może go zamuruje? Ori niczego nie widział, nie z pozycji, z której stał. Za to jego uwagę przykuło coś zupełnie innego. Mając nieco poglądu na jezioro zauważył... Że woda z jeziora zaczyna się wzbierać nienaturalnie ku górze, wytwarzając jakiś twór. Był około 20 metrów od nich i tylko Ori to widział.

Mapa
1 kratka to 4 metry.

• Zielony - linia lasów
• Niebieski - linia jezior
• Niebieska kropka - powstający twór na jeziorze
• Brązowy - wysoki namiot
• Czarny - ognisko
• Czerwone kropki - osobnicy
• Fiolet kropka- Matsu
• Róż kropka - Ori

  Ukryty tekst