Osada na mokradłach i jej okolice

[Hitsukejin Shiga]

You can die in the night if you get to know me
Whether friend or foe
You’ll be dead and gone
-
I’ll be left alone cause the
devils long for me
-
When I was young the love worn thin
Felt like I was the one in sin
Run with the men so I toughen the skin
Pickin up weapons not toys or pens Shiga widział, że Chise coś składa, ale w końcu nie zrobiła - okazało się, że jego Haiseikisho wystarczyło by zamieść przeciwników. Zamieść? Nie, rozjebać. Rozpierdolić na strzępy. Dym opatulił wrogów, iskry z mordy podpaliły i wszystko się skumulowało, zrobiło buum... i po wrogach. Nie zostało z nich nic chyba, wszędzie ręka noga mózg na ścianie - to dopiero polowanie! Chise za to zaczęła robić coś niesamowicie specyficznego... Zaczęła wywabiać przeciwników naśladując głosy. Najpierw była laska, która opierdalała Shigę za swoje błędy, w Kami no hikage. Było to smutne, bo Shiga zmasakrował jeżdzca, ale dostał opierdol, bo się inni poranili lodem - jakby to była wina Shigutkiego, że nie wiedział, że wróg uzywa lodu. Nie zakłada się zazwyczaj że zmarionetkowana kupa gówna w ciężkim pancerzu używa lodu, prawda?! A potem był głos księżniczki. Ten przystojny chłoptaś jeszcze nie miał dość Shigi w swoim życiu i w końcu będzie trzeba to nadrobić. A potem? człowiek-nitka, kakuzoid z dupy, który okazał się znacznie większym lamusem niż mogłoby się wydawać, zero wspołpracy, zero kooperacji. Taki potencjał i całkowicie zmarnowany.
A na końcu głos ukochanego cesarza, który Shigutkiemu strażnie sobą zaimponował. Był taki cudownie dostojny.
Teksty które waliła Chisia, sprawiła, że Shiga zaczął gnić. Umierać od środeczka, umierał od zewnątrz, umierał na miliony sposób, wybuchając śmiechem, aż rozbolał go brzuch.
-No nie, tego jest za wiele. I bojową atmosferę chuj strzelił. - Skwitował sytuację.

Pojawiły się kolejne dwa cele. Shiga nie chciał czekać, mimo, że los w postaci narratora opowieści uznał, że chyba tak. Jak tylko pojawiły się kolejne dwie osoby Shiga koziołkuje w bok, składając pieczęci w sztukach kilku. I ZARAZ JAK NIE PIERDOLNIE NA NICH DAI ENDAN! Dai Endan jednakże, jest tylko zabawnie skierowany tak, by ich odciąć od jakiegokolwiek ruchu w bok, spaleniu pocisków które mogliby użyć i tak dalej. Po dai endanie z tego samego miejsca od razu wchodzi Hibashiri po pieczęci jednej, tygrysa. Ogień powinien dwójkę okolić dookoła, a wtedy Shiga krzyknie "Chise przypierdol" i obniży ogień na jej wysokości by mogła wkroczyć do kręgu... A potem podnosi mury maksymalnie wysoko by nikt nie uciekł i niech Chise zaprowadzi im tam dzień sądu ostatecznego.

  Ukryty tekst

[Chise]

Kolejny katon nie był potrzebny. Tamci nie mieli jak umknąć, ona nie musiała się wysilać.. Nie, nie było jej to na rękę, bo wolałaby poćwiczyć więcej jutsu, ale na szczęście to nie byli ostatnie patałachy Sentoshiego. Chise nie mogła obejrzeć rudego duetu, ale nie musiała. Słyszała ich kroki, ich oddechy mieszały się z powietrzem, ich ciało oddawało zapach.. Zdradzali się wszystkim. Tak samo mogli się zamieniać w kogokolwiek, ale nie miało to dla niej najmniejszego znaczenia. Wzrok był najbardziej zdradliwym ze zmysłów, a ona była go pozbawiona. Ciekawa była, czy mają coś by ją zdezorientować. Granat dymny mógł ich ukryć przed Shigą, ale nie przed nią. Oboje z Shigą znali się na tyle dobrze, że wiedziała czego się po nim spodziewać w takiej chwili, dlatego skoczyła błyskawicznie do przodu, nie wyciągając jednak mieczy. Przeskoczyła przez ogień zgrabnie, lądując w zamkniętej strefie. Skoro plan był taki, by ćwiczyć jutsu, to zamierzała to właśnie robić. Składała pieczęcie, których nie znał każdy posługujący się katonem, a tylko dwie osoby. Ona i Jashinista obok. Wąż -> tygrys -> wąż -> smok.. I dookoła niej zaczęło rozwijać się ogniste tornado.
Całą swoją szybkością zaczęła biec na nich, by kiedy była już blisko, skręcić nagle i zacząć ich okrążać. Promień okręgu po którym się poruszała miał koło 7m, wystarczająco by z każdej strony zahaczało ogniem przeciwników, ale nie na tyle blisko by ogień nakładał się na jej drogę z drugiej strony. Postanowiła zrobić im mały piekarnik.

KEKKEI GENKAI: -
NATURA CHAKRY: Katon
STYLE WALKI: Nanken no Mai
UMIEJĘTNOŚCI:

• Wrodzona - Ślepiec
• Nabyta -

WSPOMAGACZE: CS;
Ciężarki - założone 21.07;
ATRYBUTY PODSTAWOWE:

• SIŁA 50
  WYTRZYMAŁOŚĆ 120
  SZYBKOŚĆ 150
  PERCEPCJA 105 | 126 z bonusem
  PSYCHIKA1
  KONSEKWENCJA40

SUMA ATRYBUTÓW FIZYCZNYCH: 425 bez bonusów
KONTROLA CHAKRY C
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY: 112%
MNOŻNIKI: +20% percepcji, styl na S: +50 szybkość i percepcja
POZIOM ROZWOJU DZIEDZIN NINPŌ:

• STYLE WALKI 1 (dziedzina D)
  • Nanken no Mai - S
  • ---
  • ---
  NINJUTSU D
  ELEMENTARNE
  KATON B

JUTSU:
Ninjutsu D:
Utsusemi no Jutsu
Katon C:
Katon: Gōkakyū no Jutsu
Kaengiri
Katon: Endan
Katon: Kasumi Enbu no Jutsu
Katon: Kaen Senpū
Katon B:
Katon: Hibashiri
Katon: Haisekishō
Katon Arashi Hinote WT Shigi
Katon: Hitsukejin WT Shigi

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):
Przy pasie 7 wakizashi, maska, kabura na udzie i torba
PRZEDMIOTY SCHOWANE (NIEWIDOCZNE):
Kabura 1:

• 4 Kunai
• Granat dymny

Kabura 2:

• 4 Notki świetlne
• 2 Notki wybuchowe
• 10 fałszywych notek
• Nietoperzowy bumerang
• Składane lusterko w kościanym pudełeczku w którym nie widać właściciela

Torba:

• 20 kwadratowych shurikenów
• 5 zakrzywionych shurikenów
• 20 makibishi w kształcie zwierzęcych kłów

Nazwa

Katon: Hitsukejin - W ogniu ukrycie: Podpalacz

Dziedzina

Żywiołowe, katon.

Ranga

B

Pieczęci

Wąż -> tygrys -> wąż -> smok.

Zasięg

10 metrów

Koszt E: 36% | D: 28% | C: 20% | B: 16% | A: 12% | S: 8% | S+: 4% (1/2 za nastepne tury podtrzymania).

Dodatkowe

Wymagana znajomość: Katon: Hibashiri oraz Kaengiri

Opis Technika przede wszystkim jest niezwykle czakrochłonna, co jednak częściowo wytłumaczalne jest jej mechaniką. Po złożeniu pieczęci ognista czakra pokrywa dłonie i od nich rozchodzi się cienką warstwą po ciele użytkownika - po tym rozchodzi się dalej, odsuwając od ciała użytkownika i tworzy wokół niego podtrzymywane ogniste tornado którego ogień ma około dwadzieścia metrów średnicy gdzie epicentrum ognistego wiru jest użytkownik. Użytkownik podtrzymuje ogień poprzez podtrzymywanie pieczęci smoka, wtedy też jest bezpieczny od swoich płomieni. W momencie gdy użytkownik rozłącza dłonie z pieczęci ogień wraca do jego ciała - co może paskudnie poparzyć, jesli jest sie w ruchu lub nie jest sie skupionym by ten powrót kontrolować. Tornado jest utrzymywane i pali wszystko na polu średnicy 20 metrów. Podczas używania można się normalnie poruszać o ile utrzymuje się złożone ręce - są one więc wykluczone z jakiegokolwiek innego ich wykorzystania.
Kwestia czasu - pokrycie się ogniem następuje od razu, a potem ogień rozprzestrzenia się z prędkością 5 metrów na sekundę. Jeśli się poruszamy, tornado przemieszcza się razem z nami - użytkownik pozostaje zawsze w bezpiecznym epicentrum.

Link do tematu postaci

KLIK!

Czakra 102-20=82%

[Hayami Akodo]

MISJA RANGI C DLA CHISE I SHIGI
"On soaring clouds"
42/45
[youtube]https://m.youtube.com/watch?v=3bNA_M_GMHE[/youtube]
Ich schritt im Wald umher allein
da hörte ich die Raben schrei'n:
"Im nahem Grunde, unbewacht ein Ritter liegt seit letzter Nacht"
Im nahem Grunde, unbewacht
ein Ritter liegt seit letzter Nacht?... Pieczęcie.
Szybko złożone pieczęcie, po kolei, ściana ognia i krzyk ludzi, którzy właśnie wylecieli w powietrze - to wystarcza wysokiemu, ciemnowłosemu mężczyźnie o czerwonych, zimnych oczach, który właśnie wybiegł ze swoją towarzyszką - typową Gazo z urody, czarne włosy, ciemne oczy, ogólny urok klasycznej artystki, by podjąć decyzję. Pierwszych dwóch zginęło w wybuchu, kolejną dwójkę spaliła ta żałosna suka Uchiha - trudno. Ofiary są konieczne. Jeśli zginęli, przecież nikt nie będzie tym się przejmować, nie w chwili, gdy pan Sentoshi wymaga poświęcenia. Oddania. Mniejsza o nich, ta dwójka Uciapowych wypierdków, jest...
Wyżej wymieniona dwójka opuszcza swój domek w momencie, gdy słychać wybuch i właśnie udało się wam jakoś uporać z ich poprzednikami. Czy dla Sentoshiego to wszystko jest zabawą, czy jedynie rozkoszą? Jashin pożera dusze, pochłonął tamtą pierwszą dwójkę, po niej następną. Proste i zarazem okrutne, ale cóż - na tym polega rzeczywistość.
Dziewczyna decyduje się zaatakować Shigę. Z jej ust wydobywa się coś, jakieś słowa...? Och, co za szkoda - ale nie na to liczyłeś, tylko na zabawę. Raczej. Niemniej, z ruchu jej ust można wyczytać coś jak...Sentoshi.
Modli się do swojego pana czy nazywa w ten sposób nieznajomego? Ciężko powiedzieć, choć ta pierwsza możliwość jest bardziej prawdopodobna, zwłaszcza że w jej oczach zauważyłeś ten znajomy, obłąkańczy błysk. Składa pieczęcie, najszybciej, jak tylko jest w stanie, i nagle...Puff! Obok niej stają jeszcze dwie takie damy! Wszystkie trzy kobiety biegną w Twoją stronę, po czym ta środkowa wypuszcza z siebie bardzo znajome, liczne kule ognia. Zamierza trafić prosto w Ciebie. Rozgląda się wokół, widzi szalejący ogień, przez jeden krótki moment w jej oczach widać, oprócz tego blasku...Wahanie? Nie tyle zwątpiła w swego pana, ile nie jest pewna, co teraz zrobić.
Uroczy widok, prawda? Te jej marne, nic nie warte starania, ta nagła ludzkość...
Niebo.
Jest nadal spokojne, pełne stonowanych odcieni błękitu, chmurne, smutne. W powietrzu unosi się ciężka woń wiosny (czy też jeszcze zimy? trudno powiedzieć, zbyt bezbarwne te bagna...), potu, bagien, krwi, spalenizny i rzezi, trudno powiedzieć, co pachnie gorzej; czy to tylko złudzenie, czy rzeczywiście niebo komuś spada na głowę...?
Na pewno nie teraz. I nie dziś.
Mężczyzna wydaje się mądrzejszy. Trzeba było dopiero ognia, potęgi demonów, piekła zamkniętego wokół nich, by wszystkie sztuczki, próżne mowy, jałowe obietnice Sentoshiego gdzieś znikły. By z jednej strony wpojone przekonania mówiły: zgiń, a z drugiej życie wołało, tak po prostu: ratuj się! Nie zwracając uwagi na towarzyszkę, zalany potem i nowymi, obcymi uczuciami, których się nie spodziewał (bo przecież miał się tego wyzbyć! Być idealnym sługą swojego pana i mistrza!), mężczyzna wyrzuca w powietrze shurikeny, w liczbie dokładnie pięciu, wszystkie wycelowane w Chise. Sam nie wie, czy w tej chwili powinien prosić Sentoshiego-sama o litość, czy bogów o łaskę?
Tak właśnie kończy się zbyt ślepa wiara. Skupia się na nich, starając się nie widzieć zbliżającego się ognia, nie czuć tego, nie myśleć, nie myśleć...!
Bogowie, jak ten świat boli.
Nie spodziewał się takiej szybkości, nie spodziewał się aż takiej morderczej precyzji - może po prostu jest za słaby. Słabszy od nich, kobiet Gazo, wytrenowanych niewolnic do umierania?
Cokolwiek się wydarzy, nie chce zginąć tak po prostu. Tak marnie, tak...Zwyczajnie. Wyrzuca więc broń w powietrze, potem stara się wystrzelić senbony - oj. Ma tylko dwa pociski? Los nie bawi się w litość, na takową nie ma czasu. Próbuje załadować nowe senbony do wyrzutni - i wtedy...
Jest już za późno na to, by czegokolwiek chcieć - i w chwili, gdy Shiga i Chise aktywują swoje techniki, gdy jego towarzyszka próbuje coś zrobić z ogniem, ten drugi mężczyzna, cóż...on po prostu ginie.
Nie tak, jak chciał, nie tak, jak powinien.
Może nowe formy Quick Time Eventu zaszły dalej, niż się spodziewał? Albo po prostu nie docenił przeciwnika.

KOBIETA:

  Ukryty tekst

MĘŻCZYZNA:
Brak użytych jutsu.

PRZECIWNIK 5&6:
KOBIETA: 100% - 10% = 90%
MĘŻCZYZNA: 100%

KP PRZECIWNIKA 5 i 6:

  Ukryty tekst

[Hitsukejin Shiga]

You can die in the night if you get to know me
Whether friend or foe
You’ll be dead and gone
-
I’ll be left alone cause the
devils long for me
-
When I was young the love worn thin
Felt like I was the one in sin
Run with the men so I toughen the skin
Pickin up weapons not toys or pens Chise dobrze zrozumiała Shigowy przekaz. Kiedy on zrobił piękną klatkę, zaganiając do niej Dai Endanem wrogów, a Hibashiri zamknęło ich w środku, ona wbiegła do środka i zaczęła spalać przeciwników. W jednej chwili Chise wbiega do środka i biega dookoła, zeby przeciwników spalić, a w następnej sekundzie już są nowi wrogowie i już lecą na nich techniki. Czy to taka nowa forma Quick Time Eventu? Shiga miał wrażenie, jakby naciskał złe guziki i pomijał cutscenki te fajne, gdzie wrogowie giną, smazą się i tak dalej. Mnich zaczął pod nosem modlić się do Jashina, poświęcając mu tych pokonanych ludzi - może to Jashin ich zabierał, że tak szybko znikali, a cała fabuła skakała do przodu ruchem mocno podskakującym? Było to trochę frapujące i trochę śmieszne, łamane na trochę żałosne, ale mnich wiedział, że tak musi być. Po prostu nie ten kaliber wroga dla Hitsukejina, kompletnie.
Po pokonaniu przeciwnika 1 i 2, którzy eksplodowali od techniki Shigi i Jashin ich pochłonął, przyszła pora na przeciwników 3 i 4, którzy zamknięci dai endanem w Hibashiri zostali skazani na Chise która albo ich spaliła żywcem albo znów Jashin ich pochłonął, bo Shiga nie miał pojęcia co się stało. Padają jak muchy.

A może odpowiedzią jest narkolepsja?
Iść usnąć sobie gdzieś pod lasem, to i tak minie. To Chise teraz niech trochę tutaj poznika wrogów.

-Śmierć fałszywemu prorokowi! - Warknął mnich na cały regulator. Jeśli się po tych słowach dziewczyna się podda, bo a nuż nie są wrogami i to tylko nieporozumienie, to spoko. Jeśłi nie, to odpowiedzią na jedną pieczeć ptaka jest jedna pieczęć Tygrysa. Bo cóż, jest jeszcze ryzyko, że dziewczyna otrzeźwieje ze swojej szalenczej miłości o fałszywego proroka.
I pewnie nie zdazy wypuścić kul ognia, bo Shiga nie jest pastuchem który daje przeciwnikom czas na oddech, choćby to oznaczało wypalenie się z czakry, widząc więc dziewczyna składa pieczęcie od razu złoży pieczęć tygrysa i GIGANTYCZNA WIELKOŚCI WIELKIEGO DOMU SMOCZA KULA OGNIA KTÓRA SPALA WSZYSTKO POGNA NA DZIEWCZYNĘ. Jej kule pewnie spotkają sie z jego dużo potężniejszą...
Manewrowana tak, by objąć ją, powinna zdmuchnąć dziewczynę. A także dom za nimi. A także dom dwa domy dalej.

Witamy w piekle, suki.

  Ukryty tekst

[Chise]

Gdyby przeciwnicy wychodzili równocześnie byłoby jednocześnie łatwiej i trudniej. Łatwiej, bo nie musieliby w cały czas oczekiwać kolejnych i marnować na kolejnych zasobów czakry. Trudniej, bo musieliby się znacznie bardziej wysilić w krótkim okresie czasu i szansa na popełnienie błędu byłaby znacznie wyższa.
Po pokonaniu pierwszej dwójki, kolejna para zaś została spalona, spopielona, stopiona.. Ciężko było powiedzieć, co się stało z nimi pod wpływem ognistego tornada, ale cokolwiek to było, smród był okropny. Palone mięso nie pachniało ani trochę jak pieczeń, choć może była to zwykła autosugestia związana z tym, ze wiedziała, co się paliło. Trochę ją mdliło, ale nie powstrzymało jej to.
Zatrzymała się z tornadem, ale jeszcze go nie uspokoiła. Nie rozłączyła dłoni, które podtrzymywały pieczęć. Kolejnym co usłyszała był świst. Unik był nieuniknionym tego efektem, automatyczny odruch, który nieraz ratował życie. I w tej sytuacji też tak mogło być, bo ostrza minęły ją, tak samo jak dwa sebony. Śmiać się jej chciało. Nawet gdyby te igiełki trafiły to co miałby jej zrobić? Nawet gdyby trafiły w oczy to nie zrobiłoby to jej większej różnicy. Wystarczyło ruszyć w jego stronę.. Mężczyzna spanikował. Nie zdążył znów zaatakował i zginął tak jak jego poprzednicy. Szybką, ale bolesną śmiercią.
Została tylko kobieta. Najgorszy typ, fanatyczka. Ale ją już zostawiła Shidze. Chłopak był na tyle doświadczony, że wątpiła w długie życie dziewczyny. Wykorzystała chwilę, by ostrożnie i powoli rozłączyć dłonie, ze skupieniem kończąc zużywanie czakry i tym samym technikę. Ciepło wróciło do niej, powodując przyjemne ciarki na skórze o odetchnęła.
Została jeszcze jedna rzecz. Został im powód ich wizyty, niedaleko tej wioski.
Dojo.
Prorok.
Sentoshi.
Każdy krok przybliżał ich do niego.
Ścigali go już tyle, że sama nie wiedziała co z nim teraz zrobią, ale pewne było, że muszą go znaleźć.

KEKKEI GENKAI: -
NATURA CHAKRY: Katon
STYLE WALKI: Nanken no Mai
UMIEJĘTNOŚCI:

• Wrodzona - Ślepiec
• Nabyta -

WSPOMAGACZE: CS;
Ciężarki - założone 21.07;
ATRYBUTY PODSTAWOWE:

• SIŁA 50
  WYTRZYMAŁOŚĆ 120
  SZYBKOŚĆ 150
  PERCEPCJA 105 | 126 z bonusem
  PSYCHIKA1
  KONSEKWENCJA40

SUMA ATRYBUTÓW FIZYCZNYCH: 425 bez bonusów
KONTROLA CHAKRY C
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY: 112%
MNOŻNIKI: +20% percepcji, styl na S: +50 szybkość i percepcja
POZIOM ROZWOJU DZIEDZIN NINPŌ:

• STYLE WALKI 1 (dziedzina D)
  • Nanken no Mai - S
  • ---
  • ---
  NINJUTSU D
  ELEMENTARNE
  KATON B

JUTSU:
Ninjutsu D:
Utsusemi no Jutsu
Katon C:
Katon: Gōkakyū no Jutsu
Kaengiri
Katon: Endan
Katon: Kasumi Enbu no Jutsu
Katon: Kaen Senpū
Katon B:
Katon: Hibashiri
Katon: Haisekishō
Katon Arashi Hinote WT Shigi
Katon: Hitsukejin WT Shigi

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):
Przy pasie 7 wakizashi, maska, kabura na udzie i torba
PRZEDMIOTY SCHOWANE (NIEWIDOCZNE):
Kabura 1:

• 4 Kunai
• Granat dymny

Kabura 2:

• 4 Notki świetlne
• 2 Notki wybuchowe
• 10 fałszywych notek
• Nietoperzowy bumerang
• Składane lusterko w kościanym pudełeczku w którym nie widać właściciela

Torba:

• 20 kwadratowych shurikenów
• 5 zakrzywionych shurikenów
• 20 makibishi w kształcie zwierzęcych kłów

Nazwa

Katon: Hitsukejin - W ogniu ukrycie: Podpalacz

Dziedzina

Żywiołowe, katon.

Ranga

B

Pieczęci

Wąż -> tygrys -> wąż -> smok.

Zasięg

10 metrów

Koszt E: 36% | D: 28% | C: 20% | B: 16% | A: 12% | S: 8% | S+: 4% (1/2 za nastepne tury podtrzymania).

Dodatkowe

Wymagana znajomość: Katon: Hibashiri oraz Kaengiri

Opis Technika przede wszystkim jest niezwykle czakrochłonna, co jednak częściowo wytłumaczalne jest jej mechaniką. Po złożeniu pieczęci ognista czakra pokrywa dłonie i od nich rozchodzi się cienką warstwą po ciele użytkownika - po tym rozchodzi się dalej, odsuwając od ciała użytkownika i tworzy wokół niego podtrzymywane ogniste tornado którego ogień ma około dwadzieścia metrów średnicy gdzie epicentrum ognistego wiru jest użytkownik. Użytkownik podtrzymuje ogień poprzez podtrzymywanie pieczęci smoka, wtedy też jest bezpieczny od swoich płomieni. W momencie gdy użytkownik rozłącza dłonie z pieczęci ogień wraca do jego ciała - co może paskudnie poparzyć, jesli jest sie w ruchu lub nie jest sie skupionym by ten powrót kontrolować. Tornado jest utrzymywane i pali wszystko na polu średnicy 20 metrów. Podczas używania można się normalnie poruszać o ile utrzymuje się złożone ręce - są one więc wykluczone z jakiegokolwiek innego ich wykorzystania.
Kwestia czasu - pokrycie się ogniem następuje od razu, a potem ogień rozprzestrzenia się z prędkością 5 metrów na sekundę. Jeśli się poruszamy, tornado przemieszcza się razem z nami - użytkownik pozostaje zawsze w bezpiecznym epicentrum.

Link do tematu postaci

KLIK!

Czakra 82%- 10% = 72%

[Hayami Akodo]

MISJA RANGI C DLA CHISE I SHIGI
"On soaring clouds"
45/45+
[youtube]https://m.youtube.com/watch?v=3bNA_M_GMHE[/youtube]
Some will probably cry for him
but he is hiding without stone
around his bones, bare and black
only blow the winds, year after year
Around his bones, bare and black
only blow the winds, year after year Ile jeszcze ofiar pozostało do końca...? Chyba niewiele. Zasoby Sentoshiego albo w tym miejscu się wyczerpują, albo część Kruków odesłano do innych zadań, albo po prostu w czasie, gdy wy szukaliście zagadek, coś się wydarzyło? Nie wiadomo. To pewna, że przed wami pojawiło się dwóch kolejnych mężczyzn, znów standard Gazo: eteryczna, zimna uroda, długie, miękkie włosy spięte opaskami tak, by odsłaniać piętno, haniebne znamię...Przed wami Sentoshi nie ma tajemnic - wręcz rzuca je Wam obojgu prosto w twarze, z zuchwałą pogardą, bezczelnie. Patrzcie, przyjmijcie to, co wasze!
A jednak nie wszyscy wyznawcy sekty ptaków byli tak beznamiętni. A raczej nie są.
Jeden z nich, wyższy ze dwa, trzy centymetry od Shigi brunet, ubrany w jedwabne kimono o wzorze zielonych liści na białym tle, unosi pospiesznie ręce w kierunku Chise. Albo się rzeczywiście boi, albo liczy na litość, dosyć, że po prostu trzyma ręce w górze - nie, żeby jego oponentka mogła to zobaczyć, ale przynajmniej jej towarzysz nie zaszarżuje jak wściekły byk prosto na niego.

- Pani, przybywam w pokoju! Nie atakuj mnie, proszę! - woła drżącym głosem. - Przysięgam na Króla Susanoo, pana boskiego gniewu, że przybywam w pokoju! Nie jestem uzbrojony, pani, okaż mi swoją łaskawość!

Drugi mężczyzna - tym razem o włosach koloru nocy - nie jest tak chętny do pokojowych rozmów. Widocznie w jego przypadku gniew i wściekłość przeważyły nad obawą i rozsądkiem; obrazoburczy wrzask Shigi sprawił widać, że nieznajomy - mając już gdzieś własne życie - wybrał atak, wierząc, że to lepsze wyjście. A w każdym razie bezpieczniejsze w oczach pana Sentoshiego i tego, co nazywamy Susanoo.
Może bogowie będą łaskawsi.
Może.
Najpierw wystrzeliwuje senbony ze swojej wyrzutni - tyle, żeby starczyło na początek, z pięć w zestawie, potem znów rzuca dymnym granatem. Gdyby tylko znalazł tyle czasu, by przeładować broń...Tylko kilka chwil, Sentoshi-sama!
Cóż, wątpliwe, by ktoś wysłuchał tych modlitw.

Dziewczynę zdmuchnął ogień - niszczący żywioł, straszliwy tak samo jak w przypadku przeciwników. W tej walce nie było litości; próbowali się przeciwstawić, to fakt, ale czy to miało sens? Zabawki rozkapryszonego dziecka, szaleńca uśmiechającego się do swych rojeń, płonęły po kolei na sznurkach swojego przywiązania w niszczycielskim ogniu Hitsukejina i jego towarzyszki. Cóż zaś stało się z tamtym? Ach, po prostu znikł - zszedł ze sceny, gdy była na to odpowiednia pora. Ciekawe, co stanie się teraz? Z tymi dwoma, z których jeden ostatecznie uległ białej bestii, odrzucając czarną, a drugi zdecydował zginąć do końca?
Za wiarę, która i tak nie ma znaczenia?
Tego dnia zginęło tak wiele kruków - lecz cóż, tak to już jest. Ktoś zginąć musi, by przetrwał ktoś...
To są zwyczajne dzieje.

__________________________________________________________________________________________________________

MĘŻCZYZNA 1:
Brak użytych jutsu.
MĘŻCZYZNA 2: użycie:

  Ukryty tekst

Brak użytych jutsu.

STAN CHAKRY PRZECIWNIKÓW BEZ ZMIAN.

KP KOLEJNYCH PRZECIWNIKÓW:

  Ukryty tekst

[Chise]

Walka zmierzała ku końcowi, a przynajmniej tak się zdawało. Kiedy kolejny przeciwnik zamiast podjąć rękawicę zaczął błagać o litość i zmiłowanie. Chise, choć nie bardzo ufała krukom, to nie była też potworem, który morduje wszystkich bez względu okoliczności. Skoro się poddaje, to nie zamierzała go gnębić, jednak jego kolega.. Był zupełnie inną bajką.
Uchiha wyciągnęła dłoń w stronę poddającego się ostrzegawczo.
- Stój tam, gdzie stoisz. Zajmiemy się twoim kolegą, a potem zdecydujemy co z tobą. Ale tylko drgnij.. A podzielisz los całej reszty - dziewczyna nie owijała w bawełnę. To była jego próba. Jeśli jej posłucha, będzie posłuszny... To jest dla niego szansa.
Zgodnie jednak z tym co powiedziała, nie było litości dla kogoś, kto ich zaatakował. Nawet miała pomysł co zrobić.
Rzuciła się w jego stronę, po drodze wyjmując miecze. Na niego wystarczyłoby zaledwie dwa, ale chciała się trochę popisać przed pojmanym, by nie wpadło mu do głowy coś.. Nierozsądnego. Dlatego wyciągnęła ich aż pięć. Aż, na takiego oprycha, rzecz jasna.
Po skoczeniu w jego stronę rozpoczęła wykonywanie swojej własnej, osobiście dopracowanej techniki wykorzystującej styl walki.
Zaczęła podrzucać mieczami, by go zdezorientować.. I wtedy poczuła w nozdrzach dym.
Wykurzyła się, nie ma co ukrywać. To ona się wysila, by pokazać COŚ, by się pokazać, a ten rzuca granat dymny? Skoczyła błyskawicznie w jego stronę, chcąc ciąć go w brzuch i następnie dobić ciosem w serce. Bez zabawy.
Następnie z gorszym nastrojem wróciła do Gazo. Gestem kazała mu podejść.
- Przede wszystkim.. Gdzie jest Sentoshi? - pierwsze pytanie było najważniejsze, a potem poszło już z górki - Ten koleś tam.. - wskazała na Jashinistę - To Hitsukejin Shiga. Jest Jashinistą i jako taki, składa z takich słodziaków ofiary swojemu Bogu. Ale ma taką zasadę, że nie morduje osób, które chcą i mogą się poprawić. Wszystko więc zależy od ciebie. Teraz zwiążmy ci ręce i pójdziesz przodem, po drodze opowiadając nam wszystko co wiesz o Sentoshim i krukach. Jak zaczniesz mataczyć, to.. No cóż, rozejrzyj się sam. A potem o twoich losach zdecyduje ród Uchiha, biorąc pod uwagę, że się poddałeś i nie walczyłeś.
Po zakończeniu przemowy zrobiła tak jak powiedziała. Od Shigi wzięła żyłkę, którą go związała i ruszyli. W czasie drogi starali się go w miarę dokładnie wypytać i następnie oddać straży. Im wyjaśniła, kim jest więzień i że najlepiej go przetransportować do Sogen, gdzie znają całą sprawę. Sami zresztą także musieli wracać.

KEKKEI GENKAI: -
NATURA CHAKRY: Katon
STYLE WALKI: Nanken no Mai
UMIEJĘTNOŚCI:

• Wrodzona - Ślepiec
• Nabyta -

WSPOMAGACZE: CS;
Ciężarki - założone 21.07;
ATRYBUTY PODSTAWOWE:

• SIŁA 50
  WYTRZYMAŁOŚĆ 120
  SZYBKOŚĆ 150
  PERCEPCJA 105 | 126 z bonusem
  PSYCHIKA1
  KONSEKWENCJA40

SUMA ATRYBUTÓW FIZYCZNYCH: 425 bez bonusów
KONTROLA CHAKRY C
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY: 112%
MNOŻNIKI: +20% percepcji, styl na S: +50 szybkość i percepcja
POZIOM ROZWOJU DZIEDZIN NINPŌ:

• STYLE WALKI 1 (dziedzina D)
  • Nanken no Mai - S
  • ---
  • ---
  NINJUTSU D
  ELEMENTARNE
  KATON B

JUTSU:
Ninjutsu D:
Utsusemi no Jutsu
Nanken no Mai B
Jagguru (WT)
Shikata no keikyoku (WT)
Katon C:
Katon: Gōkakyū no Jutsu
Kaengiri
Katon: Endan
Katon: Kasumi Enbu no Jutsu
Katon: Kaen Senpū
Katon B:
Katon: Hibashiri
Katon: Haisekishō
Katon Arashi Hinote WT Shigi
Katon: Hitsukejin WT Shigi

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):
Przy pasie 7 wakizashi, maska, kabura na udzie i torba
PRZEDMIOTY SCHOWANE (NIEWIDOCZNE):
Kabura 1:

• 4 Kunai
• Granat dymny

Kabura 2:

• 4 Notki świetlne
• 2 Notki wybuchowe
• 10 fałszywych notek
• Nietoperzowy bumerang
• Składane lusterko w kościanym pudełeczku w którym nie widać właściciela

Torba:

• 20 kwadratowych shurikenów
• 5 zakrzywionych shurikenów
• 20 makibishi w kształcie zwierzęcych kłów

Nazwa

Jagguru

Dziedzina

Nanaken no Mai

Ranga

B

Pieczęci

-

Zasięg

Bezpośredni

Koszt

brak

Dodatkowe Wymaga co najmniej 5 mieczy, 150 szybkości
75 percepcji dla 5, 90 dla 6 i 105 dla 7 mieczy

Opis Przydatna i niezwykła technika, podchodzi niemal pod sztuczki kuglarskie. Obracając się, użytkownik stylu wyrzuca do góry ostrza, niemal żonglując nimi, i łapiąc w inne miejsca, zmieniając ich położenie, by zdezorientować przeciwnika. Na koniec, w odpowiednim momencie zadaje niespodziewany cios jednym z nim. Cała żonglerka odbywa się na tyle szybko i na tylu obiektach, że nawet osoba z sharinganem może mieć problemy z odczytaniem kiedy nastąpi atak. Im więcej mieczy tym oczywiście staje się to trudniejsze, by w finalnej formie 7 mieczy mącić wzrok nawet posiadaczy trzech łezek.

Link do tematu postaci

KLIK!

[Hitsukejin Shiga]

You can die in the night if you get to know me
Whether friend or foe
You’ll be dead and gone
-
I’ll be left alone cause the
devils long for me
-
When I was young the love worn thin
Felt like I was the one in sin
Run with the men so I toughen the skin
Pickin up weapons not toys or pens To powoli zaczynało się robić męczące. Nie to, że trzeba było zabijać. Za każdą pojedyńczą ofiarę która skończyła w ogniu Shiga modlił się do swego Pana kierując jego spopieloną powłokę do Niego, by brudna dusza opuściła zbrukane i zniszczone ciało i została oczyszczona na krwawym tronie bezlitosnego Boga.
Męczące było to, że było tylu wrogów, tyle ofiar. Tak wiele technik, żeby nie ryzykować, żeby nie brudzić rąk. Żeby nie było konieczne komplikowanie spraw wczyscy musieli odejść szybko i sprawnie... I tak odchodzili. Hitsukejin odprawiał straconych w blasku ognia, niczym gwiazdy wracające do nieba. Żegnajcie, promyczki. Może w następnym życiu traficie lepiej.
Shiga nie chciał zabijać dziewczyny. Zawahał się. A mimo to ona, mimo, że nie chciała umierać, bardziej bała się swojego Pana... Mnich podjął decyzję, że jeśli kiedyś trafi mu się w ręce Sentoshi to wykorzysta swoje medyczne umiejętności by obciąć mu rączki, nóżki, zatamować krwawienie, a potem nakarmi go jego własnym ciałem. Hostia dla fałszywego zbawiciela.
-Ja chrzanię, wyznawca Sentoshiego przybywający w pokoju. I mówiący, że nie jest uzbrojony. Ja tez nie używam broni, a zabiłem was już czworo. Żadne z was nie musiało umierać. Darowałem życie już kilkorgu z was. Jedno z was nawet musiałem przed pobratymcem ratować. Jesteście tak żałośni jak to jest tylko możliwe. Kiedy jedna z was za darowanie życia pomogła w odnalezieniu Sentoshiego jej przyjaciel spróbował ją zabić. Na szczęście przyjąłem atak na własne ciało. Nie macie za grosz honoru, żadne z was. Zaślepieni fałszywym prorokiem niesiecie tylko śmierć innym i samym Sobie. Każdemu z was oferowałem pokojowe rozwiązanie. Każde z was odpycha rękę, gryzie ją. Nah, Chise, jest twój. Zrób z nim co chcesz. Jestem zmęczony. - Mruknął mnich, odwracając wzrok ze zrezygnowaniem. Nowy przybysz słysząc nieładne słowa na Sentoshiego postanowił zaatakować. Shiga upewnił się, że igły z wyrzutni nie trafią w głowę - bo regeneracja tej boli - i postanowił się leniwie zasłonić dwoma wielkimi kunaiami wyciągniętymi zza pleców. Jak coś go trafi, trudno... W końcu śmierć się o niego nie upomina. To trochę jak z listą grzecznych dzieci mikołaja, tak samo listą dzieci do śmierci wora - to nie Shigiego pora.
Jeśli Chise tak jak planuje rzuci się na wroga, Shiga machnie ręką, usiądzie na ziemi, szukając nieco suchszego miejsca i wyciągnie z kieszeni nieco obeschnięte dango i zacznie je konsumowac po trochu. Kiedy Chise, po rozprawieniu się z wrogiem, wskazała na Shigę, ten pomachał ręką i uśmiechnął sie.
- Zabawne prawda? To Jashinista. Nie lubi zabijać i ma zasady. To najśmieszniejsze co dzisiaj usłyszysz. - Shiga zaczął trzepać się po kieszeniach szukając dango. Pewnie at this point trochę igieł będzie sterczało z jego ciała, z których nie zamierza sobie nic robić i sie nimi nie przejmować. Znalazłwszy drugie dango zacznie je wcinać, słuchając co mówi Chise. - Chise powiedz mu o tych dwóch Gazo, o ich siostrze, tej dziewczynie z karczmy... Chciałbym powiedzieć, że więcej kruków zbawiłem niż zabiłem, ale po dzisiejszej bezmyślnej samobójczej rzezi chyba się wyrównało. - Mruknął, wzruszając ramionami. Przeładował kuszę, będąc gotowy jej użyć gdyby co.

  Ukryty tekst

[Hayami Akodo]

MISJA RANGI C DLA CHISE I SHIGI
"On soaring clouds"
48/45
[youtube]https://m.youtube.com/watch?v=3bNA_M_GMHE[/youtube]


On a tree three proud raven
They were as black as ebony wood
Just as black as your soul
And thereof I will tell you now
Just as black as your soul
And thereof I will tell you now

Walka zakończona. Zwycięstwo: Shiga & Chise, 1 jeniec złapany. Shiga i Chise - chakra bez zmian, NPC jeniec - 100%, drugi mężczyzna martwy.

Mężczyzna drży na całym ciele. Nawet nie śmie się ruszyć; zbyt wysoko ceni sobie życie, by ryzykować. Naprawdę przeżyje? Naprawdę nic mu się nie stanie? Z jednej strony ma ochotę wybuchnąć histerycznym śmiechem, takim nerwowym, przepojonym ulgą, z drugiej najchętniej uciekłby i zaszył się w ciemnej, głębokiej dziurze. Słucha ostatniego krzyku towarzysza, widzi bladą twarz Chise pokrytą refleksami i rumieńcem od ognia, słyszy też ostre jak miecze, znudzone słowa Shigi. Ktoś kiedyś mówił, że rutyna zabija, nie? Nuda bywa gorsza od najostrzejszych kunaiów przecinających tętnice...nie, nie niebo! To nie księżyc przecina niebo - jeszcze, to nie sierpy zdzierają błękit z odrapanego firmamentu bez gwiazd. To jeszcze nie ta epoka, i nie ta noc.
Na razie jesteście tylko Wy, pożoga obejmująca domy (bo ostatecznie i tak nie ma co ratować zapyziałego, zapomnianego zadupia), trupy - zwęglone lub nie - i przerażony, lecz pełen ulgi ocalały. Przedstawia się on jako Hiroshi.
Wraca z Wami. Po drodze opowiada wszystko, co mu tylko wiadomo o Sentoshim - pytanie jest takie: w czym i na ile Was okłamuje, a w czym jest szczery?
Mówi o szaleństwie, o mężczyźnie zafascynowanym krukami. O legendzie, zgodnie z którą odjęcie sobie oka daje prawdziwą wielkość, chakrę godną bogów, o historii związanej z biednym, zamordowanym chłopcem - przypadkowej ofierze, którą Sentoshi chciał się posłużyć jako symbolem, o jego planie zwabienia ich do siebie przez listy od liderki, o czynnikach, na jakie liczył. O krukach wydziobujących oczy nieposłusznych, karmionych trupami oponentów jedynie słusznego mistrza, o życiu w ukryciu i wierze w Karasu no Kami, Sentoshiego-sama, Kruczego Proroka, który odbierze ludziom wzrok i rozum, by stworzyć nowy, lepszy świat - taki, w którym wszyscy będziemy snami.
Moja opowieść kończy się właśnie w tym momencie. Co będzie dalej? Cóż, zależy od wyborów. Waszych, moich, wyborów waszych ofiar. To nasze decyzje kształtują bowiem ten świat - a konsekwencje nadają im ostrości miecza.
Straż przyjmuje więźnia bez szczegółowych pytań; skupia się na jego przesłuchaniu, ale to, co odkryli, zachowują dla siebie z jakiegoś powodu. O Heiu i Hyuurenie już nie słyszeliście - krążą o nich różne plotki typu "wyjechali do Cesarstwa", ale która z nich jest prawdziwa?
To pewne, że ich dom jest zamknięty na głucho.
Otrzymujecie swoje nagrody, tak jak było to spodziewane: poklepanie po głowie, pochwały, podziękowania, może coś tam jeszcze...ale tak naprawdę, to chyba i wy, i oni chcecie się już od tej sprawy odstosunkować.
A kiedy za więźniem zamykają się drzwi lochu, kiedy służąca podaje pani Toshiko jej czarkę herbaty w gabinecie, na ocalałych cudem w tym pożarze bagiennych drzewach siadają kruki.
Trzy kruki, jak w tej starej pieśni: auf einen Baum drei Raben stolz...
Otaczają je już tylko zgliszcza, trupy, smród, wspomnienie ognia i krwi.

______________________________________________________
Misja niniejszym zakończona. Rozliczenie przygotuję sama.

[Ame Uchiha]

Miał nadzieje, że nie będzie zbyt upierdliwy dla gospodarza. Wiedział, że niektórzy ludzie nie lubią jak się im zadaje dużo pytań. Z drugiej strony prawdopodobnie o wiele bardziej nie lubią jak ktoś im kradnie konie, więc się przełamał i zadał tyle pytań ile chciał. Miał nadzieje, że o niczym nie zapomniał. Mimo młodego wieku zdawał sobie sprawę, że bandyci chcą żyć tak samo jak on, a może nawet bardziej, bo oni żyją dla siebie i na swoich warunkach. Jeżeli kiepsko wybada sytuacje, to może się okazać, że za to zapłaci dotkliwą cenę. Możliwe, że większą niż taki ogier jest warty.
- Toto? - zapytał, ale bardziej tak, żeby potwierdzić, że dobrze usłyszał. Trzeba będzie wiele, by Uchiha zrezygnował z pościgu za koniem o takim imieniu.
- Faktycznie ciężko przeoczyć. - odpowiedział potakując. Dalej wsłuchiwał się w opowieść farmera. To typowe, że konie kradnie się nocą. Jeszcze bardziej typowe jest to, że nikt nic z tego powodu nie widział.
- Biedny Hiroki. - po raz kolejny wyraził współczucie.
- Tych dwóch musi być strasznie szybkich, że nadążyli za koniem. - powiedział poważnym głosem, ale tak na prawdę to żartował. W głębi duszy miał nadzieje, że nie wykrakał i nie będzie mierzył się z silnymi shinobi, którzy mają przewagę liczebną. No nic. Jeżeli jest tak źle to musiał zdobyć każdą możliwą informacje.
- Suiton? - powiedział sam do siebie. Kolejna zła wiadomość. O ile nie przespał teorii, to woda kontrowała ogień. Musiał to jeszcze przemyśleć, ale pierwsza myśl zawsze jest najlepsza. Co innego mogło zmoczyć deski jednocześnie rozwalając płot?
Czarnowłosy zaczął przyglądać się śladom. Faktycznie jest tak jak mówił gospodarz. Widział ślady końskich kopyt, które prowadziły na zachód. Ten płot nie dawał mu spokoju. Suiton wydawał się zbyt oczywistą odpowiedzią, zwłaszcza że wydawało się, iż ten został rozwalony przez jakąś siłę od środka. Czy woda pod dużym ciśnieniem mogła dać taki efekt? Nie był tego pewny, ale też nie mógł tego wykluczyć. Póki co zakładał najgorszy scenariusz.
- Wrócę zanim się obejrzycie! - krzyknął do obecnych i pomachał im na pożegnanie i jednocześnie ruszył za tropem konia z fikuśnymi podkowami.

[Kutaro]

Ame
Misja C
15/30

Masahito obtarł zroszone potem czoło i powoli zaczynał się zabierać do remontowania ogrodzenia. Imię konia potwierdził dwukrotnym kiwnięciem głową. Chwycił nową belkę i miał się zabierać do naprawy, ale usłyszał pytanie Uchihy o liczbę biegaczy. Odwrócił się więc i z zadumą oparł brodę o drewno. Widocznie sam nie do końca był pewny czy jego informacje są pewne. Tak to bywa z rozmową z drugiej ręki.
- Hmm, sam nie wiem teraz. Wcześniej zrozumiałem, że sprinter był jeden, ale jak tak teraz o tym mówisz to sam nie pamiętam co Hiroko powiedział. Tak czy inaczej miej się na baczności. - Jeszcze raz pokiwał głową na koniec wypowiedzi. Pytanie musiało wprowadzić Terukiego w jakiś kłąb rozmyślań, bo gdy Ame odchodził on wciąż tkwił z żuchwą wspartą na bali drewna.
- Co? Jaki sułtan? - Wyrwał się ze snu na jawie, po czym pokręcił tylko głową domyślając się, że były to jakieś abstrakcyjne pojęcia ninjów. Gdy shinobi odbiegał ten pomachał mu na pożegnanie i zabierał się do pracy. - Powodzenia. Niech cię duchy strzegą! - Dobrze życzył na odchodne.

Trop na początku był dosyć łatwy do śledzenia. Ścieżka wydeptana przez potężne zwierzę i trójkę bandytów dla oka profesjonalnego agenta była widoczna jak na dłoni. Odbite kopyta w wilgotnej ziemi, wgniecione źdźbła traw tu i ówdzie połamane gałązki. Albo bandyci byli nieuważni albo koń sprawiał im problemy. Miejscami głębokie ślady podków sugerowały, że ogier zatrzymał się i odmawiał dalszej wędrówki.
Z czasem stworzony trakt kierował się w dół, ziemia coraz częściej stawała się wilgotna i miejscami zachlupotało pod butem. W końcu i złodzieje dali za wygraną i wyszli na bardziej uczęszczaną drogę. Chociaż sama nie była o wiele lepsza, tu także podłoże było miękkie od wilgoci, lecz drobne mostki pozwalały uniknąć przemoczenia obuwia. Niestety zbójcy mieli pecha. Co prawda wybrali sobie na swoją kryjówkę miejsce zapomniane przez bogów i ludzi to wszechobecna wilgoć znacznie ułatwiała ich śledzenie. W błocie szlak fikuśnej podkowy był ponownie wyraźnie widoczny.
I też ten szlak wkrótce się dziwacznie urwał. Gdy dochodził wieczór paskudna okolica dodała przypomniała o sobie pierwszymi pasmami mgły. W takiej to właśnie nieprzyjemnej aurze Ame spotkał się z zagwozdką. Nagle trop charakterystycznego końskiego obuwia zniknął. Ba! Nie tylko ten konkretny ale na przestrzeni kilku metrów wszystkie starsze jak kilka godzin ślady zostały zatarte. Dróżka wyglądała jakby ktoś ją zamiótł miotłą. Patrząc dalej za biegiem ścieżki lekko w lewo widoczne były pierwsze zabudowania wioski, lecz po prawej nieco w dół tajemniczo ziała czarna dziura w krzewach.

Pięknie proszę o skrótowe KP

  Ukryty tekst

[Ame Uchiha]

No tak, Ame chyba już za dużo wymagał od gospodarza. Była noc, postrzelony parobek też niewiele widział. Zanim reszta przybiegła pewnie było po wszystkim. Nic więcej z tej rozmowy nie wyciągnie. Potakiwał tylko na znak, że jest obecny duchem i zdarza mu się jeszcze coś tam rozumieć.
- Dziękuje, przyda się. - odpowiedział i ruszył przed siebie.
Na samym szlaku szło nieźle. Chłopak był w stanie wyczytać kiedy i gdzie koń odmawiał posłuszeństwa. Raczej nie zakładał, że tamci mu cokolwiek ułatwiają swoją niekompetencją. Z drugiej strony głupio wybrali drogę i ułatwili mu śledzenie ich. Może jednak są imbecylami? Wybrali na prawdę nieprzyjemną ścieżkę. Im bardziej w dół szedł szlak tym wchodził na bardziej podmokły teren. Na szczęście wkrótce pojawiły się drewniane mostki, które pozwoliły mu nie przemoczyć sobie nóg i sprawić, że będzie musiał kupić nowe buty. Wszystko szło dobrze, dopóki szlak się nagle nie urwał. Najgorsze jest to, że urwały się też wszystkie ślady. Ktoś je dobrze usunął. Do tego zaczynała pojawiać się mgła. Udało mu się dostrzec zabudowania. Ostrożność mówiła mu, że wejście tak po prostu do wioski, w której mogli żyć bandyci może skończyć się nieciekawie. Po prawej zaś dostrzegł dziurę w krzewach - jakkolwiek to brzmi. To znaczyło, że ktoś tam wszedł. Czarnowłosy zakładał, że tamtędy poszedł ten, który czyścił ślady. Frontalne wejście do wioski odrzucił już na samym początku. Wszystko wskazywało na to, że trzeba będzie sprawdzić tajemniczy szlak wśród krzewów. Zawsze lepiej wyjść przeciwnikowi na tyły. Gdzieś z tyłu głowy coś mówiło mu, ze to może być pułapka. Dziura w krzewach była zbyt oczywista i przerysowana. Mimo wszystko czasami trzeba podejmować męskie decyzje i gdzieś trzeba iść, bo wycofanie się nie wchodziło w grę. Aktywował sharingana. Ten powinien pozwolić mu dostrzec to co niewidoczne i uniknąć przykrych niespodzianek. Tak przygotowany ruszył w prawo, ku przygodzie i gąszczowi. Jeżeli oczy nie pokażą żadnych oznak pułapki, to ostrożnie wejdzie do środka, żeby nie tracić elementu zaskoczenia. O ile w ogóle jakiś ma oczywiście.

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Kutaro]

Ame
Misja C
17/30

Skok wiary. Bez strachu zrobić krok naprzód prosto w nieznane. Czarnowłosy ninja dokonał właśnie takiego wyboru. No może nie do końca tak bardzo nieznane. Szkarłat który subtelnie pojawił się na oczach shinobi ułatwił mu wypatrzeć w szybko wydłużających się cieniach pierwsze poszlaki. Kilka kroków za linią drzew można było znaleźć zabłoconą gałązkę sosnową. Zapewne narzędzie niezbyt sprytnej mistyfikacji odbytej na ścieżce. Przeciętny chłopek zgubiłby się trzy razy szukając tu śladów, lecz Ame zwykłym chłopkiem nie był. Wzmocnione oczy wyłowiły z półmroku parę metrów dalej pojedynczy odcisk fikuśnej podkowy. Trop! Kolejna seria kroków i znów można było wznowić pościg za koniokradami.
Niestety zejście z głównej dróżki wiązało się z porzuceniem względnie suchych traktów i zmuszało do ponownego przywitania się z podmokłym gruntem. Shinobi nie miał wyboru. Lawirował więc pomiędzy kałużami, a moment nieuwagi mógł prowadzić do zapadnięcia się w błocku po kostki. Czy Uchiha słyszał o ludziach którym na myśl o śmierdzącej mazi w bucie zaświecały się oczy? Zapewne nie, takich ludzi nie było zbyt dużo na świecie.

W końcu po kilkunastu minutach błotnistego baletu nieśmiało zza mgły zaczęła wyłaniać się parka zabudowań. Dwa smutne domki - jeden postawiony na niskich palach, a drugi na nasypie ziemnym. Oba zbudowane z tego samego ciemnego, przemokniętego drewna. Zza budynku po prawej, tego wiszącego na belkach, biła blada łuna światła, drugi pozostawał ciemny. Z tego miejsca nie było wiele więcej widać, raz że chatki stały “plecami” do ninjy, a dwa zwyczajnie było jeszcze do nich daleko. Gdyby się na chwilę zatrzymać i nasłuchiwać, woda przynosiła przyciszone głosy. Niestety, nic konkretnego się nie dało jeszcze usłyszeć.

  Ukryty tekst

[Ame Uchiha]

Dokonał takiego wyboru, bo siedzenie na rozstaju dróg byłoby stratą czasu. Coś trzeba było zrobić, a praca shinobi zawsze niosła za sobą duże ryzyko. Bał się, ale gdzieś tam w sercu odwagi dodawał mu fakt, iż klan liczy na niego. Nie mógł zepsuć pierwszego poważnego zlecenia otrzymanego od władz. Kolejną rzeczą, która dodawała mu odwagi było to, że jego oczy były dużo sprawniejsze niż te, którymi obdarzony był przeciętny śmiertelnik. Liczył, że pozwolą mu dostrzec niebezpieczeństwo zanim ono stanie się prawdziwym zagrożeniem. Jak każdy prawdziwy Uchiha polegał na swoim cudownym zmyśle.
Wszystko wskazywało na to, że podjął słuszne decyzje. Sharingan pozwolił mu na wypatrzenie gałązki, którą wyczyszczono ślady. To znaczyło, że jego myślenie było słuszne. Zwłaszcza, że moment później namierzył fikuśne podkowy konia o imieniu Toto. Tak pozytywny wynik podbił jego morale, a jego serce opuściła kolejna dawka strachu. Poczuł, że to raczej on znów jest łowcą, a bandycie zwierzyną, a jeszcze przed chwilą miał wrażenie, że role były odwrotne. Niestety sukces został okupiony tym, ze znowu musiał wejść w trudny teren. Uważnie lawirował pomiędzy kałużami, które wojskowi określiliby raczej jako akweny wodne bez znaczenia strategicznego. Nie podobało mu się takie okoliczności, gdyż wiedział, iż przeciwnik może posługiwać się suitonem. Nawet takie głupie kałuże mogą w takich wypadkach zaważyć na losach bitwy i to na niekorzyść czarnowłosego. Jak widać jego myśli daleko były od ludzi, którzy mogli lubić takie niespodzianki.
Po dobrych kilkunastu minutach dotarł do miejsca, w którym znajdowały się dwa domki. Gdzieś z nich dobiegały przyciszone głosy. Mgła, która wcześniej się formowała wydawała się działać na jego korzyść, gdyż pozwoli mu przekradnięcie się odrobinę bliżej. Tak też właśnie zamierzał uczynić. Chciał się wykazać i odzyskać konia, więc zdmuchnięcie jednego z domków za pomocą katonu nie wchodziło w grę. Starał się przechwycić fragmenty rozmów i wyłapać dźwięki wydawane przez konia. Jego celem było podejść pod domek oparty na palach. Intuicja podpowiadała mu, że jeżeli gdzieś wprowadzili konia to raczej nie do tego wiszącego. Jakoś budowla na palach i koń się nie łączyły. Po drugie tam było światło, a nikt raczej nie siedział z koniem pod jednym dachem. Mimo wszystko musiał być pewny. Nie dezaktywował sharingana, gdyż ten mógł mu się jeszcze przydać.

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Kutaro]

Ame
Misja C
19/30

Podniesiony na duchu sukcesami tropienia młody shinobi nieco pogodniej mierzył kolejne kroki w stronę końca pościgu. Pogodniej ale nie lekkomyślnie, wciąż uważnie, powoli nie robiąc niepotrzebnego hałasu podążał szlakiem swoich przyszłych ofiar. Niczym jaguar skradał się przez bagniska. Stopy stawiał uważnie, na kępkach traw które obiecały stabilniejsze podłoże. Żadna sadzawka nie wywołała najcichszego pluśnięcia. Szedł kilkanaście minut by dostrzec domki i poświęcił jeszcze ich kilka by ukradkiem podejść pod domek na palach.
- Gdyby… bydle… warte... złoił widłami... na łąkach. - Ame zaczął wyłapywać strzępki rozmowy.
- Już to mówiłeś. - Odpowiedział bezbarwnie drugi głos.
- No wiem, ale pół dnia nam to wczoraj zajęło. - Kontynuował pierwszy
- Wiem, byłem tam jeśli nie zauważyłeś. - W drugim głosie było słychać nutkę irytacji.
- No wiem, ale…
- Skoro wiesz to zamknij już ryj! Nic nie słychać, a Twoje darcie się pewnie się niesie na pół bagna. - Na koniec rozmowy można było usłyszeć ciche pluśnięcie - skutek splunięcia mającego wyrażać dezaprobatę okolicy. Niestety tak to już bywa, że odludne miejsca są wygodnym miejscem szemranych interesów. Bo który uczciwy obywatel zapuściłby się w tak przeklęte miejsce.
Pole do konfrontacji było gotowe. Uchiha był niemal pewny, że jego pozycja nie została ujawniona. Miał inicjatywę w potencjalnym starciu. Przewaga godna pozazdroszczenia, choć opłacona nieprzyjemną wilgocią w butach. Dwójka przeciwników znajdowała się na drobnym podeście z przodu domku na palach. Trzeci? Nie było do końca pewne, mógł być w wiosce lub w którymś z obu domków. Była to spora niedogodność, tym bardziej, że jeden ze zbójców podobno miał kuszę. Broń to była obrzydliwa, paskudna i niehonorowa, a przynajmniej to by powiedział niejeden samuraj. Z owego oręża nawet najgłupszy parobek był śmiertelnym zagrożeniem. Pocieszające było to, że wymagała naładowania, a w takich warunkach tylko głupiec trzymałby tu napiętą cięciwę. Chociaż z drugiej strony oponenci nie raz udowodnili, że tytanami intelektu nie są.

szkic poglądowy

  Ukryty tekst