Północno-wschodni las z plażą

[Mujin]

Krew
Misja C
27/30+ Czy odcięcie własnego palca liczy się jako nieodpowiedzialność? Czy chęć poświęcenia mniejszego fragmentu swojego ciała, najmniej użytecznego, za resztę, jest brakiem troski? Wszak prosta kalkulacja odnośnie ważności danego fragmentu ciała raczej nie była przeprowadzona ot tak. Wymagała (raczej) odpowiedniej siły woli i spokojnego osądu. Chyba, żeby uznać to za akt pasji i spontaniczności, przeprowadzony w ramach pobudzenia albo przypływu silnych emocji jakiegokolwiek typu. Ale jakikolwiek by był to powód, wola kogoś innego musiała zostać wypełniona. I jako osoba o niewątpliwie większej sile bojowej i możliwościach, mężczyzna nie miał jak się sprzeciwić. Prawdopodobnie zdał sobie z tego sprawę w momencie, gdy igły znalazły się przy jego szyi. Jak on, prosty człek, miał obronić się przed kimś, kto potrafi natychmiastowo zaatakować jego witalne punkty? Było na pewno ciężko.
Mężczyzna wystawił dloń. Czekał na werdykt. Mimo, że chciał to robić na swoich warunkach, jak deklarował. Jakiekolwiek miał do tego prawo, poza rzecz jasna swoim własnym osądem i prawem do wybrania swojej własnej śmierci.... Może było takowe w niektórych częściach świata. Może. Na pewno chciał wyegzekwować swoje warunki. Mały palec, mimo że bardzo nieistotny w wielu kwestiach, jest równie mocno istotny przykładowo w kwestiach szermierczych. Przy trzymaniu poprawnego chwytu na rękojeści i tym samym ogólnej kondycji całego szermierza. Bez względu jednak na to, czy chłopak to wiedział, czy nie, ofiara musiała zostać w jakiś sposób złożona. Brutalny i morderczy cykl winy i kary, karmicznej albo prawnej. Dyktowanej przez osobę przy sile, a nie przez tej właściwej, posiadającej prawdę i fakty.
Zgodnie ze słowami Reia, to mężczyzna miał to zrobić. Sam sobie. Nieco zaskoczony takim obrotem spraw, wyciągnął zza pazuchy sztylet. Prosta broń rzezimieszków i skrytobójców, mistrzów morderstw jak i prostych ludzi. Drążącą ręką przyłożył ostrze do małego palca. Upadł na kolana i położył dłoń na ziemi.
- Aaaaaaaa... AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA! - krzyknął mężczyzna, zbierając w sobie resztki odwagi. Przyłożone do małego palca ostrze podniosło się i opuściło z pełną siłą swojego właściciela. Ostra krawędź przecięła palec idealnie w miejscu pomiędzy stawami. Krew trysnęła, a mężczyzna natychmiast wręcz odskoczył, turlając się po ziemi w agonii i przeraźliwym bólu. Zimna stal pozbawiła mężczyzny palca. Zgodnie z obietnicą. Bolesną i pełną wyrzeczeń obietnicą.

[Rei Uta]

Morderczy krzyk przebił się przez leśną gęstwinę, być może jednak tylko ta dwójka wiedziała, czym był spowodowany. Młody chłopak z klanu poskramiaczy piasku, przez przymknięte oczy spoglądał na szaleńca, który faktycznie obciął sobie palec. Jak wielki ból musiał targać jego ciałem w tej chwili. Młodzieniec nie wiedział, jak dokładnie należało się teraz zachować, zwłaszcza że musiał jeszcze zabrać od niego obciętą część ciała…

– Wiesz… Naprawdę jesteś bardzo odważny, ja bym się chyba jednak nie zdecydował.
Chciał jakoś podtrzymać go na duchu, może złagodzić niepotrzebną złość, którą teraz mógł pałać do niego. Dał mu nawet czas, by wykrzyczeć w przestworza swoje żale, samemu, bawiąc się czarnymi drobinkami piasku unoszonymi w powietrzu.

– Mógłbyś mi jeszcze pomóc z tymi skrzyniami, właściwie to chyba musimy je zatargać do wioski… .
Prośba mogła wydać się dość niezwykła, chłopak, jednak nie widział w zaistniałej sytuacji swojej winy, zwłaszcza że tylko wykonywał potrzebne obowiązki. Właściwie to Ronororo powinien być mu wdzięczny, bo inny to mógł go prosić zaraz o całe życie. Czas coraz nieznośniej dawał się we znaki niecierpliwemu chłopcu, a jęczenie które dochodziło z ust skulonego mężczyzny, nawet zaczynało irytować. Zalet posiadania dziewięciu palców było znacznie więcej niż wad, bo przecież stał się wyjątkowym w pewnych kręgach… No a tacy na przykład co stracili dłoń albo obie. Oni zazdrościli mu nawet tych kilku… Chociaż faktycznie lekka kicha, zwłaszcza że wygląda do dość niesymetrycznie. Powiedział prawie nagłos, zaginając najmniejszy palec u prawej dłoni.

– Nie mam tu właściwie nic więcej do dodania, jednak wydaje mi się, że zrobiło się, jakby zimniej… I może już byś skończył, bo wiesz… Trochę wstyd się tak mazać.
Przemówił na sam koniec, wydając z siebie zamaszyste ziewnięcie… No fatalnie, chłopaki nie płaczą.

[Mujin]

Krew
Misja C
29/30+ Rei zdecydowanie wykazywał się brakiem empatii dla leżącego i kulejącego mężczyzny. Z jednej strony pewnie, w końcu ma styczność z bandziorem i zakapiorem. Rabusiem, rzezimieszkiem i potencjalnie mordercą. Ilu ludzi do tej pory pozbawił pieniędzy, środków do życia, skazał na życie w nędzy? Cholera wie. Mógł być i faktyczną ofiarą tego całego przedsięwzięcia, jeśli informacje podane Reiowi były jednym wielkim nieporozumieniem i manipulacją. Mało co na to wskazywało, ale ilość cierpienia i braku.... taktu? Wyrozumiałości? Mógłby po prostu wziąć palca bez pytania, skrzynki i tyle. Ale musiał go trochę pomęczyć, pastwić się wręcz. Kto mu zabroni? Nikt. Czy jest to moralnie poprawne? Moralco?
- KURWA. Masz co chciałeś. Zostaw mnie już. P-proszę. - krzyknął mężczyzna. Zaskomlał wręcz. Kiedy już się uspokoił, kiedy ból przestał palić żywym ogniem miejsce rany. Owinął kawałkiem ubrania kikut. Prowizoryczne i nieefektywne. Jego możliwości motoryczne raczej nie pozwalałyby mu na niesienie czegokolwiek tak czy siak. A nawet gdyby, to jego motywacja do pomocy osobie, przez którą sam sobie musiał ujebać palca? Nah, to raczej nie było opcja po dobroci.
- Weź palec i weź skrzynie, wiem że możesz. Wy, Maji, potraficie nie takie rzeczy. - mężczyzna obrócił się na pięcie i zaczął iść. Powoli i niedbale na początku, jakby jego nogi przypominały sobie, jak się chodzi i porusza. Ale szedł. Coraz to szybciej, jeśli tylko otrzyma taki przywilej od Reia. Jego rola ostatecznie mogła się tu zakończyć. Rozkaz wykonany? Wykonany, Rei miał jego palec i towary. Teraz tylko pokazać je komu trzeba i po robocie. Prawda?

[Rei Uta]

Rei spokojnie czekał na rozwój sytuacji, po chwili z uczuciem ulgi spoglądając na mężczyznę, który jako tako doszedł do siebie. Mordercze spojrzenie, które w jakichś sposób dawało mu pewnie poszlaki że facet jest zły. Wywołały szybki zalew irytacji w połączeniu ze zniecierpliwieniem. Najwidoczniej Romatoro nie do końca rozumiał zasad życiowej gry, w której każdy stał na wybranym przez siebie miejscu. Oddychając ciężko złapał za ucięty palec, chowając go jak drobne do kieszeni.

– Słuchaj, ja zasad nie ustalam… Jeśli masz jakieś zażalenia, to tylko do siebie. Chciałbym Ci przypomnieć, że mogłeś zostać dobrym charakterem. Jednak wolałeś iść na łatwiznę i kroić niewinnych ludzi..
Rei przypomniał sobie ostatnią misję, podczas której niemal zginęli na pirackim okręcie. Złamał wtedy obietnicę, uciekł, ratując siebie. Wioska, która potrzebowała pomocy, została pozostawiona sama sobie… Dlatego tak bardzo denerwował go ten gość… Nie myśląc nawet o tym, co robi, chłopak złapał go za fraki, potrząsając mocno.

– Myśl sobie co chcesz, jednak to wszystko dzieje się tylko z naszej woli. Nikt nie zmuszał cię do stania tutaj bez palca. Zmień swoje życie i pokaż, że umiesz coś więcej… WIERZĘ W CIEBIE! .
Łzy niemal napływały mu do oczu, gdy spoglądał w zaszklone spojrzenie oponenta. A więc on też to czuł, był świadom zmian, które dokonują się w nim samym. Przecież nie pomyślał wcale o tym, że tamten po prostu cierpi, a te łzy mają gówno wspólnego z jego słowami. No cóż, Rei taki już był. Całkowicie, nieprzewidywalnie, niedostosowany. Całe szczęście, że był nawet całkiem zdolny, więc udało mu się już kilka razy uciec spod kosy. Puszczając mężczyznę otarł łzy, smarkając zamaszyście w wierzch rękawa… Jego rękawa.

– Możesz sobie iść… Poradzę sobie z całą resztą..
Powiedział na odchodne, przenosząc wzrok na czekające skrzynki. Właściwie to nawet nie będzie ich musiał nosić…

– Aaaaaaaa… Jeszcze jedno, pamiętaj o obietnicy, że już nie będziesz krzywdził ludzi! .
Krzyknął jeszcze za uciekającym mężczyzną, by dobrze sobie zapamiętał jego słowa. No nic, teraz już pozostało mu tylko wrócić do osady i zakończyć swoją rolę… Przecież wszystko się udało, prawda?
Wojownik z pustyni przywołał swój piasek, niemal, nie dostrzegając różnicy w pozostałych zasobach chakry. Ostatnie treningi jednak się do czegoś przydały. Tworząc pod skrzynkami czarne macki, umieścił towar kilka metrów nad ziemią. Po czym ruszył przed siebie wesoło pogwizdując, na całe szczęście znalezisko zgodnie z poleceniem podążyło jego śladem, przez gęstwinę ciemnego lasu.

  Ukryty tekst

[Mujin]

Rei - z/t -> viewtopic.php?p=201507#p201507