Szlak transportowy

[Tetsurō]

Goniec i Wieża
Misja rangi A - Azuma & Hiromi kolejka: 18 / 19

No cóż, wystarczyła niewielka różnica zdań, aby dawni sojusznicy stanęli naprzeciw siebie i mordowali. Zapewne w poprzedniej wojnie z Kaminari i Inuzuka mogli nawet walczyć ramię w ramię, a teraz jednego z nich nie było już na tym świecie. Taki ten losy był przewrotny. Gdyby tylko Azuma wiedział jak ważna sprawa była na szali, to może podjąłby inną decyzję. Niestety, nie bardzo było kiedy to przegadać, więc musiał zrobić co słuszne i ratować swoją towarzyszkę.

Las w koło naszego bohatera płonął. Powietrze było gorące i pełne dymu. Nie dość, że jego poprzednia technika użyta do dystrakcji, całkiem dobrze radziła sobie z trawieniem drzew i traw, to teraz jeszcze kolejne eksplozje i płomienie dołączyły do tego gorącego tańca. To nie był najlepszy dzień dla lasu, może skończyć się tym, że lata pracy natury znikną w przeciągu kwadransa i przez kolejne dekady będzie powoli odzyskiwać te tereny. No ale cóż, taki był koszt życia shinobi na tym świecie. Azuma nie miał czasu walczyć z pożarem, więc musiał mieć nadzieję, że natura sobie poradzi. Gbyby tylko zanosiło się na deszcz... A niestety pogoda była piękna, bezchmurna...

  Ukryty tekst

Azuma nie czekał, kiedy tylko skończyła się walka, ruszył po śladach. Te były dosyć oczywiste, porywacz biegł przez krzaki, łamiąc przy okazji gałęzie i depcząc trawę. Nie zostawiał za sobą żadnych pułapek, zapewne nie miał czasu na takie pierdoły. Po kilku minutach pościgu, nasz młodzieniec w końcu dogonił Hiromi i jej porywacza. Szli sobie grzecznie przez las, w spokoju spacerując i rozmawiając. Nie wyglądało aby kunoichi była związana, czy też trzymana na siłę. Młodzieniec miał do wojownika jakieś dziesięć metrów, ale jeżeli chciał, to bez trudu mógł podkraść się bliżej, nie wydawało się, jakby specjalnie się jakoś rozglądał. Jakby szukał nadciągającego ataku. Po prostu delektował się spacerem, przy okazji popalając trzymaną w dłoni fajkę z której się dymiło, a drugą ręką sięgając do kieszeni płaszcza i co jakiś czas wyciągając z niej leśne jagody.

Stary Sugiyama
Gazo

Hiromi/Azuma +9 Kolejek nadprogramowych

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

Dla sprawdzających :

  Ukryty tekst

[Azuma]

Pogoń za porywaczem przyniosła oczekiwany efekt. Po kilku minutach poszukiwań, dostrzegł mężczyznę i towarzyszącą mu Hiromi. Zastany widok, nieco go zaskoczył - bo szli i rozmawiali, choć przecież wcześniej, napastnik porywając Hiromi, nie zdecydował się na spokojne opuszczenie pola walki. Zrobił to szybko, gwałtownie, o czym świadczyły połamane gałęzie. Czyżby to była pułapka? A może Hiromi straciła na tyle chakry, że jej ucieczka jak i stawanie pokątem, nie miało najmniejszego sensu? Chcąc się upewnić, że ma do czynienia z prawdziwą Hiromi, skupił się swoim sharinganem szczególnie na jej układzie chakry - oceniając czy nie jest pod wpływem genjutsu, albo czy jej układ jest tożsamy z tym obserwowanym przez niego w trakcie walki. Powinna mieć mniej chakry niż wtedy, przecież.

  Ukryty tekst

Zagryzł wargę, decydując się że w tej sytuacji, najlepiej będzie postawić na dywersję. Złożył pieczęcie, kończąc tą oznaczoną “tygrysem”. Niebawem, “porywacz” i Hiromi, mogli dostrzec na swojej drodze, w odległości jakichś 20 metrów, dobrze znaną sobie postać – Azumę wychodzącego zza drzewa, wychodzącego im na przeciw. W istocie jednak, była to tylko złudna podróba oryginału, który wciąż pozostając w ukryciu, obserwował blisko nich co nastąpi dalej. Czy kapelusznik zdecyduje się zaatakować? To był szczególnie pożądany przez Azumę scenariusz, bowiem chciał jak najszybciej odseparować napastnika od Hiromi.

  Ukryty tekst

---

WIEDZA

---

  Ukryty tekst

ZDOLNOŚCI

---

  Ukryty tekst

EKWIPUNEK

---

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE
Głowa

• Ochraniacz na czoło z emblematem Uchiha

Sylwetka

• Szary płaszcz (bez żadnych zdobień)

Klatka piersiowa

• Kamizelka shinobi

Lewy pośladek

• Torba

Lewe udo

• Kabura broń

Prawe udo

• Kabura na broń

PRZEDMIOTY SCHOWANE (NIEWIDOCZNE):

  Ukryty tekst

[Uchiha Hiromi]

Uchiha Hiromi
Wiosna, Rok 394

---

  Ukryty tekst

Hiromi podążała za mężczyzną, trzymając w ręku kawałek tkaniny i wyglądając, jakby przed chwilą płakała, ale nie tylko. Teraz marszczyła swoje brwi, usilnie nad czymś myśląc - pewnie nad słowami, którymi miała mężczyźnie odpowiedzieć. Z pewnością była bardzo niepewna, ale na jej twarzy była wypisana determinacja.

- Myślę, że za porwanie niektórzy chcieliby się zemścić, ale po prawdzie nie ma chyba nikogo, poza moim bratem, komu na mnie aż tak zależy. A on nie jest zawziętą osobą. To wszystko da się jeszcze poukładać, jeżeli zrezygnujesz ze swojego planu i zaczną się rozmowy. W ten sposób mniej osób zostanie skrzywdzonych…

Jeżeli Hiromi zauważyła Azumę, który z lasu wyszedł na nich, urwała to, co mówiła, a jej oczy rozszerzyły się z nadzieją, ale też i strachem. Wielki kamień spadł jej z serca, widząc młodzieńca całego, ale przeszedł ją dreszcz, kiedy dotarły do niej implikacje.

Jeżeli porywacz istotnie zdecydował się zaatakować nadciągającego Azumę i nie zwracał na nią uwagi, dziewczyna wyciągnęła z kabury na nodze kunai i… zaczęła pospiesznie robić nacięcie w swojej koszulce, aby dało się ją jak najszybciej zdjąć.
Jeżeli porywacz nie odstąpił od niej, zacisnęła mocno dłonie i czekała.

  Ukryty tekst

[Misae]

Podróż już trochę trwała. Miała czas zacząć sobie wszystko układać w swojej posiwiałej głowie. Nie wiedziała jak los potoczył się tak, a nie inaczej, jednakże… nie, nie żałowała. Wszystko ułozyło się dokładnie tak jak powinno. Czuła to głęboko w sercu. Dzięki temu nie tylko dane jej było uwolnić strapioną duszę Gonektsu, ale znaleźć nowych przyjaciół. Wiedziała, że świat stoi teraz przed nią otworem, że czekają ją kolejne, wspaniałe przygody i będzie jeszcze nie raz wzywać nowych przyjaciół do siebie.
No właśnie. Wzywać. Pamiętała, że wspominali na ten temat. Jeżeli zamierzała w pełni wykorzystać umiejętności, które zdobyła po spotkaniu z gadami, musiała w końcu coś z tym zrobić.

  Ukryty tekst

ZT

Środek transportu: pieszo
Cel podróży: Soso

[Tetsurō]

Goniec i Wieża
Misja rangi A - Azuma & Hiromi kolejka: 19 / 19+

Mężczyzna przysłuchiwał się odpowiedzi Hiromi. Niby w jej słowach było trochę racji, jednakże sama nie rozumiała jak słowa potrafią ranić, szczególnie powtarzane przez wielu, przez lata. Zachowanie przybysza może nie było racjonalne, jednakże gdyby wszyscy tak się zachowywali, to na świecie byłoby o wiele mniej problemów i konfliktów. Dlatego też kapelusznik przemilczał odpowiedź na jej zaczepkę. To czy miała rację, czy może jednak nie, pokaże przyszłość. Teraz wystarczyło na nią poczekać. Mężczyzna pociągnął kolejny duży wdech ze swojej fajki i zaczął iść przed siebie. Zerkając na towarzyszącą mu dziewczynę i wskazując, aby szli dalej.
Azuma przyglądał się całej tej sytuacji, było ona dziwna, jednakże nie dostrzegł nic niepokojącego. Chakra Hiromi była spokojna, nie była pod wpływem iluzji, co prawda jej zasoby nie były tak pełne jak na początku podróży, ale nie ma co się dziwić, w końcu musiała wykorzystać kilka sztuczek na początku walki. Kapelusznik był za to zrów jak ryba, jego charka była pełna, co prawda miał na sobie ślady po dwóch wybuchach notek, poszarpane ubrania i trochę spalenizny, jednakże zdawało się, że nie wpływa to na niego, ruszał się podobnie spokojnie jak na trakcie, kiedy to zmierzał w ich kierunku i pozdrawiał skinieniem kapelusza.
Nagle nasza bohaterka dostrzegła, jak z krzaków przed nimi wychodzi Azuma. Stanął on przy jednym z drzew i się przyglądał. Póki co nie wykonywał żadnej akcji. Kapelusznik, który oczywiście dostrzegł jego nadejście, uśmiechnął się i jedną ręką chwycił za fajkę, z której wysypał tytoń i schował ją do swojej torby. Stał spokojnie, robiąc delikatny krok w stronę Hiromi. Nie wyglądał na spiętego, prawdopodobnie nie planował teraz zaatakować, obaj wiedzieli, że to dziewczyna jest aktualnie celem obu z nich, więc wygra ten, kto będzie miał ją bliżej siebie.
- No proszę proszę, jednak mnie czymś zaskoczyłeś. Tsuyu jednak nie dała rady. - wykonał on jakiś gest ręką, jednakże nie wyglądał on groźnie, nie przypominał żadnej pieczęci. Raczej wyglądało to jak... pożegnanie...
- Wyjdziesz do nas, czy szykujesz kolejną ze swoich sztuczek? - powiedział głośniej, tak aby być pewnym, że ukrywający się gdzieś w okolicy Azuma go usłyszy. Skąd wiedział, że to nie jest oryginał? A może blefował? Spojrzał na stojącą obok siebie Hiromi, po czym skinął głową, aby szła dalej za nim, jeśli nie chciała, bo poczuła się pewniej z powodu przybycia towarzysza, to podszedł bliżej i z delikatnym uśmiechem złapał ją za ramię, popędzając w ten sposób. Mieli jeszcze trochę do przejścia, nim dotrą do swojego celu..

Stary Sugiyama
Gazo

Hiromi/Azuma +9 Kolejek nadprogramowych

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

Dla sprawdzających :

  Ukryty tekst

[Azuma]

Sharingan nie wykrył niczego podejrzanego co oznaczało, że miał przed sobą prawdziwą Hiromi w towarzystwie porywacza. Dziewczyna nie znajdowała się pod wpływem genjutsu, a jej zasoby chakry nie były na wyczerpaniu. Musiał istnieć inny powód dla którego posłusznie za nim podążała. Gdy więc ujrzeli wychodzącego zza drzewa Bunshina, zachowali się w oczekiwany sposób…. Poniekąd. Siedemnastolatkowi uniosła się w zdziwieniu brew, gdy mężczyzna w tak pogodny sposób przeszedł nad śmiercią swojej towarzyszki – bo z tym musiał się liczyć, widząc swojego przeciwnika, a właśnie nie ją. Drugim zaskakującym zjawiskiem był sposób w jaki się ponownie odezwał, dając do zrozumienia że nie wierzy w to, aby znajdująca się przed nimi imitacja, była rzeczywista.

  Ukryty tekst

Czy to jednak była prawda, czy tylko blef, Azuma w żadnym przypadku, nie zamierzał ułatwiać przeciwnikowi, dojścia prawdy. Będąc za nimi i widząc że napastnik nie odstępuje Hiromi na krok, a także nakazuje jej podązać za sobą, Bunshin zerwał się do ataku. Tak jak poprzednio, Azuma podejrzewał że przeciwnik będzie unikał linii wzroku Bunshina, Nastolatek był na to jednak przygotowany i gdy tylko miało dojść do nawiązania kontaktu między mężczyzną, a iluzją, właśnie wtedy zza drzewa wyrzucił pojedyńczy kunai z doczepioną notką świetlną, która pikując przed pole widzenia kapelusznika, eksplodowała.

  Ukryty tekst

Sekundę po tym jak miejsce potyczki rozświetliła eksplozja notki wybuchowej, zza drzew za plecami mężczyzny i Hiromi wyskakuje Azuma, trzymając w dłoni ostatni shuriken z doczepioną stalową żyłką. Mając mężczyznę jak na widelcu, posyła w jego kierunku shuriken, tak sterując bronią, aby go oplotła stalową żyłką.

  Ukryty tekst

---

WIEDZA

---

  Ukryty tekst

ZDOLNOŚCI

---

  Ukryty tekst

EKWIPUNEK

---

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE
Głowa

• Ochraniacz na czoło z emblematem Uchiha

Sylwetka

• Szary płaszcz (bez żadnych zdobień)

Klatka piersiowa

• Kamizelka shinobi

Lewy pośladek

• Torba

Lewe udo

• Kabura broń

Prawe udo

• Kabura na broń

PRZEDMIOTY SCHOWANE (NIEWIDOCZNE):

  Ukryty tekst

[Uchiha Hiromi]

Uchiha Hiromi
Wiosna, Rok 394

---

Hiromi była zagubiona i nieszczęśliwa z powodu tego, że mężczyzna wcale się od niej nie odsunął i nie zaatakował Azumy. Nie to, że chciała, aby Azuma był zaatakowany, ale chciała, żeby mężczyzna znalazł się daleko od niej. Nawet po tym, o czym rozmawiali. Cholernie się bała i, poza byciem uratowaną przez Azumę, nie miała pomysłu, co zrobić. Bo nic nie mogła, była bezsilna w takiej sytuacji. Dlatego wysłano z nią Azume, nieprawdaż?

Teraz to tylko ona nie rozumiała, dlaczego kapelusznik mówił w przestrzeń a nie do Azumy z przodu, a powiedział jej, żeby szli dalej. Zaciskając mocno zęby, widząc, że nadal była w okropnej sytuacji, ruszyła dalej. Nie chciała, ale zobaczyła ruch mężczyzny, żeby ją złapać i popędzić i tylko się wzdrygnęła na samą myśl, że znowu miałby ją dotknąć. Tego bardzo nie chciała.

Dlatego ruszyła dalej, modląc się w duchu, żeby Azuma coś wymyślił.

Pewnie jako ostatnia dostrzegła kunai z notką świetlną - bądź wcale - zanim ta nie wybuchła, więc nie zdążyła się przerazić tym, że przed nią takowa się pojawiła i miała sama wybuchnąć. Jeżeli byłaby w stanie coś zrobić - oddalić się od kapelusznika i dojść do siebie poza zasięgiem jego rąk czy w momencie kiedy był zajęty, Hiromi próbuje wyciągnąć kunai, rozciąć koszulkę i się jej pozbyć.

  Ukryty tekst

[Tetsurō]

Goniec i Wieża
Misja rangi A - Azuma & Hiromi kolejka: 20 / 19+

Po raz kolejny dzisiejszego dnia, sytuacja w lesie była bardzo napięta. Wydawało się, że jedynie kapelusznik jest spokojny, on miał swój plan, chciał go zrealizować i nawet widział jak. Zmierzał cały czas przed siebie, trzymając Hiromi w zasięgu swojej ręki. Ta niestety musiała cały czas za nim podążać, czuła presję jego argumentów, co mogło nie być zrozumiałe przez obserwującego całą sytuację Azumę.

- Chodźmy, szkoda czasu. - powiedział kapelusznik, wykonując kolejny krok. Nim jednak udało się przejść kilka metrów, wystający z krzewów Azuma ruszył do ataku. Pobiegł on frontalnie na porywacza, szykując się do ataku. Kapelusznik wydawał się niewzruszony, tak jakby nie dał nabrać się na tę prostą sztuczkę. Niestety dla niego, nie przewidział on, że skorzystanie z bunshina miało być jedynie przykrywką dla nadciągającego ataku. Kiedy tylko klon się zbliżył, zza pleców Hiromi wyleciał kunai z doczepioną notką. Ta eksplodowała, oślepiając zarówno kapelusznika, jak i całkowicie zaskoczoną tą sytuacją Hiromi. Kapelusznik delikatnie zachwiał się na nogach, to był znak, że plan się udał, Azuma mógł ruszyć dalej ze swoimi akcjami. Sięgnął on po shuriken z żyłką. Chciał on w ten sposób unieruchomić kapelusznika, przy okazji uwalniając Hiromi i atakując go kolejną techniką. Niestety, nie przewidział jednego. Kapelusznik, który cały czas był świadomy gdzie znajduje się Hiromi, gdyż miał ją cały czas przy sobie, od razu po oślepieniu złapał dziewczynę za ramię i przyciągnął ją do siebie. Trzymał ją na tyle blisko, że jeżeli Azuma kontynuował swój atak, to żyłka owinęła się zarówno wokoło porywacza jak i samej porwanej.

Sytuacja była kiepska, niby przeciwnik został pochwycony, oczywiście jeśli Azuma kontynuował swój plan, ale pewnie taka żyłka nie zatrzyma go na zbyt długo. Co więcej, miał przy sobie cały czas pojmaną kunoichi. Azuma mógł się spodziewać, że nie będzie ona w stanie uniknąć jego ataku, już teraz, po wybuchu notki, była jak dziecko we mgle. Jej oślepione oczy bardzo powoli wracały do normalności, no i wszystko w koło działo się tak szybko, że nie była w stanie skupić się na tym co się dzieje. Niczym drewniana skrzynia, mogła być jedynie przekazywana z rak do rąk, biernie to wszystko obserwując. Co więcej, nasza bohaterka czuła, jak przez dotyk kapelusznika, ubywają z niej kolejne siły. Wystarczyła chwila, aby jej chakra zaczęła się z niej ulatniać niczym z pękniętego balonika. Kapelusznik trzymał ją dosyć mocno, mimo oślepienia, wyrwanie się raczej nie było możliwe, nasza bohaterka musiała liczyć na to, że jej towarzysz coś wymyśli i w jakiś sposób zadziała, no chyba, że miała jakiś pomysł, w jaki może mu pomóc. Tylko czy na pewno to będzie pomoc? Czy na pewno jest tak silna, żeby nie było to przeszkadzanie?

Stary Sugiyama
Gazo

Hiromi/Azuma +9 Kolejek nadprogramowych

  Ukryty tekst

Dla sprawdzających :

  Ukryty tekst

[Azuma]

Działał w bezkompromisowy sposób, ale nie bezwzględny. Gdy dostrzegł, że w jego pułapkę oprócz kapelusznika wpadła również Hiromi, zatrzymał się, niemalże przy tym przeklinając. Przez sekundę, widział zwycięstwo w zasięgu ręki, ale w takiej sytuacji, musiał całkowicie zmienić koncepcję działania. Oczywiście spopielenie przeciwnika nie wchodziło w grę, bowiem spotkałoby to samo również Hiromi-chan, a na to nie mógł pozwolić, dlatego zdecydował się na manewr, który pozwalał przedłużyć trudną sytuację przeciwnika, jednocześnie nie narazając dziewczyny na niebezpieczeństwo…

…przynajmniej nie na tak samo wielkie.

Sztuka iluzji, sharingan i techniki żywiołu ognia, nie były jedynymi atutami w posiadaniu młodzieńca. Było nim także shurikenjutsu – styl walki, którym się posługiwał, niemal w każdej walce. Tym razem nie było inaczej. Azuma mimo niewygodnego położenia, mógł zadać precyzyjne uderzenie, nie jedno. Po chwili, nie spuszczając z kapelusznika wzroku, Azuma sięgnął do torby, a w jego dłoniach znalazły się shurikeny.

  Ukryty tekst

---

WIEDZA

---

  Ukryty tekst

ZDOLNOŚCI

---

  Ukryty tekst

EKWIPUNEK

---

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE
Głowa

• Ochraniacz na czoło z emblematem Uchiha

Sylwetka

• Szary płaszcz (bez żadnych zdobień)

Klatka piersiowa

• Kamizelka shinobi

Lewy pośladek

• Torba

Lewe udo

• Kabura broń

Prawe udo

• Kabura na broń

PRZEDMIOTY SCHOWANE (NIEWIDOCZNE):

  Ukryty tekst

[Uchiha Hiromi]

Uchiha Hiromi
Wiosna, Rok 394

---

Hiromi była zaskoczona, na ślepo ruszyła gdzieś, ale nie udało jej się nigdzie odejść, bo została złapana i przyciągnięta do mężczyzny, a następnie została do niego przywiązana. Żyłka nieprzyjemnie wpijała się w jej skórę, a bliskość mężczyzny.

Aż przeszły ją ciarki i poczuła obrzydzenie. Strach został zdominowany przez ogromny dyskomfort z powodu bliskości tego człowieka.

Dziewczyna się szarpnęła, czując, że odpływają z niej dalsze siły. Mężczyzna musiał swoim dotykiem coś robić z jej chakrą i to wcale jej się nie spodobało. Tak samo, jak nie podobało jej się to, że była do niego przywiązana. Nie widziała może nic, ale miała nadzieję, że Azuma coś robił w tym czasie. Była tego pewna. Nie sądziła jednak, że Azuma mógłby uważać, że dobrze było, że miała być trzymana za ramię. Dlatego skupiła się i przesłała chakrę do żyłki, żeby ta się poluzowała i, żeby została uwolniona z jej więzów. Oczywiście, pozostawała kwestia tego, że była trzymana mocno za ramię. Z tyłu głowy pomyślała, że jakby była jak jej brat i ją straciła, to może by się jej udało uwolnić.

Wtedy skupiła chakrę na palcach i przejechała nimi po rękawie płaszcza, który miała na sobie - tego od uwięzionej ręki - i mocno pochyli się na bok, żeby upaść, wyszarpnąć rękę i liczyć na to, że rękaw będzie na tyle śliski, że zsunie się z jej ramienia i zostanie w dłoni mężczyzny, a ona w tym czasie na oślep rzuci się od ucieczki.

  Ukryty tekst

[Tetsurō]

Goniec i Wieża
Misja rangi A - Azuma & Hiromi kolejka: 21 / 19+

Sytuacja była patowa. Z jednej strony przeciwnik był złapany w pułapkę, żyłka oplotła jego ciało i unieruchomiła go, z drugiej jednak, Hiromi także była wzięta w tę pułapkę co oznaczało, że nie ma jak wykonać śmiertelnego uderzenia. Oślepienie z czasem będzie mijać, więc trzeba było się spieszyć, żeby w jakikolwiek sposób skorzystać z odcięcia kapelusznika od zmysłów. Azuma nie próżnował sięgnął po raz kolejny do swojej torby i wyciągnął zestaw shurikenów, szykując się do kolejnego ataku. W tym czasie Hiromi, który cały czas czuła efekty złego dotyku, oraz to, że z jej ciała cały czas odpływa wewnętrzna energia, także nie próżnowała. Miała swój plan, w jaki sposób może pomóc swojemu towarzyszowi i tak też postanowiła zrobić. Nie chciała pozostawać bierna, mimo tego, że obaj walczący przewyższali ją umiejętnościami, to ona także próbowała coś zrobić. To cechowało najlepszych shinobi, nawet w beznadziejnej sytuacji nie próżnowali, nie poddawali się, tylko próbowali przeciągnąć szalę chociaż trochę na swoją stronę.

Azuma rzucił kila shurikenów, które poleciały w różnych trajektoriach. Początkowo otaczały kapelusznika, aby później zderzyć się i skierować dwa z nich wprost w głowę stojącego mężczyzny. Był on skrępowany, więc nie mógł za wiele zrobić, nadciągające pociski były tak szybkie, że bez wzroku nie był w stanie zareagować, dlatego też oba pociski dosięgnęły celu. Shurikeny uderzyły w jego głowę, jednakże efekt nie był taki, jak mógł planować Azuma. Te ledwo wbiły się w jego głowę, powodując niewielką ranę, z której zaczęła lecieć stróżka krwi, ściekając po policzku i zbierając się na jego brodzie. Chwilę później dwa kolejne pociski uderzyły, także trafiając w okolicę jego głowy, niestety, tutaj także zakończyło się to jedynie niewielką raną.

Hiromi wkroczyła do akcji. Użyła ona jednej z podstawowych technik i przelała chakrę na oplatającą ich żyłkę, uwalniając siebie i dając sobie drogę do ucieczki. Niestety, jej plan nie uwzględnił jednego. Skoro ona została uwolniona, to jej przeciwnik także. Kiedy tylko żyłka się poluzowała, Kapelusznik ruszył rękoma, luzując ją jeszcze bardziej. Hiromi dalej nie widziała co się dzieje, dalej była oślepiona przez notkę, dlatego też nie była w stanie wykonać uniku przed ręką kapelusznika, który znowu ją złapał i przyciągnął do siebie. tym razem jednak mocno obejmując ją ramieniem pod szyją na wysokości jej ramion i przyciskając do siebie, tak aby nie próbowała uciec. Sięgnął on wtedy też do swojej torby na biodrze, z której wyciągnął notkę wybuchową i przyłożył ją do głowy dziewczyny. Jego wzrok był dalej oślepiony, jednakże był on w stanie wykonywać podstawowe ruchy bazując na pozostałych zmysłach.
- Jeżeli zależy ci na jej życiu to odpuść! Jeszcze jeden ruch i po prostu wysadzę tę notkę. - jego głos był spokojny, ale nie brzmiał jakby żartował, pewnie będzie w stanie zrobić to czym grozi, jeśli tylko będzie do tego zmuszony. Co prawda żadna ze stron nie chciała, aby tak się stało, ale może jednak nie być wyjścia. Kapelusznik starał się stawiać powolne i delikatne kroki w stronę, w którą wcześniej podążał, ciągnąć za sobą Hiromi, jeśli ta nie chciała współpracować.

Stary Sugiyama
Gazo

Hiromi/Azuma +9 Kolejek nadprogramowych

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

Dla sprawdzających :

  Ukryty tekst

[Azuma]

Wspinał się na wyżyny błyskotliwości, wykorzystując każdą nadarzającą się okazję, aby przekuć ją w możliwe zwycięstwo. Nie poddawał się, tylko stosował kolejne fortele, aby tylko odsunąć niebezpieczeństwo od Hiromi i przybliżyć ich do ratunku, a więc i zwycięstwa. Gdy już miał się cieszyć z pochwycenia napastnika, musiał przełknąć kolejną czarę goryczy, gdy się okazało że wraz z nim uwięziona została Hiromi. Nawet mimo tego, pomimo bezsprzecznie niebezpiecznie minimalnej odległości dzielącej Hiromi od napastnika, wciąż się nie poddawał, tylko wykorzystywał kolejne atuty, licząc że to właśnie tym razem się uda. Tym razem odniosą sukces.

Próbował.

Ale gdy zobaczył, jak shurikeny, które zamiast wbić się głęboko w głowę napastnika, ledwie go drasnęły… pojął z jakim monstrem mają do czynienia. I w tej jednej chwili zrozumiał, że z kimś takim nie zdołają się ułożyć, rozstać bez krwawego rozstrzygnięcia. Bo on zawsze będzie mógł ich pochwycić. Hiromi pochwycić. A jego samego pozbyć się przy pierwszej, lepszej okazji, gdy tylko taka się nadarzy.

Zagryzł z wściekłości i bezsilności zęby… ale właśnie wtedy dostrzegł kolejną szansę. Hiromi wykorzystała pozostałą sobie chakrę, aby poluzować żyłkę… i się wydostać. Nastoletni Uchiha wiedział, że efekt rozbłyskowej notki, za chwilę przestanie działać. Wyczuł w tym ich ostatnią szansę na wydostanie się z tego patu. Więc gdy tylko Hiromi próbowała się wyrwać, a mężczyzna również się oswobadzając, pochwycił dziewczynę, Azuma już biegł, bezszelestnie, nie dając przeciwnikowi szansy na to, by ten mógł się zorientować skąd nadejdzie atak. Miał sie tego dowiedziec dopiero wtedy, gdy odzyska wzrok, co miało zresztą zaraz nastąpić.

  Ukryty tekst

---

WIEDZA

---

  Ukryty tekst

ZDOLNOŚCI

---

  Ukryty tekst

EKWIPUNEK

---

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE
Głowa

• Ochraniacz na czoło z emblematem Uchiha

Sylwetka

• Szary płaszcz (bez żadnych zdobień)

Klatka piersiowa

• Kamizelka shinobi

Lewy pośladek

• Torba

Lewe udo

• Kabura broń

Prawe udo

• Kabura na broń

PRZEDMIOTY SCHOWANE (NIEWIDOCZNE):

  Ukryty tekst

[Uchiha Hiromi]

Uchiha Hiromi
Wiosna, Rok 394

---

Hiromi się nie poddawała. Nie była przegrywem. Znaczy, trochę była - bycie Uchiha z nadwagą, bycie obcą w Sogen, bycie tym z rodzeństwa, które nie było zdolne. Żeby chociaż jej brat był wredny, ale nie, był bardzo miły. Hiromi w loterii zwanej życiem nie wygrała dużo. Ale nie znaczy, że się poddawała.

Do pewnego momentu.

Przez ułamek sekundy, kiedy żyłka przestała się wbijać w jej ciało poczuła przebłysk nadziei (oraz zdążyła pomyśleć, że na pewno wygląda jak taka szynka w siatce). Może udało by się jej uwolnić, uciec - przecież nic nie widzieli, jak mógł ją złapać w takie sytuacji? A jednak mógł. I poczuła ponownie, jak odpływają z niej siły. Tym razem poczuła się tak, jak po długim dniu w szpitalu, jak po nocy, kiedy poznała Kamiyo-senpai. Nie wiedziała nawet, dlaczego przemknął jej przez myśl. Może uczucie nadchodzącego końca spowodowało, że zastanowiła się, czy dostał jej list? Czy odpisał?

Przyłożenie notki do jej czoła wydawało się tylko formalnością. Hiromi była w tej chwili już tak przerażona, że rozpłakała się brzydko, wbijając paznokcie w swoje dłonie. Umrze tutaj. Po prostu tutaj umrze. A ten mężczyzna, tak jak mówił, zginie później, kiedy niesiona rządzą zemsty rodzina go dopadnie. Jeżeli nie brat, to jej matka. Będzie masakra. Kolejna masakra, rozwinie się powoli, rodzina będzie się wyrzynać nawzajem.

Nie było to coś, na co mogła pozwolić.

- Azuma-san! - zawołała, płacząc naprawdę brzydko. Jej twarz była czerwona i wykrzywiona, a ona się trzęsła. - Gazo, ci co przyszli zza Muru próbują się odłączyć od klanu i chcą mnie wykorzystać jako zakładnika. Zanieś tą informację do Sugiyamy i mojego brata. Ostrzeż ich!

- Wypuść mnie… opowiem się za wami, porozmawiam z bratem… ale daj mi skończyć moją misję, daj mi się za wami wstawić. Rozwiążmy to pokojowo, bez dalszych strat i uprowadzeń.

  Ukryty tekst

[Tetsurō]

Goniec i Wieża
Misja rangi A - Azuma & Hiromi kolejka: 22 / 19+

Sytuacja wydawała się beznadziejna. Hiromi była pochwycona, ataki shurikenami nic nie wskórały na jego pancerną skórę, co więcej, powoli zaczynami oni tracić siły. Misja była zagrożona, ślub był zagrożony a więc i pomoc, jaką mogą udzielić Yamanaka. Tak wiele zależało od tego jednego momentu, od tej jednej chwili. Życie wielu, długoletnie sojusze, a może nawet połączenie klanów, tak jak to miało miejsce w Unii czy Cesarstwie. Tak wiele zależało od naszej dwójki. Jednego przeciwnika już pokonali, byli tak blisko sukcesu, tylko czy z tym drugim się uda?
Hiromi powoli wpadała w histerię, to wszystko co się działo to było dla niej zbyt dużo. Całą ta sytuacja ją przytłoczyła, jednakże nie poddawała się. Zdecydowała się, w swoim zapłakanym stanie, wykrzyczeć wszystko co tylko się dowiedziała, licząc, że nawet jeśli ona zginie, to Azuma dotrze z informacją do rodziny. On jednakże nie zamierzał teraz się poddać. Miał swój plan, który zaczął realizować. Przemieszczał się niczym duch, niczym cień, jego przeciwnik nie mógł mieć nawet szansy aby dostrzec skąd nadejdzie jego atak. Szczególnie, że nie spodziewał się, że usłyszy to co powiedziała do niego dziewczyna. Jego słowa byłī dla niego jak bełt w plecy, tak zaskakujące. Delikatnie się uśmiechnął i otworzył oczy, to był odruch, nad którym niezapanował. Wtedy też dostrzegł stojącego przed nim i co gorsza, patrzącego na niego Azumę. Zaklął on pod nosem, wiedział, że to jest już koniec. Dał się podejść. Jego ciało jeszcze przez chwilę walczyło, jednakże czuł, że słabnie, że z każdą chwilą zasypia. Powoli zaczął osuwać się na swoich kolanach. Hiromi mogła poczuć, jak na jej ramieniu jego dłoń zaciska się coraz mocniej. Próbując w ten sposób choć jeszcze na chwilę utrzymać świadomość.
- Liczę.. że ci się uda... - wyszeptał jej do ucha, po czym osunął się na ziemię, zapadając w głęboki sen niczym niedźwiedź. Mogło to być zaskakujące, jednakże on żył, tylko po prostu spał. Dziewczyna miała drogę wolną wprost do swojego towarzysza, który ją uratował. Czy to oznaczało koniec walki? Czy byli wolni? Czy może jednak w okolicy czaiło się coś jeszcze, albo też to była kolejna sztuczka kapelusznika. W każdym razie, był jeszcze jeden problem, otóż, nasi bohaterowie zaczęli czuć coraz intensywniejszy zapach palonego drewna i liści. Pożar, który wywołał Azuma przybierał na sile z każdą chwilą i jeżeli szybko czegoś nie wymyślą, to zaraz przyjdzie do nich i się przywita. Co więcej, czy wypadało zostawić śpiocha tutaj na trawie, gdzie na pewno niedługo strawi go ogień?

Stary Sugiyama
Gazo

Hiromi/Azuma +9 Kolejek nadprogramowych

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

Dla sprawdzających :

  Ukryty tekst

[Azuma]

Śmierć nadchodzi szybko, po cichu. Kryjąca się w tym prawda, nie znajdowała odzwierciedlenia w tym co się wokół działo. Płacz i przerażenie malujące się na twarzy Hiromi, determinacja i skupienie bijące z twarzy porywacza, zaciekłość z jaką Azumą podejmował kolejne napastliwe ataki. Do tego wszechpotężny pożar siejący zniszczenie, tuż za ich plecami. Gryzący, czarny dym niepostrzeżenie zbliżał się coraz bardziej do bohaterów toczących swoje boje. Przy tym całym strachu, szybka niespodziewana śmierć, wydawała się niemal łaskawa. Szczególnie, gdy nie musiałeś się bać o swoich bliskich…

Azuma, niedawno mianowany Sentoki, podjął ryzyko. Zaatakował szybko, niespodziewanie, wykorzystując ostatnie chwile działania notki oślepiającej. Nie zatrzymał się nawet wtedy, gdy Hiromi wykrzyczała powody, dla której to starano się ją uprowadzić. Był to kolejny problem, którym będzie należało się zając. Jednak… Później. Nie teraz. Nastoletni Uchiha podejmując owe ryzyko, nie mógł się zachować inaczej – nie mógł w jakikolwiek sposób dać do zrozumienia, gdzie się znajduje. Bowiem wtedy i porywacz Hiromi, zrozumiałby co zostało dla niego przyszykowane. I wszystko znowu, wzięłoby w łeb.

Na szczęście, tym razem, los się do nich uśmiechnął.

Nieznajomy, najwyraźniej rozbawiony tym co usłyszał, chciał coś powiedzieć. Chcąc to uczynić, niefortunnie dla siebie otworzył oczy. I w jednej chwili – zarówno dla niego jak i dla Azumy było jasne, co zaraz nastąpi. W chwili, gdy jego uścisk zelżał, a z ust padło ciche przekleństwo, nastolatek znalazł się przy Hiromi. Przejął ją od niego, mocno do siebie przyciskając, a następnie odskoczył na bezpieczną odległość. – Jestem przy Tobie. Nie bój się.

Delikatnie ją odsunął od swojej piersi, spoglądając na czerwoną i mokrą od płaczu twarz. Nachylił się i zrobił coś… niespodziewanego zarówno dla siebie jak i pewnie dla Hiromi. Dłonią przesunął po jej policzku, ścierając łzy, a potem się nachylił i delikatnie je pocałował. – Już nam nie zagraża… Przynajmniej na razie. Wtedy też odkrył, jakie niebezpieczeństwo kryło się na jej ciele. Notka na głowie był jednym zagrożeniem, zresztą dośc prostym do rozwiązania, bo wystarczyło przelać chakrę, aby przejąć kontrolę nad pieczęcią. Szybkie zerknięcie na plecy Hiromi, uzmysłowiło mu że to jednak tam znajduje się większy problem. – To pułapka, nie dezaktywujemy tego chakrą… Musimy to z Ciebie zdjąć, razem z ubiorem. Dobrze?

Zerknął za siebie. Kapeusznik leżał na ziemi. Spał. Technika, która użył na nim zadziałała perfekcyjnie. Nieco dalej, dostrzec można było gęsty dym wychodzący ponad koronami drzew. Niebawem za tym miał przyjść ogień. – Nie możemy tu zostać. Pożar niebawem obejmie to miejsce. Niemniej on… – spojrzał na mężczyznę, bez cienia litości. – ... powinien skończyć tak jak jego towarzyszka. Daj mi ubranie i notkę – powiedział, nie odwracając się do do Hiromi, tylko wyciągajac rękę w jej kierunku. Zamierzał przejąc od dziewczyny ubranie, a następnie przykryć nim ciało mężczyzny. Nie interesowało go w tym momencie, czy udusi się on najpierw od gryzącego dymu, czy spłonie od ognia. Dla niego najważniejsze było wyeliminowanie zagrożenia.