Suzumura

[Yamanaka Inoshi]

Misja Rangi - C - 11/30

---

- Rok 388 - Jesień -
- Akashi -
- Suzumura -
- Wątpliwy uzdrowiciel -

---

" Śpiąca osada " [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=fhkm_J3 ... TBMO9q7WGU[/youtube] Wioska jak zapewne sam zauważyłeś nie była dla ciebie żadnym zagrożeniem. Strażnik nie zrobił nic gdy się wspiąłeś. Pieniądze nie były dla ciebie najważniejsze, co również nie umknęło uwadze mężczyzny. Był tobą dość skołowany, lecz skoro już wszedłeś do osady - to byłeś w środku i za bardzo nic nie mógł na to poradzić. – Yyyy. No mamy kowala, ale on bardziej zajmuje się wykuwaniem drobnych rzeczy, chyba nie zaszkodzi spróbować... — Odezwał się z ciężkim westchnięciem gdy wskazałeś na swoje ulubione narzędzie mordu. Twoją broń. Nie należała do najbardziej typowego rodzaju oręża jakim można było władać. Ot, była rzadka, bardziej przypominała narzędzie, ale nawet dla tutejszych - takie coś w rękach obcego, nie wyglądało na zwyczajne narzędzie. Bywali różni, nawet tacy którzy robili cuda gołymi pięściami. Dlaczego z tobą miało być inaczej?

Zszedłeś z muru po schodkach tuż obok. Kowala widziałeś już stąd. Naprzeciw warsztatu gdzie przygotowywano deski. Widziałeś jak sporawy mężczyzna zajmuje się wykuwaniem metalowych elementów, niezbyt wielkich, niezbyt imponujących - to wioskowy kowal który zajmował się tutejszymi potrzebami. Naostrzenie broni nie powinno natomiast wychodzić poza jego kompetencje. To w końcu to samo co ostrzenie noża, tylko większego i powinien być ostrzejszy. Obserwując jego pracę pewien nie byłeś czy tego nie spartaczy, ale jak to się mówi - bez pracy nie ma kołaczy, a lepszego kandydata do tej zabawy w okolicy nie było. Sam kowal był mężczyzną o szerokich barkach, krótkich, równo przyciętych ciemnych włosach. Wiek trudno oszacować, ale dałbyś mu pewnie około trzydziestu lat. Zajmował się pracą - ciebie zauważył dopiero jak się pojawiłeś. Może i byłeś przyjezdnym, lecz on wolał poczekać aż sam przedstawisz mu powody swojej obecności w jego wyjątkowo skromnym zakładzie. Inne miejsca w wiosce również stały przed tobą otworem.

Strażnik

  Ukryty tekst

[Akashi]

Wszystko już się na dobre zaczęło. Tylko czym był ten początek? Zwykłą wycieczką po osadzie, która nie oferowała wiele, a każdy tutaj żył w swoim tempie starając się zapewnić sobie lepszą przyszłość. Właśnie w taki sposób poszukując pracy jednooki znalazł się przed kowalem, któremu chciał zaproponować dość proste zlecenie.
- Wybacz, że przeszkadzam. - powiedział spokojnie, kłaniając się na przywitanie mistrzowi fachu kowalstwa, w tej mieścinie.
- Chciałbym żebyś zajął się moją bronią. Przydałoby się jej małe naostrzenie. Mam nadzieje, że to nie byłby żaden problem. - dodał po chwili, przechodząc od razu do całego problemu bez owijania w bawełnę. Oczywiście, zaraz po prośbie młodzieniec odwrócił się na moment tyłem do kowala by pokazać mu broń, a następnie dobył ją w swoje dłonie, opierając o jakąś ścianę, czy też bale drewna.
Jeżeli sam kowal nie widział problemu, Akashi był zadowolony. W końcu mógł nieco odpocząć od dość masywnej zabawki, którą non stop ze sobą taszczył.
- Odbiorę ją za jakiś czas. Teraz udam się do karczmy jeżeli nie będzie to żaden problem. - powiedział na sam koniec. Po czym skierował się w stronę centrum osady. Gdzie liczył, że uda mu się znaleźć coś interesującego dla niego. Może będzie tam jakaś tablica zleceń, bądź sam karczmarz będzie posiadał wiedzę, na temat ludzi szukających najemnika w okolicy. Wszystkiego warto spróbować, w końcu inaczej straci się cały dzień.

[Yamanaka Inoshi]

Misja Rangi - C - 13/30

---

- Rok 388 - Jesień -
- Akashi -
- Suzumura -
- Wątpliwy uzdrowiciel -

---

" Śpiąca osada " [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=fhkm_J3 ... TBMO9q7WGU[/youtube] Gdy tylko się odezwałeś - kowal jeszcze nie reagował, pozwolił ci mówić aż skończysz i przedstawisz swoją sprawę. Nie był człowiekiem wielu słów. Widziałeś jednak, że słuchał. Przystał na chwilę w tym co robił, zerkał na to co masz na plecach, już wiedział co to jest nim się odwróciłeś. Pozwolił ci jednak dokończyć, nie miał powodu by ci przerywać, wydawało mu się to zbyteczne. Wzrokiem kierował się za twoją ręką gdy dobywałeś broni – Połóż tutaj. — Wskazał miejsce obok, po prawej stronie pod ścianą budynku, już po swojej części kowalskiej tej lokalizacji. Wyglądało na to, że twoje uzbrojenie będzie tutaj bezpieczne - do czasu ostrzenia. – Żaden. — Również krótki zapewnił cię o możliwości zostawienia ostrza i naostrzenia go gdy znajdzie chwilę. Można powiedzieć, że teraz miałeś wolne, mogłeś się rozgościć w osadzie i dojść do karczmy, wybrać sobie pokój, czy zwyczajnie pozwiedzać. Los jednak płata figle i nie było dane ci zaznać tego spokoju ani chwili dłużej, nagle - rozległ się krzyk - bardzo rozpaczliwy warto dodać. Wycie było straszliwie głośne. Miałeś wrażenie, że usłyszał to każdy. Komuś musiała wydarzyć się straszliwa krzywda - bo nie był to krzyk smutku, a spowodowany bólem, czymś czego nie znałeś od dawna. Mimo, że lubiłeś ból, to odgłos który docierał do twoich uszu jeżył ci włosy na rękach, plecach pewnie też. Dźwięk dochodził z wnętrza budynku tartaku. Już w tej chwili widziałeś zaskoczoną mimikę na twarzy kowala - nie wiedział o co chodzi. Jeden z wioskowych strażników już leciał do środka sprawdzić co się stało.

Kowal
Strażnik

  Ukryty tekst

[Akashi]

Wszystko poszło gładko, kowal najwidoczniej był bardziej kompetentny niż mógł to ocenić strażnik. W końcu ktoś takiego rozmiaru musiał przywyknąć do dość nietypowych zleceń, na wykucie czy też przerobienie różnorakiego oręża. Teraz można udać się spokojnie do karczmy i coś zjeść, przynajmniej taki był początkowy plan. Jednak został zmieniony przez niezbyt miłe odgłosy dochodzące z wnętrza budynku, nieznajomego z początku pochodzenia. Właściwie aż na same usta rwało się pytanie co to jest, oraz co znajduję się w środku. Jednak nawet sam kowal był wyraźnie zdziwiony zaistniałą sytuacja, więc to nie była ich codzienna rutyna?
- Ech... czyli dalej będę głodny. - powiedział cicho pod nosem, nawet nie czekając na to co się wydarzy. W końcu warto wziąć udział w przedstawieniu, wchodząc w nie z buta. Bądź robiąc sobie wejście przez okno, zależy co znajdowało się bliżej. W końcu epickie wejście to podstawa, a przebijanie się przez ścianę bez broni raczej nie należałoby do najłatwiejszych.
Będąc w środku, młodzieniec zachowywał spokój, będąc równocześnie lekko podekscytowanym. Ostatnia walka nie dodała mu zbyt wielu wrażeń, przez co teraz oczekiwał czegoś wyjątkowego bez udziału iluzji i innych upierdliwych oraz wybuchowych narzędzi, które skutecznie niszczyły uśmiech na jego twarzy.
Tylko co tutaj się właściwie stało? Właśnie to próbował ustalić jednooki rozglądając się po budynku, szukając źródła agonalnego krzyku, który go tutaj sprowadził.

[Yamanaka Inoshi]

Misja Rangi - C - 15/30

---

- Rok 388 - Jesień -
- Akashi -
- Suzumura -
- Wątpliwy uzdrowiciel -

---

" Śpiąca osada " [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=fhkm_J3 ... TBMO9q7WGU[/youtube] Czy głód dokuczał ci aż tak bardzo? Czy może łaknąłeś krwi? Nie miało to znaczenia bo krzyk który słyszałeś brzmiał poważnie. Wystarczająco, że bez głębszego zastanowienia nad jego pochodzeniem ruszyłeś na miejsce. Nie czekałeś na potwierdzenie od strażników, czy nawet nie obserwowałeś reakcji pozostałych osób. Drzwi stały otworem, dlatego przebijanie się przez ścianę okazało się nie tyle, nie wskazane, co wręcz - niepotrzebne. Doskoczyłeś do drzwi po drugiej strony odrobinę szybciej niż strażnik który z zaskoczeniem obserwował jak dość szybko zmniejszasz dystans który was dzielił. Wszedłeś pierwszy, on chwilę za tobą. Poszukiwałeś wrażeń, lecz pewności co do ich znalezienia raczej nigdy nie było. To była dla ciebie naprawdę ulotna przyjemność - tak samo i dzisiaj. Po minięciu drzwi znów usłyszałeś wycie, ruszyłeś przez niewielki korytarz i szybko znalazłeś się w pomieszczeniu wraz ze sprawcą tego zamieszania. To był mężczyzna w średnim wieku, leżał na ziemi, zwijał się z bólu trzymając ręką za okolice nadgarstka, które powinny kończyć się dłonią - nie kończyła. Krwawa posoka otaczała koniec nadgarstka, kapała na ziemię dość mocno. Krzyk nie ustawał. Dłoń leżała obok, również pokrwawiona. Krwi tutaj nie brakowało, bo dopiero po dostrzeżeniu mężczyzny zdałeś sobie sprawę, że juchy jest tutaj pełno, nie w postaci kałuż czy potoków, ale pojedynczych kropel które rozbryznęły się po kilku metrach otaczających mężczyznę i urządzenie którego nie upilnował. Tuż obok niego stał już ktoś, drugi z pracowników. Starał się uspokoić krzyczącego, próbował zatamować krwawienie poprzez zaciśnięcie sznura wyżej na ręce. – O matko... — Stwierdził strażnik wchodząc zaraz za tobą...

Strażnik 2
Kowal
Strażnik

  Ukryty tekst

[Akashi]

Czy właśnie tak źle smakuje rozczarowanie? Chyba tak, właśnie tego doświadczył młodzieniec po wbiegnięciu do budynku. Bryzgająca krew, która pomalowała całe pomieszczenie w niewielkim stopniu i poszkodowany, który najwyraźniej nie umierał. Przynajmniej w tym momencie, lecz sam jednooki miał momentami ochotę na jego dobicie, za rozczarowanie go kiepskim przedstawieniem jakie mu zaoferował. To było tylko tyle? Nic więcej?
To robiło wrażenie na każdym w tym pomieszczeniu, z wyjątkiem młodzieńca o fioletowych włosach, każdy tutaj był przyjęty, zaniepokojony i chyba do końca nie wiedział co robić. Chociaż jednak, on też zbytnio nie wiedział co zrobić. Jednak po chwili, gdy udało mu się pogodzić z rozczarowaniem jakie go spotkało, przyszła pora na przemówienie i drobną pomoc rannemu, w końcu samemu także stracił już rękę parę razy, więc wiedział jak ograniczyć chlapanie krwi do minimum.
- Macie tutaj jakiegoś medyka? - zapytał się, kierując swój wzrok w stronę strażnika, licząc na jego profesjonalizm w tej chwili, a nie panikę. Jednak w przypadku braku uzyskania odpowiedzi, mężczyzna zarobi mocnego liścia w twarz na obudzenie się i odzyskanie świadomości, po czym pytanie zostało ponowione.
Poza zwykłymi pytaniami i biciem strażnika po twarzy, oczywiście z nieukrywaną przyjemnością. Młodzieniec zdjął z siebie koszulkę, składając ją parę razy by zrobić z niej opatrunek na kikuta, tak żeby jak najbardziej zniwelować efekt krwawienia do minimum. W końcu trochę to zajmie nim to przesiąknie.
Mając już wiedzę czy jest w okolicy medyk, czy też nie mógł. Przejść do dalszych działań. Oczywiście w zabraniu mężczyzny we wskazane miejsce. Oczywiście podróżując w najszybszy możliwy sposób, czyli po dachach. Dłoń także została zabrana, w sumie w pewnym momencie młodzieniec o niej zapomniał w końcu jemu ona nie odrośnie. Dlatego warto byłoby ją jakoś zabrać, najlepiej w przyjacielskim uścisku dłoni, który w tym momencie raczej nie zostanie odwzajemniony, przez wzgląd braku ruchu w palcach.
W sumie, nawet jeżeli mężczyzna nie odzyska dłoni, to przynajmniej się nie wykrwawi, w krótkim czasie. Chociaż pomylenie drogi byłoby dobrą opcją, nie licząc ilości mieszkańców, którzy raczej zwróciliby na to uwagę i uznali to za celowy błąd przy transporcie rannego. Dlatego droga prosta do wskazanego miejsca, z wejście z buta.

[Yamanaka Inoshi]

Misja Rangi - C - 17/30

---

- Rok 388 - Jesień -
- Akashi -
- Suzumura -
- Wątpliwy uzdrowiciel -

---

" Śpiąca osada " [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=fhkm_J3 ... TBMO9q7WGU[/youtube] Sytuacja była mało komfortowa - choć ciebie rozczarowała. Nic dziwnego bo przywykłeś do innych... Nazwijmy to bardziej groteskowych sytuacji niż ta. Szybko zacząłeś działać. Powstrzymałeś w sobie chęci mordu i... Zacząłeś pomagać, tak jak i inni którzy się tutaj znaleźli. Wraz z nimi dość szybko udało ci się zatamować, choćby na dłuższą chwilę krwawienie. Wiedziałeś co zrobić, doświadczyłeś takiej rany, jak sam twierdziłeś - więcej niż raz. – Yyy, no takie co by mu rękę przyszył dobrze to nie. Ale widziałem takiego jednego co się oferował jakiś czas temu. Ponoć w lesie mieszka, między drzewami gdzieś, gdzie nie cięliśmy. Stamtąd te wilczury dziwne przyłażą też, takie, że dziabniesz go włócznią, albo kosą czy czymś, a takiemu nic! Uważać trzeba. — Zaczął opowiadać podczas wspierania ciebie w pomocy rannemu. Liść w twarz nie był potrzebny. Gość chyba wiedział o czym mówi bo nie wyglądał jakby to zmyślał, poza tym - nie miał powodu tego robić. Koniec końców znał rannego mężczyznę, a zadawanie mu niepotrzebnego bólu było kompletnie, głupią rzeczą z każdej perspektywy którą miał. – Z-zabierz mnie tam! Nie chcę stracić ręki! — Głośno cedził przez zęby. Prośba została wygłoszona wystarczająco klarownie, jednak to Akashi podejmował teraz decyzje. Mógł zrobić co zechciał, lecz czy było coś złego w uszanowaniu prośby i próby uratowania, jak się okazuje, uciętej dłoni?

Krzyki ustały i co niektórzy zaczęli sprzątać. Gapiów też powoli się zlatywało. Strażnik nie oponował przed pokierowaniem cię, a nawet wskazaniu drogi z palisady wioski - sam jednak bał się opuszczać bezpieczne mury, brama z kolei była już otwarta. Jeśli wierzyć jego słowom to las skrywał jakąś tajemnicę - pytanie tylko jaką. Wyjście z wioski stało otworem. Kierunek też znałeś. Zawsze jednak była opcja przypalenia kikuta i nie babrania się w to - kto stwierdzi, że byłoby to niewłaściwe działanie...

Cieśla
Strażnik 2
Kowal
Strażnik

  Ukryty tekst

[Akashi]

Czemu to się robiło w pewien sposób upierdliwe? No cóż raczej nic na to zaradzić nie można. W końcu ludzie mają swoje problemy i nie każdemu chce się mieszkać w dostępnym miejscu dla każdego. Własnie tak jak temu potencjalnemu medykowi, tylko dlaczego wybrał sobie tak odosobnione miejsce.
- Las... Mięsożercy, oraz zapach krwi... To nie jest najlepsze połączenie. - powiedział cicho pod swoim nosem. Przyglądając się rannemu mężczyźnie, skoro nie chce stracić ręki, to może zwyczajnie pozbawić go życia? To byłoby dobre rozwiązanie o wiele szybsze i mniej kłopotliwe. Chociaż to nie było rozwiązanie zbyt humanitarne, którego raczej nie zaakceptowali by obserwatorzy, oraz Pan strażnik.
Czy w tej sytuacji była dobra decyzja? Oczywiście, że każda będzie zła jak nie dla poszkodowanego to dla młodzieńca. Jednak trzeba coś tutaj zrobić.
- Zabierzcie go do miejscowego medyka. Nie chce nosić ze sobą żywego wabika na zwierzęta, które poczują jego krew. Nie byłbym w stanie zagwarantować mu w pełni bezpieczeństwa. - powiedział, oschłym i zimnym głosem. Wymierzając zimny werdykt w stronę mężczyzny. Może pierwsza wypowiedź nie napełni go optymizmem, ale była jeszcze jedna,, która mogłaby podnieść go na duchu na tyle długo by sobie poczekał cierpliwie.
- Jednak pójdę tam samemu i przyprowadzę tego człowieka tutaj, bez znaczenia czy za jego zgodą czy też siłą. Tylko wezmę ze sobą broń. - dodał, odwracając się od mężczyzny i pół nagi wyszedł z budynku by powrócić do kowala i zabrać od niego swoją broń.
Teraz będąc już owinięty łańcuchem i trzymając kosy w dłoniach był w stanie wyjść jak człowiek przez bramę i ruszyć wgłąb lasu odnaleźć tajemniczego medyka znającego się na naprawianiu bardzo kłopotliwych rzeczy.
Jedynie co można zrobić to biec przed siebie po drzewach, korzystając przy okazji z broni żeby lepiej się poruszać między większymi odstępami, używając jej jak haków z linami w wersji bardziej ekstremalnej.

[Yamanaka Inoshi]

Misja Rangi - C - 19/30

---

- Rok 388 - Jesień -
- Akashi -
- Suzumura -
- Wątpliwy uzdrowiciel -

---

" Śpiąca osada " [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=axjWio_ ... GU&index=2[/youtube] Nie każdy kierował się logiką w rozumieniu zwykłych ludzi. Niektórzy szukali odosobnienia i nikt nie mógł ich za to winić. Dokładnie tak jak ty poszukiwałeś tego, od czego wielu innych wolałoby się trzymać z daleka. I miałeś też racje - mężczyzna bardzo by cię spowalniał, albo nawet sprowadził katastrofę gdybyś niósł go na plecach - zakładając, że na coś w lesie natrafisz. Pozostali usłuchali twojej rady i skrzętnie zabrali się nie tylko do ogarniania pomieszczenia, ale i dostarczenia mężczyzny w obu kawałkach do tutejszego lekarza. Ten nie należał do mistrzów swojej sztuki, ot wioskowy lekarz który potrafił uśmierzać ból prostymi eliksirami, czy też gorączkę skutecznie zbijać. Nie miałeś już tutaj co robić. Ludzie rozumieli twoje obawy i nikt nie naciskał, prócz rannego, którego szybko uciszono. Deklaracja udania się w tamtym kierunku która padła z twoich ust uspokoiła go.

Ruszyłeś do kowala, broń dostałeś bez najmniejszego problemu. Wyjście z osady stało otworem, jak nigdy przedtem. Ruszyłeś więc w kierunku wskazanym przez strażnika pomiędzy gąszcz drzew. Samo skakanie pomiędzy drzewami znajdującymi się dość blisko odbywało się w twoim wypadku bez problemu - zaczął on jednak się pojawiać gdy te odstępy stawały się większe i większe, wymagało to wspinania się wyżej i zajmowało zbyt dużo czasu i stawało się zwyczajnie nie tylko męczące, ale i nieopłacalne. Stąd po kilku takich susach musiałeś zadowolić się kroczeniem po ziemi. Te drzewa i tak średnio nadawały się do takich ekstremalnych akrobacji. To nie były lasy Shinrin. Biegłeś/szedłeś tak dobre kilkanaście minut kiedy nagle zasłyszałeś wilcze wycie. Niby zwyczajne, lecz bardzo niepokojące. Wbiegłeś na wzniesienie i tam dostrzegłeś wilka który zaczynał pożerać swoją ofiarę. Z samym wilkiem było coś nie tak, wydawał się bardziej agresywny, zupełnie bez powodu, jadł... Jakby z jakąś wściekłością, a jego ofiarą był... Zdziwiłbyś się, ale niedźwiedź. Znacznie większy od niego, mogący go zgnieść jednym, albo i dwoma mocnymi ciosami pazurzastej łapy - musiała tutaj zwyciężyć szybkość i spryt. Choć... Na pazurach niedźwiedzia brakuje krwi, tak samo jak na wilczym ciele. Choć dostrzegłeś na wilczym boku coś innego - jakby szwy... Zobaczył cię i już w tej chwili ruszał na ciebie, jakbyś był lepszą ofiarą niż jego obecna.

  Ukryty tekst

[Akashi]

Sytuacja wydawała się coraz dziwniejsza. W końcu niby spokojna podróż przez lat skończyła się nieoczekiwanym spotkaniem z niebezpieczeństwem, daleko idącym od czegoś normalnego. W końcu tutaj jak na razie pojedynczy wilk zagryzł niedźwiedzia, zwierzę znacznie większe od siebie, a i o niebo silniejsze. Do tego samo psisko nie wyglądało do końca normalnie i przywoływało niezbyt miłe wspomnienia z walki pomiędzy dwoma jashnistami i mężczyzną, któremu towarzyszy właśnie dwa wilki, zwierzęta bardziej niebezpieczne niż ludzie. Tylko czy to był podobny typ przeciwnika? Czyżby to stworzenie należało do człowieka, w sumie ślady szwów mogły tylko w tym utwierdzać.
- Czyżby leśny medyk maczał w tym palce? - powiedział cicho pod nosem obserwując ruch wilka w jego stronę. Starając się ocenić z jaką szybkością porusza się to zwierzę. Walka z czymś takim odbiega od standardowego starcia z ludzkim przeciwnikiem. Temu właśnie strategia na tą walkę wyglądała zupełnie inaczej. Młodzieniec odrzucił swe bronie na bok i czekał aż zwierze zbliży się do niego na odległość około 4 metrów, właśnie wtedy postanowił zapaść się pod ziemię by uniknąć nadchodzącego ataku i od razu przejść do najłatwiejszej ofensywy, korzystając zapewne z niewielkiej odległość. Wciągnięcia stworzenia także pod ziemię, tak by jedyne co z niej wystawało to część jego łba. Bez większej możliwości poruszania szczękami czy też łapami stworzenie będzie nieszkodliwe i o wiele łatwiejsze do zabicia z powierzchni, na którą chłopak wrócił zaraz po zakopaniu problemu.
- Co z Tobą zrobić. - powiedział, przyglądając się stworzeniu dobywając swej nietypowej broni, by jedno z ostrzy zatopić w czaszce wilka. Pozbywając się go raczej już na dobre. Niby z początku posiadając jakieś opory, jednak gdyby to coś się uwolniło raczej byłoby bardziej ostrożne przy następnym spotkaniu, o ile obecnie ten manewr się powiódł. W końcu coś mogło pójść nie tak, a sam Akashi skończy samemu pod ziemią bez wilczego przyjaciela. Wtedy nie posiadał żadnego powodu by wychodzić na powierzchnię, z wyjątkiem zostawionych broni, po które sięgnął zamiast wilka wciągając je do siebie.

  Ukryty tekst

.

  Ukryty tekst

[Yamanaka Inoshi]

Misja Rangi - C - 21/30

---

- Rok 388 - Jesień -
- Akashi -
- Suzumura -
- Wątpliwy uzdrowiciel -

---

" Śpiąca osada " [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=axjWio_ ... GU&index=2[/youtube] Nie wiedziałeś co się tutaj wydarzyło. Wilk jadł niedźwiedzia - to było w tym wszystkim najważniejsze i najdziwniejsze. Choć znacznie mniej od tego, że wilk zaczął ruszać w twoją stronę. Nie marnowałeś czasu, nie mogłeś sobie na to pozwolić. Szybko przeszedłeś do działania, oddałeś jednak pierwsza rundę wilkowi - wygląda na to, że całkiem świadomie. Myśli odnośnie tego kto doprowadził zwierze do takiego stanu sprawiły, że chciałeś do walki podejść inaczej - no i podszedłeś, obserwowałeś poruszającą się bestię o czterech łapach. Byłeś szybki, ty, lecz nie twoja technika. Zapadanie się pod ziemie nie należało do najszybszych i rozpoczynając ją tak późno naraziłeś się na atak, który oczywiście nastąpił. Bestia z zębami rzuciła się wręcz na ciebie - wykonała skok. Zapadłeś się już w ziemię, byłeś w niej mniej więcej do pasa gdy poczułeś jak to coś zaczyna cię bezwstydnie gryźć i zaciskać swoje szczęki na jednej z twoich rąk. Czułeś tą przyjemność idącą wraz z bólem który porównałbyś do znacznie silniejszego niż szczęki zwyczajnego wilka z którymi zapewne nie raz miałeś już do czynienia.

  Ukryty tekst

[Akashi]

Wilk zjadł niedźwiedzia i najprawdopodobniej teraz chce zjeść Akashiego. W końcu trzymał go w tym momencie za rękę, którą skrupulatnie starał się odgryźć, albo zwyczajnie pozbawić mięsa. W przypadku tego drugiego nie było to aż tak straszne, w końcu chłopak się regenerował, powoli co prawda. Jednak o wiele lepiej niż przeciętny śmiertelnik. Chociaż i tak był poważnie osłabiony przez brak ofiar i teraz płacił za swoją głupotę wyczekiwania do ostatniej chwili, która przeminęła nim się zorientował.
- Niestety nie mogę Cię tu karmić całą wieczność. - powiedział, lekko się uśmiechając by druga ręką złapać wilka za łeb i wbić palce prosto w jego ślepia dla prostego oślepienia i przytrzymania go w miejscu za oczodoły. Technika wyjątkowo brutalna, ale raczej skuteczna, z takiej odległości zwierze nie powinno być w stanie tego uniknąć, a nawet jakby mu się udało sam młodzieniec wtedy całkowicie zapadł by się pod ziemię chowając się przed zagrożeniem.
Jednak zakładając wersje bardziej optymistyczną, tą w której czaszka jeszcze żywego zwierzaka staje się niedorobioną kulą do kręgli z otworami na palce w oczodołach. Młodzieniec postanowi wykorzystają fakt swej siły i niezbyt przyjemnej dla niego pozycji, odciągając łeb zwierzęcia do tyłu, równocześnie naciskając drugą ręką w dół, by rozerwać pysk stworzenia, aż on nie chrupnie. W końcu kły powinny to ułatwić odpowiednio blokując przedramię w szczęszczę do finalnego momentu. Tylko czy to podchodziło pod znęcanie się nad zwierzętami? Odrobione tak, z czego chłopak nie był zadowolony. Jednak futro z wilka idealnie zastąpiłoby jego koszulę, którą poświęcił do zatamowania krwotoku rannego cieśli, który w tej całej historii odgrywał rolę brzydkiej księżniczki.

[Yamanaka Inoshi]

Misja Rangi - C - 23/30

---

- Rok 388 - Jesień -
- Akashi -
- Suzumura -
- Wątpliwy uzdrowiciel -

---

" Śpiąca osada " [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=axjWio_ ... GU&index=2[/youtube] Wilk był tutaj drapieżnikiem alfa co udowodniło truchło niedźwiedzia które leżało tutaj od jakiegoś czasu. Trzymał się twojej ręki mocno i raczej nie zamierzał puścić. Szarpał i szarpał - przyjemnie ci było, było to jakże zadziwiające zważywszy na obfite krwawienie i rozrywaną skórę. Choć przysiągłbyś, że ból był okropny dla kogoś innego niż ty. Zębiska zatapiały się głębiej w twoim przedramieniu z każdą chwilą. Druga ręka była na całe szczęście wolna. Coś powiedziałeś - czy było to mądre? Możliwe, że tak, choć on raczej nie zrozumiał. Bez problemu chwyciłeś drugą ręką za głowę wilka. Bez problemu wsadziłeś palce w jego oczy. Byłeś na tyle szybki by je wetknąć, nawet mimo szarpiącego się łba. Miałeś plan. Ciągnąłeś ręką w dół, szarpałeś podczas gdy druga w wilkowych oczach ciągnęła w górę. Czułeś jednak coś dziwnego, coś jakby z wnętrza oczu oplatało się po twoich palcach i chwytało je. Trudno było ci ocenić co to właściwie było. Stwór zawył głośno, lecz właśnie wtedy zniknąłeś całkiem pod ziemią i musiałeś go puścić tak jak i on ciebie - byłeś pewny, że rozszarpałby ci rękę gdyby trwało to dłużej. Poza tym, pewność miałeś również w kwestii tego, że nie rozerwałbyś mu pyska od tak.

  Ukryty tekst

[Akashi]

Znajomość anatomii ludzi i zwierząt momentami bywała przydatna, o ile swoją anatomię młodzieniec mógł sprawdzić zwyczajnie rozcinając swoją skórę i mięso. To tak o wnętrzu wilków nie wiedział nic, jednak mógł się założyć o odcięcie swojej głowy, że to kudłate dziadostwo znacząco odbiegało swą fizjonomią od istot żywych z jego gatunku.
Lecz po próbie pozbawienia zwierzęcia wzroku, jak i zdolności gryzienia wydarzyło się coś dziwnego. Coś we wnętrzu jego czaszki chciało złapać palce młodzieńca. Nie wróżyło to nic dobrego ani przyjaznego, bardziej nieprzewidzianego jeszcze bardziej. W końcu młodzieniec w swoich oczodołach nie miał żadnych takich rzeczy, a miał już to okazje sprawdzić wtykając palce aż do nasady czaszki.
Teraz pozostało sobie zadać pytanie, czy ratowanie dłoni cieśli było warte ryzykowania własnego życia? Oczywiście, że nie. Od samego początku był to głupi pomysł. Jednak teraz powoli górę brała żądza mordu jak i ciekawość co znajduję się w środku tego nietypowego wilka, a w sumie jego czaszka byłaby fajną nagrodą za te wszystkie starania i nadałaby się idealnie do kolekcji.
Przez co plan nadal polegał na tym samym, jednak już nie na wciągnięciu wilka pod ziemię.Tylko zlokalizowaniu go i oddalenia się samemu za najbliższą osłonę, którą w tym przypadku było truchło niedźwiedzia. Czy warto było tracić przewagę ukrycia oczywiście, że tak.
Jednak nim młodzieniec postanowił przejść do realizacji swojego planu z odwrotem. Wyciął ze swej ręki kawałek mięsa, który postanowił zostać w miejscu swojego pobytu, po czym odczekał moment, aż jego rany się zregenerują i nie będzie tracił więcej krwi. W końcu zwierzęta mają silny zmysł węchu i jeżeli wszystko się powiedzie, wilk powinienem wyczuwać kawałek mięsa pod ziemią, a nie samego jednookiego, który schowa się w innym miejscu śmierdzącym krwią i padliną. Gdzie mógł spokojnie obmyślać nowy plan ataku szykując coś grubszego kalibru, żeby pozbyć się tego stworzenia raz, a dobrze.
Czy brutalność była tutaj dobrym pomysłem? Oczywiście, że tak przecież nic nie uspokaja tak dobrze zwierząt jak olbrzymi głaz, które ma je zmiażdżyć i zostawić po nich jedynie mokrą plamę.
Jeżeli wszystko się powiedzie, niestety kolekcja czaszek nie zostanie zwiększa, co było smutne, ale z drugiej strony problem z upierdliwym zwierzęciem zostanie rozwiązany raz, a dobrze.

  Ukryty tekst

[Yamanaka Inoshi]

Misja Rangi - C - 25/30

---

- Rok 388 - Jesień -
- Akashi -
- Suzumura -
- Wątpliwy uzdrowiciel -

---

" Śpiąca osada " [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=axjWio_ ... GU&index=2[/youtube] Zniknąłeś pod ziemią - chwila spokoju była idealna do przemyślenia kolejnych działań. Nawet z podziemi słyszałeś wilcze piski - nie był zadowolony z występującej czerni - widział tylko to. Przynajmniej tak mogłeś myśleć. Skomlenie nie trwało długo i szybko zaczęło cichnąć, jakby niknąć w oddali, drgania wilczych łap również oddaliły się ponad twoje odczuwanie wibracji. Liczyłeś, że zwabisz wilka mięsem, dlatego jak przystało na szalonego jashinistę zacząłeś się kroić - ot, bewsztyk z Akasza dla wilczka leżał gotowy - choć nie byłeś pewny czy go wyczuje pod ziemią, ani czy zwróci uwagę. Dobry plan, jednak miał wady. Wyłoniłeś się z ziemi dokładnie tam gdzie chciałeś, obok wielkiego niedźwiedzia. Wilka już nie było w pobliżu. Widziałeś jednak ślady łap prowadzące przez las, stąpał szybko i mocno - nie było żadnej krwi poza twoją i tą niedźwiedzią. Ręką zregenerowała się wystarczająco byś mógł zapomnieć o tej przyjemności rozrywanego ramienia pomiędzy silnymi szczękami bestii. Wciąż był ranek, pomyśleć, że wszystko to trwało jak na razi tak krótko. Wciąż nie rozgryzłeś tajemnicy zszywanego wilka, lecz teraz miałeś okazje to zrobić - być może na twoich warunkach. Kosa leżała obok, tam gdzie ją zostawiłeś.

  Ukryty tekst