Targ

[Satsu]

Misja rangi D
Liczba postów: 6/15
,,Samotny kwiat" Poznana dopiero dziewczynka rozpogodziła się, gdy wychodząc ze sklepu chłopiec jadł drugą z danych im kanapek. Rezolutna dziewczynka, pomyślał widząc, jak go naśladuje. Satsu oddał swój lekko przemoczony płaszczyk Kaho, by ta była przynajmniej odrobinę mniej mokra podczas lekko ustającej ulewy, która jednak nadal lała wodę z nieba strumieniami. Może to nie pomogło, ale świadome wypuszczanie dziewczynki na deszcz w momencie, gdy jej rodziców nie było stać na jedzenie, a co dopiero leki, było co najmniej głupie.
Targowisko nie było może najbardziej zaludnione w trakcie deszczu, ale mimo to byli tutaj ludzie handlujący i przemykający między daszkami klienci, starający się załatwić co pilniejsze interesy i czym prędzej wrócić do domu. Chłopak nie chciał zbyt długo krążyć po kramach, ale miał też swój "tajny" plan.
- Powiedz mi jeśli zobaczysz tu coś do jedzenia, co Ci się spodoba - powiedział niby mimochodem, obserwując świecące oczy dziewczynki. Chciał kupić jej coś słodkiego, czego nie jadła na co dzień, po czym porozglądać się za ciepłymi posiłkami dla jej rodziców.

[Mei]

Misja rangi D
Liczba postów: 7/15
,, Samotny kwiat" Przed wyjściem na deszcz, dziewczynka się zatrzymała. Normalnie by tego nie zrobiła, lecz wyciągnięty w jej stronę płaszcz, był dość przekonującym argumentem. Założyła go na siebie, nieco bardziej się otuliła i naciągnęła na głowę kaptur. Skoro byli oboje gotowi, mogli ruszać w stronę miejsca, gdzie pyszności było najwięcej. Jedną z takich lokalizacji było właśnie targowisko, gdzie handel różnymi rzeczami, kręcił się pomimo ulewy. Ludzie w cieniu daszków rozmawiali na różne tematy ze sprzedawcami, sami przy okazji próbując zamiast wydawać ryo to oddawać niepotrzebne im przedmioty. Jeśli te były drogocenne, potencjalni kupcy mogli się zastanowić, czy warto oddać część swojego towaru za cenne błyskotki.
W tym przypadku to Kaho, miała zdecydować co sobie życzyła. Przyglądając się, różnym owocom oraz słodkością, na chwilę zatrzymała się koło babciny, której większość asortymentu stanowiły łakocie. Dziecko szczególną uwagę zwróciło w stronę mochi o różnych kolorach. Wskazała palcem w ich kierunku, a następnie głową zwróciła się w stronę Satsu - Mogę? - zapytała cichym głosem, zupełnie jakby nie była pewna czy jej wybór był właściwy. Również, gdy zerkała w stronę słodkiego patyczka jej oczy się powiększały, zaś ślinka napływała do ust.
Gdy wybór był jasny, uśmiech zawitał na twarz dziewczynki. Jej buzia się nieco otworzyła, by od razu pochłonąć pierwszą z trzech kulek - Umai! - krzyknęła w reakcji, a następnie zabrała się za pozostałe. W międzyczasie, dotarli do miejsca, gdzie więcej straganików oferowało ciepłe jedzenie. Był tu ramen, wszelkiego rodzaju udon, mięso smażone na niewielkim piecu. Co tylko chcieli, mogli tu znaleźć. Blondwłosa niespecjalnie się odzywała, gdyż musiała najpierw zjeść, lecz gdy spałaszowała, co miała, od razu zabrała głos.
- Może zabierzemy im kilka rzeczy na patyku? Będzie łatwiej je przenieść, ale... Przez ten deszcz i tak wszystko będzie mokre - zaproponowała jedną z opcji, ale gdy dokończyła zdanie jej twarzyczka wyraźnie posmutniała. Najwidoczniej, przed wzięciem czegokolwiek, najpierw musieli znaleźć patent, by żywność nie zmokła. Tylko, co wymyśli Satsu? No cóż, wkrótce przyjdzie się nam dowiedzieć.

[Satsu]

Misja rangi D
Liczba postów: 8/15
,, Samotny kwiat" Kaho była bardzo miłą dziewczynką. Nie wiedziała, co ma wybrać, i pytała po kolei czy może jeden słodycz, czy inny, jakby nie do końca dowierzając, że Satsu nie zmieni zdania. Na szczęście nie zabrało jej zbyt długo wybranie słodkości i spokojnie ciamkała swój deser, a Satsu uśmiechał się nieznacznie widząc jej radość. Dziewczynka cieszyła się smakiem cudownej łakoci, a radość dziecka była zawsze powodem uśmiechu na jego twarzy.
- No tak, ciężko będzie to w jakiś normalny sposób przenieść, żeby zachowało temperaturę i nie zmokło - powiedział, drapiąc się po brodzie. Przypomniał sobie, że niektórzy zawijali posiłki w tkaniny, ale w tym deszczu to rozwiązanie nie miało racji bytu. Mogło uchronić przed utratą temperatury do pewnego stopnia, ale nie dawały w żadnym wypadku ochrony przed deszczem. Co innego drewniane naczynie - chroniło przed deszczem, a dodatkowo można je było owinąć w koc.
- Chodź, poszukamy jakiegoś naczynia z drewnianą przykrywką albo miejsca, gdzie dają posiłki na wynos - powiedział do Kaho, przechadzając się po kramach i sprawdzając w jaki sposób mogą zapakować swoje posiłki, równocześnie rozglądając się czy, jeśli żaden z kramów nie oferuje dobrych rozwiązań w tym temacie, można gdzieś dostać albo skombinować pojemnik, w którym można by przenieść jedzenie.

[Mei]

Misja rangi D
Liczba postów: 9/15
,, Samotny kwiat" Przechodząc wokół alejek, mogli zauważyć, iż niewiele straganów z jedzeniem oferowało żywność na wynos. Większość rzeczy do jedzenia, które można było zabrać ze sobą było łakociami, herbatą lub pysznościami na patyku. Nikt jednak nie oferował dodatkowego pojemnika, w którym można byłoby zabrać danie ze sobą. Rozwiązaniem tego problemu okazał się niewielki stragan należący do niskiego staruszka, okrytego zielonym kocem. Ten w większości zajmował się sprzedażą drewnianych misek, lecz na wystawie znalazł się jeden poszukiwany pojemnik. Oczywiście, widzący to Satsu, podszedł w celu zakupienia przedmiotu.
Za nim jednak dotarł na miejsce, przy dziadku pojawiła się zakapturzona postać. Ona również zainteresowała się kupnem pojemnika, przez co poszukiwana rzecz, szybko została sprzątnięta im sprzed nosa. Gdy podeszli bliżej mogli zauważyć, że pod kapturem znajdowała się młoda kobieta o karmazynowych oczach i kręconych blond włosach. Z pewnością siebie, spojrzała na zdobyty towar i odeszła. Dziadek w tym czasie nalał sobie herbaty do czarki i spojrzał w kierunku Kaho oraz shinobiego - W czymś mogę pomóc? - zagadał pogodnie, chcąc ubić kolejnego targu.
W tym czasie, oddalająca się kobieta, zaczęła krzyczeć. Niespełna osiem metrów od nich, wysoki mężczyzna o ciemnych włosach oraz z blizną na oku wyrwał jej drewniany pojemnik i zaczął uciekać.
- Satsu-onii-sama - pociągnęła go za rękaw dziewczynka, gdyż ona jako jedna z pierwszych zauważyła, co się stało. Następnie wskazując palcem, chciała pokazać chłopakowi, uciekającego złodzieja. Pod pachą trzymał, to co zabrał, gdy inni jedynie patrzyli za nim. Jedynie, ta którą okradziono darła się, by ktoś go zatrzymał. Społeczeństwo nie reagowało, złoczyńca się oddalał. A kolejnych pojemników na horyzoncie nie było, czyżby to była jedyna okazja, a może... Znajdą inne rozwiązanie?
Odległość od złodzieja: 13m

[Satsu]

Niestety niełatwo było znaleźć pojemnik, który nadawałby się do przenoszenia ciepłych posiłków. Chłopak powoli zaczął doceniać to, że zawsze mógł przejść się bez większych problemów do jakiegokolwiek miejsca z jedzeniem i zjeść je na miejscu. Gdy po długich poszukiwaniach znaleźli jednak to, czego szukali, ktoś zabrał im cenną zdobycz sprzed nosa.
Satsu owładnęła złość zmieszana z desperacją, ale nie dawał po sobie poznać, że buzowały w nim wzburzone emocje. To nie było w jego stylu. Szybko jednak okazało się, że nowa właścicielka nie nacieszyła się długo naczyniem, bo jakiś pożal się boże obwieś ukradł go jej i uciekał co sił w nogach, pewnie myśląc, że pojemnik jest pełny... naiwniak.
Satsu zawsze starał się reagować na takie sytuacje, więc tylko powiedział stanowczo Kaho "zostań z handlarzem, zaraz wrócę. Nigdzie nie odchodź, to bardzo ważne!" i korzystając z techniki Kinobori no Waza biegł po budynkach, chcąc ominąć stojący główny tłum, jeśli taki blokowałby ulicę. Biegnie z bardzo słabą prędkością (15), ale nigdy przecież nie był poważnie szkolony w pościgach. Na końcu, jeśli uda mu się zmniejszyć dystans, wydłuży jedną z technik swoją dłoń i chwyci złodzieja za rękę, krzycząc, że wypuści go jeśli puści koszyk, bo odzyskanie naczynia było dla chłopca najważniejsze. Jeśli mu się to uda, wróci do miejsca z którego przyszedł i poprosi okradzioną panią o to, by pozwoliła mu odkupić koszyk, który jej zwraca, a jeśli nie, to nadal ściga uciekniera.

  Ukryty tekst

Nazwa

Jiongu: Reberu Di

Ranga

D

Jiongu jest niezwykłą umiejętnością, która zmienia ciało użytkownika w swoistą szmacianą lalkę. Zdolność, którą uzyskuje się poprzez poddanie swojego ciała eksperymentom, pozwala na manipulowanie czarnymi nićmi znajdującymi się w naszym organizmie. Ze względu na to, że nasze ciało składa się w głównej mierze jedynie z tych nici, jesteśmy w stanie także wykonywać dość poważne zabiegi na swoim organizmie. Przykładowo otwierać i zamykać ciało w miejscach ze szwami, wysuwać nici poza ciało i swobodnie je kontrolować.

Siła

Bardzo słaby (20)

Wytrzymałość

Słaby (60)

Szybkość

Słaby (60)

Zasięg Max.

5 metrów

Koszt

E: 7% | D: 6% | C: 5% | B: 4% | A: 3% | S: 2% | S+: 1 (na turę)

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

[Mei]

Misja rangi D
Liczba postów: 11/15
,, Samotny kwiat" W reakcji na uciekiniera chłopak ruszył za nim. Mała dziewczynka w tym czasie skinęła głową, posłusznie zostając u boku sprzedawcy. Ba, zaoferowano jej herbatę oraz ciepły kocyk, by ta ogrzała się w czasie złej pogody. W tym czasie Satsu, skacząc po budynkach, starał się skrócić dystans. Hopsając od budynku do budynku, rzucił się za gościem, który gdy tylko zauważył, że ma ogon, spróbował przyspieszyć. Nieznacznie mu się tu udało, lecz nie miał on startu do młodego Kakuzu. Za pomocą swoich nici, wydłużył dłoń, by zgrabnie pochwycić młodzieńca skrytego pod kapturem. Gdy ten opadł, ku oczom shinobiego pojawił się wystraszony chłopak, który na propozycję, zwyczajnie upuścił pudełko. Uwolniony dzieciak zaczął czym prędzej uciekać w kierunku bocznych alejek. Satsu w tym czasie postanowił oddać zgubę, ale i jednocześnie ją odkupić. Kobiecina, jednak nie chciała pieniędzy. Sam czyn oraz to jak ruszył za złodziejaszkiem wystarczył jej, by zostawić przedmiot w ramach nagrody. Tak oto dwójka pozyskała potrzebny przedmiot.
Dziewczynka po dopiciu ciepłego napoju oraz złożeniu koca, podziękowała staruszkowi za pomoc, lecz zaraz póżniej skierowała swoje słowa w kierunku "braciszka" - Satsu-nii, idziemy kupić mamie i tacie jedzenie? - zapytała blondwłosa, chwytając chłopaka za rękaw. Czas mijał, zaś oni zamiast ruszać do domu, gdzie mieszkała, wciąż byli tutaj. Nic dziwnego, iż dziecina zrobiła maślane oczka, ale i jej wyraz twarzy ewidentnie posmutniał - Mama się pewnie martwi... - dodała na koniec, czekając na reakcję czarnowłosego.

[Satsu]

Misja rangi D
Liczba postów: 12/15
,, Samotny kwiat" Złodzieje dzielili się na kryminalistów, którzy wiedzieli czego chcą i brali duże sumy i rzezimieszków, którzy imali się małych matactw i kieszonkostwa, żeby mieć co włożyć do miski. Ten, którego ścigał młody shinobi był tym drugim typem, ale przedmiot, który ukradł był bardzo potrzebny młodemu Kakuzu. To natchnęło go do przemyśleń, czym właściwie Satsu różnił się od włóczęgi, któremu sprzyjało szczęście. Bo jak inaczej można było nazwać adoptowanie przez potężny klan i nauczenie zasad ninjutsu, które dadzą mu zawód i przyszłość? Z rozważań wyprowadził go fakt, że udało mu się zmusić złodzieja, by porzucił swoje swoją zdobycz i Satsu z radością wrócił z nią do pierwotnej właścicielki.
Młodzieniec nie mógł uwierzyć, że dziewczyna oddała im naczynie. Uśmiechnął się widząc, że są na tym świecie ludzie wdzięczni i pozbawieni egoizmu. Chłopak był wdzięczny tej pani, ale wiedział, że musi dość szybko wracać do dziewczynki, którą bez uzgodnienia z handlarzem zostawił w jego rękach. Satsu będzie musiał mu gorąco za to podziękować.
- Idziemy kupić im najcieplejsze jedzenie z mięsem, jakie potrafimy znaleźć, a potem poprowadź mnie do swojej mamy - powiedział dziarsko, biorąc dziewczynkę barana i udając się na małe zakupy, a następnie do domu Kaho.

[Mei]

Misja rangi D
Liczba postów: 13/15
,, Samotny kwiat" Po dorwaniu właściwego przedmiotu, mogli pójść do odpowiedniego miejsca po wymarzone, ciepłe jedzenie. Takich miejsc było sporo, lecz Satsu chciał najgorętsze i przede wszystkim z mięsem. Dzięki temu ilość dostępnych knajp stanowczo się zmniejszyła. Zostały bowiem trzy, rozsiane po targu, lecz do najbliższej mieli niespełna pięć pomniejszych straganików. Po zakupie odpowiednich potraw, mogli udać się do domu Kaho, która tak jak tego chciał chłopak, pokazywała mu ręką, w którą stronę ma się udać. ~*~ Tym samym minęli targ, a nawet bramę, by udać się za teren osady. Drzew zbytnio nie było, dzięki czemu mieli dobrą widoczność. Jedynie deszcz przeszkadzał, bo opady ciągle się nie zmniejszały. Wiatr dalej wiał rozwiewając trawy, a także napełniając rzekę, znajdującą się nieopodal. To właśnie tam zmierzali. Wszakże to przy niej zobaczyli średniej wielkości drewniany domek, który miał dwa okna z przodu, a także po jednym po bokach. Na gangu stała drewniana, podniszczona ława, zaś most, który został zbudowany na drugą stronę rzeki był nieźle podniszczony, a do tego niestabilny, nic dziwnego, iż niektórzy wybierali drogę naokoło, by niepotrzebnie nie ryzykować swojego życia.
Po dotarciu na miejsce, skrzypiące drzwi się otworzyły, a w nich stanęła prawdopodobnie kobieta wychowująca dziewczynkę. Kobiecina koło czterdziestki miała na sobie suknię, która widocznie przeszła kilka krawieckich rewolucji. Gdzieniegdzie kolorowe łatki, prawdopodobnie kryjące powstałe dziury, zdobiły krój, który pokazywał jak biedni byli. Ba, cienie pod oczami, włosy w nieładzie, lekko poszarzała skóra. Innymi słowy obraz biedy i rozpaczy, lecz nawet w takim stanie rodzicielka się uśmiechnęła, widząc, iż dziecinie się nic nie stało.
- Kaho! - wykrzyknęła do niej, podlatując do chłopaka i odbierając od niego swoją dziecinę - Gdzieś ty była, znowu się szwendałaś po mieście, czy może kradłaś? - zapytała zmartwionym głosem, nie przejawiając złości - Pewnie sprawiła Ci dużo trudu, najmocniej przepraszam - dodała przygnębionym głosem, przez który blondwłosa również posmutniała. Wtedy za domku wyszedł ojciec - wysoki, wychudzony mężczyzna, z dość długą już brodą oraz o ciemnych kudłach. Na barku miał zarzuconą wędkę, zupełnie jakby w takiej pogodzie zamarzył mu się połów ryb - Isami, idę złapać coś na ruszt - poinformował blondwłosą kobietę, nie spodziewając się, iż przed domem zastanie gościa oraz własne dziecko. Jego oczy zrobiły się większe, zaś kąciki ust nieznacznie poszybowały do góry - Kaho, dobrze, że jesteś pomożesz mi, ale czekaj... Kim jest ten chłopak? Znowu coś od nas chcą? Przecież zapłaciłem! - na jego twarzy pojawiło się zdenerwowanie, lecz za nim shinobi, mógłby się wyjaśnić, uprzedziła go młódka - Tato, to braciszek, który mnie tutaj przyprowadził, nawet płaszcz mi użyczył - komunikat z jej strony, znacznie uspokoił rodziciela, lecz dziwny błysk wkradł się mu do oka. Czyżby kłopoty? - Młodzieńcze, dzisiaj Twój szczęśliwy dzień, jeśli zapewnisz nam dużo rybek, to za przyprowadzenie dziecka, a także jadło dam Ci niewielką sumę ryo, co ty na to?

Głos - Kaho
Głos - Isami
Głos - Ojciec

Kolejny swój post napisz już tutaj -> [ z/t Za bramą osady ]