Pole treningowe

[Shabondama Haruki]

10/30

Kaiho - C

Bento które złapał w dłonie chłopak rzeczywiście wytwarzało specyficzny - kwaśny zapach. Coś, jak ryba, oraz warzywa, które zbyt długo zostały zostawione po przygotowaniu. Kwas co prawda nie był bardzo intensywny, zgodnie z tym, co Kaiho zdążył się dowiedzieć, dziewczyna wyszła dzień wcześniej, skorym świtem. To zapewne, miało być jej drugie śniadanie. Było jednak nietknięte, a w torbie, oprócz jedzenia Kaiho nie znalazł nic. Była pusta. Nie wydawała też żadnego specyficznego dźwięku. Po dokładnym sprawdzeniu, schował Bento, a torbę przypiął do pasa, następnie ruszył za śladami, wpierw w stronę celów, usadowionych na drewnianym 'wzorniku'. Dwa cele na wysokości głowy(1,2), jeden nieco wyżej niż głowa Kaiho(3). Jeden, spory na wysokości torsu(4). Ostatnie dwa na wysokości ud chłopaka(5,6). Kartki które były na tarczach były lekko pomarszczone, zapewne przez fakt, iż rano skropliła się na nich rosa, zaś podczas dnia, zostały wysuszone. Były widoczne, przy blasku kaganka chłopaka również delikatne przebarwienia.

W celu 1 oraz 2, chłopak mógł zauważyć dwa wbite kunai, oba na obrzeżach tarczy, prócz tego sporo dziur po broni miotanej - zapewne wyrzuconej w poprzednich próbach. Cel numer 3 miał wbity jeden shuriken i kilka mniejszych wdrożeń, jakby broń była rzucona za słabo. Cel numer cztery natomiast, nie miał w sobie żadnej broni, mimo to, był bardzo podziurawiony - widać było, że bardzo dużo dziur po broni. Ostatnie dwa cele wyglądały podobnie do celów numer 1 oraz 2. Było tam sporo dziur, oraz po dwa wbite Kunai, głównie na obrzeżach tarcz.

Pod samym wzornikiem leżały dwa shurikeny, prawdopodobnie odbite od tarczy, rzucone za słabo. Gdyby Kaiho schylił się i podniósł je, mógłby zauważyć, że były one nieco stępione - zapewne przez ilość powtórzeń, nic bowiem nie jest wiczne. Blask kaganka, oraz księżyca oświetlał ślady. Małe koło wydeptane przez dziewczynę. Było jednak coś jeszcze, coś - co zdecydowanie mogło przykuć uwagę chłopaka.

Pierwszą rzeczą, która była... nie pasująca do całej układanki, była ubita trawa, około pół metra od skupiska śladów. Był to ślad w kształcie, przypominający fasolkę rozmiarami przypominającą leżącego Kaiho - drobna osoba prawdopodobnie leżała w tym miejscu, być może upadła, nie mógł on dokładnie tego określić. Zaś drugą bardzo ważną poszlaką były ślady sporych - większych niż te z wejścia na polanę - stóp. Prawdopodobnie nalężących do dorosłego mężczyzny. Po głębokości mógł stwierdzic, że był on dosyć sporych rozmiarów. Musiał jednak zdecydować co dalej, ślady prowadziły tam i spowrotem, w stronę fasolkowego śladu, były rozstawione bardzo szeroko, jakby ktoś biegł w tym kierunku, zaś spowrotem w stronę lasku, przypominały małe dreptanie - były też głębsze, co mogło wskazywać, że ciężar osobnika, wzrósł po dotarciu w miejsce pierwszego, przykuwającego uwagę śladu.

Słownik

Postacie
1) Posłaniec - Akinari
2)
Mapa:


Inne:

  Ukryty tekst

[Kaiho]

Między bogami a prawdą (chociaż tych pierwszych Kaiho wolał w to nie mieszać) wszystko to mogło wydawać się śmieszne z perspektywy obserwatora, jak dziewczynko-chłop próbuje rozwikłać zagadkę zaginięcia innej dziewczynki, a przy tym wzdragał się przy byle bento, ale w rzeczywistości to wcale śmieszne nie było. Przynajmniej z perspektywy takiego mikrusa, jakim Kaiho był. A przecież tu nawet nie o wysokość chodziło! Tutaj ktoś mógł stracić życie. Tutaj mogło się coś wydarzyć - coś bardzo niedobrego. Ktoś czekał w domu na dziewczynę, której pogrzebu nie mogli nawet odprawić, bo nie mieli ciała. A nie chciałeś nawet myśleć o tym, że ona naprawdę może być martwa. To była możliwość. Ale jeśli była możliwość - to możliwością było też to, że żyła i miała się dobrze, prawda?
Bardzo mocno skupił się na tym, na co spoglądał. Gdyby ktoś czaił się w krzakach to pewnie nawet by teraz tego nie zauważył, chodząc tak z nosem przy dole. A to niedobrze. W końcu ninja powinien zawsze zachowywać czujność. Jeśli było coś, z czego mogłeś być dumny, to przecież właśnie te zmysły! Takie nienajgorsze, wyczulone. Może jednak coś z tego Inuzuki..?
Kaiho ledwo powstrzymał taką potrzebę naprawdę WIERNEGO odtwarzania tego, co się tu działo. Właściwie to nie, wróć. Powstrzymywał, ale wcale nie ledwo. Bo tak naprawdę już trochę machał ręką, jakby sam chciał odtworzyć to, co się działo, tu krok, tam obrót, tutaj ślady tak, tam śmak. Tutaj wgłębienie w trawie. Wgłębienie. W trawie. I tutaj było to "ledwo". Ledwo się tam sam nie położył, żeby sprawdzić, jak to jest, dlaczego i tak. Przyjrzał się ziemi, czy krok tutaj nie był krokiem - czy ktoś podszedł i tak o, się położył? Czy nogi się splątały? Czy tak jakby nic się nie działo? No przecież... Co jest, czemu FASOLKA? Mózgu, przestań, to nie jest żadna fasolka... Czy muszę mówić, że kiedy już słowo FASOLKA w odniesieniu do kształtu została podszepnięta, to mózg Kaiho pokazywał mu właśnie wielką fasolkę z blond kucykami, w które ktoś zaplótł wstążeczki? Takiego koloru, jakie trzymał, rzecz jasna. Aż się skrzywił do samego siebie i klepnął ze dwa razy dłonią w policzek. Ten drugi, który nie był siny od uderzenia wuja. Na szczęście Kaiho w swoich łapach siły nie miał, by bić jak wuj - jedna ozdoba facjaty mniej.
Jak było powiedziane - nie dotykał tamtych broni i nie zbierał ich. Jeśli nawet to broń tamtej dziewczyny - oj, dajcie bogowie (tym razem Kaiho już chciał ich mieszać, bo jak trwoga to do boga), żeby to było to, a nie jakieś przypadkowe zbiorowisko śladów. Poszedł śladem tych nóg - ciężkich i niewątpliwie męskich. Dobrze, że była wiosna i gleba była tak na wszystko podatna. Inaczej, w lecie, mógłby co najwyżej się tutaj pokręcić i powiedzieć: no cusz, no kto umarł ten nie żyje.
Nosz kurwa-ja-pierdole. Czy bandyci też nie mogli iść na wojnę jak każdy normalny człowiek?

[Shabondama Haruki]

12/30

Kaiho - C

Możliwości i scenariuszy tego, co tutaj się rozegrało mogło być wiele, naprawdę sporo. Tak samo jak i tego, jak zakończy się ta historia. Kaiho spoglądał bardzo dokładnie na to, co widział, a widział całkiem sporo. Zacząwszy od tarcz z wbitymi weń przedmiotami, kończąc na fasolkowym kształcie i śladach należących - najpewniej do dorosłego człowieka. To właśnie temu fasolkowemu śladowi przyjrzał się najdokładniej, gdyby przyjrzał się bliżej, zauważyłby dwa okrągłe wgłebienia - które zapewne wskazywały na drobne kolana, które jako pierwsze uderzyły w podłogę. A kilkadziesiąt centymetrów dalej, wyrwana trawa, jakby osuwająca się stopa, po prostu porwała trawę pod wpływem ciężaru ciała, pozbawionego jakiejkolwiek siły. Było to co najmniej dziwne.

To co najbardziej jednak przykuło uwagę niskiego chłopaka, to karmazynowy ślad, zaschnięty już - na źdźbłach niedaleko całej fasolkowej postaci. Kaiho mógł zgadywać, że była to krew. Plamka krwi, zaschniętej już krwi. Nie mogła być starsza niż trzy dni, bowiem wtedy ostatni raz padało w Antai. Wiosna była ciepłą porą roku, jednak opady nadal się zdarzały. Wzrok chłopaka poszedł za śladami, tymi krótkimi i mógł zobaczyć, że małe, karmazynowe plamki pojawiały się co kilka kroków. W głowie chłopaka zaczął malować się scenariusz, inscenizacja raczej - tego co się tu wydarzyło.

Dziewczyna prawdopodobnie trenowała na polu, kiedy nagle - ni stąd ni zowąd, zaczęła tracić panowanie nad własnym ciałem - wtedy próbowała się skaleczyć, bądź też zrobiła to przypadkowo - bowiem krew nie wskazywała na poważną ranę. Z krzaków wyskoczyła osoba, która podbiegła w miejsce upadku dziewczyny, zbierając ją z polany. Porwanie? Przypadkowy przechodzień próbujący udzielić dziewczynie pomocy? Jeśli tak, to dlaczego nie znaleziono jej w żadnym z wioskowych szpitali... A może, próba zabójstwa? Nie mógł być niczego pewny. Miał jednak trop, który prowadził go wprost w zalesiony obszar pól treningowych, a urywał się pomiędzy dwoma, sporymi krzewami - to zapewne tam powinien się udać, zaraz po ułożeniu sobie wszystkiego w głowie.

A bandyci? Na wojne? Cóż, było to jedynie złudne marzenie chłopaka. Zawód bandziora polegał na wykorzystywaniu podarowanych przez los okazji - ta była właśnie jedną z nich. Łatwy kąsek, nie strzeżony przez nikogo, bo przecież... wszyscy byli na tejże wojnie mój drogi.

Słownik

Postacie
1) Posłaniec - Akinari
2)
Mapa:


Inne:

  Ukryty tekst

[Kaiho]

O bogowie.
KRWAWIĄCA FASOLKA!
Kiedy Kaiho tak zbliżał nochala i zbliżał do tego fasolkowego wgłębienia, zobaczył te kolanka (a jego mózg uzupełnił obraz kucykowatej fasolki o dłuższe nóżki z kolankami i bucikami), kiedy tak zobaczył te kępki trawy... Kiedy zobaczył te krew! O bogowie! O bogowie! Pobladł aż na widok tej krwi - a mówią, że ninja powinien być do tego przyzwyczajony! Albo nie - pobladłby, gdyby mógł, bo przy ciemnej karnacji Kaiho bladnięcie stanowiło pewien problem. Tak czy siak jakoś tak źle mu się zrobiło. Przecież fasolki nie krwawią... no nie? Inaczej czy jedzenie fasolek... było... morderstwem..? Jak jedzenie krówek i świnek? O bogowie...
Ilość krwi - jak dużo było tej krwi?! Trochę panicznie Kaiho machnął ręką, podsuwając sobie kaganek, żeby się temu przyjrzeć. Jak dobrze, że nie padło! Czy ci wzywani teraz już non stop bogowie mieli litość nad dziewczyną? Muszę ją znaleźć. Jego mięśnie się spinały coraz bardziej, brwi marszczyły i nagle strach jakby ulatywał. Co jest wokół, co za plecami - wszystko traciło na znaczeniu, bledło. Przygasało. Liczyło się to, że trzeba znaleźć kogoś, kto chyba NAPRAWDĘ potrzebował pomocy. Kaiho lubił wiele rzeczy upraszczać, machać ręką, bo pewnie zabalowała. Nic się nie stało - tak najprzyjemniej sobie tłumaczyć rzeczywistość. Ignorancja błogosławieństwem, jakby to niektórzy powiedzieli. Ale w tej ignorancji nie był wcale głupi. I wiedział dobrze, jak przykre niespodzianki potrafiło życie gotować.
Poderwałeś się, wyprostowałeś, kaganek w ręku aż zadzwonił, kiedy skupione, jasne spojrzenie skierowałeś na stronę, z którego kroki przychodziły - i gdzie odchodziły. Kaiho ruszył w tamtym kierunku zdecydowanie za szybko. Właściwie to truchem, biegiem - zerwał się w tamtą stronę, zapominając wręcz, że przecież tutaj też coś mogło być zostawione. Ale w swoim narwaniu zatrzymał się po paru metrach na tej drodze śladów, które widział maksymalnie z tamtego punktu i z tym mocno bijącym szukał dalej. Śladów. Uważaj, uważaaaj..! Jasne, można ryzykować swoim życiem dla innych, ale jeśli coś ci się wydarzy to już nikomu nie pomożesz. Proste. A brunet naprawdę bardzo, ale to bardzo... chciał żyć. Nawet w tym świecie pełnym wojen. Jego ruchy, teraz bardziej nerwowe, a umysł mniej skupiony, chciały go poprowadzić śladami nieznajomego, który uprowadził niewiastę. Skoro rana była poważna to chyba najprościej iść śladami krwi. A może będą jakieś połamane gałązki, skrawki materiału? Wskazówki, które wskażą dokładniejszy kierunek? Teraz wszystko się liczyło. Przyszedł tutaj z myślą, że niczego nie znajdzie i nie zobaczy o tej porze. Więc jak to się stało, że właśnie, jak debil, pakował się chuj wie gdzie i chuj wie dokąd? Kompletnie sam?

[Shabondama Haruki]

14/30

Kaiho - C

Bogowie już dawno przestali Cie słuchać Kaiho. Już dawno przestali Cie wspierać...

Kaiho wystrzelił jak z procy - dopiero po paru chwilach wyhamowywując impet z jakim ruszył. Zorientował się, że pośpiech to najpewniej jego najgorszy przyjaciel w tym miejscu. Połączył dokładnie kropki i wszystko zaczęło się układać. Kiedy dotarł na kilka metrów od krzaczastego zakończenia polany, dokładnie się przyjrzał temu, co było przed nim - a było całkiem... niewiele. Tak samo, jak i śladów krwi - nie była to struga karmazynowej cieczy zostawiająca jednolitą kreskę wzdłuż śladów, raczej krople - może nieco gęsciej niż co metr. Ślad - zadawało się, że urywa się przy krzakach - była to jednak złudna wizja - światło było mierne, a z miejsca z którego wcześniej spoglądał Kaiho nie mógł on dostrzec czerwonych śladów na świeżych liściach. Jego oczy skupiły się jednak na czymś innym. Wstążka, dokładnie taka sama jaką jeszcze kilka chwil temu trzymał w reku. Czarna wstęga. Jeżeli zdecydowałby się ją sprawdzić, zbadać. Powąchać, do jego nozdży wpłynąłby intensywny zapach miodu, zaś na samej wstążce, prócz kilku skruszonych liści widział różowe włosy, kilka włosów. To oznaczało tylko jedno - miał trop, trop osoby, której szukał!

Lasek, za krzewami stawał się nieco rzadszy, zaś ślady stóp były mniej widoczne - zamiast tego widać było gdzieniegdzie zdeptane, połamane gałązki, oraz to, co najbardziej interesowało Kaiho - czyli ślady krwi. Prowadziły one na drugą stronę lasku. Kaiho, który od urodzenia mieszkał w wiosce, zapewne kojarzył, co mogło znajdować się za tym lasem. Pola treningowe będące na uboczu osady, za nimi, dawno, dawno temu były magazyny - dawno już opuszczone. Kaiho śledząc ślad, mógł bez problemu wywnioskować, że zapewne w tamto miejsce zabrali dziewczynę. Teraz jednak musiał opracować dobry plan, jak upewnić się, że miał rację. Las miał około czterdziestu - może pięćdziesięciu metrów, do kolejnej ściany krzewów. Po drodze, sporo drzew, a ślad prowadził prosto w tamtą stronę. Kiedy Kaiho się zbliżał, mógł zobaczyć z daleka, spory budynek - wysoki, masywny budynek, pozbawiony okien. Wewnątrz nie widział nic, pomimo wpadającego do wewnątrz światła przez kilkanaście sporych dziur w dachu. Wokoło było całkiem niewiele - magazyn, bo tym był ten budynek od dłuższego czasu był opustoszały. Parę krzewów, drzew, no i chyba najważniejsze - ślady krwi prowadzące do małych drzwi na lewej części frontowej ściany. Kaiho musiał się poważnie zastanowić co dalej.

Słownik

Postacie
1) Posłaniec - Akinari
2)
Mapa:


Inne: Kolejny post piszemy w starym magazynie.

  Ukryty tekst

[Kuro Yami]

  Ukryty tekst

[Kuro Yami]

  Ukryty tekst

Z/T

[Ame Meitou]

  Ukryty tekst

[Ame Meitou]

  Ukryty tekst

z/t

[Matsu]

Arc 1, Podróż Matsu po długim odpoczynku od swojej pierwszej prawdziwej, wojennej misji, spoczął na trawie na polu treningowym. Dotarł do niego wczesnym popołudniem, gdyż chciał udoskonalać swoje umiejętności. Wcześniej jednak wybrał się na spacer ze swoim psem po okolicy. Wioska Raigeki oferowała bardzo dużo ciekawych zajęć. Od sklepów, w którym kupcy próbowali go namawiać na kupno przeróżnych wyrobów, po restauracje i karczmy, gdzie mógł zjeść nieznane mu dotąd potrawy. Najbardziej przypadły mu do gustu owoce morza, które zajadał ze smakiem. Grillowane kalamary, krewetki i ostrygi mógł jeść codziennie. Nie wiadomo czy czasem nie zostanie gdzieś w pobliżu morza, bo to właśnie ten kulinarny aspekt najbardziej go kręcił. Z ostatniej przygody nauczył sie wiosłować. Mógłby się zaciągnąć do jakiejś ekipy, która przemierza morze w poszukiwaniu przygód. Jednak te przemyślenia póki co poszły na dalszy plan. Skończył on swoją pierwszą podróż. Dotarł dalej niż kiedykolwiek, wypełnił misję, która mogła przyczynić się do zakończenia wojny, a przy okazji poznał nowego przyjaciela.

Anzou, bo tak miał na imię nowo poznany towarzysz był z klanu Kaminari. Władał on dziwnymi promieniami błyskawic, które Matsu nie do końca pojmował. Sam wiedział co nieco o tym żywiole, jednak nie zdawał sobie sprawy z potęgi, jaki ze sobą niesie. Teraz jego plan był prosty, ale wymagał pewnych udoskonaleń.
Po pierwsze, będzie musiał potrenować, bo na ostatniej misji nie wykazał się zbytnio. Owszem, wykonali misję z powodzeniem, jednak nie był zadowolony w 100% ze swojego występu. Mógł zdecydowanie lepiej zaplanować i dobrać odpowiednie akcje. Musi skupić się przede wszystkim na zwiększeniu swojej wiedzy na temat żywiołu oraz poziomu ninjutsu.

Gdy wrócili wraz z Pachinko z długiego spaceru usiadli obaj koło siebie na polance. Siedział i lekko głaskał swojego pupila, ciesząc się słońcem i umiarkowaną pogodą. Chmury zbierały się znad morza, ale to raczej normalne w tej krainie. Planował kolejne ruchy, a mianowicie miał w planach udać się na lazurowe wybrzeża, by tam spróbować swoich sił i zobaczyć czy może nie ma tam ciekawych rzeczy do roboty. Odkąd pokochał morze, w jego myśli również majaczyła wizyta w Cesarstwie Morskich Klifów, które oferowało zupełnie inne perspektywy. Gdzie go teraz nogi poniosą, nie wiedział nawet sam. Póki co siedział sobie i odpoczywał, ciesząc się dniem, przed kolejną, zapewne wyczerpującą sesją treningową.
Koniec Arcu 1

[Papyrus]

~ 5/...~

Spotkanie z liderem Kaminari Post Fabularny Anzou

  Ukryty tekst

Dziewczyna

[Anzou]

  Ukryty tekst

[Papyrus]

~ 6/...~

Spotkanie z liderem Kaminari Post Fabularny Anzou

  Ukryty tekst

Dziewczyna

[Anzou]

  Ukryty tekst

zt

[Anzou]

  Ukryty tekst