Siedziba władzy

[Haruzen]

Anzou misja wojenna rangi C
3/30 Na wojnie zawsze coś się dzieje. Zawsze brakuje ludzi do tego, aby zabijać innych ludzi. Samo to zajęcie w gruncie rzeczy sprawia, że jest coraz mniej ludzi, więc oczywistym jest, że wraz z rozwojem działań wojennych, zadań do wykonania jest tylko coraz więcej, a ludzi coraz mniej. Praktycznie o każdej porze dnia i nocy można więc zgłosić się po misję i ta z przyjemnością będzie dana. Ba, shinobi często zapewne będzie mógł nawet przebierać w ofertach. Pomoc ninja jest bowiem potrzebna w tak wielu miejscach.
Shinobi, który cię zawołał, skinął ci uprzejmie. Gdy do niego podszedłeś, zobaczyłeś, że tuż za nim, jakby w jego cieniu stoi niewysoki mężczyzna o ostrych rysach twarzy z rozczochranymi włosami i długim wąsem, z małym pieskiem siedzącym w kapturze jego szerokiego płaszcza.
- Miło mi cię poznać Anzou. Mam dla ciebie zadanie. Chcę abyś przejął dowodzenie nad grupą wypadową tego tutaj Jojiego Inuzuki. Waszym zadaniem będzie rajd w głąb Sogen. Chcemy wywrzeć nacisk na cywili czerwonookich, a do tego musimy pokazać im, że wojna to jest coś, co może dotknąć ich bezpośrednio, nie tylko tuż przy linii frontu. Ruszycie więc w głąb Sogen, im głębiej tym lepiej, paląc i niszcząc wszystko na swojej drodze.

[Anzou]

Anzou wiedział, że uzyska informacje. To, co jednak usłyszał lekko go zdziwiło. Mimo wszystko, jego ciało nie chciało zdradzać szczegółów. Młody Kaminari nie mógł dać po sobie poznać, że sam typ zadania delikatnie mówiąc - go szokuje. Walka z Uchiha to jedno, jednak nacieranie na cywili... to daleko wykracza poza to, czego spodziewał się po wojnie Anzou.
- Czyli w skrócie... Mamy wjechać w Sogen i siać zniszczenie, wszędzie gdzie się da... Pytanie tylko - gdzie mamy konkretnie to zrobić?
Młodzieniec musiał robić to, czego oczekuje od niego klan. Niestety, ludność cywilna ucierpi, chłopak będzie starał się ograniczyć swoje działania do niszczenia upraw, nieruchomości i czegokolwiek innego. Życie cywila nie powinno być mieszane pod żadnym pozorem w konflikty pomiędzy klanami. To nieetyczne! Białowłosy skierował swój wzrok w kierunku Inuzuki.
- Miło Ciebie poznać.
Powiedział spokojnym głosem z delikatnym uśmiechem na twarzy Władca Piorunów. Dywersja to zadanie niemal idealne dla Anzou, jednak atak na niewinnych ludzi...

[Haruzen]

Anzou misja wojenna rangi C
5/30 Kaminari od pierwszych dni wybuchu wojny byli na niej zdecydowanie bezwzględni. Bez względu na wszelkie traktaty, czy opinię publiczną, wypowiadając wojnę zabili wszystkich obywateli Sogen w granicach Antai. Postanowili nie przejmować się takimi utrudnieniami i uciążliwościami, jak organizowanie obozów jenieckich, czy internowanie wrogich żołnierzy. Nie, po prostu zabili wszystkich, którzy mieli ten pech, że pochodzili z wrogiej już prowincji i mieli pecha znajdować się na terenie Antai. Być może do tej pory nie wykonywałeś żadnych paskudnych misji dla swojego klanu, jednak ten właśnie w ten sposób działał. Bezwzględnie i okrutnie.
- Dobrze by było, gdybyście dotarli do wioski Shōhei. Jest ona na tyle niedaleko Kōtei, że przy dobrej pogodzie czerwonoocy ze stolicy zobaczą zrobione przez was ognisko, o ile je dobrze rozpalicie. - odpowiedział twój zleceniodawca, po czym uznając, że przekazał wszystko, co miał do przekazania, odszedł zająć się własnymi sprawami. Zostałeś sam z Jojim Inuzuką, który na twoje powitanie odpowiedział:
- Dobra, dobra. Ja i moja ekipa dobrze znamy się na tej robocie. Będziesz w porządku, to cię dokoptujemy do nas i się srogo pobawimy. W ramach tej tam, przyjaźni i współpracy międzyklanowej, he he. - skończywszy mówić, nie czekał na twoją odpowiedź, tylko ruszył do wyjścia z budynku, zapewne do reszty waszej drużyny.

[Anzou]

Anzou nadal był w lekkim szoku. Misja misją, likwidowanie Uchiha likwidowaniem Uchiha, ale sianie zniszczenia pośród ludności cywilnej zdecydowanie wykraczało poza jego najśmielsze wyobrażenia. Białowłosy był jednak typem człowieka, który realizuje postawione mu zadania, nawet jeśli coś niekoniecznie zgadza się z jego kodeksem etycznym. Na wszystkie swoje działania ma jedno usprawiedliwienie: w Ozai Uchiha bez mrugnięcia okiem palili domy i mordowali ludzi, którzy zostali w wiosce. I tego należy się trzymać. Oko za oko. Młodzieniec pożegnał się ze swoim zleceniodawcą.
- W takim razie możemy ruszać.
Powiedział nastolatek spokojnym głosem i ruszył za Inuzuką w kierunku jego towarzyszy. Chciał mieć to zadanie jak najszybciej z głowy. Ruszyć w kierunku Sogen, zrobić to, co należy i wrócić. I zapomnieć. Białowłosy miał nadal mętlik w głowie, jednak musiał szybko się pozbierać, jeżeli trzeba, to zniszczy każdego na swojej drodze. Jego ziemia musi być bezpieczna.
- Byłeś kiedyś w tej wiosce? Znasz trasę?
Zapytał Anzou swojego towarzysza gdy wszyscy byli już na zewnątrz. Czekał na odpowiedź, ewentualnie ruszy za nim lub poprowadzi. Trasę do Sogen i Kotei zna doskonale. Pewnie do samej wioski prowadzą jakieś znaki. Jednak skoro zleceniodawca nie zdradził szczegółów dotyczących lokalizacji.. prawdopodobnie Inuzuka wiedzą, gdzie iść.

[Haruzen]

Anzou misja wojenna rangi C
7/30 Wciąż miałeś wątpliwości odnośnie celu swojej misji, jednak powoli zaczynałeś już się z nim godzić. Ruszyłeś więc za Jojim i po kilkudziesięciu metrach dotarliście do dwójki mężczyzn. Obaj mieli podobnie ostre, jakby lisie rysy twarzy, tak jak Joji. Obok jednego z nich stał czarny wilczur wysoki na niecały metr, który warczał na przechodniów.
- Poznaj resztę naszej drużyny. Kasasagi i jego ninken Tsume oraz Oreku. Ja i Kasasagi walczymy z pomocą naszych ninkenów, a Oreku specjalizuje się w technikach elementu ognia. - dokonał prezentacji Joji, po czym odpowiedział na twoje pytanie - Zanim przyszedłeś dostałem ogólną mapę Sogen. Wstępie zaznaczyłem już tam trasę naszej wycieczki. Będziemy trzymać się traktu do Kotei, tak żeby jak najwięcej ludzi widziało nasze dymy.

[Anzou]

Anzou po wyjściu na zewnątrz zapoznał się ze swoimi towarzyszami boju. Inuzuka wyglądali jak jeźdźcy apokalipsy. Ich zwierzęta oraz niszczycielskie techniki zapewne sieją ogromne spustoszenie w szeregach wroga. Tym razem wrogiem była infrastruktura oraz ludność cywilna. Zupełnie nowy wymiar przeciwnika.
- Miło mi Was poznać. Zapewne wiecie, ja dysponuje Rantonem. To połączenie Raitonu i Suitonu, które jest w stanie podpalić budynek.
Powiedział pewnym siebie głosem nastolatek. Nie musiał nic więcej mówić, skoro droga jest znana, to wszyscy powinni ruszyć przed siebie i rozpocząć proces siania zniszczenia na terenie wroga. Z całą pewnością będzie gorąco.
- To co, ruszamy?
Młody Kaminari postanowił zrobić pierwszy krok. Czekał na dalsze ruchy grupy. Był gotowy do tego, by zwyczajnie iść do przodu i zniszczyć to, co będzie trzeba. Wojna tego wymaga. Klan tego wymaga. Anzou, mimo wątpliwości... to zrobi.

[Haruzen]

Anzou misja wojenna rangi C
9/30 Wasze zadanie było dosyć przerażające, więc stosownym mogło się wydawać, że aparycje twoich towarzyszy z drużyny również nie wyglądały najmilej i nazbyt przyjaźnie. Informacje o twoich zdolnościach przyjęli z wieloznacznymi uśmieszkami, w których jak ci się wydawało można było dostrzec dziwne iskry i płomienie. Joji jako jedyny się nie uśmiechnął, tylko roześmiał mówiąc:
- Nie znamy się ani na raitonie, ani na suitonie, ale przyda się ktoś kto wspomoże Oreku w podpalaniu strzech. Tak, żeby w nocy było widać łzy gwałconych dziewek, ha ha! - reszta jego kompanów po chwili również podchwyciła śmiech i nie czekając na twoją reakcję ruszyli w drogę, kierując się na południe, do Sogen.

z/t

[Anzou]

Kaminari w końcu dotarł do miejsca docelowego, dotarł do domu, zdał raport przełożonym i był w stanie złapać kilka oddechów. Było gorąco. Co prawda udało się uniknąć ran na zgrabnym i pięknym ciele, uszkodzeń odzieży, jednak ponownie nie obyło się bez strat w ludziach. Białowłosy zadał wiele cierpienia, widział wiele cierpienia, jednak nie zastanawiał się nad tym, nie roztrząsał. Robił to, co należy. Klan wymaga - Anzou działa. Najbardziej żal ludności cywilnej, jednak to jest wojna, tutaj nie ma zasad ani reguł. Wszystkie chwyty dozwolone. Władca Piorunów świata już nie zmieni, miał tego stuprocentową świadomość. Teraz należy się porządnie wyspać, najeść, dokupić ekwipunek... I wracać Wracać do walki Za Antai!

zt

[Ryuujin]

---

Misja Rangi C
- Kaminari Anzou - 3/30

---

Może to tylko wyobraźnia płatała ci figle ale zdawało ci się że w oczach podporucznika widać było przez krótki moment dumę. Dumę, że ktoś tak młody jak ty potrafi być tak zdyscyplinowany i oddany swojemu rodowi. Prawdziwy patriota gotowy ku chwale swoich odrąbać sobie rękę śpiewając przy tym hymn bez najmniejszego zająknięcia.
Gdy zgodziłeś się ruszyć do ich przełożonego równie synchronicznie jak przy wcześniejszym ukłonie rozstąpili się tak by zrobić ci miejsce między nimi, a następnie wykonali w tył zwrot i już w takiej formacji odprowadzili cię do samych drzwi za którymi to miał przebywać Kazutora Hanemiya. Niestety, a może i stety cała podróż przebiegała w milczeniu. Obaj wiedzieli, zostali tak wyszkoleni by nie prowadzić zbędnych rozmów bo w końcu było to tylko marnowanie siły które spożytkować można było na coś bardziej wartościowego niż strzępienia języka po próżnicy.
Deszcz przybierał na sile. Gdy przekraczałeś próg siedziby lało już tak że pół świata nie było widać i nie zapowiadało się by w najbliższym czasie miało ustać. Ty na szczęście miałeś płaszcz podczas gdy twoja eskorta nim dotarła do celu wyglądała jak przemoczone kurczaki choć wciąż wyprostowani i dumni. Prowadzili cię przez korytarz jednak nie do tego samego pokoju co zawsze, tym razem były to jedne z pierwszych drzwi zaraz po lewej od wejścia. Stanęli oni po dwóch stronach framugi z po czym niższy stopniem wystąpił krok w przód aby zabrać od ciebie mokry płaszcz. Jeśli jednak nie zdecydujesz się go zdjąć mimo wszystko po chwili cię wpuszczają.
W środku była tylko jednak postać, z początku stała twarzą w stronę okna z założonymi z tylu rękoma spoglądała gdzieś hem przed siebie najpewniej zamyślona nad czymś głęboko bo dopiero gdy otworzyły się drzwi drgnął jakby wyrwany z transu. Jego sylwetka nie prezentowała się jakoś specjalnie imponująco, siwizna na głowie zdradzała też że nie jest to mężczyzna pierwszej świeżości ale mimo to obrócił się do ciebie z uśmiechem pełnym energii ruchem.
- Oohhh, świetnie cieszę się że pan przybył panie Anzou już się bałem, że pogoda opóźni nasze spotkanie. Proszę siadać. - głos miał sympatyczny niczym dobry wujek, a może nawet taki kochający dziadek który gestem wskazał białowłosemu krzesło znajdujące się przed biurkiem do którego on sam zmierzał - Nazywam się Hanemiya Kazutora, pułkownik trzeciego oddziału straży miejskiej Raigeki. Poznac pana to przyjemność, słyszałem o panu wiele pochlebnych opinii. Niestety jak zapewne się pan domyśla nie posłałem po pana aby zaprosić na ciasteczka i herbatę.
Mężczyzna pogładził się po swoim sumiastym wąsie przyglądając ci się swoimi błękitnymi oczami które zdawały się widzieć więcej niż powinny i które nie pasowały do reszty postaci. W końcu Kazutora w całości wyglądał bardzo sympatycznie i nawet jego głos był łagodny i uprzejmy, natomiast te dwa niebieskie punkty w jego twarzy były chłodne i przeszywające. Jego spojrzenie było spojrzeniem człowieka który widział wiele potworności, człowieka które sam dokonał wielu potworności.
- Jak doskonale wiesz jesteśmy w trakcie bardzo znaczącej wojny. Jednak niestety nie wszyscy popierają nasze działania drogi chłopczę. Czy wiesz co w trakcie wojny liczy się tak samo mocno jak duża silna armia i zaopatrzenie? - jego lodowaty wzrok skierował się wprost w twoje oczy, wyraźnie oczekując na odpowiedź.
Na zewnątrz w tym czasie rozbrzmiał grzmot. Potężny niczym uderzenia młota o kowadło, a błyskawica na niebie która wówczas się pojawiła widoczna przez okno za Hanemiyą wyglądała niczym pęknięcie na niebie. Czy był to dobry znak, czy może wręcz odwrotnie tego nie wiadomo. To miało się jeszcze okazać.

GŁOSY:
- Kyuuren Tachibana
- Kazutora Hanemiya

[Anzou]

Anzou przeszedł w towarzystwie deszczu do budynku, który doskonale znał. To właśnie tutaj otrzymywał różnego rodzaju zadania, dzięki którym konsekwentnie budował swoją pozycję w klanie. Białowłosy zawsze szedł wyprostowany i dumny przez życie, tym razem nie mogło być inaczej. Nałożył kaptur, by jego fryzura nie ucierpiała wskutek przyjemnej pogody. Niech ten deszcz obmyje jego winy... Młodzieniec wszedł do pomieszczenia, w którym przebywał zapewne osobnik, który go wezwał. Anzou zgodnie z jego zaleceniem usiadł.
- Mi również miło Pana poznać. Pogoda jest wspaniała, uwielbiam deszcz!
Powiedział bardzo szczerze przedstawiciel klanu Kaminari. Co prawda, może nieco mniej obfity, jednak lubił takie warunki pogodowe. Trzeba było uważać przy poruszaniu się, by nie skręcić kostki. Tak. Śliska nawierzchnia może sporo namieszać. W środku Anzou rósł, gdy słyszał o pozytywnych opiniach na swój temat. To był miód na jego uszy, ciężko pracował na taką reputację. Teraz widzi, że to wszystko ma głęboki sens! Po prostu to wszystko ma sens. To, co robi Kaminari dla swojego klanu nie idzie w zapomnienie. Każde jedno zadanie jest jak cegiełka. Dzisiaj chłopak ma zamiar dołożyć kolejną!
- Bardzo miło mi to słyszeć, dziękuję. Szkoda, że nie herbatka i ciasteczka, jednak zdaję sobie sprawę z okoliczności, jakie obecnie mają miejsce. Co jest jeszcze istotne w wojnie? Myślę, że stabilizacja wśród ludności cywilnej. Brak głodu. Zapewnienie im w miarę normalnego życia.
Białowłosy nie miał pojęcia czy dobrze mówi, czy się myli, jednak takie były jego wewnętrzne przemyślenia. Raczej nie było tutaj złych ani dobrych odpowiedzi. W czasach wojny każdy, nawet najmniej z pozoru ważny element może się okazać kluczowy. Każdy detal ma znaczenie. Zwłaszcza, jeżeli wojna i konflikt trwa długo. Przecież to wszystko, to dopiero początek. Anzou wykonał trzy zadania. Przed nim jeszcze więcej...

[Ryuujin]

---

Misja Rangi C
- Kaminari Anzou - 5/30

---

Starszy mężczyzna przymknął powieki uśmiechając się szeroko słysząc odpowiedź na swoje pytanie z zadowoleniem pokiwując głową. Można było śmiało powiedzieć że wyglądał w tym momencie całkiem zabawnie biorąc pod uwagę stanowisko które piastował. W końcu czy tak powinni się zachowywać ludzie w mundurach? Wśród szeregowych zapewne byłoby to dość powszechne, choć raczej nie ma tam ludzi w wieku tego mężczyzny ale porucznik... cóż ten zdecydowanie się tym nie przejmował.
- Doskonała odpowiedź mój drogi, stabilizacja. Niestety jak już wspomniałem nie wszyscy popierają naszą walkę, ostatnio doszły mnie słuchy aby w jednej z pobliskich wiosek pojawiła się grupa ludzi próbująca wmówić naszym obywatelom, że ta wojna jest bez sensu, że ich bracie, synowie, ojcowie ginął bez sensu dla zachcianek władzy. Wyobrażasz sobie tą bezczelność?! - ton sympatycznego staruszka stopniowo przechodził w ton twardego porucznika nietolerującego sprzeciwu w którym ewidentnie zagotowała się krew do tego stopnia by otwartą dłonią uderzył w blat biurka zrywając się na równe nogi - Niestety dzieje się to po za murami Raigeki, a ja nie dysponuję tyloma ludźmi by móc teraz jeszcze wysyłać tam kogoś by ukrócił te oszczerstwa ale nie mogę też siedzieć z założonymi rękoma. Rozumiesz już dlaczego po ciebie posłałem?
Zapytał po czym musiał wziąć głębszy wdech aby się nieco uspokoić, ochłonąć bo ewidentnie ten temat doprowadzał go do białej gorączki. Wypuszczając powietrze z płuc spokojnie opadł z powrotem na swoje krzesło by następnie otworzyć jedną z szuflad. Sięgnął ku jej wnętrza i wyją skrawek papieru który rozłożył na biurku przed sobą łapiąc drugą ręką za pędzel i kałamarz by zaraz coś zacząć kreślić. Nie trzeba było tu specjalnych zdolności dedukcji by zorientować się już po pierwszych kilku kreskach, że porucznik tworzy naprędce mapę.
- Zaraz ci zaznaczę tą wioskę. Jakieś pytania? - na powrót wrócił do tonu miłego staruszka który był tak zwodniczy póki nie spojrzało się mu w oczy.

GŁOSY:
- Kyuuren Tachibana
- Kazutora Hanemiya

[Anzou]

Nastolatek od zawsze uważał, że Stabilizacja wewnątrz prowincji to klucz do sukcesu i nieustannego rozwoju. Jeżeli wewnątrz panuje ład i odpowiednie warunki - wtedy dzieją się piękne rzeczy. Młody Kaminari uważnie obserwował swojego rozmówce dając mu znać, że go słucha. Notował i kodował każdą informację. Wszystko się może przecież przydać. Białowłosy rozumiał i jedną i drugą stronę. Każdy medal je ma. Wiedział, że dla niektórych osób wojna może się nie podobać, sam początkowo ją negował, jednak z faktami się nie dyskutuje. Trzeba się dostosować do panującej sytuacji i robić to, co należy.
- Wojna pochłania wiele istnień. Niestety, nie tylko u wroga. Sam widziałem, jak moi towarzysze giną u mojego boku...
Powiedział Białowłosy lekko zasmuconym głosem. Tutaj miał na myśli oczywiście dziewczynę, która wybrała się z nim do wioski Ozai, by przekazać wiadomość do wójta... nieżywego wójta. Tych, którzy gwałcili nie było mu specjalnie szkoda. Dostali to, na co zasłużyli. Psychopaci!
- Jak najbardziej, wszystko jest dla mnie zrozumiałe. Postaram się załatwić sytuację dyplomatycznie i bez większych strat. Mam nadzieję, że uda mi się przekonać tych ludzi do tego, że wojna jest konieczna. Jak nie słowami, to siłą.
Anzou mówił pewnie, szybko. Wiedział, że jeżeli będzie trzeba to użyje środków przymusu i zrobi to, co musi. Wyprostowany i dumny czekał aż Porucznik oznaczy mu wioskę. Nie będzie tracił czasu. Od razu ruszy we wskazane miejsce. Antai musi być bezpieczne, nie tylko granice, ale również w środku. Rebelia w środku nie przyniesie niczego dobrego. Kaminari czekał na dalsze instrukcje, gdy je otrzyma - pożegna się z ludźmi w środku i ruszy na szlak. Uprzednio zakładając kaptur, coby fryzura za bardzo nie zmokła.

[Ryuujin]

---

Misja Rangi C
- Kaminari Anzou - 7/30

---

Przez chwilę pułkownik uniósł pytająco brew słuchając o ginących towarzyszach. Mogłeś przysiąc że dostrzegłeś na dosłownie ułamek sekundy w tych lodowatych oczach ból. Jednak trwało to tyle samo co mrugnięcie więc równie dobrze po prostu coś mogło wpaść mu do oka. Jeden z jego kącików ust nieznacznie się podniósł, a sam mężczyzna powolnie kiwnął głową jakby chciał potwierdzić prawdziwość twoich słów.
- Taka jest wojna, ofiary są nieuniknione jednak ci którzy ginął na wojnie stają się bohaterami. Gdy umierasz w łożu prędzej czy później pamięć o tobie zaniknie. Gdy umierasz za ród, pamięć o tobie i reszcie poległych nie zginie nigdy. Zapamiętaj moje słowa synu. - odpowiedział spokojnie pełnym wiary w swoje własne słowa głosem.
Jednak jaka była prawda? Czy ty pamiętałeś o poległych do tej pory, znałeś ich imiona? Czy pamięć o poległych, bezimiennych żołnierzach różniła się jakkolwiek od zapomnienia? Z drugiej strony ty nawet nie byłeś żołnierzem, byłeś ludzkim przedmiotem, bronią, pionkiem w grze który przesuwany był wedle ICH uznania. Byłeś shinobim.
- Cieszę się że się rozumiemy Anozu-san, jednak jeszcze jedno. - uśmiech na jego twarzy w połączeniu z tymi oczami wyglądał jak maska która kryła prawdziwe myśli kłębiące się w jego głowie - Misja którą ci powierzam jest delikatna. Jeśli ci ludzie zorientują się co jest grane zapewne pochowają się niczym szczury po swych norach dlatego bądź ostrożny. Pozo tym nie wiem jak wygląda sytuacja w tej wiosce, może się okazać że zdołali już omamić część jej mieszkańców jednak wierzę, że sobie z tym poradzisz.
Po tych słowach odłożył pędzel przez chwilę jeszcze spoglądając na narysowaną przez siebie mapę upewniając się, że zawarł na niej wszystko co niezbędne by po chwili gdy atrament nieco zasechł i nie było trzeba się martwić by coś się nie rozmazało zwinąć ją w rulonik i przekazać w twoje ręce. I gdy byłeś już u wyjścia sięgając ku klamce drzwi odchrząknął głośno stojąc za swoim biurkiem wyprostowany z dumnie wypiętą piersią.
- Anozu-san. Musisz wrócić z tego zadania, to rozkaz. - dorzucił na odchodne znów tym ciepłym tonem którym zaczął to spotkanie i jakby z troską w głosie, a przynajmniej takie odniosłeś wrażanie.
To było miłe uczucie prawda? Gdy ktoś się o ciebie troszczy i nawet jeśli jest to tylko na pokaz zawsze przecież lepiej usłyszeć coś takiego niż suche rozkazy. Choć z drugiej strony może to również wzbudzić obawy, bo jak często starszy stopniem wojskowy mówi coś takiego swoim podwładnym i to tym których widzi po raz pierwszy? Czyżby zadanie które zostało ci powierzone miało okazać się tak trudne i niebezpieczne? A może jednak to naprawdę było szczere? Czas miał pokazać.
Jeśli spojrzałeś na mapkę żeby poznać nazwę wioski do której się udawałeś to widziałeś, że właśnie czeka cię co najmniej półtora dnia podróży do miejsca zwanego Kōgan.

GŁOSY:
- Kyuuren Tachibana
- Kazutora Hanemiya

z/t ----> Kōgan EDITT:// Poprawiłem nazwę w samym poście bo dalej była zakazana nazwa w samej treści, po zmienieniu w linku [size]

[Anzou]

Białowłosy dalej słuchał instrukcji, które przekazuje mu Porucznik. Chłopak musiał wiedzieć wszystko. Wykonywania zadania można porównać do budowy domu. Fundamenty są cholernie istotne, a właśnie teraz, na początku zadania buduje się fundamenty. To od odpowiedniego zrozumienia, zaplanowania wszystkiego może zależeć końcowy sukces Shinobi. Anzou lubił analizować detale, więc nie miał problemu z całkowitym wysłuchaniem Porucznika. Był jak gąbka, wszystko pochłaniał. Młodzieniec utrzymywał kontakt wzrokowy, by okazać szacunek swojemu rozmówcy.
- Ma Pan rację. Myślę, że mogli zmanipulować całkiem sporą liczbę ludności. Muszę namierzyć osoby odpowiedzialne za wszczynanie buntu, porozmawiać z nimi... albo je zlikwidować. Mam ostatnie pytanie zanim wyruszę... Czy znamy imię, wygląd, czy posiadamy jakąkolwiek informację na temat osób, które mieszają w tamtej wiosce?
To była ostatnia wiadomość, ostatni element układanki, który potrzebował Anzou do tego, by wyruszyć. Musiał spróbować, nawet jeżeli Porucznik tego nie wie, to warto spróbować. Jeżeli uda się otrzymać taką informację - Anzou grzecznie się pożegna i ruszy w kierunku wioski. Droga jest całkiem długa, więc nie ma co tracić czasu. W takie warunki atmosferyczne może zająć to nawet jeszcze więcej. Oczywiście - kaptur na głowę i w drogę! Młodzieniec zapnie płaszcz, aby zasłonić swoją kamizelkę Shinobi oraz po opuszczeni Raigeki zdejmie swój symbol Shinobi i schowa go do jednej z Kabur. Nie chce, by po wejściu do wioski ktoś postrzegał go jako Shinobi. Ma w głowie zarysowany pewny plan, w którym jako dziecko, bo w końcu nadal nim jest uda się tam i spróbuje porozmawiać z ludźmi. Ponownie będzie mógł przyjąć jakąś rolę. Te, które sprawiały, że był taki niewinny... W tym był dobry. Co więcej, to odskocznia od tego, co robił ostatnio, od pewnej walki na śmierć i życie z wrogiem... Coś innego.

[Ryuujin]

---

Misja Rangi C
- Kaminari Anzou - 9/30

---

Pułkownik pogładził się parę razy po wąsie robiąc przy tym zamyślaną minę gdy padło twoje pytanie jakby szukał czegoś w odmętach swojej pamięci. Przez chwile jedynie odgłosy szalejącej na zewnątrz burzy zagłuszały ciszę jaka utrzymywała się przez kilka dobrych chwil i już mogło ci się wydawać że facet dosłownie zasnął na stojąco i nic już nie będzie z odpowiedzi gdy raptem w tym samym momencie gdy niebo ponownie rozciął piorun delikatnie się ożywił. Jednak jego mina nie zwiastowała odpowiedzi na którą zapewne w głębi duszy bardzo liczyłeś.
- Niestety wybacz ale nie przypominam sobie bym cokolwiek takiego otrzymał w którymkolwiek raporcie, jednak jeśli w czymś to ci pomoże w kilku raportach niepokojące rozmowy zasłyszano w okolicy tamtejszej karczmy... "Yuri no hana" tak się nazywa. Możesz spróbować tam na początku niestety wybacz mi ale nie jestem w stanie potwierdzić czy to właściwy trop. - odparł bez zbędnego przekonania gdy wspominał o karczmie.
W końcu zapewne dlatego też nie wspomniał o tym wcześniej, w końcu w wojsku się nie zgaduje chyba że nie szanuje się życia swoich podwładnych. Bo przecież część informacji może być rozsiana przez wroga w celu wciągnięcia w pułapkę, a ktoś kto by w taką pułapkę wpadł nie powinien władzy wojskowej ani żadnej innej sprawować.

Podróż tak jak przewidywałeś trwała całkiem długo, jednak pod wieczór pogoda zdecydowanie się poprawiła dzięki czemu właściwie zdołałeś dotrzeć do celu jeszcze kilka godzin przed wieczorem dnia następnego. Słońce tym razem świeciło na niebie ogrzewając cię swoimi promieniami, a u bram wioski do której zmierzałeś zgodnie z mapą otrzymaną od pana Kazutory przywitała cię uśmiechnięta dwójka mężczyzn uzbrojona w solidne proste kije. Na twój widok zagrodzili przejście do środka swoja bronią robiąc groźne miny i przez chwilę się przyglądali twojej osobie.
- Hahahahaha, tylko żartujemy młody człowieku hahaha - nie wytrzymali i zanieśli się obaj śmiechem zabierając ponownie robiąc przejście do wioski - Skąd przybywasz chłopcze? Wędrujesz sam?
Zapytał zdecydowanie bardziej gadatliwy strażnik z gęstą czarną brodą i brzuchem którego nie powstydziłby się członek rodu Akimichi z serdecznym uśmiechem, jednak jeśli zwróciłeś uwagę na drugiego człowieka z materiałową maską na połowie twarzy i w słomianym kapeluszy dostrzec mogłeś, że ten przygląda ci się uważnie. Twoje doświadczenie mówiło ci, że ten człowiek cały czas jest gotów by w razie nagłej potrzeby zaatakować, a jego spojrzenie było bardzo pewne siebie co z kolei świadczyć mogło o dwóch rzeczach. Albo był bardzo silny i pewny swoich umiejętności, albo po prostu jeszcze nie wiedział z kim ma do czynienia.

GŁOSY:
- Kyuuren Tachibana
- Kazutora Hanemiya
- Strażnik przy bramie

Następny post w lokacji z linku poniżej:
z/t ----> Kōgan
DLA SPRAWDZAJĄCEGO:

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst