Siedziba władzy

[Anzou]

Władca Piorunów nie tracił czasu. Po pożegnaniu się ze swoją ulubienicą Haną, po wsparciu Strażników w ich codziennych obowiązkach przyszedł czas na nieznane. Z każdym krokiem młodzieniec zbliżał się do celu, do siedziby władzy. Był tutaj już nie raz. To tutaj otrzymał awans i różnorodne zadania. Teraz jednak wszystko było nieco inne. Nikt nigdy nie informował go, że to sam Shirei-kan go wzywa. Białowłosy znał to miejsce, jednak nie miał najmniejszego pojęcia gdzie znajduje się sam przywódca. Anzou wszedł do środka i wzrokiem przejechał po ludziach. Miał nadzieję, że ktoś go pokieruje. Mentlik, który miał w głowie powodował delikatny paraliż i ograniczenie jego percepcji. Jeżeli chłopak otrzyma nowe zadanie to delikatnie bańka pęknie. Może przyszedł czas, że młodzieniec został zauważony, zwłaszcza za jego dokonania wojenne. Anzou wymordował wiele Uchiha na froncie i być może o to w tym wszystkim chodzi. Poza porażką w Ozai raczej same pozytywy. Anzou czekał na kogoś, kto go wyłapie i pokieruje.

[Papyrus]

~ 1/...~

Spotkanie z liderem Kaminari Post Fabularny Anzou

Wbrew obawom i może nerwom, jeden ze strażników, który zwykle pilnował korytarzy rozpoznał Anzou. Może niekoniecznie wiedział, że Anzou jest wołany przez samego lidera klanu, ale widząc, że osoba, która zwykle wiedziała, gdzie ma iść - wygląda na zagubioną - zaczepił go i zapytał. A kiedy zapytał, dowiedział się i mógł pokierować młodzieńca tam, gdzie miał iść.

Czyli do gabinetu Shirei-kana.

Nikt go już nie zatrzymał, nikt mu nie kazał czekać. Najwyraźniej osoba wzywana do gabinetu była od razu do tego gabinetu zapraszana. Lider klanu Kaminari nie przepadał za formalnościami.

Drzwi do gabinetu były zamknięte, dlatego musiał zapukać. Kiedy zapukał, usłyszał krótkie "Wlazł". Głos nie był męski, a ton bardziej na odczepnego. Miał jeszcze szansę się wycofać, ale jeżeli tego nie chciał zrobić - musiał otworzyć drzwi i "wleźć".

Anzou trafił do bogatego, ale surowo wyglądającego gabinetu. Jesienne słońce jeszcze trochę przygrzewało, dzięki czemu w środku było jasno i ciepło. Za oknami, naprzeciwko drzwi wejściowych był balkon, z którego można było podziwiać panoramę całego miasta. Po lewej stronie była biblioteczka ze zwojami i innymi zapiskami, obok biblioteczki wielki wór - chyba wypełniony ryżem - z przyczepionym czymś, co mogło przypominać długie, rude włosy. Wór był już bardzo poobijany. Po stronie prawej od wejścia znajdowało się biurko - bardzo dobrze wykonane, chociaż z kilkoma wgłębieniami na jego powierzchni - oraz duża kanapa, na której siedziała rozwalona nastolatka.

Nastolatka była ładna. Miała ciemną skórę, granatowe włosy do ramion i grzywkę. Ubrana była w prostą koszulkę, spodnie przewiązane w pasie paskiem z miejscami na zwoje a na nogach wysokie buty z odkrytymi palcami i okutą podeszwą. Wydawała się trzymać wygodnie, ale jej ciało było wyraźnie wysportowane i nawet pod niezbyt obcisłym ubraniem było widać, że ma zarysowane mięśnie. Anzou mógł poznać sylwetkę młodej kunoichi. Trochę ciężko było określić czy miała kobiece kształty czy nie, jeżeli Anzou to interesowało i zwrócił na to uwagę. Biodra miała dość wąskie, a piersi na pewno ciasno owinięte elastycznym bandażem, aby nie przeszkadzały jej w ruchach. I wszystko byłoby w porządku, gdyby nie jej mina.

A minę miała taką, jakby coś przy niej zdechło i właśnie zaczynało śmierdzieć.

Na wejście Anzou wydawała się nie reagować.

[Anzou]

Ludzie potrzebują czasami drogowskazu. Podobnie Władca Piorunów, który nie wiedział gdzie ma się stawić. Na całe szczęście ktoś go rozpoznał, dopytał o szczegóły wizyty, a potem było już z górki. Chłopak oddychał powoli i szedł wyprostowany. Upewnił się, że jego ubranie nie jest brudne ani uszkodzone. To sytuacja, która wymaga bycia poważnym. Wymaga odstawienia emocji na bok. Trzeba zachować się należycie, aby móc dalej godnie egzystować w osadzie. Tak samo jak na misji, margines błędu był niewielki. Anzou nie było dane spotkać się twarzą w twarz z przywódcą klanu Kaminari. Słyszał co prawda opowieści, że jest stanowczy i twardo stąpa po ziemi. Nic więcej. Jedna wielka tajemnica. Chłopak wszedł do środka gdy usłyszał komendę, po przekroczeniu progu drzwi i zauważeniu kobiety - doznał szoku. Stanął wyprostowany, spojrzał na nią. Nie wyglądała jak Shirei-kan. Mimo wszystko, Białowłosy nie zamierzał dokonywać żadnych stanowczych ruchów. Trzeba było działać, instynktownie, tak jak zawsze. Z klasą.
- Kaminari Anzou. Miałem się stawić.
Krótka i konkretna wypowiedź, pozbawiona wszelakich emocji. Tuż po niej chłopak się ukłonił oddając szacunek osobie, z którą rozmawia. Kimkolwiek by nie była. Samo przebywanie w tym miejscu znaczy o jej pozycji. Anzou starał się nie zwracać uwagi na jej piękne walory. Był nastolatkiem i od razu w oczy rzuciło mu się jej piękne ciało. To był ten etap w życiu, w którym nastolatek odczuwał popęd do płci przeciwnej. Podobnie było z Haną, która peszyła się tak samo jak on. Teraz jednak Kaminari oddychał spokojnie i jedyne co mógł to czekać. Sprawa zaraz się wyjaśni. Może to techika Shirei-kana? Henge no Jutsu jest popularne, może to swego rodzaju test? Czas pokaże.

[Papyrus]

~ 2/...~

Spotkanie z liderem Kaminari Post Fabularny Anzou

Dziewczyna nadal go ignorowała. Tak bardzo, że po chwili mogło się to wydawać komiczne. Gapiła się w przestrzeń, ale w końcu odsapnęła i spojrzała na Anzou z miną pełną pogardy i usiadła na kanapie normalnie.

- Tak, miałeś się stawić. Stary jest jeszcze ze swoimi przydupasami, omawiają jak jeszcze wyru… - Urwała, marszcząc brwi, po czym się skrzywiła. - No. Ustalają mnóstwo w sprawie tego pokoju z Uchiha. Mówią o tym, że tak bardzo w tej głupiej wojnie aktywny byłeś, że gdyby nie ty, cholerni Uchiha by całkowicie nas zmiażdżyli. Jak się czujesz, bohaterze?

Ton dziewczyny był kpiący, dlatego można było założyć, że nie do końca na myśli miałam to, co powiedziała. Ale na odpowiedź czekała, zakładając nogę na nogę i krzyżując ręce na piersi, ale patrzyła na niego może z lekkim zainteresowaniem. Widać też było, że wieści o Anzou się rozniosły - o nim, o jego zasługach na misjach.

- Tak w ogóle, to co ty na tej wojnie zrobiłeś? I skąd się wziąłeś? Raczej nigdy nie byłeś nikim ważnym, skoro wcześniej o tobie nie słyszałam.

Dziewczyna

[Anzou]

Cisza była niezręczna. W trakcie jej trwania Anzou niemal błagał, aby w końcu się odezwała i uchyliła rąbka tajemnicy. Nadal nie wiedział dlaczego go wezwano i o co to całe zamieszanie. Młody Kaminari w końcu doczekał się odpowiedzi, która była... specyficzna. Jak sama kobieta. Niedość, że piękna, to bezpośrednia, zdecydowana. Mówi to co czuje, nie bawi się w etykiety. Anzou był w lekkim szoku, gdy usłyszał słowo "stary". Czyżby to była córka samego Shirei-kana? Sprawy były jeszcze bardziej skomplikowane niż Anzou zakładał. Niemniej - nie zamierzał pozostawać w ciszy. Czekał, aż dziewczyna dokończy, aby wtrącić swoje.
- Może i byłem aktywny, ale chyba nie dokonałem niczego spektakularnego. Po prostu eliminowałem cele i starałem się wykonywać powierzone mi zadania.
Władca Piorunów cieszył się, że został zauważony, był to powód do dumy, jednak nie obrósł w piórka. Wiedział, że przed nim jeszcze daleka droga, aby osiągnąć poziom Mistrza, aby zdobyć sławę na skalę globalną, nie tylko w Raigeki czy Antai. Młodzieniec ma ogromne ambicje i wszystko co najlepsze czeka na niego. Los jest w jego rękach. Chłopak skierował wzrok prosto w oczy swojej rozmówczyni.
- Całe życie byłem w Antai. Poświęciłem je treningom. Nadal nie uważam, że jestem kimś ważnym. Jestem po prostu Anzou. I tyle. Samą wojnę nie zacząłem najlepiej, nawaliłem w wiosce Ozai, pomimo wymordowania sporej ilości Uchiha wioska została całkowicie zniszczona. Od tamtej pory karta się odwróciła i w każdym kolejnym zadaniu likwidowałem wroga, jego zaopatrzenie czy niszczyłem infrastrukturę. Porażka wiele mnie nauczyła.
Głos chłopaka był pewny, mówił powoli, wyraźnie, tak, aby każde wypowiedziane przez niego słowo dotarło do kobiety. Anzou czuł, że presja powoli opuszcza jego ciało. Oddał się temu, co się dzieje, dzięki czemu nie przejmował się powagą sytuacji. Nic złego mu się tutaj raczej nie stanie. Wystarczy zachowywać się należycie. Reszta sama się ułoży.

[Papyrus]

~ 3/...~

Spotkanie z liderem Kaminari Post Fabularny Anzou

- A to ty nawaliłeś w Ozai! - prychnęła i roześmiała się. - Oj to ja nie wiem, czy w ogóle powinieneś tu być. Na twoim miejscu…

Dziewczyna urwała, bo drzwi do gabinetu Shirei-kana otworzyły się z takim zamachem, że aż niemal wbiły się w ścianę. Po spojrzeniu na ścianę i to, jak drzwi wyglądały od środka, nie był to pierwszy raz. Wytrzymały jednak i trzasnęły z powrotem, kiedy wysoki, potężnie zbudowany ciemnoskóry mężczyzna wszedł do środka. Nie zwracał uwagi na nikogo, podszedł po prostu do biurka i uderzył w nie tak mocno, że drewno się wgięło, drzazgi poleciały, a sam mebel zatrzeszczał żałośnie. Anzou mógł dojrzeć energię na ręce mężczyzny, trzeszczącą i świecącą lekko, zanim nie zniknęła, a mężczyzna oddychał głęboko, wyraźnie wzburzony.

Dziewczyna, próbowała być nieporuszona, ale wydawało się, że wbiła się w kanapę i się wzdrygnęła. Dopiero po chwili wzięła głęboki oddech i się odezwała.

- Negocjacje nie idą?

- Nie, nie idą - odpowiedział krótko mężczyzna spoglądając na dziewczynę, kompletnie ignorując Anzou. - Nie zgadzają się na naszego człowieka na czele Muru. Zerwę te cholerne negocjacje, kunai Katsumi w oko, zmieciemy ich z powierzchni ziemi. A ten to kto?

Spojrzenie mężczyzny przeniosło się na Anzou, jakby dopiero teraz go zauważył.

- Anzou. Kazałeś go wezwać.

- A, ten - pokiwał głową mężczyzna i zmierzył Anzou wzrokiem bardzo uważnie. Wyraźnie się również uspokoił - jego twarz nabrała przyjaźniejszych rysów, jego oczy nie były wytrzeszczone i, co najważniejsze, nie krzyczał ani nie robił żadnych ruchów, które wydawały się niebezpieczne. Wprost przeciwnie, skrzyżował ręce na muskularnej piersi i oparł się o biurko. - Tak. Tu cię mamy. Zgłoszono mi, że się spisałeś i, że dzięki tobie mnóstwo naszych ludzi przeżyło, a wrogowie zostali zmiażdżeni. Muszę powiedzieć, że albo miałeś nosa, albo przypadkiem wysyłali cię do tych strategicznych miejsc, dzięki którym mogliśmy się posuwać do przodu. Dobra robota. Widziałem też, że wcześniej również się starałeś i jesteś dobrym żołnierzem naszego klanu, tak?

Dziewczyna
Kaminari Ukyo

[Anzou]

Anzou po zakończeniu swojej wypowiedzi stał wyprostowany i czekał na to, co się wydarzy. Negocjacje, kobieta, wezwanie przez Shirei-kana. Wiele niejasności. Niemniej, ludzie tacy już są. Pamiętają to co złe, ale tego co dobre... już nie. Jedna nie do końca udana misja i od razu pojawiają się złe skojarzenia. Władca Piorunów nie zamierzał odbijać piłeczki, nie czuł się winny, odpracował swoje i zadał wiele bólu w szeregach Uchiha. Zwłaszcza na ich terenie. Wyłożył wszystkie karty na stół, zachowywał się skromnie. Chciał podtrzymać rozmowę, jednak wtedy pojawił się on. Potężny mężczyzna, który z impetem wszedł do środka. Jego twarz zdradzała wiele emocji, nie do końca były one jednak pozytywne. Młodzieniec starał się twardo stać na nogach. Nie chciał dać po sobie poznać, ale jego plecy przeszedł dreszcz. Ta osoba robiła wrażenie.
- Kaminari Anzou.
Powiedział chłopak i ukłonił się w pas. Szacunek się należy, prawda? Jak miło słyszeć takie słowa od samego Shirei-kana. Jak miło, że wieści o jego dokonaniach dotarły tutaj. Czy to zwiastuje coś pozytywnego? Młodzieniec czekał, aż przywódca klanu skończy swoją wypowiedź, nie przerywał, czekał. Znał swoje miejsce w szeregu. To nie był pierwszy lepszy gość. Jego reakcje... bywają wybuchowe. Trzeba uważać na to, co się mówi i robi.
- Robiłem to, co do mnie należało. Walczyłem dla klanu. Starałem się robić to najlepiej jak potrafię. Nie byłem wybredny w zadaniach, więc chyba było to dzieło przypadku.
Młodzieniec starał się mówić płynnie, bez stresu. Jego głos nie drżał, ale mimo wszystko brzmiał jakby nienaturalnie. Anzou nie chciał być bardzo dumny, wolał zachować pokorę. W ten sposób liczył, że nie rozwścieczy swojego przywódcy, a rozmowa będzie miała całkiem spokojny przebieg. Głowa Białowłosego mogłaby się roztrzaskać podobnie jak drewno z drzwi. Trzeba być ostrożnym, nawet tutaj.

[Papyrus]

~ 4/...~

Spotkanie z liderem Kaminari Post Fabularny Anzou

  Ukryty tekst

Dziewczyna
Kaminari Ukyo

[Anzou]

  Ukryty tekst

[Papyrus]

~ 5/...~

Spotkanie z liderem Kaminari Post Fabularny Anzou

  Ukryty tekst

Dziewczyna
Kaminari Ukyo

[Anzou]

  Ukryty tekst

z/t

[Anzou]

Nastolatek sprawnie przeniósł skrzynki do magazynu. Faktycznie, ich waga nie była zbyt wymagająca, co prawda trzeba się nieco nachodzić, jednak nie była to trudna praca. Przypomniały mu się czasy, gdy wykonywał proste zlecenia, pomagał ludziom w ich codziennych trudnościach, między innymi przenosząc rzeczy z punktu A do punktu B. To były całkiem przyjemne czasy. Młodzieniec przygotował miejsce do wybuchu i wraz z Chino zaczął się kierować w przeciwnym kierunku. Nastolatek nadal nie widział sensu w niszczeniu tak wielkiej ilości zaopatrzenia, która mogłaby posłużyć chociażby jako zaminowanie granicy z Uchiha. Jedynym sensem w takiej eksplozji był sygnał do innych, że z Władzami wioski się nie zadziera. Zwłaszcza z córką Shirei-kana, która jest bezwzględna i nie zawaha się ani na moment. Zniszczy wszystko. Oczywiście nie obyło się bez pstryczka w nos.
- A po co mam zdradzać Ci wszystkie atuty? Cel został osiągnięty, to chyba najważniejsze.
Młody Kaminari mówił pewnie, może lekko irytującym głosem. Przebywanie w jej towarzystwie wymagało grania według jej zasad. Zasad, które sama wytworzyła. Była ironiczna, czasami chamska i bezczelna. Anzou nie przejmował się jej uwagami, nie brał ich do siebie, miał jednak nadzieje, że jego odpowiedzi choć delikatnie ją raniły. W głębi może jest zwyczajną dziewczyną, która stara się wszystkim udowodnić, że jest godna bycia władcą osady? Kto wie, może presja ze strony ojca wywarła na nią tak ogromny wpływ. Dwójka zmierzała w kierunku Siedziby Władzy. Pewnie tam Anzou znowu się nasłucha jaki to on nie jest, czego nie zrobił źle. Miał w końcu po cichu wymordować każdego kto stanie mu na drodze, a finalnie... wywołał zamieszanie. Niemniej... Towar zniszczony, bandyci rozbici. Czy to nie jest istotne? Młodzieniec skinął jedynie głową i wypuścił powietrze ustami. Czas na kolejne spotkanie z Przywódcą.

[Kisuke]

Anzou
Misja rangi B
39/34

-Bo od mojego kaprysu zależy to czy będziesz latał jako tragarz czy dostaniesz nieco ciekawsze zajęcie- Krótki i na temat. Dalsza rozmowa nie była tutaj chyba możliwa. Z początku wzajemnie sobie dogryzali, może nawet odczuwali z tego powodu lekką zabawę. Teraz jednak było to już irytujące. Najwyraźniej dla obojga. Chino ponad wszelką wątpliwość lubiła pokazywać, że coś od niej zależy. Podkreślała, że jest ważna. Podkreślała swój status. Podkreślała swoją pozycję. I robiła ta bez cienia zawahania.

-Sprawa o której rozmawialiśmy została załatwiona. No i przyprowadziłam Ci kandydata- Przed wejściem do gabinetu wzięła głęboki oddech. Anzou dostrzegł, że wizyta w tym miejscu mogła ją nieco stresować. Gdy sięgała do klamki, jej ręka lekko drżała. To ze strachu? Ze stresu? Może w obawie przed tym czy będzie wystarczająco profesjonalna w tym co robi? Zdecydowanie różniło się to zachowanie od tego, które prezentowała względem kogokolwiek innego. Bez wątpienia ojciec był dla niej osobą szczególnie istotną. Gdy ich dwójka weszła do środka, Ukyo chodził po pokoju, prawie zagłuszając słowa swojej córki uderzeniem o ścianę. Jak zwykle niepocieszony, jak zwykle chciał coś rozwalić. Cały lider. Szybko jednak się uspokoił, wracając do swojego biurka, na którego blacie lekko przysiadł, krzyżując ręce na piersi.

-Słyszałem... Podobnie jak pół Raigeki- Krótko skomentował wydarzenia z portu. Zapewne już musiał wysłać dodatkowe siły, żeby ogarnąć panikę, która zasiała się wśród pospólstwa. Ostatecznie mogło to pokazać siłę Kaminari i zdolność do natychmiastowego reagowania.
-Kolejna okazja dla Ciebie, żeby pokazać siłę i chwałę Kaminari. Katsumi wymyśliła sobie sposobność jak poprawić sytuację Uchiha. Turniej. Nie przemyślała chyba jednak tego, że tam najemnicy z Ryuzaku nie wystarczą. Pół świata się zleci i potrzebujemy wysłać kogoś, kto zna się na walce. Zainteresowany?- Teraz swoje słowa skierował do drugiej osoby w gabinecie. Anzou mógł poczuć na sobie wzrok zarówno lidera, który oczekiwał opinii jednego ze swoich ludzi jak i Chino, która teraz świdrowała wzrokiem młodego Akoraito. Jasno chciała mu dać do zrozumienia żeby nie zrobił jej siary przed Starym. Przy takim wywartym nacisku trzeba było się teraz dobrze skupić, żeby ubrać swoje myśli w pełne zdania i odpowiedzieć liderowi czymś więcej niż niemrawym potwierdzeniem czy kiwnięciem głową.

[Anzou]

Młody Kaminari ma bystre oko i dostrzegł, jak diametralnie zmienia się zachowanie Chino w momencie konfrontacji z ojcem. Nie miał pojęcia z czego to wynika, jednak to był fakt. Jej ciało to zdradzało, nieważne jaką maskę przybiera na zewnątrz - w środki jest kimś innym. To istotna informacja, którą Białowłosy zakodował głęboko w swojej głowie. On natomiast bez kompleksów wszedł do środka na kolejne spotkanie z przywódcą wioski. Po zdaniu raportu przez Chino sam Shirei-kan się nie zdenerwował, nie rozwalił pięknej głowy Anzou na stole. To dobry prognostyk. Młodzieniec standardowo już stał wyprostowany i uważnie słuchał tego, co ma do powiedzenia Ukyo, który w przeciwieństwie do swojej córki - potrafił się zachowywać jak człowiek. Nawet jeżeli był wybuchowy, to nie docinał, nie był chamski. Przynajmniej Anzou nie odczuł tego jeszcze na własnej skórze.
- Zainteresowany. Z chęcią zaprezentuję swoje umiejętności. Odpowiednio się do turnieju przygotuję. To dla mnie zaszczyt!
Serce Anzou zaczęło bić mocniej. Nigdy nie spodziewał się, że będzie reprezentować cały klan na turnieju. To było coś pięknego. Zwieńczenie całej kariery nastolatka. Przed nim wiele treningów i doskonalenia swoich umiejętności. Chłopak musi stać się silniejszy i w pełni wykorzystać moc ofensywną klanu. Ku chwale.

[Kisuke]

Anzou
Misja rangi B
41/34

Wybuchowy to był człowiek, ale dbał o swoich ludzi. Do każdego potrafił podejść w odpowiedni sposób, nawet jeśli w pierwszym momencie miałby ochotę kolejny raz coś rozwalić. Czasami przychodzi mu płacić za to słoną cenę. Atak na Uchiha był pewien podyktowany takim właśnie impulsywnym odruchem. Ostatecznie jedynie zbieg okoliczności oraz kilka wydarzeń sprawiło, że nie wszystko poszło po myśli Kaminarich. Jeszcze przyjdzie czas, aby się za to odkuć.

-Pewnie wybierzemy się tam całą trójką. Jeszcze to przemyślę. W każdym razie, to wszystko. Możecie odejść- Jakże krótka rozmowa zakończyła się jeszcze szybciej niż można się było spodziewać. Ukyo nie owijał w bawełnę, nie bawił się w polityczne gierki, nie interesowały go luźne rozmowy o niczym. Szybka akcja i po zabawie. Anzou musiał jednak zachowywać się bardziej oficjalnie, nie pozwalając sobie na koleżeński ton z kimś tak ważnym. Jakby się nie zachowywał, to nadal jest liderem klanu, a przy okazji jednym z jego najsilniejszych wojowników. Zapewne bardzo jest wkurzony z tego powodu, że jemu nie przystoi brać udziału w takim wydarzeniu jako uczestnik. Zamiast tego skorzystał z porad doradców (oraz swojej córki), którzy znaleźli mu odpowiedniejszego kandydata. Wystawienie tak młodego osobnika było pewnym ryzykiem, ale z drugiej strony może to także pokazać skuteczność nauki w Raigeki.

-I widzisz? Załatwiłam Ci dobrą fuchę. Będziesz mógł się popisywać. Tylko mi obciachu nie narób- Po wyjściu z gabinetu wyraźnie odetchnęła, ponownie wracając do swojego sukowatego podejścia. Znowu była tą samą Chino, z którą wykonywał całą misję. Dziewczyna rzuciła mu jeszcze na koniec kilka irytujących uwag, chwaląc się, że wszystko jest jej zasługą, po czym ruszyła w swoją stronę, na pożegnanie machając mu ręką. Takiego dziwnego dnia się nie spodziewał. Teraz pozostało mu tylko dopełnić obietnicy, że odpowiednio się przygotuje.

Koniec