Główna brama

[Kai]

Szczury
Zlecenie specjalne rangi C dla Kizuny
2

● Tacy już byli shinobi i kunoichi — gdyby chcieli spokojnego życia, to zajęliby się sadzeniem marchwii, a nie rzucaniem kunaiami, paleniem ludzi żywcem czy innych rzeczach, które tak przecież uwielbiali robić. Ten dreszczyk emocji, gdy z drugiego człowieka, który pragnął cię zabić, uchodziło ostatnie tchnienie. Mogli sobie wmawiać, że nie lubią mordować innych ludzi — ale przecież to byłoby oszukiwanie samego siebie. O to chodziło w ich pracy i ich hobby. Misja bez przelewu krwi to słaba misja.

Jakakolwiek była prawda o Dzikich z całą pewnością zaginęła ona na przestrzeni dziejów. Świat dzielił się teraz na nas i ich. Nie było nic po środku, a co by nie mówić i jakby nie próbować bronić ludów zza Muru — ich sposób na wejście na Kontynent był po prostu przesiąknięty złem. Mordowali, gwałcili i palili wszystko co mogli, siłą zagarniając kolejne skrawki terenu. Trudno było znaleźć osobę, która po czymś takim darzyła ich jakąkolwiek sympatią. Wojny shinobi miały jakiekolwiek zasady, a Dzicy po prostu przeprowadzali czystki etniczne. I choć najbardziej ucierpieli Uchiha, tak Antai bynajmniej nie było w dużo lepszej sytuacji.

— Daishi, powiadasz... — mężczyzna podrapał się po brodzie, powtarzając słowa Kizuny. — Daleko Cię od domu wywiało, co? — rzucił, jak gdyby zagadując ją. — Słuchaj, młoda, ja Ci ściemniać nie mam zamiaru. Klan Kaminari poszukuje najemników i rekrutuje każdego, kto włada chakrą. Nie pytamy o powody, dopóki robisz swoją robotę i dbasz o dobro mieszkańców Antai, to nie ma dla nas znaczenia, kim jesteś. Płacimy w Ryo i nie zadajemy zbędnych pytań. No i świetnie trafiłaś, bo tak się składa, że ja jestem odpowiedzialny za rekrutację najemników. — mężczyzna skierował się bliżej Kizuny, uważnie ją obserwując. — Roboty jest od zasrania. W czym się właściwie specjalizujesz? Mamy małą wioskę do wyzwolenia od tych brudasów i przyda się dodatkowa osoba do ataku. — kapitan straży złapał się pod biodra i czekał na odpowiedź młodej kunoichi. — A, no i chyba nie muszę dodawać, że pobrudzisz sobie przy tym ręce, prawda? Nie bierzemy jeńców. Cywil czy nie — zajęli ziemie należące do nas i odzyskamy je, czy się to komuś podoba, czy nie. — ton mężczyzny był spokojny, ale raczej nie pozostawiał zbyt wiele możliwości na polemikę. Traktowali ich jak zwierzęta, a zwierząt nie dotyczyły prawa człowieka.

Dowódca straży — Wygląd

[Kizuna]

Nie chodziło do końca o zabijanie. W końcu Kizuna nie miała nigdy okazji odebrać nikomu życia, chociaż były sytuacje, gdzie prawie to zrobiła. W tym wszystkim nigdy nie chodziło o drugiego człowieka. Chodziło o nią i balansowanie na granicy śmierci. Może po prostu tak już miała, a może podświadomie czuła, że już dawno powinna była umrzeć, kiedy Jashiniści spalili świątynię, w której mieszkała. Kiedy pierwszy raz udało jej się uniknąć objęć kostuchy, nie czuła żadnych emocji. Nie, właściwie za drugim i trzecim razem też nie czuła ekscytacji. Więc może to po prostu zastrzyk adrenaliny ją tak napędza? A gdzie człowiek może znaleźć jej więcej, niż w sytuacji zagrożenia życia. Co za głupie uzależnienie. Mogła wybrać jakieś używki albo hazard, a postanowiła nadstawiać karku, by szybciej biło jej serce.
- Widziałam już kawałek świata, ale tutaj jeszcze nie byłam. Może to nie jest najlepsza okazja do zwiedzania, ale też się nada. Specjalizuję się w manipulacji żywiołem powietrza, głównie na krótkim i średnim dystansie. Moja techniki raczej robią spore zamieszanie, więc w ciasnych przestrzeniach wolę działać solo - Hmm.. wyzwolenie wioski. Ciekawiło ją, czy chodziło o okupowaną wioskę naszych, czy wprowadzili się już tamtejsi cywile. Skoro dzicy mordują wszystkich jak leci, raczej musiało chodzić o to drugie. Walka z żołnierzami, albo kimś przysposobionym w boju była okej. Mordowanie niewinnych, starszych, kobiet i dzieci średnio jej leżało. Była wojowniczką, nie ludobójcą. Być może dałaby radę uniknąć zabijania ich i zrobią to za nią inni. Czy to czyniłoby ją jakkolwiek mniej winną? Absolutnie nie. Obserwując i przyzwalając na to, byłaby tak samo zła, jak oni. Ale jaki miała wybór? Jeśli nie my ich, to oni nas - Okej, wchodzę w to. Opowiedz mi o szczegółach.

[Kai]

Szczury
Zlecenie specjalne rangi C dla Kizuny
3

● Nikogo nie obchodził powód, dla którego Kizuna znalazła się w Atsui. A przynajmniej nikogo z Kaminarich — byli zbyt zajęci prowadzeniem półotwartej wojny z Dzikimi. Nie trzeba było się zbyt wiele zastanawiać, że w takich warunkach bierze się każdego najemnika i nie pyta o powody. To czy była dobra, czy zła... dopóki była gotowa mordować te paskudne zwierzęta, to była swoja. A jeśli nie czuła strachu przed śmiercią — tym lepiej dla niej. Nie będzie się zbytnio skupiała na konsekwencjach, prawda?
— Zapewniam Cię, że Atsui jest piękne o tej porze roku. Tylko akurat chwilowo mamy problem ze śmieciami. — splunął siarczyście w bok, na samo wspomnienie o przybyszach zza Muru. — To ten... jak się nazywasz? — zapytał kapitan straży, a gdy dziewczyna odpowiedziała, wyciągnął z kieszeni jakiś zwój i szybok go przeczytał. — Wioska nazywa się Mizumi. Choć "wioska" to duzo powiedziane — to niewielka osada, kilka domów, karczma i pola uprawne. Znajduje się na wschód od Raigeki, jak nie sposób jej przeoczyć, bo przed wojną leżała na szlaku do Ryuzaku. — mężczyzna siegnął po jeszcze jeden zwój, tym razem mapę i pokazał Kizunie paluchem, o które miejsce chodzi. — Sam punkt niewielki, ale ma strategiczne znaczenie. Dopóki jest zajęty, to nie możemy wysyłać zaopatrzenia jednym z większych szlaków i trzeba nadrabiać parę godzin by dotrzeć wgłąb terytorium. Niby nic wielkiego, ale boli naszych logistyków. — wytłumaczył, dlaczego tak właściwie Mizumi ma znaczenie. — Od zwiadowców wiemy tyle, że znajdują się tam Dzikusy, nie mamy informacji by ktoś z pierwotnych mieszkańców przeżył, ale nie możemy tego wykluczyć. Dlatego w miarę możliwości proszę o niepuszczenie wszystkiego z dymem. Tym bardziej, że zapewne nasze wojska chętnie skorzystają z takiego przyczułku. — skończył kapitan. — A, no i jeszcze jedno. Jak nie wrócisz w ciągu trzech tygodni to uznajemy Cię za poległą w boju. Poinformować kogoś o twojej ewentualnej śmierci? — zapytał tonem takim, jak gdyby pytał co jadła na obiad. Najwyraźniej to nie był pierwszy taki przypadek. Ale co się dziwić — nie była ich kunoichi, więc była mu obojętna. Choć i tak to chyba miłe, że oferowali taką "usługę". — A ty? masz jakieś pytania? — spojrzał na nią jeszcze.

Dowódca straży — Wygląd

[Kizuna]

Sytuacja wyglądała jednak lepiej, niż początkowo się spodziewała. Skoro w wiosce mogą potencjalnie być jeszcze oryginalni cywile, to atakowanie ludności raczej odpada. Szanse na to były pewnie małe, bo raczej ich nie zasymilowali, ale nie można było tego wykluczyć. Co do niepuszczania wszystkiego z dymem, no cóż, tego nie mogła obiecać. Jeśli będzie miała wybierać między użyciem obszarowej techniki, a śmiercią, to nie zawaha się nawet chwili. Zresztą wynajmują ją do walki, a nie do ochrony majątku.
- Nazywam się Kizuna Okkotsu. Jeśli nie wrócę, powiadomcie proszę mojego ojca, Renjiego Okkotsu zamieszkałego w Nawabari. On przekaże informację wszystkim innym - Mówiąc to miała na myśli jej siostry, bo przecież nie miała poza rodziną nikogo bliskiego w życiu. Przynajmniej nie takiego, kto przejąłby się szczególnie jej odejściem - Rozumiem, że nie puszczacie mnie tam samej? Skąd, kiedy i z kim mam wyruszyć? Można się tu gdzieś uprzednio zaopatrzyć w sprzęt, czy taka opcja raczej odpada? Jeśli mam wejść na terytorium wroga, to wolałabym być w pełni uzbrojona.
Praca w zespole raczej nie była jej mocną stroną. Źle radziła sobie z rozkazami i ze stanowiskami władzy ogólnie. Mimo to, kiedy idzie się w nieznane miejsce, gdzie będzie więcej niż jeden przeciwnik, dobrze byłoby mieć kogoś ze sobą. W końcu nie wie nawet gdzie ma iść. Poza tym może ktoś z pozostałych najemników przyjmie na siebie atak z zaskoczenia. Walka jeden przeciwko kilku nie wydawała się taką złą wizją, ale gdyby została otoczona, to raczej będzie musiała zmówić paciorek.

[Kai]

Szczury
Zlecenie specjalne rangi C dla Kizuny
4

● — Oczywiście, w razie czego tak zrobimy. Choć mam nadzieję, że nie będzie ku temu okazji. — strażnik wyciągnął pióro i naskrobał coś na tym samym pergaminie, który przed chwilą czytał. Zapewne dane ojca Kizuny. — Kiedy wyruszasz? Im szybciej tym lepiej. To jakieś trzy, może cztery dni drogi stąd w jedną stronę. Zależy jak szybko przebierasz nogami. Po drodze miniesz jakieś karczmy w których można się przespać, ale nie licz na luksusy. — wyjaśnił strażnik, ponownie pokazując dziewczynie na mapie, gdzie w razie czego mogłaby się zatrzymać. No chyba, że wolała spać w dziczy — dni były na tyle długie, a noce ciepłe, że spokojnie możnaby było zorganizować to w ten sposób. — Jak będziesz gotowa, to po prostu daj znać i poślę po Shijimę, innego najemnika, który się zgłosił do tego zadania. We dwójkę powinniście dać sobie radę, w końcu to Dzikusy a nie prawdziwi shinobi. — w ustach kapitana było czuć ogromną pogardę, gdy o nich mówił. Choć jak można było się domyślić, raczej to była propaganda głoszona z ust dumnego klanowicza. Dzicy jak najbardziej byli prawdziwymi shinobi i potrafili władać chakrą równie dobrze, co mieszkańcy kontynentu. O czym ci drudzy bardzo boleśnie się przekonali.

— Jak chodzi o ekwipunek, to pójdź tamtą drogą, skręć w lewo, a potem dwie przecznice i w prawo. — wskazał gestem kierunek, w który Kizuna miała się udać. — Tam znajdziesz sklep z wyposażeniem. — wyjaśnił. I w sumie czekał na jakąś decyzję Kizuny, kiedy właściwie chce wyruszyć.

Dowódca straży — Wygląd

[Kizuna]

Więc jednak towarzysz będzie, ale tylko jeden. Trochę ją to dziwiło, w końcu to cała mała wioska do przejęcia, ale może wynikało to ze strasznego niedoboru najemników. Skoro jednak była ona tak istotnym punktem, to dlaczego oddelegować do tego tylko dwójkę przybłęd znikąd? Strażnik mówił, że to tylko Dzicy, a nie prawdziwi shinobi. Ale czy ci Dzicy nie pokonali w zeszłym roku Uchiha? W końcu też dysponują chakrą, są przeszkoleni, a do tego mają nawet swoje klany, które z pokolenia na pokolenie przekazują unikalne zdolności. Lekceważenie ich wydawało się Kizunie bardzo naiwnym podejściem, ale w końcu ich życia za bardzo nie obchodzą zleceniodawcy. Skoro wiedziała już wszystko, co potrzebne, to mogła ruszać już zaraz. Potrzebowała tylko zahaczyć o sklep, żeby się trochę lepiej zaopatrzyć. Wolałaby, żeby niczego jej nie zabrakło na polu bitwy
- Jeśli o mnie chodzi, to wpadnę tylko do sklepu i będę gotowa. Ile to może mi zająć, pół godziny? Po zakupach wrócę od razu we wskazane miejsce - Jeśli dowódca nie miał żadnych obiekcji co do jej propozycji, to ruszyła we wskazanym przez niego kierunku.
Nie potrzebowała wiele, chciała jedynie upewnić się, że nie zabraknie jej tam chakry. To, plus ewentualnie kilka wybuchowych notek. Przydają się przeciwko grupom przeciwników, szczególnie w ciasnych przestrzeniach. Po dotarciu na miejsce szybko dokonała zaplanowanego wcześniej zakupu. Bojową pigułkę żywnościową schowała do torby. Dwie notki wybuchowe przyczepiła do dwóch kunai, które umieściła potem w tym samym miejscu. Nie była może chodzącym arsenałem, ale na tych "tylko dzikich" musi wystarczyć. Na więcej niestety ją nie stać. Była już właściwie gotowa do wymarszu, więc udała się na uzgodnione miejsce, gdzie miała poznać swojego towarzysza w boju.

  Ukryty tekst

[Kai]

Szczury
Zlecenie specjalne rangi C dla Kizuny
5

● Nie było żadną tajemnicą, że Dzicy pomimo swoich bardzo ludzkich wyglądów i zachowań byli uważani za mniej wyedukowanych (lub po prostu bardziej nienawistnych...) za zwierzęta. Nie doceniali ich i być może to było zgubą Sogen i Atsui. Zresztą... skoro Mur nie zatrzymał Dzikich, to kto da radę? Może w końcu przyszła pora na posypanie głowy popiołem i pogodzeniem się z nowym porządkiem świata? Z drugiej strony Dzicy prowadzili eksterminację rodowitych mieszkańców kontynentu. Z Uchiha prawie nic nie zostało. Jaka penwość, że z następnymi tak nie zrobią?

Strażnik skinął głową na znak, że rozumie i wrócił do swoich spraw.
— W takim razie zawołam chłopaków żeby znaleźli tego drugiego najemnika. Tylko nie spóźnij się, nie chcę wyjść na idiotę. — uśmiechnął się pod nosem, mówiąc pół—żartem, pół—serio.

Młoda Okkotsu zrobiła zakupy takie, jakie potrzebowała, a gdy wróciła na miejsce widziała już kapitana straży rozmawiającego o czymś z czerwonowłosym, dość wysokim chłopakiem. Gość był młody, miał dwadzieścia, może dwadzieściapięć lat, ale był całkiem dobrze zbudowany — jak na shinobiego oczywiście przystało. Jego twarz i ciało zdobiło kilka wojennych blizn i widać po nim było, że z pomocą katany uwieszonej u boku stoczył już niejedną bitwę. Uśmiechnął się tylko, widząc nadchodzącą dziewczyną i pomachał jej ręką na przywitanie.

Strażnik już nie zamierzał zajmować tej dwójce więcej czasu. Pożegnał się z nimi krótko i życzył powodzenia, jednocześnie prosząc przy tym, żeby się pospieszyli, bo przełożeni oczekują rezultatów. Gdy skończył zabrał swoje rzeczy i udał się w nieznanym najemniczce kierunku.

— Więc to Ty jesteś Kizuna... — na ustach młodzieńca było widać pewnego rodzaju cwaniacki uśmieszek. Nie robił broń boże niczego złego, ale po prostu to ten typ, na widok którego niektórzy od razu dostają alergii. Jego ton głosu idealnie pasował do typowego kombinatora, który szuka łatwego zarobku albo przynajmniej frajdy. Poruszał się lekko i zgrabnie, widać było po nim, że jest bardzo zwinnym człowiekiem. — Miło mi Cię poznać. Jestem Shijima. — przedstawił się po chwili ciszy. — Jeżeli o mnie chodzi, to jak możesz się zapewne domyślać, walczę mieczem. Poza tym odrobina Dotonu i jakoś przeżyłem kilka starć, czego nie można powiedzieć o moich wrogach, hehe. — zachichotał pod nosem. — Zabiłaś już kiedyś Dzikusa? Mówią, że to niby zwierzęta, ale jak celujesz w szyję to krwawią tak samo jak ludzie... — jakkolwiek absurdalne mogło się to wydawać, to chłopak mówił o tym z ogromną powagą. W każdym razie — mogli już wyruszać. Przed nimi kilka dni drogi, podczas której będą musieli spędzić czas razem, czy tego chcą, czy nie.

Dowódca straży — Wygląd
Shijima — Wygląd

Proszę o twój nastepny post tutaj. Krótko opisz gdzie spaliście, oraz możesz wybrać o której porze dnia/nocy docieracie do wioski.