Zapomniana świątynia Susanoo

Najmniejsza, a zarazem najbardziej wysunięta na północ prowincja Wietrznych Równin. Antai zamieszkiwany jest przez Ród Kaminari i ze względu na swoje położenie, ma idealne warunki do rozwoju wszelakich przedsięwzięć bazujących na żegludze morskiej. Ukształtowanie terenu w przeważającej części jest równinne, i dopiero przy linii brzegowej zauważyć może wszelkie niewysokie, porośnięte trawą wydmy. W południowych sektorach prowincji można zaś znaleźć niewielkie osady Szczepu Kami.
Awatar użytkownika
Mei
Posty: 454
Rejestracja: 3 cze 2019, o 11:33
Wiek postaci: 30
Ranga: Dōkō
Krótki wygląd: Niewysoki wzrost, niebieskie do pasa włosy oraz oczy z heterochromią. Lewe szkarłatne, zaś prawe koloru lodowego sopla. Budowa ciała szczupła, skóra śnieżnobiała o niskiej temperaturze. Strój miko. W skrócie młody wygląd jak na 29 lat.
Widoczny ekwipunek: Jedną z bardziej widocznych rzeczy jest wachlarz noszony przez kobietę na plecach. Zaraz po nim uplasowała się duża torba znajdująca się pod nim. Poza nimi ma jeszcze dwie kabury, każda przypada na jedno udo (od czasu do czasu są widoczne spod ubrania). Do kompletu dochodzą rękawiczki z ochraniaczami, a także sznureczek obwiązany na ręce z kluczykiem zawieszonym na nim.
GG/Discord: Mei#0402
Multikonta: Yona

Re: Zapomniana świątynia Susanoo

Post autor: Mei »

0 x
Obrazek Kolor wypowiedzi || Głos Mei Przydział misji D-B
Awatar użytkownika
Natsume Yuki
Postać porzucona
Posty: 1885
Rejestracja: 11 lut 2015, o 23:22
Wiek postaci: 31
Ranga: Nukenin S
GG/Discord: 6078035 / Exevanis#4988
Multikonta: Iwan zza Miedzy

Re: Zapomniana świątynia Susanoo

Post autor: Natsume Yuki »

-Ciężko nazwać niewolą coś, co robi się z własnej woli - odpowiedział spokojnie na żart Mei, która stwierdziła że Yuki przedstawił to w taki sposób jakby był tak naprawdę niewolnikiem bóstwa którego świątynię zamieszkiwał. Oczywiście domyślał się że miał być to tylko lekki przytyk, a nie rzeczywista obserwacja - Natsume był osobnikiem zaskakująco religijnym, i we wszystkim wokół niego starał się zauważać symbole obecności wszelkich kami i yokai. Jednak jego pobyt w chramie Susanoo był w tym przypadku zupełnie przypadkowy - zarówno on, jak i wszyscy pozostali mieszkańcy tego przybytku po prostu się tutaj zjawili i postanowili w tym miejscu zamieszkać, bez żadnego poważniejszego powodu. Ba, rzeczywisty opiekun świątyni, Kaiko, był przecież ateistą który zupełnie nie rozumiał czegoś takiego jak pobożność i sensu wyznawania bóstw których się nie widzi. Mikoto nie zdążył poznać jeszcze na tyle, by zauważyć u niej jakiekolwiek oznaki wiary w kami, ale - czy to takie ważne? Wiara jest jak rzyć - każdy ma swoją, i nie ma co patrzeć na cudzą.
Yuki nie mógł jednak powstrzymać się przed delikatnym uśmiechem na słowa lisa.
-To nie był nawet fragment tego co potrafię.
... Co nie oznacza, że potrafisz aż tak wiele. Po prostu umiesz improwizować i cudem z rąk Ebisu sprawić, że to całe kombinowanie jakoś wychodzi ci na dobre.
Kiedy tak spokojnie usiedli, i Natsume w końcu zalał sproszkowaną herbatę wrzątkiem zagotowanym nad paleniskiem, mógł sobie pozwolić na odrobinę odprężenia. Pierwszym co zrobił, poza oczywistym wypiciem czarki gorzkiego napoju, było sięgnięcie po trzy kawałki mochi i zjedzenie ich jednego po drugim. Jeżeli Yuki coś w sobie wykształcił przez te wszystkie lata wędrowania i wykonywania zleceń czy to od klanu, czy to od stron trzecich, to na pewno był to iście wilczy apetyt - jeżeli nie wie się, kiedy będzie się miało możliwość zjedzenia następnego porządnego posiłku, to należało nacieszyć się każdą kulinarną drobnostką jaka tylko się napatoczy. Czy to słodycze, czy to normalne posiłki, nietrudno było zauważyć że Yuki potrafił pochłonąć niemalże trzykrotność tego co pozostali - nie było tego jednak po nim widać, głównie dzięki temu że na okrągło pracował lub ćwiczył, więc i jego organizm potrzebował takiej ilości energii.
W końcu, kiedy postanowił wyłożyć kawę na ławę, rzeczywiście przedstawił się w wyjątkowo chłodnej i bezemocjonalnej postawie - która w sumie nie była dla niego niczym niezwykłym. Przez prawie dekadę młodości był praktycznie wędrującą machiną bez emocji, więc nietrudno mu było w pełni kontrolować wszystkie odczucia które mogły mu się kręcić między uszami. Innym elementem który sprawiał że Natsume nie czuł żadnych skrajnych emocji, był fakt że przez te wszystkie lata jako shinobi nauczył się szybko godzić z tym co rzucił przeciw niemu świat. W końcu shinobi, który straci koncentrację, szybko kończy martwy. Przez te dwadzieścia lat poznawał wielu ludzi, odczuwał wiele emocji i uczuć, z wieloma z nich musiał się zmagać lub nawet się pod nimi uginać - nie potrafił zliczyć ile osób które mógł nazwać przyjaciółmi zginęło lub zmarło, zostawiając go pośród żywych. Ile żyć musiał odebrać on. Ile tragedii przeżyć.
Nauczył się zachowywać spokój i balans ducha nawet, gdy inni czuli ból i smutek.
Dlatego też, gdy przez chwilę patrzył w oczy zdającej się być na granicy płaczu Mei, jego wyraz twarzy zupełnie się nie zmieniał.
A przynajmniej do momentu, w którym pozwolił sobie na ciepły uśmiech i bezbolesny, pieszczotliwy prztyczek w czoło dziewczyny.
-W takim razie powiem po prostu oba - powiedział spokojnym tonem, po czym podniósł się od stołu i przeciągnął się nieco. - Dla świata, Yuki Natsume będzie lepszy zmarły - więc w pobliżu innych, niech pozostanę Akahoshim Kenseiem. Kiedy rozmawiamy prywatnie, nadal jestem tym kim byłem, Mei.
Odchylił głowę i wziął głęboki wdech. Na jego twarzy dalej trzymał się lekki uśmiech.
-Dobrze mieć taką przerwę od noszenia maski. Czy to fizycznej, czy duchowej. Przez kilka minut znowu mogę być Natsumem.
Obrócił się w stronę Mei, dalej się uśmiechając.
-Trochę czasu minęło, od kiedy się ostatnio widzieliśmy, huh... ostatnio byłem zaledwie Sentokim, a po drodze zdążyłem nawet przeskoczyć tytuły Kogo, Shirei-kana, Cesarza, i ostatecznie skończyłem w starej świątyni w Antai. Niezła chwiejność, co?
Wziął kolejny kawałek mochi i zjadł go ze smakiem.
-W sumie, tak samo ciekaw jestem tego, gdzie Ty się podziewałaś przez te wszystkie lata.
0 x
Awatar użytkownika
Mei
Posty: 454
Rejestracja: 3 cze 2019, o 11:33
Wiek postaci: 30
Ranga: Dōkō
Krótki wygląd: Niewysoki wzrost, niebieskie do pasa włosy oraz oczy z heterochromią. Lewe szkarłatne, zaś prawe koloru lodowego sopla. Budowa ciała szczupła, skóra śnieżnobiała o niskiej temperaturze. Strój miko. W skrócie młody wygląd jak na 29 lat.
Widoczny ekwipunek: Jedną z bardziej widocznych rzeczy jest wachlarz noszony przez kobietę na plecach. Zaraz po nim uplasowała się duża torba znajdująca się pod nim. Poza nimi ma jeszcze dwie kabury, każda przypada na jedno udo (od czasu do czasu są widoczne spod ubrania). Do kompletu dochodzą rękawiczki z ochraniaczami, a także sznureczek obwiązany na ręce z kluczykiem zawieszonym na nim.
GG/Discord: Mei#0402
Multikonta: Yona

Re: Zapomniana świątynia Susanoo

Post autor: Mei »

0 x
Obrazek Kolor wypowiedzi || Głos Mei Przydział misji D-B
Awatar użytkownika
Natsume Yuki
Postać porzucona
Posty: 1885
Rejestracja: 11 lut 2015, o 23:22
Wiek postaci: 31
Ranga: Nukenin S
GG/Discord: 6078035 / Exevanis#4988
Multikonta: Iwan zza Miedzy

Re: Zapomniana świątynia Susanoo

Post autor: Natsume Yuki »

Kiedy Mei dopiero zbierała się mentalnie po ostatecznym potwierdzeniu faktu że stojący przed nią brodacz z szeroką blizną przez oko jest tak naprawdę jej bratem, Natsume najspokojniej w świecie sięgnął po czarkę w której miał resztę herbaty, i bez problemu wychylił gorący napar. Nawet mimo tego że jego organizm miał zdecydowanie niższą temperaturę niż większość i znacznie gorzej od nich reagował na wszelkie różnice temperatur, to jednak mimo wszystko jakiś czas temu zdążył się przyzwyczaić do gorących naparów - głównie dlatego, że jego uczniowie lubili takowe czasem wychylić, zwłaszcza w chłodniejsze dni takie jak przez już minione lato. Plus, doceniał jak dobrze gorycz herbaty komponowała się ze słodyczą mochi.
Odstawił czarkę i przetarł usta dłonią, przy okazji przechadzając się powoli w jedną i w drugą stronę. Jak to nazywał Shijima? Jak tygrys w klatce? W sumie nigdy tego z siebie całkiem nie wyplewił - kiedy zaczynał o czymś opowiadać lub coś przedstawiać, automatycznie zaczynał przechadzać się z jednej na drugą. Z jakiegoś powodu pozwalało mu się to lepiej skupić.
-Wybacz, ale nie mogłem ryzykować - powiedział spokojnie. - W sytuacji takiej jak ta, mogę spokojnie mówić o tym co mam na myśli i być kim chcę. Wszędzie indziej, gdy jest szansa że ktokolwiek inny, ukryty czy nie, usłyszy moje słowa, muszę utrzymywać swoją nową personę - Akahoshiego Kenseia, najemnika i szermierza.
Parsknął cichym śmiechem.
-Trudne? Ani trochę - stwierdził, drapiąc się lekko po brodzie. - Przez bite kilka lat byłem zmuszony nauczyć się nieco o polityce. Główna zasada polityki - nie bądź sobą. Bądź tym czego chcą inni.
Spojrzał na Mei, mając krzywy uśmiech na twarzy.
-Po jakimś czasie zaczynasz zapominać kim tak naprawdę się jest, bo tyle masek zasłania Twoją twarz.
Natsume skinął głową, gdy niebieskowłosa pogratulowała mu uzyskania tytułu Cesarza. By być szczerym? Wiedział, że to było najlepsze rozwiązanie dla Morskich Klifów, ale sam dość szybko poznał po sobie jak bardzo nie nadaje się do życia przywódcy. Jest dobry w tworzeniu - nie w utrzymywaniu. Potrafił walczyć... i w sumie tylko to. Był szkolony na żołnierza który miał przyjmować polecenia, nie je wydawać. Dlatego teraz, kiedy po prostu zajmował się wędrowaniem i dzieleniem się z innymi tym co poznał... czuł się znacznie spokojniejszy.
Po czym parsknął, rozbawiony.
-To teraz taką narrację prowadzą, że wsiadłem na statek i odpłynąłem? - Zaniósł się śmiechem. - A to dobre! Nie wsiadłem na żaden statek, tylko zniknąłem w obłoku dymu na środku portu! Odbierają mi całą dramaturgię zniknięcia, psia mać!
Jeszcze przez chwilę zanosił się na poły rozbawionym, na poły szyderczym śmiechem, po czym tylko otarł łzę z oka.
-A to dobre. Ładnie sobie Satoshi pogrywa. - Uśmiechnął się krzywo. - Podczas przeglądu portu, zostałem przywołany przez Tygrysy z powrotem na Hyogashimę. Byłem tym dość zaskoczony, że mogły ot tak zgarnąć mnie na wyspę w ułamek sekundy, ale cóż... im więcej się o tym myśli, tym więcej sensu to ma.
Westchnął ciężko.
-Poprosiły mnie o pomoc - ich przywódczyni została prawie zabita przez dwóch nieznanych przybyszów. Dorwałem ich i przerobiłem na mielonkę, a tygrysy w nagrodę... zgodziły się na przeszkolenie mnie w sztukach których ludzie teoretycznie nie potrafią używać. Trochę się nad tym zastanawiałem... ale ostatecznie przyjąłem ofertę. Nie spodziewałem się, że to szkolenie potrwa prawie dwa lata nieustannego szkolenia, przy którym najmniejsza pomyłka może skończyć się moim zgonem.
Ponownie usiadł przy stole.
-Kiedy minęły dwa lata... wiedziałem, że Cesarstwo nie może utrzymywać okresu bezkrólewia. I rzeczywiście - nowym cesarzem został Satoshi, którego znam od dawna i wiem że choć jest znakomitym zarządcą, jest też wyjątkowo... zimny w swej logice. Gdybym nagle znowu się pojawił, pewnie pojawiłoby się wielu ludzi którzy przystaliby do mnie jako prawowitego, żywego Cesarza - inni zaś pozostaliby w służbie aktualnego władcy. W najlepszym wypadku, ktoś spróbowałby mnie zabić we śnie, zostałbym wygnany i zniesławiony. W najgorszym - na wyspach mogłoby dojść do wojny domowej. Przeze mnie.
Odchylił się i sięgnął do manierki przypiętej do jego paska. Pociągnął z niej solidnie i odetchnął.
-Na to nie mogłem pozwolić, czyż nie? Nie po to zjednoczyłem wyspy, by znowu wprowadzić je w stan poprzedni. Dlatego postanowiłem... że nie powrócę. Zostanę w cieniu, żyjąc jako nowy człowiek, wędrujący po świecie i zajmujący się tym na czym się znam najlepiej. Walką i służbą.
Westchnął.
-Moje mieszkanie w Ryuzaku zapewne należy już do kogoś innego. Ostatnio byłem w nim ponad dekadę temu. Kiedy chciałem uciec od cywilizacji, zamykałem się w swojej pagodzie w lasach Hyuo - o niej wiem tylko ja, wuj Raien i poprzedni Shirei-kan, Yuki Gareki. - Odchrząknął. - Poza tym, nie zapominaj że to nie był mój pomysł tak nagle znikać. A gdy minęły dwa lata, zbyt wiele bym ryzykował wracając na Hyuo.
0 x
Awatar użytkownika
Mei
Posty: 454
Rejestracja: 3 cze 2019, o 11:33
Wiek postaci: 30
Ranga: Dōkō
Krótki wygląd: Niewysoki wzrost, niebieskie do pasa włosy oraz oczy z heterochromią. Lewe szkarłatne, zaś prawe koloru lodowego sopla. Budowa ciała szczupła, skóra śnieżnobiała o niskiej temperaturze. Strój miko. W skrócie młody wygląd jak na 29 lat.
Widoczny ekwipunek: Jedną z bardziej widocznych rzeczy jest wachlarz noszony przez kobietę na plecach. Zaraz po nim uplasowała się duża torba znajdująca się pod nim. Poza nimi ma jeszcze dwie kabury, każda przypada na jedno udo (od czasu do czasu są widoczne spod ubrania). Do kompletu dochodzą rękawiczki z ochraniaczami, a także sznureczek obwiązany na ręce z kluczykiem zawieszonym na nim.
GG/Discord: Mei#0402
Multikonta: Yona

Re: Zapomniana świątynia Susanoo

Post autor: Mei »

0 x
Obrazek Kolor wypowiedzi || Głos Mei Przydział misji D-B
Awatar użytkownika
Natsume Yuki
Postać porzucona
Posty: 1885
Rejestracja: 11 lut 2015, o 23:22
Wiek postaci: 31
Ranga: Nukenin S
GG/Discord: 6078035 / Exevanis#4988
Multikonta: Iwan zza Miedzy

Re: Zapomniana świątynia Susanoo

Post autor: Natsume Yuki »

Natsume nawet zdawał się nie usłyszeć komentarza Mei na temat tego, że kręci się to w jedną, to w drugą podczas rozmowy i opowiadania. Słyszał to już wiele razy i od wielu ludzi ze swojego otoczenia, i po jakimś czasie przestał też walczyć z tym dość zabawnym przyzwyczajeniem. Mężczyzna nie widział zupełnie niczego złego w tym że nie lubił siedzieć na okrągło w jednym miejscu, i do odpowiedniej ekspresji zewnętrznej potrzebował nie tylko słów, ale również gestów i ciągłego ruchu. W ten sposób odczuwał, że lepiej może odzwierciedlić to co tak naprawdę chciał powiedzieć. Może i niektórych to irytowało, ale po tak wielu latach uważania na konwenanse Yuki zaczynał po prostu mieć zupełnie wywalone na to co ktoś inny może myśleć o jego stylu bycia.
Tym zdrowszy będzie.
Kiedy Mei stwierdziła, że nie pozwoli na to by Natsume zapomniał kim jest, ten tylko się lekko uśmiechnął. Nie przeczył, bo nie było po co - jego siostra i tak byłaby w tej kwestii wyjątkowo uparta i "wiedziała swoje". Tak samo jak i swoje wiedział on. Aby stać się dobrym politykiem i jeszcze lepszym zabójcą, Yuki musiał się przyuczyć umiejętności przywdziewania różnych twarzy, różnych osobowości i różnych masek. W jednej chwili mógł być poczciwym, zmęczonym życiem shinobi o sympatycznym wyrazie twarzy i przyjaznym głosie, by w ułamek sekundy móc przeskoczyć na człowieka o innym imieniu, charakterze różnym o sto osiemdziesiąt stopni, i zachowującym się jak skończony yakuza. Albo jeszcze inaczej - stać się zupełną figurą z soli, z tak nikłą ekspresją i emocjonalnością że nawet kamień wydawał się przy nim bardzo czuły.
A przy tym nadal pozostawał Shiranui. O ile Mei mogła o nim słyszeć jako "stan w który wchodzi Natsume", dopiero ostatnio przecież odkrył że jest to coś zupełnie innego - że była to oddzielna istota, ciało bez duszy, które prowadziło się własnymi ścieżkami niezależnymi od myśli i odczuć Yukiego. Przypuszczalnie gdyby Mei spotkała go pod kontrolą Shiranui, ten tylko uwzględniłby fakt że jest ona spokrewniona z Natsumem, i... tyle. Sam nie odczuwałby żadnych więzi ani nie miałby najmniejszego problemu wykorzystać tę więź dla swoich korzyści.
I może lepiej, żeby o tym nie wiedziała. Im mniej osób zna prawdę o Shiranuiu, tym lepiej.
-Dzięki - powiedział spokojnie. - Szczerze, dostałem to mieszkanie z przydziału i nigdy nie przywiązywałem do niego szczególnej uwagi, ale skoro służy Tobie - proszę bardzo, korzystaj ile chcesz.
Następnie wysłuchał słów Mei, która opisała mu o zbliżającej się misji poszukiwawczej. I po raz pierwszy od dawna na jego twarzy pojawił się bardzo nieprzyjemny cień. Chociaż jego mimika dalej była spokojna, a ton idealnie zbalansowany, to nietrudno było wyczuć że szermierz nie zamierzał spokojnie przyjąć tego że ktoś próbuje na siłę wbić mu się z buta w nowe życie tylko po to, by wciągnąć go ponownie w to które pozostawił za sobą. Przyjął resztę wytłumaczenia, tylko lekko kiwając głową.
Jednak gdy skończyła, zacisnął nieco mocniej wargi.
-W takim razie chyba będę musiał jakoś skontaktować się z Satoshim. I powiedzieć mu dla dobra jego własnego i jego ludzi, żeby nie próbowali mnie szukać.
W głosie Yukiego pojawił się niebezpieczny ton.
-... chyba, że nie cenią sobie własnego życia.
Przymknął na moment oczy, biorąc kilka głębokich oddechów by odzyskać balans. Nie było sensu już teraz się irytować ani rzucać oskarżeniami - wiedział że chociaż Mei podświadomie spieprzyła wszystkie jego plany na temat wycofania się ze świata shinobi i poza zasięg Cesarstwa, to jako tako nie miała złych zamiarów. Po prostu jak zwykle się pospieszyła. A teraz cenę za to zapłaci albo on, albo cała grupa poszukiwawcza która spróbuje się chociaż do niego zbliżyć.
-Skoro tak bardzo chciałaś wierzyć że nic mi nie jest, to czemu nie szukałaś na własną rękę? Nie pomyślałaś, że jeśli żyję i nie powróciłem do Cesarstwa, to może to oznaczać że nie bardzo chcę z nimi znowu krzyżować dróg? - Pokręcił głową i westchnął ciężko. - A jeszcze opowiedziałaś im o sobie, co od razu sprawia że będą cię mieć na oku jako jedną z potomków Antykreatora i krewną poprzedniego Cesarza. Sama siebie zamknęłaś w tej klatce, z której ja się wydostałem tylko dzięki Tygrysom i szczęściu.
Przyłożył na moment rękę do czoła.
-Działanie na emocjach, na szybko i bez brania pod uwagę wszystkich przeszkód jest wręcz proszeniem się o kłopoty. Ostrożność i dalekowzroczność to podstawowe cnoty każdego shinobi. Niech to wszystko będzie dla Ciebie lekcją.
Po raz kolejny wydał z siebie ciężkie westchnienie.
-Nie chciałaś bawić się w kotka i myszkę, widując mnie od czasu do czasu, a teraz i tak będzie musiało do tego dojść, bo z ogonem nie będę mógł cały czas być w tym samym miejscu. A wymordowanie ogona tylko by przyciągnęło większą uwagę, więc musiałbym się bawić w pościgi jeszcze bardziej... ech, kurwa mać.
W końcu spojrzał na Mei z powagą.
-Będę w takim razie potrzebował Twojej pomocy. Planuję przekazać dobitną wiadomość do Satoshiego i Senatu, aby raz na zawsze pozwolili Yukiemu Natsume zostać w grobie, do którego go wpakowałem, i dali mi w końcu święty spokój. I obietnicę, że jeśli ktoś spróbuje mnie znaleźć czy to przez moją rodzinę, czy sojuszników, to choćby to była ostatnia rzecz którą zrobię, wejdę do pałacu i wypatroszę wszystkich którzy mi przeszkodzą w dotarciu do odpowiedzialnych. - Uśmiechnął się krzywo. - Jak przekażesz ten list, to wróć tutaj. Poduczę cię nieco, żebyś mogła wzrosnąć nieco w sile. Umowa?
Pomimo tego, że nie przebierał w słowach, i tak dało się odczuć że był dość spokojny, ani nie dało się od niego wyczuć gniewu bądź irytacji na to jak potoczyła się sytuacja.
Gdyby pozwolił sobie na wściekłość, to świątynia by się pewnie im zwaliła na głowy.
0 x
Awatar użytkownika
Mei
Posty: 454
Rejestracja: 3 cze 2019, o 11:33
Wiek postaci: 30
Ranga: Dōkō
Krótki wygląd: Niewysoki wzrost, niebieskie do pasa włosy oraz oczy z heterochromią. Lewe szkarłatne, zaś prawe koloru lodowego sopla. Budowa ciała szczupła, skóra śnieżnobiała o niskiej temperaturze. Strój miko. W skrócie młody wygląd jak na 29 lat.
Widoczny ekwipunek: Jedną z bardziej widocznych rzeczy jest wachlarz noszony przez kobietę na plecach. Zaraz po nim uplasowała się duża torba znajdująca się pod nim. Poza nimi ma jeszcze dwie kabury, każda przypada na jedno udo (od czasu do czasu są widoczne spod ubrania). Do kompletu dochodzą rękawiczki z ochraniaczami, a także sznureczek obwiązany na ręce z kluczykiem zawieszonym na nim.
GG/Discord: Mei#0402
Multikonta: Yona

Re: Zapomniana świątynia Susanoo

Post autor: Mei »

0 x
Obrazek Kolor wypowiedzi || Głos Mei Przydział misji D-B
Awatar użytkownika
Natsume Yuki
Postać porzucona
Posty: 1885
Rejestracja: 11 lut 2015, o 23:22
Wiek postaci: 31
Ranga: Nukenin S
GG/Discord: 6078035 / Exevanis#4988
Multikonta: Iwan zza Miedzy

Re: Zapomniana świątynia Susanoo

Post autor: Natsume Yuki »

Mężczyzna lekko pokręcił głową, gdy dziewczyna stwierdziła że Yuki nie zostawił po sobie żadnych śladów które mogłyby udowodnić że nadal żyje. Cóż, głównie dlatego że jak wspomniał, zniknął z Cesarstwa zupełnie nie na własne życzenie. Gdyby Tygrysy nie przywołały go niejako na siłę, zapewne znalazłby jakiś sposób na pozostawienie po kryjomu wiadomości którą Mei z czasem by odnalazła. Gdyby stwierdziła że mógłby zostawić list w Ryuzaku - w którym przecież ostatecznie się jakiś czas temu - to mimo wszystko i tak trzymał się poza granicami osady, żeby nie ryzykować wykrycia przez kogokolwiek niepowołanego. Nie mówiąc już o tym, że po tylu latach po prostu zapomniał o istnieniu mieszkania które zajmował w swoim czasie, bo podejrzewał że zostało oddane w posiadanie komuś innemu. Nie zamierzał się jednak wykłócać - każdy tutaj miał swoją rację, i niezależnie co powiedziałaby druga strona, zapewne i tak swojej opinii by nie zmienił.
-Nikomu o Tobie nie mówiłem tylko i wyłącznie dla Twojego bezpieczeństwa - powiedział spokojnie. Oczywiście nie dodał też, że nie mówił o niej ze względu na jej nieobecność, bo to raczej mówiło się samo przez się. - Jak myślisz, jak wielu przeciwników politycznych mogłoby spróbować się do mnie dostać poprzez zagrożenie Twojego życia? Albo czy byłabyś w stanie prowadzić normalne życie, gdyby wisiała nad Tobą świadomość że wszystko jest rozchwiane przez politykę?
Parsknął cicho.
-Chyba, że lubisz wieczną grę półsłówek, konwenansów i spisków, to czułabyś się tam zdecydowanie lepiej. Mnie szkolono do wykonywania ciężkich misji i odbierania żyć na polu walki - polityka to nie moja bajka.
Następnie, kiedy zobaczył że Mei nie była w stanie uwierzyć w jego słowa, na spokojnie wyciągnął kopię notatek które zebrali z kompanami w Oniniwie - przede wszystkim zaś, raport z wizji Suzumury Shinjiro, oraz wszystkie nazwiska które pojawił się na tamtej oddzielonej gałęzi rodowej.
-Ano. Naszą matką jest dawna liderka rodu, Yuki Yuriko, a ojcem niejaki Suzumura Ryuichi... lub, jeśli ktoś woli - Ekibyo Ryuichi, aktualny "oyabun" organizacji yakuza Ekibyo-gumi z Shigashi no Kibu. A jak się okazało w Oniniwie, czyli zrujnowanej osadzie klanu Juugo z której pochodził Antykreator... naszym pradziadkiem jest Suzumura Shinjiro. - Westchnął. - Tak się nazywał Antykreator zanim stał się Hanem Sozo.
Spokojnie pokazał rysunek gałęzi rodu Suzumura.
-Jak widać, naszym przyrodnim rodzeństwem są również Inuzuka Yoichi i Nanatsuki Youmu, oraz kilka innych. Podobno nasz ojciec był... no, "terrorysta" to bardzo delikatne przedstawienie słowa. A nasz duet nie dość że jest Yuki, to nosi w sobie też krew szlacheckiej rodziny klanu Juugo. Przezabawnie, nie?
Pociągnął zdrowo z odpiętej od paska gurdy na alkohol.
-Pół roku potrzebowałem żeby się z tą wiadomością pogodzić.
Kiedy Mei wspomniała że zaniesienie listu przez nią osobiście może być zbyt ryzykowne, Yuki niechętnie przytaknął głową na znak że w sumie ma trochę racji. Gdyby Satoshi dowiedział się że Mei wie gdzie jest Natsume, zapewne spróbowałby wydobyć z niej tę informację siłą - a wtedy białowłosy najpewniej po prostu wyrżnąłby cały Senat i wyrżnął imiona swoich krewnych w czaszce aktualnego Cesarza. Ewentualnie wypuściłby ją, nakazując oddziałom aby ją szpiegowali - prędzej czy później w końcu by ich doprowadziła do niego. Obie te opcje byłyby bardzo prawdopodobne... gdyby Natsume miał taką możliwość, z pewnością by wykorzystał którąś z nich.
... Ciężko jest walczyć z kimś kto myśli na podobnych zasadach, huh.
-Tak też można - odpowiedział w końcu. - W takim razie dostarczy ten list do Senatu - co zrobią dalej, ich sprawa.
Na następne pytanie Natsume tylko lekko zmrużył brwi i pokręcił głową.
-Patrzysz na to pod złym kątem, Mei - powiedział spokojnie. - Znam ból bycia wychowywanym na narzędzie, i nie skazałbym na to nikogo innego. To nie ja będę żył Twoim życiem, tylko Ty. Ja mogę Ci przekazać podstawy różnych sztuk - bojowych, wspierających, na różne dystanse. Ale tylko od Ciebie zależy, które z nich będziesz chciała poznać.
Przyjął kartkę ze skinieniem głową, i zaczął pisać list który zamierzał przekazać Satoshiemu przez Senat. Chciał im przedstawić sprawę prosto i ostatecznie - a jeśli będą zbyt uparci by to zaakceptować, to tylko tym gorzej na tym wypadną.
Przy okazji spojrzał też na Mei, i skinął lekko głową przyzwalając jej na rozpoczęcie swojej opowieści.
0 x
Awatar użytkownika
Mei
Posty: 454
Rejestracja: 3 cze 2019, o 11:33
Wiek postaci: 30
Ranga: Dōkō
Krótki wygląd: Niewysoki wzrost, niebieskie do pasa włosy oraz oczy z heterochromią. Lewe szkarłatne, zaś prawe koloru lodowego sopla. Budowa ciała szczupła, skóra śnieżnobiała o niskiej temperaturze. Strój miko. W skrócie młody wygląd jak na 29 lat.
Widoczny ekwipunek: Jedną z bardziej widocznych rzeczy jest wachlarz noszony przez kobietę na plecach. Zaraz po nim uplasowała się duża torba znajdująca się pod nim. Poza nimi ma jeszcze dwie kabury, każda przypada na jedno udo (od czasu do czasu są widoczne spod ubrania). Do kompletu dochodzą rękawiczki z ochraniaczami, a także sznureczek obwiązany na ręce z kluczykiem zawieszonym na nim.
GG/Discord: Mei#0402
Multikonta: Yona

Re: Zapomniana świątynia Susanoo

Post autor: Mei »

0 x
Obrazek Kolor wypowiedzi || Głos Mei Przydział misji D-B
Awatar użytkownika
Natsume Yuki
Postać porzucona
Posty: 1885
Rejestracja: 11 lut 2015, o 23:22
Wiek postaci: 31
Ranga: Nukenin S
GG/Discord: 6078035 / Exevanis#4988
Multikonta: Iwan zza Miedzy

Re: Zapomniana świątynia Susanoo

Post autor: Natsume Yuki »

Natsume na komentarz Mei tylko prychnął cichym śmiechem. Niestety, wiedział że Satoshi to człowiek bardzo charyzmatyczny, ale zarazem pragmatyczny i wierzący w wyższe dobro - jeżeli coś stanie na jego drodze przed osiągnięciem celu, to nie zawaha się postąpić w nawet najbardziej rygorystyczny sposób, by zakończyć to wszystko powodzeniem. Po części nawet to w nim podziwiał, a na pewno szanował - w końcu kiedyś, zanim Yuki zaczął się powoli godzić ze swoją przeszłością i teraźniejszością, sam również był tylko narzędziem w rękach klanu. Gotowym nawet do zabicia własnego sojusznika, jeżeli tylko pomoże im to w wykonaniu zadania na dłuższą metę. Waneko po prostu potrafił tę wiedzę i umiejętności przekuć również na zdolności zarządzania i dowodzenia.
Niebezpieczny, charyzmatyczny, inteligentny i utalentowany. Cesarz doskonały. I być może zagrożenie dla pokoju kontynentu w przyszłości.
-Życie nie jest przewrotne. Życie to absolutna suka, której jedynym celem jest wgniecenie Cię w bruk i upewnienie się, że z niego nie wstaniesz - powiedział tonem bez szczególnych emocji. - Tylko jeśli ma się farta, wychodzi się z tego wszystkiego z twarzą.
Następnie, gdy dziewczyna wspomniała o świecie polityki, ponownie parsknął śmiechem, który jednak tym razem nie miał w sobie ani nuty rozbawienia.
-Dlatego nie dziw się, że z taką radością opuściłem to wesołe zgromadzenie. Szkolono mnie do rozbijania łbów i wykonywania misji, nie do pertraktowania, ceremoniałów i wzajemnego cmokania się po rzyciach.
Co tu dużo mówić - dało się od niego bez najmniejszego problemu wyczuć sporą nutę zgorzknienia i zmęczenia tym, co przeżył zarówno jako ninja, jak i jako Cesarz. Musiał decydować o ludzkich istnieniach, czasem mniej, czasem bardziej bezpośrednio, a do tego musiał uczyć się jak nie być samym sobą. Widział śmierć setek ludzi, w tym jego bliskich przyjaciół, których grobów później nie mógł nawet odwiedzić. Kiedy inni ginęli w walkach, on musiał przesiadywać pośród obłudników i kłamstw. To wszystko sprawiało, że z Natsumego zaczynały powoli wychodzić nuty zupełnie inne niż Mei mogła kojarzyć - nuty absolutnego zobojętnienia, a nawet chłodnego cynizmu. Chociaż nadal był tym samym człowiekiem, jego stan umysłu był... zdecydowanie inny niż niegdyś.
-Szczerze, na tym etapie wolę nie myśleć o tym co może myśleć nasz ojciec - powiedział wyjątkowo spokojnym tonem. - Jest potomkiem Antykreatora, który zamiast próbować odpokutować grzechy swojego dziadka, tylko je jeszcze pogłębił - i teraz odpowiedzialność zrzucił na nas. Może i mamy tę samą krew - ale nie czuję wobec niego żadnej więzi, i w przypadku walki nawet nie drgnęłaby mi powieka.
... a o tym wszystkim mówił z takim spokojem, jak gdyby rozmawiał o pogodzie.
Przyjął od Mei kawałek papieru i ołówek, i następnie zaczął rozpisywać dość szczegółowy i nieprzebierający w słowach list, skierowany do Satoshiego Waneko przez ręce Yuki Mikoto. Przy okazji jednak nastawił ucha i słuchał opowieści Mei, która przedstawiała mu wszystko co się wydarzyło przez te liczne lata jej nieobecności. Zauważył też jej emocjonalne reakcje na temat śmierci tych którzy jej pomogli lub wstawili się za nią.
Na chwilę podniósł głowę, by spojrzeć na twarz dziewczyny. Po jej policzkach spływały łzy.
-Taki jest niestety żywot shinobi - stwierdził w końcu. - Zanim się zorientujesz, wszyscy wokół ciebie umierają. Wszyscy których znałaś, Twoja rodzina, Twoi przyjaciele, Twoi sojusznicy. Czasami na Twoich oczach, innymi razy nawet z Twoich rąk.
Westchnął ciężko. Dalej pamiętał rok tortur i przymus do zamordowania jego przyjaciela.
-Tylko przez test ognia może powstać stal. Może palić, nawet oparzyć na całe życie - ale jeśli się to przetrzyma i ruszy dalej, tylko wyjdzie się z tego silniejszym.
Ostatecznie zaś machnął tylko ręką.
-Powinnaś się cieszyć, że Cię tam nie było - skomentował. - Walące się budynki, setki ludzi padających martwymi, śnieg Fuyuhany wręcz szkarłatny od krwi poległych... wybacz jeśli uznasz to za obelgę, ale wątpię że byś tam wytrzymała psychicznie. Bitwa to nie jest miejsce dla ludzi bojących się śmierci i utraty.
Oczywiście, to że nie zamierzał urazić było w stu procentach prawdą - chciał jednak zarazem wypunktować to, że Mei jeszcze dużo brakowało żeby mogła być skuteczna na polu walki. Z jej emocjonalną naturą dobrze się nadawała na medyka i osobę wspomagającą walczących - lecz odbieranie żyć odbijało się na niej znacznie mocniej niż na standardowym ninja, przygotowanym na wszystko i niebojącym się tego co nastąpi. Im szybciej sobie to uświadomi, tym lepiej dla niej. W ten sposób łatwiej sobie uświadomi, jaką ścieżką ninja powinna kroczyć.
On kroczył ścieżką wojny. Ona wciąż miała wybór.
0 x
Awatar użytkownika
Mei
Posty: 454
Rejestracja: 3 cze 2019, o 11:33
Wiek postaci: 30
Ranga: Dōkō
Krótki wygląd: Niewysoki wzrost, niebieskie do pasa włosy oraz oczy z heterochromią. Lewe szkarłatne, zaś prawe koloru lodowego sopla. Budowa ciała szczupła, skóra śnieżnobiała o niskiej temperaturze. Strój miko. W skrócie młody wygląd jak na 29 lat.
Widoczny ekwipunek: Jedną z bardziej widocznych rzeczy jest wachlarz noszony przez kobietę na plecach. Zaraz po nim uplasowała się duża torba znajdująca się pod nim. Poza nimi ma jeszcze dwie kabury, każda przypada na jedno udo (od czasu do czasu są widoczne spod ubrania). Do kompletu dochodzą rękawiczki z ochraniaczami, a także sznureczek obwiązany na ręce z kluczykiem zawieszonym na nim.
GG/Discord: Mei#0402
Multikonta: Yona

Re: Zapomniana świątynia Susanoo

Post autor: Mei »

0 x
Obrazek Kolor wypowiedzi || Głos Mei Przydział misji D-B
Awatar użytkownika
Natsume Yuki
Postać porzucona
Posty: 1885
Rejestracja: 11 lut 2015, o 23:22
Wiek postaci: 31
Ranga: Nukenin S
GG/Discord: 6078035 / Exevanis#4988
Multikonta: Iwan zza Miedzy

Re: Zapomniana świątynia Susanoo

Post autor: Natsume Yuki »

Pomimo tego, że cały czas starał się podtrzymywać rozmowę i słuchać tego co mówiła jego siostra, Natsume ciągle głowił się nad odpowiednim doborem słów w liście. Nie zamierzał się w nim powstrzymywać od wyrzucenia Senatowi w twarz wszystkiego, co chciał im dobitnie przekazać - mimo wszystko jednak trzeba było zachować pozostałości klasy, i ukształtować te zalecenia w zgrabne i dobrze określone zdania. A że od dłuższego czasu nie musiał się babrać w poprawności politycznej, to przypominanie sobie tego wszystkiego na potrzeby jednej wiadomości było zaskakująco męczące. Dlatego też na część z tego co powiedziała Mei nie reagował, próbując zebrać w sobie ślady skupienia, i skrobał po papierze swoim przyzwoitym, lecz nieludzko kursywicznym stylem stawiania symboli.
Odwrócił tylko na moment głowę, gdy Mei dobitnie spytała czy ten coś przed nią ukrywa. Na jego twarzy pojawił się lekki wyraz zaskoczenia, pokazujący że nie bardzo wie co dziewczyna ma na myśli - lecz dopiero po chwili dodał dwa do dwóch. No tak. Mei, jako dziewczyna która spędziła większość swojego życia albo w laboratoriach, albo poza wyspami, nie wyznawała podobnego poczucia honoru i obowiązku jak reszta wyspiarzy. Dla niego, wyszkolonego jako wojownik gotowy na wszystko, świadomość "dzierżenia grzechów przodków" była równie logiczna jak oddychanie; niebieskowłosa wcale nie musiała tego rozumieć w identyczny sposób jak on.
Westchnął lekko.
-Wedle kodeksów honorowych i tradycji duchowych wielu klanów, w tym wyspiarskich, wyznaje się zasadę że obowiązkiem potomków jest odpokutowanie za grzechy swoich przodków - i naprawienie szkód, które uczynili. Antykreator popełnił tak wiele zła, że ciężko to nawet zliczyć, a tu jeszcze dołączył ojczulek, tak chętnie chędożący na boku i mordujący niewinnych. - Parsknął cichym śmiechem. - Potrzebne będzie co najmniej kilka pokoleń, żeby to wszystko naprostować.
Wzruszył zbywająco ramionami.
-Cóż, ja nie zamierzam przedłużać swojej linii krwi, więc to będzie już na głowach kogoś innego.
Postawił kolejne symbole na liście.
-Satoshi zaś to bardzo... specyficzna bajka. Jest charyzmatyczny, nieludzko inteligentny i skrupulatny ze swoimi informacjami i wiedzą. Potrafi wzbudzić szacunek, a nawet sympatię. W środku jednak? Jest osobnikiem wyjątkowo przebiegłym i oddanym swoim przekonaniom - uważa, że cel uświęca środki, zwłaszcza kiedy celem jest dobrobyt jego ludzi. Jeżeli poprawienie sytuacji jego klanu i Cesarstwa będzie wymagało kilku poświęceń, wybuchu wojny albo innych drastycznych kroków - jeśli wymyśli plan jak poprowadzić swoje plany do końca, to nawet mu nie drgnie powieka. A zmysł strategiczny to akurat też ma niczego sobie.
Czyli w skrócie - unikać jak ognia, i nigdy nie pozwolić sobie takiemu zaufać. Natsume, kiedy był Cesarzem, mógł dać odrobinę zaufania w umiejętności Waneko, lecz nigdy nie wierzył mu jako człowiekowi - gdy ma się jakieś doświadczenie w rozmowach i perswazji, nietrudno wyczuć kiedy człowiek jest utalentowanym kłamcą, chytrym niczym lis i bezwzględnym w swoich akcjach. Jeżeli nie jest się po jego stronie - naprawdę lepiej trzymać się z daleka.
Na następne stwierdzenia, Natsume tylko rozłożył ręce w geście "rozumiem, ale nie będę kontynuować" - głównie dlatego, że rzeczywiście nie zamierzał się targować co do tego, które z nich straciło więcej i więcej przeżyło. Zarówno on, jak i Mei mieli swoje bagaże doświadczeń, i Yuki zdążył już zaobserwować że ludzie nie lubią kiedy ktoś nawet sugeruje podważanie przeżyć z którymi mieli do czynienia. Nawet jeśli mieli świadomość, że rozmówca naprawdę widział znacznie więcej w swoim życiu, i tak odczuwali to jako obelgę jeśli ten ktoś nawet którymkolwiek ze słów próbowałby powiedzieć że "w dupie byliście". I podobną obserwację zauważył u Mei - kiedy tylko Natsume wspomniał, że w jego opinii nie byłaby w stanie wytrzymać w tak ciężkich warunkach jak na polu walki, ta od razu się zaperzyła i zaczęła argumentować że ten się myli, bazując na własnych przeżyciach.
A że nie chciało mu się kłócić, to tylko westchnął z lekkim uśmiechem.
-Łzy i ból, huh. Czyli jeszcze nie zeszłaś do poziomu "idealnego" shinobi, skoro potrafisz nadal to wszystko odczuwać. - Pokręcił lekko głową. - Dla mnie strata to codzienność, śmierci to statystyka, a emocje to utrudnienie. Wciąż żyję, ale co to za życie? Obojętność jest jednocześnie błogosławieństwem i przekleństwem.
Wzruszył ramionami, stawiając następne symbole w liście. Następnie sięgnął ponownie do bukłaka, z którego pociągnął solidnie kolejny duży łyk alkoholu.
-Ostrożnie z tym zabijaniem i zobojętnieniem, bo u ciebie też się obudzi podobna klątwa jak u mnie.
W końcu postawił ostatnie symbole w liście, i wesoło sięgnął po kabury, z której wydobył jeden z cesarskich karambitów. Szybkim ruchem naciął sobie kciuk w taki sposób, by cały opuszek powoli pokrył się posoką, i przyłożył palec do papieru, by w ten tradycyjny sposób "przypieczętować" wiadomość. Nastepnie zawinął list w odpowiedni zwój, zawinął go w niewielki kawałek sznurka odciętego ze zwoju leżącego w kuchni, i wyciągnął zza pazuchy niewielką pieczątkę, którą niegdyś przypieczętowywał swoje listy. Stare czasy.
-No dobra, no to w takim razie list musi trafić do Ryuzaku. - Uśmiechnął się delikatnie. - Czy mogę Cię poprosić? Sam nie mogę nagle zniknąć, kiedy moi uczniowie dalej są w okolicy. Wtedy na spokojnie dam ci kilka wskazówek, jak lepiej kontrolować swój Lód.
  Ukryty tekst
0 x
Awatar użytkownika
Mei
Posty: 454
Rejestracja: 3 cze 2019, o 11:33
Wiek postaci: 30
Ranga: Dōkō
Krótki wygląd: Niewysoki wzrost, niebieskie do pasa włosy oraz oczy z heterochromią. Lewe szkarłatne, zaś prawe koloru lodowego sopla. Budowa ciała szczupła, skóra śnieżnobiała o niskiej temperaturze. Strój miko. W skrócie młody wygląd jak na 29 lat.
Widoczny ekwipunek: Jedną z bardziej widocznych rzeczy jest wachlarz noszony przez kobietę na plecach. Zaraz po nim uplasowała się duża torba znajdująca się pod nim. Poza nimi ma jeszcze dwie kabury, każda przypada na jedno udo (od czasu do czasu są widoczne spod ubrania). Do kompletu dochodzą rękawiczki z ochraniaczami, a także sznureczek obwiązany na ręce z kluczykiem zawieszonym na nim.
GG/Discord: Mei#0402
Multikonta: Yona

Re: Zapomniana świątynia Susanoo

Post autor: Mei »

0 x
Obrazek Kolor wypowiedzi || Głos Mei Przydział misji D-B
Awatar użytkownika
Mikoto
Postać porzucona
Posty: 341
Rejestracja: 10 paź 2020, o 15:37
Wiek postaci: 24
Ranga: Wyrzutek A
Krótki wygląd: - Niska i drobna
- Białe włosy
- Niebieskie oczy
Widoczny ekwipunek: - Wielki wachlarz na plecach
- Duża torba przy pasie
Multikonta: Rida

Re: Zapomniana świątynia Susanoo

Post autor: Mikoto »

0 x
Awatar użytkownika
Natsume Yuki
Postać porzucona
Posty: 1885
Rejestracja: 11 lut 2015, o 23:22
Wiek postaci: 31
Ranga: Nukenin S
GG/Discord: 6078035 / Exevanis#4988
Multikonta: Iwan zza Miedzy

Re: Zapomniana świątynia Susanoo

Post autor: Natsume Yuki »

Kiedy Mei wyszła ze świątyni, Natsume jeszcze przez chwilę siedział we względnym bezruchu, tylko co jakiś czas popijając resztki herbaty które zaparzył na potrzeby spotkania. Z jednej strony cieszył się z tego, że znowu miał okazję zobaczyć swoją siostrę, ale z drugiej... jej pojawienie się oznaczało, że nie będzie mógł już prowadzić w pełni spokojnego żywota podróżnika - w końcu został zmuszony do przyznania się do tego, że nadal żyje. Co prawda wiadomość jaką wysłał do Senatu była raczej utrzymana w dość oczywistej narracji, że nie będzie akceptował żadnych zmian do aktualnego stylu życia, ale... czy Satoshi i Radni w ogóle go posłuchają? Czy przyjmą do świadomości, że jeżeli będą trzymać się swojej dumy, to tylko będą wystawiać swoich ludzi na niebezpieczeństwo?
Sięgnął po raz kolejny do gurdy, którą zawsze miał przywiązaną do paska, odkorkował ją i pociągnął zdrowo. Smak awamori rozlał się po jego ustach, wywołując znajome pieczenie w gardle, i przełknął napitek z ciężkim westchnieniem. Ech, do diabła. Nawet dobre plany z czasem mogą się spieprzyć przez osoby trzecie...
W końcu po chwili wstał od stołu i przeciągnął się potężnie. Nie był przyzwyczajony do tak długiego siedzenia w jednej pozycji, nawet podczas posiłku zdarzało mu się co jakiś czas wstać żeby rozprostować kończyny. Był zbyt przyzwyczajony do ruchu i aktywności by tak pozwolić sobie na zasiedzenie. Przeszedł się kilka kroków, po czym podszedł do swojego ekwipunku i powoli przypiął go do odpowiednich pasków; ostatnim elementem który założył, był Kubikiriboucho założony ze specjalnym pasem przez nagą klatkę piersiową. Upewnił się że wszystko jest ustawione dokładnie tak jak chciał, ponownie się przeciągnął, po czym ruszył w stronę drzwi wyjściowych.
I akurat w tym momencie do wnętrza weszła Mikoto, która powróciła ze sprawunków z miasta.
-Witaj z powrotem - powiedział spokojnie, poprawiając jeden z karwaszy na przedramieniu. - Chwilę cię nie było. Zresztą, Kaiko też wyruszył na kilka dni poza świątynię - przyjął jakieś zlecenie.
Pozwolił dziewczynie wejść do środka i odłożyć wszystko na swoje miejsce, po czym sam ruszył w stronę wyjścia.
-Jak będziesz gotowa, wyjdź na zewnątrz. Czas w końcu poduczyć Cię w Uwolnieniu Lodu.
0 x
ODPOWIEDZ

Wróć do „Antai”

Użytkownicy przeglądający to forum: Obecnie na forum nie ma żadnego zarejestrowanego użytkownika i 3 gości