Klif nadmorski

Najmniejsza, a zarazem najbardziej wysunięta na północ prowincja Wietrznych Równin. Antai zamieszkiwany jest przez Ród Kaminari i ze względu na swoje położenie, ma idealne warunki do rozwoju wszelakich przedsięwzięć bazujących na żegludze morskiej. Ukształtowanie terenu w przeważającej części jest równinne, i dopiero przy linii brzegowej zauważyć może wszelkie niewysokie, porośnięte trawą wydmy. W południowych sektorach prowincji można zaś znaleźć niewielkie osady Szczepu Kami.
Awatar użytkownika
Akaruidesu Yoake
Martwa postać
Posty: 906
Rejestracja: 23 wrz 2019, o 20:00
Wiek postaci: 18
Ranga: Akoraito
Krótki wygląd: Niski, blond włosy z ciemniejszymi końcówkami, młodo wyglądająca twarz. Czarne ubranie z długimi rękawami i stojącym kołnierzem, na to żółte haori w białe trójkąty.
Widoczny ekwipunek: Kabura na broń na obu udach. Torba nad lewą nogą. Tanto przy pasie po prawej stronie, katana po prawej.
Multikonta: Budyś

Re: Klif nadmorski

Post autor: Akaruidesu Yoake »

0 x
Do hidów polecam używania mojego ID: 2457
Awatar użytkownika
Mei
Posty: 454
Rejestracja: 3 cze 2019, o 11:33
Wiek postaci: 30
Ranga: Dōkō
Krótki wygląd: Niewysoki wzrost, niebieskie do pasa włosy oraz oczy z heterochromią. Lewe szkarłatne, zaś prawe koloru lodowego sopla. Budowa ciała szczupła, skóra śnieżnobiała o niskiej temperaturze. Strój miko. W skrócie młody wygląd jak na 29 lat.
Widoczny ekwipunek: Jedną z bardziej widocznych rzeczy jest wachlarz noszony przez kobietę na plecach. Zaraz po nim uplasowała się duża torba znajdująca się pod nim. Poza nimi ma jeszcze dwie kabury, każda przypada na jedno udo (od czasu do czasu są widoczne spod ubrania). Do kompletu dochodzą rękawiczki z ochraniaczami, a także sznureczek obwiązany na ręce z kluczykiem zawieszonym na nim.
GG/Discord: Mei#0402
Multikonta: Yona

Re: Klif nadmorski

Post autor: Mei »

Pomimo braku złych intencji, nie sądziła, że usłyszy to jedno słowo. Po trafieniu celu oraz wycofaniu się, zmarszczyła czoło, zaś zaraz potem poczuła ulgę. Jej uczucia wreszcie trafiły do niego, dzięki czemu ocknął się ze swojego złego snu. Czy mogli jednak pozwolić sobie na świętowanie? Niebieskowłosa po podziękowaniu jej, skinęła mu głową, a następnie starała się uspokoić oddech. Zadanie wydawało się z początku dość trudne, lecz czas jaki mieli działał zdecydowanie na ich korzyść.
Gdy tylko chłopak zaproponował by zapomnieć o całej sprawie, ta postanowiła nie drążyć tematu. Wcześniej Shinzō wyraził się dość jasno, co pokazało kobiecie, iż jeszcze przyjdzie czas na tą rozmowę. Poza tym, jeszcze jak byli w Ryuzaku poinformowała go, iż sama nie odpowie mu na wszystkie zadane pytania. W takim razie, czemu on miałby być tym wyjątkiem, co musiał wszystko mówić? Świadoma tego, z uśmiechem na buzi, pomyślała, że mimo wszystkich różnic oraz braku zaufania do siebie i tak całkiem nieźle siebie znosili.
- Zgoda. Jeśli będzie trzeba to poratuje Cię jeszcze raz - dodała ze śmiechem, a następnie od razu odwróciła głowę. Tak jak myślała, spóźniła się znacznie z reakcją, gdyż nowa osoba zdążyła ich zaskoczyć. Kuso, przeklęła w myślach, a następnie dłonią sięgnęła do swojej torby, w której znajdował się jej ekwipunek. Po szybkim otwarciu torebki, ścisnęła prawą dłonią za rączkę kunaia, czekając na słowa, które padną od nieznajomego. Gdy ten zaproponował im swoją pomoc, z początku zdębiała. Gdyby było to możliwe wokół jej buzi pojawiłyby się znaki zapytania, lecz gdyż taki scenariusz nie miał miejsca, Mei szybko przeszła do rozeznania w sytuacji. Odpuściła sobie aparycję chłopaka, na rzecz jego postawy. Spojrzawszy na nogi oraz stopy, wiedziała, że każdy zły ruch mógł prowadzić do rozlewu krwi. Poza tym pozostała także kwestia jego nie wyciągniętej jeszcze katany, a także ilości widocznego ekwipunku.
- Tylko upadłam, nic się właściwie nie stało - wolną ręka podrapała się po głowie, przymykając na sekundę oczy. Głupi uśmieszek na jej twarzy miał pokazywać jej niezdarność, lecz mimo takiej pozycji, ta z chwilą gdy otworzyła powieki, była gotowa zatrzymać ręką Hōzukiego. Gdyby jej ,,kompan" zignorowałby jej gest, ta nie omieszkałaby stanąć pomiędzy nich, byleby uniknąć niepotrzebnych problemów. Sama jednak jak na lidera przystało, postanowiła zająć się kontynuowaniem rozmowy - Właściwie to przydałaby się nam pomoc. Bowiem oboje jesteśmy nowi na tym terenie, a jednak na noc trzeba by było gdzieś się zatrzymać, znasz jakieś miejsce? - dodała pogodnie, a następnie w myślach prosiła by młodzieniec niczego w trakcie nie odwalił.
0 x
Obrazek Kolor wypowiedzi || Głos Mei Przydział misji D-B
Awatar użytkownika
Shinzō
Gracz nieobecny
Posty: 61
Rejestracja: 16 lut 2021, o 22:49
Wiek postaci: 17

Re: Klif nadmorski

Post autor: Shinzō »

Muszę powiedzieć, że śmiech Mei mile mnie zaskoczył. Pierwszy raz słyszałem jak się śmiała i musiałem przyznać, że było to słodkie. To co mnie najbardziej jednak ucieszyło to fakt, że na całe szczęście dziewczyna zgodziła się nie poruszać tego tematu. Dzięki temu byłem bezpieczny i nie musiałem się martwić swoim stanem. Mój organizm już prawie zdążył wrócić do normalności. Serce zwolniło, a oddech uspokoił się. Zastanawiałem się czy uderzenie miało na to wpływ, czy może jednak szok. Byłem tego ciekawy, bo jeśli bym doszedł prawdy to może w przyszłości łatwiej by mi było się wyrwać z takich stanów. Tylko jak to w życiu bywa zapewne gdyby doszło do takiej sytuacji to nawet bym nie myślał, żeby wykorzystać jakieś informacje, tylko robiłbym wszystko, aby po prostu zgubić myśli. Nigdy nie sądziłem, że będą one dla mnie aż takim problemem. Tylko pytanie czy to coś znaczyło? Czy z tego powodu byłem wyjątkowy? Czy jest w tym jakiś cel? Być może. Mogłem myśleć na ten temat wielokrotnie, ale w ten sposób najprawdopodobniej nigdy nie dojdę do prawdy. Myślę, że brakowało mi po prostu doświadczenia oraz znajomości samego siebie. Było to niby tylko gdybanie, jednak pewne było jedno. Czas zmienia wszystko.
Atmosfera zaczęła się rozładowywać, gdy nagle usłyszałem nieznany mi głos. Spojrzałem w stronę źródła dźwięku, a moim oczom ukazał się chłopak. Na pierwszy rzut oka niski, drobny blondyn o złotawych oczach, których ciężko było nie zauważyć. Postawa chłopaka świadczyła o tym, że jest on gotowy na ewentualne podjęcie walki. Uważałem natomiast, że pierwszy nie zaatakuje, bo jeżeli miałby taki zamiar to nie proponowałby pomocy, a zwyczajnie zaatakował w momencie gdy ja i Mei byliśmy nieuważni. Poczułem lekki stres związany z tą niepewną sytuacją, w końcu był to mój pierwszy raz na kontynencie. Odczuwałem też strach, aczkolwiek na pewno nie taki, który by mnie sparaliżował. Postanowiłem na razie nic nie mówić, a obejrzałem trochę dokładniej chłopaka. Może i groźnie nie wyglądał, natomiast nigdy nie wolno nie doceniać ewentualnego przeciwnika. Ilość ekwipunku jaki przy sobie posiadał najprawdopodobniej świadczyła o tym, że chłopak jest shinobi. Co prawda nie byłem pewny czy torba i kabury, które widziałem były zapełnione czy może puste, natomiast nikt by ich tyle nie nosił, jeżeli ekwipunek zmieściłby się w jednej z nich. Do tego dochodziła katana, której rękojeść była właśnie trzymana przez chłopaka oraz tanto znajdujący się po drugiej stronie. Zastanawiałem się czy może chłopak nie jest przypadkiem samurajem, natomiast z tego co mi się wydawało to samuraje korzystają tylko z katan, więc było to niemożliwe z racji posiadanego ekwipunku. Może wyjątek od reguły? Nie wiedziałem, ale pewnym było, że chłopak na pewno umie walczyć. Do tego ta pozycja... coś mi mówiło, że nie był on zwykłym shinobi.
Zerknąłem na dziewczynę, która trzymała w gotowości rękę w swojej torbie. Widać było, że nie chce walki, świadczyły o tym jej słowa. Byłem troszkę zdezorientowany, ponieważ jeszcze nigdy nie znajdowałem się w takiej sytuacji i nie wiedziałem co mam robić. Złożyłem nogi tak, aby usiąść po turecku i obserwowałem. Starałem się też wyrzucić z siebie niepokój, który towarzyszył mi od samego początku. Utrudniał mi znacząco wszystkie czynności, bo pomimo, że sparaliżowany nie byłem, to jednak czułem blokadę przed wykonaniem czegokolwiek. Czy naprawdę aż tak moje emocje na mnie działają? Gdyby doszło do walki nawet najmniejsza blokada mogłaby zadecydować o mej śmierci. Miałem nadzieję, że nie dojdzie do niczego takiego. Mei też tego nie chciała i usłyszałem jak zapytała go o jakiś nocleg, a ja wpadłem na pewien pomysł. Uważałem, że w tym momencie najlepszym wyjściem będzie po prostu ominąć tego chłopaka. Wobec tego siedząc po turecku uśmiechnąłem się niezdarnie, aby złapać się ręką za tył głowy i powiedzieć do chłopaka.
- Nie chcemy sprawiać kłopotu, wskaż nam miejsce do odpoczynku i już nas nie ma.
Byłem zły na siebie, że stać mnie było tylko na coś takiego. Czy naprawdę aż tak się bałem? Mei też mi wcześniej groziła, a mimo tego nie czułem strachu. Czy było to związane z pozycją chłopaka? Może coś mi mówiło, że jest silny? Czy może moja głowa wpływała w tym momencie na mnie aż tak bardzo, że nie byłem w stanie racjonalnie myśleć? Chciałem, aby się to już skończyło...
0 x
Awatar użytkownika
Akaruidesu Yoake
Martwa postać
Posty: 906
Rejestracja: 23 wrz 2019, o 20:00
Wiek postaci: 18
Ranga: Akoraito
Krótki wygląd: Niski, blond włosy z ciemniejszymi końcówkami, młodo wyglądająca twarz. Czarne ubranie z długimi rękawami i stojącym kołnierzem, na to żółte haori w białe trójkąty.
Widoczny ekwipunek: Kabura na broń na obu udach. Torba nad lewą nogą. Tanto przy pasie po prawej stronie, katana po prawej.
Multikonta: Budyś

Re: Klif nadmorski

Post autor: Akaruidesu Yoake »

0 x
Do hidów polecam używania mojego ID: 2457
Awatar użytkownika
Mei
Posty: 454
Rejestracja: 3 cze 2019, o 11:33
Wiek postaci: 30
Ranga: Dōkō
Krótki wygląd: Niewysoki wzrost, niebieskie do pasa włosy oraz oczy z heterochromią. Lewe szkarłatne, zaś prawe koloru lodowego sopla. Budowa ciała szczupła, skóra śnieżnobiała o niskiej temperaturze. Strój miko. W skrócie młody wygląd jak na 29 lat.
Widoczny ekwipunek: Jedną z bardziej widocznych rzeczy jest wachlarz noszony przez kobietę na plecach. Zaraz po nim uplasowała się duża torba znajdująca się pod nim. Poza nimi ma jeszcze dwie kabury, każda przypada na jedno udo (od czasu do czasu są widoczne spod ubrania). Do kompletu dochodzą rękawiczki z ochraniaczami, a także sznureczek obwiązany na ręce z kluczykiem zawieszonym na nim.
GG/Discord: Mei#0402
Multikonta: Yona

Re: Klif nadmorski

Post autor: Mei »

Wcześniej niebieskowłosa, nie myślała, że się zaśmieje. Wychodzące z jej wnętrza ciepło, było tak niepokojące, iż po samym akcie, zastanowiła się trzy razy, co się właśnie stało. Odkąd się obudziła, jedyne co ją spotykało, to same tragedie. Zaczynając od tonącej łodzi, aż po wspomnienia, z których wynikało, iż podobna sytuacja miała miejsce osiem lat temu. Do tego wszystkiego przypomniała sobie o obietnicy, którą niegdyś złożyła oraz o zaginięciu własnego brata. Im dłużej myślała, tym uczucie szczęścia wydawało się coraz bardziej nie na miejscu. Nic więc dziwnego, że ta odczuwając coś podobnego w środku, zastanawiała się, czy to na pewno w porządku. Czy jednak to było aż takie istotne? Odkąd pojawił się nowy osobnik jej własne problemy przestały mieć jakiekolwiek znaczenie. Otoczka niepewności w obecności niebezpieczeństwa prysnęła jak bańka mydlana, pozostawiając kobietę czujną i spokojną. Nie przejawiała czegoś takiego jak strachu. Nieważne jak blondyn był silny, ta nie wahała się w swoich działaniach. Jednakże, to zaraz nie znaczyło, iż na niego naskoczy. Z resztą sam Hōzuki zauważył, iż wszystkie działania kunoichi prowadziły do osiągnięcia pokoju.
- W takim razie wnoszę oto samo - z pogodnym wyrazem twarzy wycofała rękę i położyła ja na widoku. Kunai został tym samym w torebce, zaś Mei relaksując mięśnie, rękoma objęła nogi, zaś je przyciągnęła do klatki piersiowej. W takiej pozycji czuła się trochę bardziej bezpiecznie, zwłaszcza, iż niedaleko nich miała ogromny dostęp do wody. A to z kolei oznaczało, iż nie tylko ona, ale i Shinzō miał przewagę, przynajmniej jeśli chodziło o dobór środowiska. Czy jednak miało dojść do burdy? Obserwując swoje otoczenie, miała wrażenie jakby ten dzień zwiastował samo szczęście. Nikt nie wykonywał zbędnych ruchów, z resztą nawet nowy osobnik rozluźnił się i przybrał bardziej swobodną pozycję.
- Właściwie to obojętnie - pewnie nie tego się po niej spodziewano, lecz ta odpowiadała szczerze. Wszakże jej główny cel jakim były góry, ciągle pozostał nieznany dla jej kompana. Trochę nawet żałowała, że gdy miała wolną chwilę, nie powiedziała mu tego, jednakże teraz było na to za późno.
- Jednakże jeśli miałabym wybierać, to wolałabym miejsce bliżej granicy z Yusetsu. Trzeba w końcu gdzieś odpocząć przed dalszą wędrówką, zwłaszcza, iż podróże po zmroku wydają się jeszcze bardziej niebezpieczne - zerkając co jakiś czas w kierunku słońca, upewniała tylko swoje własne słowa. Wielka kula światła, mimo, iż niedawno nad nimi górowała, tak teraz powoli chyliła się ku dołowi, przybierając z żółtej barwy pomarańczową. Nie chcąc ryzykować, a także pragnąc w międzyczasie wyjaśnić sytuację Shinzō, postanowiła wybrać najmniej kłopotliwą kwestię.
Dystans między nimi się zmniejszył, a ta odruchowo chciała się cofnąć. Ciało jednak nie posłuchało. W środku zmartwiona Mei, zaczęła analizować swój stan i wtedy doszła do wniosku, iż wcześniejszy ratunek tylko pogorszył sprawę. Jej cielesna istota potrzebowała odpoczynku, zaś ona jeszcze bardziej ją nadwyrężyła. Nieostrożność jaką się pochwaliła, dla nich mogła wyglądać jak atak paniki, lecz wraz z unormowaniem oddechu, powrócił jej dawny spokój. Dziwne, prawda? Na wszelki wypadek pomachała im rękoma, zupełnie jakby Ci nie mieli się o nią martwić. Dystans się jednak znowu zmniejszył. Jak określiła białogłowa tylko dwa, może półtorej metra brakowało do bliskiego spotkania z nieznajomym.
- To tylko przemęczenie, potrzebuję chwili a samodzielnie wstanę, z resztą... Nie pozwolę komuś, kto się nawet nie przedstawił siebie dotknąć - odpowiedziała poważnie, po czym stwierdziła, iż sama również powinna to zrobić - Nazywam się Mei, miło mi Cię poznać, nieznajomy blondasku - dodała po chwili z lekką nutą przekomarzania się. Czemu ją nagle na to naszło? Cóż, tak wielka ilość pomocników jednego dnia, sprawiła, iż tej zachciało się jakiejś odmiany, nawet tej niewielkiej..
0 x
Obrazek Kolor wypowiedzi || Głos Mei Przydział misji D-B
Awatar użytkownika
Shinzō
Gracz nieobecny
Posty: 61
Rejestracja: 16 lut 2021, o 22:49
Wiek postaci: 17

Re: Klif nadmorski

Post autor: Shinzō »

Zauważyłem, że chłopak przyglądał się naszej dwójce. Niby nic w tym dziwnego, w końcu zarówno ja jak i Mei zdecydowanie wyróżniamy się z tłumu w porównaniu do naszego gościa. Problem w tym, że był to bardzo dziwny sposób obserwacji jak dla mnie. Nie byłem w stanie określić czy po prostu patrzy na wygląd, czy sprawdza reakcje. A może jedno drugie? Przyglądałem mu się bacznie. Strach buzował i to z każdą chwilą coraz bardziej, natomiast nie miałem natomiast w razie czego dać się zaskoczyć. Moja czujność ograniczała się natomiast tylko do obserwacji, ponieważ moja postawa była luźna. W ten sposób chciałem dać do zrozumienia, że nie szukam zaczepki. Będąc jednak ze sobą szczerym dużą rolę odgrywał tutaj narastający niepokój w moim wnętrzu, który coraz bardziej krępował moje ruchy. Z każdą kolejną sekundą czułem jak serce coraz bardziej przyspiesza, oddech robi się ciężki, a strach zaczyna przejmować coraz bardziej kontrolę nad moim umysłem. Naprawdę samą siłą woli powstrzymywałem się przed utratą zdrowego rozsądku. Na szczęście póki co jeszcze jakoś się trzymałem.
Wszystko minęło gdy tylko zobaczyłem, że chłopak rozluźnił swoją pozycję. Moje oczy jeździły po jego ciele notując każdy najdrobniejszy szczegół. Nogi nie były już zgięte, stał na pełnych stopach, jego plecy również się wyprostowały, a ręka nie ściskała już rękojeści, a była swobodnie na niej położona. Moje uszy zanotowały ostrzeżenie i choć było ono głównie skierowane do Mei, ponieważ trzymała rękę w torbie, ja również wziąłem je do serca. Gdy tylko zobaczyłem, że dziewczyna wyciągnęła rękę i położyła ją na nogach odetchnąłem głośno z ulgą, a następnie położyłem się na trawie patrząc w niebo. Nie było to zbyt rozsądne z mojej strony, z racji że nadal mógł to być wróg, natomiast w jednym momencie cały niepokój odszedł z mojego ciała, jak gdyby nigdy nie istniał, dając mi tak niesamowitą ulgę, że musiałem jakoś odreagować. W końcu w ten sposób każda strona pokazała, że nie szuka kłopotów. Co prawda nie była to stu procentowa pewność, że nic takiego się nie wydarzy, ale uznawałem to za duży krok w stronę pokoju.
Leżąc na trawie do moich uszu doszedł głos chłopaka, który pytał dokąd zmierzamy. No właśnie... dokąd? jaki mieliśmy cel? Do tej pory tak naprawdę nie dowiedziałem się tego pomimo, że przecież przyszedłem tu z niebieskowłosą. Wiedziałem tylko, że wybieraliśmy się do Antai, lecz po co? W sumie to już tu jesteśmy. Podniosłem się z ziemi opierając się na rękach i patrzyłem na chłopaka zbliżającego się wolnym krokiem do Mei. Dziewczyna była skulona, jej postawa jakby świadczyła o tym, że potrzebuje w tej chwili poczucia bezpieczeństwa. Ona w dalszym ciągu nie była pewna tej sytuacji. Oczywiście ja też, jednak ona jeszcze nie czuła ulgi z tego małego kroku o którym już wspomniałem. Miałem wrażenie, że postawa dziewczyny pokazuje tak naprawdę jej strach przed tym co może się stać. Mimo że znałem dziewczynę dosyć krótko, to obraz jaki do tej pory ukształtował się w mojej głowie jej osoby sprawiał, że nie wyobrażałem sobie kiedykolwiek zobaczyć ją w takim stanie. Chciałem tak naprawdę dodać jej jakoś otuchy, lecz martwiłem się, że zły ruch może wywołać u chłopaka niechcianą reakcję, dlatego zarówno dla mojego jak i jej bezpieczeństwa postanowiłem sobie odpuścić. Przez cały czas jednak słuchałem rozmowy jaką prowadzili między sobą i obserwowałem ich. Tak naprawdę to nie znałem żadnej z wymienionych nazw i tylko kontekst rozmowy pozwolił mi określić czym one były. W tym momencie jednak to gdzie zmierzaliśmy było dla mnie nie ważne. Skupiłem się na obecnej sytuacji oraz gdy już dziewczyna o tym wspomniała, również na tym że jak tak dalej pójdzie to będziemy zmuszeni wędrować w nocy. Tu myślenie miałem takie samo jak niebieskowłosa. Miałem dosyć wrażeń na dzisiaj, a taka wędrówka była niebezpieczna. Wolałem gdzieś się zatrzymać na noc niż błąkać się w ciemnościach. Rozmyślając o tym zauważyłem, że dziewczyna w pewnym momencie znowu zaczęła mieć problem z oddechem. Niepokój wywołany tym dźwiękiem sprawił, że momentalnie zerwałem się na nogi i gdy już miałem biec w stronę dziewczyny ta pomachała rękoma, że nic jej nie jest. Nie byłem tego taki pewny, dlatego obserwowałem ją jeszcze przez chwilę. Kiedy stwierdziłem, że faktycznie nie ma się czego obawiać spojrzałem na chłopaka, a następnie znowu usiadłem na ziemi, aby nie wywoływać niepotrzebnego niepokoju.
Blondyn zbliżył się do Mei i kucnął mniej więcej półtora metra od niej. Jego ręka również opuściła rękojeść miecza, co bardzo dobrze zadziałało na moją psychikę, jakoś bardziej ufałem ludziom, którzy jednak nie trzymali broni w momencie kontaktu. Zaoferował pomoc i choć miałem wrażenie, że ma naprawdę dobre zamiary to Mei nie chciała go do siebie dopuścić. Nie zdziwiło mnie to, po prostu mu nie ufała, natomiast następne jej słowa wraz z reakcją wprawiły mnie w osłupienie. Miałem wrażenie jakby nagle ta silna i chłodna dziewczyna, która jeszcze niedawno groziła mi śmiercią teraz zamieniła się w ciepłą i przyjazną osobę. Był to dla mnie naprawdę duży szok. Miałem wrażenie jakby zupełnie inna istota była w jej ciele. Czy było to spowodowane przez strach? Sam przecież niedawno doświadczyłem tego co potrafił zrobić z człowiekiem. Może było to co innego? Tylko w takim razie co? Przez tą całą sytuację miałem pewne wątpliwości co do jej osoby. W głębi duszy zastanawiałem się czy Mei chciała wykreować siebie jako chłodną i groźną postać, czy faktycznie taka była. Po tym co tutaj zobaczyłem miałem co do tego wielkie wątpliwości. Być może było to faktycznie spowodowane strachem, ale może ona też miała problem z osobowością? Jeśli tak było to tak naprawdę kogo ona chciała oszukać? Otoczenie? Czy samą siebie?
0 x
Awatar użytkownika
Akaruidesu Yoake
Martwa postać
Posty: 906
Rejestracja: 23 wrz 2019, o 20:00
Wiek postaci: 18
Ranga: Akoraito
Krótki wygląd: Niski, blond włosy z ciemniejszymi końcówkami, młodo wyglądająca twarz. Czarne ubranie z długimi rękawami i stojącym kołnierzem, na to żółte haori w białe trójkąty.
Widoczny ekwipunek: Kabura na broń na obu udach. Torba nad lewą nogą. Tanto przy pasie po prawej stronie, katana po prawej.
Multikonta: Budyś

Re: Klif nadmorski

Post autor: Akaruidesu Yoake »

0 x
Do hidów polecam używania mojego ID: 2457
Awatar użytkownika
Mei
Posty: 454
Rejestracja: 3 cze 2019, o 11:33
Wiek postaci: 30
Ranga: Dōkō
Krótki wygląd: Niewysoki wzrost, niebieskie do pasa włosy oraz oczy z heterochromią. Lewe szkarłatne, zaś prawe koloru lodowego sopla. Budowa ciała szczupła, skóra śnieżnobiała o niskiej temperaturze. Strój miko. W skrócie młody wygląd jak na 29 lat.
Widoczny ekwipunek: Jedną z bardziej widocznych rzeczy jest wachlarz noszony przez kobietę na plecach. Zaraz po nim uplasowała się duża torba znajdująca się pod nim. Poza nimi ma jeszcze dwie kabury, każda przypada na jedno udo (od czasu do czasu są widoczne spod ubrania). Do kompletu dochodzą rękawiczki z ochraniaczami, a także sznureczek obwiązany na ręce z kluczykiem zawieszonym na nim.
GG/Discord: Mei#0402
Multikonta: Yona

Re: Klif nadmorski

Post autor: Mei »

Znowu to samo? Zapytała samą siebie, gdy tylko oddech chłopaka przyspieszył. Może nawet nie tyle, co przyspieszył, a stał się cięższy. Czyżby to przez blondyna? Patrząc co jakiś czas na jednego i drugiego, mogła stwierdzić, iż nowy atak nie należał do poprzednich. Podczas tamtych jego ruchy wydawały się swobodniejsze, do tego jego twarz pokrywała się czerwonym kolorytem. W tym wypadku przyczyną musiała nie być pogoda, nie ona, a ten nowy. Tym samym, choć stuprocentowej pewności nie miała jego nowe zachowanie mogło być spowodowane strachem. Czyżby nigdy nie spotkał nikogo silniejszego, a może nie walczył na śmierć i życie? Wszystkie te pytania, krążyły jej po głowie, dając do zrozumienia kobiecie, iż wiele rzeczy będzie musiała z nim omówić. Jako osoba, co z nią podróżuje musiała dokładnie dowiedzieć się o jego lękach, by w razie kłopotów, nie stanął jak wryty. Oczywiście, mogła się też mylić, co szczerze, ucieszyłoby ją niezmiernie. Im mniej kłopotów, tym mniej ryzyka, im mniej zagrożeń, tym szybszy postęp. Przynajmniej tak uważała.
Po przedstawieniu się, a także zmianie nastawienia, odkryła, iż Shinzō za wiele nie mówił. Po tamtej próbie pozbycia się nieznajomego, jakoś dziwnie zamilkł, zostawiając mówienie jej. Choć sytuacja, w której to ona wszystko załatwia, wcale jej nie przeszkadzała, tak brak przedstawienia się, coś jej z wcześniej przypominał. Podczas pobytu w Ryuzaku sam jej wytknął, że chcąc poznać jego imię, najpierw musiała podać swoje. Czy teraz zastosuje się do tamtych słów, a może nic nie powie? Nie chcąc poświęcać temu większej ilości czasu, niż potrzeba, zignorowała przejaw troski, by swobodnie kontynuować rozmowę.
- Teraz już znacznie lepiej. Skoro formalności mamy za sobą, teraz będzie nam się znacznie lepiej rozmawiało, nieprawdaż Yoake-kun? - odpowiedziała z uśmiechem, po czym zastanowiła się nad wcześniejszymi dwoma propozycjami. Prawdą było, iż nie była zarówno w stolicy, jaki i drugiej osadzie, także wcześniej zaznaczyła, że wybór jest jej obojętny, czy jednak na pewno? Zaproponowane Raigeki, wydawało się być tłocznym miejscem, do tego dobrze strzeżonym. Jednakże, jakby się nad tym dłużej skupić, łatwiej im będzie wpasować się w tłum, nawet jeśli byli takimi osobliwościami. Koniec końców na propozycję skinęła głową. Skoro Hōzuki nie chciał podejmować decyzji, to musiała to zrobić sama, chyba, iż ten miał odmienne zdanie, wtedy z chęcią go wysłucha.
- Zwłoki? - uniosła delikatnie głowę do góry, chcąc wyobrazić sobie obraz, który wcześniej zobaczył. Gdy jednak w myślach pojawił się młodzieniec, chcący ją zabić, ta szybko poruszyła głową na boki, a następnie wnętrzem dłoni uderzyła się w policzki. Zejście na ziemię się udało, dzięki czemu mogła powrócić do zaproponowanej oferty - Również przepraszam za tak nagłą reakcję, nie wiedząc czy chcesz nas zaatakować lub ukraść nasze dobra, postanowiłam w razie czego się bronić. Na szczęście, obyło się bez sporów - przymrużyła powieki, chcąc wyglądać jeszcze bardziej łagodnie, następnie skupiła się na kolejnej informacji, a mianowicie ich pochodzeniu.
- Z Cesarstwa - odpowiedziała pospiesznie, nawet nie myśląc o skłamaniu. Fałszywe informacje, które dotyczyły tylko ich miejsca zamieszkania, wydawały się nie na miejscu. Poza tym, mogli nabawić się niezłych problemów, gdyby prawda wyszła na jaw, więc odsłonięcie akurat tego rąbka tajemnicy, nie miało znaczenia. Jeśli jednak towarzysz zechce ją zatrzymać w ujawnianiu takich informacji, ta i tak to powie. Lepiej było dmuchać na zimne, niż później się oparzyć, prawda?
- Yoake-kun, masz jeszcze jakieś pytania, czy możemy ruszać? Myślę, iż powolny spacer mi nie zaszkodzi - dodała ciepło, po czym podjęła próbę podniesienia się na dwie nogi. Gdy przyjęła pozycję pionową, zauważyła, iż powoli traci równowagę. Ziemia zaczęła się zbliżać, zaś ona zaśmiała się pod nosem, myśląc czy znowu doskoczą do niej, czy też pozwolą jej upaść.
0 x
Obrazek Kolor wypowiedzi || Głos Mei Przydział misji D-B
Awatar użytkownika
Shinzō
Gracz nieobecny
Posty: 61
Rejestracja: 16 lut 2021, o 22:49
Wiek postaci: 17

Re: Klif nadmorski

Post autor: Shinzō »

Patrząc na tę dwójkę, zacząłem się zastanawiać czy ja tak naprawdę czułem się tu potrzebny. Mimo, że jeszcze przed chwilą nie mogłem się ruszyć to teraz czułem się odrzucony. Byłem jak dziecko któremu odmówiono zabawy. Zastanawiałem się czy to moje myśli, czy faktycznie coś w tym było. W jednej chwili posmutniałem, lecz nie zamierzałem się na nikogo obrażać. Po prostu słuchałem dalszej rozmowy. Byłem ciekawy czy chłopak zdradzi swoje imię. Byłby to w końcu kolejny znak pokoju, a wtedy przestałbym się nim zupełnie martwić i tak się stało. Blondyn przedstawił się pełnym imieniem i nazwiskiem. Kojarzyłem trochę ten klan, jednak nie posiadałem o nim jakichś większych informacji. Skoro już do tego doszło to czas był i na mnie. Nie zamierzałem być jedynym, który pozostanie anonimowy.
- Shinzō Hōzuki.
Powiedziałem wpatrując się w oczy rywala. Chciałem sprawdzić jego reakcje na fakt mojego nazwiska. Z tego co się orientowałem tutejsi ludzie nie byli zbyt przychylni do Cesarstwa, dlatego na wszelki wypadek obserwowałem jego ruchy. Jeśli nic by nie zrobił to był to ostatni raz, kiedy go o cokolwiek podejrzewałem.

Do rozmowy między nimi nie chciałem się wtrącać, bo po co? Tak naprawdę nie wiedziałem dokąd w ogóle idziemy, po co, dlaczego. Moje uwagi były zbędne z racji niewiedzy, która była istotna w tej konwersacji. Fakt mojej nieznajomości terenu też wcale by nie pomógł w tej rozmowie. Po prostu słuchałem o czym mówią i czekałem co tak naprawdę zadecyduje Mei. Jakoś chyba zacząłem się przyzwyczajać, że ta dziewczyna o wszystkim decyduje. Nie mogłem się jednak oprzeć wrażeniu, że zrobiła się zdecydowanie milsza odkąd Yoake do nas dołączył. Zresztą co tak naprawdę to miało do rzeczy? Musiałem zejść na ziemię, a nie znowu się zamyślać. Po chwili zeszli z tematu, którego nie rozumiałem. Chłopak przeprosił, lecz on nie wiedział co przez niego się ze mną działo. Oooj niee... Postanowiłem jednak nie drążyć tego tematu, bo po co? Dla shinobi jest to zwyczajny wstyd, że odczuwa takie emocje. Co do drugiej odpowiedzi już nie mogłem tego przemilczeć. Chciałem po prostu z jednej strony trochę dopiec dziewczynie, a z drugiej jakoś włączyć się do rozmowy. Po tych słowach spojrzałem na skuloną Mei i podparty ręką odpowiedziałem.
- W sumie było to bardzo prawdopodobne, że teraz bym już nie oddychał.
Uniosłem lekko brwi nie zwracając uwagi na to czy dziewczyna na mnie spojrzy czy nie. Taki delikatny pstryczek myślę, że nie zaszkodzi, a chciałem też trochę poprawić nasze relacje. Miałem naprawdę dosyć grożenia na dzisiaj i emocji. Okazało się jednak, że było to niemożliwe. Dziewczyna stwierdziła, że możemy powoli ruszać i wstała jak gdyby nigdy nic. W głębi duszy wierzyłem, że wszystko będzie w porządku, ale myliłem się. Widząc jak traci równowagę serce zabiło mi mocniej, a ja nie patrząc czy chłopak również ruszy, po prostu rzuciłem się w jej kierunku. Podniosłem się szybko z ziemi, a następnie podbiegłem do niej łapiąc ją w locie. Złapałem rękoma, gdy już zbliżała się do ziemi. Czułem ulgę, że nic się nie stanie i nie wyrządzi sobie tym krzywdy, jednak poczułem jak moje ręce zwyczajnie się coraz bardziej uginają. Ze strony chłopaka musiało to wyglądać komicznie, gdy stałem i z całych sił próbowałem utrzymać spadającą dziewczynę, napinając przy tym zarówno mięśnie rąk jak i nóg, lecz na niewiele się to zdało. Moja twarz wykrzywiona w grymasie wysiłku zaczęła odczuwać krople potu na czole. Moje ręce osuwały się coraz niżej, aż w końcu wypuściłem dziewczynę z rąk i obydwoje spadliśmy na ziemię. Upadłem na plecy i odczułem uderzenie o ziemię. Dziewczyna spadła tuż koło mnie, prawie jej się udało przewrócić na mnie i wtedy jej kontakt z ziemią byłby dużo lżejszy, jednak stało się jak się stało. Sytuacja dla mnie była mega niezręczna, dlatego chciałem jakoś wyładować z siebie poczucie wstydu zarówno przed Mei jak i chłopakiem. Usiadłem po turecku i chwyciłem się prawą ręką za tył głowy, zacząłem się nią drapać, uśmiechnąłem się szeroko oraz zamknąłem oczy. Zaśmiałem się lekko, a następnie rzekłem.
- Przepraszam, jesteś za ciężka.
0 x
Awatar użytkownika
Akaruidesu Yoake
Martwa postać
Posty: 906
Rejestracja: 23 wrz 2019, o 20:00
Wiek postaci: 18
Ranga: Akoraito
Krótki wygląd: Niski, blond włosy z ciemniejszymi końcówkami, młodo wyglądająca twarz. Czarne ubranie z długimi rękawami i stojącym kołnierzem, na to żółte haori w białe trójkąty.
Widoczny ekwipunek: Kabura na broń na obu udach. Torba nad lewą nogą. Tanto przy pasie po prawej stronie, katana po prawej.
Multikonta: Budyś

Re: Klif nadmorski

Post autor: Akaruidesu Yoake »

0 x
Do hidów polecam używania mojego ID: 2457
Awatar użytkownika
Mei
Posty: 454
Rejestracja: 3 cze 2019, o 11:33
Wiek postaci: 30
Ranga: Dōkō
Krótki wygląd: Niewysoki wzrost, niebieskie do pasa włosy oraz oczy z heterochromią. Lewe szkarłatne, zaś prawe koloru lodowego sopla. Budowa ciała szczupła, skóra śnieżnobiała o niskiej temperaturze. Strój miko. W skrócie młody wygląd jak na 29 lat.
Widoczny ekwipunek: Jedną z bardziej widocznych rzeczy jest wachlarz noszony przez kobietę na plecach. Zaraz po nim uplasowała się duża torba znajdująca się pod nim. Poza nimi ma jeszcze dwie kabury, każda przypada na jedno udo (od czasu do czasu są widoczne spod ubrania). Do kompletu dochodzą rękawiczki z ochraniaczami, a także sznureczek obwiązany na ręce z kluczykiem zawieszonym na nim.
GG/Discord: Mei#0402
Multikonta: Yona

Re: Klif nadmorski

Post autor: Mei »

0 x
Obrazek Kolor wypowiedzi || Głos Mei Przydział misji D-B
Awatar użytkownika
Shinzō
Gracz nieobecny
Posty: 61
Rejestracja: 16 lut 2021, o 22:49
Wiek postaci: 17

Re: Klif nadmorski

Post autor: Shinzō »

0 x
Awatar użytkownika
Akaruidesu Yoake
Martwa postać
Posty: 906
Rejestracja: 23 wrz 2019, o 20:00
Wiek postaci: 18
Ranga: Akoraito
Krótki wygląd: Niski, blond włosy z ciemniejszymi końcówkami, młodo wyglądająca twarz. Czarne ubranie z długimi rękawami i stojącym kołnierzem, na to żółte haori w białe trójkąty.
Widoczny ekwipunek: Kabura na broń na obu udach. Torba nad lewą nogą. Tanto przy pasie po prawej stronie, katana po prawej.
Multikonta: Budyś

Re: Klif nadmorski

Post autor: Akaruidesu Yoake »

0 x
Do hidów polecam używania mojego ID: 2457
Awatar użytkownika
Mei
Posty: 454
Rejestracja: 3 cze 2019, o 11:33
Wiek postaci: 30
Ranga: Dōkō
Krótki wygląd: Niewysoki wzrost, niebieskie do pasa włosy oraz oczy z heterochromią. Lewe szkarłatne, zaś prawe koloru lodowego sopla. Budowa ciała szczupła, skóra śnieżnobiała o niskiej temperaturze. Strój miko. W skrócie młody wygląd jak na 29 lat.
Widoczny ekwipunek: Jedną z bardziej widocznych rzeczy jest wachlarz noszony przez kobietę na plecach. Zaraz po nim uplasowała się duża torba znajdująca się pod nim. Poza nimi ma jeszcze dwie kabury, każda przypada na jedno udo (od czasu do czasu są widoczne spod ubrania). Do kompletu dochodzą rękawiczki z ochraniaczami, a także sznureczek obwiązany na ręce z kluczykiem zawieszonym na nim.
GG/Discord: Mei#0402
Multikonta: Yona

Re: Klif nadmorski

Post autor: Mei »

0 x
Obrazek Kolor wypowiedzi || Głos Mei Przydział misji D-B
Awatar użytkownika
Shinzō
Gracz nieobecny
Posty: 61
Rejestracja: 16 lut 2021, o 22:49
Wiek postaci: 17

Re: Klif nadmorski

Post autor: Shinzō »

0 x
ODPOWIEDZ

Wróć do „Antai”

Użytkownicy przeglądający to forum: Obecnie na forum nie ma żadnego zarejestrowanego użytkownika i 2 gości