Strona 1 z 4
Posterunek graniczy na drodze Antai-Sogen
: 22 sie 2021, o 21:02
autor: Jun
- Posterunek graniczy na drodze Antai-Sogen - Na drodze prowadzącej do granicy Antai z Sogen można natrafić na jeden z posterunków obsadzony przez żołnierzy służących rodowi Kaminari. Sam posterunek jest dosyć niewielką budowlą, w której rezyduje kilkunastu żołnierzy. Tym, co czyni posterunek jednym z jedynych przejść pomiędzy prowincjami w tym rejonie, jest między innymi naturalna zabudowa okolicy. To właśnie dzięki dosyć sporemu zwężeniu drogi i kilku niezwykle stromym wzgórzom wybrano właśnie to miejsce do zabudowania go i dodatkowego utrudnienia przejścia - chyba że ktoś przejdzie przez środek posterunku. Sama budowla jest kamiennym dwupiętrowym budynkiem z dobudowaną obok strażnicą. Schody z budynku prowadzą na dach. To właśnie na nim znajdują się blanki mogące posłużyć za miejsce do ukrycia się przed ostrzałem, oraz za miejsce do obserwacji okolicy z obu stron. Dodatkowo okolica otoczona jest murem, który utrudnia ominięcie posterunku. Strażnicy zazwyczaj trzymają warty na zewnątrz przy wejściu na sam posterunek, stoją dwójkami. W środku znajduje się długi korytarz, gdzie odbywa się odprawa osób przekraczających granicę, tam sprawdzane są papiery wszystkich osób uprawnionych do przekroczenia granicy. Zazwyczaj znajduje się tam jeden strażnik przy recepcji oraz dwie dwójki przy wejściu i wyjściu. Na parterze znajduje się również niewielki pokój tutejszego kapitana, jeden z magazynów, kantyna oraz kilka dodatkowych pokoi dla osób przekraczających granicę - jeśli przyszłoby je wykorzystać. Na drugim piętrze natomiast znajdują się pokoje sypialne dla strażników oraz osób opiekujących się kantyną. Drugie piętro zazwyczaj nie jest tak strzeżone jak pierwsze. Na dachu natomiast wartę pełni zwykle dwóch strażników.
Re: Posterunek graniczy na drodze Antai-Sogen
: 22 sie 2021, o 22:10
autor: Jun
Misja Rangi - B - 23/? - Rok 390 - Zima - - Yoake - - Antaiska droga - - Czarny piorun I - Wyglądało na to, że nie miałeś zamiaru dać sobą pomiatać, ani Yorikane. Z jednej strony to dobrze, bo pokazywałeś się jako silny i niezależny młody człowiek, ale czy rzeczywiście należało nastawiać się antagonistycznie do każdego, kto "odważył" się zwrócić do waszej dwójki w zły sposób? Oczywiście, że mieliście inne sprawy, którymi należało się zająć a sam Latarnik rzeczywiście nie należał do miłych osób - przynajmniej takiego go mieliście okazję poznać. Gdy odchodziliście, zaczął burczeć coś o niewychowanej młodzieży, która nie wie, czym jest faktyczna kultura i szacunek. Bo tak jak mówiłeś - na niego trzeba sobie zapracować. Tylko co jeśli on już sobie na niego zapracował, lecz żadne z was nie miało okazji się o tym dowiedzieć? Musiało to pozostać w tej chwili tajemnicą, bo i ty również na swój szacunek pracowałeś - jakkolwiek myląco by to nie zabrzmiało w tych okolicznościach. – Rany, ale stary bufon... Ciekawe czemu w Raigeki za nim tesknią — – A jak z twoim dziadkiem? Wiem, że wszyscy go znamy, ale ty chyba znasz go najlepiej. Nie zdarza mu się zrzędzić? —
Re: Posterunek graniczy na drodze Antai-Sogen
: 30 sie 2021, o 17:54
autor: Akaruidesu Yoake
Rozstanie z latarnikiem przebiegło w niezbyt miłej atmosferze, ale nie oni zaczęli być niemiłymi. Starali się pomóc, a dziadek ich obrażał. Gdyby był względem nich przynajmniej obojętny, Yoake mógłby później w wolnym czasie przynieść mu jedzenie z knajpki, po prostu nie w trakcie misji. Teraz jednak starzec zaprzepaścił swoją szansę. Może w złotych oczach blondyna latarnik tak na prawdę okazał słabość przez opieranie się o przywileje, których nie dostaje się samych z siebie? Przecież gdyby po prostu powiedział, że urządzenie trzeba założyć, zamiast komentować, że kiedyś kurier robił to od razu, a teraz się ociągają, zupełnie inna byłaby ta reakcja. - O tak. Gdyby chociaż był po prostu oschły, to rozumiem. Ale obrażać nas nie dam. Zrzędzi jak mało kto. Przez lata przywykłem, bo dowiedziałem się, ile przeżył, ale to nie wszystko. W końcu zaopiekował się mną i nauczył mnie wszystkiego co umiem. Wiem jednak, że zarówno jeśli chodzi o naukę, jak i zrzędliwość i dyscyplinę, pozwalał sobie na dużo więcej niż wobec innych uczniów. Po pewnym czasie zaczęło się ściemniać, a ich kroki oświetlały źródła światła odmienne od słońca. Blondyn gestem dał znać Yorikane, żeby zachowała niski ton głosu. - Trzeba być ciszej, gdy oczy zawodzą. Nie wiemy, co nas może spotkać w lesie.
Re: Posterunek graniczy na drodze Antai-Sogen
: 13 wrz 2021, o 10:44
autor: Jun
Misja Rangi - B - 25/? - Rok 390 - Zima - - Yoake - - Antaiska droga - - Czarny piorun I - Poruszaliście się w "tunelu" stworzonym z oświetlonej ścieżki pomiędzy częścią lasu. Nic nie zapowiadało byście mieli okazje zboczyć z drogi. Yorikane przyciszyła głos gdy i ty to zrobiłeś. Wydawałoby się, że z jednej strony tylko dbasz o bezpieczeństwo, ale czy nie było w tym jakiejś przesady? Wszak byliście wciąż na ścieżce, która miała was niedługo doprowadzić do waszego celu - czyli posterunku, do którego finalnie mieliście się udać. Światła oznaczające waszą drogę przez pewien czas nie ustawały, aż w końcu dostrzegliście przerwę w oświetleniu. Zupełnie tak jakby zgasło już jakiś czas temu, albo jakby ktoś zgasił je umyślnie.... Choć ciężko powiedzieć co to rzeczywiście spowodowało. Może to ci niedostrzegalni bandyci, chcący zagrać na nerwach podróżnym, doprowadzając ich do przerażenia samą ciemnością złego lasu i niebezpiecznej drogi - by potem bez podwędzić im ich zapasy i kosztowności... Oczywiście wy nie byliście zwykłymi podróżnikami, do pewnego stopnia wiedzieliście jak o siebie zadbać, ba zwykli rabusie nie powinni nawet ryzykować starcia z wami, bo mogłoby się to dla nich skończyć źle... I takim akcentem zaczęliście oboje wpatrywać się w mrok, który powoli rysował się przed wami. Szybko spostrzegliście, że w oddali, porusza się jakieś dosyć niewielkie źródło światła, jakoby latarenka, albo jakaś pochodnia, wcale nie duża i zatrzymała się przy jednym świetle, którego zabrakło - w końcu oświetlenie nie znajdowało się co metr albo dwa a co nieco większe odległości. Światło które dostrzegliście, w pewnej chwili się zatrzymało – Wiesz kto to? — Spytała cicho Yorikane zerkając w twoją stronę, by zaraz całkowicie skupić się na świetle, które poruszało się w miejscu, trochę w górę, trochę w dół, dokładnie tak jakby było do czegoś przymocowane. Minęła może chwila, albo i dwie - światło w końcu wróciło w miejscu, w którym go przedtem brakło. Zarówno ty jak i twoja towarzyszka zobaczyliście sprawce tego zamieszania - jakkolwiek byście nie zareagowali - Yorikane zdawała się na twój osąd, przynajmniej przez chwilę. Ciemna do tej pory okolica została rozświetlona, a waszym oczom ukazała się osóbka. Średniego wzrostu, może bliżej jej było do wzrostu Yoake niż kogokolwiek innego, choć wydawała się mniejsza. Stała przy latarence i właśnie pakowała swoje narzędzia do plecaka - do którego doczepiona było światło które dostrzegliście wcześniej. Brązowe włosy, spięte i skryte pod jasną czapką pasującą do dość luźnego jasnego w swoich barwach stroju, jaki na sobie miała. Jasna skóra, podświetlana przez obie lampki. Przypominające bursztyn, a do tego i też zbudowana dość dobrze, dziewczęco. Dostrzeżona osóbka nie wyglądała groźnie. Chciałoby się wręcz powiedzieć, że sama wyglądała, jakby miała potrzebować ochrony, a jednak była tutaj, sama - a już było ciemno i możliwie, niebezpieczne. Byliście skryci, ale gdy Yorikane przez chwilę obserwowała zachowanie dziewczyny - wyszła z ukrycia, wyraźnie uznając, że napotkana przez was panienka raczej was nie zje. Ciemnoskóra zbliżała się do niej mimo wszystko ostrożnie. Również spojrzała na ciebie, jakby chowanie się nie przystawało w tej chwili. Oczywiście - nie mogliście pozostać niezauważeni. – Heeej, podróżnicy tak późno? Ale dobrze, że naprawiłam oświetlenie. Specjalnie musiałam aż tutaj przyjść, dziwne, że wysiadło tylko tu, ostatnio się tym zajmowałam. Jestem Reina a wy? Co was sprowadza do chodzenia po ciemku? —
Re: Posterunek graniczy na drodze Antai-Sogen
: 14 wrz 2021, o 22:31
autor: Akaruidesu Yoake
Ostrożności nigdy za wiele, a w szczególności w takich przypadkach jak ten, gdy ruszyli w ciemną noc przez las, mimo jego częściowego oświetlenia wzdłuż drogi. Widoczność bardzo ograniczona, gdy chciało się sięgnąć wzrokiem poza oświetlony teren, ale można było próbować nadrobić słuchem. Jak się jednak okazało, tym razem wystarczyły oczy, bo można było dostrzec ruchome źródło światła, co ze względu na wyróżnianie się wśród otoczenia było wyjątkowo łatwe. A to oznaczało trudniejsze zadanie, zgoła też niebezpieczniejsze. Trzeba było w ostrożny sposób sprawdzić, co się tam stało. Tak więc oto oboje z Yorikane ruszyli, by się zaczaić i to zbadać. Miejscowy mrok z pewnością pomógł im prowadzić obserwację dziewczyny, która zajmowała się tutaj czymś pozornie podejrzanym. Jak się później okazało, to były tylko pozory, ale to nie zmieniło faktu, że Yoake swoim zwyczajem trzymał dłoń na rękojeści miecza. On jeszcze by podglądał i podglądał, ale jego towarzyszka ruszyła w końcu ku nieznajomej. To mogła być zwykła osoba, która wykonywała swoje zadanie, ale mogła być też przynętą, gdy prawdziwe zagrożenie czaiło się w mrokach lasu. Mimo tego tuż za nią swobodnym krokiem wyszedł z ukrycia i blondyn. Ciągle obserwował zarówno Reinę, jak i otoczenie. Po Oniniwie uważał na wszystko wokoło. Gdy dziewczyna wyciągnęła rękę, czyżby na powitanie, zdjął dłoń z rękojeści. Lewa dłoń ciągle jednak przytrzymywała sayę tuż pod tsubą katany. - Akaruidesu Yoake. Do usług. Trochę nam się przedłużyło i chcemy dokończyć dzisiejszy odcinek po ciemku. A ty dokąd się udajesz jak skończysz naprawy?
Re: Posterunek graniczy na drodze Antai-Sogen
: 16 wrz 2021, o 00:20
autor: Jun
Misja Rangi - B - 27/? - Rok 390 - Zima - - Yoake - - Antaiska droga - - Czarny piorun I - Nic dziwnego, że byłeś ostrożnym. To jednak nie była oniniwa pełna potworów nieznanego... A raczej - znanego pochodzenia, których powstanie odbiło się czkawką właśnie tamtego sądnego dnia - i zapewne będzie odbijać się dalej - w przyszłości, bo samo ich istnienie było i będzie anomalią. Pewien byłeś, że musisz być cały czas w gotowości do wykonania jakiegoś ruchu, reakcji na coś niespodziewanego co mogło wyskoczyć z ciemności - nic się jednak takiego nie wydarzyło i mogliście swobodnie przejść do rozmowy z napotkanym gościem. – Yorikane — – Przedłużyło? Ah, tak to już jest z podróżowaniem wieczorem. Chwila dłużej i zastanie was noc. — – Naprawdę chcecie iść dalej po ciemku? Mogę wszystko zgasić, ale wtedy będę musiała się wrócić i zapalić wszystko znowu jak już gdzie... — – No właśnie... Chyba najbliżej byłoby na ten posterunek graniczny. Czasem ludzie się tam zatrzymują w drodze. Do miasta też trochę daleko a tutaj właściwie był ostatni donos o zgaszonych lampionach. — – Pewnie pójdę w stronę posterunku. — – Długo się już tym zajmujesz? — – Od paru lat. Mój dziadek to prawdziwy ekspert o takich spraw. Często mu pomagam. Byłam taka tycia, jak zaczynałam — Koniec końców musieliście ruszyć dalej i po niedługim czasie, który ciężko zliczyć - dotarlibyście do posterunku. Już z oddali dostrzegaliście strażników, którzy zajmowali się pilnowaniem granicy. Dwójka z nich stała przy barierkach, tuż niedaleko drzwi do wnętrza budynku. Od razu was zauważyli. O ile broni nie unieśli, to nie obyło się bez komentarza z ich strony – Kolejni tak późno? — – Kilka minut temu mieliśmy już gościa... — – Odradzałbym dalszą podróż w nocy. Robi się tutaj niebezpiecznie. — – Właściwie to nasz przystanek. Mamy zamówione przez was zapasy. — – To świetnie. Kapitan Mokatorou-sama będzie zadowolony — – A co tam macie? — – Znajdzie się dla nas jakieś miejsce? Słyszałam, że dużo jest gości... —
Re: Posterunek graniczy na drodze Antai-Sogen
: 28 wrz 2021, o 23:19
autor: Akaruidesu Yoake
To, że Reina kierowała swoje kroki w stronę posterunku w żaden sposób nie było czymś dziwnym. Jakby nie patrzeć jest to najbezpieczniejsze miejsce w okolicy. Kawałek drogi od stolicy, więc wybór noclegu to albo ten posterunek, albo jakaś drobna wioseczka. A Yoake miał tę nieprzyjemność spotkać się z zagrożeniem czyhającym na odosobnione wsie i gospodarstwa, bo w jednym z epizodów wykorzystywania takich miejsc stracił swoich rodziców i został sierotą. Było jednak coś, co jeszcze trzeba było wyjaśnić. - Miałem na myśli po zmroku. Nie zawsze trafia się na tak oświetlone trasy, przez co odruchowo powiązałem zmrok z ciemnością. Planowaliśmy nawet przystanąć na tym posterunku. Dziewczyna została zapytana o swoją profesję przez Yorikane, wyszło przy tym na jaw, że dziadek nauczył Reinę wszystkiego co związane z utrzymywaniem oświetlenia na szlakach. Wiele jest profesji, a ta jest równe szlachetna jak wiele innych. Chociaż jako shinobi chłopak potrafił bardzo dużo rzeczy wykraczających poza możliwości zwykłego człowieka, to jednak szanował tych, którzy nie trudnią się walką i są w stanie pracą własnych rąk wspierać innych. - Jak cudownie, że ktoś to robi. Pewnie razem ze swym dziadkiem uratowaliście niejedną osobę, nie mający nawet pojęcia o jej istnieniu. Na miejscu zostali przywitani w sposób poprawny. Z lekkim zaskoczeniem, jednak brakiem jakiejkolwiek niechęci. To wróżyło dobrze, bo oznaczało, że posterunek mógł egzystować w jakimś względnym spokoju. Na tyle przynajmniej, by nie łypać spode łba na każdego przechodnia widząc w nim zagrożenie. Akaruidesu pokazał swoją odznakę Akoraito, a Yorikane wyznała prawdę na temat tego, że mają dla lokalnych zapasy. To w sumie było by na tyle, jeśli chodzi o ich misję, ale jednak nie jest, bo kapitan chciał z nimi porozmawiać. Gdy Reina jeszcze zapytała o zawartość zapasów, Yoake zrobił gest składający się ze wzruszenia ramionami i ściągnięcia ust tak, by oznaczało to niewiedzę. Zbliżał się jednak z czasem kapitan, a chłopak zamiast jakoś się przygotowywać na to spotkanie z towarzyszkami, raczej zaczął się przyglądać i oceniać wzrokiem tutejszego dowódcę. Chciał go przejrzeć najlepiej jak się da, zanim dojdzie do rozmowy, ale gdy ten już się zbliżał, blondyn zaczął mówić. - Jestem Akaruidesu Yoake i wraz z tą oto Yorikane przybyliśmy tu z oczekiwanymi przez was zapasami. Chcielibyśmy jednak prośbę o nocleg. Nie chcąc też mówić za innych mogę zaoferować swoją pomoc, jeśli potrzebujecie tu wsparcia Akoraito klanu.
Re: Posterunek graniczy na drodze Antai-Sogen
: 9 paź 2021, o 18:39
autor: Jun
Misja Rangi - B - 29/? - Rok 390 - Zima - - Yoake - - Antaiska droga - - Czarny piorun I - Nie dało się ukryć, że wspólna droga na pewno była przyjemniejsza. W końcu zarówno światło, jak i dodatkowe towarzystwo mogło zniechęcić do potencjalnego napadu. – Dlatego o to dbamy. — Posterunek nie tworzył wrażenia ogromnej budowli, albo w jakiś szczególny sposób zarządzanej. Wszystko wydawało się dość standardowe, nawet jeżeli do pewnego stopnia jeszcze nieznajome. Kapitan, któremu się przyglądałeś, sprawiał wrażenie postawnego, wysokiego osobnika, a sposób jego chodu i aura, jaką rozpościerał, przywodziła na myśl kogoś z doświadczeniem, choć ciężko powiedzieć czy na tym, konkretnym stanowisku, czy może ogólnie rzecz pojmując - fachu żołnierskim. Na pewno czuł się tutaj swobodnie, nawet w chwili gdy mieli "tylu" gości, o czym już inni wspomnieli. Yorikane wstrzymała się na chwilę gdy Reina spytała, co zamierzaliście tutaj dostarczyć. Dopiero gdy pojawił się kapitan, ściągnęła go z pleców, zerkając na zbliżającego się do was mężczyznę. W tym czasie Reina zaabsorbowała swoją obecnością celnika, z którym przed chwilą rozmawialiście. – Tak... — – Jeśli chcecie się zatrzymać, to coś się znajdzie. Dajcie mi spojrzeć na rozkład — – Znajdą się trzy łóżka. Dwa w trzyosobowym pokoju, niedawno zatrzymał się tam najemnik. Może się znajcie. No i ostatnie w pokoju większym, ale zajętym już przez rodzinę. Będziecie musieli sobie jakoś poradzić. — – Ooo! To ja biorę to pojedyncze w tym pokoju. — – Uhh... Jak tak dalej pójdzie, będziemy musieli zatrudnić tutaj faktyczną obsługę... — – To porozmawiamy później — – Jestem Kapitan Mokatorou, dobrze, że jesteście. W sprawie noclegu wszystkim zajmie się Shiranami. — – Yorikane — – Zapasy zanieś do magazynu — – Kwatermistrz sprawdzi, czy wszystko się zgadza. — – Wsparcia? Co takiego masz na myśli Yoake-san? Myślałem, że przyszliście tylko dostarczyć zaopatrzenie, na które czekaliśmy. —
Re: Posterunek graniczy na drodze Antai-Sogen
: 10 paź 2021, o 00:38
autor: Akaruidesu Yoake
Trzeba było przyznać, że sposób prezencji kapitana z wojskowym drygiem i pewnością siebie na własnym terenie przypominała Yoake nieco podejście jego samego, przez co obdarzył człowieka szacunkiem z założenia. Nie tak jak to było w przypadku latarnika, który na swoich włościach był niegościnny i krytyczny wobec osób, które zaproponowały mu pomóc, a tu kapitan zdziwił się w ogóle, że Akaruidesu zaoferował mu swoją służbę. Takie to już były koleje losu. Zanim do tego jednak doszło, celnik Shiranami zaoferował im noclegi, przy czym Reina nie dała im szansy wyboru, w związku z czym będą musieli dzielić pomieszczenie z najemnikiem. Yoake nie przeszkadzała ta sytuacja, wielokrotnie musiał spędzać noce w domostwach i towarzystwie obcych. Cóż to była za jedna osoba w porównaniu do licznych rodzin, u których zatrzymywał się ponad 10 lat temu, jak błąkał się po Antai w kierunku Raigeki. Pewnie przekorny los jeszcze przedstawi im najemnika w postaci Ayato spotkanego wcześniej podczas obiadu, ale mało to najemników wędruje po świecie? Może to jednak będzie ktoś inny? - Do zobaczenia. Zgadza się, Yorikane została tu wysłana w celu dostarczenia zapasów. Ja natomiast dołączyłem do niej ze względu na aktualny brak przydzielonych misji i jej propozycję. Znamy się od paru lat, reprezentowałem ją w pojedynku, stwierdziłem więc, że tak będzie bezpieczniej na trasie, skoro akurat byłem wolny. Tutaj, jeśli w okolicy się coś dzieje niedobrego, mógłbym pomóc, a wy byście nie musieli zdejmować nikogo z posterunku. A nawet jeśli nie wiecie o konkretach, a potrzebujecie coś sprawdzić. Tak na prawdę nie szukam tu nawet nagrody, wystarczyłoby dobre słowo w raporcie.
Re: Posterunek graniczy na drodze Antai-Sogen
: 13 paź 2021, o 01:34
autor: Jun
Misja Rangi - B - 31/? - Rok 390 - Zima - - Yoake - - Antaiska droga - - Czarny piorun I - Wyjaśniłeś kapitanowi swoje położenie i to, co kryło się za twoją szczerą ofertą. Nie było w tym nic przesadnie wyjątkowego prócz historii z przeszłości, o której niektórzy mogli co nieco usłyszeć. Koniec końców mówiłeś nie tylko o sobie, ale i o Yorikane. Zawsze pewny, zawsze czuwa - taki byłeś, ostrożny do ostatniej chwili – Ah, więc to ty z nim walczyłeś. Słyszałem o tym co nieco. Straszliwie go ośmieszyłeś. — – Wszystko się jakoś ułożyło, prawda? — – Oh, o to chodzi. Rozumiem, raczej nie przeprowadzamy zwiadów. Mamy jasne rozkazy, utrzymywać ten posterunek. Mamy swoje obowiązki a moi ludzie też muszą je wykonywać, za to im płacą. — – Jeśli cokolwiek było w okolicy nietypowe, to te gasnące oświetlenie na drodze w ciągu kilku ostatnich dni. Po to wzywaliśmy Rasseru-sama, bo może coś z samą konstrukcją tych lamp jest nie tak, ale jak widać, przysłał wnuczkę i sobie poradziła — Rozmowa rozmową, ale pośród tego wszystkiego ze składziku wypełzła właśnie Yorikane - ze swoim plecakiem, ale wyraźnie lżejszym niż jeszcze chwilę temu. Zaraz za nią wyszedł kwatermistrz, który zawędrował do jednego z pokoi na krańcu alejki. – Wszystko się zgadza — – Bardzo dobrze. W takim razie twoja praca skończona. Za jakieś trzydzieści minut będą serwować kolację, więc rozgośćcie się w pokoju, zapoznajcie z trzecim lokatorem. Myślę, że jeżeli będę was do czegoś potrzebował, nim ruszycie, to najwyżej porozmawiamy. — Wasz pokój był stosunkowo niewielki. Dość surowy - ale darmowy. Po jego lewej stronie były trzy pojedyncze łóżka, którym towarzyszyły niewielki szafeczki, na których szło coś postawić. Po drugiej stronie natomiast znalazł się stolik, przy którym może zmieściłyby się nawet cztery osoby. Bardzo minimalistycznie, bez szczególnych ozdób. Zupełnie tak jakby niegdyś był tutaj niezbyt zadbany o jeden składzik za dużo, z którego postanowiono zrobić użytek. Nie było ono pozbawione ludzkiej egzystencji, bo pierwsze z łóżek, te najbliżej drzwi zajmował znany już tobie mężczyzna. Leżał na nim, wpatrując się w tej chwili w sufit. Jak przeczuwałeś. Był to Ayato. –No proszę, żółtodzioby dotarły —
Re: Posterunek graniczy na drodze Antai-Sogen
: 14 paź 2021, o 00:43
autor: Akaruidesu Yoake
- Oh, nie spodziewałem się, że to się tak rozeszło. Dziękuję za informacje. Niedługo Yorikane wyszła z magazynu. Wszystko się zgadzało, zatem mogli teraz ruszać na odpoczynek. Nocleg mają załatwiony, niedługo będzie kolacja. W porównaniu do wielu misji, albo wyprawy do Daishi i Oniniwy, to miejsce miało wysoki standard. Żal było nie skorzystać, ale wpierw trzeba coś jeszcze. Blondyn skłonił się przed kapitanem w geście podziękowania za gościnę. - Do usług. - No proszę. Wszyscy mamy kolejny przeżyty dzień na koncie. I jak? Jakieś zagrożenia w okolicy? Coś cię napadło w lesie?
Re: Posterunek graniczy na drodze Antai-Sogen
: 21 paź 2021, o 22:41
autor: Jun
Misja Rangi - B - 33/? - Rok 390 - Zima - - Yoake - - Antaiska droga - - Czarny piorun I - Nie każda informacja musiała docierać do naszych uszu, lecz nawet jeśli tak właśnie było — nie oznaczało to, że nie dociera ona do czyichś. Ostatecznie Yorikane wróciła i nie zapowiadało się na to, że coś jeszcze bardziej zepsuje ten wieczór niż opcja nocowania na posterunku, no i obecność Ayato. Gdyby wykluczyć te rzeczy, mógłby to być całkiem udany wieczór —może pomijając samą, niezbyt miłą wizytę u latarnika. Mimo wszystko nie zapowiadało się na straszliwie niemiły wieczór. Ayato spoglądał na ciebie przez krótki moment – Nie nazwałbym tego ogromnym osiągnięciem. — Nie minęło dużo czasu i w końcu zostaliście poinformowani o posiłku, który z tutejszej kantyny wam do pokoju doniesiono. Akurat trzy posiłki dla trzech osób - nie było to nic specjalnego, ot - ryż i nieco mięsiwa. Na pewno jedliście lepsze. – Ścigam ich od kilku dni. Nie zostawiają zbyt wielu śladów. Powtarzam wam, uważajcie jutro gdy będziecie wracać. — – Jesteś pewny, że nie potrzebujesz niczyjego wsparcia? — – Nie. Lepiej nie mieszać w to więcej osób. Sam jestem też szybszy. — – Zajęć w okolicy jest sporo i nie chciałbym was mieszać bez pozwolenia od starego. — – Pomyślcie o tym przez chwilę. Im więcej osób zaangażujemy, tym bardziej damy im znać, że to poważna sprawa — Rozmowa mogła jeszcze trochę trwać. Nie mniej Ayato nie zdawał się chętny do podzielenia się swoim zleceniem z wielu powodów. Ostatecznie może to i lepiej, bo dzięki temu będziecie mogli wrócić jutro do wioski i zdać raport, zadając potencjalne pytania samemu Youcie, jeśli właśnie tego będziesz chciał. W końcu posiłek został skończony, a ludzie przestawili się na nocne warty. – Dobra, idę spać. Skończcie gadać i też idźcie — Wydawałoby się, że już zaczęliście zasypiać, lecz wtedy do waszych uszu dotarł odgłos dziwnego, niezwykle głośnego warczenia, nie był to odgłos, który mogła wydać jedna istota, a już na pewno nie człowiek... Chyba że jakiś shinobi, któremu zebrało się akurat teraz na żarty... Wydawałoby się, że tych istot jest znacznie więcej niż jedna czy dwie i docierał do was od południa. Ayato zerwał się z łóżka bardzo szybko. – Idę to sprawdzić. Lepiej tu zostańcie... — – Zaraz! Poczekaj! — – Też powinniśmy iść to sprawdzić, na wszelki wypadek — Ukryty tekst
Re: Posterunek graniczy na drodze Antai-Sogen
: 23 paź 2021, o 18:51
autor: Akaruidesu Yoake
- Powiedz to wszystkim, którzy zginęli. - Nie mam żadnych przydziałów ani meldunków do złożenia. Mógłbym ci pomóc. Tylko najpierw bym odeskortował Yorikane w stronę Raigeki, poza lasy. Mogę wziąć wtedy tę stronę z latarniami, ty zajmiesz się okolicami drzew. Nie powinno to podwyższyć niczyjej czujności, nie będziemy siebie nawzajem spowalniać, a sprawa może się szybciej wyjaśnić. Przemyśl to do rana. Na posterunku nie dane było im jednak zaznać spokojnej nocy. Wybudziło ich dziwne warczenie. Było to głośne i na tyle intensywne, by podnieść ich czujność. Yoake momentalnie chwycił za pochwę z kataną, z którą spał, a gdy zorientował się, że coś może się dziać złego, zerwał się na równe nogi i zaczął brać swoje rzeczy, przypinając je w odpowiednie miejsca w błyskawicznym tempie. - Też ruszamy. Ukryty tekst
WIEDZA Ukryty tekst
ZDOLNOŚCI Ukryty tekst
EKWIPUNEK PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE): Ukryty tekst
Ukryty tekst
Re: Posterunek graniczy na drodze Antai-Sogen
: 28 paź 2021, o 21:51
autor: Jun
Misja Rangi - B - 35/? - Rok 390 - Zima - - Yoake - - Posterunek - - Czarny piorun I - Ayato jedynie prychnął na twoje słowa. Wyraźnie ta docinka w żadnym wypadku mu nie zaimponowała. Również nie wydawał się jakoś szczególnie zachęcony do potencjalnej oferty współpracy. Finalnie mieliście się kłaść, spać i dać się pochłonąć objęciom nocy. Coś wam w tym jednak przeszkodziło i ruszyliście zaraz za Ayato który był pierwszy. Nie minęła dłuższa chwila i wszyscy znaleźliście się na zewnątrz. Tym, co zwróciło wasze oczy jako pierwsze byli strażnicy zainwestowani w walkę z dziwnymi, czarnymi wilkami, które po każdym trafieniu... Zdawały się nie upuszczać krwi. Yusaku, Kotori, Shiranami i kapitan Mokatorou właśnie wykonywali uniki przed wilczymi skokami i wbijali swoje miecze, tudzież włócznie w wilcze korpusy, tam, gdzie byli w stanie wypatrzyć otwarcie. Walka nie wyglądała jeszcze na wygraną, ale stworzenia wyraźnie zaczęły lepiej współpracować, czekając na idealną chwilę do ataku. Ayato stanął tuż za wejściem a wy obok niego. Yorikane złożyła pieczęci i rzuciła w eter – Musimy coś zrobić — – Zostaw. To ich zadanie. Radzą sobie — – Zostawcie to nam. To nasz obowiązek, strzeżenie tego posterunku. Wszystko jest pod kontrolą. Nie możemy dopuścić, by gościom i innym coś się stało. Słyszycie? — Yorikane wydawała się wciąż zaniepokojona podczas gdy ty i Ayato obserwowaliście trwające starcie. Gotowi wejść i wspomóc strażników gdyby sytuacja wymknęła się spod kontroli. I wymknęła — to, co wyrwało was z obserwacji to dźwięk gwizdka docierający bezpośrednio z drugiej strony posterunku, na którym byliście. – Szlag by to! — Ayato nie marnował czasu groźnie mruknął, albo nawet i warknął i momentalnie wskoczył przed strażnika, a jego miecz zaczął płonąć ognistą łuną, w chwili doskoku zaatakował jednego z potworów ostrym cięciem z góry, a bestie odskoczyła w tył, chociaż nie skomlała nawet przez chwilę. Wydawało się, że stwór został ranny, nie krwawił, a z rany zaczęły wydobywać się po nadpalane czarne nici, które dość szybko zaczęły znów się łączyć, starając się zasklepić ranę, choć odnieśliście wspólnie z Yorikane wrażenie, że gdyby to był zwykły wilk — to pewnie miałby szanse przeciąć go w pół. Wkurzony miecznik również bezprecedensowo sprzedał kopa strażnikowi, opierając najpierw na nim swoją nogę, a później popychając go na bok, z dala od siebie i wilków. Wydawał się całkiem silny i można też rzeczy, rozsądny, bo wilki skupiały się teraz całkowicie na nim i na pewno nie bały się ognia. W tej chwili nie mieliście szansy się co do tego przekonać, bo wszystkie wilki zaczęły się wycofywać, lecz tylko na kilka kroków, by otoczyć Ayato. – Hmm, a więc takie cwane jesteście kundle co? — – Nie wchodźcie w drogę! — Wilki szybko zaczęły okrążać wojownika, obecnie będąc w odległości 3 metrów od niego. Stały od siebie w zasięgu około 2 może 3 metrów, starając się zmniejszyć dystans z każdą chwilą. Wyraźnie chciały zaatakować wspólnie. Sam strażnik znajdował się z boku, przy barierce oddalony jakieś 5 metrów od was tak jak i od Ayato. Nikt się nim nie interesował. Od Ayato dzieliło was również 5 metrów, sprawiając, że do wilków dzieliło was od 2 do 7 metrów. Towarzysząca ci dziewczyna nie była wzruszona słowami znajomego i tym razem znowu pokusiła się o złożenie pieczęci... Mógłbyś się spodziewać, że dziewczyna uraczy cię znanymi ci wiązkami Rantonu — nic bardziej mylnego. Złożyła inne pieczęci, które pozwoliły jej przywołać burzową chmurę kilka metrów za wilkami, która to zaraz zaczęła wypuszczać wyładowania w kierunku wilków przed Ayato. – Wrzućcie je w chmurę! — Yoake i Yorikane przed otwartymi drzwiami do środka strażnicy. Ukryty tekst
Ukryty tekst
Re: Posterunek graniczy na drodze Antai-Sogen
: 5 lis 2021, o 15:53
autor: Akaruidesu Yoake
Chociaż trójka shinobi w pośpiechu opuściła pomieszczenie, w którym nocowali, a później pobiegli ze wsparciem dla załogi garnizonu, to okazało się, że nie ma zbytniej potrzeby dla ich udziału. Yoake chciał już pomóc mimo tego, nawet jeśli obowiązkiem strażników było dbanie o ich bezpieczeństwo, ale w tym momencie coś się stało. Usłyszeli gwizdek po drugiej stronie. To mógł być sygnał, który oznaczał wszystko: strażnik potrzebujący pomocy, wsparcie dla jednej ze stron, sygnał do odwrotu, jakaś forma komunikacji napastników. Trzeba było to sprawdzić, a skoro większość obrońców tego miejsca jest po tej stronie, to tam mogłoby być ciężko, gdyby była to faktycznie kolejna grupa napastników. Prędko udali się na miejsce, a Ayato przy okazji popisywał się swoją siłą, wyłamując drzwi oraz odpychając strażnika. Siła to jedno, ale umiejętności to drugie, więc wcale nie było powiedziane, że w bezpośredniej konfrontacji Yoake nie dałby miecznikowi rady, mimo tego, że był wyraźnie słabszy. Pech chciał, że trafili na kolejne wilki, które miały przewagę liczebną, a jak się okazało po pierwszym ataku przepełnionym chakrą ognia, całkiem nieźle się trzymają pod wpływem obrażeń. Jeśli jednak brutalna siła nie dawała rady i pozwalała im się zrosnąć, to albo trzeba było je unieruchomić na inny sposób, albo dojść do kogoś, kto jest za te wilki odpowiedzialny. A dlaczego miałby być za to odpowiedzialny człowiek? Bo przecież normalne wilki nie zrastają się po zrośnięciu w pół. Yorikane zadziałała i stworzyła burzową chmurę, w którą mieli wepchnąć stworzenia. Przy takiej przewadze liczebnej wskazane jednak było, by zaatakować kilka stworzeń na raz. Jeśli nie zmniejszą ich liczby, szybko może dojść do sytuacji, że któremuś z nich się w końcu dostanie. Akaruidesu musiał odpowiednio dobrać działanie do sytuacji. Atak mieczem miałby sens, gdyby na każdego walczącego przypadał jeden przeciwnik. Musiał zaatakować obszarowo. Jednak nad wieloma swoimi technikami zaraz po wypuszczeniu tracił kontrolę. Szybko jednak zaplanował co zrobi i przemieścił się na odpowiednią pozycję. W międzyczasie złożył wymagane do techniki pieczęci, a z jego rąk wystrzeliły wiązki elektryczności. Wspomniane wcześniej ustawienie polegało na tym, by porazić dwie bestie w tym samym czasie, a więc żeby były ustawione jedna za drugą względem Yoake, z unikaniem trafienia Ayato. Blondyn celował początkowo trochę na bok od stworzeń, by przy ewentualnej ucieczce skierowane zostały w stronę chmury (ale też pewnie Ayato). Gdyby już dostały, skierowałby błyskawice w ziemię między, by nie zranić sojuszników (szczególnie najemnika, który był otaczany), przemieścił się szybko jak gdyby po okręgu, którego środek wyznaczał sojusznik, a następnie uniósł dłonie, które wciąż trzymały pieczęć, by tym razem porażone były dwa stwory po drugiej stronie. Podobnie zaczynał od zewnętrznej, by w razie ucieczki, jeśli by zaistniała, kierowały się w kierunku chmury. - Regeneracja tych bydlaków nie jest normalna. Trzeba znaleźć tego, kto za to odpowiada. Co użyto:
Ukryty tekst
WIEDZA Ukryty tekst
ZDOLNOŚCI Ukryty tekst
EKWIPUNEK PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE): Ukryty tekst
Ukryty tekst