Park

[Shindo]

Klanowa Misja D
Ryōken
"Ślady, ślady wszędzie ślady" _____________________________
Posty:
MG: 1
Ryōken: 0
_____________________________

- Ryōken-kun ! Ryōken-kun ! Ryōken-kun !
W twoim kierunku spiesznym krokiem szedł urzędnik z władz miasta. Poznałeś go nie tylko po charakterystycznych cechach ubioru świadczącym jakby miał tam rzeczywiście pracować, ale również po tym specyficznym zapachu który towarzyszył siedzibie władz. Mężczyzna w końcu stanął nad tobą poprawiając swoje okulary oraz ubranie urzędnika. Mogłeś również zauważyć, że jest nie wysokiego wzrostu, brunet o krótko przyciętych włosach posiadający delikatny wąsik pod nosem.
- Bardzo dobrze, że trafiłem na ciebie Ryōken-kun. Jestem Ishida Suzuki, urzędnik osady niższego szczebla. Dostaliśmy pilne zgłoszenie do osady od samego Aoto Sato nadzorcy naszego pobliskiego gospodarstwa rolnego. Ponoć dzikie zwierzęta niszczą nasze uprawy, zadaniem które trzeba będzie wykonać będzie rozpoznanie zagrożenia i zabezpieczenie naszych pól. Niestety w siedzibie nie było żadnego Dōkō, więc poszedłem poszukać jednego z was. Wiem, że jesteś dopiero co po zleceniu jednak sprawa nie może długo czekać, a głupio prosić kogoś z wyższą rangą do takiego zadania.
Mężczyzna wyrzucił z siebie jak karabin maszynowy zlepek słów, mogłeś się tylko temu przysłuchiwać ponieważ rzeczą niemożliwą byłoby wciśnięcie choćby jednej literki w ten potok słów. W między czasie Słońce zmieniło swoje położenie i zaczęło już lekko cię smagać swymi promieniami po twarzy.

Gdy urzędnik osady przestał paplać to zanim zdążyłeś przetworzyć całą sprawę i zastanowić się porządnie czy podjąć się tego zadania ponownie odezwał się w twoją stronę.
- To jak Ryōken-kun ? Mogę na ciebie liczyć, że podejmiesz się tego zlecenia ? Niestety nie mogę dać ci czasu do namysłu musisz dać mi odpowiedź teraz, w tym momencie.
Widać było, że bardzo mu zależy na tym, aby ktoś już zajął się tym zadaniem, szczęście trafiło że w tym momencie to ty byłeś tym obiektem westchnień.

Dzieci ponownie przebiegły obok was, ze śmiechem na ustach oddalając się w sobie jedynie znanym kierunku. Wbrew pozorom nie musiało to być wcale takie irytujące gdyż dostałeś kilka ekstra sekund na zastanowienie się gdyż trudno jest przekrzykiwać się z dziećmi. Zwłaszcza takie które doskonale było słychać nawet z odległości trzydziestu metrów, jednak w końcu trzeba było podjąć decyzję czy podejmiesz się zadania czy też jednak nie.

Wiatr lekko zaczął się wzmagać chłostając ciebie i urzędnika po twarzy, właśnie wtedy przypadkiem twojemu towarzyszowi wyrwało się dźwięczne *PRYK* które poniosło się w twoim i Ishidy kierunku... Cóż to był za smród... Urzędnik lekko się zawstydzając udał, ze nic się nie wydarzyło.

Ishida

Jeżeli podejmujesz się tego zadania to kontynuujemy tutaj - KLIK

[Ryōken]

Chłopak wraz ze swoim towarzyszem walki odpoczywali w cieniu drzewa, kiedy do ich uszu zaczął dobiegać dźwięk pośpiesznych kroków oraz ciężkiego sapania. Mężczyzna już z daleka dawał o sobie znać dwójce ninja, ponieważ jako jedyna osoba w parku pachniał kurzem i starymi zwojami. Dźwięk i woń faceta stawały się co raz to bardziej intensywne, w związku z czym nie ulegało wątpliwości, że idzie w ich stronę.

Ryōken leżał sobie spokojnie na plecach, z zamkniętymi oczami i ramionami zaplecionymi za głową, rozkoszując się ostatnimi chwilami spokoju. Ogar postanowił zareagować znacznie wcześniej niż chłopak, unosząc lekko głowę i czujnie spoglądając w kierunku intruza. Jednocześnie podał właścicielowi dokładny opis urzędnika.

W momencie, w którym panikarz stanął przed nimi i zaczął przedstawiać swoje troski, okrutne promienie słoneczne akurat wyszły zza chmur i podstępnie padły na twarz chłopaka, niwelując tym samym kojący cień. Kogoś innego mogłyby złośliwie porazić w oczy, jednak patrzałki Ryōkena na szczęście były odporne na tego typu kontuzje. Był to jednak dla młodzieńca sygnał, że należy wziąć się do roboty.

Chłopak, bądź co bądź jedynie dla sztuki otworzył oczy, po czym bez ociągania wstał i się wyprostował. Znacząco dominował nad Ishidą zarówno wzrostem jak i muskulaturą, jednak zaraz skorygował swoją postawę, tak aby nie napinać się zbytnio przed roztrzęsionym facetem.

Zdawało się, że wreszcie przyjdzie pora na odpowiedź chłopaka, lecz na raz urzędnik znowu wpadł w słowotok. Ryōken chętnie pełnił swą rolę shinobiego i nie miał w zwyczaju wdawać się w długie dyskusje, dlatego cierpliwie poczekał na kolejną szansę do wypowiedzi.

Niestety Ogar nie miał tyle cierpliwości do ludzi co jego Pan. Z cicha zaczął warczeć, chcąc na raz uciszyć gościa jednym, porządnym szczeknięciem. Młody Inuzuka zauważył to zachowanie odpowiednio wcześnie, w związku z czym chrząknął w stronę ninkena, dając mu sygnał do zachowania spokoju.

Ryōken nie zastanawiał się bardzo nad tym, czy pomoże Suzukiemu. Decyzję podjął już w momencie, w którym usłyszał spanikowane kroki mężczyzny. W końcu praca na rzecz mieszkańców była jego obowiązkiem. Czekał jedynie na to, aby móc dojść do głosu.

Na raz wydarzyło się kilka rzeczy, rozładowując wszelkie napięcie. Obok nich przebiegło rozentuzjazmowane stado dzieci, zamykając skutecznie urzędnika. Następnie zawiał mocny wiatr. A potem, ku zdziwieniu zebranych, Ogar w końcu wydał z siebie donośny dźwięk, tylko nie tym otworem co trzeba. Najwyraźniej i tak musiał dać głos. W ten czy inny sposób.

Wyraźnie zakłopotany Ishida zamilkł na dobre. Również Ryōken chrząkną ponownie, widocznie zaskoczony pokazem możliwości swojego psa.
- Hau. (Pardon) - Szczeknął rozbawiony Ogar.

Nie czekając ani chwili dłużej młody Inuzuka machnął parę razy ręką, rozganiając zepsute powietrze sprzed swojego nosa, po czym pewny siebie, jak gdyby nigdy nic odezwał się w stronę faceta.
- Oczywiście, że pomożemy. Już zbieram ekwipunek, prowadź. - Odparł krótko, po czym pozbierał swoje rzeczy z ziemi.

Chwilę później obaj ruszyli za nieznajomym.
- Dobrze się czujesz? Może trzeba Ci zmienić karmę? - Idąc, z nieukrywaną troską Ryōken zagaił cicho do swojego psa.

Zt

[Ryōken]

Było deszczowe południe, kiedy Ryōken i Ogar wybrali się do parku. Niebo było dość pochmurne, a z nieba padał lekki deszczyk, ale dwójce shinobi nie robiło to różnicy, w jakich warunkach będą trenować. 

  Ukryty tekst

Zt