Shitchi no kyanpu

[Sae]

Robota z przepytywaniem mieszkańców Shitchi no Kyanpu była mozolna i demotywująca, czego młoda Senju się w pełni spodziewała. Nie miała większego doświadczenia z pracą detektywistyczną i szpiegostwem, choć przecież były to standardowe zadania powierzane ninja. Poza szansą wykonaniem misji i odnalezienia zaginionej starała się podnosić na duchu nadzieją, że to doświadczenie przynajmniej nauczy ją czegoś nowego. Mieszkańcy osady z nią rozmawiali, a to już coś... niestety nie mieli jej niczego ciekawego do przekazania ani o Yurisie, ani tym bardziej o jej tajemniczym towarzyszu. Sae zaczęła się zastanawiać, czy w istocie czegoś przed nią nie ukrywali... w końcu chodziło o córkę sołtysa, przedstawicielkę wpływowego się w tych stronach rodu Terumi. Liczyła chociażby na plotki, z których mogłaby wyłowić skrawki obiecujących informacji, a tymczasem okazywało się, że ludziom nie w głowach były takie rozrywki. Pomimo zawodu, młoda kunoichi daleka była od poddania się; nie mogła przecież wrócić do Peteru z pustymi rękami.

Poczuła jak ramiona mimowolnie opadają jej w geście rozczarowania, gdy kupiec pokręcił przecząco głową na jej pytanie i dokładnie w tym momencie, kątem oka ujrzała jak ktoś się jej przygląda. Odwracając głowę w stronę nieznanego chłopaka obserwowała przez chwilę jak pospiesznie się od niej oddala. Serce Sae zabiło szybciej i w ułamku sekundy zdecydowała się podążyć jego tropem, w końcu nie miała żadnej innej wskazówki. Nie tracąc nieznajomego z oczu schowała się pomiędzy budynkami i ponownie złożyła pieczęci do Henge no Jutsu szepcząc jednocześnie te słowa, by tym razem przybrać postać jakiejś starszej kobiety z rynku. Nim zdecyduje się skonfrontować z chłopakiem i usłyszeć stek wymówek i kłamstw, postanowiła czegoś się o nim dowiedzieć. W sercu tliła się niewielka też nadzieja, że być może sam nieumyślnie doprowadzi ją… no właśnie, gdzie? Cóż, była gotowa chodzić za nim pół dnia, by się przekonać zmieniając co jakiś czas postać.

Senju starała się ignorować lęk przed konfrontacją, który powoli się w niej budził; krycie się w cieniu było dla niej zdecydowanie bardziej komfortowe. Wiedziała przecież w co się miesza, gdy poprzedniego dnia zaakceptowała prośbę pomocy ze strony Peteru. Oczywiście nie była wtedy sama, ale jako kunoichi nie mogła ukrywać się za plecami innych, musiała stanąć na wysokości zadania jeśli od tego zależało czyjeś bezpieczeństwo. Pozostało jej mieć nadzieję, że chłopak nie był ninja i ewentualne przesłuchanie nie zostanie poprzedzone użyciem siły. Sae zdecydowanie wolałaby tego uniknąć będąc tak daleko poza domem…

[Sasame]

Misja rangi C
Isei, Sae
35/37

---

Młoda Senju, mimo iż czuła jak cała sytuacja powoli zmierzała do momentu, który jej zdecydowanie nie odpowiadał, starała się go jednak odwlekać na tyle na ile to było możliwe. Szybkie wskoczenie pomiędzy budynku, ponowne wykorzystanie techniki Henge i po chwili kontynuowała "pościg" za chłopakiem, będąc pod postacią jednej ze starych babć, którą miała okazję zobaczyć jakiś czas temu podczas swoich poszukiwań.
Chłopak którego śledziła, w dalszym ciągu szedł nerwowym i przyśpieszonym krokiem, jednak kiedy zobaczył że zgubił ogon, zdecydowanie się rozluźnił. Chwilę później stanął on pod drzwiami jednego z budynków wyglądającego na raczej opustoszały. Rozejrzał się jeszcze raz i widząc że nie ma w pobliżu nikogo poza niepozorną babcią, zapukał w drzwi w odpowiedniej sekwencji. Puk-pukpuk-pukpukpuk! Po chwili drzwi się lekko uchyliły.
- Musicie uważać z Yurisą. Jakiś typek chodzi właśnie po mieście i wypytuje się o was a w szczególności o ciebie. Pewnie to ktoś z rodziny Yurisy. - powiedział nieco przyciszonym głosem chłopak, jednak Sae zamieniona w staruszkę była w stanie bez problemu wychwycić te słowa.
- Póki jest tutaj ze mną to nic jej nie grozi, jak zobaczysz jeszcze raz tamtego kolesia to spróbuj wywieść do w pole. - odpowiedział głos z wnętrza budynku po czym drzwi się zamknęły a chłopak sprzed wejścia ruszył z powrotem w kierunku targowiska.

[Sae]

Sae tak bardzio przejęła się swoim odkryciem, że prawie straciła panowanie nad techniką. Znalazła ją, znalazła!! Była gotowa odtańczyć taniec radości, tylko co potem? Cóż, miała kilka opcji, ale nie chciała robić nic pochobnego gdy nie znała sytuacji. Zdecydowanie przedkładała los gospodarza i jego rodziny ponad pomoc Yurisie w wywynięciu się od małżeństwa, ale i tak chciała pierw poznać fakty. Czy dziewczyna była więziona wbrew własnej woli, czy sama się ukryła? Wszystko to wyglądało jak długo planowany spisek, a w związku z tym mogła mieć do czynienia z potencjalnie niebezpiecznymi osobnikami. Po pierwsze musiała się jakoś zabezpieczyć nim zwyczajnie tam wparuje, w końcu nie było pewności czy uda jej się dotrzeć do Yurisy i czy w międzyczasie nie zostanie ona stamtąd zabrana. Sięgnęła do torby i wyjęła z niej notes i ołówek. Starannym pismem nakreśliła adres domu, w którym najpewniej zaginiona się znajdowała, naszkicowała go i podpisała notatkę "S." Nadal pod postacią babci poszukała w pobliżu jakiegoś dziecka, któremu mogła zapłacić za dostarczenie notatki do gospody wuja Peteru. Nie spodziewała się, że dziecko odmówi albo oszuka starszą panią i tak naprawdę nie liczyła się z taką możliwością… była pewna, że wsparcie się pojawi.

Mimo to, kunoichi nie miała zamiaru czekać z działaniem na przybycie karła, chciała zostawić Yurisie chwilę na ucieczkę w przypadku gdyby okazało się, że została okłamana i to ona jest całą ofiarą tej sytuacji. Dała im mniej więcej dziesięć minut na przebycie nim rozproszyła Henge no Jutsu i pod własną postacią zbliżyła się do jednego z okien starając się nie być zauważoną od środka. Pragnęła zorientować się w ilości przeciwników oraz ich położeniu nim obmyśli sposób na dostanie się do środka i używała do tego również zdolności chodzenia po ścianach. Jeśli uda jej się wejść przez okno to właśnie tak zrobi i użyje bezkolcowej wersji techniki Mokuton: Mokukasuiwa na pierwszej osobie jaką napotka. Zakładała, że to lepsze rozwiązanie od wchodzenia drzwiami, gdyż ukrywając kogoś z wielkim prawdopodobieństwem i tak by jej nie wpuszczono. A przynajmniej Sae nie miała wielkiej wiary, że uda jej się dokonać tego bez wszczynania awantury na ulicy. Jej celem było unieruchomienie wszystkich znajdujących się w środku osób i przepytanie ich nim Peteru pojawi się z obstawą, a kolców użyje dopiero w ostateczności. Zdawała sobie sprawę z tego jak to będzie wyglądać z ich strony – obca osoba włamuje się im do domu i atakuje bez najmniejszego powodu. Sae wolała się nie zastanawiać jakie konsekwencje będzie musiała ponieść jeśli cała sprawa okaże się fiaskiem.

  Ukryty tekst

[Sasame]

Misja rangi C
Isei, Sae
37/37

---

Sae ledwo powstrzymując swoją radość, zaczekała aż chłopak który doprowadził ją do budynku zniknie za rogiem po czym sporządziła krótką wiadomość i wręczyła idącemu niedaleko dziecku, wraz z instrukcją gdzie znajdzie on Peteru, któremu ma dostarczyć tą wiadomość. Dzieciak spojrzał skrzącymi oczyma na monety zaprezentowane mu przez staruszkę po czym ochoczo pokiwał głową i pobiegł czym prędzej aby dostarczyć wiadomość. Senju jednak nie czekała na przybycie karła i od razu zabrała się do roboty, chcąc mieć jeszcze nieco czasu aby w razie czego wtrącić swoje pięć ryo jeżeli chodzi o sprawiedliwość dla Yurisy. Sae upewniła się że nie ma żadnych niechcianych gapiów i wróciła do swojego prawdziwego wyglądu, nie chcąc marnować chakry na podtrzymywanie teraz już niepotrzebnej techniki. Dziewczyna następnie ostrożnie zaglądając przez okna starała się zorientować kto w ogóle znajdował się wewnątrz budynku. Jej szybki rekonesans nie przyniósł jednak zbyt wiele informacji ponieważ prawie każde pomieszczenie ziało pustkami. Dopiero w ostatnim z nich znalazła ona nikogo innego jak właśnie Yurisę, która właśnie wpadała w ramiona jakiegoś chłopaka, który dopiero co wszedł do pomieszczenia. Z racji że okno było nieco uchylone, Sae mogła również usłyszeć urywek rozmowy pomiędzy nimi.
- Spokojnie ukochana, już niebawem będziemy mogli razem uciec z Yutetsu, przygotowania już są niemal zakończone, więc proszę cię o jeszcze chwilę cierpliwości. - powiedział chłopak z Sae rozpoznała że był to ten sam głos, który wcześniej dobiegł zza drzwi.
- Wiem, jednak w dalszym ciągu martwi mnie to jak bardzo mnie teraz szuka cała rodzina. Słyszałeś co mówili twoi ludzie? Że pewnie już wynajęli oni jakichś shinobi żeby mnie odnaleźć i zabrać z powrotem do domu. Błagam nie pozwól na to, jeżeli będę musiała wyjść za tego popaprańca, tylko po to żeby nasze klany udawały że się lubią nieco lepiej, chyba po prostu odbiorę sobie życie. - powiedziała dziewczyna łkając i wtulając twarz w ramię chłopaka.

[Sae]

A więc jej przypuszczenia okazały się słuszne, Yurisa nie została uprowadzona. Sae miała również wrażenie, że wiedziała o tym jej rodzina i użyła jej ucieczki jako pretekstu do politycznego ataku na wuja Peteru. To tłumaczyłoby dlaczego nie szukali jej tak zawzięcie jak powinni byli zważywszy na okoliczności. Kunoichi najchętniej zaciągnęłaby dziewczynę z powrotem do jej rodziny i kazała wyjaśnić całą sprawę, ale obawiała się, że spisali ją oni już na straty przez hańbę jaką ich okryła... wszak od kilku dni mieszkała razem z chłopakiem, który nie był członkiem jej rodziny i to pomimo oficjalnego ogłoszenia zaręczyn. Młoda Senju zakładała oczywiście możliwość, że mieszkańcy Yusetsu są bardziej rozwiąźli w tych sprawach, jednak nie chciało jej się wierzyć, że aż do tego stopnia. To wszystko nie zmieniało jednak faktu, że wolność i szczęście Yurisy przepłacone zostało dobrym imieniem wuja Peteru, który nie był w tej sytuacji niczemu winny. Bez niej z dużym prawdopodobieństwem zostanie on wypędzony z Shitchi no Kyanpu i będzie musiał szukać nowego domu, pomimo że jego rodzina od pokoleń związana była z tą ziemią. Sprawa była jasna, Yurisa nie miała prawa znieważyć rozkazów ojca. Z drugiej jednak strony, sposób w jaki wypowiadała się na temat swojego narzeczonego był zastanawiający… nie mógł świadczyć też wyłącznie o jej niechęci do niego. A wszystko co Sae wiedziała na temat rodziny Yurisy przemawiało za wysokim prawdopodobieństwem, że wydaliby ją za człowieka nie godnego ich córki.

Wydawało się, że niezależnie jaką decyzję podejmie Senju ktoś będzie przez nią pokrzywdzony. I co stanie się z zaginioną gdy już zostanie dostarczona przed obliczę swoich krewnych, którzy najpewniej woleliby aby nigdy się nie odnalazła? I z nią samą, która jako osoba postronna wiedziała o tak wstydliwym sekrecie tej rodziny? Sae miała pewien pomysł jak to rozwiązać, ale potrzebowała absolutnej współpracy ze strony tej dwójki, a na to nie zostało wiele czasu. Złożyła pieczęć węża z zamiarem spętania ich techniką Mokutonu, gdy stali tak w uścisku co pozwoliłoby jej na wydawanie poleceń nie do zignorowania. Jeśli jej się do nie uda, będzie musiała przebić się przez szkło innym jutsu i spętać ich w ten sposób, by móc przeprowadzić z zakochanymi rozmowę.

- Słuchajcie mnie, bo nie mamy dużo czasu. Zaraz przybędą posiłki i wszyscy wolelibyśmy, by nie zastali was tu razem… - dalsza część planu zależeć będzie od tego czy udało jej się dokonać tego co zamierzała i czy tych dwoje stanowiło jakiś sensowny opór, którzy przerodziłby się w walkę. Sae miała nadzieję, że wszystko pójdzie jak należy, gdyż liczyła się każda sekunda, której nie zmarnują na bezsensowne przepychanki. Skonsternowana zdała sobie sprawę, że miała przewagę nad kochankami, którzy wydawali się nie być ninja. To nie była sytuacja, do której była w najmniejszym choć stopniu przywykła, lecz adrenalina pchała ją do przodu nie pozostawiając czasu na wahanie.

  Ukryty tekst

[Sasame]

Misja rangi C
Isei, Sae
39/37

---

Senju dobrze wiedziała że czas ją naglił i musiała działać szybko jeżeli chciała rozegrać wszystko po swojej myśli. Mając w głowie obmyślony plan działania, dziewczyna wskakuje do pomieszczenia przez okno i szybko przyzwała drewniane belki, które okrążyły przytuloną dwójkę. Yurisa już niemal zaczęła krzyczeć w niebogłosy, jednak chłopak trzeźwo myśląc zasłonił jej usta dłonią po czym spojrzał podejrzliwym wzrokiem na nowoprzybyłą kunoichi, jednak słysząc jej głos skinął głową na znak chęci współpracy.
- Rozumiem, co w takim razie proponujesz. No i kim w ogóle jesteś i co tutaj robisz? - odpowiedział chłopak wpatrując się badawczo w Senju.

[Sae]

Dla własnego dobra, para nie stawiała oporu. Sae trzymała ich uwięzionych swoją drewnianą techniką, a oni mieli kilka minut na wysłuchanie jej i oddalenie się z tego miejsca. Jej pomysł, jeśli się powiedzie uratuje wszystkie zaangażowane w sprawę osoby oraz honor Yurisy. - Zaginięcie Yurisy stało się dla jej rodziny pretekstem do walki politycznej, pewnie was to nie dziwi. To nie oni wynajęli shinobi, by cię odnaleźli, wydaje mi się, że spisali cię już na straty. Wracając do ojca będziesz w niebezpieczeństwie, nie mogę jednak pozwolić, byś zniknęła bez śladu i tym samym pogrążyła wiele niewinnych osób. Będę potrzebowała od was dokumentu, aktu ślubu. Za jego sprawą twoja rodzina nie będzie już miała nad tobą żadnej władzy, a jednocześnie udowodni on że odeszłaś dobrowolnie i nie zostałaś uprowadzona. Ja będę świadkiem. - Ten układ wydawał się młodej Senju bardziej niż uczciwy. Szczęście wielokrotnie trzeba było przepłacić wyrzeczeniami i to oni powinni ponieść tę cenę, a nie postronne osoby. Poza tym jeśli młodzi tak bardzo się kochali to ślub wydawał się najbardziej oczywistą rzeczą... szczególnie dla Yurisy, która postąpiła dość impulsywnie, a przecież w tym wszystkim ryzykowała najwięcej.

- Jeśli odpowiadają wam takie warunki wyruszamy natychmiast. Jeśli postąpicie w nieprzewidywalny sposób będę musiała nie tylko was spętać ale nie mogę obiecać, że nie stanie wam się krzywda. Jak wspominałam, nie zostaliśmy wynajęci przez rodzinę Yurisy i jej bezpieczeństwo nie jest naszym priorytetem. W ten sposób uda się jednak rozwiązać wszystkie te sprawy bez fizycznej szkody dla wszystkich i z korzyścią dla naszych klientów. Jeśli wszystko jasne to idziemy i ruchy, bo zaraz może zejść się tu pół wioski... i lepiej się czymś zakryj, by nie zostać rozpoznaną.

Jeśli Sae dobrze obliczyła czas, powinni mieć spokojnie pięć minut na opuszczenie domu i oddalenie się z tego miejsca przed przybyciem Peteru, lub nawet wiecej jeśli zdecydował się wezwać posiłki. Dziewczyna celowo mówiła o sobie w liczbie mnogiej powołując się nadal na Iseia, dzięki czemu nawet nie skłamała. Spodziewała się, że będą musieli udać się do innej osady lub do jej części zarządzanej przez ród Inuzuka, lecz to był tylko nieistotny szczegół. Nawet jeśli droga zajmie im dzień lub dwa to Sae była przekonana, że uda im się uniknąć pościgu. – Mój partner opóźni ewentualny pościg ale musimy się spieszyć… - Sae zauważyła z niemałą konsternacją, że mijanie się z prawdą przychodziło jej z coraz większą łatwością. Czy naprawdę stawała się taką dziewczyną? Miała jednak świadomość, że jeśli dalej będzie kroczyć tą ścieżką to kłamstwo będzie najmniejszym z jej przewinień.

[Sasame]

Misja rangi C
Isei, Sae
41/37

---

Oboje młodych zakochanych patrzyło przez chwilę na Sae, oniemieli. Ale jak to tak? Od razu ślub? Jednak po chwili spojrzeli na siebie z drobną dozą onieśmielenia i obie twarze od razu rozjaśniły się szczęściem.
- N-Nie myślałem o tym, przynajmniej nie tak szybko... Jednak jeżeli uważasz to za odpowiednie wyjście z sytuacji... - powiedział chłopak i nieco odsunął się od Yurisy aby uroczyście uklęknąć przed nią na jednym kolanie. - Yurisa... Wiem że nie znamy się jakoś bardzo długo a do tego nie powinno być dane nam być razem, jednak proszę, czy uczynisz mnie najszczęśliwszym mężczyzną na świecie? - zapytał oficjalnym tonem chłopak. Yurisa przez cały ten czas wyglądała jakby miała zaraz wybuchnąć płaczem, jednak przemogła to pragnienie i pokiwała twierdząco głową rzucając się w objęcia chłopaka.
- Tak, tak, tak! Po stokroć tak! Wiem nawet gdzie możemy się udać i urzędnik za odpowiednią opłatą załatwi wszystko bez zbędnych i niewygodnych pytań. - powiedziała rozemocjonowanym głosem dziewczyna.
Kiedy emocje chwili już nieco opadły, zakochani zgodnie z zaleceniem Sae opatulili się nieco bardziej ubraniami i pod jej eskortą ruszyli w odpowiednie miejsce.

[Sae]

Oświadczyny poruszyły skamieniałe, nieznające romantycznej miłości serce Sae, która dotychczas patrzyła na całą sytuację przez pryzmat chłodnej praktyczności. Miłość była dla niej czymś co naturalną koleją rzeczy miało powstać pomiędzy dwoma osobami przeznaczonymi do ożenku przez ich rodziców, a jakiekolwiek odstępstwo od tego wydawało jej się skandaliczne. Nie mogła jednak znaleźć w sobie potępienia dla tej dwójki i być może na całe szczęście, nie miała w tej chwili czasu dłużej się nad tym zastanawiać. Gonił ich czas, a sama Sae z tropiciela zmieniła się w swego rodzaju ochroniarza dla Yurisy i jej wybranka. Techniką Henge no Jutsu przybrała wygląd dziewczyny, gdy ta okryła się już materiałem. Jeśli będzie to konieczne i tylko w ostateczności uczyni z siebie żywą przynętę, by dać im kilka cennych minut na dopełnienie kontraktu.

- Trzymamy się razem, ale jeśli będzie trzeba rozdzielimy się i ja odwrócę ich uwagę - mówiła gdy biegli razem do drzwi na tyłach budynku. Senju miała szczerą nadzieję, że kapłan lub urzędnik do którego ją zabiorą okaże się godny zaufania i nie będzie sprawiał dodatkowych problemów. Jeśli wszystko się ułoży każda ze stron będzie usatysfakcjonowana, a sołtysowi uda się utrzeć nosa. Jeśli się nie myliła mieli akurat wystarczająco czasu, by ze wszystkim zdążyć. Z uwagą wypatrywała oznak pościgu, by dać Yurisie i jej narzeczonemu znać kiedy będą musieli się schować, lub zmienić kurs. - Jak zdobędziemy papier pomogę wam się wydostać z Shitachi no Kyanpu i zaniosę kopię twojemu ojcu. Pomogłoby nam, gdyby kapłan wpisał jako datę ślubu dzień twojego zniknięcia. Mogłabym przekonać sołtysa, że już dawno nie ma was w Yusetsu... zgodzi się?

[Sasame]

Misja rangi C
Isei, Sae
43/37

---

Sae wraz z parą zakochanych szybko przedostała się przez osadę do miejsca gdzie Yurisa uważała że załatwią te sprawy. Domek pod którym stanęli znajdował się oczywiście na uboczu, z dala od wścibskich oczu. Po zapukaniu do drzwi, odczekali chwilę aż te się otworzyły. Stał w nich dość niski otyły mężczyzna, szybko wzrokiem przejechał po zebraną pod drzwiami trójką i zaprosił ich do środka. Zanim zamknął drzwi jeszcze rozejrzał się parokrotnie czy nikt nic nie widział po czym dołączył do nich.
- Czego chceta? - zapytał nieco opryskliwie. Yurisa wraz ze swoim wybrankiem szybko wyjaśnili mu sytuację a następnie wręczyli mu woreczek z pieniędzmi. Mężczyzna zważył go w ręce po czym schował za pazuchę a następnie podszedł do biurka aby przygotować dokument. Kiedy już skończył, odprawił szybką ceremonię a następnie wręczył nowożeńcom akt ślubu. - Dobra, teraz zmykajta bo mam umówione spotkanie niebawem. - powiedział i odprowadził gości do drzwi, które następnie za nimi zatrzasnął.

[Sae]

Po załatwieniu sprawy Sae odprowadziła parę nowożeńców na obrzeża Shitchi no Kyanpu, skąd mogli bezpiecznie uciec. Cały czas oglądała się za ewentualnym pościgiem i gdy nadszedł czas się pożegnać zrzuciła postać Yurisy i powróciła do swojej własnej. - Przepraszam, niestety nie mam dla was żadnego prezentu ślubnego. Jeśli udacie się na wschód dotrzecie do Shigashi no Kibu, to kraj kupiecki więc na pewno się tam odnajdziecie. Na mnie już pora. Muszę spotkać się z twoim ojcem Yuriso i raz na zawsze zakończyć tą głupią sprawę. Uważajcie na siebie i powodzenia w podróży.

Młoda Senju miała zamiar obserwować odchodzącą parę aż nie zniknie jej z oczu, by upewnić się że nie spotka ich po drodze nic złego. Dopiero wówczas trzymając kopię aktu ślubu uda się z powrotem pod adres pod którym ich znalazła. Nie śmiała samemu stawać przed obliczem sołtysa dlatego musiała odnaleźć Peteru. Niezależnie czy jej towarzystwo będzie w ogóle wymagane do zamknięcia tej sprawy miała zamiar przekazać mu tylko tyle, że pary już dawno nie było w osadzie. Adres który podała był jej ostatnią wskazówką, jednak doprowadził ją on jedynie do urzędnika, który pod wpływem próśb i gróźb udzielił jej kopii dokumentu datowanego na dzień zniknięcia Yurisy.

[Sasame]

Misja rangi C
Isei, Sae
45/37

---

Yurisa wraz ze swoim mężem jeszcze raz podziękowali Sae za wszystko co dla nich zrobiła i zgodnie z poradą Senju, ruszyli we wskazanym kierunku, w nadziei że uda im się ułożyć życie w Shigashi no Kibu.
Kunoichi zdecydowała się obserwować ich odejście tak długo jak będzie trzeba aby upewnić się że wszystko zakończyło się dość szczęśliwie, jednak w pewnym momencie usłyszała za sobą odgłos lądowania i ciężkie sapnięcie. Kiedy dziewczyna odwróciła się w tamtym kierunku zobaczyła podchodzącego Peteru.
- Może tak będzie wszystkim lepiej. - rzekł karzeł spoglądając na dwie malutkie postacie na horyzoncie. - Cóż, daj mi w takim razie akt ślubu, ja zajmę się sprawą z ojcem Yurisy, nie chcę cię mieszać w to jeszcze bardziej dziecino. Masz, to za twój trud. - dodał jeszcze mężczyzna wymieniając się mieszkiem monet za dokument od Sae po czym jeżeli nie miała nic do dodania to oddalił się równie szybko co przybył.

Misja zakończona sukcesem!

[Sae]

- Peteru-san? - Sae było troszkę głupio, że karzełek odnalazł ją bez większego trudu i jeszcze głupiej na myśl, że przejrzał on jej plan i została przyłapana na próbie podstępu. Ostatecznie jednak wszystko dobrze się skończyło, dlatego wymieniła akt ślubu na sakwę z pieniędzmi i pożegnała zarówno z Peteru jak i samą osadą Shitchi no Kyanpu. Przy okazji zwróciła uwagę, że jej wynagrodzenie było wyższe niż zwykła dostawać... czyżby została doceniona za trudność tego zadania? Cóż, to z pewnością dodawało jej motywacji. Poza tym... polubiła Yusetsu i zdecydowała się zostać trochę w tych okolicach i rozejrzeć nim wróci do Shirin. Nic jej przecież nie goniło, jej ojciec zapewne liczył na to że poza domem nauczy się tego i owego. Gdy już wróci do domu będzie zupełnie odmienioną osobą, tak sobie przynajmniej obiecała. Być może nawet ktoś taki jak ona mógł osiągnąć sukces? Być może ten świat miał więcej do zaoferowania niż początkowo przypuszczała? Jedno było pewne, pragnęła odkrywać go powoli, póki jeszcze była młoda i miała na to siły. Kto wie, może gdy wróci do Hayashimury i na nią będzie czekała propozycja ożenku? Choć nie była wysoko urodzoną pannicą to nie pozostało jej wiele lat wolności nim i o nią się upomną. Nie spodziewała się, że uda jej się przeżyć tak ekscytującą miłość jak Yurisa i jej wybranek i po raz pierwszy poczuła w związku z tym niewielkie ukłucie żalu. Przyjdzie jej jeszcze czas się nad tym zastanawiać.

zt//