Shitchi no kyanpu

[Kan Senju]

~ Wybuchowe sprawy Akiyamy ~
Misja C
Post 37/30+
Shins Przeciwnicy zniknęli z widoku, ale to nie oznaczało porzucenia planu ich dorwania. Shins nie myślał o ucieczce, zamiast tego przekazał sojusznikowi trzy małe gliniane figurki, które przyjął chowając do kieszeni, a także miał zamiar polegać na słuchu. Dreptanie po śniegu musiało wydawać jakiś hałas, który stał się słyszalny gdy się zbliżali do lasu. Pozwoliło to ustalić mniej więcej ich pozycję, byli jeszcze około sto metrów od rozpoczęcia lasu od którego nasz bohater postanowił się oddali aby czekać w powietrzu na ich przybycie. Pozwoliło to się przygotować w pełni, tak samo Goro, który postanowił zejść z samego szczytu drzew dużo niżej. Zatrzymał się na pniu korzystając z chakry, po przeciwnej stronie od chuliganów chcących dopaść obu mafiozów. Pozostawał w ten sposób w ukryciu, czekając na swoją szansę. Nie wykazywał żadnej nerwowości, wręcz przeciwnie. Spore wyrachowanie i cierpliwość.
Przeciwnicy się zbliżali dość sprawnie, chociaż daleko im było do większości uczestników wydarzeń w Oniniwie. W pewnym momencie będąc pod Douhito nagle się zatrzymali, bo niestety tutaj doszło do malutkiego przeliczenia. Biała sylwetka na ciemnym tle była o wiele lepiej widoczna od nich, przynajmniej do momentu wypuszczenia kolejnych technik. W kierunku ważki krążącej po niebie poleciał ognisty strumień, a w ptaka z pasażerem leciał wystrzelony z ust piorun. Na nim znajdował się obecnie Shins, który mógł znaleźć się w niebezpieczeństwie, szczęśliwie wciąż był dwadzieścia dwa metry nad ziemią. Miał czas na jakąś reakcję, a to nie koniec dobrych wiadomości. Stonoga znajdywała się dosłownie pod oboma wrogami zebranymi w kupie, a także Goro przeszedł do ataku na nich wyskakując zza drzewa aby wykonać kolejną wietrzną technikę. Wystrzelił tornado w ich kierunku, które szybko zbliżało się w ich kierunku, a ich reakcja przy używaniu technik, nie patrzeniu w tamtym kierunku była z pewnością utrudniona.

Goro

  Ukryty tekst

[Shins]

Sposób na wykrycie przeciwników w nocy okazał się skuteczny, jednak plan udał się tylko połowicznie. Plan przewidywał bowiem, że przeciwnicy nie dostrzegą latającego Douhita, ale jednak okazało się, że został dostrzeżony. Co gorsza, w jego kierunku leciała właśnie wiązka piorunów, przed którą musiał wykonać unik. Ptak szybko zaczął się wzbijać w górę, a w płaszczyźnie poziomej jego ruch skierowany był tak, by lecieć w kierunku, z którego nadlatywał piorun. Pioruny raczej się zakrzywiają swojej trajektorii, więc w ten sposób powinien dać sobie największe szanse na uniknięcie tej techniki.

Znajdująca się pod przeciwnikami stonoga - a Shins miał pewność, gdzie są, gdyż ich techniki, zgodnie z założeniem, generowały dosyć sporo światła - została od razu wykorzystana do celu, w jakim chłopak ją stworzył. Gdy tylko zobaczył zbliżający się w jego kierunku rozbłysk nie tylko rozpoczął wykonywanie uniku, ale także złożył rękę do połowy pieczęci barana i zdetonował zakopaną figurę. Wybuch, choć nie należał do najsilniejszych jakie klan Douhito mógł wygenerować, powinien dosyć znacząco osłabić przeciwników. Być może nawet poważnie poranić, zważywszy na to, że wybuch nastąpi pod ziemią, co wiąże się z latającymi grudami ziemi i kamieni stanowiącymi potencjalnie dodatkowe pociski w czasie wybuchu.

Wiszący nad wszystkim orzeł również został skierowany ku ziemi - ten ptak miał być drugą bombą, która spadnie na przeciwników, jednak teraz po uderzeniu ich przez tornado Gora. A ważka została spisana na straty, jej zniszczenie powinno odrobinę utrudnić przeciwnikom skupienie się na innych niebezpieczeństwach, które lecą w ich kierunku.

SPRZĘT WIDOCZNY - bo nie każdy czyta KP

• Rękawiczki na dłoniach
• Torba na glinę (Przy prawym boku na pasie)
• 2 torby zaczepiona z tyłu u pasa
• Przypasany do pleców miecz z kości "Yoshimitsu"
• Maska filtrująca zakrywająca twarz
• Czarny płaszcz
  

  Ukryty tekst

[Kan Senju]

~ Wybuchowe sprawy Akiyamy ~
Koniec misji C
Post 39/30+
Shins Walka rozpoczęła się na dobre, a Shins zaczął od wykonywania uniku zakładając iż piorun nie może zakrzywiać swojej trajektorii. Na jego twarzy musiało pojawić się niespodziewane zdziwienie kiedy tylko elektryczna wiązka zaczęła się wyginać zgodnie z jego ruchem, zbliżając się w zastraszającym tempie. Zdecydowanie przerastała możliwości ptaka, tylko szczęśliwie dla niego miał jeszcze jednego asa przygotowanego nie w rękawie, a pod ziemią. Wybuch podłoża zdecydowanie zaskoczył przeciwników, a wcześniej zakręcające jutsu przestało zmieniać swój kierunek ratując go przed możliwością oberwania. Co prawda ważka została spalona, ale on sam przetrwał. Kawałki ziemi rozbryzgały się po okolicy, a obaj zakapturzeniu mężczyźni przed chwilą wypuszczający atak obecnie znajdowali się na kolanach. Ciężko ocenić było ich rany, ale to był dopiero początek ich problemów. Obaj spojrzeli w kierunku tornada, przed którym nie mogli uciec w obecnej sytuacji. To jednak zamiast ich uderzyć i zmiażdżyć rozbiło się na trzy mniejsze krążące wokół nich. Byli obecnie zamknięci w więzieniu zrobionym z powietrza, które opuścić mógłby mieć problem nawet ktoś dużo bardziej doświadczony. W tym momencie pozostawało ich dobicie. Tutaj miał to zrobić wcześniej przygotowany orzeł, który wleciał w środek wybuchając i odrzucając na boki, gdzie czekały na nich wietrzne wiry. Nawet jeżeli przeżyli fajerwerki tak po zderzeniu się z futonowym jutsu nie mieli już najmniejszej szansy przetrwać. Cali zakrwawieni, pozbawieni praktycznie ubrań padli na ziemię.
- Dorwaliśmy ich?
Dało się usłyszeć głos sojusznika, który opuścił swoją kryjówkę wychodząc na polanę. Po uzyskaniu potwierdzenia pozbycia się ogona przestał podtrzymywać chakrę w tornadach, które po sekundzie przestały istnieć. Dwójka mafiosów mogła się zebrać w jednym miejscu, aby na spokojnie ustalić dalszy plan działania. W tym przypadku od przedstawienia swojego pomysłu zaczął Goro.
- Widać niczego ciekawego się od nich nie dowiemy, w drodze powrotnej też nie powinno być już niebezpieczeństw. Pora wracać do kryjówki przekazać raport, a także odpocząć.
Następnie wyjął zza pazuchy mieszek, którym rzucił w kierunku Douhito.
- Dzięki za pomoc, nie zapomnę o niej wspomnieć. Jeżeli chcesz możesz zabrać się ze mną, ale tak prawdę mówiąc robota wykonana. Jesteś wolny.
A co potem? To już zależało tylko od Shinsa, mógł podróżować z swoim jakiś kawałek przynajmniej, albo wrócić do bazy. Mógł też wybrać się w zupełnie innym kierunku. Jak to powiadają, droga wolna.

Goro

[Shins]

Shins przyjął rzuconą mu przez partnera biznesowego zapłatę. Nie miał ochoty mu dalej towarzyszyć, skoro nie było takiej konieczności, więc się pożegnał i skierował w inną stronę. Poleciał do miasta, by uzupełnić zapasy, a tych miał już nie za wiele, gdyż ostatnią wizytę w sklepie miał dosyć dawno. Podróż po ciemku była mało przyjemna, a w drodze zdał sobie sprawę z tego, że jest potwornie zmęczony, toteż przez odwiedzinami w przybytku handlowym zahaczył jeszcze o lokal, w którym wynajmował od kilku już lat pokój i przespał się. Może czas, by wynająć jakieś mieszkanie poza karczmą? A może nie. Chłopak postanowił zostawić takie rozważania na później.

Zmiana tematu: Sklep z wyposażeniem, Ōkami-den

SPRZĘT WIDOCZNY - bo nie każdy czyta KP

• Rękawiczki na dłoniach
• Torba na glinę (Przy prawym boku na pasie)
• 2 torby zaczepiona z tyłu u pasa
• Przypasany do pleców miecz z kości "Yoshimitsu"
• Maska filtrująca zakrywająca twarz
• Czarny płaszcz
  

  Ukryty tekst

[Isei]

Tego samego wieczoru Isei złapał za kawałek papieru oraz ołówek, by poinformować Sae o swoim odejściu. Miał pomóć rozwiązać zagadkę zniknięcia Yurisy. Zawiódł zapewne nie tylko siebie i Sae, ale również miłego karzełka, który sprowadził ich do tej karczmy. Wszystko było skomplikowane, bratanie się z Senju, do tego wszystkiego dziewczyna nosiła w sercu urazę do klanu chłopaka. Nie chciał, by wszystko to eskalowało.
'Odchodzę... bo tak będzie lepiej. Nie chcę by przeszłość naszych klanów, sprowadziła na mnie, lub Ciebie Sae jakieś niebezpieczeństwo. Mam nadzieję, że jeszcze się spotkamy. W lepszych okolicznościach. Powodzenia.' - napisał na kartce, a następnie dyskretnie wsunął list przez szparę pomiędzy podłogą a drzwiami do kwatery dziewczyny. Tym samym wymaszerował z karczmy, nie oglądając się za siebie. Uciekł? Zapewne większość właśnie tak o tym wszystkim pomyśli, on jednak wolał nie kusić losu. Ruszyć dalej własną ścieżką, z dala od kłopotów.

Z/T
Misja porzucona

[Sae]

Cokolwiek ojciec Sae mógłby powiedzieć na temat jedzenia serwowanego przez obcych ninja, Sae miała zbyt łagodną i bezkonfliktową osobowość, by wiedzieć jak odmówić gościny z twarzą pomimo znajomości wszystkich grzecznościowych formułek. Nie chciała sprawiać przykrości uroczemu dziadkowi, a poza tym faktycznie była głodna. Seria wydarzeń, która doprowadziła ją oraz Iseia do tego miejsca była za to tak niespodziewana, że trudno było oczekiwać, że stanowiła jedynie część nikczemnego planu mającego na celu zrobienia jej krzywdy. Wszak ani ona, ani nawet jej ojciec pomimo swojej rangi nie byli w klanie nikim wyjątkowym. Isei również nie odmówił dlatego uśmiechnęła się i podziękowała uprzejmie za poczęstunek.

Yurisa należała do ważnej rodziny, której przynajmniej niektórzy przedstawiciele posługiwali się chakrą. Ją samą jednak, będąc córką wysoko postawionego człowieka mógł ominąć ten los. - Proszę wybaczyć śmiałość, ale czy Terumi to ród ninja? I czy Yurisa była kunoichi? - Jeśli tak w istocie było to trudno wyobrazić sobie, że jej zniknięcie nie wywołałoby większego wzburzenia... w końcu taki wyczyn świadczył przynajmniej o ponadprzeciętnych umiejętnościach porywacza, który nadal mógł grasować po okolicy. Poza tym jeśli ofiarą była kunoichi to komplikowało zadanie dla niej oraz Iseia... oczywiście jeśli dziewczynie faktycznie coś sie stało, a nie uciekła by uniknąć przykrego obowiązku.

- Ale do kogo niosłaby te obiady, jeśli jej część rodziny była skłócona z waszą i nie podobało im się, że tu przychodziła? - Takie zachowanie nie pasowało też do wysoko urodzonej damy, nawet jeśli była aktem dobroczynności. - Keiki-san, może miała w tej okolicy jakichś innych znajomych? I czy ty sam widywałeś się z nią w innych okolicznościach niż w gospodzie? - Sae dopytywała łagodnie, gdyż pomimo początkowej obojętności blondyn zaczął okazywać niespodziewane emocje. Dlaczego do tej pory je ukrywał? Cała sprawa coraz mniej wyglądała jej na porwanie.

- Muszę się zgodzić, że jedzenie jest przepyszne - dołączyła się do komplementów pod adresem ciotuni po skosztowaniu strawy. Była to prawda, a staruszek zdecydowanie wyglądał jakby potrzebował podniesienia na duchu... dlatego czuła się winna musząc zagrać mu na emocjach. - Byłaby szkoda, gdyby gospoda została zamknięta... widać, że jest dla pana bardzo cenna. Pewnie jest w pana rodzinie od kilku pokoleń? Poza tym Yusetsu to wasz dom. Nie ma się co oszukiwać, że obce ziemie byłoby dla was bardziej przyjazne, trzeba rozwiązać problem na miejscu i to czym prędzej. - Znów przeniosła spojrzenie na twarz blondyna, który sprzątał szkło z podłogi. Nie wyglądał jej na kogoś, kto kłamałby w żywe oczy bez zająknięcia. - Keiki-san, jeśli wiesz coś jeszcze, cokolwiek co mogłoby pomóc w rozwikłaniu tej zagadki, to proszę powiedz. Chodzi nie tylko o bezpieczeństwo Yurisy, ale całej twojej rodziny.

[Sasame]

Misja rangi C
Isei, Sae
25/45

---

Jak po każdej nocy, tym razem również nastał nowy dzień, niosąc tym razem nowy przygody ale także nowe niespodzianki. Rano jak Sae wstała z łóżka, mogła znaleźć krótki liścik, który ktoś musiał wsunąć do jej pokoju pod drzwiami kiedy spała. Dziewczyna mogła na spokojnie zapoznać się z treścią liściku i jak się szybko okazało, była to notka pożegnalna, pozostawiona przez Iseia, który zdecydował się zostawić sprawę odnalezienia Yurisy w rękach kunoichi z klanu Senju. Ciężko było Sae stwierdzić dlaczego tak nagle chłopak podjął taką decyzję, jednak najwyraźniej nie miała innego wyjścia jak ją zaakceptować i doprowadzić sprawę do końca na własną rękę.
Niedługo później młoda Senju zeszła już na dół do głównej sali gdzie liczyła że zastanie wszystkich, których miała okazję poznać wczoraj, jednak jedyną osobą, która oczekiwała tam na nią był nikt inny jak sam Peteru, który kończył właśnie jeść bułkę z kawałkiem jakiegoś mięsa. Mężczyzna siedział na krześle a jego krótkie nóżki dyndały sobie radośnie. Kiedy usłyszał on że przyszła Sae, szybko przełknął kęsa, którego miał w ustach i przywitał się z nią serdecznie.
- Ahh, Sae! Wreszcie się obudziłaś. A gdzie ten drugi, Isei? - zapytał się zaciekawiony dziewczynę.

[Sae]

Gdy następnego ranka Sae znalazła list Iseia z wiadomością, że postanowił on porzucić zadanie poszukiwania Yurisy, a przy okazji też ją samą w tym obcym miejscu poczuła większy zawód niż powinna była. To świadczyło tylko o jej uczuciowości, że tak szybko przyzwyczaiła się do towarzystwa obcej osoby i to w dodatku Uchihy. To nie był jej najlepszy moment i postanowiła nigdy więcej o tym nie wspominać, bo czuła się zażenowana na samą myśl. Lepiej po prostu wyrzucić to z pamięci i udawać, że w ogóle nie miało miejsca... w końcu kobieca reputacja bywała krucha, a ostatnim czego Sae pragnęła to sprawić ojcu zawód. Zamiast tego rozejrzała się za jego notatkami, szczęśliwa że postanowił je robić choć jej w tamtej chwili wydawało się to zbędne. Skupiając się na pozytywach, od kilku dni nie miała okazji przespać się w prawdziwym łóżku i to w dodatku za nie nie płacąc. Przeciągnęła się po raz ostatni, ubrała i po porannej toalecie zeszła na dół starając od nowa zmotywować do wykonania zadania.
- Dzień dobry, Peteru-san - przywitała się i usiadła przy jego stoliku. Była całkowicie wybudzona i odświeżona, pomimo niskiej rangi profesjonalizm nie pozwoliłby jej okazać zmęczenia, czy ospałości. - Oh, Isei-san... on powiedział, że przeprowadzi własne śledztwo i wróci za dzień, lub dwa - skłamała patrząc na splecione przed sobą dłonie. Nie chciała kłamać, ale w tej sytuacji uznała to za najbezpieczniejsze wyjście dla siebie samej. W końcu nagle znalazła się sama, samiusieńka pośród obcych shinobi. Jeśli cokolwiek by się jej tu stało, jej rodzina nigdy nie poznałaby prawdy. Poza tym, wracając pamięcią do wydarzeń poprzedniego dnia, nie była do końca pewna kiedy i w jakich okolicznościach poszli spać.
- Uhm... a która jest godzina? Przepraszam, zwykle wstaję dość wcześnie rano, ale zastał mnie pan wczoraj w trakcie dłuższej podróży - wytłumaczyła. Rozglądając się po pomieszczeniu nie ujrzała ani właściciela gospody, ani jego młodego wnuka choć przecież tu pracowali. Być może po prostu w tym momencie byli w kuchni? Sae czuła się lekko skołowana całą sytuacją i musiała się zastanowić nad swoimi kolejnymi posunięciami w czym z pewnością pomogą jej notatki Iseia... czy Yurisa została naprawdę uprowadzona, czy sama ukryła się chcąc uniknąć małżeństwa? Z tego co wiedziała na temat tej dziewczyny, była ona dość buntownicza względem swojego ojca i taka możliwość była całkiem prawdopodobna. - Czy wszystko w porządku? Sytuacja nie zmieniła się od wczorajszego wieczora? Zastanawiałam się nad rozmową z ojcem Yurisy, sądzi pan że będzie chciał się ze mną spotkać? Wydaje się pewny swego...

[Sasame]

Misja rangi C
Isei, Sae
27/37

---

Następny poranek przyniósł ze sobą niespodzianki z którymi Sae musiała się dość szybko uporać na własną rękę i niedługo później znalazła się ona już na dole gdzie oczekiwał jej Peteru. Po wytłumaczeniu mu powodu braku obecności Iseia, ten uniósł na chwilę brew w dość powątpiewającym odruchu, jednak odczytując mowę ciała kunoichi, zdecydował się on nie drążyć na siłę tematu i wzruszył ramionami po czym zsunął się z krzesła i zniknął na chwilę w kuchni aby po chwili wrócić z talerzem na którym znajdowało się kilka ryżowych kanapeczek onigiri, które postawił na stole po czym gestem zaprosił do posiłku dziewczynę a sam również usiadł ponownie na swoim krześle i zabrał się za kończenie swojego śniadania.
- Która godzina? Hmmm, myślę że powoli może już się zbliżać południe. - powiedział niskorosły mężczyzna zerkając w stronę okna i przegryzając kolejnego kęsa. - Cóż, myślę że spróbować nie zaszkodzi, nie ma żadnego lepszego tropu za którym moglibyśmy podążyć. Chyba że sama na coś wpadłaś od wczoraj. - odpowiedział karzeł na ostatnie słowa Sae.

[Sae]

Gdy Peteru postawił przed dziewczyną talerz z onigiri, natychmiast poczuła ona okropny głód. Brakowało jej w tym wszystkim mięty, którą chętnie popijałaby do jedzenia, lecz w tych okolicznościach głupio jej było o nią zapytać. Ród Terumi był dla niej wyjątkowo życzliwy, nakarmili ją i zapewnili darmowy nocleg... Sae czuła, że zaciąga dług, który absolutnie musi spłacić. Nie wspominając oczywiście, że zwyczajnie zależało jej na pomocy Yurisie i sprowadzeniu jej bezpiecznie do domu. Nic innego nie skłoniłoby jej przecież do przyjścia za Peteru aż tutaj.

- O nie, już tak późno? - Sae była szczerze zaskoczona i lekko zawstydzona, że zmarnowała tak dużo czasu... widocznie jednak odpoczynek był jej bardzo potrzebny. Miała kilka planów na ten dzień, przede wszystkim jak wspominała, chciała porozmawiać z drugą stroną całego konfliktu. Na ten moment nie wydawało jej się, by Yurisa została uprowadzona... a w każdym razie nie przez wuja Peteru, który na całej sprawie zdawał się najwięcej tracić, a najmniej zyskiwać. Była bardziej skora zgadywać, że to jego wnuk Keiki miał na ten temat więcej informacji niż chciał się nimi dzielić. - Mhm, mam kilka pomysłów do czego mogło tu dojść, ale chciałabym pierw rozważyć inne możliwości. Peteru-san, gdy nas pan tu przyprowadził, powiedział pan że ta osada podlega Inuzuka... może mi pan coś o nich powiedzieć? O nich oraz o relacjach jakie łączą was z nimi? Czy jest szansa, jakkolwiek, że są oni zamieszani w zniknięcie Yurisy? Wolałabym usłyszeć to od pana, gdyż jeśli zamieszkujecie tereny innego rodu ninja to lepiej nie podburzać tej sympatii niepotrzebnymi pytaniami. - Fakt, że do tej pory nikt ani razu nie wspomniał o Inuzuka świadczył raczej, że nikomu ich ingerencja nie wydawała się prawdopodobna. Sae jednak wolała się upewnić, że rozważyła każdą możliwość nim podejmie się właściwych poszukiwań. - Proszę mi wierzyć, że zrobię wszystko co w mojej mocy by odnaleźć Yurisę i pomóc pana wujowi - zapewniła gorliwie, czując potrzebę podniesienia zarówno Peteru jak i siebie na duchu.

Żadne inne pytania nie przychodziły jej już do głowy, dlatego słuchając odpowiedzi karła kunoichi zabrała się w końcu za jedzenie. Tak jak się spodziewała, smak dorównywał wczorajszemu obiadowi, co nastawiało ją dość optymistycznie na ten dzień. Gdy tylko skończyła wypytała się jeszcze Peteru o wskazówki do domu sołtysa i opuściła gospodę, kierując w jego stronę. Po drodze zamierzała jednak pozostać czujną i uważnie przyjrzeć się mieszkańcom Shitchi no kyanpu. Jeśli nie dowie się od ojca Yurisy czegoś niezwykłego to pozostanie jej powrót w to miejsce i dokładniejsze przyjrzenie się osobie Keikiego. Sama za to zastanawiała się, jak w istocie żyją tu nie dwie, ale potencjalnie trzy grupy shinobi skoro jedna z nich skłócona jest od pokoleń. Czy owe animozje widać na ulicach i w jakim stopniu ci tajemniczy Inuzuka tolerują całą sytuację? Wszak jeśli teren im podlega to całkiem możliwe, że nie życzą sobie konfliktów i porwań na własnej ziemi.

[Sasame]

Misja rangi C
Isei, Sae
29/37

---

Peteru wysłuchał dziewczynę, jednak zdecydował się jej nieco przerwać, stanowczym uniesieniem dłoni. Możliwe że w trakcie kiedy Senju spokojnie sobie spała, Peteru zdołał poczynić pewne postępy w śledztwie albo doszły do niego nowe informacje, które rzucają kompletnie nowe światło na sprawę.
- Spokojnie i po kolei. Najpierw musze ci powiedzieć o czymś czego dowiedziałem się z... Powiedzmy że z bardzo zaufanego źródła. Mianowicie doszła do mnie informacja że Yurisa tuż przed zniknięciem była widziana w towarzystwie jakiegoś młodego chłopaka, którego niestety nie udało się rozpoznać. Z tego co usłyszałem, zachowywała się w jego towarzystwie całkowicie naturalnie i spokojnie, zupełnie jakby znali się już od dłuższego czasu i lubili się... Niestety nie wiem czy przybliża nas to jakoś do rozwiązania samej zagadni jej zniknięcia, jednak myślę że jeżeli udałoby nam się znaleźć tego chłopaka, może on będzie cokolwiek wiedział, co doprowadzi nas do Yurisy. - powiedział Peteru i skrzyżował ramiona na piersi oczekując na reakcję i odpowiedź kunoichi.

[Sae]

Niespodziewanie w misji pojawił się zupełnie nowy trop i Sae spojrzała na Peteru skonsternowana, że dopiero teraz jej o tym powiedział. Nie wydawał się też specjalnie przejęty całą sprawą i dziewczyna zaczęła się zastanawiać, czy cała sytuacja nie była jakąś próbą zwiedzenia jej, czy zasadzką. Wszak karzeł był shinobi, choć dość biernym jak na okoliczności w jakich znalazła się jego rodzina i zignorował on jej własne pytania, które miały rozważyć inne okoliczności zniknięcia Yurisy. Ale jakie inne wyjście miała niż iść za tymi wskazówkami? Tak czy inaczej musiała zachować czujność i nie dać się podejść. Była w obcej wiosce, w której poza nią znajdowali się inni użytkownicy chakry o nieznanych jej możliwościach.

- Oh... rozumiem. To dobrze, że mamy nowy trop. Kto widział ich razem? Nawet jeśli nie udało się rozpoznać tego chłopaka to być może ta osoba zapamiętała jakieś cechy charakterystyczne, które pomogą w identyfikacji. To niewielka osada, czy więc mógł to być ktoś z zewnątrz? - Sae zdawała sobie sprawę, że w gruncie rzeczy wygląd człowieka nie musiał wiele znaczyć... jeśli Yurisa została uprowadzona przez shinobi to bez problemu mógł on przybrać postać kogokolwiek. Sae zaczęła się nawet zastanawiać nad uczynieniem tego samego, by nie zwracać na siebie większej uwagi. - Jeśli to był jakiś znajomy Yurisy to z pewnością jej inni przyjaciele mogliby coś na jego temat wiedzieć. Proszę powiedzieć mi o osobie, która widziała parę razem oraz o najbliższej przyjaciółce zaginionej i od razu zbadam ten trop. - Możliwości było absolutne multum i każda kolejna bardziej zagmatwana niż wcześniejsza biorąc pod uwagę podejrzane zachowanie wszystkich zainteresowanych, ale Sae musiała gdzieś zacząć. Może za bardzo sobie to wszystko komplikowała w głowie, może rozwiązanie okaże się zupełnie zwyczajne? Tak czy inaczej jeśli nawet dziewczyna została uprowadzona, co wydawało się jej coraz mniej prawdopodobne to zapewne znała swojego porywacza.

Sae miała ochotę opuścić gospodę i zacząć wreszcie działać. Spędziła tu znacznie więcej czasu niż zakładała i czuła, że ma coraz większy mętlik w głowie... nie potrafiła oprzeć się wrażeniu, że mając przy sobie Iseia szybciej rozwiązaliby całą zagadkę. Młoda Senju nie specjalnie wierzyła w swoje umiejętności i łatwo popadała w samo zwątpienie. Co jeśli jej się nie uda? Taka porażka bardzo nadszarpnęłaby jej samooceną i na samą myśl zaczęły ją zżerać nerwy. Nie mogła zostać w taki sposób zapamiętana na obcej ziemi, w końcu na jej piersi błyszczała odznaka jej rodu. Może jej brat miał rację i takie życie nie było dla niej? Siłą woli Sae wyrwała się z tych nieprzyjemnych myśli, choć czuła jak na karku i czołe wystąpiły jej kropelki potu. Wyczekiwała chwili kiedy dowie się wszystkiego czego potrzebowała i będzie mogła wyjść na świeże powietrze.

[Sasame]

Misja rangi C
Isei, Sae
31/37

---

Peteru widział zdziwienie i niepewność na twarzy Sae, więc zdecydował się powiedzieć jej nieco więcej aby rozwiać wszelkie wątpliwości. W trakcie mówienia zeskoczył on z krzesła na podłogę i chodził w tę i z powrotem po pomieszczeniu.
- Jeden z drwali, którzy pracują tutaj w okolicy, rano jak wstałem i zobaczyłem że jeszcze nie wstaliście, czy raczej ty nie wstałaś, skoro Isei wyruszył, to sam poszedłem się popytać i akurat miałem to szczęście że wpadłem na tych drwali a oni mieli na tyle szczęścia że widzieli Yurisę. Mam jednak pewne podejrzenia odnośnie tego kim może być ten chłopak i zdecydowanie mi się to nie podoba. Pamiętasz jak mówiłem że Yurisa miała być wydana za mąż? No więc mam pewną teorię i zdecydowanie mi się ona nie podoba... - powiedział Peteru i zawiesił na chwilę głos po czym spojrzał prosto na Sae. - Wydaje mi się że ten chłopak może być kimś więcej dla Yurisy niż po prostu kolegą... Masz jakiś pomysł co dalej? Musimy działać szybko. - wypowiedział swoje obawy mężczyzna po czym ruszył w kierunku drzwi wyjściowych z karczmy.

[Sae]

Słowa Peteru kierowały tor śledztwa na konkretny tor, który z resztą Sae od początku rozważała. Yurisa sprawiała wrażenie upartej i swawolnej dziewczyny, która niewiele robiła sobie z zakazów i nakazów swojego ojca, które zdaniem młodej Senju powinny być dla niej absolutną świętością. Niestety, w związku z tym naraziła siebie oraz swój honor na niebezpieczeństwo, gdyż spotykała się z zupełnie nieznanym chłopakiem. Jeśli wiadomość dotrze do jej narzeczonego, z dużym prawdopodobieństwem odwoła on zaręczyny co okryje jej rodzinę hańbą... być może w przyszłości będzie miała problem ze znalezieniem odpowiedniego męża pomimo swojego wysokiego urodzenia. Sae słyszała takie historie, była nimi straszona od wczesnego dzieciństwa tak jak, podejrzewała, inne dziewczęta w Hayashimurze. Na całe szczęście jej krewniaczki miały wystarczająco rozumu, by słuchać się swoich rodziców i nie obarczać ich taką przykrością. Ona sama z pewnością nigdy nie zdecydowałaby się na taką obojętność wobec poleceń swego ojca.

- Trudno powiedzieć, co gorsze... czy porwanie Yurisy przez kogoś, komu ufała... czy jeśli sama zdecydowała się zlekceważyć rozkazy ojca i zejść się z tym chłopakiem. Tak czy inaczej, musimy działać dyskretnie, Peteru-san. - Nie było już mowy o rozmowie z kimkolwiek innym, chodziło przecież nie tylko o życie Yurisy ale również o jej honor. Im mniej osób znało szczegóły tej sytuacji tym lepiej. - Naprawdę nie znamy żadnych szczegółów dotyczących tego chłopaka? W takim razie czekają mnie żmudne poszukiwania. Peteru-san, będę przybierać postać różnych osób w osadzie, by nie zwracać na siebie niepotrzebnej uwagi. Jako obca, jestem tu dość rozpoznawalna i przez to większa szansa, że ten chłopak odkryje moje działania i uzna je za podejrzane. - Po tych słowach złożyła pieczęcie do Henge no Jutsu, by przybrać postać Keikiego. To była jedna z prostrzych technik w jej arsenale, jednak jednocześnie jedyna, która nadawała się do tego typu zadania. Sae nigdy wcześniej nie trenowała pod kątem tropienia i to zadanie będzie dla niej wyzwaniem. - Wrócę do gospody jak tylko czegoś się dowiem - zapewniła, po czym ruszyła w kierunku wyjścia.

Mając ogólne pojęcie problemu lecz nie znając żadnych konkretów na temat poszukiwanej przez siebie osoby będzie musiała samemu wypytywać przypadkowych ludzi o Yurise z nadzieją, że ktoś jeszcze zobaczył ją w towarzystwie chłopaka i będzie mógł podać jej kilka jego charakterystycznych cech. Keiki był jej znajomym i nie powinno wydać się nikomu podejrzane, że o nią pytał i próbował się z nią skontaktować. Jeśli jej śledztwo nie przyniesie pożądanych rezultatów będzie musiała zamienić z blondynem jeszcze kilka słów, gdyż wydawało jej się, że wiedział o sprawie więcej niż przyznawał. Tak czy inaczej, wystarczająco długo zwlekała z zadaniem i czas najwyższy samemu zakasać rękawy i wziąć się do roboty. Nie tracąc celu z oczu, Sae pozostawała wyczulona na wszelkie podejrzane osoby i sytuacje w osadzie.

Nazwa

Henge no Jutsu

Ranga

E

Pieczęci

Pies → Świnia → Baran

Zasięg

Na ciało

Koszt

E: 7% | D: 5% | C: 4% | B: 3% | A: 2% | S: 1% | S+: Niezauważalny (+1/2 na turę)

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Sprytna technika kamuflażu dzięki której użytkownik może przybrać wygląd znajomej osoby lub obiektu niematerialnego, maksymalnie odbiegającego o 1/3 rozmiarami od użytkownika. Technika działa podobnie jak Bunshin no Jutsu, jednakże w tym przypadku nie tworzy naszych kopi, tylko "nakłada na nas" obraz innej postaci. Skuteczność iluzji zależna jest od tego, jak dobrze znamy wygląd danej postaci - im mniej znamy daną postać, tym stworzona przez nas iluzja jest mniej dokładna i łatwiejsza do przejrzenia. Dodatkowo technika nie wpływa na zmianę naszego głosu, co dodatkowo ułatwia odkrycie podstępu. Podczas używania techniki chakra użytkownika pozostaje niezmieniona, przez co sensorzy i ninja posiadający Doujutsu z łatwością przejrzą przygotowany fortel. Henge no jutsu zostaje przerwane po zranieniu lub uderzeniu użytkownika, a także w chwili mieszania chakry do jakiejkolwiek innej techniki. Również sięganie po ukryte pod iluzją bronie, tudzież przedzieranie się w tłumie prowadzi do przerwania jutsu.

[Sasame]

Misja rangi C
Isei, Sae
33/37

---

Sae skomentowała odkrycie Peteru ale również zaproponowała dalsze kroki w postępowaniu na które niskorosły mężczyzna pokiwał głową.
- W porządku w takim razie. Ty idź popytaj ludzi w osadzie, ja również spróbuję czegoś więcej się dowiedzieć i później wrócimy tutaj aby ustalić co dalej z nowymi informacjami. - potwierdził Peteru po czym oboje opuściliście karczmę aby oddać się poszukiwaniom.
Sae udała się do gęściej zabudowanego obszaru osady i rozpoczęła tam mozolną pracę jaką było wypytywanie ludzi o jakiekolwiek, chociaż szczątkowe informacje o Yurisie, jednak póki co nie wyglądało to jakby jej poszukiwania miały być jakkolwiek owocne, mimo iż dzięki użytej technice nie wyglądała przecież jak ktoś "z zewnątrz". Kiedy jednak Senju rozmawiała z jednym z handlarzy na małym targowisku, zobaczyła ona kątem oka jak młody chłopak dość nieudolnie próbował podsłuchiwać jej wymiany zdań z handlarzem. Kiedy tylko przemieniona dziewczyna instynktownie spojrzała w jego kierunku, ten gwałtownie się odwrócił i szybkim krokiem zaczął się oddalać, zerkając jedynie ukradkowo do tyłu aby sprawdzić czy jest śledzony.