Shitchi no kyanpu

[Fuji]

Fuji po nocy spędzonej spokojnie w swoim domu ruszył w dalsze poszukiwanie siły. Umyty w czystych ubraniach aż rwał się do pracy jednak na swojej drodze nie spotkał żadnej nieprawidłowości którą mógłby wyjaśnić, a co za tym idzie kolejne zlecenie dalej było nieodkryte. Po dość długim marszu dotarł w końcu do jakiejś starej osady która najwyraźniej zajmowała się rolnictwem ponieważ wszędzie można było dostrzec wiele warzyw, sprzętów wykorzystywanych do dbania o rośliny jak i ich zbiór oraz w powietrzu unosił się charakterystyczny zapach którego Fuji nie do końca był w stanie określić. Zdając sobie sprawę że jest przedpołudnie, a do samego południa nie pozostało wiele czasu postanowił zrobić sobie przerwę na przekąskę. Poprosił napotkaną kobietę o kromkę chleba oraz trochę wody, przy czym kategorycznie odmówił wejścia i spożycia posiłku z nimi. Kiedy kobieta dała za wygraną i przestała się przy tym upierać podarowała białowłosemu pół bochenka chleba oraz dzbanek wody co było dla niego aż nadto, a ten udał się na dach jednego z budynków gospodarczych tak aby mieć dobry widok na całą tą osadę.
- To smacznego - Powiedział sam do siebie i zabrał się za pałaszowanie posiłku.

[Yasuo]

Fuji
Misja rangi D
3/15 Kim był Fuji? Czy był shinobi? Czy może po prostu zwyczajnym żebrakiem? Natrętem, który co prawda nie ma łatwego życia i prosi o jedzenie, wodę czy pieniądze, ale nie akceptuje odmowy. Będzie tak natarczywy i tak uparty, że jego ofiara będzie musiała przystać na jego warunki. Czy to nie czyni z niego jednocześnie złodzieja? Ktoś powie, że pewnie nie, bo przecież dana osoba mogła odmówić. No właśnie, że nie mogła! Zmusił ją do oddania czegoś co do niej należało, a to jest równoznaczne z kradzieżą. Czy takim człowiekiem był Fuji? Czy był złodziejem? Ciężko stwierdzić. Może był natarczywy i wymuszał oddanie tego co chciał uzyskać. Może po prostu prosił, a jak mu odmówiono godził się z porażką. W każdym bądź razie jedna (z wielu) [urlhttps://worldwithouthorizons.com/wp-content/uploads/Saiyuki_Rie.jpg]kobieta[/url] w końcu zgodziła się dać mu to czego chłopak od niej oczekiwał. Skinęła tylko głową i przyniosła z domu dzbanek z wodą i pół bochenka chleba. Nie była zbyt zamożna i widać było to po jej wyglądzie. Stara, pognieciona spódnica, wypłowiały sweter. Do tego rozczochrane włosy, bo kto by się fryzurą przejmował? Jej także ten chleb był potrzebny, ale z dobroci serca (albo z przymusu, jeśli Fuji nie dawał jej spokoju; albo z jednego lub drugiego) w końcu podarowała mu ten drobny poczęstunek.
- Proszę. Smacznego.
Fuji wspiął się na dach pobliskiego budynku gospodarczego. Była to jakaś stodoła czy coś w tym rodzaju. Albo spichlerz? Lub szopa. Jednak tego się nasz bohater dowie, jeśli uda mu się dostać do środka. Jadł więc sobie na dachu swój marny posiłek i cieszył się pięknem dnia (chyba, nie jestem pewny). Cieszył się pięknem dnia (chyba), ale do czasu. Do czasu aż na ziemi nie dostrzegł pewnego mężczyzny, który widocznie patrzył się w jego stronę. Miał strasznie wkurzoną minę.
- Masz niezłe jaja, wiesz?! - krzyknął, a ton jego głosu także zdradzał wkurzenie. Pewnie gdyby przeciwnik był shinobi o randze Kogo, to Fuji już dawno by nie żył, a Mistrz Gry zna takiego jednego karczmarza-Kogo, hehe (Pozdro dla kumatych XD). - Najpierw napastujesz moją żonę i wymuszasz od niej jedzenie, które miało być dla mnie, do cholery! Potem sobie w najlepsze siedzisz na dachu MOJEGO budynku i delektujesz się MOIM żarciem! Jak ty myślisz?! Jak ja teraz będę pracował z pustym żołądkiem, hę?! Bo takiemu darmozjadowi zachciało się żreć MÓJ chleb! Uważasz, że to jest za darmo?! Albo więc odpracujesz mi to w polu! Albo wystawię za tobą list gończy, złodzieju!

[Fuji]

Fuji siedział tak sobie i jadł ofiarowany posiłek bo przecież grzecznie o niego poprosił nikogo nie napastując aczkolwiek grzecznie odmówił gościny by nikogo nie denerwować jednak stało się. Jakiś jegomość stojący na dole wydzierał się w jego kierunku zwracając przy tym jeszcze bardziej uwagę na białowłosego wylegującego się na dachu budynku. Tak też dzień który zapowiadał się spokojnie i całkiem przyjemnie zmienił się w iście pretensjonalny. Jako że chłopak zdążył wziąć dopiero gryza i nie umoczyć nawet ust w wodzie postanowił odciąć ten nierówny kawałek swoim kunai`em, po czym wziąć również dzbanek wody i zejść do krzyczącego jegomościa.
- Yare yare. Pańska żona poczęstowała mnie tym nadmiarem jedzenia raczej z dobroci serca niżeli jakiegoś napastowania. Chętnie oddam panu to co się należy, a nawet więcej -Powiedział wyciągając w kierunku mężczyzny chleb oraz dzbanek.
Co prawda zdenerwowało go to bardzo ponieważ został uznany za jakiegoś dręczyciela i żebraka kiedy tak naprawdę nim nie był, a po prostu nieprzewidzianie zgłodniał podczas wędrówki.
- Co mogę więc uczynić aby szanowny Pan był zadowolony? - Zapytał ze spokojem chociaż naprawdę w nim się gotowało.

[Yasuo]

Fuji
Misja rangi D
5/15 Mężczyzna trochę zbladł jak zauważył, że Fuji wyciąga swój kunai. Kto bowiem by się nie bał? Nie dość, że złodziej, natręt i wrzód na dupie zdrowego narodu, to jeszcze do tego uzbrojony i może wkurzony i gotowy zadźgać za najmniejszą uwagę, a przecież gość dość mocno zrugam i zwyzywał Fujiego. Jednak po chwili zobaczył co ten robi. Po prostu odkrawał kromkę chleba. Nic więcej. Nie trzeba się takiego kogoś obawiać, prawda? Facet zmiękł jak tylko Fuji pojawił się na ziemi. Może rzeczywiście zbyt gwałtownie zareagował i jako osoba, która przeżyła trochę więcej w życiu, winien świecić przykładem, a nie zachowywać się jak rozwrzeszczany bachor, któremu się zabrało ulubioną zabawkę i dało innemu dziecku, które także chciało się pobawić.
- Myślę, że jednak trochę źle Cię oceniłem - powiedział, odbierając swoją własność. Oczywiście za wyjątkiem odkrojonej kromki. - Moja żona rzeczywiście ma dobre serce i nie powinienem się tak unosić. Przepraszam.
Mężczyzna w końcu powinien potrafić przyznać się do błędu, prawda? Nowo poznany jegomość doskonale o tym wiedział i dlatego okazał coś na wzór skruchy. No może nie do końca skruchy, bo ciągle patrzył na naszego bohatera przez pryzmat wieku. Tak jak dorosły patrzy na dziecko. Mógłby bowiem być jego ojcem.
Można powiedzieć, że Fuji stracił szansę na dość kaloryczne i wypełniające żołądek jedzenie i że cały plan szlag trafił. Niemniej jednak zachował zimną krew i chociaż wewnętrznie był naprawdę zdenerwowany i poirytowany, nie dał tego po sobie poznać. Czy to dlatego, że był shinobi i doskonale potrafił kontrolować swoje emocje? Być może. W każdym bądź razie, taka postawa powinna zostać doceniona i facet także o tym doskonale wiedział.
- Zaimponowałeś mi. Na ogół ludzie młodzi wyzywają starszych, jak tylko ci zwrócą im jakoś uwagę. Zachowałeś jednak spokój, podczas gdy ja wybuchłem. Myślę, że jesteś w porządku. Co powiesz na pracę? Oczywiście nie za darmo, bo nic nie jesteś mi winien. Zapłacę i pozwolę Ci dodatkowo napchać brzuch połową tego bochenka. Druga będzie dla mnie, bo też jestem głodny.
Koleś zaproponował mu pracę. To znaczy... pracę proponował też wcześniej, ale nie w takiej formie. Wcześniej to miała być po prostu kara za "kradzież jedzenia". Alternatywą dla tej kary miał być list gończy (Pewnie ściemniał, ale kto wie? Może ktoś by się skusił zapolować na Fujiego za bajeczną sumę 20 Ryo?). Teraz jednak chciał mu uczciwie zapłacić i jeszcze go nakarmić. Pewnie uznał, że praca Fujiego mu się opłaci i wolał rozwiązać sprawę tak pokojowo jak tylko się da. No i w sumie mężczyzna nie był złym człowiekiem. Nie zamierzał wykorzystywać ludzi, jeśli sobie na to oczywiście nie zasłużyli.

[Fuji]

Fuji nie oceniał nikogo przez pryzmat wieku. Co prawda zdarzało mu się nazwać kogoś staruszkiem jednak nie było to złośliwie, po prostu starał się czasami ocieplić swój wizerunek jakimś żartem co czasami niezbyt mu wychodziło. Nie chciał też nikogo denerwować i niepotrzebnie zwracać na siebie uwagi bo nie oszukujmy się, shinobi który zwraca na siebie nad wyraz uwagi jest raczej średni w swoim fachu biorąc pod uwagę że powinien raczej pozostawać niezauważalny. Sam wygląd chłopaka jest niecodzienny i jego niektóre zachowania jak jedzenie posiłku na dachu dlatego też w innych aspektach powinien postępować spokojnie.
- Oczywiście bardzo chętnie ruszę do pracy. Każde nowo zdobyte doświadczenie jest o wiele cenniejsze od pieniędzy - Powiedział spokojnie zakładając ręce za głowę.
- To na czym ma polegać moje zadanie? - Zapytał zaciekawiony.
Pewnie miał coś zrobić na roli co wydawało mu się nawet ciekawe.

[Yasuo]

Fuji
Misja rangi D
7/15 Facet tylko się uśmiechnął. Dobrze, że zdobył pracownika, bowiem samemu nie dałby rady zrobić tego co można zrobić we dwóch. Po prostu pracowałby dwa razy wolniej, a jego plony - bo Fuji dobrze zgadł, że chodzi o pracę na roli - pewnie zgniją zanim je wszystkie zdoła umieścić w swoim spichlerzu. Mężczyzna otworzył drzwi do budynku, na którym uprzednio siedział Fuji. Był to budynek o wymiarach mniej więcej 10 metrów na 10 metrów i wysoki na jakieś 5. Czyli naprawdę spory. Pod jedną ścianą stały upchane worki. Pod drugą natomiast - sierpy i wiklinowe kosze. Nie było mało tego "sprzętu", więc pewnie pracodawca musiał już kiedyś kogoś zatrudniać do pomocy. Na środku całego budynku znajdowała się materiałowa płachta (coś jak dywan, tylko mniej puszysta - praktycznie całkowicie gładka) o wymiarach około 5 metrów na 5 metrów. Na środku płachty bardzo charakterystyczny stołeczek wysoki na około 70 centymetrów. Miał on kształt również kwadratu i wymiary mniej więcej 1,5 na 1,5 metra.
- W naszej wiosce, ze względu na niesamowicie podmokły teren, bardzo trudno jest uprawiać zboże czy warzywa - powiedział mężczyzna - Dlatego zajmujemy się głównie uprawą ryżu. Dużo tego zjadamy, ale część sprzedajemy i kupujemy warzywa i chleb, a także mięso i ryby.
Podstawy ekonomii tego gospodarstwa zostały bardzo szybko wyjaśnione. Kto wie czy każde gospodarstwo tak tutaj działało czy różne gospodarstwa przyjmowały różne strategie? Kto wie? Kto wie?
- Wiesz jak się obchodzić z ryżem? - zapytał na końcu. Jeśli Fuji nie wiedział, to facet mu bardzo szybko to wyjaśnił.
Następnie wskazał na stojące nieopodal sierpy i sam wziął jeden z nich. Wziął też pod pachę jeden z koszy (kosz dajmy na to miał średnicę około 80 cm, więc jak mocno rozprostuje się rękę i weźmie kosz między tą rękę, a tułów i dociśnie do ciała, to nie powinno być z tym problemów).
- Najpierw musimy ryż zebrać. Proste, nie?
Zaprowadził Fujiego na swoje pole. Naprawdę dużo jeszcze tego ryżu zostało. Jeśli szybko coś z tym nie zrobią, to mniej więcej połowa z tego po prostu zgnije i nie będzie nadawała się do spożycia. Sam zaczął ścinać te kłosy i wkładać je do kosza. Fuji po prostu musiał zrobić to samo

Wartość Edukacyjna:
Zakładam, że Fuji (jako gracz) może nie wiedzieć nic o ryżu. Nie chcę umniejszać jego wiedzy, ale przyznam się szczerze, że sam nie wiedziałem. Więc na wypadek, gdyby nie wiedział, to zamieszczam dwa "instruktażowe" filmiki:

• bardziej ważny
• mniej ważny, ale też ciekawy

I dowiedziałem się, że ryż zbiera się jesienią, a my obecnie mamy na forum lato. Jednak myślę, że można założyć, że ten ryż to jakaś letnia odmiana, lub, że ma po prostu bardzo dobre warunki (bo w końcu to bagna), lub, że po prostu jest to PBF o Naruto i nikogo to nie będzie obchodziło .

[Fuji]

Fuji nie obawiał się żadnej pracy. Przecież ninja musiał być przygotowany na każdą możliwość i być wszechstronnie uzdolniony, a uprawianie ryżu w tych czasach było naprawdę przydatne. Nie czekając ani chwili ruszył za mężczyzną który otworzył swoją szopę w której znajdowały się przyrządy specjalnie dostosowane do pielęgnacji i zbierania plonów. Białowłosy wziął narzędzia które przydadzą mu się do zbierania którymi był sierp i koszyk po czym ruszył za mężczyzną.
- Nigdy wcześniej tego nie robiłem ale sądzę że to nie może być nic trudnego - Powiedział z pewnością siebie.
Gdy da radę i to Fuji używając ninjutsu będzie chodził po wodzie aby nie wpaść w bagno, oczywiście jeśli się nie da to bez żadnych oporów wdepnie w środek przecież zawsze będzie mógł się później umyć po czym zaczął ścinać plony i chować je do koszyka.
- A co jak będę mieć już pełny kosz? - Zapytał aby wiedzieć już za w czasu co robić, zamiast później wyrywać mężczyznę z pracy.

[Yasuo]

Fuji
Misja rangi D
9/15 Mężczyzna się tylko uśmiechnął. To rzeczywiście nie było nic trudnego. No i Fuji zadał bardzo dobre pytanie i trzeba było przyznać, że trochę to facetowi umknęło. A może zamierzał zostawić to na odpowiedni moment? Jeśli tak, to co to zmienia? Skoro jego pracownik jest ciekawy, to nic nie szkodzi, by powiedzieć mu o tym wcześniej.
- Jak będziesz miał już pełny koszyk, to zanieś go do spichlerza i weź następny, pusty. Połóż gdzieś pod ścianą. Obojętnie.
Pytanie niby proste, a odpowiedź banalna, jednak Fuji mógł nie wiedzieć, prawda? W każdym razie, używając ninjutsu bez problemu dał sobie radę z bagienną wodą. Mężczyzna widząc takie dziwy tylko rozdziawił usta i powiedział:
- Jesteś shinobi? - zapytał - Na dobrą sprawę, pewnie by się ktoś taki mi przydał do pomocy w różnych rzeczach.
Docenił swojego pracownika i pracował dalej.
Po jakimś czasie plony w spichlerzu znalazło się około 30 wypełnionych ryżem koszy. To znaczy nie do końca poprawnie się wyraziłem. Pełnych koszy było około 10, bowiem tyle ten facet zwyczajnie posiadał. Zawartość pozostałych 20 została rozrzucona naokoło tej płachty, co znajdowała się na środku.
- Dobra. Na tym kończą się zbiory. Teraz tylko trzeba wytrzepać ten ryż. Potrafisz trzepać, prawda?
Wziął jedną kiść tej trawy i uderzył kłosami w stołeczek. Malutkie ziarenka ryżu spadły na ziemię. To znaczy - na płachtę - która była specjalnie przygotowana do tego, by te ziarenka przechwycić (dzięki temu, że była bardzo gładka, to ułatwiała późniejsze zbieranie).
- Musisz uderzyć z wyczuciem. Nie za mocno, bo wtedy ziarenka mogą odskoczyć gdzieś daleko poza tą płachtę i zaklinować się między deskami czy gdzieś. Nie za lekko, bo zwyczajnie nie wyjdą.
Zademonstrował raz jeszcze. No to Fuji pewnie będzie miał zabawę.

PS: Możesz opisać jak zbierasz ryż, jeśli chcesz. Albo od razu przejść do jego "trzepania".

PPS: Jak używasz jakiejś techniki podczas misji/walki/eventu, to powinieneś dać jej opis najczęściej w spoilerze (albo w spoilerze i ukrytej wiadomości). Wygląda to tak:

Nazwa

Suimen Hoko no Waza

Pieczęci

Brak

Zasięg

Na ciało

Koszt

Minimalny, nieodczuwalny

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Rozwinięcie Kinobori no Waza, rozszerzająca nasze możliwości kontroli chakry i poruszania się po powierzchniach wszelakich. Tym razem do naszego wachlarza podłoży możliwych do użytkowania dołącza tafla wody - użytkownik tego jutsu po prostu kumuluje chakrę w stopach, a następnie cały czas zmienia powłokę energii na podeszwie - pozwala to utrzymać się na falującej wodzie.
Uwaga: Odpowiednio skumulowana chakra w stopach nie wyklucza korzystania z innych technik w trakcie jej używania.

W przeciwnym razie Mistrz Gry/Misjodawca może uznać, że technika w ogóle nie została użyta. Pamiętaj więc o tym w przyszłości . Przy każdej technice masz coś takiego, że jak najedziesz na jej opis to obok pojawi się mały przycisk z napisem "Kopiuj". Naciśnięcie tego przycisku pozwoli Ci skopiować kod techniki i potem wystarczy Ctrl+V, żeby go wkleić .

[Fuji]

Po dowiedzeniu się co ma robić i gdzie odkładać pełne koszyki był już w pełni gotowy do pracy. Utrzymując się na tafli wody za pomocą ninjutsu czym wprawił w zdziwienie staruszka. Ścinając plony ryżu i napełniając koszyki był zadowolony z siebie i często biegał po kolejne by zmniejszyć tym samym ich ilość oraz ograniczyć wysiłek staruszka. Po pewnym czasie udało im się zebrać wszystkie te plony które wyrastały. Słysząc to że mają teraz wytrzepać ryż zastanawiał się jak to się robi, jednak po krótkiej chwili mężczyzna pokazał mu jak to się robi i dał dodatkowe wskazówki.
- No to lecimy - Powiedział sam do siebie i wziął pęk ryżu.
Wziął zamach i zaczął uderzać o stolik z umiarkowaną siłą tak aby nie porozrzucać ziarenek po całej stodole. Było to pozornie łatwe zadanie jednak trochę męczące biorąc pod uwagę utrzymanie tego pęku oraz takie same uderzenia.

[Yasuo]

Fuji
Misja rangi D
11/15 Fuji nie miał do końca racji. Facet miał jeszcze dość sporo plonów. Pewnie zebranie ich wszystkich zajmie mu z parę dni. Nie mógł jednak tracić całego dnia na zbieractwo. Trzeba było jeszcze przecież wydobyć małe i białe ziarenka na zewnątrz. Dlatego w pewnym momencie przerwał pracę i polecił Fujiemu, żeby ten mu pomógł w czymś innym. Oboje więc - jak jeden mąż - zaczęli sobie trzepać. Ryż, do cholery, zboczuchy! Ryż! Po jakichś dwóch godzinach (z 15 minutową przerwą) w końcu cała mata została już zapełniona tym białym ziarnem, które było niezwykle popularnym jedzeniem na całym świecie.
No i co teraz? Pracodawca wskazał na ten ryż, który na szczęście leżał tylko na macie. To było proste, nieprawdaż? Nie było żadnych komplikacji. A skoro nie było komplikacji, to przyszła pora na finalną część całego zadania.
- Dobra. Teraz musimy to wszystko zapakować do worków. Poczekaj tutaj. - Powiedział i zniknął gdzieś na jakieś 5 minut. Jak się okazało, musiał skoczyć w inne miejsce i przynieść potrzebne przedmioty. Nie zaopatrzył się w nie na samym początku i to trochę spowolniło pracę. Jednak nie było to coś czym warto się było przejmować. W końcu 5 minut opóźnienia nie robiło mu większej różnicy, a nasz bohater przez to mógł sobie zwyczajnie trochę jeszcze odpocząć aż mężczyzna wróci. A wrócił razem z dwoma wiaderkami i dwoma przedmiotami, które wyglądały jak takie drewniane szufelki do popiołu. Do tego przyniósł jakieś 10 czy 15 (Mistrz Gry nie zna dokładnych danych) dużych worków, do tego nóż (chociaż Fuji miał kunaie) i dość długi kłębek jakiegoś sznurka.
- Dobra. Robimy tak. Najpierw ładujemy do tych wiaderek. Jak już wiaderka się napełnią, to wsypujemy je do worka. Pełne worki zawiązujemy i odstawiamy pod ścianę. Przy czym, nie goń tak, bo do wsypania wiaderka do worka na ogół potrzebne są dwie osoby. Jedna, która utrzymywałaby worek w odpowiedniej pozycji, a druga, która by wsypywała. Uwierz mi. Samemu jest naprawdę trudno. Przynajmniej połowa wiadra Ci się wysypie, jeśli nie będziesz miał pomocnika.
Oczywiście facet mówił z własnego doświadczenia, bowiem sam już próbował napełniać worki samodzielnie i właśnie zazwyczaj połowa wiadra lądowała znowu na macie. Strasznie nieefektywny sposób, ale co miał zrobić jak pracował sam? Może jednak Fujiemu uda się samemu to ogarnąć? W końcu był shinobi. Po chwili dostał swoje wiaderko i szufelkę.

Jeśli chodzi o te worki, to z własnego doświadczenia wiem, że pojedynczo jest strasznie trudno je samodzielnie naładować. Bo trzeba maksymalnie rozszerzyć tą "dziurę", do której się coś wsypuje. A, jeśli chodzi o ten sposób ładowania, to mój tata tak węgiel ładował do worków XD. Najpierw do wiadra, a z wiadra do worka i zawsze musiałem mu trzymać worek, żeby nie rozsypał XD. Chociaż staruszek dawał sobie radę też sam, ale z moją pomocą było mu łatwiej :V.

[Fuji]

Kiedy tak sobie razem trzepali ryż było widać jak z każdym uderzeniem przybywało tych białych ziarenek w około nich. Po pewnym czasie wyczucie odpowiedniej siły nie stanowiło już takiego problemu jak na początku i szło mu całkiem dobrze, a przynajmniej tak mu się zdawało. Po dwóch godzinach skończyli młócenie, a staruszek wyszedł z szopki aby przynieść wiadra, szufle oraz worki które to miały zostać napełnione ryżem. Po pięciu minutach przerwy wrócił z całym tym sprzętem i wytłumaczył białowłosemu jak też powinni się za to zabrać. Z jednej strony ładowanie jednego worka we dwóch było trochę czasochłonne jednak miał rację i nie było sensu aby wsypywać ryż, który przez złe rozłożenie worka zacznie się wysypywać.
- Napełnienie go tak aby stał stabilnie wystarczy, później możemy wywinąć materiał tak aby otwór był sztywny i z każdym kolejnym workiem będziemy go odwijać - Powiedział Fuji zastanawiając się jak zwiększyć ich efektywność pracy.
Kiedy wsypali trzy wiadra młody shinobi wywinął worek i zaprezentował swój plan staruszkowi tylko czy się powiedzie? Wszystko zależy od Mistrza Gry.

[Yasuo]

Fuji
Misja rangi D
13/15 Chłopak zaproponował bardzo dobre rozwiązanie, które od razu spodobało się starszemu mężczyźnie. Musiał je jednak na początku przemyśleć. To rzeczywiście mogło działać.
- Hmm... warto spróbować - powiedział w końcu. I tak właśnie Fuji rozpoczął swoją pracę. Jego pomysł rzeczywiście zdawał egzamin. Cudownie to wszystko działało. Wystarczyło napełnić worek do połowy i można było go odstawić obok i wtedy dużo łatwiej było to wszystko ogarniać. Tym sposobem rozstawili jakieś 4 półpełne worki i potem tylko wystarczyło je uzupełniać.
- Dobra. Ja je napełnię do końca, a Ty je powiąż i odstaw pod ścianę.
Tym razem Fuji miał zająć się czymś innym. Wiązaniem worków i odstawianiem ich. Być może były ciężkie, ale jako shinobi z pewnością sobie z tym poradził.
Po tym zajęciu znowu miał pomagać w ładowaniu. Reasumując, ładował, wiązał, odstawiał i sporadycznie pomagał facetowi napełnić kolejny worek. Facet natomiast ciągle napełniał. Oboje ciężko pracowali. Jednak po pewnym czasie doszło do sytuacji takiej, że strasznie ciężko było już nabierać. Po prostu "rozsmarowali" dużą ilość ryżu tak jak rozsmarowuje się masło na chlebie. Mężczyzna musiał coś z tym zrobić. W pobliżu stała miotła. Wziął tą miotłę i pozmiatał rozrzucony ryż znowu na kupkę i można było pracować dalej.
- No to co? Jeszcze trochę i koniec, nie?

[Fuji]

Fuji cieszył się z tego że jego pomysł zdał egzamin bo dzięki temu mogli zaoszczędzić sporo czasu i siły, a co za tym idzie szybciej skończą. Kiedy mężczyzna poprosił go o związywanie i odstawianie worków tylko skinął głową. Wziął motek ze sznurkiem do tego wyciągnął swój kunai i zaczął wiązać worki. Zaczął od tego, a gdy wszystkie miał związane zajął się ich ustawianiem. Pierwszy rząd poszedł w miarę łatwo ponieważ Fuji miał jeszcze sporo siły oraz nie trzeba ich było targać gdzieś wysoko jednak kiedy nadeszła pora by ustawiać jeden na drugim zrobiło się trochę trudniej ponieważ nie tyle waga wora przeszkadzała co jego nieporęczność jednak i z tym sobie chłopak poradził. Nie układał wysoko ponieważ tylko na dwie warstwy by później jak już nikogo nie będzie do pomocy staruszek mógł sobie je jakoś zdjąć. Kiedy widział jak staruszek zamiata ryż był już świadom że to końcówka pracy, a gdy się go o to zapytał tylko przytaknął. Nie potrzebował nic mówić no bo w sumie zupełnie nic to nie zmieni.

[Yasuo]

Fuji
Misja rangi D
15/15 Nie zajęło to dużo czasu. Dwójka mężczyzn (ten młody i ten starszy nieco) uwijali się jak tylko mogli. Zawsze tak to działało. Na początku się nie chciało, bo ogrom pracy przytłaczał człowieka. Pod koniec jednak w końcu pojawiała się nadzieja. Nadzieja na szybkie zakończenie. I tak też było w tym wypadku. Minęło raptem pół godziny. Udało naładować się jeszcze z jakieś trzy worki i ryż się skończył. To znaczy ten na ziemi, bo w workach ciągle było go pełno. "Puste" już trawy leżały na kupie pod jedną ścianą. A płachta ze stołeczkiem ciągle znajdowała się na swoim miejscu. Facet widocznie chciał te "ryżowe odpadki" osuszyć i do czegoś wykorzystać. Jako siano najpewniej. A może słomę? Do tego ten stołeczek i płachta czekały na kolejny pracowity dzień, bo ryżu jeszcze dużo było.
Fuji zaczął myśleć perspektywicznie. Układał te worki tak, żeby samotny mężczyzna nie miał problemów z ich ściąganiem. To się ceni. Jednak teraz już było po robocie, a jak to mówią "po robocie, nie gadamy o robocie".
- Dobra. Dzięki za pomoc. - Powiedział pracodawca i udał się do swojego domu. Przyniósł woreczek wypełniony ryo. - To Twoja zapłata.
Wręczył go Fujiemu i się pożegnał.
- Do widzenia i jeszcze raz dziękuję.
Fuji był wolny. Warto jeszcze jednak wspomnieć o jednej rzezy, która Mistrzowi Gry wyleciała z głowy. Przed zaczęciem pracy facet oczywiście dotrzymał swojej obietnicy i podzielił się z chłopakiem połową bochenka. Dodatkowo dał mu też porządną szklankę wody (albo nawet i dwie), więc Fuji nie pracował na głodniaka. Teraz jednak miał pieniądze i głód trochę mu doskwierał, nieprawdaż? A może nie?
Misja wykonana pomyślnie!
20 PH, 250 Ryo!

Fuji, z/t: tutaj.

[Nagara]

Podróż z Sakai do Yusetsu była... znośna. Nagara nie może powiedzieć, że była wspaniała, bo żadna droga taka nie była. Zmęczenie związane z chodzeniem i różnego rodzaju postojami. Ale co to dla niego? Pomijając, że nie jest do końca solidnie zbudowany, ale fakt faktem może sobie radzić z przeciwnikami. Miał po prostu karty za rękawem, które wolał póki co nie ujawniać na światło dziennie. Więc jego spokojne kroki zmniejszały odległość, która miała kierować go do centrum całego regionu tej krainy, ale raczej nie zapowiadało się też, aby było to aż tak szybkie. Musiał więc gdzieś stanąć. Jego celem została więc pewna wioska nazwana Shitchi no Kyanpu. Urocza nazwa, ale kto może się spodziewać jaka przygoda zagrodzi mu drogę.