"Zatwardziały Las"

[Naoki]

Misja Grupowa B
Misae i Hikari
73/67
"W odmętach zapomnienia"

---

Sytuacja w lesie, powoli stawała się bardziej klarowna, a największym zagrożeniem w tym wszystkim była rozmowa, która właśnie mieliście zamiar odbyć. Niezbyt wygodne tematy, czy też chwilę mogące zamieszać wam w drodze. Lecz jak bardziej się okazało, to Tomoe był w gorszym stanie niż Misae, którą mogłeś po chwili spotkać całą i zdrową. Najwidoczniej samej udało się jej uporać z zagrożeniem. Sam młodzieniec był w stanie wskazać Ci jedynie drogę przy użyciu dłoni, mówienie raczej wchodziło tutaj w grę, ale póki co jego oddech był zbyt ciężki i niestabilny, żeby dał radę wydusić z siebie coś więcej. By Ci coś powiedzieć potrzebowałby raczej chwili odpoczynku, samemu dobrze się trzymał, lecz najwidoczniej przeciążył swe ciało.
Rozmowa z dziewczyną także nie należała do najłatwiejszych, lecz ona sama proponowała Ci lekką pomoc, po tym jak zobaczy jedynie stan Tomoe. Posiadając lepszą wiedzę medyczną raczej będzie w stanie określić jego stan. On sam również się ucieszył gdy mógł ją zobaczyć lekko się uśmiechając przez ból. Ty natomiast mogłaś go obejrzeć leżącego na ziemi. Jego noga nie była w dobrym stanie, można wliczyć to zerwanie paru mięśni i uszkodzenie kości, ale jego ogólny stan wskazywał na skrajne wycieczenie organizmu, gdzie cudem było, że utrzymywał swą świadomość i przytomność. Ty natomiast przechodząc do zabiegu, nieco ułatwiłaś mu ogólne funkcjonowanie, gdzie sam oddech nieco mu się ustabilizował i w końcu mógł coś powiedzieć.- Dziękuje. Nieco przesadziłem. - powiedział, cicho. Najwidoczniej samemu wiedząc, że przeholował z tym co zrobił i nie widział w tym winy nikogo innego. - Nie obwiniaj go za nic i podziękuj mu ode mnie za uratowanie. A teraz pozwól, że nieco odpocznę, nie jestem w stanie się ruszyć. - dodał po krótkiej chwili. Lecz by to wszystko usłyszeć, musiałaś zbliżyć się bardziej. Bo jego mowa była prawie szeptem, w porównaniu do jego normalnego tonu głosu.
Sam Hikari natomiast, dotarł na miejsce gdzie znajdował się martwy mężczyzna, przy okazji mogąc zobaczyć stos drzew leżących na ziemi, które ułatwiły Ci znalezienie tej dwójki. Destrukcja na dużą skale, ale sam oponent był już martwy, mimo że jego ciało nadal było ciepłe, jego wzrok był za mgłą. W tym wszystkim był już zupełnie niegroźny. Tak samo jak jego pies, którego chwilę wcześniej spaliłeś żywcem. Pozostało wam chyba jedynie dotrzeć razem do obozu i zakończyć te chore występy, gdzie nikomu więcej nie stanie się krzywda. Oczywiście musicie wziąć też pod uwagę, że ktoś nadal może stawiać opór będąc w amoku, spowodowanym niezbyt przychylnymi rzeczami. Tylko czy o czymś nie zapomnieliście?

[Hikari]

Usłyszenie ponowne głosu Misae w zupełnie innym tonie było przyjemne, a przyznanie do odwzajemniania tego dziwnego przyciągania zaskakujące. Niemal powodujące jeszcze większy żal z powodu obranej drogi, ale zarazem wewnętrzny śmiech jak mógł tego nie dostrzec. Wiele skrajnych emocji, którym nie pozwolił się owładnąć. Pewna wewnętrzna skorupka pękła, więc musiał dodać coś jeszcze do poprzedniej wypowiedzi. Tym bardziej kiedy nie potrafił zgodzić się z niektórymi szczegółami.
- Nie zrobiłem tego dla wdzięczności, tak samo jak nie chciałem udowadniać swojej wyższości. Złamanie naruszył podczas swoich akrobacji, które zakończyły się upadkiem. Od początku zgrywał dobrą minę do złej gry, więc jedynie zadałem mu trochę bólu nie pogarszając stanu zdrowia. Zamiast walczyć powinien udać się do szpitala, nie nadawał się do kontynuacji boju ni fizycznie, ni psychicznie z swoją dumą. Czy warto było aby został i ryzykował swoim życiem kiedy nie potrzebowaliśmy więcej wsparcia? Nie mogłem zapewnić mu bezpieczeństwa gdy miał problem z trzeźwą oceną sytuacji. Mogłem popełnić błąd, ale to on nadwyrężał moją cierpliwość odrzucając oferowaną pomoc. Zresztą, gdyby zgłosił problem w siedzibie jak trzeba zamiast pozwalając sobie na samowolkę problem byłby dawno rozwiązany bez niepotrzebnych ofiar.
Powiedział szczerze, zgodnie z swoim sercem oraz sumieniem. Zaraz też wypuścił z siebie powietrze razem z pozostałymi negatywnymi emocjami jakie się nagromadziły dnia dzisiejszego. Na jego twarzy pojawił się niewielki, szczery uśmiech kiedy spojrzał po raz pierwszy od kłótni w kierunku Yamanaki.
- Nie będę oszukiwać, ludzie nie potrafiący trzeźwo myśleć działają mi na nerwach. Widać czeka mnie jeszcze długa praca nad sobą, nie tylko w zakresie umiejętności.
Przyznał się najbardziej przed samym sobą, choć osoba towarzysząca wyznaniu z pewnością ułatwi mu kroczyć w jego postanowieniu. Nie będzie już więcej ścinał kiełkujących więzi, z powodu wewnętrznego strachu aby mógł to uczynić ktoś inny. Zamiast tego sprawi wszystko aby je ochronić.
- Jeżeli tego właśnie pragniesz to poczekam pod obozem. Tylko będę miał towarzystwo, z którym mamy zamiar wykorzystać głowę Inuzuki aby uniknąć dalszego przelewu krwi. Nie musicie się brudzić tą metodą.
Dopowiedział przed rozejściem, po którym kontynuował swój bieg w poszukiwaniu ciała. Pomocne w odnalezieniu okazywały się zniszczenia okolicy, a odnajdując martwego nie przyglądał się mu. Wykonał swoją powinność bez żadnej emocji, bo ten niegodziwiec powinien już dawno wąchać kwiatki od spodu. Głowę zawinął w odcięty kawałek jego ubrania, aby nie chciał czerwonych plam na swoim płaszczu skoro takowych udało mu się uniknąć. Mając swój artefakt niosący pokój pobiegł do skrępowanej kobiety, którą uwolnił wręczając jej zawiniątko.
- Zgodnie z umową pozbyłem się waszego strachu, mam nadzieję z tym przekonasz resztę aby się grzecznie poddała i wróciła ze mną do Yogan-Ryu?

[Misae]

Czuła ogromną ulgę, że udało im się poważnie porozmawiać. Każde z tej trójki miało co nieco na sumieniu, a wina znajdowała się idealnie pomiędzy. Każda ich reakcja, słowa. Wszystko mogło potoczyć się zupełnie inaczej, a z drugiej strony czasu nikt ie umie cofać, więc zostało zaakceptować stan rzeczy takim jakim go zostawili.
-Nie mówię, że zachował się dobrze. Ba! Czeka nas długa rozmowa, w której muszę i jemu nagadać. Po prostu nie spodziewałam się takiej reakcji z twojej strony. Może też dzień mnie przytłoczył? Nie wiem... zastanawianie się też niczego już nie zmieni - odparła zupełnie szczerze. Będzie potrzebowała jeszcze trochę czasu aby to wszystko przetrawić, jednak teraz kiedy najgorsze było za nimi mogli w końcu odpocząć i zebrać myśli. Ucieszył ją fakt, że Terumi postanowił pracować nad sobą.
-Takie zmiany są najtrudniejsze... wiem to po sobie... - przyznała szczerze. Po czym dodała -Dołączę, w końcu chyba pora abym zaczęła dorastać i brać odpowiedzialność za swoje decyzje - rzuciła nim puściła się biegiem do Tomoe. Jego stan nie byl najlepszy. Była bardzo zmartwiona, więc starała się mu pomóc jak tylko potrafiła. O tak. Czekał ich przystanek w szpitalu, kiedy tylko dokończą robotę.
-Czego ty nie powiesz... - odparła na jego ciche słowa uśmiechając się z przekąsem, po czym zmartwiła się bardzo. Czuła nawet jak do oczu ponownie napływają łzy. Emocje brały nad nią górę. - Nie rób tego nigdy więcej... błagam... jak już będziesz planował znowu zniknąć na tak długo to napisz chociaż list... - powiedziała kładąc dłoń na jego policzku i patrząc swoimi zapłakanymi oczami w jego. Nie sądziła, że spotkanie po tylu latach przysporzy jej tyle bólu. Czuła go ciągle widząc do jakiego stanu się doprowadził. Najgorsze chyba było, że sama pewnie zrobiłaby to samo będąc na jego miejscu. Wzięłaby wszystko na siebie, aż spaliłaby się niczym płomień świecy.
Wstała, zdjęła plecak i płaszcz. Plecak położyła mu pod głową, a płaszczem go okryła aby na pewno się nie wyziębił. Niedługo potem wyłonił się mały lisek, który widząc, że jego pani zostawia tam ich rzeczy sam zakręcił się w kółko i położył przy odpoczywającym Tomoe. Yamanaka ruszyła kilka kroków po czym odparła na posłane za sobą słowa
-Oczywiście... odpocznij, niedługo wrócę jak tylko załatwimy wszystko - obiecała i pobiegła w kierunku gdzie wyczuwała chakrę Hikari'ego. W czasie samej konfrontacji nie mówiła nic, a jedynie obserwowała. On najlepiej się tym zajmie, a to co ona mogła dać od siebie to wsparcie.

[Naoki]

Misja Grupowa B
Misae i Hikari
76/67
"W odmętach zapomnienia"

---

Rozmowy i wyznania nie należały raczej do najłatwiejszych. Jednak w nich najważniejsza była poprawa. Wy raczej byliście tego świadomi i gotowi do popraw. Wszystko w końcu zależało w tym wszystkim od waszych osób. Tak jak słów i poczynań, sam Hikari miał pewien plan, który chciał zastosować i jak najszybciej przejść do działania.
Głowa prowadzącego ludzi, na pewno będzie przydatna, tak samo izolacja jej by nie zabrudzić sobie aż tak ubrania. Same tkanina, w którym się znalazła szybko zaczęła przeciekać. Będąc małym utrapieniem w szybkim podróżowaniu, tak by się nie pobrudzić. Lecz razem z nią nie miałeś problemu by odnaleźć kobietą, która zostałeś. Czekała na Ciebie w takim samym stanie jak ją zostawiłeś. Po zobaczeniu twej osoby, wiedziała czego ma się spodziewać. Przez co bez słowa, gdy ją uwolniłeś zabrała Cię do obozowiska. Gdzie do was dołączyła Misae, chwile wcześniej rozstając się z częściową swego ekwipunku, pozostawionego z dwoma Tomoe. Rozmowa z nim wcześniej również nie była lekka, w końcu mogłaś go zobaczyć na skraju wycieczenia. Bez wizyty w szpitalu raczej tutaj się nie obejdzie i długim odpoczynku, gdzie nie będzie w stanie uciec. Przez co samemu zaczął się nieco śmiać. - Teraz, nawet nie dam rady ruszyć się stąd za metr, ale za parę minut. Nic nie obiecuje. - powiedział, nieco żartując. Przynajmniej samemu mógł cieszyć się faktem, że Tobie nie zadziała się żadna krzywda. - Wiedziałem, że sobie z nim poradzisz. - dodał, zaraz po tym przyglądając się małemu liskowi. Pozostawało wierzyć, że jakoś sobie poradzą razem we swym towarzystwie. Ty także nie miałaś raczej obaw, szansa że wzajemnie się pogryzą nie istniała.
Po krótkiej chwili udało wam się spotkać przy samym obozie, będąc jeszcze paręnaście metrów w głębi lasu, mogąc spokojnie wszystko obserwować. Widać było, że samo obozowisko było przygotowane dla o wiele większej ilości osób niż spotkaliście w lesie, oraz odbiegały od ilości jaką przedstawiła kobieta. - To nie są wszyscy. Są jeszcze patrole, znacznie silniejsi niż większość osób tutaj. - powiedziała, przedstawiając smutną prawdę na temat tego co prawdopodobnie mogło was czekać w przyszłości, albo strażników, którzy mogą się gdzieś z nimi mierzyć.
Po tym wyjaśnieniu kobieta, ruszyła przodem zabierając was do centrum, gdzie z początku wszyscy będący uzbrojeni i gotowi do walki, zostali przez nią w jakiś sposób uspokojeni. Gdzie Hikari mógł przejść do rzeczy i wyjaśnić wszystko co zaszło w lesie. Sama głowa była wystarczającym argumentem. Chociaż równie dobra, byłaby tutaj maska mężczyzny, ale uwierzyli w to wszystko i złożyli broń, oddając się w wasze ręce. Walka bez przywódcy dla największych szaraków i zwykłego mięsa armatniego nie miała sensu. W końcu większość z nich wykonywała polecenia ze strachu, czy też przymusu.
Więc jedyne co wam pozostało to powrócić razem z więziami po Tomoe, który powoli dochodził do siebie, może nie był w stanie poruszać się jakoś sprawnie, a tym bardziej bez pomocy, ale da radę dotrzeć do szpitala, by potem przyjąć konsekwencje swych działań, w postaci kradzieży. Wszyscy w pewien sposób powinni być z tego zadowoleni. Pozostaje tylko wszystko wyjaśnić i oddać wszystko osobą, które tego potrzebują.

Jeżeli chcecie, macie już z/t do siedziby władzy.

[Hikari]

Poczucie ulgi na sercu po zwierzeniu się było dość odświeżające dla Hikariego, a pogodzenie się z Misae pierwszym wykonanym krokiem ku pogodniejszej przyszłości. Zniknęło również irytujące kucie wewnętrzne mówiące jakoby to on był winnym całej sytuacji, gdy podział z Tomoe jest sprawiedliwy.
- Mnie chyba również przerosły wszystkie informacje jakich się dzisiaj dowiedziałem.
Można go było uznać za szaleńca, ale to stwierdzenie wywołało u niego krótki śmiech. Otwarte przyznanie się do błędów z uśmiechem zupełnie do niego nie pasowało. Dotychczas uważał się za nieomylnego, zajeżdżając nawet hipokryzją którą gdzieś odrzucał. Czy zmiana dla Terumiego będzie wyboista jak mówi Yamanaka? Uważał wręcz przeciwnie, przełamał się i zrzucił ciążącą mu skorupę. Teraz tylko nie powinien do niej zaglądać ponownie.
- Więc zaczekam na ciebie.
Po rozstaniu szybko wykonał brudną robotę i wrócił do złapanej kobiety, która nie potrzebowała więcej słów. Bezapelacyjnie przyjęła współpracę, która musiała zostać deczko odłożona w czasie. Zanim weszli do obozu poczekał aż dołączy do nich ponownie Yamanaka otrzymując ostrzeżenie o większej ilości silniejszych patroli. Będzie je musiał zgłosić do siedziby, a tymczasem zastanawiał się czy obietnica dalej obowiązuje...
- Gotowa?
Zapytał się z uśmiechem postanawiając jej dotrzymywać, do czego o dziwo nawet się nie zmuszał. Usta układały się na widok jego można uznać znajomej naturalnie w tej pozycji. Czy sytuacja jest stosowna? W cholerę nie, tylko czy potrafił się powstrzymać? W żadnym przypadku.
- Miejmy to z głowy.
Po otrzymaniu ostatecznej deklaracji przeszedł do działania razem z jego zakładniczką, której udało się uspokoić wszystkich tam zebranych. Po zobaczeniu głowy ich lidera natychmiast spotulnieli pozwalając mu zabrać głos w tym całym dziwnym zbiorowisku. Robił to z poważną miną i głosem.
- Wybaczcie jeżeli będę szorstki, ale przybyłem z wioski Yogan badając kult i jesteście podejrzanymi w tej sprawie. Chciałbym uniknąć niepotrzebnego rozlewu krwi, więc pozbyłem się waszego lidera. Poddajcie się i udajcie ze mną do wioski, gdzie sprawa zostanie wyjaśniona jeżeli nie chcecie spotkać ich losu. Wyrazy buntu będę musiał uznać za popieranie wszystkich okropieństw jakich dopuszczała się wasza grupa, a słyszałem o wielu. W celach bezpieczeństwa prosiłbym was abyście tylko wpierw ustawili się w linii wyciągając do przodu ręce. Będziemy musieli je związać..
Po wystąpieniu wszyscy złożyli broń więc mógł ponownie skorzystać z swojej niezawodnej gumy do stworzenia krótkich odcinków liny w celu spętania przebywającej tutaj grupki. Po ich wytworzeniu połowy wyciągnął je na dłoni do towarzyszącej mu białowłosej z uśmiechem.
- Pomożesz? Wciąż mogą coś kombinować, ale na pewno sobie poradzisz.
Po wykonaniu formalności nareszcie mogli wyruszyć na czele więźniów gdzie Yogańczyk musiał powiedzieć Misae jeszcze jedno słowo. No dobra, nawet kilka.
- Dziękuję, że mi towarzyszyłaś. Aż smutno będzie wracać do pracy samemu, szkoda, że na pewno zmieniłaś już zdanie po moim zachowaniu.
Co dalej? Zebranie Tomoe, a także przekazanie wszystkich przetrzymywanych ludzi do strażników na bramie wyjaśniając po krótko sytuację. Najlepiej aby rannego białowłosego zabrali do szpitala, on powinien odwiedzić karczmę, odzyskać skradzione rzeczy i zdać raport w siedzibie władzy.

[Misae]

Misae już nic mu nie odpowiedziała, tylko skarciła palcem, aby niczego nie kombinował, bo już sobie nieźle nagrabił. Mimo, że starała się aby jej mina była jak najbardziej surowa to mimo to widać było po niej, że się uśmiecha. Teraz kiedy wszystko w końcu z niej schodziło mogła na reszcie się wyluzować. Tym bardziej, że dla niej nie było to takie normalne, aby czuć tak silne napięcie. zazwyczaj była oazą spokoju i pogody. W podobnym nastroju dotarła do Hikariego.
-Gotowa - skinęła głową i podążyła za nimi. Nie zagłębiała się w to co mówił, bo nie było to nic przyjemnego, ale chciała być chociaż wsparciem, na tyle na ile była w stanie. Decyzja o związaniu ich rąk była bardzo rozsądna. Sąd i przesłuchania dopiero czekają tych ludzi i dopiero wtedy będzie można uznać sprawę za rozwiązaną, do tego czasu...
-Oczywiście, nie zostawiam cię samego - skinęła głową i przyjęła część gumowych linek i zabrała się za związywanie części rąk podejrzanych. Ruszyła od tej strony grupki, aby z Terumi'm spotkać się w połowie drogi. Łatwiej byłoby w ten sposób kontrolować i obserwować aby nikt niczego podejrzanego nie zrobił. Yamanaka miała nadzieję na to aby wreszcie zamknąć sprawę, a potknąć się na ostatniej prostej wbrew pozorom nie jest wcale take trudne. Kiedy ruszyli mogli sobie pozwolić na krótką wymianę zdań.
-Sądzę, że jeszcze będzie okazja do jego naprawienia, na pewno na razie zatrzymam się tu w osadzie. Chcę dopilnować aby wszystkie sprawy zostały pozamykane - wyznała szczerze. Trochę smutno jej się robiło jak słyszała co mówił. Chyba faktycznie nie przywykł do tego typu spraw. Pewnie dlatego łatwiej jej było choć częściowo puścić w niepamięć to co się stało. Nie wybaczyła mu w pełni, ale zamierzała go choć troszkę zrozumieć.
Kiedy dotarli do białowłosego pomogła mu wstać i całą drogą zamierzała go podtrzymywać aby mógł iść. Kierunek prosty. Od razu do szpitala aby się nim zajęli, a potem? Pójdzie na chwilę zamknąć sprawę do siedziby władz.

[Naoki]

Misja Grupowa B
Misae i Hikari
79/67
"W odmętach zapomnienia"

---

Swoje posty piszecie Tutaj

[Hikari]

~ Interesy Miny ~
Misja C
Post 19/30+
Misae Jak to mawiają klasyki głosem Fronczewskiego, przed wyruszeniem w drogę trzeba poznać drużynę. Szkoda, że nie mogliśmy sami rozdać ich ciężko zarobionych ph dla uzupełnienia własnych braków. Mimo to trafiliśmy szczęśliwie, zostały wymienione dość uniwersalne żywioły potrafiące odmienić los pola bitwy. Przynajmniej tego na małej skali, bo będąc doko musiało im brakować sporo do mistrzostwa w dziedzinach. Nie można z kolei odmówić im pozytywnej energii, niemalże nią tryskali.
- Możesz na mnie w porównaniu do niego liczyć.
- Coś ty powiedziała? Jeszcze udowodnię, że będę bardziej przydatny!
- Tak, tak powodzenia.
Chłopak przez moment się zagotował, ale uratowało wypuszczenie pary poprzez głębszy wdech oraz wydech. Kolejny wulkan się rodził wśród Yogańczyków przypominający lidera? Temu zdecydowanie brakowało jeszcze zdolności, każdy ma szansę przekroczyć swoje ograniczenia. Podobno wystarczyło odpowiednio dużo treningu, ale naturalny dar wszystko ułatwiał. Czy swój gniew zamieni w pot, a może zmarnuje go na użalaniu się? Od tego zależy jak wiele beztalencie osiągnie, czy nie wypali się zbyt wcześnie.
- Długa droga, a gdzie się wybieramy?
Był zdecydowanie zaciekawiony, bo nigdy nie poznali miejsca waszego przeznaczenia czyli ponownie zatwardziałego lasu w którym mogły powracać wspomnienia? Koszmary? Ciekawa zagadka, ale pogoda przeczuwała klimat grozy. Na horyzoncie pojawiły się chmury deszczowe, które zdecydowanie dopadną was przed dotarciem do celu. Uśmiech od losu? W przypadku zabawy w chowanego mieliby łatwiej, szum generowany od opadających kropelek jest niczym błogosławieństwo dla skrytobójcy w lesie. Misae nie musi się tym przejmować sprawdzając teren za pomocą sensora, ktoś odrobił pracę domową. Zasadzki były bezsensowne, lepiej czekać niczym pająk w stworzonej sieci aż ofiara sama się złapie. To wydawało się robić pojedyncze źródło chakry odkryte ponad pół kilometra idąc wprost. Na polance, gdzie białowłosa podcięła szyję liderowi kultu za pomocą jego własnych ostrych pazurów. Nikogo więcej tymczasowo, co stanowiło nieprzyjemną zagadkę.

[Misae]

Energia i chęć działania aż biła od tej dwójki. Dobrze, przyda się. Samej mogłoby być jej ciężko, gdyby została napadnięta przez większą ilość wrogów, a tak zawsze miała poczucie, że będzie ktoś kto zaopiekuje się jej plecami. Sama również nie zamierzała traktować dwójki strażników jak pionków w grze i będzie robiła wszystko co w jej mocy aby się nimi zająć.
-Jestem pewna, że oboje będziecie niesamowici - skwitowała na koniec ich przekomarzanki. Sama była w końcu kiedyś w podobnej relacji ze swoimi przyjaciółmi. Znaczy zapewne dalej była, ale nie miała od kilku lat sposobności aby to sprawdzić. Niestety w pewnych sprawach czas nie działał na korzyść, a oni nie widzieli się od tak dawna, że można było poczuć w sercu sporą pustkę. Jednak na rozmyślanie na temat tej i innej straty będzie jeszcze czas. To było daleko w jej kolejce zmartwień.
-Porywacze chcieli abym pojawiła się w miejscu gdzie został zabity ich przywódca. To jedna z leśnych polan poza terenem osady. - wyjaśniła bez zbędnego wdawania się w szczegóły. I tak zakładała, że powiedziała wystarczająco. Teraz musieli być skupieni. Chyba tylko Tomoe dobrze się bawił w tej sytuacji. Żałowała czasem, że sama nie jest takim radosnym liskiem, który mógł ganiać po lesie to tu to tam, bawić się w gonienie żołędzi i tarzać po krzakach. Może by zamienić się z nim miejscami? Niech on pobędzie czasem poważny, a ona wytarza się w jakimś błocie.
O tym pomyśli potem, kiedy tylko zakończy to co powinna zakończyć od razu. Lustrowała swoim zmysłem sensorycznym okolicę. Przez długi czas był spokój, jednak co dobre szybko się kończy. W pewnym momencie na skraju swojego zasięgu wyczuła coś. Nie zamierzała zachowywać w tego tajemnicy.
-Wyczuwam kogoś... w miejscu do którego mamy się udać, jednak to tylko jedno źródło chakry, jakieś 500 metrów przed nami... - powiedziała. Po jej minie widać było, że nieco spoważniała. Zamierzała jeszcze trochę się skupić, na jakieś 100 metrów cały czas kontrolując okolicę. Resztę przemyśli na bieżąco. Na razie obserwować w jeszcze większym natężeniu wszelkie sygnatury chakry.

[Hikari]

~ Interesy Miny ~
Misja C
Post 21/30+
Misae Słowne dziobanie się niczym jakimś patykiem po żebrach pokazywało energię jaką tryskała dwójka młodych ninja. Jedno nie zamierzało zostawać w tyle za drugim. Rywalizacja to potężna motywacja aby stawać się silniejszym, a ta dwójka przejawiała jej najzdrowszy rodzaj. Mogli dawać sobie kuksańce, ale w potrzebie będą wypełniać rozkazy i współpracować. Takie przynajmniej można wyciągać wnioski, czy prawdziwe, czy fałszywe.
- Czyli to uraza osobista? Głupcy, w lesie ciężej będzie nas dostrzec.
- Niekoniecznie na polanie.
Wtrąciła się pokazując język. Urwisy podobne do liska właśnie szalejącego na wolności pod czujnym okiem swojej pani. Szalał po krzakach, tu gonił gałęzie, szczęśliwie tego błota brakowało. Przynajmniej jeszcze, bo krople zaczęły spadać później niżeli zakładano przy wyruszeniu. Dopiero po zbliżeniu się na około sto sześćdziesiąt metrów, gdzie byliście na granicy ryzyka dostrzeżenia. Wciąż ukrywaliście się za drzewami czy dużo jakimiś jagodami, którymi mogliście delikatnie uzupełnić żołądki przed walką. Przynajmniej towarzysze nie powstrzymali się od spróbowania, a nawet komentarza szukając jakichś pozytywów przy jeszcze nie sięgających was kroplach wody. Liście tymczasowo je zatrzymywały.
- Pyszne.
Kres sielanki nadchodził wraz z koniecznością omówienia jakiegoś planu działania i podjęcia go. Drzewa kończyły się jakieś siedemdziesiąt metrów dalej, wycięte leżały tworząc martwą polanę. Zniszczenia okazały się większe niżeli dokonane przez ostatniego Inuzukę, ktoś musiał poprawić demolkę dla własnych celów. Skupiając się na wykrywaniu chakry mogliśmy znaleźć jeszcze pięć źródeł. Dwa na granicy zdolności po prawej stronie, dwa na granicy po lewej i jeszcze pojedyncze na środku. Pomiędzy każdym z nich odległość pięćdziesięciu metrów. Czy którekolwiek należało do zakładników? Białowłosa nie mogła ocenić nigdy nie mierząc się z sygnaturą posiadaną przez Minę. Poza nowymi odkryciami na nasze działanie czekał dostrzegalny gołym okiem przyjemniaczek skryty pod brązowym płaszczem. Przynajmniej powstrzymano się od raptownego działania rzucania mu bezpośrednio na spotkanie panując nad emocjami. Teraz można przygotować plan mając większy pogląd na sytuację.

Mapka
Brązowe - rozwalone drzewa na ziemi
Zielone - Drzewa
Niebieski - Wykryte źródła chakry
Czerwony - Twoja grupa

[Misae]

Spacer mijał całkiem przyjemnie. Nie tylko dla Tomoe ale i dla pozostałej dwójki która wesoło dokazywała w najlepsze. Dobrze. Dobrze, że mieli dobry nastrój. Od razu udzielał się on i białowłosej, która mimo ostrożnosci była szczęśliwa, że nie została pozostawiona sama sobie. Tak pewnie byłaby jeszcze bardziej zestresowana. Nie żeby pierwsze dowodzenie nie było stresujące, jednak była szansa, że ktoś zobaczy i poprawi wszelkie jej potknięcia.
Przyjemna wędrówka nie trwała jednak wiecznie, ponieważ dotarli do miejsca, gdzie zaczęły pojawiać się kolejne sygnatury chakry. Yamanaka zagryzła wargę. Koniec zabawy, trzeba było się w końcu skupić.
-Uważajcie... - powiedziała półszeptem gestem ręki zatrzymując pozostałych aby już daleni się nie przemieszczali. Skupiła się jeszcze na chwilę by upewnić się co do sygnatur. Żałowała, że nie dane jej było sprawdzić krewniaczki zawczasu. Ale kto by się tego spodziewał, że zostanie nagle porwana. Teraz pozostało podzielić się z resztą szczegółami.
-Na polanie stoi jedna osoba, jednak w lesie na skraju znajduje się pięć osób. Dwie na lewo, dwie na prawo jedna na środku... trudno mi powiedzieć czy któreś z nich to Mina i jej mąż, ale musimy brać to pod uwagę. i mówiła dużo poważniej niż do tej pory. Nie było to dla niej typowe, ale teraz tym bardziej czuła presję aby się nie wygłupić. Nie chciała ich zawieść. Skupiła się ponownie marszcząc brwi.
-Mam pewien plan. Jedno z was mogłoby pod moją postacią podejść i rozmawiać z porywaczem. Ja i druga osoba zbliżymy się i zajdziemy resztę dookoła na skraju polany jeszcze w zalesionym terenie. Odkryjemy w ten sposób które z nich to zakładnicy. Będziemy w ciągłym kontakcie - zapowiedziała i złożyła ręce w gest barana. To była dobra pora aby skorzystać z pierwszej z technik z klanowego repertuaru.
-Będę się z wami kontaktować i na bieżąco przesyłać dalsze instrukcje - odezwała się głosem w ich głowie. Spodziewała się, że będą zaskoczeni ale lepiej aby mieli to z głowy aniżeli nagle w połowie misji zaczęli zachowywać się podejrzanie, a zwłaszcza ktoś kto miał się pod nią podszywać.

  Ukryty tekst

[Hikari]

~ Interesy Miny ~
Misja C
Post 23/30+
Misae Misea liczyła, że jej błędy i potknięcia przy dowodzeniu zostaną wypatrzone i naprawione. Czy to jest realne? Przewodziła dwójce doko, dla których musiały być to początki na swojej karierze. Młode twarze nieskalane nawet pełnoletnością, brak doświadczenia nadrabiały werwą oraz chęcią współpracy. Na miejscu powstrzymywali zgodnie z rozkazem rozsadzającą ich energię i zgodnie zauważonym gestem zatrzymali się kucając aby lepiej ukryć i wysłuchać rzeczowo przedstawionego planu. Kiwali głową niczym najpilniejsi uczniowie z pierwszej ławki na wykładzie, a słysząc głosy w głowie zaskoczenie było minimalne. Zadziwiające jak szybko zaakceptowali ten fakt, ale mieszkali blisko granicy. Muszą posiadać podstawową wiedzę jako shinobi prawda?
- Ja pójdę, on nigdy nie potrafiłby zachować się jak dziewczyna bez podejrzeń.
Wydawałoby się, że chłopak będzie miał pretensje jednak z buraczanego kolorku policzkami pokiwał głową potwierdzając te słowa. Można śmiało założyć, że nie należy do żadnych podejrzanych ugrupowań spotykających się w piwnicy z zdobyczami w postaci sukienek. Normalnie ulga na sercu prawda? Niczym widok doskonale wykonanego przez Risę henge. Podstawowe jutsu, ale nikt nie wspominał o znajomości takowego.
- Życzcie mi powodzenia.
- Tak, tak, znikaj już.
Gdy byliście gotowi do rozdzielenia zatrzymała się widząc na twarzy Satoshiego lekkie zmieszanie.
- Co jest?
- Nic, po prostu... Misae nie czytasz nam teraz w myślach prawda?
Zapytał się niemal całkowicie czerwony, speszony patrząc w ziemię. Niemniej po odpowiedzi mogliście przejść do działania.

Mapka
Brązowe - rozwalone drzewa na ziemi
Zielone - Drzewa
Niebieski - Wykryte źródła chakry
Czerwony - Twoja grupa

[Misae]

Nie miała problemu z posłuchem w swojej drużynie. Nie było w tym nic dziwnego, wszak takie dostali rozkazy z góry. Było to coś nowego ale wcale nie tak przerażającego jak zakładała na początku. Nie mniej to lepiej ocenić po ukończonej misji. Nie chwal dnia przed zachodem czy jakoś tak szły te mądrości.
Szczęśliwie Tomoe zajęty gonieniem jakiegoś owada zupełnie zapomniał o swojej pani. Dobrze. Ryzykowanie, że wejdzie nagle w środek ewentualnego konfliktu nie było niczym czego by sobie Misae mogła życzyć.
Skinęła tylko głową Risie, która zgłosiła się na ochotnika. Nie zamierzała między nimi wybierać, wolała aby sami określili, które lepiej nadaje się do tego zadania. Nie była w stanie jeszcze ocenić ich zdolności - znali się zbyt krótko. Wszystko pokaże czas. Odetchnęła uśmiechając się delikatnie. Zachowanie chłopaka rozbawiło ją lekko. Było dla niej dużo naturalniejsze niż przyjęcie bez słowa faktu, że ktoś nam odzywa się w głowie. To było dziwne i nikt nie powinien temu zaprzeczać.
-Nie czytam, spokojnie. Ja ruszę w prawo, ty idź w lewo. - poleciła im dalej za pomocą swojej techniki. Potem pozostało tylko jedno. Rozejść się. Zamierzała przemieszczać się na granicy wykarczowanego lasu tak aby nie dać się od razu zauważyć osobie na środku polanki. Swoim zmysłem sensorycznym zamierzała kontrolować co kilka kroków co się działo z pozostałą piątką. Zasięg miała odpowiedni aby wiedzieć czego powinna się spodziewać.
Przemieszczając się dalej postanowiła poinformować kunoichi o jeszcze innej ważnej sprawie.
-Jeżeli tylko coś się będzie działo daj mi znać i uciekaj w moim kierunku. - jej ton był dość mocny, nie znoszący sprzeciwu. Aż sama się tego po sobie nie spodziewała. Może był twardsza niż do tej pory zakładała? To było ciekawe. Nie mniej na razie obserwacja i zbliżanie się do sygnatur chakry na prawo. Ostrożne, jednak na tyle na ile pozwalały jej jej atrybuty fizyczne. Gdy tylko zbliży się wystarczająco na ewentualny atak, skryje się w zaroślach by dostrzec kim są dwie osoby po prawej. Ciągle też była w kontakcie z pozostałą dwójką.

  Ukryty tekst

[Hikari]

~ Interesy Miny ~
Misja C
Post 25/30+
Misae Telepatia wydaje się pojęciem niemal kosmicznym, a jednak niezaprzeczalnie mieli z tym do czynienia. Zamiast odrzucać fakt przyjęli informację chłonąć wiedzę lekko zaniepokojeni możliwością czytania w myślach. Przynajmniej jeżeli chodziło o Satoshiego, który zaprzeczenie takiemu działaniu przyjął z ulgą. Czym dokładnie bał się podzielić z kimkolwiek i posiadał aktualnie w głowie? Dobre pytanie, które nie zostało zadane. A mogło tak ładnie podgrzać atmosferę, to dziewczyny odpuściły mu. Farciarz bez umiejętności wrodzonej, który dostał polecenie obejścia wykarczowanej polanki z lewej strony.
- Do zobaczenia później.
Pożegnał się z uśmiechem kiedy zaczęliście się rozchodzić. Misae zaczęła przemieszczać się prawą stroną kiedy Risa wyszła aby kupować wam czas. Podtrzymując zwykłe henge wyglądała identycznie jak białowłosa, co porywacz zdawało się kupił. Dało się usłyszeć jego szaleńczy śmiech, dzięki któremu przemknięcie bokiem przypominało próbę zabierania zabawki ślepemu dziecku. Zero wyzwania.
- Więc przyszłaś suko? Długo kazałaś na siebie czekać, twoi kuzynkowie się niecierpliwili. Już chłopaki zaczynali z nimi zabawę, powoli przygotowując do tortur.
- Gdzie oni są?
- Oj nie tak szybko, wpierw porozmawiajmy. Upewnijmy się, że jesteś sama.
- A widzisz kogokolwiek?
- Nie, bo jeszcze nie pokazałem zakładników prawda? Jeżeli chcesz ich zobaczyć zbliż się.
Wystąpiła między nimi krótka wymiana zdań, w której postanowiłaś wydać polecenie stanowczym tonem należącej do Yogan dziewczynie, ale to... Słabo zadziałało? Idealna współpraca spotkała się z lekkim konfliktem czyjegoś poczucia własnej wartości i chęci udowodnienia tego innym.
- Też jestem kunoichi, poradzę sobie. Inaczej Osamu by nas tutaj nie wysłał.
Odpowiedziała naburmuszona w głowie z zawziętością, wierząc w własne umiejętności. Miała do pokonania jednego przeciwnika, więc dlaczego powinna uciekać zamiast stawić mu czoła? Pora na jakieś argumenty jeżeli chcemy aby nas się słuchano. Tymczasem zaczęła iść w kierunku wroga zgodnie z rozkazem. Jakieś pozytywy? Znaleźliśmy się niepostrzeżenie w miejscu gdzie mogliśmy dostrzec własnymi różnokolorowymi tęczówkami dwa źródła światła z prawej strony na tyłach... Jedno z nich należało do klęczącej kuzynki Miny, a drugie do siedzącego za nią metr jakiegoś bandyty. Czy mąż znajdował się po drugiej stronie? Zanim zadaliśmy pytanie młodemu Terumiemu pytanie ten sam się odezwał z raportem.
- Widzę klęczącego mężczyznę, z kilkoma ranami ciętymi na twarzy z pilnującym go porywaczem. Mogę go odbić?
Zbliżanie się powoli zaczynało ryzykować wykryciem.

Mapka
Brązowe - rozwalone drzewa na ziemi
Zielone - Drzewa
Niebieski - Wykryte źródła chakry
Czerwony - Twoja grupa

[Misae]

Musiała szybko działać i jeszcze szybciej myśleć. Co gorsza musiała myśleć nie tylko za siebie, ale i za pozostałą dwójkę. Niestety wbrew początkowym oczekiwaniom to Risa okazała się być mniej odpowiedzialna z duetu z jakim przyszło jej pracować. Nie znała ich za dobrze więc pomyłki w ocenie nie były niczym nadzwyczajnym. Na więcej błędów nie było czasu.
Sięgnęła do torby po notkę świetlną i kunaia. Za pomocą żyłki złączyła jedno z drugim. Konstrukcja nie musiała być bardzo trwała, musiała tylko przetrwać jedną akcję. Kilka najbliższych sekund. Pozostało tylko wyjaśnić reszcie jej plan i oby nikt więcej nie chciał zgrywać bohatera.
-Mina, tu Misae. Zaraz użyję notki świetlnej aby odwrócić uwagę bandyty za twoimi plecami. Jak tylko to się stanie spróbuj przeturlać się w swoją lewą i oddalić tak daleko jak tylko będziesz w stanie. Schowaj się gdzieś - poleciła swojej kuzynce. Dobrze było widzieć, że choć na razie jest w jednym kawałku i porywacze jedynie wykorzystali ją jako przynętę. Nie zasłużyła aby coś jej się stało tylko przez wzgląd na nieuwagę białowłosej i bruneta dzień wcześniej.
-Zaraz podejmę próbę odbicia Miny, zobaczysz błysk i zapewne zrobi się mały hałas. Wtedy wkraczaj - Satoshi był drugim punktem na liście wydawania rozkazów i przekazywania informacji. Został jeszcze ostatni rodzynek, który miała nadzieję tym razem postanowi posłuchać swojego zwierzchnika. Jeśli nie to wszyscy obecni mogą mieć zaraz niezłe kłopoty.
-Risa zachowaj dystans, my zaraz rozpoczniemy akcję i odbijemy zakładników. Kup nam trochę czasu i nie dopuść aby negocjator się dołączył. Jeśli dojdzie do konfrontacji postaraj się go nie zabić. - powiedziała już normalnym tonem w myślach Yoganki. Czy posłucha, to już zależało od niej. Nie wiedziała jak pójdzie z resztą ale choć jeden z bandytów przyda się żywy.
Misae postanowiła przejść do działania. Jeśli jest szansa aby prześlizgnąć się jeszcze kilka metrów, nawet na klęczki za konarami drzew to to zrobi, jeśli będzie to o wiele zbyt ryzykowane zaniecha. Numer jeden to rzucić kunai z notką w stronę mężczyzny który przetrzymywał Minę. Nie wiedziała na ile da radę ale albo odpali ją w miejscu gdzie się wbije (jeśli nie da rady dorzucić do mężczyzny) lub jeżeli skróci dystans i będzie szansa na trafienie w bandziora wtedy na około 10 m przed trafieniem oślepi mężczyznę aktywując notkę. Sama zamknie na chwilę oczy aby nie oślepić się własną bronią.
Oślepienie będzie dla niej sygnałem do dalszego działania. Wtedy też puści się biegiem w stronę (oby) oślepionego mężczyzny na zasięg jej techniki. Jednej z niewielu, która miała jej szansę teraz pomóc. Pochwycić mężczyznę. Kazać mu dobyć broń i pozbawić się życia przez podcięcie gardła. Teraz nie było czasu na negocjacje. Wrogowie niewielką ale przewagę liczebną, którą trzeba było skutecznie zniwelować.

  Ukryty tekst